فیبروم چگونه تشخیص داده میشود

به خاطر اینکه علت ایجاد فیبروم مشخص نبوده نمی توان راه دقیقی را برای پیشگیری آن پیش بینی نمود ، اما رعایت سبک درست زندگی و ورزش کردن ، مصرف سبزیجات و میوه جات تازه و وزن مناسب ، بهترین راه برای جلوگیری از فیبروم رحم می باشد . 
 

میوم یا فیبروم‌های رحمی، یکی از بیماری های شایع در جامعه است، به طوری که حدود ۴۰ یا ۵۰ درصد زنان از این مشکل رنج می‌برند.

به گزارش خبرنگار ایمنا، حفظ بهداشت و سلامت زنان نه تنها از نظر فردی و خانواده، بلکه از نظر داشتن مادران سالم و کاهش مشکلات ناباروری، برای ارتقای سلامت جامعه نیز حائز اهمیت است، بیماری‌های زنان و علل بروز آن‌ها دامنه گسترده‌ای دارد که پیشگیری از آن‌ها نیاز به افزایش آگاهی دارد. یکی از بیماری‌های شایع بین زنان فیبروم‌های رحمی است. با فاطمه بحرینی، متخصص زنان و زایمان در مورد علل بروز و روش درمان آن گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:

فیبروم‌های رحمی ناشی از رشد سریع سلول‌های عضلانی رحم است؛ این سلول‌ها به دلایل ناشناخته رشد می‌کنند و جزء تومورهای خوشخیم بشمار می‌روند.

فیبروم‌های رحمی در قسمت‌های مختلفی از رحم مانند داخل حفره رحم، عضله رحم و یا خارج از رحم قرار می‌گیرند و تقریباً زیر یک درصد ممکن است بدخیم شوند.

فیبروم‌های رحمی معمولاً باعث نازایی نمی‌شوند و باید سایر علت‌های نازایی را رد کرده باشیم تا بتوانیم آن را به فیبروم نسبت دهیم.

فیبروم چگونه تشخیص داده میشود

این بیماری ممکن است بدون علامت و یا با علائمی مانند اختلال در قاعدگی، دردهای لگنی و خونریزی‌های مکرر همراه باشد.

فیبروم رحمی ممکن است در معاینه‌های معمولی و همیشگی تشخیص داده شود و یا مراجعه بیمار در پی درد و خونریری‌های مکرر به پزشک و معاینه‌شدن، این بیماری شناسایی شود. با روش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافیو سی‌تی‌اسکن نیز وجود فیبروم‌های رحمی مشخص خواهد شد که معمولاً با سونوگرافی واژینال و یا از سونوگرافی از روی شکم وضعیت بیمار بررسی می‌شود.

این تومورهای خوشخیم می‌توانند به دنبال ایجاد اختلال در قاعدگی، سبب کم خونی شوند و یا ایجاد دردهای مزمن لگنی و لکه بینی طولانی مدت را نیز برای بیمار همراه داشته باشد.

برای درمان دارویی از داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی استفاده می‌شود و برخی بیماران ممکن است با پروژسترون، برخی با داروهای ضد بارداری و برخی با داروهای کنترل کننده ترشح استروژن و پروژسترون، بهبودیافته وعلائم بیماری در آن‌ها رفع شود.

خیر، همیشه درمان‌های دارویی برای هر میومی به طور قطع مؤثر نیست و ممکن است درمان نشود؛ احتمال موفقیت درمان دارویی در این بیماری پایین و درمان اصلی اکثر آن‌ها عمل جراحی است. روش‌های جراحی بسته به سن بیمار، متفاوت است و اگر سن بیمار پایین و میوم نیز قابل برداشتن باشد، عمل جراحی برداشت میوم انجام می‌شود، اما اگر سن بیمار بالا و دیگر تمایلی به بارداری نداشته باشد، کل رحم با عمل جراحی برداشته می‌شود، چرا که احتمال بازگشت بیماری وجود دارد.

برخی فیبروم‌ها نیز نیاز به درمان ندارند و در صورت وجود علامت، بسته به نوع و شدت علائم، سن و وضعیت باروری بیمار، تعداد، محل و اندازه میوم‌ها، درمان متفاوت است، طیف گسترده‌ای از درمان‌های انتظاری، دارویی و جراحی برای این بیماری وجود دارد.

ژنتیک و هورمون‌ها نیز در رشد سلول‌های عضلانی رحم یا همان فیبروم‌های رحمی تا حدودی نقش دارند، به طور معمول زنانی که مادر و یا خواهر آن‌ها مبتلا با فیبروم‌های رحمی است، بیشتر از سایرین ممکن است با مشکلات این بیماری درگیر شوند.

فیبروم‌های رحمی معمولاً در زنان میانسال بیشتر بروز می‌کند و در دختران نوجوان و جوان کمتر دیده می‌شود. در سن یائسگی نیز به علت نداشتن تغییرات هورمونی اکثر این تومورها خود بخود کوچک می‌شوند.

شیوع میوم در جامعه تقریباً زیاد است، به طوری که حدود ۴۰ یا ۵۰ درصد زنان مکن است میوم داشته باشند. به گفته محققان آمریکایی، زنان سیاهپوست و زنانی که رژیم غذایی گوشتخواری دارند، بیشتر به فیبروم‌های رحمی یا میوم مبتلا می‌شوند.

همه میوم‌ها خطرناک نیستند و تنها میوم‌هایی که باعث اختلال در قاعدگی و به دنبال آن کم خونی می‌شوند و رشد سریعی دارند، خطرناک است و نیاز به مراقبت‌های ویژه و بموقع دارد. همچنین در میزان خطر آن سرعت رشد میوم بسیار مهم‌تر از اندازه و سایز آن است و موقعیت قرارگیری و عوارضی که در فرد ایجاد می‌کند نیز بسیار مهم خواهد بود.

تمامی حقوق این سایت برای خبرگزاری ایمنا محفوظ است