در این نوشته به زبان ساده می خواهیم مراحل شنیدن صدا را ذکر کنیم و به شما پاسخ بدهیم که چگونه صدا را میشنویم. شنوایی یکی از ۵ حس ما است. ما در فرآیند پیچیده ای صدا رو دریافت می کنیم و معنای ان را دریافت می کنیم.
در این ویدیو به صورت انیمیشن مراحل شنیدن صدا را می بنید.
همانطور که در این ویدیو می بینید مراحل شنیدن صدا به شرح ذیل است.
از طریق مراحل فوق ( مراحل شنیدن گوش ) ما صداها را می شنویم و درک می کنیم.
در ادامه بخش های مهم گوش را به زبان ساده توضیح می دهیم.
چگونه صدا می شنویم
گوش را می توان به سه بخش تقسیم کرد. گوش خارجی ، گوش میانی ، گوش داخلی
[ نوشته مرتبط : لیست کلینیک های شنوایی سنجی کشور ]
گوش خارجی شامل لاله گوش و کانال گوش است. لاله گوش صدا را به کانال گوش هدایت می کند و در نهایت صدا سبب لرزش پرده گوش می شود.
گوش میانی از پشت پرده گوش آغاز می شود. لرزش پرده گوش از طریق استخوانچه ها به گوش داخلی منتقل می شود. این استخوانچها از یک سر به پرده گوش و از سر دیگر به گوش داخلی متصل هستند. لرزشی که این استخوانها به گوش داخلی منتقل می کنند سبب تکان خوردن مایع درون گوش داخلی می شود.
حرکت مایع درون گوش داخلی ، باعث تکان خوردن سلول هایی مویی و در نتیجه تحریک عصب شنوایی می شود. لرزش سلول مویی سیگنالهای الکتریکی ایجاد شده از گوش داخلی به عصب شنوایی می فرستند. در نهایت مغز این سیگنالهای الکتریکی بشکل صدا تفسیر می کند.
[ نوشته مرتبط : همه چیز درباره کم شنوایی ]
ما در این نوشته مراحل شنیدن صدا را به زبان ساده توضیح داده ایم. گفتیم که چطور صدا از طریق لاله گوش به سمت کانال گوش هدایت می شود. امواج صوتی منجر به لرزش پرده گوش و استخوانچه های آن می شود و در نتیجه آن ، حلزون و سلولهای مویی شکل حرکت می کنند. سلولهای مویی شکل انرژی میکانیکی صدا را تبدیل به امواج الکتریکی و تحریک عصب و در نهایت دریافت پیام از مغز می شوند.
ما سعی کردیم به زبان ساده بگوییم که چطور صداها را می شنویم. اگر در این رابطه سوالی دارید می توانید در قسمت نظرات از ما بپرسید.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
نام *
ایمیل *
وب سایت
دیدگاه
مجله توانبخشی و مشاوره هوش کالا با انتشار مقالات عمومی ، آگاهی عموم مردم و قشر سلامت را از خدمات رشته های روانشناسی و مشاوره و همچنین رشته های توانبخشی ( فیزیوتراپی ، شنوایی شناسی ، کاردرمانی ، گفتار درمانی ، بینایی سنجی ، ارتوپد فنی ) بالا می برد.
این وب سایت مسئولیتی در قبال کیفیت مراکز معرفی شده ندارد. لذا قبل از مراجعه بررسی های لازم را به عمل آورید.
گوش‌ها اندام هایی ظریف و حساس هستند. آنها تغییرات کوچک در فشار هوا را که توسط اصوات در محیط ایجاد میشود، تشخیص میدهند و اطلاعات را برای پردازش به مغز می‌فرستند. گوش‌ها همچنین در حفظ تعادل بدن نقش مهمی دارند.
حس شنوایی ما بی‌نظیر است- می‌تواند آهسته‌ترین صدا را تشخیص دهد، می‌تواند تشخیص دهد که صدا از فاصله دور یا نزدیک می‌آید، و می‌تواند صدای خاصی را از سر و صدای زمینه تشخیص دهد.
در این مقاله قصد داریم تا درباره آناتومی گوش، نحوه عملکرد سیستم شنوایی و کم شنوایی اطلاعات مفیدی در اختیار شما قرار دهیم.
گوش را می‌توان به سه قسمت تقسیم کرد: گوش خارجی، میانی و داخلی. هر قسمت در شنوایی نقش متفاوتی دارد.
گوش خارجی بخشی است که قابل مشاهده است. وظیفه اصلی آن جمع‌آوری هر چه بیشتر صدا از محیط اطراف است.
چگونه صدا می شنویم
صداهای اطراف ما سفر خود را از اینجا آغاز می کنند، وارد یک مجرای باریک به نام مجرای گوش خارجی میشوند.
گوش میانی صدای ورودی را تقویت میکند. این کار را با کمک پرده گوش انجام میدهد، که یک غشای نازک است که به عنوان پرده صماخ نیز شناخته میشود.
پرده گوش، گوش خارجی را از گوش میانی جدا میکند و به انتقال صدا به گوش داخلی کمک میکند. این صدا توسط سه استخوان ریز به نام استخوانچه تقویت میشود. نام این استخوانچه‌ها عبارتند از:
وقتی امواج صوتی به پرده گوش میرسند، آن مرتعش میشود. این ارتعاش استخوانچه‌ها را حرکت میدهد و صدا را به گوش داخلی منتقل میکند.
لوله یا شیپور استاش (Eustachian tube) مجرای باریک و مخاطی است که به حفظ فشار پایدار در گوش میانی کمک میکند، به‌طوری‌که امواج صوتی به درستی منتقل شوند. این لوله گوش میانی را به قسمت پشت گلو وصل میکند. هنگامی که باد پشت گوش‌های خود می‌اندازید، صدایی که می‌شنوید، ورود هوا به داخل لوله‌های استاش است.
پس از تقویت صدا توسط استخوانچه‌ها، صدا وارد حلزون میشود. آن لوله کوچک و مارپیچ است که شبیه پوسته حلزون است و در گوش داخلی قرار دارد. حلزون گوش داخلی پر از مایع است. دارای غشای داخلی به نام غشای قاعده‌ای است که توسط سلولهای موئی پوشانده شده است. صدا باعث حرکت مایع داخل حلزون میشود و سلولهای موئی را به صورت “سوار روی موج” به سمت بالا و پایین حرکت میدهد.
هر سلول موئی دارای استریوسیلیا (برآمدگی کوچک و مو مانندی) در امتداد قسمت بالای خودش است. همانطور که سلولهای موئی به بالا و پایین حرکت میکنند، استریوسیلیا وارد قسمت‌های فوقانی شده و خم میشوند. این اتفاق کانال‌های یونی را باز میکند و سیگنالی ایجاد میکند که به مغز ارسال میشود.
فرکانس‌های مختلف- زیر یا بم- سلولهای موئی را در قسمت‌های مختلف حلزون فعال میکنند. از موقعیت سلولهای موئی فعال‌شده، مغز می‌تواند اطلاعاتی درباره صدا بدست آورد.
اطلاعات مربوط به صدا از حلزون در امتداد عصب شنوایی ارسال میشود. سپس به مدولا (medulla) در ساقه‌مغز می‌رسد. ساقه‌مغز بخشی از مغز است که نزدیک پشت گردن قرار دارد.
عصب شنوایی همچنین اطلاعاتی از مغز به سمت حلزون منتقل میکند. الیاف این عصب به ما کمک میکند تا برخی صداها را سرکوب کنیم، به‌طوری‌که به ما این امکان را میدهد که در بین بسیاری از صداها فقط روی یک صدا تمرکز کنیم. به عنوان نمونه، هنگام مکالمه در یک اتاق شلوغ، به ما کمک میکند تا روی صدای یک شخص تمرکز کنیم و سایر صداها را نادیده بگیریم.
دانستن معنای کلمات “فرکانس” و “شدت” بسیار مفید است، زیرا آنها اغلب در رابطه با صدا استفاده میشوند.
فرکانس اشاره به زیر و بمی صدا دارد و در واحد هرتز (Hz) اندازه‌گیری میشود. هرچه میزان هرتز بیشتر باشد، صدا فرکانس بالاتری (زیرتری) دارد.
شدت کلمه دیگری برای بلندی صدا است و در واحد دسی‌بل (dB) اندازه‌گیری میشود.
معمولاً گفته میشود که گوش انسان محدوده فرکانسی 20-20000 هرتز را می‌شنود. با این حال، در شرایط آزمایشگاهی عالی، برخی افراد می‌توانند صداهای 12 هرتز و حتی 28000 هرتز را بشنوند. توانایی شنوایی در افراد مختلف با هم تفاوت دارد. با افزایش سن، گوش دچار کم شنوایی میشود، به‌ویژه در فرکانس‌های بالاتر.
بیشتر صداهایی که به صورت روزانه می شنویم در محدوده فرکانسی250-6000 هرتز قرار دارند، اما گوش‌های ما طوری آفریده شدند (کوک) تا صداهای حدود 2000 تا 5000 هرتز را بیشتر بشنوند.
در مورد شدت، انسان می‌تواند صداهای 0-140 دسی‌بل را تشخیص دهد. برای اینکه بهتر متوجه شویم، شدت نجوا در حدود 25 تا 30 دسی‌بل و شدت مکالمات روزمره معمولاً 45-60 دسی‌بل است. شدت اَره برقی حدود 120 دسی‌بل است. شدت صدای موتور جت که 25 متر فاصله دارد حدود 150 دسی‌بل است و ممکن است باعث پارگی پرده گوش شود.
گوش فقط برای شنیدن مهم نیست بلکه برای حس تعادل هم بسیار مهم است. به قسمت تعادلی گوش داخلی، سیستم دهلیزی گفته میشود.
در قسمت فوقانی حلزون سه حلقه کوچک پُر از مایع به نام مجاری نیم‌دایره‌ای وجود دارد. یکی حرکت بالا و پایین، دیگری حرکت جانبی به سمت دیگر و سومی چرخش عمودی را تشخیص میدهد.
مجاری نیم‌دایره‌ای حاوی هزاران موی کوچک و حساس هستند. هنگامی که سر خود را حرکت می‌دهیم، مایع موجود در مجاری نیم‌دایره‌ای نیز حرکت میکند.
با حرکت مایعات از روی موها، آنها خم میشوند و اطلاعات مربوط به نوع حرکت را به مغز منتقل میکنند.
حرکت این مایع توضیحی برای علت سرگیجه است. هنگامی که یک فرد به دور خود می‌چرخد و ناگهان متوقف میشود، مایع مدتی حرکت میکند و همچنان به تحریک موها ادامه میدهد. از آنجا که موها هنوز پیام‌هایی به مغز ارسال میکنند، مغز فرض میکند که فرد هنوز در حال چرخش است.
مجاری نیم‌دایره‌ای و حلزون به وسیله دهلیز به هم متصل میشوند. دهلیز از دو کیسه به نام اتریکول (utricle) و ساکول (saccule) تشکیل شده است. این ساختارها اطلاعات مربوط به نحوه حرکت سر در رابطه با جاذبه و شتاب را به مغز ارسال میکنند. به عنوان نمونه، ساکول به ما کمک میکند که تشخیص دهیم در آسانسور بالا یا پایین می‌رویم و یا اینکه دراز کشیده‌ایم یا ایستاده‌ایم.
به دلیل ظرافت و پیچیدگی آناتومی گوش، شنوایی ممکن است توسط برخی از بیماری‌ها، عوامل مربوط به سبک زندگی و صدمات تحت تاثیر قرار بگیرد.
کم شنوایی نسبتاً شایع است، برآورد میشود در ایالات متحده 2 یا 3 کودک از هر 1000 کودک و همچنین 15 درصد از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد.
کم شنوایی را می‌توان به دو نوع کلی تقسیم کرد:
کم شنوایی انتقالی: این نوع کم شنوایی مانع عبور صدا از گوش خارجی و میانی به گوش داخلی میشود. کم شنوایی انتقالی می‌تواند در اثر تجمع مایعات در گوش میانی، عفونت گوش، تومورهای خوش‌خیم یا جرم گوش ایجاد شود. این نوع کاهش شنوایی اغلب با درمان کم شنوایی، امروزه قابل حل است.
کم شنوایی حسی‌عصبی: این نوع کم شنوایی در اثر آسیب به گوش داخلی ایجاد میشود و شایع ترین شکل کم شنوایی دائمی است. علل آن شامل داروهایی است که برای شنیدن سمی هستند، به نام داروهای اتوتوکسیک (ototoxic). بالا رفتن سن (پیرگوشی) و برخی بیماری‌های ژنتیکی نیز می‌توانند منجر به این نوع کاهش شنوایی شوند.
در برخی موارد، گوش داخلی و همچنین مشكل انتقال صدا به گوش داخلی آسیب می‌بیند. به این حالت کم شنوایی آمیخته گفته میشود. کاهش شنوایی ممکن است دوطرفه یعنی هر دو گوش را تحت تاثیر قرار دهد یا یك‌طرفه و تنها یك گوش را تحت تاثیر قرار دهد.
در زیر چند نمونه دیگر از علل کم شنوایی ذکر شده است:
صداهای بلند: قرار گرفتن در معرض صداهای خیلی بلند مانند انفجار می‌تواند توانایی شنوایی فرد را کاهش دهد.
قرار گرفتن در معرض سر و صداهای نسبتاً بلند به مدت طولانی می‌تواند به تدریج شنوایی را کاهش دهد. به عنوان نمونه، ممکن است در افرادی که ساعات زیادی در روز با ماشین‌آلات سنگین (بدون محافظ گوش) کار میکنند، این اتفاق بیفتد.
ضربه: برخی از صدمات مانند صدمات مغزی می‌تواند باعث کم شنوایی شود. این آسیب‌ها ممکن است منجر به ایجاد سوراخ در پرده گوش (پارگی پرده گوش) یا آسیب به گوش میانی شود.
استعمال دخانیات: استعمال دخانیات با افزایش احتمال ابتلا به کم شنوایی حسی‌عصبی مرتبط است.
چگونه صدا می شنویم
اتواسکلروز: این بیماری استخوان‌های کوچک گوش میانی را تحت تاثیر قرار میدهد. استخوانچه رکابی به آرامی با سایر استخوانچه‌ها ترکیب میشود و از حرکت آنها جلوگیری میکند.
بیماری منییر: این بیماری باعث سرگیجه، کاهش شنوایی حسی‌عصبی و وزوز گوش میشود.
اکوستیک نوروما: این نوع تومور می‌تواند باعث وزوز گوش و احساس پُری (گرفتگی) در گوش شود.
کلستاتوم: این بیماری باعث تجمع غیرطبیعی سلولهای پوستی در گوش میشود. نادر است، اما اگر درمان نشود، می‌تواند به گوش داخلی آسیب برساند.
پیرگوشی: این نوع کم شنوایی با افزایش سن اتفاق می‌افتد. ممکن است صداها بَم‌تر به نظر برسند، و مکالمات روزمره شنیده شوند، اما به درستی مفهوم نباشند. پیرگوشی شایعترین علت کم شنوایی حسی‌عصبی است.
جرم گوش یا سرومن (cerumen) در مجرای گوش خارجی ترشح میشود. آن به جلوگیری از خشک شدن پوست مجرای گوش کمک میکند و آن را تمیز نگه می‌دارد.
جرم گوش همچنین از گوش در برابر باکتری‌ها، حشرات، قارچ‌ها و آب محافظت میکند. به دلیل کمبود اسیدیته و وجود لیزوزیم، آنزیمی که باعث شکستن دیواره‌های سلولهای باکتریایی میشود، تصور میشود که جرم گوش خاصیت ضدباکتری دارد.
قسمت عمده جرم گوش لایه‌هایی از پوست است. آن همچنین حاوی مو و ترشحات دو غده است: غدد مترشحه سرومن (ceruminous) و سباسه (sebaceous) مجرای گوش خارجی. سایر اجزای جرم گوش اسیدهای چرب، الکل‌ها و کلسترول هستند.
قیمت سمعک
باتری سمعک
سمعک زیمنس
انواع سمعک
سمعک نامرئی
سمعک هوشمند
استفاده از بیمه سمعک
بهترین سمعک
مقالات سمعک
تهران، خیابان ولیعصر، بالاتر از پارک‌ساعی،نبش کوچه ساعی۲، پلاک۳۷، ساختمان سیمای ساعی، طبقه۲، واحد۷ سمعک ساعی
ساعت کاری :
صبح : همه روزه (به جز شنبه‌ها و چهارشنبه‌ها و روزهای تعطیل) ۹/۳۰ الی ۱۳
عصر : همه روزه(به جز پنجشنبه‌ها و روزهای تعطیل) ۱۶ الی ۲۰
تلفکس : ۰۲۱۸۸۲۰۸۰۴۰
گوش‌ها اندام هایی ظریف و حساس هستند. آنها تغییرات کوچک در فشار هوا را که توسط اصوات در محیط ایجاد میشود، تشخیص میدهند و اطلاعات را برای پردازش به مغز می‌فرستند. گوش‌ها همچنین در حفظ تعادل بدن نقش مهمی دارند.
حس شنوایی ما بی‌نظیر است- می‌تواند آهسته‌ترین صدا را تشخیص دهد، می‌تواند تشخیص دهد که صدا از فاصله دور یا نزدیک می‌آید، و می‌تواند صدای خاصی را از سر و صدای زمینه تشخیص دهد.
در این مقاله قصد داریم تا درباره آناتومی گوش، نحوه عملکرد سیستم شنوایی و کم شنوایی اطلاعات مفیدی در اختیار شما قرار دهیم.
گوش را می‌توان به سه قسمت تقسیم کرد: گوش خارجی، میانی و داخلی. هر قسمت در شنوایی نقش متفاوتی دارد.
گوش خارجی بخشی است که قابل مشاهده است. وظیفه اصلی آن جمع‌آوری هر چه بیشتر صدا از محیط اطراف است.
چگونه صدا می شنویم
صداهای اطراف ما سفر خود را از اینجا آغاز می کنند، وارد یک مجرای باریک به نام مجرای گوش خارجی میشوند.
گوش میانی صدای ورودی را تقویت میکند. این کار را با کمک پرده گوش انجام میدهد، که یک غشای نازک است که به عنوان پرده صماخ نیز شناخته میشود.
پرده گوش، گوش خارجی را از گوش میانی جدا میکند و به انتقال صدا به گوش داخلی کمک میکند. این صدا توسط سه استخوان ریز به نام استخوانچه تقویت میشود. نام این استخوانچه‌ها عبارتند از:
وقتی امواج صوتی به پرده گوش میرسند، آن مرتعش میشود. این ارتعاش استخوانچه‌ها را حرکت میدهد و صدا را به گوش داخلی منتقل میکند.
لوله یا شیپور استاش (Eustachian tube) مجرای باریک و مخاطی است که به حفظ فشار پایدار در گوش میانی کمک میکند، به‌طوری‌که امواج صوتی به درستی منتقل شوند. این لوله گوش میانی را به قسمت پشت گلو وصل میکند. هنگامی که باد پشت گوش‌های خود می‌اندازید، صدایی که می‌شنوید، ورود هوا به داخل لوله‌های استاش است.
پس از تقویت صدا توسط استخوانچه‌ها، صدا وارد حلزون میشود. آن لوله کوچک و مارپیچ است که شبیه پوسته حلزون است و در گوش داخلی قرار دارد. حلزون گوش داخلی پر از مایع است. دارای غشای داخلی به نام غشای قاعده‌ای است که توسط سلولهای موئی پوشانده شده است. صدا باعث حرکت مایع داخل حلزون میشود و سلولهای موئی را به صورت “سوار روی موج” به سمت بالا و پایین حرکت میدهد.
هر سلول موئی دارای استریوسیلیا (برآمدگی کوچک و مو مانندی) در امتداد قسمت بالای خودش است. همانطور که سلولهای موئی به بالا و پایین حرکت میکنند، استریوسیلیا وارد قسمت‌های فوقانی شده و خم میشوند. این اتفاق کانال‌های یونی را باز میکند و سیگنالی ایجاد میکند که به مغز ارسال میشود.
فرکانس‌های مختلف- زیر یا بم- سلولهای موئی را در قسمت‌های مختلف حلزون فعال میکنند. از موقعیت سلولهای موئی فعال‌شده، مغز می‌تواند اطلاعاتی درباره صدا بدست آورد.
اطلاعات مربوط به صدا از حلزون در امتداد عصب شنوایی ارسال میشود. سپس به مدولا (medulla) در ساقه‌مغز می‌رسد. ساقه‌مغز بخشی از مغز است که نزدیک پشت گردن قرار دارد.
عصب شنوایی همچنین اطلاعاتی از مغز به سمت حلزون منتقل میکند. الیاف این عصب به ما کمک میکند تا برخی صداها را سرکوب کنیم، به‌طوری‌که به ما این امکان را میدهد که در بین بسیاری از صداها فقط روی یک صدا تمرکز کنیم. به عنوان نمونه، هنگام مکالمه در یک اتاق شلوغ، به ما کمک میکند تا روی صدای یک شخص تمرکز کنیم و سایر صداها را نادیده بگیریم.
دانستن معنای کلمات “فرکانس” و “شدت” بسیار مفید است، زیرا آنها اغلب در رابطه با صدا استفاده میشوند.
فرکانس اشاره به زیر و بمی صدا دارد و در واحد هرتز (Hz) اندازه‌گیری میشود. هرچه میزان هرتز بیشتر باشد، صدا فرکانس بالاتری (زیرتری) دارد.
شدت کلمه دیگری برای بلندی صدا است و در واحد دسی‌بل (dB) اندازه‌گیری میشود.
معمولاً گفته میشود که گوش انسان محدوده فرکانسی 20-20000 هرتز را می‌شنود. با این حال، در شرایط آزمایشگاهی عالی، برخی افراد می‌توانند صداهای 12 هرتز و حتی 28000 هرتز را بشنوند. توانایی شنوایی در افراد مختلف با هم تفاوت دارد. با افزایش سن، گوش دچار کم شنوایی میشود، به‌ویژه در فرکانس‌های بالاتر.
بیشتر صداهایی که به صورت روزانه می شنویم در محدوده فرکانسی250-6000 هرتز قرار دارند، اما گوش‌های ما طوری آفریده شدند (کوک) تا صداهای حدود 2000 تا 5000 هرتز را بیشتر بشنوند.
در مورد شدت، انسان می‌تواند صداهای 0-140 دسی‌بل را تشخیص دهد. برای اینکه بهتر متوجه شویم، شدت نجوا در حدود 25 تا 30 دسی‌بل و شدت مکالمات روزمره معمولاً 45-60 دسی‌بل است. شدت اَره برقی حدود 120 دسی‌بل است. شدت صدای موتور جت که 25 متر فاصله دارد حدود 150 دسی‌بل است و ممکن است باعث پارگی پرده گوش شود.
گوش فقط برای شنیدن مهم نیست بلکه برای حس تعادل هم بسیار مهم است. به قسمت تعادلی گوش داخلی، سیستم دهلیزی گفته میشود.
در قسمت فوقانی حلزون سه حلقه کوچک پُر از مایع به نام مجاری نیم‌دایره‌ای وجود دارد. یکی حرکت بالا و پایین، دیگری حرکت جانبی به سمت دیگر و سومی چرخش عمودی را تشخیص میدهد.
مجاری نیم‌دایره‌ای حاوی هزاران موی کوچک و حساس هستند. هنگامی که سر خود را حرکت می‌دهیم، مایع موجود در مجاری نیم‌دایره‌ای نیز حرکت میکند.
با حرکت مایعات از روی موها، آنها خم میشوند و اطلاعات مربوط به نوع حرکت را به مغز منتقل میکنند.
حرکت این مایع توضیحی برای علت سرگیجه است. هنگامی که یک فرد به دور خود می‌چرخد و ناگهان متوقف میشود، مایع مدتی حرکت میکند و همچنان به تحریک موها ادامه میدهد. از آنجا که موها هنوز پیام‌هایی به مغز ارسال میکنند، مغز فرض میکند که فرد هنوز در حال چرخش است.
مجاری نیم‌دایره‌ای و حلزون به وسیله دهلیز به هم متصل میشوند. دهلیز از دو کیسه به نام اتریکول (utricle) و ساکول (saccule) تشکیل شده است. این ساختارها اطلاعات مربوط به نحوه حرکت سر در رابطه با جاذبه و شتاب را به مغز ارسال میکنند. به عنوان نمونه، ساکول به ما کمک میکند که تشخیص دهیم در آسانسور بالا یا پایین می‌رویم و یا اینکه دراز کشیده‌ایم یا ایستاده‌ایم.
به دلیل ظرافت و پیچیدگی آناتومی گوش، شنوایی ممکن است توسط برخی از بیماری‌ها، عوامل مربوط به سبک زندگی و صدمات تحت تاثیر قرار بگیرد.
کم شنوایی نسبتاً شایع است، برآورد میشود در ایالات متحده 2 یا 3 کودک از هر 1000 کودک و همچنین 15 درصد از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد.
کم شنوایی را می‌توان به دو نوع کلی تقسیم کرد:
کم شنوایی انتقالی: این نوع کم شنوایی مانع عبور صدا از گوش خارجی و میانی به گوش داخلی میشود. کم شنوایی انتقالی می‌تواند در اثر تجمع مایعات در گوش میانی، عفونت گوش، تومورهای خوش‌خیم یا جرم گوش ایجاد شود. این نوع کاهش شنوایی اغلب با درمان کم شنوایی، امروزه قابل حل است.
کم شنوایی حسی‌عصبی: این نوع کم شنوایی در اثر آسیب به گوش داخلی ایجاد میشود و شایع ترین شکل کم شنوایی دائمی است. علل آن شامل داروهایی است که برای شنیدن سمی هستند، به نام داروهای اتوتوکسیک (ototoxic). بالا رفتن سن (پیرگوشی) و برخی بیماری‌های ژنتیکی نیز می‌توانند منجر به این نوع کاهش شنوایی شوند.
در برخی موارد، گوش داخلی و همچنین مشكل انتقال صدا به گوش داخلی آسیب می‌بیند. به این حالت کم شنوایی آمیخته گفته میشود. کاهش شنوایی ممکن است دوطرفه یعنی هر دو گوش را تحت تاثیر قرار دهد یا یك‌طرفه و تنها یك گوش را تحت تاثیر قرار دهد.
در زیر چند نمونه دیگر از علل کم شنوایی ذکر شده است:
صداهای بلند: قرار گرفتن در معرض صداهای خیلی بلند مانند انفجار می‌تواند توانایی شنوایی فرد را کاهش دهد.
قرار گرفتن در معرض سر و صداهای نسبتاً بلند به مدت طولانی می‌تواند به تدریج شنوایی را کاهش دهد. به عنوان نمونه، ممکن است در افرادی که ساعات زیادی در روز با ماشین‌آلات سنگین (بدون محافظ گوش) کار میکنند، این اتفاق بیفتد.
ضربه: برخی از صدمات مانند صدمات مغزی می‌تواند باعث کم شنوایی شود. این آسیب‌ها ممکن است منجر به ایجاد سوراخ در پرده گوش (پارگی پرده گوش) یا آسیب به گوش میانی شود.
استعمال دخانیات: استعمال دخانیات با افزایش احتمال ابتلا به کم شنوایی حسی‌عصبی مرتبط است.
چگونه صدا می شنویم
اتواسکلروز: این بیماری استخوان‌های کوچک گوش میانی را تحت تاثیر قرار میدهد. استخوانچه رکابی به آرامی با سایر استخوانچه‌ها ترکیب میشود و از حرکت آنها جلوگیری میکند.
بیماری منییر: این بیماری باعث سرگیجه، کاهش شنوایی حسی‌عصبی و وزوز گوش میشود.
اکوستیک نوروما: این نوع تومور می‌تواند باعث وزوز گوش و احساس پُری (گرفتگی) در گوش شود.
کلستاتوم: این بیماری باعث تجمع غیرطبیعی سلولهای پوستی در گوش میشود. نادر است، اما اگر درمان نشود، می‌تواند به گوش داخلی آسیب برساند.
پیرگوشی: این نوع کم شنوایی با افزایش سن اتفاق می‌افتد. ممکن است صداها بَم‌تر به نظر برسند، و مکالمات روزمره شنیده شوند، اما به درستی مفهوم نباشند. پیرگوشی شایعترین علت کم شنوایی حسی‌عصبی است.
جرم گوش یا سرومن (cerumen) در مجرای گوش خارجی ترشح میشود. آن به جلوگیری از خشک شدن پوست مجرای گوش کمک میکند و آن را تمیز نگه می‌دارد.
جرم گوش همچنین از گوش در برابر باکتری‌ها، حشرات، قارچ‌ها و آب محافظت میکند. به دلیل کمبود اسیدیته و وجود لیزوزیم، آنزیمی که باعث شکستن دیواره‌های سلولهای باکتریایی میشود، تصور میشود که جرم گوش خاصیت ضدباکتری دارد.
قسمت عمده جرم گوش لایه‌هایی از پوست است. آن همچنین حاوی مو و ترشحات دو غده است: غدد مترشحه سرومن (ceruminous) و سباسه (sebaceous) مجرای گوش خارجی. سایر اجزای جرم گوش اسیدهای چرب، الکل‌ها و کلسترول هستند.
قیمت سمعک
باتری سمعک
سمعک زیمنس
انواع سمعک
سمعک نامرئی
سمعک هوشمند
استفاده از بیمه سمعک
بهترین سمعک
مقالات سمعک
تهران، خیابان ولیعصر، بالاتر از پارک‌ساعی،نبش کوچه ساعی۲، پلاک۳۷، ساختمان سیمای ساعی، طبقه۲، واحد۷ سمعک ساعی
ساعت کاری :
صبح : همه روزه (به جز شنبه‌ها و چهارشنبه‌ها و روزهای تعطیل) ۹/۳۰ الی ۱۳
عصر : همه روزه(به جز پنجشنبه‌ها و روزهای تعطیل) ۱۶ الی ۲۰
تلفکس : ۰۲۱۸۸۲۰۸۰۴۰
گوش‌ها اندام هایی ظریف و حساس هستند. آنها تغییرات کوچک در فشار هوا را که توسط اصوات در محیط ایجاد میشود، تشخیص میدهند و اطلاعات را برای پردازش به مغز می‌فرستند. گوش‌ها همچنین در حفظ تعادل بدن نقش مهمی دارند.
حس شنوایی ما بی‌نظیر است- می‌تواند آهسته‌ترین صدا را تشخیص دهد، می‌تواند تشخیص دهد که صدا از فاصله دور یا نزدیک می‌آید، و می‌تواند صدای خاصی را از سر و صدای زمینه تشخیص دهد.
در این مقاله قصد داریم تا درباره آناتومی گوش، نحوه عملکرد سیستم شنوایی و کم شنوایی اطلاعات مفیدی در اختیار شما قرار دهیم.
گوش را می‌توان به سه قسمت تقسیم کرد: گوش خارجی، میانی و داخلی. هر قسمت در شنوایی نقش متفاوتی دارد.
گوش خارجی بخشی است که قابل مشاهده است. وظیفه اصلی آن جمع‌آوری هر چه بیشتر صدا از محیط اطراف است.
چگونه صدا می شنویم
صداهای اطراف ما سفر خود را از اینجا آغاز می کنند، وارد یک مجرای باریک به نام مجرای گوش خارجی میشوند.
گوش میانی صدای ورودی را تقویت میکند. این کار را با کمک پرده گوش انجام میدهد، که یک غشای نازک است که به عنوان پرده صماخ نیز شناخته میشود.
پرده گوش، گوش خارجی را از گوش میانی جدا میکند و به انتقال صدا به گوش داخلی کمک میکند. این صدا توسط سه استخوان ریز به نام استخوانچه تقویت میشود. نام این استخوانچه‌ها عبارتند از:
وقتی امواج صوتی به پرده گوش میرسند، آن مرتعش میشود. این ارتعاش استخوانچه‌ها را حرکت میدهد و صدا را به گوش داخلی منتقل میکند.
لوله یا شیپور استاش (Eustachian tube) مجرای باریک و مخاطی است که به حفظ فشار پایدار در گوش میانی کمک میکند، به‌طوری‌که امواج صوتی به درستی منتقل شوند. این لوله گوش میانی را به قسمت پشت گلو وصل میکند. هنگامی که باد پشت گوش‌های خود می‌اندازید، صدایی که می‌شنوید، ورود هوا به داخل لوله‌های استاش است.
پس از تقویت صدا توسط استخوانچه‌ها، صدا وارد حلزون میشود. آن لوله کوچک و مارپیچ است که شبیه پوسته حلزون است و در گوش داخلی قرار دارد. حلزون گوش داخلی پر از مایع است. دارای غشای داخلی به نام غشای قاعده‌ای است که توسط سلولهای موئی پوشانده شده است. صدا باعث حرکت مایع داخل حلزون میشود و سلولهای موئی را به صورت “سوار روی موج” به سمت بالا و پایین حرکت میدهد.
هر سلول موئی دارای استریوسیلیا (برآمدگی کوچک و مو مانندی) در امتداد قسمت بالای خودش است. همانطور که سلولهای موئی به بالا و پایین حرکت میکنند، استریوسیلیا وارد قسمت‌های فوقانی شده و خم میشوند. این اتفاق کانال‌های یونی را باز میکند و سیگنالی ایجاد میکند که به مغز ارسال میشود.
فرکانس‌های مختلف- زیر یا بم- سلولهای موئی را در قسمت‌های مختلف حلزون فعال میکنند. از موقعیت سلولهای موئی فعال‌شده، مغز می‌تواند اطلاعاتی درباره صدا بدست آورد.
اطلاعات مربوط به صدا از حلزون در امتداد عصب شنوایی ارسال میشود. سپس به مدولا (medulla) در ساقه‌مغز می‌رسد. ساقه‌مغز بخشی از مغز است که نزدیک پشت گردن قرار دارد.
عصب شنوایی همچنین اطلاعاتی از مغز به سمت حلزون منتقل میکند. الیاف این عصب به ما کمک میکند تا برخی صداها را سرکوب کنیم، به‌طوری‌که به ما این امکان را میدهد که در بین بسیاری از صداها فقط روی یک صدا تمرکز کنیم. به عنوان نمونه، هنگام مکالمه در یک اتاق شلوغ، به ما کمک میکند تا روی صدای یک شخص تمرکز کنیم و سایر صداها را نادیده بگیریم.
دانستن معنای کلمات “فرکانس” و “شدت” بسیار مفید است، زیرا آنها اغلب در رابطه با صدا استفاده میشوند.
فرکانس اشاره به زیر و بمی صدا دارد و در واحد هرتز (Hz) اندازه‌گیری میشود. هرچه میزان هرتز بیشتر باشد، صدا فرکانس بالاتری (زیرتری) دارد.
شدت کلمه دیگری برای بلندی صدا است و در واحد دسی‌بل (dB) اندازه‌گیری میشود.
معمولاً گفته میشود که گوش انسان محدوده فرکانسی 20-20000 هرتز را می‌شنود. با این حال، در شرایط آزمایشگاهی عالی، برخی افراد می‌توانند صداهای 12 هرتز و حتی 28000 هرتز را بشنوند. توانایی شنوایی در افراد مختلف با هم تفاوت دارد. با افزایش سن، گوش دچار کم شنوایی میشود، به‌ویژه در فرکانس‌های بالاتر.
بیشتر صداهایی که به صورت روزانه می شنویم در محدوده فرکانسی250-6000 هرتز قرار دارند، اما گوش‌های ما طوری آفریده شدند (کوک) تا صداهای حدود 2000 تا 5000 هرتز را بیشتر بشنوند.
در مورد شدت، انسان می‌تواند صداهای 0-140 دسی‌بل را تشخیص دهد. برای اینکه بهتر متوجه شویم، شدت نجوا در حدود 25 تا 30 دسی‌بل و شدت مکالمات روزمره معمولاً 45-60 دسی‌بل است. شدت اَره برقی حدود 120 دسی‌بل است. شدت صدای موتور جت که 25 متر فاصله دارد حدود 150 دسی‌بل است و ممکن است باعث پارگی پرده گوش شود.
گوش فقط برای شنیدن مهم نیست بلکه برای حس تعادل هم بسیار مهم است. به قسمت تعادلی گوش داخلی، سیستم دهلیزی گفته میشود.
در قسمت فوقانی حلزون سه حلقه کوچک پُر از مایع به نام مجاری نیم‌دایره‌ای وجود دارد. یکی حرکت بالا و پایین، دیگری حرکت جانبی به سمت دیگر و سومی چرخش عمودی را تشخیص میدهد.
مجاری نیم‌دایره‌ای حاوی هزاران موی کوچک و حساس هستند. هنگامی که سر خود را حرکت می‌دهیم، مایع موجود در مجاری نیم‌دایره‌ای نیز حرکت میکند.
با حرکت مایعات از روی موها، آنها خم میشوند و اطلاعات مربوط به نوع حرکت را به مغز منتقل میکنند.
حرکت این مایع توضیحی برای علت سرگیجه است. هنگامی که یک فرد به دور خود می‌چرخد و ناگهان متوقف میشود، مایع مدتی حرکت میکند و همچنان به تحریک موها ادامه میدهد. از آنجا که موها هنوز پیام‌هایی به مغز ارسال میکنند، مغز فرض میکند که فرد هنوز در حال چرخش است.
مجاری نیم‌دایره‌ای و حلزون به وسیله دهلیز به هم متصل میشوند. دهلیز از دو کیسه به نام اتریکول (utricle) و ساکول (saccule) تشکیل شده است. این ساختارها اطلاعات مربوط به نحوه حرکت سر در رابطه با جاذبه و شتاب را به مغز ارسال میکنند. به عنوان نمونه، ساکول به ما کمک میکند که تشخیص دهیم در آسانسور بالا یا پایین می‌رویم و یا اینکه دراز کشیده‌ایم یا ایستاده‌ایم.
به دلیل ظرافت و پیچیدگی آناتومی گوش، شنوایی ممکن است توسط برخی از بیماری‌ها، عوامل مربوط به سبک زندگی و صدمات تحت تاثیر قرار بگیرد.
کم شنوایی نسبتاً شایع است، برآورد میشود در ایالات متحده 2 یا 3 کودک از هر 1000 کودک و همچنین 15 درصد از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد.
کم شنوایی را می‌توان به دو نوع کلی تقسیم کرد:
کم شنوایی انتقالی: این نوع کم شنوایی مانع عبور صدا از گوش خارجی و میانی به گوش داخلی میشود. کم شنوایی انتقالی می‌تواند در اثر تجمع مایعات در گوش میانی، عفونت گوش، تومورهای خوش‌خیم یا جرم گوش ایجاد شود. این نوع کاهش شنوایی اغلب با درمان کم شنوایی، امروزه قابل حل است.
کم شنوایی حسی‌عصبی: این نوع کم شنوایی در اثر آسیب به گوش داخلی ایجاد میشود و شایع ترین شکل کم شنوایی دائمی است. علل آن شامل داروهایی است که برای شنیدن سمی هستند، به نام داروهای اتوتوکسیک (ototoxic). بالا رفتن سن (پیرگوشی) و برخی بیماری‌های ژنتیکی نیز می‌توانند منجر به این نوع کاهش شنوایی شوند.
در برخی موارد، گوش داخلی و همچنین مشكل انتقال صدا به گوش داخلی آسیب می‌بیند. به این حالت کم شنوایی آمیخته گفته میشود. کاهش شنوایی ممکن است دوطرفه یعنی هر دو گوش را تحت تاثیر قرار دهد یا یك‌طرفه و تنها یك گوش را تحت تاثیر قرار دهد.
در زیر چند نمونه دیگر از علل کم شنوایی ذکر شده است:
صداهای بلند: قرار گرفتن در معرض صداهای خیلی بلند مانند انفجار می‌تواند توانایی شنوایی فرد را کاهش دهد.
قرار گرفتن در معرض سر و صداهای نسبتاً بلند به مدت طولانی می‌تواند به تدریج شنوایی را کاهش دهد. به عنوان نمونه، ممکن است در افرادی که ساعات زیادی در روز با ماشین‌آلات سنگین (بدون محافظ گوش) کار میکنند، این اتفاق بیفتد.
ضربه: برخی از صدمات مانند صدمات مغزی می‌تواند باعث کم شنوایی شود. این آسیب‌ها ممکن است منجر به ایجاد سوراخ در پرده گوش (پارگی پرده گوش) یا آسیب به گوش میانی شود.
استعمال دخانیات: استعمال دخانیات با افزایش احتمال ابتلا به کم شنوایی حسی‌عصبی مرتبط است.
چگونه صدا می شنویم
اتواسکلروز: این بیماری استخوان‌های کوچک گوش میانی را تحت تاثیر قرار میدهد. استخوانچه رکابی به آرامی با سایر استخوانچه‌ها ترکیب میشود و از حرکت آنها جلوگیری میکند.
بیماری منییر: این بیماری باعث سرگیجه، کاهش شنوایی حسی‌عصبی و وزوز گوش میشود.
اکوستیک نوروما: این نوع تومور می‌تواند باعث وزوز گوش و احساس پُری (گرفتگی) در گوش شود.
کلستاتوم: این بیماری باعث تجمع غیرطبیعی سلولهای پوستی در گوش میشود. نادر است، اما اگر درمان نشود، می‌تواند به گوش داخلی آسیب برساند.
پیرگوشی: این نوع کم شنوایی با افزایش سن اتفاق می‌افتد. ممکن است صداها بَم‌تر به نظر برسند، و مکالمات روزمره شنیده شوند، اما به درستی مفهوم نباشند. پیرگوشی شایعترین علت کم شنوایی حسی‌عصبی است.
جرم گوش یا سرومن (cerumen) در مجرای گوش خارجی ترشح میشود. آن به جلوگیری از خشک شدن پوست مجرای گوش کمک میکند و آن را تمیز نگه می‌دارد.
جرم گوش همچنین از گوش در برابر باکتری‌ها، حشرات، قارچ‌ها و آب محافظت میکند. به دلیل کمبود اسیدیته و وجود لیزوزیم، آنزیمی که باعث شکستن دیواره‌های سلولهای باکتریایی میشود، تصور میشود که جرم گوش خاصیت ضدباکتری دارد.
قسمت عمده جرم گوش لایه‌هایی از پوست است. آن همچنین حاوی مو و ترشحات دو غده است: غدد مترشحه سرومن (ceruminous) و سباسه (sebaceous) مجرای گوش خارجی. سایر اجزای جرم گوش اسیدهای چرب، الکل‌ها و کلسترول هستند.
قیمت سمعک
باتری سمعک
سمعک زیمنس
انواع سمعک
سمعک نامرئی
سمعک هوشمند
استفاده از بیمه سمعک
بهترین سمعک
مقالات سمعک
تهران، خیابان ولیعصر، بالاتر از پارک‌ساعی،نبش کوچه ساعی۲، پلاک۳۷، ساختمان سیمای ساعی، طبقه۲، واحد۷ سمعک ساعی
ساعت کاری :
صبح : همه روزه (به جز شنبه‌ها و چهارشنبه‌ها و روزهای تعطیل) ۹/۳۰ الی ۱۳
عصر : همه روزه(به جز پنجشنبه‌ها و روزهای تعطیل) ۱۶ الی ۲۰
تلفکس : ۰۲۱۸۸۲۰۸۰۴۰
گوش‌ها اندام هایی ظریف و حساس هستند. آنها تغییرات کوچک در فشار هوا را که توسط اصوات در محیط ایجاد میشود، تشخیص میدهند و اطلاعات را برای پردازش به مغز می‌فرستند. گوش‌ها همچنین در حفظ تعادل بدن نقش مهمی دارند.
حس شنوایی ما بی‌نظیر است- می‌تواند آهسته‌ترین صدا را تشخیص دهد، می‌تواند تشخیص دهد که صدا از فاصله دور یا نزدیک می‌آید، و می‌تواند صدای خاصی را از سر و صدای زمینه تشخیص دهد.
در این مقاله قصد داریم تا درباره آناتومی گوش، نحوه عملکرد سیستم شنوایی و کم شنوایی اطلاعات مفیدی در اختیار شما قرار دهیم.
گوش را می‌توان به سه قسمت تقسیم کرد: گوش خارجی، میانی و داخلی. هر قسمت در شنوایی نقش متفاوتی دارد.
گوش خارجی بخشی است که قابل مشاهده است. وظیفه اصلی آن جمع‌آوری هر چه بیشتر صدا از محیط اطراف است.
چگونه صدا می شنویم
صداهای اطراف ما سفر خود را از اینجا آغاز می کنند، وارد یک مجرای باریک به نام مجرای گوش خارجی میشوند.
گوش میانی صدای ورودی را تقویت میکند. این کار را با کمک پرده گوش انجام میدهد، که یک غشای نازک است که به عنوان پرده صماخ نیز شناخته میشود.
پرده گوش، گوش خارجی را از گوش میانی جدا میکند و به انتقال صدا به گوش داخلی کمک میکند. این صدا توسط سه استخوان ریز به نام استخوانچه تقویت میشود. نام این استخوانچه‌ها عبارتند از:
وقتی امواج صوتی به پرده گوش میرسند، آن مرتعش میشود. این ارتعاش استخوانچه‌ها را حرکت میدهد و صدا را به گوش داخلی منتقل میکند.
لوله یا شیپور استاش (Eustachian tube) مجرای باریک و مخاطی است که به حفظ فشار پایدار در گوش میانی کمک میکند، به‌طوری‌که امواج صوتی به درستی منتقل شوند. این لوله گوش میانی را به قسمت پشت گلو وصل میکند. هنگامی که باد پشت گوش‌های خود می‌اندازید، صدایی که می‌شنوید، ورود هوا به داخل لوله‌های استاش است.
پس از تقویت صدا توسط استخوانچه‌ها، صدا وارد حلزون میشود. آن لوله کوچک و مارپیچ است که شبیه پوسته حلزون است و در گوش داخلی قرار دارد. حلزون گوش داخلی پر از مایع است. دارای غشای داخلی به نام غشای قاعده‌ای است که توسط سلولهای موئی پوشانده شده است. صدا باعث حرکت مایع داخل حلزون میشود و سلولهای موئی را به صورت “سوار روی موج” به سمت بالا و پایین حرکت میدهد.
هر سلول موئی دارای استریوسیلیا (برآمدگی کوچک و مو مانندی) در امتداد قسمت بالای خودش است. همانطور که سلولهای موئی به بالا و پایین حرکت میکنند، استریوسیلیا وارد قسمت‌های فوقانی شده و خم میشوند. این اتفاق کانال‌های یونی را باز میکند و سیگنالی ایجاد میکند که به مغز ارسال میشود.
فرکانس‌های مختلف- زیر یا بم- سلولهای موئی را در قسمت‌های مختلف حلزون فعال میکنند. از موقعیت سلولهای موئی فعال‌شده، مغز می‌تواند اطلاعاتی درباره صدا بدست آورد.
اطلاعات مربوط به صدا از حلزون در امتداد عصب شنوایی ارسال میشود. سپس به مدولا (medulla) در ساقه‌مغز می‌رسد. ساقه‌مغز بخشی از مغز است که نزدیک پشت گردن قرار دارد.
عصب شنوایی همچنین اطلاعاتی از مغز به سمت حلزون منتقل میکند. الیاف این عصب به ما کمک میکند تا برخی صداها را سرکوب کنیم، به‌طوری‌که به ما این امکان را میدهد که در بین بسیاری از صداها فقط روی یک صدا تمرکز کنیم. به عنوان نمونه، هنگام مکالمه در یک اتاق شلوغ، به ما کمک میکند تا روی صدای یک شخص تمرکز کنیم و سایر صداها را نادیده بگیریم.
دانستن معنای کلمات “فرکانس” و “شدت” بسیار مفید است، زیرا آنها اغلب در رابطه با صدا استفاده میشوند.
فرکانس اشاره به زیر و بمی صدا دارد و در واحد هرتز (Hz) اندازه‌گیری میشود. هرچه میزان هرتز بیشتر باشد، صدا فرکانس بالاتری (زیرتری) دارد.
شدت کلمه دیگری برای بلندی صدا است و در واحد دسی‌بل (dB) اندازه‌گیری میشود.
معمولاً گفته میشود که گوش انسان محدوده فرکانسی 20-20000 هرتز را می‌شنود. با این حال، در شرایط آزمایشگاهی عالی، برخی افراد می‌توانند صداهای 12 هرتز و حتی 28000 هرتز را بشنوند. توانایی شنوایی در افراد مختلف با هم تفاوت دارد. با افزایش سن، گوش دچار کم شنوایی میشود، به‌ویژه در فرکانس‌های بالاتر.
بیشتر صداهایی که به صورت روزانه می شنویم در محدوده فرکانسی250-6000 هرتز قرار دارند، اما گوش‌های ما طوری آفریده شدند (کوک) تا صداهای حدود 2000 تا 5000 هرتز را بیشتر بشنوند.
در مورد شدت، انسان می‌تواند صداهای 0-140 دسی‌بل را تشخیص دهد. برای اینکه بهتر متوجه شویم، شدت نجوا در حدود 25 تا 30 دسی‌بل و شدت مکالمات روزمره معمولاً 45-60 دسی‌بل است. شدت اَره برقی حدود 120 دسی‌بل است. شدت صدای موتور جت که 25 متر فاصله دارد حدود 150 دسی‌بل است و ممکن است باعث پارگی پرده گوش شود.
گوش فقط برای شنیدن مهم نیست بلکه برای حس تعادل هم بسیار مهم است. به قسمت تعادلی گوش داخلی، سیستم دهلیزی گفته میشود.
در قسمت فوقانی حلزون سه حلقه کوچک پُر از مایع به نام مجاری نیم‌دایره‌ای وجود دارد. یکی حرکت بالا و پایین، دیگری حرکت جانبی به سمت دیگر و سومی چرخش عمودی را تشخیص میدهد.
مجاری نیم‌دایره‌ای حاوی هزاران موی کوچک و حساس هستند. هنگامی که سر خود را حرکت می‌دهیم، مایع موجود در مجاری نیم‌دایره‌ای نیز حرکت میکند.
با حرکت مایعات از روی موها، آنها خم میشوند و اطلاعات مربوط به نوع حرکت را به مغز منتقل میکنند.
حرکت این مایع توضیحی برای علت سرگیجه است. هنگامی که یک فرد به دور خود می‌چرخد و ناگهان متوقف میشود، مایع مدتی حرکت میکند و همچنان به تحریک موها ادامه میدهد. از آنجا که موها هنوز پیام‌هایی به مغز ارسال میکنند، مغز فرض میکند که فرد هنوز در حال چرخش است.
مجاری نیم‌دایره‌ای و حلزون به وسیله دهلیز به هم متصل میشوند. دهلیز از دو کیسه به نام اتریکول (utricle) و ساکول (saccule) تشکیل شده است. این ساختارها اطلاعات مربوط به نحوه حرکت سر در رابطه با جاذبه و شتاب را به مغز ارسال میکنند. به عنوان نمونه، ساکول به ما کمک میکند که تشخیص دهیم در آسانسور بالا یا پایین می‌رویم و یا اینکه دراز کشیده‌ایم یا ایستاده‌ایم.
به دلیل ظرافت و پیچیدگی آناتومی گوش، شنوایی ممکن است توسط برخی از بیماری‌ها، عوامل مربوط به سبک زندگی و صدمات تحت تاثیر قرار بگیرد.
کم شنوایی نسبتاً شایع است، برآورد میشود در ایالات متحده 2 یا 3 کودک از هر 1000 کودک و همچنین 15 درصد از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد.
کم شنوایی را می‌توان به دو نوع کلی تقسیم کرد:
کم شنوایی انتقالی: این نوع کم شنوایی مانع عبور صدا از گوش خارجی و میانی به گوش داخلی میشود. کم شنوایی انتقالی می‌تواند در اثر تجمع مایعات در گوش میانی، عفونت گوش، تومورهای خوش‌خیم یا جرم گوش ایجاد شود. این نوع کاهش شنوایی اغلب با درمان کم شنوایی، امروزه قابل حل است.
کم شنوایی حسی‌عصبی: این نوع کم شنوایی در اثر آسیب به گوش داخلی ایجاد میشود و شایع ترین شکل کم شنوایی دائمی است. علل آن شامل داروهایی است که برای شنیدن سمی هستند، به نام داروهای اتوتوکسیک (ototoxic). بالا رفتن سن (پیرگوشی) و برخی بیماری‌های ژنتیکی نیز می‌توانند منجر به این نوع کاهش شنوایی شوند.
در برخی موارد، گوش داخلی و همچنین مشكل انتقال صدا به گوش داخلی آسیب می‌بیند. به این حالت کم شنوایی آمیخته گفته میشود. کاهش شنوایی ممکن است دوطرفه یعنی هر دو گوش را تحت تاثیر قرار دهد یا یك‌طرفه و تنها یك گوش را تحت تاثیر قرار دهد.
در زیر چند نمونه دیگر از علل کم شنوایی ذکر شده است:
صداهای بلند: قرار گرفتن در معرض صداهای خیلی بلند مانند انفجار می‌تواند توانایی شنوایی فرد را کاهش دهد.
قرار گرفتن در معرض سر و صداهای نسبتاً بلند به مدت طولانی می‌تواند به تدریج شنوایی را کاهش دهد. به عنوان نمونه، ممکن است در افرادی که ساعات زیادی در روز با ماشین‌آلات سنگین (بدون محافظ گوش) کار میکنند، این اتفاق بیفتد.
ضربه: برخی از صدمات مانند صدمات مغزی می‌تواند باعث کم شنوایی شود. این آسیب‌ها ممکن است منجر به ایجاد سوراخ در پرده گوش (پارگی پرده گوش) یا آسیب به گوش میانی شود.
استعمال دخانیات: استعمال دخانیات با افزایش احتمال ابتلا به کم شنوایی حسی‌عصبی مرتبط است.
چگونه صدا می شنویم
اتواسکلروز: این بیماری استخوان‌های کوچک گوش میانی را تحت تاثیر قرار میدهد. استخوانچه رکابی به آرامی با سایر استخوانچه‌ها ترکیب میشود و از حرکت آنها جلوگیری میکند.
بیماری منییر: این بیماری باعث سرگیجه، کاهش شنوایی حسی‌عصبی و وزوز گوش میشود.
اکوستیک نوروما: این نوع تومور می‌تواند باعث وزوز گوش و احساس پُری (گرفتگی) در گوش شود.
کلستاتوم: این بیماری باعث تجمع غیرطبیعی سلولهای پوستی در گوش میشود. نادر است، اما اگر درمان نشود، می‌تواند به گوش داخلی آسیب برساند.
پیرگوشی: این نوع کم شنوایی با افزایش سن اتفاق می‌افتد. ممکن است صداها بَم‌تر به نظر برسند، و مکالمات روزمره شنیده شوند، اما به درستی مفهوم نباشند. پیرگوشی شایعترین علت کم شنوایی حسی‌عصبی است.
جرم گوش یا سرومن (cerumen) در مجرای گوش خارجی ترشح میشود. آن به جلوگیری از خشک شدن پوست مجرای گوش کمک میکند و آن را تمیز نگه می‌دارد.
جرم گوش همچنین از گوش در برابر باکتری‌ها، حشرات، قارچ‌ها و آب محافظت میکند. به دلیل کمبود اسیدیته و وجود لیزوزیم، آنزیمی که باعث شکستن دیواره‌های سلولهای باکتریایی میشود، تصور میشود که جرم گوش خاصیت ضدباکتری دارد.
قسمت عمده جرم گوش لایه‌هایی از پوست است. آن همچنین حاوی مو و ترشحات دو غده است: غدد مترشحه سرومن (ceruminous) و سباسه (sebaceous) مجرای گوش خارجی. سایر اجزای جرم گوش اسیدهای چرب، الکل‌ها و کلسترول هستند.
قیمت سمعک
باتری سمعک
سمعک زیمنس
انواع سمعک
سمعک نامرئی
سمعک هوشمند
استفاده از بیمه سمعک
بهترین سمعک
مقالات سمعک
تهران، خیابان ولیعصر، بالاتر از پارک‌ساعی،نبش کوچه ساعی۲، پلاک۳۷، ساختمان سیمای ساعی، طبقه۲، واحد۷ سمعک ساعی
ساعت کاری :
صبح : همه روزه (به جز شنبه‌ها و چهارشنبه‌ها و روزهای تعطیل) ۹/۳۰ الی ۱۳
عصر : همه روزه(به جز پنجشنبه‌ها و روزهای تعطیل) ۱۶ الی ۲۰
تلفکس : ۰۲۱۸۸۲۰۸۰۴۰
ما چگونه صداها را میشنویم؟
امواج صوتی بوسیله لاله گوش دریافت میشوند و از طریق مجرای گوش به پرده صماخ میرسند.
این امواج موجب ارتعاش پرده صماخ میشوند.
استخوانچه های گوش میانی (چکشی و سندانی و رکابی) امواج صوتی را تقویت میکنند و به دریچه بیضی گوش داخلی انتقال میدهند، معمولا کاهش شنوایی انتقالی در این قسمت گوش میانی اتفاق می افتد.
مایع گوش داخلی پایانه های عصبی مخصوصی را تحریک میکند، این پایانه های عصبی سلولهای مویی نامیده میشوند. اگر به این سلول های مویی آسیبی برسد موجب کاهش شنوایی حسی عصبی میشود.
چگونه صدا می شنویم
پیام های عصبی از سلول های مویی به وسیله عصب شنوایی به مغز ارسال میشوند.
اگر کسی نشانه های زیر را داشته باشد امکان دارد دچار افت شنوایی شده باشد و باید به کلینیک شنوایی سنجی مراجعه کند:
How do we hear
Spatial Sound LX
OpenSound Navigator
سیتم ارتباطی TwinLink
Microson Hearing aid
English Version
پروسه شنوايي وابسته به يك سري رويدادهايي است، كه طي آنها امواج صوتي در هوا به پالس‌هاي الكتريكي تبديل و توسط اعصاب شنوايي به مغز منتقل مي‌شوند.
چگونه صدا می شنویم
گوش داراي سه بخش اساسي است، كه تحت عنوان گوش خارجي، گوش مياني و گوش دروني شناخته مي‌شوند.امواج صوتي وارد گوش خارجي مي‌شود و از يك راه بسيار باريك (كانال گوش) به پرده صماخ مي‌رسند. پرده صماخ در اثر وارد شدن امواج صوتي دچار لرزش مي‌شود و اين لرزش‌ها از طريق سه استخوانچه (بنام های چکشی، سندانی و رکابی) به گوش داخلی منتقل می نماید. در گوش داخلی، حلزون گوش دپار ارتعاشاتی می شود و پالس‌هاي الكتريكي توليد مي‌شود، كه اعصاب شنوايي آنها را به سمت مغز هدايت مي‌كنند. از طریق ساقه مغز و مغز میانی صداها منتقل شده و در نهایت در قشر مغز به چيزي تبديل مي‌كند، كه ما به صورت تجربي آن را به عنوان صدا مي‌شناسيم و مي‌شنويم.اطلاعات گوش راست به نیمکره چپ و اطلاعات گوش چپ به نیمکره راست منقل می شود
میدان فاطمی، ابتدای خ جویبار، ک میرهادی شرقی، پ 23، واحد 4
10-11 26 85 88 (9821+)
49 360 860 (9821+)
طراحی وب سایت توسط رایان
سمعک- بهترین سمعک – سمعک هوشمند- سمعک ارزان-سمعک -میکروسون- میکروسون- سمعک خوب-سمعک سالمندان- سمعک مطمعن-سمعک های میکروسون-میکروسون و سمعک – سمعک برتر- سمعک دیجیتال- سمعک استارکی- سمعک زیمنس- سمعک آلمانی- سمعک امریکایی-سعک میکروسون-نماینده انحصاری شرکت میکروسون اسپانیا در ایران (microson)
مرکز جامع ارزیابی شنوایی، وزوز و تعادل البرز
شنیدن ما از طریق مجموعه ایی از مراحل پیچیده ای که امواج صدای موجود در هوا را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کند،امکان پذیر می شود. این سیگنال ها توسط عصب سیستم شنیداری ما به مغز منتقل می شود.
چگونه صدا می شنویم
هر روز ما مجموعه ایی از صداها مانند صدای تلویزیون، رادیو، ابزار ، وسایل خانگی و همچنین ترافیک در محیط…
صرفنظر از اینکه از کاهش شنوایی رنج می برید یا خیر، چند قدم ساده وجود دارد که با استفاده از…
شنوایی یا قوه شنیداری، به توانایی درک اصوات از طریق تشخیص و کشف ارتعاشات (تغییر فشار محیط اطراف در طی…
شنیدن ما از طریق مجموعه ایی از مراحل پیچیده ای که امواج صدای موجود در هوا را به سیگنال های…
اکثر افراد تصور می کنند که از دست دادن شنوایی یکی از اتفاقات عادی زندگی است که در چرخه طبیعی…
…
اختلال های موجود در شنوایی و تعادل افراد توسط یک شنوایی شناس قابل ارزیابی، درمان و بهبود است. شنوایی شناس…
چگونه می شنویم؟
دکترگیتا موللی
چگونه صدا می شنویم
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
دیدگاه
نام *
ایمیل *
وبسایت
لطفا پاسخ را به رقم وارد کنید:
کانال تلگرام مرکز فرانک https://telegram.me/faranakclinic
هرگونه استفاده از نوشته ها و عکسهای این سایت بدون ذکر منبع(مرکز فرانک) ممنوع است و پیگرد قانونی دارد.
کلیه حقوق محفوظ است
طراحی و توسعه توسط شرکت طراحان و توسعه دهندگان وب سایت
به گزارش شفا آنلاین:شنوایی یکی از حواس پنجگانه انسان، فرآیندی است که توسط بخش
های مختلف گوش و دستگاه عصبی صورت می گیرد. برای درک درست از این فرآیند
باید شناخت درستی از گوش و بخش های مختلف آن به دست آید.
بخش های مختلف گوش و کارکرد آن ها
گوش انسان از پنج بخش اصلی گوش بیرونی، گوش میانی، گوش درونی،
مسیرهای عصبی و بخش شنوایی مغز تشکیل شده است. هر کدام از این بخش ها
دارای ویژگی ها و مشخصات خاص خود هستند که به طور مختصر با آن ها آشنا می
شویم.
چگونه صداها را می شنویم؟
چگونه صدا می شنویم
ارتعاشات صدا یا امواج صوتی از درون هوا می گذرند. هنگامی که
امواج صوتی به پرده صماخ برخورد می کنند، آن را به ارتعاش درمی آورند و
باعث زنجیره ای از واکنش ها می شوند. پرده صماخ ارتعاشات را به سه استخوان
کوچک درون گوش میانی به نام های استخوان چکشی، استخوان سندانی و استخوان
رکابی، منتقل می کند و از طریق آنها به مجرای مارپیچی در گوش داخلی می رسد
که بخش حلزونی نامیده می شود.
از آن جهت که درون حلزون گوش هزاران پایانه عصبی مویی شکل به
نام مژک یا سیلیا وجود دارد با ارتعاش بخش حلزونی، این مژک ها به
حرکت در می آیند. آنها این حرکت ها را به صورت پیام عصبی درآورده و از طریق
عصب شنوایی به مغز می فرستند. هر اندام شنوایی دارای پانزده تا بیست هزار
گیرنده عصب شنوایی است. هر کدام از این گیرنده ها با یک سلول مویی ویژه
ارتباط دارند. حرکت مژک های سلول های مویی، در نتیجه انتقال ارتعاشات صدا،
کانال های یونی در این سلو ل ها را باز می کند. با باز شدن کانال های یونی
پیام عصبی ایجاد شده و به قشر شنوایی در مغز فرستاده می شود. مغز این پیام
ها را دریافت کرده و به صورت صدا تفسیر می کند و عمل شنیدن انجام می شود.
لازم به تذکر است که سلول های مویی در عملکرد شنوایی بسیار پر
اهمیت جلوه می کنند. در واقع این سلول ها باعث شنیده شدن صداها می شوند و
صدمه دیدن این سلول ها سبب می شود تا حساسیت شنوایی کاهش پیدا کرده و یا از
بین برد. سلول های مویی از لحاظ ساختاری و کاردشان به دو نوع سلول های
مویی داخلی و سلول های مویی خارجی تقسیم می شوند. سلول های مویی خارجی به
تقویت مکانیکی صداهای کم شدت می پردازند در حالی که سلول های مویی داخلی
ارتعاشات صوتی رسیده به درون مایع مجرای حلزونی شکل را به پیام های
الکتریکی تبدیل کرده که از راه عصب شنوایی به بخش شنوایی در مغز فرستاده می
شود.
سرزمین تیزهوش‌ها
مرجع آموزشی همه‌ی دانش آموزان باهوش سرزمینمان، ایران
تکنیک های بی دقتی در امتحان
برای دریافت برنامه درسی و یا کاربرگ (کلیک کنید)
شنوایی یکی از حواس پنجگانه انسان است، فرآیندی که توسط بخش های مختلف گوش و دستگاه عصبی صورت می گیرد.
چگونه صدا می شنویم
در شبکه های اجتماعی دنبالمان کنید:
کلیه حقوق این سایت متعلق به تیزلند می باشد. Copyright © 2015 – 2021 tizland.ir
طراحی قالب سایت : مبناتک هیوا
شنوایی که فرآیند بسیار پیچیده‌ای
است، به هماهنگی بخش‌های مختلفی از گوش و دستگاه عصبی نیاز دارد. گوش ما از 5 بخش
اصلی تشکیل شده که عبارتند از: گوش بیرونی، گوش میانی، گوش درونی، مسیرهای عصبی و
بخشی از مغز که به شنوایی اختصاص دارد.
تــــــرک
شامل لاله گوش و مجرای خارجی گوش
است که امواج صوتی را جمع‌آوری میکنند و آنها را به سوی پرده صماخ می‌آورند.
گوش میانی بین پرده صماخ و گوش داخلی قرار
میگیرد. این بخش از گوش شامل 3 استخوان کوچک (چکشی، سندانی و رکابی) است که به
خاطر شکل خاص‌شان این‌چنین نام‌گذاری شده‌اند. صداها که به صورت امواج صوتی از هوا
می‌گذرند، باعث ارتعاش پرده صماخ میشوند. این ارتعاشات از طریق استخوان‌های کوچک
از گوش میانی می‌گذرد. حرکت استخوان رکابی امواج را به گوش داخلی که با مایع پر شده
است، می‌رساند. حفره گوش میانی از یک مجرای باریک که به آن لوله اُستاش می‌گویند به
عقب بینی راه دارد. این لوله باعث ایجاد فشار مساوی میان گوش میانی و محیط بیرون
میشود. یک نمونه خوب برای درک چگونگی عمل این ساز و کار، احساس صدایی مانند «پاپ»
هنگام تغییرات ارتفاع است؛ مثلا هنگامی که هواپیما در حال فرود است یا فرد در
ارتفاعات بالا در حال مسافرت است. این صدای «پاپ» در نتیجه روند معتدل شدن فشار
میان گوش میانی و محیط خارج بروز میکند.
چگونه صدا می شنویم
گوش داخلی شامل اندام شنوایی (کوکلئا یا حلزون
شنوایی) و اندام حسی (لابیرنت یا دستگاه دهلیزی) است که به اثرات جاذبه و حرکت حساس
است. بخش حس تعادل در گوش داخلی شامل مجاری نیم‌دایره و دهلیز (وستیبول) میشود.
گوش داخلی درون سخت‌ترین استخوان بدن قرار دارد. درون این استخوان سخت عاجی،
حفره‌هایی پر از مایع وجود دارد. درون حلزون سه فضای پر از مایع وجود دارد: مجرای
تمپانیک (صماخی)، مجرای دهلیزی و مجرای میانی.عصب هشتم مغزی از مغز به گوش داخلی
متصل میشود. هنگامی که صدا به پرده صماخ در گوش خارجی برخورد میکند، ارتعاشات
نهایتا به رکاب استخوان رکابی در گوش میانی می‌رسد و این استخوان به درون مجرای پر
از مایع حلزون فشار می‌آورد. مایع به حرکت در آمده در مقابل سلولهای گیرنده در
«اندام کورتی» جریان پیدا میکند و باعث تحریک شدن آنها میشود. این تحریک الکتریکی
عقده عصبی مارپیچی را تحریک میکند و اطلاعات از طریق بخش شنوایی عصب هشتم به مغز
می‌رسد.چگونه می‌شنویمهنگامی که سروصدایی میشنویم،
ارتعاشات یا همان امواج صوتی از درون هوا می‌گذرند. پرده صماخ گوش یک غشای
کشیده‌‌شده مانند پوست یک طبل است. هنگامی که امواج صوتی به این پرده برخورد
میکنند، آن را به ارتعاش درمی‌آورند و ما این ارتعاشات را به صورت صدا درک
می‌کنیم. هنگامی‌که ارتعاشات به پرده صماخ برخورد میکنند، زنجیره‌ای از واکنش‌ها
رخ میدهد. پرده صماخ که کوچک‌تر و نازک‌تر از ناخن انگشت شماست، ارتعاشات را به 3
استخوان کوچک درون گوش میانی منتقل میکند که کوچک‌ترین استخوان‌های بدن شما
هستند.
اولین استخوان، استخوان چکشی، بعدش استخوان سندانی
و درنهایت، استخوان رکابی است. ارتعاشات از طریق این 3 استخوان به یک لوله مارپیچی
در گوش داخلی می‌رسد که حلزون گوش نام دارد. درون حلزون گوش هزاران پایانه عصبی
مویی‌شکل وجود دارد که به آنها مژک یا سیلیا می‌گویند. هنگامی که این حلزون مرتعش
میشود، این مژک‌ها به حرکت در می‌آیند. سپس این مژک‌ها این حرکت را به صورت پیام
عصبی درمی‌آورند که از طریق عصب شنوایی به مغز فرستاده میشود. مغز شما این
پیام‌های عصبی را تفسیر میکند و به شما می‌گوید که چه چیزی را دارید می‌شنوید.
عصب‌شناسان تا به حال به طور کامل درک نکرده‌اند که چگونه ما داده‌های خام مربوط به
صدا را هنگامی‌که وارد بخش مربوط به شنوایی در قشر مغز میشود، پردازش می‌کنیم.
گوش‌های شما تنها شنوایی را برای شما امکان‌پذیر
نمی‌کنند. آنها به شما کمک میکنند که تعادل‌تان را نیز حفظ کنید. نزدیک به رأس
حلزون گوش 3 حلقه وجود دارد که به آنها مجاری نیم‌دایره می‌گویند. این مجاری پر از
مایعی هستند که هنگام حرکت سر شما به حرکت در می‌آیند. حرکت مایع درون این مجاری
مژکهای درون آنها را تحریک میکند، در نتیجه پیام‌هایی به مغز فرستاده میشود که
به شما می‌گوید بدن شما چگونه در حال حرکت است.اندام کورتی؛ واحد شنوایی
اندام کورتی (اندام مارپیچی) اندامی درون گوش داخلی
است که حاوی
سلولهای حسی شنوایی یا سلول‌هایی مویی است. این اندام را به خاطر بزرگداشت
کالبدشناس ایتالیایی، آلفونسو جیاکومو کورتی که پژوهش‌های میکروسکوپی بر روی دستگاه
شنوایی پستانداران انجام داد، به این نام می‌خوانند.
اندام کورتی یک ساختار بسیار تخصص یافته است که
ارتعاشات مایع درون حلزون شنوایی – که در نتیجه انتقال امواج صوتی از گوش میانی به
وجود آمده‌اند، با به جنبش درآمدن موهای سلولهای مویی که درون آن وجود دارند، پاسخ
میدهد. هر اندام کورتی حاوی 15000 تا 20000 گیرنده عصبی شنوایی است. هر کدام از
این گیرنده‌ها به یک سلول مویی خاص خود مرتبط هستند. تکان خوردن مژکهای سلولهای
مویی، در نتیجه انتقال صدا، باعث باز شدن کانال‌های یونی در این سلولها میشود، و
در نتیجه یک پیام الکتریکی عصبی ایجاد و به قشر شنوایی در مغز فرستاده میشود.
گوش خارجی و گوش میانی به عنوان تبدیل‌کننده‌های
مکانیکی صدا عمل میکنند، بنابراین هنگامی که امواج صدا به اندام کورتی می‌رسد،
دامنه فشار این امواج آنها 22 برابر این میزان در هوایی است که به لاله گوش می‌رسد.
اندام کورتی در نتیجه صداهای با شدت زیاد ممکن است دچار آسیب شود، و در نتیجه
کم‌شنوایی ناشی از سروصدا به وجود آید. اندام کورتی در واقع ساختاری است که امواج
فشاری را به تکانه‌های الکتریکی بدل میکند، که به مغز فرستاده
میشود.سلول‌هایی که ما را قادر به شنیدن میکند
سلولهای مویی، گیرنه‌های حسی هستند که هم در حلزون
شنوایی گوش داخلی – برای درک صدا- و هم در دهلیز یا وستیبول گوش داخلی – برای حس
تعادل- عمل میکنند. این سلولها درون اندام کورتی روی یک لایه نازک غشای پایه در
حلزون گوش داخلی قرار دارند. نام آنها از کلافه‌هایی از مژک‌ها گرفته شده است که از
راس این سلولها بیرون می‌آید، و ساختاری به نام نوار مویی می‌سازد.
این نوار مویی درون “اسکالا مدیا”، یک لوله پر از
مایع درون حلزون قرار میگیرد. سلولهای مویی به دو نوع که از لحاظ ساختمان و
کارکرد متفاوتند، تقسیم میشوند: سلولهای مویی داخلی و سلولهای مویی خارجی. آسیب
به این سلولها باعث کاهش حساسیت شنوایی میشود.
سلولهای مویی خارجی پیام‌های عصبی به مغز
نمی‌فرستند، بلکه نقش‌شان تقویت مکانیکی صداهای کم‌شدتی است که به حلزون گوش داخلی
می‌رسد. سلولهای مویی داخلی هستند که ارتعاشات صوتی را که به درون مایع حلزونی
رسیده است به پیام‌های الکتریکی بدل میکند که از راه عصب شنوایی به بخش شنوایی در
ساقه مغز و قشر مغز فرستاده میشود. 
