چگونه پیچک غم، ارغوان شادی را، به باغ خاطر ما جادوانه پژمرده ست! چگونه کم کم زنگار ناامیدی ها، چگونه پیچک غم ارغوان شادی را جلای آینه شور و شوق را برده ست. لبان ما، دیریست، به هم فشرده چو نیلوفرانِ نشکفته ست. چنان به زندگی بی نشاط خو کردیم، که نقش روشن …