روانشناس کودک یک ساله

کودکان نوپا، زمانی کار خود را به بهترین نحو ممکن انجام می دهند، که بدانند والدین از آنها چه انتظاری دارند. حال این انتظارات می تواند زمان حمام رفتن یا خوابیدن باشد، یا عواقبی که از یک رفتار بد نصیب شان خواهد شد

کودکان با کتابچه های راهنما بزرگ نمی شوند. کودکان نوپایی که سرشار از انرژی هستند و مشتاق به تجربه ی هر چیزی که شما به آنها ارائه می دهید، ممکن است در واقع به دنبال فریب والدین خود باشند. حال به نُه اشتباه والدین اشاره می کنیم، که باید سعی کنند در مقابل این کودکان نوپا، مرتکب آنها نشوند.

بیشتر بدانید : 7 اشتباه والدین در حرف زدن با کودکان

کودکان نوپا، زمانی کار خود را به بهترین نحو ممکن انجام می دهند، که بدانند والدین از آنها چه انتظاری دارند. حال این انتظارات می تواند زمان حمام رفتن یا خوابیدن باشد، یا عواقبی که از یک رفتار بد نصیب شان خواهد شد. هر چه این انتظارات سازگارتر و قابل پیش بینی تر باشند، کودک نوپای شما به احتمال بیشتر، انعطاف پذیرتر و دلپذیر تر خواهد بود.روانشناس کودک یک ساله

تا جایی که برای تان مقدور است، کودک را با خط مشی منظم تربیت کنید و با نظم با او برخورد کنید. اگر والدین ( یا دیگر مراقبان )، با یکدیگر موافق و یکدل نباشند، سازگاری می تواند به یک چالش تبدیل شود. اگر کودکی غذای خود را روی زمین بریزد یا در زمان تعیین شده نخوابند، نمی دانیم که چه نوع عکس العملی، بهترین عکس العمل می باشد؟!!!

تمرکز بر روابط خانوادگی بسیار لذت بخش و باب میل است اما برخی والدین در انجام این کار افراط می کنند. دکتر توماس فالِن، روان شناس بالینی می گوید : ” کودکان، سپری کردن اوقات را با یکی از والدین، بسیار دوست دارند. اختصاص دادن زمانی برای کودکان به طور مجزا، برای والدین نیز بسیار سرگرم کننده می باشد؛ زیرا مجبور نیستند تا با رقابت و هم چشمی دو کودک با یکدیگر کلنجار روند”.

روش مناسب برای سپری کردن زمان با یک کودک نوپا، چه روشی است؟ فالِن، این طور پاسخ می دهد: “بسیار ساده است؛ روی زمین بنشینید و با او بازی کنید. هنگامی که می خواهد بخوابد، برای او قصه بگویید یا کتابی را که دوست دارد، برایش بخوانید”.

بیش از حد کمک کردن برخی از والدین در انجام هر کاری به کودکان هم می تواند مشکل ساز باشد؛ هنگامی که کودک برای انجام دادن کاری بسیار کوچک دچار مشکل می شوند، والدین با سرعت به آنها نزدیک شده و کارشان را انجام می دهند.

مادر یا پدر محترم، قبل از انجام این کار لحظه ای فکر کنید: اگر بخواهید برای هر کاری، از جمله پوشیدن یک لباس، یا حل کردن یک پازل، به کودک کمک کنید، در واقع این پیام را به او می دهید، که تو هیچ کاری را نمی توانی انجام دهی- به عبارت دیگر، تو کودکی بی کفایت و نا لایق هستی. بِتسی براون، نویسنده ی کتاب تو رئیس من نیستی، این طور می گوید: “والدینی که در انجام هر کاری به کودک کمک می کنند و سعی می کنند تا بر خرابکاری های خود و اشتباهاتش به طور غیر منطقی سرپوش بگذارند، در واقع در تربیت کردن کودکانی متکی به خود، با مشکلات عدیده ای مواجه خواهند شد”

براون می گوید: “باید به کودکان خود یاد دهیم که چالش ها را تحمل کرده و با آنها مبارزه نمایند. البتّه، تشویق و تمجید، اصلاً کار اشتباهی نیست. او را تشویق کنید. بگویید، تو می توانی از پس این کار بر آیی”.

بیش از حد صحبت کردن با کودکان نوپا، معمولاً ایده ی فوق العاده ای محسوب می شود. اما نه هنگامی که این کودکان رفتار نامناسبی از خود نشان می دهند. تصور کنید که مادری به کودک 2 ساله اش که کلوچه می خواهد، جواب منفی می دهد. کودک به خاطر این نه، هیاهو به پا کرده و سر و صدا راه می اندازد.

مادر برای کودک توضیح می دهد، که الان زمان خوردن شام است. کودک به هر صورتی تلاش می کند تا کلوچه را به دست آورد؛ از سوی دیگر، مادر هم تلاش دارد که کلوچه را به کودک ندهد. حال مادر بار دیگر تلاش می کند تا علت ندادن کلوچه را به کودکی که گریه می کند، توضیح دهد. این کار باعث کلنجار رفتن دو طرف با یکدیگر، و در نهایت سرخوردگی مادر و کودک شود. فالِن می گوید: “صحبت کردن می تواند منجر به الگویی شود که ما آن را الگوی صحبت کردن- متقاعد کردن- بحث کردن- فریاد زدن- کتک زدن، می نامیم. کودکان، بزرگسالانی در بدن کودکانه نیستند. آنها افرادی منطقی نیستند، و نمی توانند آنچه را که شما برایشان می گویید و توضیح می دهید، جذب کرده و برای خود تجزیه و تحلیل نمایند”.

روش هوشمندانه برای مطرح کردن این قانون، چیست؟ فالِن می گوید: هنگامی که به کودک خود می گویید، تا کاری را انجام دهد، درباره  آن صحبت نکنید و تماس چشمی برقرار نسازید. اگر کودک نافرمانی کرد، به صورت کلامی به او هشدار دهید، یا آنکه تا عدد سه بشمارید. اگر کودک باز هم تعلل نمود و کاری را که گفتید، انجام نداد، به او زمان دهید یا منتظر پیامد فوری این کار باشید؛ اما هرگز توضیح ندهید.

فقط غذاهایی را درست کنید، که کودک دوست دارد. آیا کودک نوپای شما فقط مرغ کباب شده و سیب زمینی سرخ کرده، می خورد؟ آیا او تنها شیرینی را دوست دارد؟ اگر رژیم غذایی کودک، تنها بر مبنای غذاهایی باشد که او دوست دارد، در برابر غذاهای دیگر از خود مقاومت نشان خواهد داد. بسیاری از والدین، بسیار دیر متوجه این موضوع می شود.

کودک تان را تشویق کنید تا مانند بچه ای خوب رفتار کند. آلتمَن می گوید: “درصد زیادی از کودکان تمایل زیادی برای امتحان کردن غذاهای جدید دارند؛ البته اگر ببینند مامان و بابا از خوردن این غذاها لذت می برند. اگر با خوردن یک لقمه عقب کشیدند، کمی از غذا را در ظرف شان بگذارید. برخی کودکان قبل از پذیرفتن یک غذا، باید چند بار آن را امتحان کنند”. اگر کودک نوپای شما با ناخونک زدن غذا می خورد، خیلی نگران نباشید؛ بیشتر کودکان همین طور هستند”. “بچه ها دوست دارند با غذا کلنجار رفته و با آن بجنگند؛ اگر بخواهید به خاطر این رفتار آنها داد و فریاد راه اندازید، مطمئن باشید فقط مشکل را پیچیده تر می کنید”.

اما پیشنهاد او : تا زمانی که چیزی در بشقاب کودک برای خوردن وجود دارد، نگران نباشید. به خود اجازه ندهید تا تبدیل به آشپز همیشگی او تبدیل شوید.

خلاص شدن از تختخواب بچه ( گهواره ) ، گاهی برای پدر و مادران معضل می شود . این تختخواب ها سبب می شوند تا عادات خوب، در کودک تقویت شود. کودکی که به سرعت درون تخت واقعی قرار گیرد، با مشکلات عدیده ای در خوابیدن و در تختخواب ماندن، روبه رو می شود. و ممکن است در نهایت شما را بیدار نموده و بخواهند کنار شما بخوابند.آلتمَن می گوید: “برخی مادران خود را فرسوده می کنند، زیرا هر شب کنار کودکان خود می نشینند تا او بخوابد. آنها نمی دانند که علت این الگو، خود آنها می باشند”.

چه زمانی باید از تختخواب بچه ( گهواره ) رها شویم؟ هنگامی که کودک خود از این تخت خسته شد و از شما خواست تا آن را عوض کنید؛ یا زمانی که شروع به بالا رفتن از آن کردند. برای بیشتر کودکان سنین 2 تا 3 سالگی بهترین زمان می باشد. یا زمانی که قد کودک حدود 90 سانتی متر شد.

آموزش توالت رفتن را زود شروع کنید. برخی از والدین، زمانی که می خواهند به کودک نوپای خود توالت رفتن را یاد دهند، این کار را با گول زدن او شروع می کنند. و اگر کودک کمی از الگویی که والدین برایش چیده اند، منحرف شود، با تنبیهی سخت مواجه خواهد شد. این امر می تواند منجر به جنگ قدرت بین والدین و کودک شود.

آلتمن می گوید: ” کودکان توالت رفتن را یاد می گیرند، زمانی که از آمادگی کافی برای یادگیری برخوردار باشند. نباید در این کار، عجله کنیم”. اما می توانید مقدمات این کار را آماده کنید. توالت را به کودک نوپای خود نشان دهید. استفاده از آن را برای او توضیح دهید. اگر کودک به سن 4 سالگی برسد و هنوز هم پوشک باشد، آن وقت چه؟ آلتمن می گوید: “نگران نباشید؛ هیچ کودکی تا به امروز، با پوشک وارد دانشگاه نشده است”.

به کودک اجازه ندهید تا زمان زیادی را پای تلویزیون بنشیند. کودکان نوپایی که زمان زیادی را صرف دیدن تلویزیون می کند، بعداً با مشکلات عدیده ای در یادگیری مواجه خواهند شد. مطالعات نشان داده است کودکان زیر دو سال، قادر به درک آنچه که در صفحات تلویزیون و مانیتور می بینند، نیستند.

کودکان نوپای خود را با خواندن، و کارهای خلاقانه ی دیگر، سرگرم کنید. با کودک خود صحبت کنید و او را تشویق کنید تا علاوه بر حرف زدن، گوش هم بدهد. آلتمن می گوید: “هر چه بیشتر کودک خود را از تلویزیون دور نگه دارید، بسیار بهتر است”.

تلاش برای متوقف ساختن خشم برخی از والدینی که  نگران هستند کودک غیر قابل کنترل شود ، سبب می شود تا آنها والدینی ناکارا و بی کفایت به نظر آیند. اما همه ی کودکان، گاهی اوقات خشمگین می شوند. هنگامی که کودکی خشمگین شود، صحبت کردن با او کاری بی فایده می باشد. حتی اگر این اتفاق در خیابان و محلی عمومی بیافتد. بروان می گوید: “هنگامی که در مکان عمومی هستید و باید با کودک خود سر و کله بزنید، احساس می کنید که تحت قضاوت قرار گرفته اید. در این زمان آدم احساس می کند لامپی بر سرش قرار دارد که اعلام می کند، تو والدی بی کفایت و نالایق هستی”

والدین باید به یاد داشته باشند که کودک و نظراتش اهمیت بسیار بیشتری نسبت به نظرات افراد دیگر دارد، بخصوص غریبه ها. اگر مردم، خیره به شما نگاه کنند یا مشاوره ای ناخواسته ارائه دهند، به سادگی لبخند بزنید و چیزی شبیه به این بگویید: اووه، خدای من؛ چیزی شبیه به این اتفاق را به یاد می آورید؟ سپس کودک منتظر را بردارید و به مکانی خلوت و دور از انظار عمومی بروید. تا بدین ترتیب بتوانید خشم کودک را کنترل کرده و او را آرام کنید. می توانید کودک را در آغوش گرفته و بقیه ی روز را با او سپری کنید.

بیشتر بدانید : اگر کودک 6 ساله دارید حتما بخوانید

بیشتر بدانید : 7 نکته کلیدی در برخورد با کودک لجباز

بیشتر بدانید : 13 نشانه یک پدر و مادر سمی که بسیاری آن را نمی دانند!!

بیشتر بدانید : 5 حرف غلط که نباید به کودکتان بگویید

بیشتر بدانید : 8 رفتار غلط والدین با کودک شان که به بن بست می رسد

بیشتر بدانید : 10 نکته در آرام کردن کودکان لجباز

 گردآوری: گروه سبک زندگی سیمرغseemorgh.com/lifestyleمنبع : salamatnews.com

All Rights Reserved – © 2019 | باز نشر مطالب پورتال سیمرغ تنها با ذکر نام و آدرس seemorgh.com مجاز می باشد.

آوریل 12, 2019 مشاوره کودک

اگر کودک یک ساله تا سه ساله خود را تنها به این دلیل که هنوز برای درک قوانین و پیامدهای رفتاری خود کم سن و سال است از کارهای سخت معاف می کنید مرتکب اشتباه بزرگی شده‌اید. کودکان با مهارت های اجتماعی متولد نمی‌شوند بلکه این سرشت انسانی آن‌هاست که همه‌چیز را با ذهنیت بقای اصلح شروع می‌کند. ازاین‌رو باید به کودک نوپا آموزش دهید چگونه به شیوه‌ای صحیح و مطمئن رفتار کند.

بذری که اکنون در تربیت کودک یک ساله تا سه ساله خود می‌کارید بعدها به ثمر خواهد نشست و شما ثمره تلاش در تربیت کودک خود را خواهید بود ( اما انتظار نداشته باشید که این درخت در یک‌شب رشد کند. این‌ها قوانینی هستند که باید به خاطر بسپارید:

موقعیت‌ها و ساعات خاصی از روز کودک نوپا اقدام به بد رفتاری می‌کند. مثلاً تغییر از یک فعالیت به فعالیت دیگر (بیدار شدن, رفتن به رختخواب, متوقف کردن بازی برای صرف شام). پیش از انجام هر کار جدید به کودک هشدار دهید تا او آمادگی لازم برای تغییر شرایط را داشته باشد. مثلاً به فرزند خود بگویید: “بعدازاینکه یک برج اسباب بازی دیگه ساختی, میریم شام بخوریم”.

اگر روزانه ۲۰ بار به کودک بگویید, این کلمه کارایی خود را از دست می‌دهد. رفتارها را بر این اساس که تا چه حد آزار دهنده است در سه دسته مهم, معمولی و بی‌اهمیت اولویت‌بندی کنید. همیشه در خرابکاری‌های کودکانه سه حالت بزرگ, متوسط و کوچک وجود دارد. اگر شما به بهانه‌های کودک خود توجه نکنید، برای مثال هر زمان که به چک کردن ایمیل‌های خود مشغولید, کودک شروع به جیغ زدن می‌کند او را بی‌محل کنید، او سرانجام  از این کار دست می‌کشد زیرا متوجه می‌شود که با این روش نمی‌تواند شمارا خشمگین یا توجه شما را به خود جلب کند.روانشناس کودک یک ساله

متأسفم که از جملات کلیشه‌ای استفاده می‌کنم, اما این کار بسیار آسان است. محیط خانه را برای کودک خود دوستانه کنید و انتظارات معقولی از او داشته باشید. اگر شما مجموعه کریستال‌ها و لوازم شکستنی را از روی میز عسلی جمع کنید, کودک دیگر وسوسه نخواهد شد آن‌ها را به سمت تلویزیون پرتاب کند. اگر برای صرف شام با خانواده بیرون می‌روید, زودتر خود را به آنجا برسانید تا مجبور نباشید برای خالی شدن یک میز منتظر بمانید.

با جملات مختصر, مانند ” دست زدن ممنوع” با کودکان یک  تا سه ساله صحبت کنید. این جمله بسیار تأثیرگذارتر از آن است که بگوئید ” فرزندم, می‌دانستی دست زدن به سگ‌ها کار خوبی نیست” زیرا بلافاصله پس از گفتن کلمه ” می‌دانستی” توجه کودک را از خود دور می‌کنید.

شما, مسلماً, این کار را هرروز با فرزند خود انجام می‌دهید. اما هنگامی‌که سعی دارید توجه کودک را به کار دیگری معطوف کنید, او قطعاً به کاری بازمی‌گردد که مشغول انجام آن است. (فقط برای اینکه ببیند آیا می‌تواند از انجام آن شانه خالی کند یا خیر) اما شما تسلیم نشوید. حتی اگر امروز این دهمین بار است که کودک دو ساله شما رول دستمال توالت را  باز می‌کند, به‌آرامی او را از توالت بیرون بیاورید و در را ببندید.

کودک شما باید پیامدهای طبیعی رفتار خود را بشناسد( قانون علت و معلول). برای مثال, اگر کودک مصرانه می‌خواهد لباس راحتی‌اش را خودش انتخاب کند ( که معمولاً خیلی طول می‌کشد), پس باید بداند حذف برنامه خواندن قصه و داستان قبل از خواب نیز انتخاب خودش بوده است. علت: صرف زمان زیاد برای انتخاب لباس راحتی یعنی  حذف برنامه قصه خواندن قبل از خواب. بنابراین دفعه بعد, او یا لباس راحتی‌اش را سریع‌تر انتخاب می‌کند یا به شما اجازه می‌دهد که این کار را برایش انجام دهید.

ما همه از اینکه بر هم زننده مهمانی باشیم متنفریم, اما نباید صرفاً جهت فرار از یک بحث در فروشگاه مواد غذایی که می‌تواند خاتمه دهنده اختلافات باشد دست از مبارزه بکشید. اگر احساس می‌کنید نوشابه‌ای که کودک شما در فروشگاه درخواست کرده برای او مناسب نیست، از تصمیم خود کوتاه نیایید.

بله, هنگامی‌که مشغول کار دیگری هستید (حاضر کردن شام, صحبت کردن با تلفن و غیره) کودک شما خودسرانه کارهایی انجام خواهد داد. بنابراین, ضروری است سرگرمی‌هایی در اختیار او قرار دهیم ( اسباب بازی موردعلاقه او یا یک میان وعده ساده). یک داستان واقعی: یک‌بار, هنگامی‌که من مشغول صحبت با تلفن بودم, پسرم شروع به خوردن غذای حیوانات خانگی کرد. درس مهم: اگر هنگامی‌که سرگرم کاری هستید چیزی برای مشغول کردن کودک خود پیدا نکنید, او خود این کار را انجام خواهد داد و نتیجه آن ممکن است خوشایند نباشد.

همیشه در تربیت کودک یک ساله تا سه ساله خود بگوئید که رفتارش بد است. هیچ‌وقت به او نگویید که بچه بدی است. شما می‌خواهید فرزندتان بداند که عاشق او هستید, اما شیوه رفتاری او را دوست ندارید.

این کار باعث می‌شود کودک احساس مسئولیت کند و بداند که در زندگی حق انتخاب دارد. همیشه مطمئن شوید انتخاب‌های زیادی به کودک نمی‌دهید و همه گزینه‌ها همان کارهایی است از کودک انتظار دارید انجام دهد:  مثلاً به کودک بگویید: ” این انتخاب تو است: می‌توانی اول کفش خود را بپوشی یا کیف خود را !”.

این بلندی صدا نیست, بلکه لحن صدای شماست که در تربیت کودک یک ساله تا سه ساله مهم است. فیلم پدرخوانده را به خاطر می‌آورید؟ دان کرلئون هیچ‌گاه نیازی به فریاد کشیدن نداشت.

اگر هنگام بروز یک رفتار خوب از سوی کودک او را تشویق کنید, او چنین کارهایی را بیشتر انجام می‌دهد و احتمال اینکه تنها برای جلب‌توجه شما کودک بدرفتاری کند کمتر است. تشویق در تربیت کودکان اثربخشی بالایی دارد.

او پنج دقیقه پس‌ازاینکه رفتار بدی نشان داد دیگر به خاطر نخواهد آورد چرا به دردسر افتاده است.

اگر شما هنگام استرس و تنش آرام باشید, کودک این الگوی رفتاری والدین را به ذهن می‌سپارد. اگر هنگام ناراحتی بدخلقی کنید, انتظار این را داشته باشید که او نیز این کار را انجام دهد. او به رفتار شما نگاه می‌کند, و همیشه در حال تماشای شماست.

کودک علاقه‌ای ندارد که از شما یک سخنرانی بشنود. حتی نمی‌تواند معنی آن را درک کند. دفعه بعد که کودک غذای خود را روی زمین ریخت, با برافروختگی جمله‌ی ” تو حق نداری غذایت را پرتاب کنی” را با لحنی خطابه وار بر زبان نیاورید. به‌آرامی کودک را برای مدت‌زمان مشخصی از آشپزخانه بیرون کنید.

در صورت نافرمانی و لجبازی کودک او را از بازی منع کرده و به ازای هرسال از سن, یک دقیقه به او بی‌توجهی کنید. محروم کردن کودک از توجه مؤثرترین راه برای رساندن منظور خود به اوست. به‌طور واقع‌بینانه, کودک دو سال و کمتر از دوسال یک‌گوشه یا روی یک صندلی نمی‌نشینند و ترجیح می‌دهند لگد زنان و با جیغ و فریاد خود را روی زمین رها کنند ( فقط مطمئن شوید که جای توقف محلی ایمن است). همچنین روش تربیتی “وقفه کوتاه” یا گوشه نشانی را فقط هنگام مشاهده رفتارهای بسیار نامناسب از کودک اعمال کنید. برای مثال, اگر کودک بازوی دوستش را گاز می‌گیرد, هر بار که این خشونت یا پرخاشگری کودک روی می‌دهد از روش تربیتی “وقفه کوتاه” استفاده کنید.

اینجا مجلس قانونگذاری نیست. سعی کنید از گفتن چنین جملاتی به کودکان خودداری کنید: ” اگر رفتار خوبی داشته باشی, من عروسکی که دوست داری را برایت می‌خرم”. در غیر این صورت, شما یک کودک سه ساله تربیت خواهید کرد که رفتارهای خوب او همواره با یک برچسب قیمت همراه است.

روش تربیتی کودک دو ساله برای تربیت کودک سه ساله دیگر مؤثر واقع نمی‌شود. او نمایشنامه‌های شمارا خواهد خواند و فیلم‌های شمارا نیز تماشا خواهد کرد.

اگرچه گاهی والدین از روی عصبانیت و استرس اقدام به تنبیه کودک از طریق کتک زدن می کنند, اما به خاطر آورید شما فردی بزرگ‌سال هستید و به رفتارهای کودکانه متوسل نشوید. راه‌های مؤثرتری برای انتقال پیام و منظور خود به کودکان وجود دارد. برای مثال, کتک زدن کودک به این خاطر که او به شما لگد یا ضربه زده, تنها این پیام را به کودک می‌رساند که استفاده از خشونت روش مناسبی است.

درنهایت, اگر کودک نوپا شمارا به‌دفعات کلافه می‌کند و احساس می‌کنید که کنترل خود را از دست می‌دهید, سعی کنید یک قدم عقب بکشید. بدین ترتیب, شما بهتر متوجه می‌شوید که کودک از کدام رفتارهای تحریک کننده برای خشمگین کردن شما استفاده می‌کند. درنتیجه, به دیدگاه تازه‌ای درباره چگونگی تغییر رویکرد خود دست پیدا می‌کنید.

همیشه بهتر است یک روش تربیتی را با یک نظر مثبت به پایان برسانید. این کار به کودک نشان می‌دهد که شما آماده انجام یک کار جدید هستید و تنها بر مشکلات تمرکز نمی‌کنید. این کار هم‌چنین دلیل اعمال محدودیت‌ها را به کودک نشان می‌دهد: چون شما او را دوست دارید.

برای مشاهده آدرس مرکز مشاوره روانشناسی کلیک کنید

برای تعیین وقت مشاوره هم اکنون تماس بگیرید: 02144849792

برچسبپرخاشگری کودک تربیت کودک روانشناس کودک کودک دو ساله کودک سه ساله کودک یک ساله لجبازی کودکان

4 هفته پیش

ژوئن 5, 2020

می 15, 2020

مارس 27, 2020

فوریه 28, 2020

فوریه 18, 2020

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

روانشناس کودک یک ساله

سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ایران

سازمان بهزیستی ایران

انجمن روانشناسی ایران

انجمن روانشناسی آمریکا

مقالات سایت مشاوره باما

سایت مشاوره باما با هدف تحکیم بنیان خانواده در تلاش است با انتشار بهترین مطالب و مقالات روانشناسی در حوزه مشاوره خانواده ، مشاوره ازدواج ، انتخاب همسر ، مهارت های زندگی زناشویی ، ارتباط صحیح با همسر ، حل اختلافات و مشکلات زندگی مشترک ، روشهای تربیت کودک و نوجوان و راهکارهای پیشگیری از طلاق و بازسازی زندگی بعد از طلاق بپردازد.

ادب و تربیت کردن کودک یکساله – بخش اولهمه والدین علاقه دارند کودکشان درست رفتار کند اما بسیاری از آنان مایل به استفاده از اصطلاح ادب کردن نیستند. برای این گروه از والدین ، ادب کردن یعنی نشانه رفتن انگشت بزرگسال عصبانی به طرف کودکی که از شدت ترس ، قوز کرده و در خود فرو رفته است. برای این دسته از والدین تادیب فقط به معنی تنبیه کردن است.در حقیقت ادب کردن یعنی آموختن و تعلیم دادن و نه فقط تنبیه کردن . چون والدین ، اولین مربیان کودک هستند ، آنان باید به روش های گوناگون کودکشان را ادب کنند . مهمترین سوال این است : چگونه میخواهید کودکتان را ادب کنید؟ کودکان به خودی خود طبق نظر والدینشان یا آنطوری که بقیه انتظار دارند رفتار نمی کنند بنابراین باید توسط والدین یا افراد دیگر آموزش داده شوند.اگرچه کودک شما فقط یک سال دارد ولی میتوانید طوری او را تعلیم دهید که خودتان و سایر افراد از مصاحبت و همنشینی با او لذت ببرید.گاهی والدین نمی دانند آیا می توانند به کودکشان اجازه دهند به روش خاصی عمل کند یا نه ؟ بعضی والدین میل ندارند بسیار خرده گیر و یا بسیار پرتوقع باشند. شاید احساس می کنند والدین خودشان انتظارات زیادی از آنها داشته اند.اما سایر والدین ممکن است نظری مخالف داشته باشند و برخوردی قاطعانه را ترجیح بدهند زیرا معتقدند در این صورت از کودک رفتار قابل قبول سر خواهد زد. اگر والدین نتوانند تصمیم بگیرند ، چه هنگام با کودک خود با قاطعیت و چه هنگام با ملایمت برخورد کنند توافق برای رسیدن به یک روش تادیبی مناسب می تواند بسیار مشکل باشد.در اینجا روشی برای تادیب و کنترل رفتار کودک که هم در زمان حال مورد استفاده قرار گیرد و هم در آینده متناسب با رشد کودک مورد استفاده قرار گیرد شرح داده شده است.شما به همان روشی که تغذیه خود را متعادل می کنید بایستی در روش تادیب شخصی خود تعادل ایجاد کنید ؛ همان طور که میدانید شیر یک غذای سالم است ولی یک رژیم تمام شیر ، رژیم متعادلی نیست.یک روش سالم و متعادل جهت نظم بخشی به کودکتان میتواند شامل سه بخش باشد : انتظارات واقع بینانه ، اصلاح و تعدیل محیط و تعیین محدودیت ها.انتظارات واقع بینانه :برای تربیت مناسب یک کودک باید بدانید کودک در چنین سنی چگونه رفتاری باید داشته باشد. صحبت کردن با سایر والدین صرف وقت با سایر کودکان یکساله و مشاهده ی بازی کودکان سنین مختلف با یکدیگر میتواند مفید باشد. بهتر است پدر و مادر چگونه رفتار کردن با کودک را به اتفاق هم بیاموزند تا فشار آن بر دوش یکی از آنان سنگینی نکند.هنگامی که والدین چگونه رفتار کردن با کودک یکساله را بیاموزند بهتر خواهند توانست در مقابله با افزون طلب های کودک ، یکدیگر را حمایت کرده و در موارد عدم موفقیت با یکدیگر به صحبت و تبادل نظر بپردازند و راه حل هایی برای مشکلات پیدا کنند.

مطالب این سایت تنها جنبه اطلاع رسانی و آموزشی داشته و توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست.

0