جغد چطور حیوانی است

برای شناسایی هرچه بهتر موجودات لازم است که آن‌ها را در دسته‌هایی طبقه‌بندی نمود. بزرگ‌ترین مشکل رده‌بندی پرندگان یکسان بودن ساختار بدنی آن‌ها با یکدیگر است. به عبارت دیگر تحول و تغییراتی را که در جانوران دیگر به ویژه در پستانداران (با وجودی که تعداد گونه‌های آن‌ها نصف گونه‌های پرندگان است) می‌توان مشاهده کرد، در پرندگان چندان قابل مشاهده نیست. از طرف دیگر مطالعات مربوط به آناتومی مقایسه‌ای یا در سطحی نسبتاً ابتدایی بوده تنها در سال‌های اخیر گام‌های مؤثری در جهت شناخت علمی‌تر عادات و رفتار پرندگان برداشته شده‌است؛ و در همین راستا تغییرات فراوانی در نامگذاری و شیوه‌های رده‌بندی داده شده‌است.

برای رده‌بندی پرندگان از تغییرات ظاهری موجود در سیستم‌های استخوانی و ماهیچه‌های آن‌ها استفاده می‌شود. برخی از دانشمندان هم سعی دارند از روی میزان پروتئین موجود در تخم پرندگان یا از روی عادات و رفتاری که بین پرندگان مشترک است، روابطی برای رده‌بندی آنان پیدا کنند. کارشناسان رده‌بندی در مورد نحوه فرگشت پرندگان در طول حیات آن‌ها در کره زمین، سازگاری آن‌ها با شرایط متفاوت اقلیمی و جغرافیایی، و نیز شرایطی که در آن طبیعت بر روی اندام‌های مختلف پرندگان تأثیر گذاشته و آن‌هایی را که قابلیت سازگاری داشته‌اند بحث بسیاری کرده‌اند. در حال حاضر بهترین شیوه برای مشخص کردن جایگاه و رده‌بندی پرندگان تعیین تغییرات و وضعیت دی‌ان‌آ در پرنده علاوه بر چگونگی شکل ظاهر و ویژگی‌های بوم‌شناختی آن‌هاست. بحث رده‌بندی پرندگان از موارد بسیار با اهمیت در مطالعه پرندگان است و در سال‌های اخیر بر روی آن مطالعات فراوانی صورت گرفته‌است.

کتاب فیلوژنی و رده‌بندی پرندگان (۱۹۹۰) اثر سیبلی و آلکیست[۲۶] پژوهشی مهم در زمینه رده‌بندی پرندگان به‌شمار می‌آید که اگرچه پس از انتشار مورد چندین بازبینی قرار گرفت، اما شواهد نشان می‌دهند که رده‌بندی کلی صورت گرفته توسط آنان دقیق و پذیرفتنی است. دانشمندان اما بر روی پیوند و خویشاوندی راسته‌های پرندگان با هم اختلاف نظر دارند و اجماعی قوی در این رابطه دیده نمی‌شود. با این حال شواهد سنگواره‌ای یافت شده در طی زمان به روشن‌تر شدن تصویر فرگشت این جانوران کمک کرده‌اند.

فهرست زیر شامل همهٔ راسته‌های موجود در زیرردهٔ نومرغان، یا پرندگان نوین، است. این فهرست بر پایه طبقه‌بندی‌های مرسوم تنظیم شده و توسط طبقه‌بندی سیبلی–مونرو مورد بازبینی قرار گرفته‌است. فهرست پرندگان اطلاعات مختصر بیشتری دربارهٔ این راسته‌ها و تیره‌های عضوشان به دست می‌دهد.

با این حال، این فهرست نیز جایگزین‌های خود را دارد و به تازگی فهرست جدیدی با نام رده‌بندی سیبلی–آلکوئیست که بر پایه پژوهش‌های مولکولی است هواداران بسیاری پیدا کرده‌است.[۲۷]

پرندگان از جمله گروه‌هایی از جانوران هستند که در تقریباً همهٔ مناطق خشکی در جهان و نیز درون اقیانوس‌ها یافت می‌شوند. در دورترین نقطهٔ جنوبی، کبوتر دریایی برفی در گروه‌هایی در ۴۴۰ کیلومتری درون خاک جنوبگان تخم‌گذاری می‌کند.[۲۸] بیشترین تنوع پرندگان در جهان در مناطق گرمسیری است. پیشتر گمان می‌رفت که چنین تنوعی برآمده از میزان بیشتر گونه‌زایی در مناطق گرمسیر است، ولی پژوهش‌های جدید نشان داده‌اند که میزان گونه‌زایی در مناطق دورتر از استوا بیشتر است، اما میزان انقراض گونه‌ای نیز در آن مناطق بیشتر از مناطق گرمسیر است.[۲۹] بعضی گونه‌های پرندگان برای زندگی همیشگی بر روی آب اقیانوس‌ها تطابق یافته‌اند. پرندگانی چون مرغان طوفان همهٔ عمر را بر روی آب سپری می‌کنند و تنها برای تخم‌گذاری به کرانه‌ها می‌آیند.

به نظر می‌رسد که می‌توان تیره‌های پرندگان را بر پایه خاستگاه جغرافیاییشان به ۶ گروه تقسیم کرد: بخش پانتروپیکال، بخش هولوآرکتیک، بخش آمریکایی که نئوتروپیکال را تشکیل می‌دهد، بخش پالئارکتیک، و گروهی که از پرندگان به شدت کوچ‌رو تشکیل یافته‌اند. جدا شدن قاره‌ها از هم نقش مهمی در بومی‌شدن تیره‌های بسیار داشت؛ برای نمونه مگس‌مرغان در قاره آمریکا حضور ندارند و Dromaius نیز در استرالیا یافت نمی‌شود. بخش استرالیایی گسترهٔ پرندگان، همانند پستانداران ویژه‌اش، بیشترین میزان بوم‌زادی را داراست.[۳۰]

اندام‌ها و ساختمان بدن پرندگان برای آسان‌تر کردن فرایند پرواز به گونه‌ای نامعمول و البته ویژه با شرایط سازگاری یافته و مطابق نیازهای آن‌ها شده که این انعطاف‌پذیری در دیگر مهره‌داران دیده نمی‌شود و آن‌ها از این ویژگی در این سطح بی‌بهره‌اند.

در مقایسه با دیگر مهره‌داران، ساختار بدنی پرندگان دارای ویژگی‌های نامتعارفی است که به واسطه نیاز آن‌ها به پرواز پدید آمده‌اند. اسکلت آن‌ها از استخوان‌هایی بسیار سبک ساخته شده‌است. آن‌ها حفره‌ها و فضای خالی زیادی (معروف به حفره‌های هوا) در بدنشان دارند که این فضاها به دلیل ارتباط با دستگاه تنفسی‌شان از هوا پُر شده‌اند.[۳۱] کاسهٔ سر در پرندگان بالغ یکپارچه‌است و هیچ درز جمجمه‌ای در آن وجود ندارد.[۳۲] دو کاسه چشم آن‌ها بزرگ هستند و توسط یک دیواره استخوانی از هم جدا شده‌اند. ستون مهره‌های آن‌ها دارای ناحیه‌های مهره‌های گردنی، سینه‌ای، کمری، و دمی است که از میان آن‌ها مهره‌های گردنی تعداد بسیار متغیری دارند و به ویژه انعطاف‌پذیرند، ولی امکان حرکت در مهره‌های سینه‌ای کاهش می‌یابد.[۳۳] اندک مهره‌های انتهایی به لگن خاصره متصل شده‌اند تا پیوسته‌خاج را تشکیل دهند. دنده‌ها صاف هستند و جناغ چرخش پیدا کرده تا ماهیچه‌های پرواز، به استثنای پرندگان بی‌پرواز، بدان بچسبند. پاهای جلویی (دست‌ها) تبدیل به بال شده‌اند.[۳۴]

همانند خزندگان، کلیه پرندگان فضولات نیتروژنی را از رگ‌های خونی آن‌ها جمع‌آوری کرده و به جای اوره و آمونیاک، آن را به صورت اسید اوریک از راه میزنای به روده می‌فرستد. پرندگان فاقد کیسه ادراری یا خروجی ویژه برای ادرار هستند و اسید اوریک به همراه مدفوع به شکل فضولاتی نیمه‌جامد به بیرون فرستاده می‌شود.[۳۵][۳۶][۳۷] با این حال پرندگانی چون hummingbirds می‌توانند بیشتر فضولات نیتروژنی خود را به شکل آمونیاک بیرون بفرستند.[۳۸] آن‌ها همچنین همانند پستانداران، به جای کراتینین، کراتین دفع می‌کنند.[۳۲] این ماده به همراه خروجی روده‌ها از پارگین پرنده بیرون می‌آید.[۳۹][۴۰] پارگین دریچه‌ای چندمنظوره است که از راه آن فضولات به بیرون دفع می‌شوند، بیشتر پرندگان از راه مالاندن پارگین‌هایشان به هم جفت‌گیری می‌کنند، و ماده‌ها تخم خود را از راه آن می‌گذارند. به علاوه، بسیاری گونه‌های پرندگان گنداله را نشخوار می‌کنند.[۴۱] نرهای دیرین‌آروارگان (به استثنای کیوی‌ها)، غازسانان (به استثنای کامیشی‌ها)، و چند نمونه از ماکیان‌سانان دارای کیر هستند؛ اندامی که در هیچ‌کدام از نوپرندگان دیده نمی‌شود.[۴۲][۴۳] به نظر می‌رسد که اندازه این کیر مرتبط با رقابت اسپرم باشد.[۴۴] دستگاه گوارشی پرندگان منحصر به فرد است و دارای چینه‌دانی برای نگهداری و سنگ‌دانی برای نگه داشتن سنگ‌هایی است که درون بدن برای آسیاب کردن و خرد کردن غذا و جبران نبود دندان به کار می‌روند.[۴۵] بیشتر پرندگان برای هضم سریع غذا به منظور کمک به پرواز کردن سریع‌ترشان تطابق یافته‌اند.[۴۶] بعضی پرندگان مهاجر نیز می‌توانند پروتئین موجود در بسیاری بخش‌های بدنشان را به مصرف برسانند تا انرژی بیشتری به آن‌ها در هنگام کوچ بدهد.[۴۷]

پرندگان دارای یکی از پیچیده‌ترین دستگاه‌های تنفسی در میان همه دیگر جانوران هستند.[۳۲] در هنگام تنفس، ۷۵ درصد هوا به جای گذر از شش‌ها، مستقیم به کیسه‌ای هوایی خلفی می‌رود که در ادامه شش قرار دارد و به فضاهای هوایی درون استخوان‌ها راه دارد و آن‌ها را با هوای تازه پر می‌کند. باقی ۲۵ درصد هوای تنفس شده به شش می‌رود. هنگامی که پرنده نفس خود را بیرون می‌دهد، هوای درون شش به بیرون منتقل شده و هوای درون کیسه هوایی خلفی هم‌زمان به درون شش‌ها ارد می‌شود. از این رو، شش پرنده‌ها همواره جریانی از هوای تازه را در هر دو حالت برآوردن و بیرون دادن نفس تجربه می‌کند.[۴۸] تولید صدا در دهلیزی ماهیچه‌ای که سوتک نام دارد صورت می‌گیرد. این دهلیز دارای چندین پرده صماخی است که از انتهای پایینی trachea جدا می‌شوند.[۴۹] the trachea being elongated in some species, increasing the volume of vocalizations and the perception of the bird’s size.[۵۰] قلب یک پرنده دارای چهار دهلیز همانند قلب پستانداران است. در پرندگان وریدهای اصلی که خون را از قلب بیرون می‌برند از کمان آئورتی راست آغاز می‌یابند؛ بر خلاف پستانداران که چپ کمان آئورتی این بخش آئورت را می‌سازد.[۳۲] بر خلاف پستانداران، چرخش گلبول‌های قرمز در خون پرندگان هسته آن‌ها را حفظ می‌کند.[۵۱]

پر از جمله ویژگی‌های مهم پرندگان و گروهی از دایناسورها است؛ گروهی که هم‌اکنون به عنوان پرندگان راستین به‌شمار آورده نمی‌شوند. پرها باعث آسان شدن پرواز، ایجاد عایق به منظور تنظیم دمایی، و جلوگیری از خیس شدن بدن می‌شوند، و در نمایش در هنگام جفت‌یابی، استتار، و علامت دادن کاربرد دارند.[۵۲] چندین نوع پر وجود دارد که هر یک برای هدف مشخصی هستند. پرها از پوست رشد می‌کنند و تنها در بخش‌های معینی از آن با نام pterylae رشد می‌کنند. الگوی پخش این بخش‌ها به دانش‌مندان در رده‌بندی و طبقه‌بندی علمی گونه‌ها کمک می‌کند. جایگیری و ظاهر پرها بر روی بدن، که پروبال خوانده می‌شود، می‌تواند در میان گونه‌های مختلف بسته به سن، پایگاه اجتماعی،[۵۳] و جنسیت فرق داشته باشد.[۵۴]

پروبال به صورت مداوم ریزش می‌کنند. پروبال معمول یک پرنده آنی است که پس از دوره جفت‌گیری پدیدار می‌شود و پروبال «غیر جفت‌گیری» نامیده می‌شود. پروبال جفت‌گیری یا انواع مختلف پروبال معمول با تفاوت جزئی، در سامانهٔ اصطلاح‌شناسی هامفری-پارکس با عنوان «پروبال جایگزین» شناخته می‌شوند.[۵۵] پرریزی در بیشتر گونه‌ها سالیانه است، اگرچه بعضی ناچارند دو بار در سال پرریزی کنند، و بعضی دیگر همچون پرندگان شکاری بزرگ‌جثه تنها یک بار در چند سال پرریزی می‌کنند. در گنجشک‌سانان، پرهای پرواز به ترتیب و پشت سر هم ریخته می‌شوند به‌طوری‌که پرهای اولیه درونی‌تر نخست می‌ریزند، سپس هنگامی که پنجمین پر اولیه ریخت، بیرونی‌ترین پرهای ردیف سوم آغاز به ریختن می‌کنند. با رسیدن به درونی‌ترین پرهای ردیف سوم و ریختن آن‌ها، پرهای ثانویه از درونی‌ترین پرها آغاز به ریختن می‌کنند تا به پرهای بیرونی برسند. به چنین الگویی در ریزش پرها، پرریزی مرکزگرا (centrifugal moult) می‌گویند.[۵۶] تعدادی از پرندگان، همانند اردک‌ها و غازها، پرهای پرواز خود را به یکباره از دست می‌دهند و برای مدتی توانایی پرواز ندارند.[۵۷] به عنوان ی قاعده کلی، پرهای دم از درونی‌ترین جفت پرها آغاز به ریختن می‌کنند و به دیگر پرها می‌رسند.[۵۸] پیش از آشیانه‌سازی، بر روی بدن ماده‌های اغلب گونه‌های پرندگان بخش عریانی به نام ناحیه کرچی پدید می‌آید. ناحیه کرچی بخشی از بدن در نزدیکی سینه ماده است که پرهای خود را از دست می‌دهد. پوست این ناحیه دارای تجمع زیادی از رگ‌های خونی است که به پرنده در نشستن بر روی تخم یاری می‌رساند.[۵۹]

در اکثر پرندگان، کارکرد اصلی پر برای پرواز است. با این حال هنگامی که پرنده به دلایل فرگشتی دیگر نیازی به پرواز نداشته باشد، کارکرد پر نیز تغییر می‌یابد. بری نمونه، پرهای پنگوئن‌ها آنچنان تغییر یافته‌اند که بیشتر شبیه به فلس می‌مانند تا پر؛ همچنین پرهای پرندگان بزرگی چون شترمرغ – که نیاز به سرعت بالا در هنگام دویدن دارند – آنچنان نرم شده‌اند که با آن‌ها نمی‌توان پرواز کرد. در مورد کاسوواری، سه یا چهار پر باقی‌مانده از پرهای پرواز این پرنده شکلی خاردار و تیز پیدا کرده‌اند که تنها برای دفاع به کار می‌روند.[۶۰]

بیشتر پرندگان امروزین می‌توانند پرواز کنند و این توانایی آن‌ها را از تقریباً همهٔ دیگر رده‌های مهره‌داران متمایز می‌کند. پرواز مهم‌ترین روش جابجایی در میان پرندگان است که از آن در هنگام تخم‌گذاری، یافتن غذا، و فرار از دست مهاجمان بهره می‌برند. پرندگان تطابق‌های زیادی برای پیدا کردن توانایی پرواز یافته‌اند؛ از جمله اسکلت سبک‌وزنشان، دو ماهیچه بزرگ پروازی، ماهیچه سینه‌ای بزرگ که ۱۵ درصد از کل وزنشان را تشکیل می‌دهد، و پاهای جلویی (بال‌ها که همانند نوعی ماهی‌واره عمل می‌کنند).[۳۲] شکل بال و اندازه آن در کل چگونگی پرواز گونه را مشخص می‌کند. نزدیک ۶۰ گونه از پرندگان امروزین و بسیاری گونه‌های منقرض شده، ناپرواز هستند.[۶۱] پرندگان ناپرواز اغلب در جزیره‌های منزوی فرگشت یافته‌اند؛ مکان‌هایی که در آن منابع طبیعی محدود است و مهاجمان کمتری حضور دارند.[۶۲] بعضی پرندگان نیز می‌توانند از بال‌های خود برای «پرواز» درون آب بهره گیرند. پنگوئن‌ها، ماهی‌گیرک‌ها، کبوترهای دریایی، و زیر آبروک‌ها از این جمله هستند.[۶۳]

بیشتر پرندگان روززی هستند، ولی گونه‌هایی چون جغدها و شبگردان‌ها یا شب‌زی هستند یا پگاه‌رو (فعال در ساعت‌های پگاهی)، و بسیاری از آبچرها نیز زمان تغذیه خود را با جزر و مد آب دریاها تنظیم می‌کنند.[۶۴]

رژیم غذایی پرندگان متنوع است و شامل شهد، میوه، گیاه، دانه، مردار، و جانوران گوناگون ریزجثه می‌شود. پرنده‌ها دندان ندارند و دستگاه گوارشی آن‌ها به غذای ناجویده که به شکل کامل فرو برده شده باشد، تطابق یافته‌است.[۳۲]

بعضی پرندگان روش‌های متعددی را برای تغذیه و یافتن غذا به کار می‌برند، اما بعضی دیگر تنها غذای ویژه‌ای به عنوان منبع اصلی غذاییشان دارند. بسیاری پرنده‌ها به شکار حشرات می‌پردازند و آن‌هایی که با خوردن حشرات مزاحم باعث کنترل جمعیت این آفت‌ها می‌شوند از ارزش اقتصادی بالایی برای جوامع کشاورز برخوردار هستند و حضور و نگهداری از آن‌ها در برنامه‌های بازداری زیستی آفت توصیه می‌شود.[۶۵] تغذیه‌کنندگان از شهد دارای زبان‌های به ویژه تطبیق یافته و پرزدار و در بعضی موارد منقارهای شکل‌یافته برای دسترسی بهتر به شهد موجود در گیاهان هم‌فرگشت‌یافته هستند.[۶۶]کیوی‌ها و آبچرها دارای منقارهای بلند هستند که با آن‌ها بی‌مهرگان را از شن‌ها بیرون می‌کشند. غواص‌ها، اردک‌های غواص، پنگوئن‌ها، و ماهی‌گیرک‌ها غذای خود را زیر آب به دست می‌آورند و از بال‌های خود به عنوان پیش‌بنده درون آب بهره می‌گیرند،[۶۷] در حالی که شکارچیان هوایی چون کودن‌ها، ماهی‌خورک‌ها، و پرستوهای دریایی با شیرجه به درون آب اقدام به شکار طعمه می‌کنند. بعضی پرندگان همچون فلامینگوها غذای خود را از راه بیختن (فیلتر کردن) آب دریاچه‌ها و مرداب‌ها به دست می‌آورند.[۶۸][۶۹]غازها و اردک‌های روی آب چر نیز اغلب چرا می‌کنند.

بعضی گونه‌ها، از جمله مرغ‌های نوروزی و قاپوها، اقدام به طعمه‌دزدی از دیگر پرندگان می‌کنند.[۷۰][۷۱] طعمه‌دزدی اما نه روش اصلی تهیه غذا برای این پرندگان، که رویکردی برای افزایش میزان غذای دریافتیشان است. بعضی پرندگان نیز مردارخوار هستند؛ کرکس از جمله پرنده‌هایی است که تنها اقدام به خوردن مردار می‌کند، ولی پرندگان دیگری چون کلاغ و مرغ‌های نوروزی صرفاً فرصت‌طلب هستند و در صورت وجود مردار به خوردنش اقدام می‌ورزند.[۷۲]

بسیاری گونه‌های پرندگان برای بهره‌مند شدن از تغییرات دمایی فصلی در جهان، اقدام به کوچ می‌کنند تا دسترسی خود به منابع غذایی و زیستگاه‌هایی را که در آن‌ها می‌توانند تخم‌گذاری کنند را بالا برند. این مهاجرت‌ها در میان گروه‌های گوناگون متفاوت است. بسیاری پرندگان به مسافت‌های دوری کوچ می‌کنند که هنگام آغاز این مهاجرت طولانی بسته به طول روز و شب و شرایط آب و هوایی دارد. این پرنده‌ها تخم‌های خود را در مناطق معتدل یا قطبی می‌گذارند و در نواحی گرمسیر دورهٔ غیرتخم‌گذاری خود را سپری می‌کنند. از آنجا که کوچ انرژی بدنی زیادی مصرف می‌کند و بعضی پرندگان از روی صحراها و اقیانوس‌های بزرگ بدون غذا خوردن می‌گذرند، پیش از مهاجرت و به منظور تأمین انرژی لازم در هنگام کوچ، پرنده‌ها میزان چربی بدن خود را بالا می‌برند و اندازه بعضی اندام‌های درونی خود را کوچک می‌کنند.[۴۷][۷۳] پرندگان ساکن بر خشکی تا نزدیک ۲۵۰۰ کیلومتر و پرندگان ساکن کرانه‌ها تا ۴۰۰۰ کیلومتر نیز کوچ می‌کنند،[۷۴] ولی گادویت دم‌نواری دورپروازترین پرنده است که می‌تواند بدون توقف تا ۱۰٬۲۰۰ کیلومتر پرواز کند.[۷۵]پرندگان دریایی نیز به مهاجرت‌های بسیار طولانی دست می‌زنند؛ طولانی‌ترین مسافت کوچ در میان پرندگان برای کبوتر دریایی دودی است که با پیمودن مسیری برابر ۶۴٬۰۰۰ از آشیانه خود در نیوزیند و شیلی برای تابستان‌گذرانی به شمال اقیانوس آرام در ژاپن، آلاسکا، و کالیفرنیا می‌رود.[۷۶]

---

“A basal dromaeosaurid and size evolution preceding avian flight”

---

“Diversification of Neoaves: integration of molecular sequence data and fossils”

---

the original

---

“The regulation of urea-biosynthesis enzymes in vertebrates”

---

“Pellet Regurgitation by Captive Sparrow Hawks (Falco sparverius)”

---

“Ornithology, 3rd Edition – Waterfowl: Order Anseriformes”

---

the original

---

“The 20-cm Spiny Penis of the Argentine Lake Duck (Oxyura vittata)”

---

“Grit Use by House Sparrows: Effects of Diet and Grit Size”

---

“An approach to the study of molts and plumages”

---

“Conditions and significance of night feeding in shorebirds and other water birds in a tropical lagoon”

---

“Birds on New England wool properties – A woolgrower guide”

---

the original

---

“Vegetation cover, kleptoparasitism by diurnal gulls and timing of arrival of nocturnal Rhinoceros Auklets”

---

“Predation and kleptoparasitism by migrating Parasitic Jaegers”

And see text

طنابداران (به انگلیسی: Chordata) شاخه ای از جانوران هستند که به‌طور کلی دارای چهار ویژگی می‌باشند. این ویژگی‌ها در تمام طول زندگی آن‌ها یا فقط در مقاطع خاصی از زندگی این جانوران (مثلا در دوران جنینی) بروز می‌کنند. این ویژگی‌ها شامل پشت‌مازه (Notocord) طناب عصبی پشتی (Dorsal nerve cord)، شکاف‌های حلقی (pharyngeal slits) و استخوان دمی (Post-anal tail) هستند.[۴] علاوه بر این موارد، طنابداران معمولاً دارای ویژگی‌هایی چون دستگاه گردش خون، بدنی متقارن، بدن بندبند و فضایی به نام سلوم (Coelom) هستند.

طنابداران به سه زیرشاخه تقسیم می‌شوند.

– مهره داران (Vertebrates) شامل ماهی‌ها، دوزیستان، پرندگان، خزندگان و پستانداران

سرطناب‌داران (Cephalochordata) شامل نیزک‌ها

جغد چطور حیوانی است

– دم طناب داران (Tunicata) شامل کوزه داران و سالپ‌ها

همچنین دیرین‌باشان نیز زیرشاخه ای از طنابداران است که در گذشته منقرض شده‌اند.

نیم‌طنابداران (Hemichordata) را پیش از این به عنوان زیرشاخهٔ چهارم طنابداران می‌دانستند ولی امروزه آن را شاخه‌ای جداگانه به‌شمار می‌آورند. لاروهای دم‌طنابداران دارای یک طنابک و یک طناب عصبی هستند ولی در دوران بلوغ این طناب‌ها را از دست می‌دهند.

سرطنابداران یک طنابک و یک طناب عصبی دارند ولی مغز یا اندام ویژهٔ حسی ندارند. مهره‌داران تنها زیرشاخه‌ای از طنابداران هستند که دارای جمجمه می‌باشند.[۵]

دوسرتیزان

کِرمینِگان

سالپ‌سانان

کوزه‌داران

مخاطی‌واران

دندانچه‌داران†

سرسپران†

کامل‌کامان

بال‌وارسپرسانان†

پلمه‌پوست‌ها†

غضروف‌ماهیان

خارپایگان†

پرتوبالگان

دوزیستان

پستانداران

پولک‌سوسمارسانان (مارمولک، مار، سوسمار پل‌دماغی، و خویشاوندان منقرض آن‌ها)

شاه‌سوسمارسانان (چمباتمه‌ای‌ها، پرندگان و خویشاوندان منقرض آن‌ها)

عطری، مرتضی، واژه‌نامه علوم زیستی، دوجلدی، همدان: اداره انتشارات دانشگاه بوعلی‌سینا، ۱۳۸۴.

برابرهای انگلیسی:

جوجه کشی از پرندگان زینتی و کسب درآمد

خرید فرش تا 25میلیون بدون سود و ضامن

جغدها گروه بزرگی از راسته جغد شکلان می باشند

 

جغد چطور حیوانی است

جغد

جغد چگونه موجودی است

جغدها به راسته بوفیان (Strigiformes) تعلق دارند. برای این راسته در فارسی نامهای زیادی پیشنهاد شده است مانند شب شکران، چون اغلب در شب شکار می‌کنند، جغد شکلان چون اغلب شبیه جغد هستند و جغدها گروه بزرگی از این راسته را تشکیل می‌دهند.

 

در بعضی نواحی حتی در ایران در زمان قدیم جغد را شوم می‌دانستند در صورتی که این پرندگان بسیار زیبا و حتی مفید هستند و چون از موشها تغذیه می‌کنند در بسیاری از ممالک دارای ارزش و اهمیت می‌باشند و در بعضی نقاط به جغد، پرنده نگهبان شب باغ ما می گویند.

 

ويژگی های جغدها 

جغد پرنده‌اي است با صورتي پهن، منقاري خميده و چشم‌هايي درشت و پاهاي بزرگ، در دو طرف سر جغد دو دسته پر شبيه گوش گربه قرار دارد که گوش‌پر ناميده مي‌شوند. جغد نوکي کوچک و ظريف دارد. دور دهان جغد پرهاي زبري هست که شبيه مو مي‌باشد ولي مو نيست. پاهاي جغد کوچک است و پنجه‌هايش ضعيف و بي‌طاقت. پر و بال او صاف است و خيلي آرام پرواز مي‌کند. نوک پرهاي جغد به شکلي طراحي شده که در هنگام حمله به طعمه صداي پرها کم باشد.

 

جغدها گردن کوتاهی دارند. رنگ جغد معمولاً کرم قهوه‌اي است. در نوک جغدها يک شکاف هست. سر آنها بزرگ است. جغد هواي تاريک را دوست دارد و شب‌ها پرواز مي‌کند. چشمان جغدها بزرگ است و به خاطر همين خوب هم شکار مي‌کنند. پرواز آنها بي‌صداست و پاهای پوشيده از پر دارند. بيشتر جغدها روي درخت زندگي مي‌کنند. نر و ماده جغدها همشکل هستند ولي ماده‌ها بزرگ‌ترند.

 

غذای جغدها

جغدها معمولا طعمه خود را درسته می‌بلعند

 

نوع تغذیه‌ی جغدها به محل زندگی جغدها و اندازه‌ی آن‌ها بستگی دارد. بعضی از جغدها، جانورانی مثل موش و موش صحرایی می‌خورند. جغدهای بزرگ‌تر، خرگوش، سنجاب و سمور را هم شکار می‌کنند. برخی از جغدها از حشرات و پرندگان کوچک تغذیه می‌کنند. برخی هم با ماهی‌گیری شکم خود را پر می‌کنند. این دسته از جغدها توی آب‌های کم‌عمق شیرجه می‌زنند و با چنگال‌های تیزشان، ماهی‌ها را به دام می‌اندازند.

 

آداب غذاخوردن جغدها

جغد معمولاً شکار خودش را به کمک منقار نیرومندش تکه‌تکه می‌کند و می‌خورد. اگر شکار کوچک باشد، جغد آن را درسته قورت می‌دهد و سپس استخوان‌ها، پَرها و فَلْس‌های طُعمه را که قابل هضم نیستند، با حالتی شبیه به سرفه بیرون می‌اندازد.

 

انتخاب لانه جغدها

جغدها لانه نمی‌سازند. آن‌ها جایی را به عنوان لانه انتخاب و در همان‌جا زندگی می‌کنند. سوراخ‌های موجود در تنه‌ی درختان، غارها، انبارهای قدیمی و خراب و لانه‌های زیرزمینی، از جاهایی است که این جغدها برای زندگی برمی‌گزینند. جغدهای ماده بین 3 تا 4 تخم می‌گذارند. نوزاد جغد 2 تا 3 ماه باید در لانه بماند تا به‌قدر کافی بزرگ شود.

 

جنسهای بوفیان

جنس بوفها

جغد بوف صدای آزار دهنده ای دارد

 

این جنس جغدها دارای گونه‌ها و زیر گونه‌های فراوان است و در اکثر نقاط دنیا به جز در استرالیا وجود دارد. از ویژگیهای این گروه از جغدها این است ک پرهای ناحیه گوش بزرگ شده و به این پرنده منظره شاخ‌داری می‌دهد. معمولا این جغدها رنگ چشم نارنجی زیبایی دارند. گونه بوف بزرگ یکی از گونه‌های این جنس است. صدای این پرنده بسیار در نیمه شبها ناراحت کننده می‌باشد و در تمام شب در محل زندگی آنها شنیده می‌شود.

 

جنس جغد

نوع جغد یکی از کوچکترین انواع جغدها می باشد

 

این جنس دارای جثه کوچک و سبکی است و اثری از پرهای گوشی در جنس جغد دیده نمی‌شود. پیشانی جنس جغد کوتاه و جمجمه نسبتا مسطح می‌باشد. رنگ چشم آنها زرد روشن است. در جنس جغد نر و ماده یک رنگ و یک اندازه می‌باشند.

جغد چطور حیوانی است

 

جنس جغد از جوندگان و بعضی پرندگان کوچک و حشرات تغذیه می‌کنند. سر این پرنده دارای حرکات جالبی می‌باشد و اصولا پرنده ناآرامی به نظر می‌رسد. این جغدها به آسانی اهلی می‌شوند. جنس نر و ماده این جغدها از جوجه‌ها نگهداری می‌کنند اما معمولا جنس ماده روی تخمها می‌خوابد.

 

جنس مرغ حق

جغد نوع مرغ حق سرعت پرواز زیادی دارد

 

این نوع جغدها شامل تعداد زیادی جغدهای کوچک هستند و تنها جغدهای کوچکی هستند که دارای پرهای گوشی می‌باشند. دارای دو دوره پرریزی هستند. سر این جغدها نسبت به سایر اندامها بزرگ و نوک آنها کوچک است. نر و ماده این جغدها به هم شبیه هستند. این جغدها دارای صدای ناموزونی هستند که شبها شنیده می‌شود. این پرنده به سرعت یک خفاش پرواز می‌کند و پیش از غروب آفتاب تغذیه می‌کند و هنگام روز دیده نمی‌شود.

 

جنس ماهیبوف

جغد ماهیبوف بیشتر از ماهی و خرچنگ تغذیه می کند

 

این نوع جغدها نوکی قوی و بلند دارند. پنجه‌های آنها بزرگ و خمیده است. بالهای این جغدها نسبتا کوتاه و مدور می‌باشد. پر و بال بخش بالای بدن قهوه‌ای متمایل به سرخ است که دارای رگه‌های طولی سیاه است. غذای این جغدها بطور عمده ماهی و خرچنگ است به علاوه از پرندگان و پستانداران کوچک نیز تغذیه می‌کنند.

 

جنس بوم

جغد بوم یکی از مفیدترین انواع جغدها در کشا ورزی است

 

اندازه جثه این جنس از جغدها متوسط می‌باشد. در تمام دنیا به جز استرالیا و نیوزیلند و اغلب نواحی جنوبی به جز هاوایی پراکنده می‌باشند. رنگ آمیزی پر و بال و خطوط و لکه‌های موجود در پرهای این جغد او را همرنگ شاخ و برگ درختان می‌سازد و در نتیجه مانع از دیده شدن جغد می‌شود. از نظر کشاورزی این نوع جغد یکی از مفیدترین پرندگان است.

 

غذای این جنس از جغدها در محیط طبیعی خودشان از جانوران موذی است. این پرنده خیلی به سختی از آشیانه خود خارج می‌شود حتی اگر محل آشیانه او را تغییر محل بدهند. این جغدها در اغلب ممالک وجود دارند. این پرنده از انواع پرندگان کوچک و سوسکها نیز تغذیه می‌کند. این نوع جغد هنگام روز روی شاخه‌ای خود را پنهان می‌کند و شبها فعال است.

 

جنس کوف

جغد کوف اکثرا درختهای بلند و انبوه را برای زندگی انتخاب می‌کند

 

پرندگان این گروه جغدها عموما دارای قدی متوسط و یا بزرگ می‌باشند. چشمهای آنها بزرگ و عنبیه آنها سیاه رنگ است. این جغد در دهات، شهرها، باغها و پارکها دیده می‌شود. در روز این جغد در بین شاخ و برگ درختها باقی می‌ماند و بدن خود را به تنه می‌چسباند و هم آهنگی رنگ و پر و بالش با محیط مانع از دیدن این نوع جغد می‌شود.

 

غذای این نوع جغد اغلب موشها و خرگوش می‌باشد ولی از پرندگان کوچک نیز تغذیه می‌کند. این جغد اکثر محلهایی را که دارای درختهای بلند و انبوه باشد برای زندگی انتخاب می‌کند. این جغدها مهاجرند و گاهی به انسان حمله می‌کنند و باعث ناراحتی انسان می‌شوند.

 

جنس بوف سفید

جغد بوف سفید در نواحی قطبی زندگی می کند

 

این جنس از جغدها از نظر بزرگی و جثه شبیه جنس بوف می‌باشد. چشمها نسبت به جثه پرنده کوچک است. انگشتان این جغدها بوسیله پوشش ستبری از پر پوشیده شده است بطوری که چنگالها مخفی است. رنگ عمومی بدن این نوع جغدها سفید است و در نقاط مختلف بدن کم و بیش لکه‌ها و رگه‌های تیره رنگی وجود دارد. این جنس از جغدها دارای دو گونه است که در نواحی قطبی زندگی می‌کنند.

 

جغدها و باورهای انسان

در مورد جغدها باورها و خرافه های زیادی وجود دارد

 

در باورهای اجتماعی ایران زمین غالب دیدگاه ها در ارتباط با جغد منفی و آمیخته با خرافه است بدین سبب به محض دیدن جغد وی را با سنگ مورد هدف قرار داده و جغد را بدشگون می دانند. به عنوان مثال در نقاطی از گیلان شنیدن صدای جغد نشان از رسیدن خبری نامبارک و نامیمون دارد به همین علت با ایجاد صدا و راندن وی سعی بر دور کردن صدا از خانه دارند، گاها چوب نیم سوخته ای را به سمت جغد پرتاب می کنند و بلند می گویند (اتش از من،گوشت از قصاب).

 

اگر جغد رو به قبله پرواز کرد بلا دفع می شود اما در غیر این صورت صاحبخانه باید صدقه دهد و انفاق کند و ……..تا بلا رفع شود. در ارتباط با صدای جغد نیز این باور وجود دارد که اگر جغد گریه کند، خوش است و اگر جغد خنده کند بدیمن است.

 

گردآوری: بخش علمی بیتوته

منابع:

1doost.com

daneshnameh.roshd.ir

چند دقیقه با دانستنی ها

کاهش سایز و وزن| فوری و بدون عارضه

مشاهده تمامی مدلهای لوازم خانگی اسنوا/قیمت

تمام قابلیت ها که ازیک تلویزین انتظاردارید

بااین بسته آموزشی آموزگار کودک خود باشید

واسه همه چی جا هست!

جلوگیری از ورود هوای آلوده به خانه!

مطمئن ترین درگاه خرید لپ تاپ های استوک

بهترین راه بهبود کیفیت هوا در خانه

درمان قطعی وزوز گوش باروش نوین کلینیک نجوا

خرید انواع ابزار وجعبه ابزار خانگی وصنعتی

اجاره ویلاهای لوکس شمال لب دریا باقیمت خوب

پاکسازی و رفع آلودگی هوای خانه

پرداخت سریع هزینه بلیط با کارت عضو شتاب

موثرترین راه پاکسازی هوای خانه

Makan Inc.| All Rights Reserved – © 2013 – 2021

جغد دارای صورتی مسطح و چشمانی درشت می باشد. جغد پرهای بسیار نرم و پر پشت دارد. پرواز جغدها بدون صدا انجام می شود. جغدها علیرغم باور برخی مردم که جغد را شوم می دانند بسیار زیبا و حتی مفید هستند. جغدها به دلیل فوایدی که دارند در بسیاری از ممالک دارای ارزش و اهمیت فراوان می باشند.آیا می دانستید می توانید کره چشم جغد را از طریق گوش هایش ببینید؟ در واقع می توانید داخل سر جغد را از طریق گوش هایش ببینید. جغد ها هم مثل سایر پرندگان بر خلاف پستانداران گوش خارجی ندارند.

در واقع گوش پرندگان دو سوراخ نسبتا بزرگ روی جمجمه آن هاست. این سوراخ با پر پوشیده شده، اما اگر پر ها را کنار بزنید می توانید کره چشم جغد را از داخل ببینید! البته بیشتر پرندگان کوچکتر از آن هستند که بتوان این را دید، اما جغد جیغ اره ای شمالی حفره های گوش بسیار بزرگی دارد. این حفره ها به ما این فرصت نادر را می دهند که داخل جمجمه یک حیوان زنده را نگاه کنیم و ببینیم دقیقا چه خبر است.

نکته جالب درباره جغد جیغ اره ای شمالی این است که آن ها بسیار کوچک هستند، به این معنا که چشمهایشان حدود 5 درصد از کل بدنشان است. آن ها تنها حدود 17 سانتیمتر رشد می کنند و حدود 60 گرم وزن دارند. گوش های بسیار بزرگ به آن ها کمک می کند طعمه را به راحتی در شب پیدا کنند. گوش های بزرگ به آن ها اجازه می دهد طعمه را در تاریکی ردیابی کنند و با استفاده از صدا ها همیشه بدانند شما کجا هستید حتی اگر نتوانند شما را ببینند.

جغدها به راسته بوفیان (Strigiformes) تعلق دارند. برای این راسته در فارسی نامهای زیادی پیشنهاد شده است مانند شب شکران، چون اغلب در شب شکار می کنند، جغد شکلان چون اغلب شبیه جغد هستند و جغدها گروه بزرگی از این راسته را تشکیل می دهند.

در بعضی نواحی حتی در ایران در زمان قدیم جغد را شوم می دانستند در صورتی که این پرندگان بسیار زیبا و حتی مفید هستند و چون از موشها تغذیه می کنند در بسیاری از ممالک دارای ارزش و اهمیت می باشند و در بعضی نقاط به جغد، پرنده نگهبان شب باغ ما می گویند.

جغد چطور حیوانی است

جغد پرنده ای است با صورتی پهن، منقاری خمیده و چشم هایی درشت و پاهای بزرگ، در دو طرف سر جغد دو دسته پر شبیه گوش گربه قرار دارد که گوش پر نامیده می شوند. جغد نوکی کوچک و ظریف دارد. دور دهان جغد پرهای زبری هست که شبیه مو می باشد ولی مو نیست. پاهای جغد کوچک است و پنجه هایش ضعیف و بی طاقت. پر و بال او صاف است و خیلی آرام پرواز می کند. نوک پرهای جغد به شکلی طراحی شده که در هنگام حمله به طعمه صدای پرها کم باشد.

جغدها گردن کوتاهی دارند. رنگ جغد معمولاً کرم قهوه ای است. در نوک جغدها یک شکاف هست. سر آنها بزرگ است. جغد هوای تاریک را دوست دارد و شب ها پرواز می کند. چشمان جغدها بزرگ است و به خاطر همین خوب هم شکار می کنند. پرواز آنها بی صداست و پاهای پوشیده از پر دارند. بیشتر جغدها روی درخت زندگی می کنند. نر و ماده جغدها همشکل هستند ولی ماده ها بزرگ ترند.

نوع تغذیه ی جغدها به محل زندگی جغدها و اندازه ی آن ها بستگی دارد. بعضی از جغدها، جانورانی مثل موش و موش صحرایی می خورند. جغدهای بزرگ تر، خرگوش ، سنجاب و سمور را هم شکار می کنند. برخی از جغدها از حشرات و پرندگان کوچک تغذیه می کنند. برخی هم با ماهی گیری شکم خود را پر می کنند. این دسته از جغدها توی آب های کم عمق شیرجه می زنند و با چنگال های تیزشان، ماهی ها را به دام می اندازند.

جغد معمولاً شکار خودش را به کمک منقار نیرومندش تکه تکه می کند و می خورد. اگر شکار کوچک باشد، جغد آن را درسته قورت می دهد و سپس استخوان ها، پَرها و فَلْس های طُعمه را که قابل هضم نیستند، با حالتی شبیه به سرفه بیرون می اندازد.

جغدها لانه نمی سازند. آن ها جایی را به عنوان لانه انتخاب و در همان جا زندگی می کنند. سوراخ های موجود در تنه ی درختان، غارها، انبارهای قدیمی و خراب و لانه های زیرزمینی، از جاهایی است که این جغدها برای زندگی برمی گزینند. جغدهای ماده بین 3 تا 4 تخم می گذارند. نوزاد جغد 2 تا 3 ماه باید در لانه بماند تا به قدر کافی بزرگ شود.

این جنس جغدها دارای گونه ها و زیر گونه های فراوان است و در اکثر نقاط دنیا به جز در استرالیا وجود دارد. از ویژگیهای این گروه از جغدها این است ک پرهای ناحیه گوش بزرگ شده و به این پرنده منظره شاخ داری می دهد. معمولا این جغدها رنگ چشم نارنجی زیبایی دارند. گونه بوف بزرگ یکی از گونه های این جنس است. صدای این پرنده بسیار در نیمه شبها ناراحت کننده می باشد و در تمام شب در محل زندگی آنها شنیده می شود.

این جنس دارای جثه کوچک و سبکی است و اثری از پرهای گوشی در جنس جغد دیده نمی شود. پیشانی جنس جغد کوتاه و جمجمه نسبتا مسطح می باشد. رنگ چشم آنها زرد روشن است. در جنس جغد نر و ماده یک رنگ و یک اندازه می باشند.

جنس جغد از جوندگان و بعضی پرندگان کوچک و حشرات تغذیه می کنند. سر این پرنده دارای حرکات جالبی می باشد و اصولا پرنده ناآرامی به نظر می رسد. این جغدها به آسانی اهلی می شوند. جنس نر و ماده این جغدها از جوجه ها نگهداری می کنند اما معمولا جنس ماده روی تخمها می خوابد.

این نوع جغدها شامل تعداد زیادی جغدهای کوچک هستند و تنها جغدهای کوچکی هستند که دارای پرهای گوشی می باشند. دارای دو دوره پرریزی هستند. سر این جغدها نسبت به سایر اندامها بزرگ و نوک آنها کوچک است. نر و ماده این جغدها به هم شبیه هستند. این جغدها دارای صدای ناموزونی هستند که شبها شنیده می شود. این پرنده به سرعت یک خفاش پرواز می کند و پیش از غروب آفتاب تغذیه می کند و هنگام روز دیده نمی شود.

این نوع جغدها نوکی قوی و بلند دارند. پنجه های آنها بزرگ و خمیده است. بالهای این جغدها نسبتا کوتاه و مدور می باشد. پر و بال بخش بالای بدن قهوه ای متمایل به سرخ است که دارای رگه های طولی سیاه است. غذای این جغدها بطور عمده ماهی و خرچنگ است به علاوه از پرندگان و پستانداران کوچک نیز تغذیه می کنند.

اندازه جثه این جنس از جغدها متوسط می باشد. در تمام دنیا به جز استرالیا و نیوزیلند و اغلب نواحی جنوبی به جز هاوایی پراکنده می باشند. رنگ آمیزی پر و بال و خطوط و لکه های موجود در پرهای این جغد او را همرنگ شاخ و برگ درختان می سازد و در نتیجه مانع از دیده شدن جغد می شود. از نظر کشاورزی این نوع جغد یکی از مفیدترین پرندگان است.

غذای این جنس از جغدها در محیط طبیعی خودشان از جانوران موذی است. این پرنده خیلی به سختی از آشیانه خود خارج می شود حتی اگر محل آشیانه او را تغییر محل بدهند. این جغدها در اغلب ممالک وجود دارند. این پرنده از انواع پرندگان کوچک و سوسکها نیز تغذیه می کند. این نوع جغد هنگام روز روی شاخه ای خود را پنهان می کند و شبها فعال است.

پرندگان این گروه جغدها عموما دارای قدی متوسط و یا بزرگ می باشند. چشمهای آنها بزرگ و عنبیه آنها سیاه رنگ است. این جغد در دهات، شهرها، باغها و پارکها دیده می شود. در روز این جغد در بین شاخ و برگ درختها باقی می ماند و بدن خود را به تنه می چسباند و هم آهنگی رنگ و پر و بالش با محیط مانع از دیدن این نوع جغد می شود.

غذای این نوع جغد اغلب موشها و خرگوش می باشد ولی از پرندگان کوچک نیز تغذیه می کند. این جغد اکثر محلهایی را که دارای درختهای بلند و انبوه باشد برای زندگی انتخاب می کند. این جغدها مهاجرند و گاهی به انسان حمله می کنند و باعث ناراحتی انسان می شوند.

این جنس از جغدها از نظر بزرگی و جثه شبیه جنس بوف می باشد. چشمها نسبت به جثه پرنده کوچک است. انگشتان این جغدها بوسیله پوشش ستبری از پر پوشیده شده است بطوری که چنگالها مخفی است. رنگ عمومی بدن این نوع جغدها سفید است و در نقاط مختلف بدن کم و بیش لکه ها و رگه های تیره رنگی وجود دارد. این جنس از جغدها دارای دو گونه است که در نواحی قطبی زندگی می کنند.

در باورهای اجتماعی ایران زمین غالب دیدگاه ها در ارتباط با جغد منفی و آمیخته با خرافه است بدین سبب به محض دیدن جغد وی را با سنگ مورد هدف قرار داده و جغد را بدشگون می دانند. به عنوان مثال در نقاطی از گیلان شنیدن صدای جغد نشان از رسیدن خبری نامبارک و نامیمون دارد به همین علت با ایجاد صدا و راندن وی سعی بر دور کردن صدا از خانه دارند، گاها چوب نیم سوخته ای را به سمت جغد پرتاب می کنند و بلند می گویند (اتش از من،گوشت از قصاب).

اگر جغد رو به قبله پرواز کرد بلا دفع می شود اما در غیر این صورت صاحبخانه باید صدقه دهد و انفاق کند و ……..تا بلا رفع شود. در ارتباط با صدای جغد نیز این باور وجود دارد که اگر جغد گریه کند، خوش است و اگر جغد خنده کند بدیمن است.

جُغد (بوف، بوم) نام پرنده‌ای شکاری است که  قدرت شنوایی و بینایی بسیار بالایی دارد. جغد از راسته بوف‌سانان محسوب می‌شود و در ویرانه‌ها زندگی می‌کند. جغدها در همه قاره‌ها به استثناء جنوبگان مشاهده شده‌اند. اگر می‌خواهید جغدها را تماشا کنید می‌دانید که چه زمانی باید دنبال آن‎ها بگردید؟ می‌دانید جغدها را کجا می‌توانید پیدا کرد؟ از عادات غذایی جغدها چیزی شنیده‌اید؟ در ادامه مطلب، این موجودات دوست داشتنی را بیشتر بشناسید.

تور قونیه

واژه جغد از زبان سغدی وارد فارسی شده‌ و اصل سغدی آن چَغوت است. جغدی به نام اشوزوشت در اسطوره‌های ایرانی نقش زیادی در یاری نیروی خوبی دارد.

کوچکترین جغد، جغد کوتوله آمریکای شمالی است که طول آن فقط ۱۵ سانتیمتر یعنی به بزرگی یک گنجشک است. تخم جغد همیشه به فاصله چند روز می‌شکند و نوزاد به دنیا می‌آید.

جغد از انواع موش‎ها تغذیه می‌کند. جغد معمولاً شکار خودش را به کمک منقار نیرومندش تکه تکه می‌کند و می‌خورد. جغدها معمولا طعمه خود را درسته می‌بلعند و پس از آن‌که بخش‌های گواردنی آن را گواردند بازمانده آن را به شکل تفاله از راه دهان بیرون می‌اندازند.

جغد چطور حیوانی است

جغدها در شکاف‌های تنه درختان و آشیانه‌های متروک زاغان لانه میگذارد. جغدها معمولاً شب‌رو و پگاه‌رو هستند یعنی هنگام پگاه و شفق از لانه بیرون آمده و شکار می‌کنند.

چشم‌های جغد بسیار حساس است و حتی در نور خیلی کم می‌تواند ببیند. بعضی از جغدها دارای چنان قدرت شنوایی هستند که می‌توانند یک طعمه را در تاریکی مطلق تشخیص دهند.

هر موجودی که در طبیعت وجود دارد گوشه‌ای از چرخه اکوسیستم است و حذف شدن آن از این چرخه آسیب‌های جبران نشدنی‌ای به طبیعت می‌زند. یکی از نقش‌های مهم جغد شکار جوندگانی مثل موش‌ها است که زیاد شدن آنها در طبیعت باعث از بین رفتن دانه‌های گیاهان و محصولات کشاورزی می‌شود. به عنوان یک گردشگر مسئول اگر به منطقه‌ای رفتید که در آن لانه جغدی وجود داشت به آن نزدیک نشوید و سعی کنید با رعایت سکوت آرامش حیوان را بر هم نزنید.

در زیر تعدادی از عکسهای اعجاب انگیز استتار این پرنده را می‌توانید تماشا کنید: 

 

تور کاپادوکیه

گردآوری و تنظیم: تحریریه دالاهولطفا در نشر دانسته‌های خود کوشا باشید.برداشت و استفاده غیرتجاری از مطالب این وب‌سایت، حتی بدون ذکر منبع آزاد است.

ممنون که وقت گذاشتین و مطلب را مطالعه کردین.

با تشکر از پیام شما

از اینکه وقت گذاشتین و مطلب ما را مطالعه کردید سپاسگزاریم.

با تشکر از پیام شما

با تشکر از پیام شما.

سلام! به اکانت کاربری خود وارد شوید

بازیابی پسورد

پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد

یک پزشک – اخبار فناوری، پزشکی، سینما و کتاب

فلسفه اینکه می گویند جغد پرنده شومی است چیست؟

جغد چطور حیوانی است

در باورهای اجتماعی ایران زمین غالب دیدگاه ها در ارتباط با جغد منفی و آمیخته با خرافه است بدین سبب به دیدن جغد وی را با سنگ مورد هدف قرار داده و وی را بد شگون میدانند .به عنوان مثال در نقاطی از گیلان شنیدن صدای جغد نشان از رسیدن خبری نا مبارک و نا میمون دارد به همین علت با ایجاد صدا و راندن وی سعی بر دور کردن صدا از خانه دارند ،گاها چوب نیم سوخته ای را به سمت وی پرتاب میکنند و بلند میگویند (اتش از من ،گوشت از قصاب) اگر جغد رو به قبله پرواز کرد بلا دفع میشود اما در غیر این صورت صاحبخانه باید صدقه دهد و انفاق کند و ……..تا بلا رفع شود . در ارتباط با صدای جغد نیز این باور وجود دارد که اگر جغد گریه کند ،خوش است و اگر خنده کند بد یمن و با شنیدن صدای وی میگویند (میمنت خانم،خوش امدی) شاید بد نباشد قیاس کنیم منزلت جغد را در اوستا و ایین باستان ایران را ، با باورهای امروزه اجتماعی در باره شومی جغد که شور بختانه سینه به سینه نقل میشود، در جایی که از وی به نام اشوزشت یاد میگردد و فراری دهنده دیوها و نام وی به معنی دوست داشتن و دوستدار راستی اورده شده وحکایاتی که در ارتباط با به وجود امدن وی از ناخن و کلام اوستا در زبان وی وجود دارد و چهره داریوش دوم با تاجی قلم خورده به نقشی از بوف و……

در متن های کهن باستانی جغد را “هو مورو” می خواندند. یعنی پرنده دانا. حتما بیاد دارید که در کتابهای قصه نیز این پرنده عینک به چشم دارد و به بقیه حیوانات پند و اندرز می دهد.
اما شومی جغد بعد از ورود اعراب به ایران بر سر زبان ها افتاد چون غذای این پرنده مار و مارمولک و موش بود، در واقع غذای اعراب آن دوران را میل می کرد و اعراب آن را پرنده ای شوم می دانستند چرا که غذای آنها را می خورد.
در کتاب اوستا از جغد با نام اشوزشت یاد شده و وی را فراری دهنده دیوها و پلیدیها خوانده اند یا در نسخی دیگر وی را به بهمن مرغ و مرغ زوبره و هومن مرغ و شب اویز(مرغ شب ) خوانده اند

این روزها شاهد رشد چشمگیر محصولات دست ساخت هنری هستیم. دست ساخت هایی که گاه واقعا می توان نام اثر هنری را بر آنها نامید و گاه تنها خلاقیت در چینش اجزای پیش ساخته می باشد. در هر صورت در این بین شاهد استفاده از برخی از نمادها و سمبل ها هستیم که در اکثر مواقع صرفا به دلیل احساسات شخصی و تقلید صرف از مد و الگوهای ارائه شده می باشد. این مقاله دو هدف مهم را دنبال می کند؛ اول اینکه که هر انتخابی که انجام می دهیم آگاهانه و با دید باز نسبت به سوژه باشد. دوم؛ با مطالعه بیشتر در باب سمبل ها و نمادها و کسب آگاهی بیشتر درباره ریشه ها، بتوانیم دست به خلاقیت هایی فراتر بزنیم. در اولین مقاله نماد شناسی به نماد بسیار محبوب و پر کاربرد “جغد” خواهیم پرداخت.

کلیتی بر جایگاه جغد در طول تاریخ

در طول تاریخ و درمیان بسیاری از فرهنگ ها، جغد جایگاه های متضادی چون مخوف و دوست داشتنی بودن را داشته است. که این صفات متناقض درباره کمتر موجود دیگری عنوان شده است.

جغد به دلیل حضورش در شب و صدای جیغ وارش سمبل رازآمیزی و ارتباط با جهان دیگر است. عادات مرموز جغد ها، پرواز بی‌صدا و آمد و شد روح‌ وار است که آنها را به موضوعی برای خرافات و حتی ترس در بسیاری از نقاط جهان تبدیل کرده است. از سوی دیگر باور به آن‌جهانی بودن جغد، این باور را تقویت کرده است که جغد می‌تواند پیش‌گویی کند، به عبارت دیگر به دلیل ارتباط وهم‌آورش با آن جهان، دیدار او می‌تواند خوش‌یمن و یا بدشگون باشد. به این ترتیب جغدها مظهر هوشی خاموش، دانشی ویرانگر و یا برعکس، مظهر خوش ‌یمنی و برکت بوده‌اند.

جغدها همیشه احساسات متناقض بشر را برانگیخته و به خود جلب کرده اند؛ عشق و ترس، نفرت و تحسین، بعضی جغد را باهوش و بعضی کودن می پنداشتند، جغدها در فرهنگ های مختلف هم با جادوگران در ارتباط بودند و هم با اطبا، هم نماد تولد و برکت بوده اند و هم مرگ و شومی. بسیاری در جهان به قدرت درمانگری بزرگ جغد و دارویی که از بدن و به‌ویژه چشم‌های او تهیه می‌شود، ایمان داشته‌اند.

شروع تفکر و تعقل درباره جغد از فرهنگ های عامیانه بدوی می آید، زمان بسیار دوری که نمی توان برای آن تاریخ دقیقی ذکر کرد، اما سینه به سینه نقل شده و به نسل امروز رسیده است.

در فرهنگ سرخپوستان بدوی، جغد نمایانگر خرد، شهود و همیاری بوده و از قدرت پیشگویی برخوردار بوده است. این باور در اسطوره ها و افسانه های یونان نیز بازتاب می یابد.

سپس در اروپای قرون وسطایی، جغد همراه و دستیار جادوگران می شود که در مناطق تاریک، نفرین شده و خالی از سکنه زندگی می کرده است. تصویری که از جغد در این دوران به نمایش در می آید یک موجود مخوف اما احمق است. ظاهر شدن جغد در تاریکی شب، زمانیکه چشم چشم را نمی بیند و آدم ها احساس بی پناهی می کنند، حجمه ای از افکار ناشناخته و مبهم را به ذهن آدمی می آورده است. شنیدن صدای وهم آلود جغد نوعی پیشگویی و خبر از اتفاقاتی شوم را با خود داشته است؛ مرگی ناگهانی یا خبری دردآور.

در طول قرن هجدهم که جنبه های زیست شناسی جغد تحت تحقیقات و اکتشافات دقیق قرار گرفت، رمز و راز و باورهایی که پیرامون این پرنده رواج داشت نیز کاهش می یابد. با از بین رفتن خرافه پرستی در قرن نوزدهم، حداقل در غرب، جغد به جایگاه پیشین خود، یعنی نمادی از هوش و ذکاوت باز می گردد.

جغد در فرهنگ ایران باستان

مهمترین متن پهلوی که در مورد این پرنده در آن اطلاعاتی آمده است، ” بندهشن ” است که بر اساس ترجمه‌ها و تفسیرهای اوستا بوده و در اواخر دوره ساسانی تالیف شده است.

در بخش نهم از این کتاب آنجا که در باره شیوه آفرینش مرغان سخن گفته شده است، نام جغد جزء جانوران مزدا آفریده و کنار خروس و کرشفت، مرغان مقدس آمده ‌است.

سپس باز در کتاب بندهشن هنگامی که از آفرینش گرگ به دست اهریمن سخن می‌رود می‌بینیم که نام بوف، در میان «گونه‌های گرگ» قید شده است. این بخش از بندهش نشان می دهد که به باور ایرانیان باستان دست‌کم نوعی از جغد، احتمالاً همان جغد بزرگ، منفور است، چرا که در میان انواع گرگ از آن نام برده شده است، و به‌دست اهریمن برای آزار آفریدگان اهورایی به‌وجود آمده است.

این دوگانگی می‌تواند دلایلی چند داشته باشد؛

اشوزوشت؛ مرغ بهمن

جایی دیگر از کتاب بندهشن که درباره جغد سخن رفته است، هنگامی است که در مورد مرغ اشوزشت شرحی آمده است. اشوزشت که ریشه در واژه‌ای اوستایی دارد، نام دینی جغد بوده است. در اوستا بخشی از این واژه به معنای دوست داشتن است. به‌این ترتیب معنای واژه اشوزشت، دوستدار پاکی و پرهیزگاری است. مطابق این بخش از بندهشن، جغد مرغی مقدس است.

بنا بر کتاب بندهشن، صدای جغد مقدس است، چرا که بخشی از اوستا به زبان او آفریده شده است و  نیز صدای اوست که دیوان را می‌پراکند. اینکه چرا جغد در ویرانستان‌ها خانه می‌کند نیز مطابق باورهای نقل شده در بندهشن، به این دلیل است که دیوان در آنجا خانه نکنند. به نظر می‌رسد همه چیزهایی از این پرنده که موجب شده آن را بدیمن بدانند، یعنی صدای وی و خانه‌اش در ویرانه‌ها؛ بدین ترتیب معنایی مقدس یافته است.

اشو در اوستا به معنای مقدس و حق، و واژهٔ زوشت به معنی دوست است. او را مرغ وُهومَن (دوست حق) نیز می‌نامیدند. مرغ بهمن یا اشوزوشت نام جغد افسانه‌ای در اسطوره‌های ایرانی است که اهورامزدا او را آفرید تا یاریگر فرشتگان و ایزدان باشد و مرغی است که ناخن می خورد.

در متون پهلوی و آیین ایران باستان، زندگی و آن‌چه به آن مربوط است مقدس بوده ، از سوی دیگر مرگ و هرآنچه به آن مربوط می‌شده، منحوس و ناپاک به حساب می‌آمده است. دیو نسو که از پلیدترین دیوهاست، با حلول کردن در بدن موجب مرگ می‌شود، بنابراین هرچیزی که از بدن خارج شود، چون ناخن، مو، پوست و … مردار محسوب می‌شود و بسیار ناپاک است. بنابراین پراکندن مو و ناخن تراشیده و بریده شده، گناه محسوب می شود و باید برای دور ریختن آنها از آداب ویژه‌ای پیروی کرد. اینجاست که داستان ناخن خوردن جغد قابل فهم می‌شود. به این ترتیب جغد بهمن با از بین بردن ناپاکی ها امکان از به قدرت رسیدن پلیدی و تضعیف اهورامزدا جلوگیری می کند.

جغد در افسانه های روم و یونان باستان

در اسطوره شناسی یونان باستان، آتنا؛ ایزدبانوی تمدن، خرد، قدرت، فنون، مهارت و دادگری، تحت تاثیر چشمان بزرگ و ظاهر موقر جغد بوده، که کلاغ شوم را متواری می کرده است. از اینرو در میان پرندگان جغد را پرنده محبوب خود معرفی و مقام پرنده شب یعنی جغد را  محترم داشته و جغد را نماد دانایی می داند.

در حال حاضر بر اساس همان باور قدیمی یونانی، تصویر جغد در لوگوی بسیاری از کتابخانه‌ها و یا دانشگاه‌های جهان آمده است.

پرنده نمادین آتن یک جغدبا جثه کوچک (نژاد نوکتا) بود که  نگهبان و محافظ مردم آتن بوده و آتنی‌ها پانتئون آکروپولیس را به نام او ساختند،. این باور وجود داشت که یک نور درونی و جادویی به جغد امکان دید در شب را می دهد.

در روم باستان این باور وجود داشته است که آویختن یک جغد مرده روی درب خانه، باعث می شد شرها و شومی ها، که توسط جغد به آن خانه راه یافته بود، به طور کامل از بین برود. شنیده شدن آوای هوهوی جغد و یا ظاهر شدن آن در روز گواهی بر مرگی قریب الوقوع بود. همانطور که مرگ جولیوس سزار، آگوستوس، کاموتوس اورلیوس و آگریپا ظاهرا توسط یک جغد پیش بینی شده بود.

در قرن دوم میلادی اگر مسافری در شب خواب جغد را می دید، تعبیرش این بود که یا در سفر جان می سپارد و یا اموالش به غارت می رود.

یکی دیگر از خرافه های رومیان این بود که جادوگران در شب به شمایل جغد در آمده و خون نوزادان را می خوردند.

جغد در فرهنگ سرخپوستان امریکا

در میان قبایل مختلف سرخپوست، باورهای متنوعی در مورد جغد وجود دارد. برخی از این باورها در این مقاله ارائه شده اند؛

بر اساس یک افسانه سرخپوستی، حکاکی “جغد اسپدیس” بر روی یک تخته سنگ قرار می گرفت تا به عنوان محافظ در برابر شیاطین آب به آنها خدمت کند و در برابر نیروهای منفی که انسان ها را به آب می انداخت بایستد. این حکاکی روی سنگ همچنین محوطه شخصی سرخپوستان در رودخانه را برای ماهیگیری تعیین می کرده و درواقع از رزق و روزی آنها که در آب بود محافظت می کرده و نماد برکت بوده است.

نزد سرخپوستان چروکی، جغد آواز خوان (جغد شاخدار) مقام والای مشاور و رایزن دانا را داشته است.

مردمان قبیله کری باور داشتند سوت جغد بوریئل، احظاریه ای از طرف ارواح است. اگر شخصی با صدای مشابه پاسخ سوت جغد بوریئل را می داد و در پاسخ صدایی نمی شنید، مرگ آن شخص به زودی فرا می رسید.

سرخپوستان داکوتا جغد برفی را به عنوان محافظ و نگهبان جنگجویان شجاع خود می پنداشتند.

در نزد سرخپوستان هوپیس جغد برفی خدای مرگ، نگهبان محافظ آتش و همه موجودات زیر زمین من جمله رویش دانه ها بوده است. سرخپوستان هوپیس جغد برفی را “کوکو: Ko’ko ” به معنی “نگهبان تاریکی” می نامیدند. همچنین جغد بزرگ را بارور کننده درخت های هلو می دانستند.

جغد چطور حیوانی است

سرخپوستان اینوئیت باور داشتند که جغد “گوش کوتاه” در ابتدا یک دختر جوان بوده که توسط جادو به یک جغد با منقاری بلند تبدیل شده است. اما جغد ترسید و به گوشه ای از یک خانه پناه برده، صورت و منقارش را کوتاه و صاف کرد.

در باور سرخپوستان کوئیکیات هر جغد نماد روح یک انسان بود. از اینرو از کشتن جغدها اجتناب می کردند.

سرخپوستان قبیله لناپی معتقد بودند اگر در خواب جغدی را ببینند، آن جغد نگهبان محافظ آنها خواهد شد.

مردمان منومینی معتقد بودن که “روز” و “شب” بعد از یک مسابقه سخنوری بین یک جغد جیغ اره ای به نام “توتوبا” و یک خرگوش به نام “وابوس” به وجود آمده است. در این مسابه خرگوش برنده شد و نور روز را انتخاب کرد، اما زمانی را نیز به عنوان شب برای جغد بازنده در نظر گرفت.

در اعتقادادت سرخپوستان مونتانیه جغد جیغ اره ای در ابتدا بزرگترین جغد بود که به خاطر صدای زیبایش بسیار مغرور بوده است. زمانیکه این جغد تلاش کرد صدای آبشار را تقلید کند، روح خالق طبیعت برای تحقیر کردن جغد جثه اش را کوچک کرده و صدایی همانند چکه کردن آب را به او داده است.

سرخپوستان موهاوی آریزونا نیز معتقد بودند که بعد مرگ به یک جغد تبدیل می شوند.

بر اساس افسانه های قبیله نواهو، خداوند هنگامیکه جغد را خلق کرد به اون گفت: ” از این پس، مردمان به صدای شما گوش فرا می دارند تا از آینده با خبر شوند.”

سرخپوستان نوآک معتقد بودند، بعد از مرگ، آنها که روحی شجاع و با فضیلت داشته باشند به جغد شاخدار بزرگ تبدیل می شوند، و آنها که روحی ضالم داشته باشند به شمایل جغد انبار (تایتو) محکوم خواهند شد.

مردمان بومی سیئراس نیز معتقد بودند که جغد شاخدار بزرگ، روح آدمی را پس از مرگ تحویل گرفته و به عالم اموات می رساند.

جنگجویان قبیله تلنگیت نیز باور عمیقی به جغدها داشتند، آنها هنگام جنگ با تقلید صدای هوهوی جغد به میدان جنگ می تاختند تا اعتماد به نفس خود را به دست آورده و بر ترش از دشمن غلبه کنند.

در قبیله زونی مادران پرهای جغد را بر بالین نوزادان و کودکان خود قرار می دادند تا راحت تر بخوابند.

جغد در فرهنگ عامیانه مردم انگلیس

باورهای عامیانه پیرامون جغد انبار (تایتو)، نسبت به سایر نژاد ها بهتر ثبت شده است. در ادبیات انگلیس، جغد انبار (تایتو) به شوم بودن شهره بوده است، یقینا به این خاطر که پرنده شب بوده و شب نیز به گونه ای با مرگ در ارتباط است. در طول قرون ۱۸ و ۱۹، شاعرانی چون رابرت بلر و ویلیام وردورث، جغد انبار (تایتو) را به عنوان “پرنده عذاب” مورد علاقه خود عنوان می کنند و در همان دوران بسیاری از مردم معتقد بودند اگر صدای هوهوی یک جغد از پنجره اتاق یک بیمار شنیده شود، مرگی قریب الوقوع به سراغ بیمار خواهد آمد.

جغد انبار (تایتو) توسط مردم انگلستان برای پیش بینی وضعیت آب و هوا نیز استفاده می شده است. فریاد جغد به معنای فرا رسیدن هوای سرد یا طوفان بود. و اگر این فریاد در طول روزهای سرد شنیده می شد، به این معنی بود که تغییری در آب و هوا در راه است.

همچنین در قرن نوزدهم سنت آویختن یک جغد بر در طویله برای مصون ماندن از شیاطین و رعد و برق رواج داشت.

مردم ولز در بریتانیای کنونی اسطوره‌ای در مورد جغد دارند که در این اسطوره جغد زنی جفاکار محسوب می‌شود که توسط همسرش به صورت جغد درآمده است و به عنوان مجازات و پادافره مورد نفرت دیگر پرندگان قرار گرفته است.

جغد در فرهنگ شرق

در اسطوره‌های هندو، لکشمی، الهه ثروت، بر جغدی سوار است، بر این اساس می‌توان گفت که جغد پرنده‌ای خوش یمن محسوب می‌شده است و اگر در کنار خانه‌ای مسکن می‌گرفته، نشان اقبال خوب بوده است.

در فرهنگ ژاپنی نیز جغد بسته به گونه‌اش از هر دو جنبه‌ مثبت و منفی دیده شده است.

در مصر باستان جغد راهنمای ارواح مردگان به جهان زندگان محسوب می‌شده است، پس مصریان او را با پای شکسته نشان می‌داده‌اند تا بدین ترتیب از بازگشت پرنده مرگ به زندگی جلوگیری کنند. در هیروگلیف مصری جغد پاشکسته نشانگر حرف«ام» بوده است.

با مرور کلی مطالب عنوان شده به این نتیجه می رسیم که اکثر برداشت ها و انگاره ها درباره جغد زیبا و مثبت هستند. طبق آنچه که در این مقاله عنوان شد جغد را با بینشی مثبت می توان نمادی از موارد زیر دانست:

و در آخر یادمان باشد دنیا انعکاس افکار ماست. پس مثبت بیاندیشیم!

به طور کلی ایجاد ارتباط و سخنیت برقرار کردن میان امور متافیزیکی بسیار دشوار است؛ البته نه اینکه ارتباطی نباشد، بلکه کشف آن مشکل و پیچیده است. اما در خصوص سوال مطرح شده هم باید گفت بله تاییدات دینی ما بر این امور متافیزیک داریم اما کشف علل آن سخت است. البته در منابع دینی حیواناتی به عنوان برکت و سعادت یاد شده اند اما اینکه حیوانی نحس یا شوم معرفی شود، خیر. ” این جملات گوشه ای از سخنان حجت الاسلام قادر حافظ، کارشناس امور متافیزیک و معاون دانشکده مذاهب دانشگاه ادیان قم است که در خصوص نحس و سعد بودن حیوانات با ما در میان گذاشته است؛ گفتگوی ما را با مولف کتاب های “راهبرد مقابله با جنبش های نوین دینی” و “دیرینه شناسی یا تبار شناسی شیطان گرایی جدید” می خوانید:

گاه در میان صحبت های مردم می شنویم که فلان پرنده – مثلا جغد – نحس بوده و مایه شومی و بدبختی است و اگر بر خانه ای بنشیند، آن خانه روی سعادت را نخواهد دید، یا بر عکس شنیده شده برخی پرندگان مایه خوشبختی و شانس و اقبال برای انسان خواهند بود و اگر با او همراه شوند، اقبال و همای سعادت به او رو کرده، زندگی او دگرگون می شود؛ این سخنان که اشاره شد، از دیرباز میان مردم مرسوم بوده و برخی افراد اعتقاد شدیدی به آن دارند، لطفا بفرمایید این باور از کجا شکل گرفته و آیا بر مبنای دین و آموزه هایش، می توان بر آن صحه گذاشت و پذیرفت یا از اساس رد شده و مطرود است؟

بله، ادعایی وجود دارد مبنی بر اینکه آیا حیوانات نیز می توانند سبب امور مادی شده یا از آن جلوگیری کنند به عبارت دیگر اینکه اتفاق خوشایند یا ناخوشایندی که قرار است در آینده برای انسان بیفتد، آن را سبب یا مانع شوند.

در این راستا باید دانست در فلسفه میان پدیده ها اصطلاحی داریم با این عنوان که امور باید با یکدیگر سنخیتی داشته باشند و وقتی به طور روزمره امور زندگی را بررسی می کنیم، میان آنها باید ارتباط علیّ و معلولی و رابطه ای عمیق قائل شد.

ببینید به طور کلی ایجاد ارتباط و سخنیت برقرار کردن میان امور متافیزیکی بسیار دشوار است؛ البته نه اینکه ارتباطی نباشد، بلکه کشف آن مشکل و پیچیده است. اما در خصوص سوال مطرح شده هم باید گفت بله ما تاییداتی دینی بر این امور متافیزیک داریم اما کشف علل آن سخت است. نکته مهم دیگر آنکه در منابع دینی حیواناتی به عنوان برکت و سعادت یاد شده اند اما اینکه حیوانی نحس یا شوم معرفی شود، خیر. چرا که تمامی هستی جلوه ای از جلوه های الهی است و این شوم بودن معنا ندارد. حتی جغدی که در سوال اشاره شد، اتفاقا بر خلاف باور رایج، برای طبیعت لازم است و فلسفه وجودی خاص خود را دارد و نحوست آن معنا و جایگاهی ندارد.

در صحبت های خود اشاره کردید که در منابع دینی برخی از حیوانات مایه برکت و سعادت معرفی شده اند، می توانید به مصادیقی در این زمینه اشاره بفرمایید؟

بله، به طور مثال در روایات وارد شده اگر فردی خروس در خانه خود نگاه دارد، از بلا مصون می ماند یا در روایتی وارد شده فردی خدمت معصوم (ع) رسید و گفت من احساس می کنم در خانه ام اشباحی وجود دارد که اذیت می شود و معصوم (ع) دستور دادند در خانه خود کبوتر نگاه داری کن.

البته این بدان معنا نیست که به اصطلاح رایج امروز کبوترباز شویم یا در آپارتمان خود که برای همسایگان مشکل به وجود می آید، حیوان نگاه داری کنیم بلکه نگهداری این حیوانات برای دفع بلا به طور موقت توصیه شده و نباید منجر به اموری مانند کبوتربازی یا آزار برای دیگران و تعرض به حقوق آنها منجر شود.

آیا واقعا این مطلب اثبات شده است یعنی اینکه حیوانی در خانه نگه داشتن می تواند سبب مسائلی که اشاره کردید شود؟

بله، همین طور است؛ امروز در غرب گرایش تحصیلی در روان شناسی داریم با عنوان “حیوان درمانی” برای درمان افرادی که دچار افسردگی شدید شده اند و به آنها توصیه می شود که در خانه گربه یا حیوان دیگری نگهداری کنند که البته این مساله (نگاهداری گربه یا زندگی کردن و مانوس شدن با یک حیوان در خانه) در سنت و دین ما توصیه نشده است اما به دلیل علمی ثابت شده حیوانات می توانند در زندگی ما موثر باشند. این مساله نیز به صورت تجربی میان ما ثابت شده است. حتی از آن طرف داریم در روایات که پیرزنی به جهت کشتن ناروای گربه ای وارد دوزخ خواهد شد. بنابراین ما به هیچ عنوان حق نداریم حیوانی را با این فرض کن نحس است، از بین ببریم. حتی در دین ما توصیه به حقوق حیوانات نیز شده است که آیت الله جوادی آملی در همین راستا کتابی تالیف کرده است.

از کجا چنین اندیشه ای ریشه دواند و موجب شد انسان ها برخی حیوانات را نحس و شوم بخوانند و بدانند؟

ببینید این مساله عوامل متعددی دارد؛ مثلا برخی از انسان های سودجو، تحت عنوان جادوگری با استفاده از حیواناتی همچون گربه توانستند کارهای خاصی را انجام دهند یا با ادبیات دروغین میان عوام مساله ای خاص را جا بیندازند و این مساله موجب شد مردم گربه را نماد جن یا نحسی بدانند اما در اصل هرگز این طور نیست و گربه حیوانی است مخلوق خدا که نمی تواند نحوستی به دنبال داشته باشد. یا جغد حیوانی است که معمولا روی خانه های ویران شده یا مخروبه ها خانه می کند. دیدن این صحنه ها به مرور موجب شد مردم چنین پندارند که هر جا جغد بنشیند، برای آن خانه نحوست و بدیمنی به همراه خواهد داشت. در صورتی که جانورشناسان هم معتقدند جغد حیوانی است که دخمه ها و خانه های متروکه را برای زندگی انتخاب می کند و این هرگز موجب نمی شود این حیوان نحس باشد!

شما پیشتر در صحبت های خود فرمودید که در روایات نحوست حیوانی وارد نشده بلکه برعکس برکت و سعادت آوری برخی حیوانات ذکر شده است؛ از سوی دیگر در بعضی از روایات دیده می شود که اجتناب از حیواناتی همچون عنکبوت توصیه شده که مایه فقر است. این دست روایات با ادعای شما در تضاد نیست؟

این دو موضوع کاملا جدا از هم هستند به این صورت که مثلا در روایات وارد شده که عنکبوت در خانه فقر می آورد؛ این دلیل بر نحوست آن حیوان نیست بلکه منظور آن است که معمولا عنکبوت در خانه هایی لانه می کند که از نظر نظافت کمتر اهمیت به آن داده می شود در حقیقت نظافت نکردن خانه موجب فقر و نیاز می شود که یکی از نشانه های آن لانه کردن عنکبوت در خانه است. بنابراین، این روایت دلالت بر این نمی کند که عنکبوت شر است بلکه نشان از آن دارد که رشد عنکبوت در خانه ای به سبب عدم رعایت نظافت است و تمیز نبودن خانه نیز موجب از بین رفتن برکت می شود. در خصوص بقیه حیوانات نیز به همین ترتیب عوامل دیگری در میان است و روایات وارد شده دلیل بر نحوست آنها نیست.

اینکه برخی از افراد نحوست یا سعادت حیوانات را دغدغه خود می کنند و به آن بهای خاصی می دهند، در سبک زندگی خود آیا دچار مشکل می شوند یا خیر؟

ببینید ما موحدان، جهان بینی داریم که توحیدی است یعنی یک فرد و یک نیرو و یک مدیر این عالم و کارخانه جهان را تدبیر می کند لذا تمام علت های دیگر طُفیلی و در عرض بوده و استقلالی از خود ندارند بلکه اگر نگاه استقلالی به عوامل داشته باشیم، این در واقع شرک است. بنابراین در متون دینی ما توصیه شده در تمام اموز زندگی متوکل باشید.

اگر ایمان باشد استقلال رای در عالم را از جانب خدا می دانیم و از او فیض، به آن فرو می ریزد و پدیده ها را رقم می زند و آنچه موجب سرنوشت خوب در زندگی ما می شود اراده الهی او است. به ما توصیه شده اگر در زندگی خود وظیفه انسانی را درست انجام دهید، خیر محض به سراغ شما خواهد آمد در غیر این صورت مزاحم دیگران شدن، موجبات ورود شر به زندگی انسان را فراهم می کند.

در حقیقت پیامبر(ص) آمد تا خرافه را منسوخ، و منطق و عقل را روشن کند در این زمینه از ایشان حدیث بلندبالایی داریم که اول ما خلق الله العقل؛ اولین چیزی که خدا خلق کرد، عقل بود.

در واقع عقل شریف ترین اموری است که به انسان داده شده و نباید اجازه دهیم خرافه گرایی به زندگی ما وارد شده و در ورطه امور باطل بیفتیم چرا که خرافه گرایی، تعطیل شدن عقل را به همراه دارد.

چگونه چال لپ داشته باشیم؟

چگونه چسب را پاک کنیم؟

چگونه چت تلگرام را برگردانیم؟

چگونه چاق شویم و از لاغری بیش از حد رهایی یابیم؟

انواع روش‌های درمان واریس پا و بهترین گزینه درمانی برای شما

چرا همیشه احساس خستگی می‌کنم؟ خستگی مزمن شدید – راه‌های کاهش و پرهیز از خستگی…

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

اطلاعات من را ذخیره کن تا در آینده نیازی به ورود اطلاعات نداشته باشم

کتاب‌های محبوب

کتاب مرگ در ونیز ، نوشته توماس مان‌

کتاب پاکسازی ذهن برای موفق‌شدن در زندگی – راهی بی‌نظیر برای از بین‌بردن ترس، اضطراب و افکار منفی – نوشته استیو اسکات ، بری داونپرت

کتاب اثر مرکب ، نوشته دارن هاردی، معرفی

کتاب هنر شفاف اندیشیدن – نوشته رولف دوبلی – ترجمه عادل فردوسی‌پور – معرفی

آدرس ایمیل خود را وارد کنید و در مرحله بعد یادتان نرود که حتما تأیید کنید:

–

Hedy Lamarr – Inventor of radio frequency-hopping technology

MARGARET KNIGHT – Inventor of the flat-bottomed paper bag machine

STEPHANIE KWOLEK – Inventor of Kevlar

عادت‌های بدی که مهارت‌های ارتباطی را محدود می‌کنند

نیروی اعتماد به‌ نفس چیست؟

سلام! به اکانت کاربری خود وارد شوید

بازیابی پسورد

پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد

بروز ترین منبع مقالات فارسی جوجه کشی …

نوشته شده در : ۱۳۹۸٫۰۸٫۱۶

جغد پرنده ای از راسته بوف سانان است که در سراسر کره خاکی به غیر از قاره جنوبگان زندگی می کند. بوف ها پرندگانی هستند که شب ها شکار می کنند به همین دلیل به شبشکران معروف هستند. در باور عموم جغد جزء پرنده ای شوم محسوب می شود اما به دلیل این که موش غذای این پرنده محسوب می شود ، بسیار مفید است زیرا برای از بین بردن موش ها می توان از آن ها استفاده کرد.

« ویژگی های جغد »

جغد تنها پرنده ای است که چشمانش همانند انسان در جلوی صورت قرار گرفته است. با این حال جغدها نمی توانند چشمان خود را حرکت دهند و برای دیدن محیط های اطراف باید سر و گردن خود را بچرخانند.

جغد چطور حیوانی است

صورت و پاهای جغدها مملو از پر است. جنس نر و ماده جغدها شبیه به هم هستند ولی جغد ماده دارای جثه بزرگتری نسبت به جنس نر است. اندازه گونه های مختلف متفاوت است و می تواند از 15 سانتی متر تا 76 سانتی متر را شامل شود.

جغد دارای قدرت بسیار بالای شنوایی و بینایی است. قدرت بینایی این پرنده به قدری بالا است که می تواند شکار را در تاریکی های شب نیز مشاهده کند. برخی از جغدها نیز با استفاده از قدرت شنوایی بالایی که دارند شکار را دنبال می کنند.

جغدها با توجه به اندازه و محل زندگیشان از انواع موش ، سمور ، خرگوش و سنجاب تغذیه می کنند. جغدها برای کشاورزان نعمت محسوب می شوند زیرا می توانند موش های مزرعه را شکار کنند و به عنوان غذا بخورند. برخی از جغدها از حشرات تغذیه می کنند.

برخی دیگر به درون آب شیرجه می زنند و ماهی های درون آب را شکار می کنند. جغد پس از شکار طعمه ، آن را با استفاده از منقار تیزی که دارد تکه تکه کرده و می خورد. اگر شکار اندازه کوچکی داشته باشد ، آن را درسته قورت می دهد و استخوان هایش را با عملی شبیه سرفه خارج می کند.

از میان گونه های مختلف جغد می توان به جغد انبار ، مرغ حق جنوبی ، جغد طلایی ، شاه بوف ، جغد شاخدار ، جغدر برفی ، جغد تالابی ، جغد ماهی خوار ، جغد کوچک و جغد جنگلی اشاره کرد.

بزرگترین گونه جغد موجود در ایران شاهبوف است که اندازه ای به طول 60 تا 70 سانتی متر دارد و هنگام پرواز طول بال هایش به 2 متر نیز می رسد. چشمان شاهبوف نارنجی و رنگ بدنش قهوه ای و خط خطی می باشد و بسیار کم صدا است. شاهبوف به صورت طبیعی تا 20 سال و در شرایط مصنوعی و با نگهداری مناسب می تواند تا 60 سال نیز عمر کند.

« ویژگی های جغد »

برای نگهداری و پرورش جغد باید توجه کنید که این پرنده دارای شرایط نگهداری خاصی است و در ایالات متحده به کسانی که آموزش های لازم را دیده اند و مجوز لازم در این زمینه را دارند ، اجازه پرورش جغد داده می شود. جغد ذاتا پرنده ای وحشی است و هنگام نگهداری در خانه احتمال حمله آن به اشیای مختلف من جمله بالش ، پتو ، سایر پرندگان و حتی افراد نیز وجود دارد. از طرف دیگر شب و روز جغد متفاوت است. فعالیت جغد در شب شروع می شود و مخصوصا در دوران جفت گیری سر و صدای زیادی را به وجود می آورد.

جغد انبار هر سال یک بار و از آوریل تا اوایل می 4 تا 7 عدد تخم نطفه دار را تخم گذاری می کند. طول مدت جوجه کشی از تخم های نطفه دار مرغ بین 29 تا 34 روز است و در این مدت که جغد ماده بر روی تخم های می خوابد ، جغد نر برای آن غذا فراهم می کند. پس از خارج شدن جوجه ها از تخم ها ، هر دو پرنده ماده و نر از جوجه ها نگهداری می کنند.

بهره گیری از تکنولوژی هوش مصنوعی

مناسب برای استفاده در منزل

قابلیت جوجه کشی از تمامی پرندگان

پیشنهاد ویژه

قیمت : ۱٫۹۰۰٫۰۰۰ تومان

ورود به بخش

مقالات مفید جوجه کشی …

اطلاعات تماس

جهت ارتباط با کارشناسان فروش دستگاه های جوجه کشی میتوانید به بخش تماس با ما مراجعه کنید. کارشناسان فروش صمیمانه پاسخگوی سوالات ، نظرات ، انتقادات و پیشنهادات شما هستند

برای مشاهده اطلاعات تماس اینجا را کلیک کنید

مجوزهای فروش

درباره ما

گروه صنعتی اسکندری برترین تولیدکننده انواع دستگاه جوجه کشی خانگی و صنعتی در خاورمیانه می باشد. کیفیت ساخت و تکنولوژی به کار رفته در تولید دستگاه های جوجه کشی این کارخانه به اندازه ایست که تابحال بسیاری از کشورهای توسعه یافته مستقر در خاورمیانه نیز قادر به تولید دستگاه جوجه کشی به این کیفیت نگشته اند … کلیک کنید

استفاده از مطالب این وبسایت برای مقاصد غیرتجاری و با ذکر منبع بلامانع است. طراحی توسط گروه صنعتی اسکندری می باشد

تمامی حقوق محفوظ است ۱۳۹۰-۱۳۹۹

طراحی شده با

 (function () { var now = new Date(); var version = now.getFullYear().toString() + “0” + now.getMonth() + “0” + now.getDate() + “0” + now.getHours(); var head = document.getElementsByTagName(“head”)[0]; var link = document.createElement(“link”); link.rel = “stylesheet”; link.href = “https://app.najva.com/static/css/local-messaging.css” + “?v=” + version; head.appendChild(link); var script = document.createElement(“script”); script.type = “text/javascript”; script.async = true; script.src = “https://app.najva.com/static/js/scripts/tabnakjavan-3294-253787cc-eb4b-4d87-bd2c-90159a756a16.js” + “?v=” + version; head.appendChild(script); })() (function (w, d, s, l, i) { w[l] = w[l] || []; w[l].push({ ‘gtm.start’: new Date().getTime(), event: ‘gtm.js’ }); var f = d.getElementsByTagName(s)[0], j = d.createElement(s), dl = l != ‘dataLayer’ ? ‘&l=’ + l : ”; j.async = true; j.src = ‘https://www.googletagmanager.com/gtm.js?id=’ + i + dl; f.parentNode.insertBefore(j, f); })(window, document, ‘script’, ‘dataLayer’, ‘GTM-T7Q963P’);
{
“@context”: “https://schema.org”,
“@type”: “NewsArticle”,
“headLine”: “u062du0642u0627u06ccu0642u06cc u062cu0627u0644u0628 u062fu0631u0628u0627u0631u0647 u062cu063au062fu200cu0647u0627”,
“articleBody”: “u062du0642u0627u06ccu0642 u062cu0627u0644u0628 u0632u06ccu0627u062fu06cc u062fu0631u0628u0627u0631u0647u200cu06cc u062cu063au062fu200cu0647u0627 u0648u062cu0648u062f u062fu0627u0631u062f u06a9u0647 u062fu0631 u0627u062fu0627u0645u0647 u0628u0647 u062au0639u062fu0627u062fu06cc u0627u0632 u0622u0646u200cu0647u0627 u062eu0648u0627u0647u06ccu0645 u067eu0631u062fu0627u062eu062a.”,
“author”: {
“@context”: “https://schema.org”,
“@type”: “Organization”,
“name”: “u062au0627u0628u0646u0627u06a9 u062cu0648u0627u0646 | tabnakjavan”,
“description”: “u067eu0627u06ccu06afu0627u0647 u062eu0628u0631u06cc u062au062du0644u06ccu0644u06cc u062au0627u0628u0646u0627u06a9 u062cu0648u0627u0646”,
“logo”: {
“@context”: “https://schema.org”,
“@type”: “ImageObject”,
“name”: “admin.gif”,
“url”: “http://tabnakjavan.com/client/themes/fa/main/img/admin.gif”
},
“url”: “http://tabnakjavan.com”,
“address”: “u062au0647u0631u0627u0646”,
“email”: “info@tabnakjavan.com”,
“founder”: {
“@context”: “https://schema.org”,
“@type”: “Person”,
“name”: “u062au0627u0628u0646u0627u06a9”
},
“foundingDate”: “2018-07-23T00:00:00+04:30”,
“legalName”: “u062au0627u0628u0646u0627u06a9 u062cu0648u0627u0646”,
“telephone”: “+9809031020635”,
“faxNumber”: “”,
“sameAs”: [
“http://t.me/tabnakjavan”,
“https://www.instagram.com/tabnakjavan”
]
},
“publisher”: {
“@context”: “https://schema.org”,
“@type”: “Organization”,
“name”: “u062au0627u0628u0646u0627u06a9 u062cu0648u0627u0646 | tabnakjavan”,
“description”: “u067eu0627u06ccu06afu0627u0647 u062eu0628u0631u06cc u062au062du0644u06ccu0644u06cc u062au0627u0628u0646u0627u06a9 u062cu0648u0627u0646”,
“logo”: {
“@context”: “https://schema.org”,
“@type”: “ImageObject”,
“name”: “admin.gif”,
“url”: “http://tabnakjavan.com/client/themes/fa/main/img/admin.gif”
},
“url”: “http://tabnakjavan.com”,
“address”: “u062au0647u0631u0627u0646”,
“email”: “info@tabnakjavan.com”,
“founder”: {
“@context”: “https://schema.org”,
“@type”: “Person”,
“name”: “u062au0627u0628u0646u0627u06a9”
},
“foundingDate”: “2018-07-23T00:00:00+04:30”,
“legalName”: “u062au0627u0628u0646u0627u06a9 u062cu0648u0627u0646”,
“telephone”: “+9809031020635”,
“faxNumber”: “”,
“sameAs”: [
“http://t.me/tabnakjavan”,
“https://www.instagram.com/tabnakjavan”
]
},
“datePublished”: “2019-07-26T23:21:55+04:30”,
“dateModified”: “2019-07-26T23:21:55+04:30”,
“image”: {
“@context”: “https://schema.org”,
“@type”: “ImageObject”,
“name”: “admin.gif”,
“url”: “http://tabnakjavan.com/client/themes/fa/main/img/admin.gif”
},
“mainEntityOfPage”: {
“@context”: “https://schema.org”,
“@type”: “WebPage”,
“breadcrumb”: {
“@context”: “https://schema.org”,
“@type”: “BreadcrumbList”,
“itemListElement”: [
{
“@type”: “ListItem”,
“position”: 1,
“item”: {
“@id”: “http://tabnakjavan.com/fa/archive?service_id=6”,
“name”: “”
}
},
{
“@type”: “ListItem”,
“position”: 2,
“item”: {
“@id”: “http://tabnakjavan.com/fa/archive?service_id=6&cat_id=7893”,
“name”: “”
}
}
]
},
“lastReviewed”: “2019-07-26T23:20:43+04:30”,
“keywords”: “u062cu063au062f,u062du0642u06ccu0642u062a,u062du06ccu0627u062a u0648u062du0634,u06afu0631u062fu0634u06afu0631u06cc,u062du06ccu0648u0627u0646u0627u062a,u062cu0627u0644u0628”,
“url”: “http://tabnakjavan.com/fa/news/7893”,
“relatedLink”: “http://tabnakjavan.com/fa/news/7963”
}
}

سایت تابناک از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگلیش) معذور است.

جغدها به خاطر فرارهای شبانه خود چنان مشهور هستند که عبارت “جغد ” برای توصیف افرادی که شب ها دیر می خوابند استفاده می شود. اما کارشناسان گفتند که این گفته ها واقعاً کمی نادرست است زیرا برخی از جغدها شکارچیان فعال روزانه هستند.

جغدها صورتی مسطح و چشمانی درشت دارند. جغد پرهای بسیار نرم و پر پشت دارد. هنگام پرواز از پر های جغد صدایی منعکس نمی شود بر خلاف باور نادرست عوام جغدها پرندگانی بسیار زیبا و حتی مفید هستند. و به دلیل فایده هایی که جغد ها دارند بسیاری از کشور ها دارای ارزش و اهمیت فراوان می باشند.نکته جالب توجه در جغد ها این است که می توان کره چشم جغد را از طریق گوش هایش دید! در حقیقت می توانید داخل سر جغد را از طریق گوش هایش ببینید. جغد ها همبه مانند اکثر پرندگان ،بر خلاف پستانداران گوش خارجی ندارند.

در حقیقت گوش پرندگان دو سوراخ نسبتا بزرگ برروی جمجمه آن می باشد. این سوراخ با پر پوشیده شده، اما اگر پر های جغد را کنار بزنید قادر به دیدن کره چشم می باشید. البته بیشتر پرندگان کوچکتر از آن هستند که بتوان این مورد را دید، ولی جغد جیغ اره ای شمالی حفره های گوش بسیار بزرگی دارد. وجود حفره های گوش پرندگان این شانس را به ما می دهد که داخل جمجمه یک موجود زنده را ببینیم.

جغد شکارچی شب

در طول روز ، در حالی که بعضی از جغدها در حال خواب هستند ، جغد شاهین شمالی و جغد پیگمی شمالی ( Glaucidium gnoma ) در حال شکار وعده های غذایی هستند یعنی در طول روز فعال هستند.

جغد چطور حیوانی است

برخی از جغدها ، در زمان طوفان ها، طلوع آفتاب و غروب ، هنگامی که بسیاری از طعمه ها فعال هستند ، شکار می کنند.

بوف ها به طور معمول مانند بعضی از جغد های دیگر شب شکار می کنند، و بعضی از آنها در طول روز فعال هستند.

کارشناسان گفتند دلیل این برنامه خواب متفاوت تا حد زیادی مربوط به در دسترس بودن طعمه ها است. به عنوان مثال ، کارشناسان می گویند جغد شاهین شمالی ، در طول روز شکار می کند ، و همچنین در سپیده دم و غروب ، پرندگان کوچک و سایر حیوانات روزانه را شکار می کند.

جغدها و شاهین ها به هم نزدیک هستند. و هنوز مشخص نیست که اجداد مشترک آنها مشترکاً شکارچی روز بوده اند ، مانند شاهین ، یا شکارچی شب مانند اکثر جغدها.

با این حال ، بوف های شکارچی  مطمئناً مزایایی از فعالیت های شبانه خود دارند . جغدها بینایی و شنوایی بسیار خوبی دارند ، که هر دو به آنها در تعقیب شکار در شب کمک می کنند. علاوه بر این ، پوشش تاریکی به جغد های شبانه کمک می کند تا از شکارچیان در امان باشند و همچنین به راحتی برای حمله به طعمه ها بپردازند ، به دلیل اینکه بالهای آنها هنگام پرواز ایجاد صدا نمی کنند.

چه جغدها شکارچی شب باشند و چه روز ، شکار آنها بستگی به در دسترس بودن طعمه است.

بعضی از آنها برای شکار طعمه های خاص در یک ساعت خاص ، از روز یا شب فعالیت می کنند و برخی دیگر قادر به سازگاری با آنچه در دسترس است می باشند.

کلیه حقوق این سایت محفوظ و مربوط به سلام نو است

0