چگونه شاد زیستن را بیاموزیم

۱ ) هرگز از پرسش کردن باز نمانیم: هرگاه از انجام کاری دلزده
و خسته شدیم از خودمان بپرسیم چگونه می‌توانیم کارهایمان را بهتر، سریع‌تر، ساده تر، آسان تر و سرگرم کننده تر
انجام دهیم تا به هدف نهایی برسیم!

۲) احساس ناامیدی را از خودمان دور کنیم: اگر در مسیر زندگی امید
خود را از دست دادیم مأیوس نشویم و هرگز فکر نکنیم راهی را که پیش گرفته ایم، آخرین راه است.
پیوسته به دنبال راه های دیگر باشیم چرا که: «عاقبت جوینده یابنده است».

۳) ضعف های خودمان را بپذیریم: واقعیت این است که هر کس ضعف هایی دارد، به جای فروماندن در ضعف
های خود و گرفتار شدن در دام یأس و ناامیدی، بکوشیم انتقادپذیر بوده و بر ضعف هایمان غلبه کنیم و
به دنبال راهکار باشیم.

۴) نقاط قوت خود را تقویت کنیم: انسان مجموعه ای از استعدادهای گوناگون است که می‌تواند با شناسایی و رشد
و پرورش آن به کمال برسد.

با کشف توانایی های خودمان و پرداختن به کارهای مثبتی که علا قه داریم ، بیشترین لذت را از زندگی
مان ببریم.

۵ ) از مطلق گرایی دوری کنیم: ما در گستره ای از نسبیت ها زندگی می‌کنیم.
تلاش کنیم از هر چیزی به نسبتی که می‌توانیم بهره گیریم.
هیچ کس برای همیشه نمی تواند قهرمان شود.

پس ما بیشترین تلاش را انجام دهیم و از نتیجه به دست آمده خرسند باشیم، خواه پیروز شویم یا نشویم.

۶) با خودمان صادق و روراست باشیم: صادق نبودن با خود، آسیب رسان تر از احترام نگذاشتن به خود است.
مواردی را که با خودمان روراست نبوده ایم بنویسیم و راه صادق بودن را با بررسی خطاهای خود بیابیم.
تابلویی از صداقت باشیم و درس صادق بودن را به فرزندانمان نیز بیاموزیم.

۷) بیشتر به زندگی برسیم: گلی را در باغچه یا گلدان بکاریم و آن را به زندگی مان تشبیه کنیم،
همان طور که شاداب ماندن گل به رسیدگی و پرورش نیاز دارد، زندگی خود و خانواده مان هم به مراقبت،
تقویت، پرورش و…
نیاز دارد.
۸) درگذشته زندگی نکنیم: اجازه بدهیم غبار گذشته از شانه هایمان فرو ریزد، هراندازه در تیرگی گذشته گام برداریم از
روشنایی آینده دورتر خواهیم شد.
فروماندن در گذشته، فروماندن در سیاهی است.

باید گذشته را به پرسش کشید، ناپاکی هایش را گرفت و زنگارهایش را زدود و از آن به مثابه عنصری
برای پی ریختن آینده و شادمانه زیستن در حال بهره گرفت.
خیام می‌گوید: گر یک نفست ز زندگانی گذرد مگذار که جز به شادمانی گذرد ۹) در حال شنا کنیم: در
گذشته زندگی کردن و افسوس خوردن، دردی را دوا نمی کند، بلکه باید از گذشته و ناکامی های آن درس
گرفت و بنای موفقیت را در زمان حال پی ریزی کرد تا آینده ای روشن پیش روی داشته باشیم.

در آینده نیز زندگی نکنیم، زیرا ممکن است ما را به رویاهایی که شاید به وقوع نپیوندند، دلخوش کند و
از واقعیت دور سازد.
زندگی در زمان حال باعث می‌شود که علا وه بر واقع بینی از موفقیت هایی که داریم بیشترین و بهترین
استفاده و لذت را ببریم.
هر گاه در زمان حال زندگی کنیم ترس را از ذهن خود دور می‌سازیم.
چون ترس مقوله ای است مربوط به حوادث آینده.

تجربه ثابت کرده است، کسانی که در زمان حال زندگی می‌کنند، مشکلا ت گذشته آن‌ها راخموده و منفعل نمی سازد.
۱۰) روی مواردی که کنترل داریم متمرکز شویم: وقتمان را روی مسائلی که در حد کنترل ما نیست سپری نکنیم.
بر آن چه می‌توانیم کنترل کنیم مانند کمک کردن، سپاسگزاری کردن، کارکردن، خواندن، خندیدن و مانند این ها متمرکز شویم.

۱۱) همچون کوه استوار باشیم: به حقوق فردی و اجتماعی خود آگاهی پیدا کنیم و برای دستیابی به آن‌ها کوشا
باشیم.
تلا ش ما میزان دستیابی به حقوقمان را مشخص می‌کند.
در ناملایمات زندگی، خود را نبازیم، از آن‌ها درس بگیریم، بدانیم که شکست مقدمه پیروزیست، مشروط بر آن که علت
یابی نماییم.

۱۲) یادگیری را فراموش نکنیم: مغز ماهیچه ای مانند سایر ماهیچه هاست.
اگر مغزمان را با یادگیری و اندیشیدن ورز ندهیم، ورزیده نمی شود.
برای پرورش مغز بهتر است آن را با فعال کردن از طریق یادگیری، درگیر نماییم.

همچنین وقتی می‌بینیم که توانسته ایم گره ای از کار دیگران بگشاییم، در درون خود احساس شادمانی و شعف می‌کنیم.

۱۴) گذشت داشته باشیم: همانگونه که لطف و مهربانی خداوند شامل حال بندگانش می‌شود چه خوب است ما نیز از
خطاها و اشتباه‌های دیگران چشم پوشی کرده و راه آشتی را هموار سازیم تا ضمن خوشحال کردن آن‌ها، خودمان نیز
با دور ریختن کینه ها به آرامش درونی دست یابیم.

حافظ می‌گوید: دلی با غم بسر بردن جهان یکسرنمی ارزد به می‌بفروش دلق ما، کزین بهتر نمی ارزد حال چند
توصیه پیشنهاد می‌شود: فکر کردن غیر از غصه خوردن است، غصه خوردن هیچ دردی را دوا نمی کند و فایده
ای ندارد.
در حالی که بر اثر فکر کردن راه هایی برای رفع نگرانی ها پیدا می‌شود.
هیچ مشکلی تا ابد باقی نمی ماند.
پس برای رفع یا فراموشی مشکل پیشقدم شویم.
زمانی که ناراحت هستیم بد نیست محیط را ترک کرده و کمی پیاده روی کنیم.
حرکت و ورزش اثر نشاط آوری دارد.

اگر زمان ناراحتی چند متر را با سرعت بدویم، خواهیم دید که حالت ناراحتی کاهش می‌یابد.
به نکات مثبت واقعه (پیشامد ناخوشایند) نیز فکر کنیم.
غم و افسردگی مسری است وقتی قیافه ما اندوهناک است، دیگران هم افسرده و ناراحت می‌شوند، همین طور وقتی شاد
باشیم چهره دیگران شاد می‌شود.
پس هنگام ناراحتی بهتر است جمع را ترک نموده و قدم بزنیم.

هنگام روبه رو شدن با وقایع ناگوار نیز با تسلط بر محیط تلاش نماییم شادی از دست رفته را دوباره
به محفل وجودمان دعوت نماییم.
گذشته هرگز مساوی آینده نیست، هر چند که با ناملا یمات روبرو شده ایم، می‌توانیم فکر کنیم که دوران بدبختی
به پایان رسیده و خوشبختی از فردا شروع می‌شود.
راز شاد زیستن، انجام دادن آن چه دوست داریم نیست.
دوست داشتن آن چیزی است که انجام می‌دهیم.

مهارت های شاد زیستن در زندگی زندگی موهبتی است که به ما ارزانی شده است و تا وقتی امید هست،
زندگی هست.

ما قدرت آن را داریم که نومیدی را به امید، شکست را به پیروزی و اشک را به خنده مبدل
سازیم به شرطی که به زندگی و شگفتی های آن، به لذت ها، ناامیدی ها، تلا ش ها، رنج ها
و دردها «بله» بگوییم.

اگر بکوشیم کلماتی از قبیل: «بله»، «امکان دارد»، «همیشه»، «امیدوارم» و «می توانم» را در فرهنگ لغات خود و اعضای
خانواده وارد کنیم آنگاه شاهد تجلی شادی‌ها خواهیم بود.
ما قدرت آن را داریم که همه پدیده های شادی بخش زندگی را در اختیار داشته باشیم و آن‌ها را
برای خود خلق نماییم.
فقط کافیست تصمیم به تغییر بگیریم.
اگر تصمیم بگیریم از امروز هر لحظه با عشق و غوطه ور در عشق زندگی کنیم معنی و مفهوم حیات
و شادزیستن را بهتر درک خواهیم کرد و از آن لذت خواهیم برد.

به قول نازک اندیشی: «زندگی ریاضیات است، پس بیاییم اعتماد را در زاویه چشمانمان جای دهیم.
شادی را به توان برسانیم، غم و اندوه را تفریق کنیم، کینه و نفرت را جذر بگیریم و همدلی و
دوستی را ضرب کنیم و محیط و مساحت محبت را در دایره قلب دیگران به دست آوریم.» شادزیستن چیست؟ انسان
موجودی شادی خواه و لذت طلب است.
هرگز داشتن مال و اموال، نشانه خوشبختی و بی نوایی و فقر نشانه بدبختی نیست.

اگر چنین بود ثروتمندان باید شادترین و فقرا بدبخت ترین افراد باشند، در حالی که همیشه چنین نیست.
تمام شورها، شوق ها و لذایذ بهشت زندگی منتظر کسانی است که با تلاش و تفکر و مقاومت، خود را
به این بهشت می‌رسانند.
بهشت در نزدیکی ماست ولی فقط برای کسانی متجلی می‌شود که دلشان ناب و بی غش باشد.
این افراد دلیر و امیدوار زندگی می‌کنند تا همیشه شاد و بانشاط باشند و از زندگی بهره مند شوند،

درست
است که گفته اند: «زندگی به یک شب تار می‌ماند، باید چراغ خود را به دست خود بیفروزیم و زندگی
خود را روشن کنیم.» آیا دقت کرده اید وقتی که احساس خوبی درباره خود دارید، دیگران هم بهتر از همیشه
به نظر می‌رسند؟

جهان بازتاب و عکس العمل رفتار خود ماست، وقتی از خودمان بیزاریم از همه بیزاریم و وقتی
به همین که هستیم عشق می‌ورزیم، تمام جهان در نظرمان دوست داشتنی است.
بهتر است افکار شاد و سلامت داشته باشیم و سلامتی را حق انسانی و شایسته خود بدانیم.
با خود ملایم باشیم و خانواده خود را بپذیریم.

دوست بداریم و بدانیم که یکی از کلیدهای شادی و خرسندی تمرکز ذهن بر لحظه حال است.
این لحظه تنها زمانی است که در اختیار داریم و از لحظه بهتر چیزی بسازیم که آن شادی است.
آبراهام لینکلن گفته: «اغلب مردم تقریباً به همان اندازه شاد هستند که انتظارش را دارند».
شاد بودن می‌تواند یکی از بزرگ‌ترین مبارزات ما در زندگی باشد.
برای شاد بودن باید بر افکار شاد تمرکز کنیم.
لازمه شاد زیستن جست وجوی زیبایی ها و خوبی هاست.
همه چیز در دست ماست.
به گفته کازانتراکس: «قلم و کاغذ و رنگ در اختیار شماست.
بهشت را نقاشی کنید، بعد وارد آن شوید».

در میان ما ایرانی ها جمله «این نیز بگذرد» رایج است.
ما هرگز نمی دانیم که در آینده چه شادی ها، ثروت ها و نعمت هایی در انتظارمان است.
پس لحظه حال را غنیمت بدانیم و نهایت استفاده را از آن ببریم.
شیوه های کسب احساس شادمانی در زندگی

۱ ) هرگز از پرسش کردن باز نمانیم: هرگاه از انجام کاری دلزده
و خسته شدیم از خودمان بپرسیم چگونه می‌توانیم کارهایمان را بهتر، سریع‌تر، ساده تر، آسان تر و سرگرم کننده تر
انجام دهیم تا به هدف نهایی برسیم! ۲) احساس ناامیدی را از خودمان دور کنیم: اگر در مسیر زندگی امید
خود را از دست دادیم مأیوس نشویم و هرگز فکر نکنیم راهی را که پیش گرفته ایم، آخرین راه است.
پیوسته به دنبال راه های دیگر باشیم چرا که: «عاقبت جوینده یابنده است».

چگونه شاد زیستن را بیاموزیم

۳) ضعف های خودمان را بپذیریم: واقعیت این است که هر کس ضعف هایی دارد، به جای فروماندن در ضعف
های خود و گرفتار شدن در دام یأس و ناامیدی، بکوشیم انتقادپذیر بوده و بر ضعف هایمان غلبه کنیم و
به دنبال راهکار باشیم.
۴) نقاط قوت خود را تقویت کنیم: انسان مجموعه ای از استعدادهای گوناگون است که می‌تواند با شناسایی و رشد
و پرورش آن به کمال برسد.
با کشف توانایی های خودمان و پرداختن به کارهای مثبتی که علا قه داریم ، بیشترین لذت را از زندگی
مان ببریم.

۵ ) از مطلق گرایی دوری کنیم: ما در گستره ای از نسبیت ها زندگی می‌کنیم.
تلاش کنیم از هر چیزی به نسبتی که می‌توانیم بهره گیریم.
هیچ کس برای همیشه نمی تواند قهرمان شود.
پس ما بیشترین تلاش را انجام دهیم و از نتیجه به دست آمده خرسند باشیم، خواه پیروز شویم یا نشویم.

۶) با خودمان صادق و روراست باشیم: صادق نبودن با خود، آسیب رسان تر از احترام نگذاشتن به خود است.
مواردی را که با خودمان روراست نبوده ایم بنویسیم و راه صادق بودن را با بررسی خطاهای خود بیابیم.
تابلویی از صداقت باشیم و درس صادق بودن را به فرزندانمان نیز بیاموزیم.

۸) درگذشته زندگی نکنیم: اجازه بدهیم غبار گذشته از شانه هایمان فرو ریزد، هراندازه در تیرگی گذشته گام برداریم از
روشنایی آینده دورتر خواهیم شد.
فروماندن در گذشته، فروماندن در سیاهی است.
باید گذشته را به پرسش کشید، ناپاکی هایش را گرفت و زنگارهایش را زدود و از آن به مثابه عنصری
برای پی ریختن آینده و شادمانه زیستن در حال بهره گرفت.

خیام می‌گوید: گر یک نفست ز زندگانی گذرد مگذار که جز به شادمانی گذرد

۹) در حال شنا کنیم: در
گذشته زندگی کردن و افسوس خوردن، دردی را دوا نمی کند، بلکه باید از گذشته و ناکامی های آن درس
گرفت و بنای موفقیت را در زمان حال پی ریزی کرد تا آینده ای روشن پیش روی داشته باشیم.

در آینده نیز زندگی نکنیم، زیرا ممکن است ما را به رویاهایی که شاید به وقوع نپیوندند، دلخوش کند و
از واقعیت دور سازد.
زندگی در زمان حال باعث می‌شود که علا وه بر واقع بینی از موفقیت هایی که داریم بیشترین و بهترین
استفاده و لذت را ببریم.

هر گاه در زمان حال زندگی کنیم ترس را از ذهن خود دور می‌سازیم.
چون ترس مقوله ای است مربوط به حوادث آینده.
تجربه ثابت کرده است، کسانی که در زمان حال زندگی می‌کنند، مشکلا ت گذشته آن‌ها راخموده و منفعل نمی سازد.
۱۰) روی مواردی که کنترل داریم متمرکز شویم: وقتمان را روی مسائلی که در حد کنترل ما نیست سپری نکنیم.
بر آن چه می‌توانیم کنترل کنیم مانند کمک کردن، سپاسگزاری کردن، کارکردن، خواندن، خندیدن و مانند این ها متمرکز شویم.

۱۱) همچون کوه استوار باشیم: به حقوق فردی و اجتماعی خود آگاهی پیدا کنیم و برای دستیابی به آن‌ها کوشا
باشیم.
تلا ش ما میزان دستیابی به حقوقمان را مشخص می‌کند.
در ناملایمات زندگی، خود را نبازیم، از آن‌ها درس بگیریم، بدانیم که شکست مقدمه پیروزیست، مشروط بر آن که علت
یابی نماییم.

۱۲) یادگیری را فراموش نکنیم: مغز ماهیچه ای مانند سایر ماهیچه هاست.
اگر مغزمان را با یادگیری و اندیشیدن ورز ندهیم، ورزیده نمی شود.
برای پرورش مغز بهتر است آن را با فعال کردن از طریق یادگیری، درگیر نماییم.
۱۳) در کمک کردن به دیگران پیشقدم باشیم: کمک به همنوع از وظیفه های مهم هر انسانی است.
کمک کردن به دیگران این احساس را در فرد به وجود می‌آورد که او فرد با ارزشی است و می‌تواند
به زندگی دیگران معنی ببخشد.

همچنین وقتی می‌بینیم که توانسته ایم گره ای از کار دیگران بگشاییم، در درون خود احساس شادمانی و شعف می‌کنیم.
۱۴) گذشت داشته باشیم: همانگونه که لطف و مهربانی خداوند شامل حال بندگانش می‌شود چه خوب است ما نیز از
خطاها و اشتباه‌های دیگران چشم پوشی کرده و راه آشتی را هموار سازیم تا ضمن خوشحال کردن آن‌ها، خودمان نیز
با دور ریختن کینه ها به آرامش درونی دست یابیم.

حافظ می‌گوید: دلی با غم بسر بردن جهان یکسرنمی ارزد به می‌بفروش دلق ما، کزین بهتر نمی ارزد حال چند
توصیه پیشنهاد می‌شود: فکر کردن غیر از غصه خوردن است، غصه خوردن هیچ دردی را دوا نمی کند و فایده
ای ندارد.
در حالی که بر اثر فکر کردن راه هایی برای رفع نگرانی ها پیدا می‌شود.
هیچ مشکلی تا ابد باقی نمی ماند.

پس برای رفع یا فراموشی مشکل پیشقدم شویم.
زمانی که ناراحت هستیم بد نیست محیط را ترک کرده و کمی پیاده روی کنیم.
حرکت و ورزش اثر نشاط آوری دارد.
اگر زمان ناراحتی چند متر را با سرعت بدویم، خواهیم دید که حالت ناراحتی کاهش می‌یابد.
به نکات مثبت واقعه (پیشامد ناخوشایند) نیز فکر کنیم.

غم و افسردگی مسری است وقتی قیافه ما اندوهناک است، دیگران هم افسرده و ناراحت می‌شوند،
همین طور وقتی شاد
باشیم چهره دیگران شاد می‌شود.
پس هنگام ناراحتی بهتر است جمع را ترک نموده و قدم بزنیم.
هنگام روبه رو شدن با وقایع ناگوار نیز با تسلط بر محیط تلاش نماییم شادی از دست رفته را دوباره
به محفل وجودمان دعوت نماییم.

گذشته هرگز مساوی آینده نیست، هر چند که با ناملا یمات روبرو شده ایم، می‌توانیم فکر کنیم که دوران بدبختی
به پایان رسیده و خوشبختی از فردا شروع می‌شود.
راز شاد زیستن، انجام دادن آن چه دوست داریم نیست.
دوست داشتن آن چیزی است که انجام می‌دهیم.

شادی هم یک مهارت است . مهارتی که باید بیاموزیم و برای کسب آن تمرین کنیم . برای تبدیل شدن
به یک ” شخصیت شاد ماهر”باید تمرین و تلاش کرد . دکتر ریچارد دیویدسون می گوید : ” شاد بودن
یک مهارت است که می توانیم آن را به صورت پیوسته و مداوم توسعه دهیم . برای کسب این مهارت
باید تمرین کرد . بین یادگیری ویولن و یادگیری مهارت شاد بودن هیچ تفاوتی وجود ندارد و هر دو مهارت
را تنها با تمرین و تکرار می توان به دست آورد “

خوب . حالا که درک کردیم و آگاه شدیم که شاد بودن یک مهارت است به دنبال تمریناتی می رویم که
با تکرار آنها به یک شاد حرفه یی ، که نه تنها می تواند هر روز شاد باشد و از زندگی خود لذت ببرد
بلکه قادر است شادی ها و حال خوش خود را با دیگران و اطرافیانش نیز به اشتراک بگذارد و سهمی
در نشاندن لبخند رضایت و امید بر لبهای انسانهای دیگر داشته باشد ، تبدیل شویم .

منبع : hegmataneh.org ، سبز روشن

Copyright (c) 2006-2019 persianv.com All Rights Reserved

© باز نشر مطالب اختصاصی سایت فقط با ذکر منبع و لینک مطلب در سایت persianv.com مجاز میباشد .

چگونه چاکرای دست را فعال کنیم؟

1 تکنیک برای شاد زیستن

خودهیپنوتیزم، انرژی درمانی و طب انرژی چیست؟

---

رمان معشوقه فراری استاد فصل دوم pdf

---

dibujo de la figura humana gestos posturas y movimientos pdf

---

رمان عالیجناب از سامان pdf

به گفته وین دایر ما در زندگی یک مأموریت داریم؛ مأموریت برای شادزیستن.

از
ابتدای تمدن بشر، غم و اندوه مایه توقف و انزجار و شادی و نشاط، عامل تحرک
و نظم بوده است. شادزیستن، آرزوی دیرینه آدمی بوده؛ آرزویی که ریشه در
خلقت و نهاد آدمی دارد و مقدمه غلبه بر تمام ناکامی هاست.انسان ها دارای
هیجان های مختلفی هستند؛ از جمله اندوه، خشم، تنفر، شادی و… در میان این
هیجان ها، «خشم» جزو هیجان های منفی و حالت روانی تخلیه انرژی به صورت
قهرانه است، اما «شادی» جزو هیجان های مثبت تخلیه انرژی است.

شادی در روان شناسی 4بعد دارد:

1) رضایت از زندگی 2) خوشی درونی داشتن 3) نداشتن افسردگی  4) نداشتن اضطراب

شاد زیستن به پیش شرط هایی نیاز دارد؛ از جمله:تفکر مثبت داشتن: اولین
لازمه شادی و شادزیستن، تفکر مثبت است. به گفته «ویلیام جیمز»، این اندیشه
ها یمان است که زندگی مان را شاد یا غمگین می کند. وقتی تفکر انسان منفی
باشد، احساس نیز منفی می شود و با تفکر و احساس منفی، عملکرد منفی از انسان
سرمی زند. انسان ها با توجه به تفکرات متفاوتی که دارند، در مورد موقعیتی
یکسان، تفسیر و تحلیل متفاوتی از خود ارائه می دهند. عده ای موقعیت پیش
آمده را فاجعه می دانند و عده ای تنها یک موقعیت ناخوشایند. اگر به دنبال
شادزیستن هستیم، باید بدانیم همان طور که هر قفلی با کلید خاص خودش باز می
شود، قفل هر مشکل هم تنها با راه حل خاص خودش باز می شود. اگر نمی توانیم
مشکلی را حل کنیم، شاید دچار جبر تکرار شده باشیم یعنی از راه حل های
تکراری، توقع نتیجه مطلوب و دلخواهمان را داریم.فراموش کردن گذشته: امکان
آنکه به گذشته برگردیم و به بازسازی و تعمیر گذشته بپردازیم، وجود ندارد.
یادآوری گذشته ها فقط زخم های روانی را تحریک نموده و روح و روان را آزرده
می کند و جز غم و اندوه، نتیجه ای ندارد. اگر گذشته خوبی نداشته ایم، گذشته
و تجربیات گذشته را چراغ راه زندگی حال و آینده قرار دهیم تا گذشته همراه
با ناکامی را به حال و آینده همراه با «شادکامی» تبدیل کنیم. طبق گفته
«آنتونی رابینز» در معادله زندگی، هیچ وقت آینده برابر گذشته نیست.زندگی خود را با دیگران مقایسه نکنیم: از
مقایسه زندگی خود با دیگران، دچار احساس فقر نسبی می شویم یعنی از اینکه
می بینیم دیگران امکانات بهتر و روابط بهتری دارند، خودمان را سرزنش می
کنیم و نداشته هایمان را با داشته های دیگران می سنجیم و دچار اساس منفی می
شویم. به جای مقایسه کردن خودمان با دیگران، سعی کنیم به دنبال راه هایی
باشیم که هر روز شادی را به خود و دیگران هدیه کنیم.هیچ کس مسئول شاد کردن شما نیست جز خود شما: باید
بپذیریم که سختی ها و موانع در زندگی همه وجود دارد، اما زندگی مدرسه ای
است که باید بیاموزیم و مشکلات هم قسمتی از برنامه درسی هستند که شاید این
درس ها را دوست نداشته باشیم، اما در این درس ها هم باید نمره قبولی کسب
کنیم. شادی مانند شارژر است که انرژی تخلیه شده انسان ها را شارژ می
کند و انسان را به حرکت وامی دارد. انسان شاد، ذهن پویاتری دارد و انگیزه و
امید به آینده در او بیشتر است. در محیط شاد، استعدادهای انسانها شکوفا می
شود، ارزیابی منفی به رویدادها ندارد، دارای وجدان کار است و کمتر به
رفتارهای پرخطر گرایش پیدا می کند. فرد، خانواده و جامعه سه ضلع یک مثلث
هستند که هریک بر دیگری تأثیر متقابلی می گذارد. فرد شاد، خانواده شاد می
سازد و خانواده های شاد، جامعه ای شاد را می سازند. در جامعه شاد تولید
بیشتر صورت می گیرد، پیشرفت اقتصادی، فرهنگی و رغبت تحصیلی افراد بیشتر می
شود؛ چنین جامعه ای کمتر دچار جرم، بزهکاری، طلاق و نابسامانی خانوادگی می
شود.

چگونه شاد زیستن را بیاموزیم

0