چطور بفهمیم به چه کاری علاقه داریم

کلا دااشته من یک ذهنه که اوقات زیادی رو ایده پردازی میکنه و رشته ای که خوندم mba هست
میخوام بدونم چه مسیری رو بایئ برم تا یک مشاور کسب وکار بشم

سلام علی
کارهای مجموعه شاپرک آبی رو دنبال کن.
موفق باشی

سلام آقای آرامش، من واقعا به کمکتون نیاز دارم، امیدوارم که بتونید من راهنمایی کنید، چون شرایط خوبی ندارم، من محمد هستم، متولد۶۵ هستم، متاهل هستم بدون فرزند، راستش فعلا دوست ندارم بچه دار بشم، چون شرایطم روبراه نیست، من کارشناسی مکانیک خودرو دارم، چند سالی تو شرکت دانش بنیان کار می‌کردم به عنوان مونتاژکاری و نصب ردیاب خودرویی، بعد شرکت ما ورشکسته شد و من بیکار شدم الان نزدیک سه ساله تقربیا بیکارم، گاهی پیک موتوری، گاهی سرویس کولر، گاهی هم شاگرد مغازه کار کردم تا خرج زندگی در بیاد، الان نمیدونم چکار کنم، چه شغلی انتخاب کنم، فک میکنم کار فنی باشه برام بهتره، لطفا من راهنمایی کنید باتشکر فراوان

سلام محمد آقا
گفتی سه ساله بیکاری یا کار واقعی نداری، خب دوست عزیز بشین با خودت یه دو دو تا چهار کن
از لحاظ کاری همه آدما دو دسته اند یا حقوق بگیرن یا حقوق بده یا کارمند هستند یا کارفرما
اگر بخواهی کارمند باشی از کار کردن در ادارات تا مغازه و شرکت ها کارمندی حساب میاد با توجه به شرایط سنی طبیعتا شما نمی تونی کارمند بخشهای دولتی بشی، اگر می خواهی کارمند بخش خصوصی بشی برو کاریابی ها سربزن
ولی اگر در توان خودت می بینی و این اراده رو داری که کارآفرین باشی همین الان یه کاغذ بردار و پنج تا از علایقت رو بنویس، بعد در ردیف استعدادها پنج مورد رو بنویس و همینطور مهارتهات رو بنویس، امکانات سرمایه ای مثل پول و زمین و مغازه (اگر داری) مشخص کن و ببین حالا با این توانمندی ها چه کاری میتونی انجام بدی که هم ازش لذت ببری و هم درآمد بالا داشته باشی

سلام آقای آرامش
من لیسانس رشته مدیریت امور بانکی هستم و تقریبأ چن ماهیه ک فارق التحصیل شدم اما بعد از چن وقتی ک گذشته هنوز سردرگمم ونمی دونم اصن میخام چکار کنم درس خوندنو خیلی دوس دارم و حتمإ دوس دارم ادامه تحصیل بدم اما مسئله اینجاس که درس خوندن به تنهایی فایده ای نداره و اول میخام برای خودم شغلی دست وپا کنم و بعد برم سراغ ادامه تحصیل تنها مهارتم تو زمینه دسر وشیرینی پزیه البته نه به صورت خیلی حرفه ای اما خب کارمم بد نیس خوبه دوستانم بیشتر توصیه میکنن ک تو همین زمینه کسب درآمد کنم اما خب علاقه واقعی من این نیست. اصلأ نمیدونم چکار کنم همش سردرگمم در رابطه با رشته تحصیلیمم متأسفانه گزینه های محدودی واسه کار کردن هس.این سردرگمی خیلی اذییتم میکنه ممنون میشه لطفأ منو راهنمایی کنید با تشکر از مطالب خوبتون

سلام اقای ارامش
بنده الان۱۵سال دارم وپس ازچهارروزهدایت تحصیلیم رومیگیرم.من به کامپیوتروجزئیات کلیش بسیارعلاقه دارم
ومیخواهم این رشته راانتخاب کنم وادامه بدم ولی یه مدتی قبل اندیشیدن درباره کامپیوترداشتم درباره رشته پزشکی تحقیق میکردم یه شوق خاصی درمن ایجادشدومیخواستم پزشکی بخونم تااینکه بارشته کامپیوتر اشناشدم والان کلا الاف موندم چیکارکنم اگه براتون زحمت نشه منویکم راهنمایی کنین چون مخم الان کلا بهم ریختس اگه کمک کنین واقعاممنونتون میشم

سلام آقای آرامش
من ۱۵سالمه والان انتخاب رشته دارم چند روزدیگم بیشتروقت ندارم چون جواب هدایت تحصیلی میاد وباید مدرسه ثبت نام کنم من بین رشته تجربی و ریاضی گیرکردم هوش زیادی دارم اما خیلی خرخونی نمیکنم چون سردردمی گیرم بخاطرهمین خیلی مطمئن نیستم که پزشکی قبول شم اماخب ازتجربی فقط پزشکی دوست دارم وتجربی رو بخاطرپزشکی میخوام درحالی که من ازدوران ابتدایی میخداستم برم ریاضی ومخ ریاضی ام واقعاخیلی سردرگمم ریاضیم بهتراز تجربی هست اماپزشکی رو بیشتردوست دارم درس های دیگه ی تجربی هم نمیخوام مهندسی هم خیلی علاقه دارم مثل برنامه نویسی اما همه میگن ریاضی بازار کارش خیلی بده

من هم درگیر نارضایتی و شغلی و تغییر شغل و … هستم.
کامنت ها و جوابهاشو رو می خوندم از اینکه سوالها تا حد امکان پاسخ دارن و لینکهای مرتبطی برا هر مشکلی مطرح شده حس خوبی دارم. سوال و جواب دیگران به بقیه هم کمک می کنه. خواستم از این کامنتدونی منظم و پربار تشکر کنم.
ضمنا رادیو کار نکن جزء پادکستهای فالو شده ام هست. مرسی

چقدر خوب سارا
خوشحال شدم از دیدن کامنتت و انرژی گرفتم
لطفا رادیوکارنکن رو به دیگران هم معرفی کن تا آدمای بیشتری بشنون
مخلصم

سلام.
من ۱۹ سالمه و قراره امسال برای بار دوم کنکور بدم و بار اول کنکور تجربی دادم و این بار هم قراره کنکور تجربی بدم اما علاوه بر تجربی کنکور زبان و هنر رو هم شرکت کردم امسال به این دلیل که هنوز نمیدونم به چه چیزی علاقه دارم و این فوق العاده بد و ناراحت کننده است البته فاجعه نیست چون هستن کسایی که توی ۳۰ یا ۴۰ سالگی تازه فهمیدن به چی علاقه دارن اما من هنوز ۱۹ سالمه و وقت دارم.
تا سوم راهنمایی معدلم بالای ۱۹ و نیم بود اما از اول دبیرستان به مرور ضعیف و ضعیف تر شدم و این روند تا آخر پیش دانشگاهی ادامه داشت اابته این رو هم بگم که دلیلش نخوندن بود چون که اصلا درس نمیخوندم و تمایلی هم نداشتم البته کار دیگه ای هم نمیکردم منظورم اینه که اهل این که خیلی با دوستام ارتباط داشته باشم و بیرون برم و تو گوشی باشم و این ها هم نبودم اما خب درس هم نمیخوندم. سال دوم دبیرستان موقع انتخاب رشته بود و من تا اون موقع دوست داشتم برم ریاضی چون از تجربی و پزشکی بدم و اصلا تو ذهنم نمیگنجید که یه روزی پزشکی بخونم میومد و از درس های رشته انسانی هم خوشم نمیومد بعد از چند وقت فهمیدم که مدرسمون فقط رشته تجربی داره و به خاطر همین رفتم هنرستان رشته معماری اون جا بعد از دو روز از فضای مدرسه خوشم نیومد و احساس تنهایی کردم و بعد خواستم برم یه مدرسه دیگه و ریاضی بخونم اما پشیمون شدم و همین طوری رفتم مدرسه قبلیم و تجربی خوندم. بعد از دوم دبیرستان خواستم رشتمو عوض کنم و اون موقع بود که فهمیدم از همون اول هم به ریاضی هیچ علاقه ای نداشتم و با قانون نفی بقیه رشته ها ریاضی رو انتخاب کردم و فهمیدم که من به هیچی علاقه ندارم پس همین تجربی رو ادامه بدم. از اواسط سال سوم به پزشکی علاقمند شدم فقط هم به خاطر کلاس کاریش و درآمدش چون از خون و مرده و این جور چیزا بدم میومد. سال سوم تمام سد و از مرداد شروع کردم برای کنکور خوندن اما هیچی نخوندم چون همش میگفتم از فردا و با شروع سال تحصیلی که پیش دانشگاهی بودم هیچی نخوندم و کنکور رو خراب کردم و هیچی به هیچی.اما سال پیش دانشگاهی یه اتفاق جالب برام افتاد و اونم این بود که ما رو بردن برای تشریح جسد و من با این که فکر میکردم بدم میاد اما بدم نیومد حتی خوشم هم اومد و اونقدر نزدیک شدم بهش که مسئولای اون جا هی میگفتن دخترم بیا کنار و حتی بعدش توی خونه مدام با ذوق و شوق تعریف میکردم برای پدر و مادرم. سال دوم هم برای کنکور موندم اما میدونم با توجه به خوندنم رتبم خوب نمیشه و پزشکی نمیارم. تازه اگه بیارم هم نمیدونم برم یا نه این که واقعا علاقه دارم به پزشکی یا فقط برای درآمد و کلاس کاریشه البته اینم بگم که پزشکی رو از بین بقیه رشته های تجربی انتخاب کردم چون جای پیشرفت بیشتری داشت ولی هنوز نمیدونم بین خود رشته های پزشکی به چی علاقه دارم و از اونور رشته طراحی صنعتی رو هم دوست دارم اما واقعا نمیدونم علاقه واقعیم به چیه.گاهی حتی حس میکنم به هیچی علاقه ندارم و هیچ هدفی هم تو زندگیم ندارم.
از طرفی چون حفظیاتم خیلی خوبه و پدرم از اول میگفت برم انسانی، حالا که تا الان نا موفق بودم مدام به من حرف میزنه و اونقدر اعصابم به هم میریزه که میگم دیگه قید همه چی رو بزنم و یه دانشگاه الکی برم تا همه چی تمام شه. از طرفی هم اگه بدونم واقعا به پزشکی علاقه دارم حاضرم یک سال دیگه هم بمونم تا در بیام.

سلام اسم من زهراس منم شرایط مشابه شماروداشتم ودارم والان ۱۹ سالمه خوشحال میشم بهم ایمیل بزنی تا باهم حرف بزنیم منم خیلی سردرگمم وواقعا احتیاج دارم تا بایکی مثل خودم حرف بزنم خداکنه پیامم برات بیادوامیدوارم ک پیام بدی

سلام منم همین طور و منم امیدوارم پیام من برات بیاد تا بتونیم باهم حرف بزنیم

فکر نمیکنم این کامنتم به کسی کمک کنه. فقط خواستم همزادپنداری کرده باشم. من ۱۸ سالمه و سال ۹۷ کنکور تجربی دادم. منم پزشکی دوست نداشتم ولی حس میکردم ریاضیم خیلی خوب نیست و از انسانی هم بدم میومد واسه همین رفتم تجربی. هیچ وقت زیاد درس نخوندم، سعی میکردم نمره هام خوب باشه چون پدر و مادرم توقع داشتن ولی انگیزه خاصی نداشتم. سال کنکورم همین بود.احساس سردرگمی می کردم. نمیدونستم چی میخوام. همه داشتن خودشونو واسه پزشکی و دندان و دارو می کشتن ولی من پول و پرستیج این رشته ها اصلا ترغیبم نمیکرد. اصلا از رشته های درمانی خوشم نمیومد. دلم میخواست یه شغلی داشته باشم که پر از ایده پردازی باشه، از لحاظ ذهنی چالش برانگیز باشه و در نهایت یه تغییر مثبت ایجاد کنم. احساس میکردم چیزی که میخوام تو رشته های مهندسی به دست میاد ولی هیچ وقت مطمئن نبودم از چیزی واسه همین تو دبیرستان تغییر رشته ندادم. اصلا همه این فکرا تو پیش دانشگاهی اومد تو ذهنم چون مجبور شدم به طور جدی به آینده ام فکر کنم. ولی دیگه نمی تونستم کاری بکنم دیر شده بود و از طرفی مطمئن نبودم. من به ریاضی علاقه خاصی نداشتم و تا حالا برنامه نویسی، رباتیک یا هر چیزی که مربوط به رشته های مهندسی باشه رو امتحان نکرده بودم. ولی میدونستم اینکه تو مطب بشینم مریض ببینم یا تو داروخانه کار کنم منو راضی نمیکنه. کلا میدیدم هیچی منو راضی نمیکنه. هیچ علاقه ای نداشتم. همین باعث شد سال کنکور کلا دپرس و سرگردان باشم. دوران مضخرفی بود. بالاخره گذشت و تو انتخاب رشته ها فقط پزشکی و دارو زدم و هیجا قبول نشدم. نشستم واسه سال بعد بخونم کاملا بی هدف. خیلی فکر کردم به این که کنکور ریاضی بدم یا تجربی اما با هرکی حرف زدم منو به شدت ترسوند از بازار کار ریاضی. گفتم خب میرم خارج اما گفتن ریسک بزرگیه از کجا معلوم بتونی بری و اینا. با همه اینا بازم میخواستم برم ریاضی اما نمی تونستم علاقه مو توجیه کنم. من دلم میخواست برم مهندسی، علاقه چندانی نداشتم ولی حس می کردم اگه برم خوشم میاد و اینکه می خواستم قدمی در پیشرفت تکنولوژی داشته باشم میخواستم برم خارج و مثل بیل گیتز و ایلان ماسک باشم، حالا نه دقیقا مثل اونا چند درجه پایین تر. یه جورایی فقط دلم میخواست در زمینه تکنولوژی یه کاری بکنم ولی این که چه کاری و در چه زمینه ای نمیدونستم چون به هیچ چیز خاصی علاقه ای به اون صورت نداشتم. از بین درسام ریاضی و فیزیک و شیمی و زیست برام در یه سطح بودن.
خلاصه همین جوری گیج و سردرگم بودم که آبان تو ذخیره های پزشکی آزاد قبول شدم. کلی از وقتمو صرف دودلی کرده بودم و به هیچ نتیجه ای هم نرسیده بودم و خانواده هم خیلی فشار میاورد و دیگه خسته شده بودم از فکر کردن به این که چه چیزیو دوست دارم. رفتم پزشکی و کارو تموم کردم. الانم نمیدونم قراره چیکار کنم. میتونم به سختی با پزشکی کنار بیام ولی فکر نمیکنم هیچ وقت ازش لذت ببرم اونجور که یه آدم باید از شغلش لذت ببره.
میدونم طولانی شد ولی وقتی گفتی حس میکنی به هیچی علاقه نداری و هیچ هدفی تو زندگی نداری یکم احساس بهتری پیدا کردم و حس کردم تنها نیستم. برای همین خواستم منم تجربه م رو اینجا بنویسم. من هیچ کسی اطرافم ندیده بودم که همچین چیزی بگه. فکر میکردم فقط منم. احساس میکردم مغزم مشکل داره. ولی خیلی ها اینجورین به نظرم. ما تو ۱۵ سالگی رشته دبیرستانمون رو انتخاب میکنیم، تو ۱۸ سالگی رشته دانشگاهمونو، وقتی هنوز شناخت زیادی نداریم، چیزای زیادی رو تجربه نکردیم. تا چیزیو سمتش نری تجربش نکنی نمیفهمی ازش خوشت میاد یا نه. بعضیا از اول میدونن پزشکی دوست دارن، بعضیا به کامپیوتر علاقه پیدا میکنن میرن دنبالش تو نوجونی یاد میگرین تجربه کسب میکنن. بعضیام مثل ما سرگردونن.
شاید یه روزی بتونم برم خارج. دلم میخواد محقق بشم و از کار درمانی خوشم نمیاد.شاید تو ژنتیک تحقیقات کنم چون به این مبحث علاقه بیش تری دارم تا بقیه مباحث پزشکی. شایدم بتونم پزشکی و مهندسی رو باهم قاطی کنم، چه میدونم. افکار پراکنده ای تو ذهنمه و به هیچ کدومشونم مطمئن نیستم.

با سلام از کار های متنوع خوشم میاد کاری که روتین و یکنواخت نباشه از بچگی به نوشتن علاقه داشتم گاهی داستان های تخیلی مینوسم قدرت تصور بالایی دارم .حسابداری میخونم ولی نمیدونم که میتونم تو این رشته موفق بشم یا نه کاراموزی هم رفتم یعنی تجربه عملی هم داشتم ولی اون چیزی نبود که میخواستم .ازتجربه کردن چیز های جدید لذت میبرم معتقدم کاری رو باید بکنم که فایده و منفعتی برای اطرافیانم داشته باشه. به نظرتون تو چه کاری میتونم موفق بشم

با
سلام آقای آرامش وقت شما بخیر
نوشته هاتون خیلی منطقی و درسته وتاییدشون میکنم
منتها این مراتب چیزی که بیشتر از هرچیز من رو عذاب میده اینه که با وجود همه این صحبت ها باز هم نمیتونم دقیقا هدف از زندگی و مخصوصا شغل آینده ام رو درک کنم دقیقا مثل اینکه تو چاه عمیق گیر افتادم وراه حل های زیادی واسه بیرون آمدن دارم اما نمیدونم کدوم بهترین راهه و تهش آزادی
میخواستم اگر میشه یه راهنمایی بکنید
من هفده سالمه وتو رشته برق صنعتی در هنرستان شهرستان کوچکی مشغول به تحصیل هستم پایه یازدهم هستم ویک سال دیگه مدرک دیپلمم رو میگیرم ولی بذارید واستون از پایه نهم قضیه رو تعریف کنم.
در اواسط پایه نهم به ما ابلاغ شد که برای انتخاب رشته باید توی سایت تحت عنوان گزینش هایی رشته مورد نظر مون رو انتخاب کنید من علارقم اینکه در یک رشته فنی مشغول به تحصیلم اما اون زمان اصلا دوست نداشتم به یک رشته فنی برم و بدتر از همه داخل هنرستان باشم از این رو چون بیشتر خودم رو با رشته انسانی سازگار میدیم داخل سایت در بخش رغبت و توانایی تمام تمایلاتم رو به سوی انسانی علامت زدم سال تحصیلی که به اتمام رسید متاسفانه بدلیل ناحق گرایی بعضی ها و مطلع نکردن بنده از وضعیت انتخاب رشتم در وقت معین باعث شد که ظرفیت دراین رشته پر و من نا خواسته مجبور به انتخاب رشته ی دیگه ای بشم از اونجایی که من خیلی مضطرب و ناراحت بودم ازشون خواستم تا برای من در همه رشته ها یک جا کنار بگذارند تامن بعد یک هفته تصمیم رو اعلام کنم.
از اونجایی خیلی با شرایط اونجا نمیتونستم کنار بیام
با مشورت خانواده و علاقه نسبتا متوسطی که به برق داشتم انتخاب کردم سال اول بعد چند ماه کمی خودم رو وبا این شرایط وقف دادم ولی باز هم ته دلم راضی نبود چون مثل آفتاب پشت ابر هر آن ممکن بوداین حسرت بیرون بیاد و دوباره من رو عذاب بده اون سال تموم شد و من علارقم اینها اون سال با بهترین نمرات در دروس این رشته وارد پایه یازدهم شدم امسال انگار واسم عادی تر بود درواقع احساس من تا وقتی به رشته ام خوب و روشن است که وارد بحث پیداکردن شغل و بازار کار نشوم و اون موقع است که احساس تنهایی شدید میکنم چون انگار هیچکس درک کاملی از وجودم نداره از طرفی هم خیلی نگرانم چون به هیچ عنوان دوست ندارم حاصل دست رنج پدرو مادرم را هدر بدم و روزی حتی روم نشه تو چشماشون نگاه کنم اما خیلی هم تو شرایط بدی نیستم چون من هنوز تحصیلات آکادمیکم رو شروع نکردم. اما از این بحث که بگذریم چیزی که میخوام شما در رابطه بااون راهنماییم کنید اینکه بعد دیبلم چه رشته ای انتخاب کنم من در مقوله اول انتخاب شغلی که بیان کردید باید بگم عاشق همه چیزم در بحث توانایی ها باید بگم بسیار در یادگیری نوشتن داستان وشعر وبه قولی ذهنم بازی دارم والآن هم درحال نوشتن داستانم هستم و انشاالله چاپش میکنم در هر صورت من عاشق خواندن ونوشتنم و هیچوقت اون رو کنا ر نمیذارم و دوست دارم به عنوان شغل دوم ازش بهره بگیرم بسیار علاقه به هنر دارم ودر بحث تئاتر و بازیگری هم علاقه وهم باتوجه به شناخت کمم توانایی هایی دارم. ۲سالی میشه که به کلاس زبان میرم در واقع عاشق زبان انگلیسی هستم و دوست دارم به طور کامل یاد بگیرمش واز این رو خیلی دوست دارم تو شغل آینده ازش بهره ببرم الآن گیجم هر چقدر فکر میکنم نمیتونم درست تصمیم بگیرم که آیا تو همین رشته ای که هستم بمونم وادامه تحصیل بدم یا دنبال چیز دیگه برم البته چیزی که به علایق و توانایی هام هم نزدیک باشه لطفا اگه میشه راهنماییم کنید چون بد جور سر در گمم ممنون.

سلام محمدرضا
این ویدئو رو ببین: نقش دانشگاه در مسیر شغلی
لطفا وقت بذار و همه مطالب تصمیم‌گیری رو هم بخون.

سلام
کارشناسی ارشد نرم افزار دارم.تو رشته خودم خبره نیستم ولی خوب دوره های زیادی رو دیدیم تو زمینه شبکه.ولی هنوز که هنوزه جایی مشغول به کار نیستم البته قبلا ازاد کار کردم کم و بیش،یعنی هنوز پیش نیومده یا این که باید واسه کار یه هزینه زیادی بدم که بتونم خونه اجاره کنم تو تهران و این حرفها که تو این شرایط اصلا به صرفه نیست.به خودم که نگاه میکنم میگم مثلا برم تو فلان شرکت خصوصی هم کار کنم مگه ته تهش چقدر میدن که باهاش یه زندگی راحت تشکیل داد تازه اون ازادی هم ازت گرفته میشه.یه مدته کوتاهه به سرم زده ویزای کاری بگیرم و از ایران برم. دارم نهایت تلاشم هم میکنم که زبانم به سطح خوبی برسه و اماده رفتن بشم باز سر همین قضیه هم خیلی وقت ها بالا پایین میشم مثلا اگه برم خانواده اقوام از همه اینها دور میشم.همه اصرار پدرم کار کردن تو شغل ثابته تو رشته خودم چه ایران چه هر جای دنیا هر چی هم میگیم بابا الان وضعیت کار چه دولتی و خصوصی مثل سابق نیست با این هزینه ها ولی خب نظر پدرم خیلی سخت عوض میشه.ولی تجربه ۲ساله سربازی و دفتر دار بودن اونجا بهم میگه روحیه ام به کارمند بازی و رییس بازی نمیخوره.اگه از طرف پدرم حمایت مالی بشم میتونم زمین کشاورزی بخرم و اضافه کنم به زمین هایی که داریم و با خواهرم که متخصص این رشته است کار کشاورزی رو شروع کنم.احساس میکنم این کار پیشرفت خوبی داره و ازادی عمل بیشتری بهم میده که حتی هر موقع هم خواستم به سفر برم ویزامو بگیرم.نمیدونم واقعا موندم. فقط علاقه درونیم میگه
اگه برمیگشتم عقب حتما حتما میرفتم رشته هوافضا.چند روزه به اینم فک میکنم که اگه انشالله بتونم تو اینده درامد خوبی داشته باشم واسه دل خودمم که شده میرم کارشناسی این رشته رو میگیرم

سلام
امشب به طور اتفاقی یکی از پست هاتون رو دیدم و کنجکاو شدم به بقیه هم نگاهی بندازم.
با اکثر مطالبی که تو پست هاتون نوشتیدموافقم نمونش همین پست؛
من ۱۲سال تحصیل در مدرسه به چیزی جز پزشکی فکر نمی کردم حتی دندون پزشکی و تصور می کردم عاشقش هستم. همیشه هم درتلاش برای رسیدن به اون بودم، تو آزمون بهترین مدارس قبول می شدم وهرسال تاپ کلاس بودم، به دلیل بحرانی که توسال کنکورم تجربه کردم رتبه م شد ۱۴۴۲ تجریی و خلاصه به هرترتیب و هر شرایطی که بود به پزشکی نرسیدم
اما شاید باورش سخت باشه که من بعد از چندین وچندسال تازه امسال که سال آخر دانشگاه هستم متوجه شدم که من فقط بخشی از رشته پزشکی رو دوست داشتم و رشته مناسبی برای من نبوده هرچند که دیدگاه جامعه گاهی اذیت می کنه اما فکر کنم روز به روز بیشتر متوجه خواهم شد که خداوند بهترین رو برای من انتخاب کرده …
همه این ها رو گفتم که بگم امیدوارم پست هاتون پر بازدید بشن بلکه وضعیت انتخاب رشته و شغل بین نوجووناوجووناکمی تغییر کنه؛ اصولی تر و عادلانه تر بشه وکم تر تحت تاثیر دیدگاه و تفکر اشتباه جامعه باشه.

سلام و عرض ادب خدمت شما آقای آرامش 🙂
بنده ۳۱ سالمه و هنوز نمیدونم برای چه کاری ساخته شدم!شایدم خودمو باید برای کاری بسازم؛نمیدونم
فوق دیپلم کامپیوتر داشتم و دیدم علاقه ای ندارم و رشتمو از اول تغییر دادم و رفتم روانشناسی خوندم خیلی علاقمندم اما حالا که ارشدم رو تو این رشته تموم کردم فهمیدم این کار مناسب من نیس… تجربه کار تو محیط روانشناسی رو ندارم اما از شنیده هایی که داشتم حس میکنم توانایی و مهارت لازم رو ندارم…
حالا موندم مهارت هامو بیشتر کنم که این خودش زمان میبره یا اینکه برم سراغ کاری دیگه که البته اگر تخصصی باشه اونم خیلی زمان میبره و باز معلوم نیس تو اون شغل خوب باشم یا نه…کارهای آزاد هم که پشتوانه مالی و سرمایه میخواد که متاسفانه قدرت مالی خوبی ندارم…شغل های کم درآمد و معمول هم مناسب من نیست…
واقعا موندم بین راه و متوقف شدم و خیلی نا امید و افسرده شدم و خجالت زده که سنم بالا رفته و کاری ندارم…بچه آخر خانواده هستم و همیشه بزرگترها به جای من حرف زدن به جای من کارهامو انجام دادن و فکر میکنم این باعث شده من اعتماد به نفسم کم بشه و همیشه خودمو ناتوان بدونم…
چیکار کنم ؟ 🙁

سلام آهوخانم (چه اسم باحالی انتخاب کردی برای خودت)
گفتی: «بنده ۳۱ سالمه و هنوز نمیدونم برای چه کاری ساخته شدم!»
پدیده عجیب و غیررایجی نیست. اکثرا آدمها این رو نمیدونن. مطلب هدف از زندگی رو در این مورد بخون.
گفتی: «رفتم روانشناسی خوندم خیلی علاقمندم اما حالا که ارشدم رو تو این رشته تموم کردم فهمیدم این کار مناسب من نیس… تجربه کار تو محیط روانشناسی رو ندارم اما از شنیده هایی که داشتم حس میکنم توانایی و مهارت لازم رو ندارم»
خب معلومه وقتی هنوز کار نکردی تجربه‌اش رو هم نداری، از روی شنیده‌ها که نمیشه تصمیم گرفت. چرا یه چند وقتی در عمل تستش نمیکنی؟ توی دفتر یکی از دوستان مشاوره بده. یا برو توی مرکز دانشگاهتون، یا حتی به یکی از اعضای فامیل مشاوره بده. در عمل باید تجربه کنی تا بفهمی علاقه داری بهش یا نه؟ و اینکه چه مهارتهایی رو نداری و به مرور کسبشون کنی.
اون باقی حرفهات رو هم بررسی نمیکنیم و میذاریم برای بعد اینکه همین فیلد خودت رو تجربه کردی و نتایجش رو لمس کردی.
پیشنهاد مشخص من بهت اینه که تجربه کن و از خونه بیرون بزن و دست به اقدام بزن.
این مطلب رو هم بخون:برنامه ریزی بس است!
به این کتابها و خلاصشون هم یه نگاهی بنداز. خوندنشون کمکت میکنن.
باز هم بیا و برام بنویس که داری چیکار میکنی.

سلام و عرض خسته نباشید…من ترم ۸ پرستاریم.دوماه دیگ درسم تموم میشه.سه ماه کار کردم تو بیمارستان .اصلا از نحوه برخورد همکارا …و تعداد زیاد ساعت کاری پرستارا و شیفت شب راضی نیستم…تو این رشته اصلا شاد نیستم…نمیدونستم پرستازی اینطوریه…دوس ندارم زیردست باشمو بم دستور بدن…الان واقعا به هیچی علاقه ندارم.درس خوندنو دوس دارم …ولی واس استاد دانشگاه شدنم باید چندسال طرح بگذرونم تا مدرکمو بدن باید ۵_۶سال کار کنم …راه برگشتی ندارم…صبح تا شب کارم شده فکر کردنو گریه کردن ،حتی میگم کاش میمردم …توروخدا کمکم کنید …چیکار کنم من

سلام مهسا
شرایط خیلی سختیه. اینکه احساس کنی گیر افتادی و مجبوری کاری رو بکنی که دوستش نداری واقعا دردناکه.
اما این رو بدون که آدمهای خیلی زیادی بودند که مسیرشون رو تغییر دادند و از دل شرایط سخت، زندگی بهتری رو برای خودشون ساختند. نمونه‌های واقعیشون رو توی رادیوکارنکن داریم و من باهاشون گفتگو کردم. پیشنهاد میکنم قسمتهای مختلفش رو گوش بدی، پیشنهاد مشخصم بهت قسمت هفتمه.
راستی مهسا، به این هم فکر کن که شاید با تغییر نگاهت به شغلت یا بعد از مدتی، ممکنه حست به پرستاری عوض بشه. نمیگم حتما اینطور میشه، اما میگم این احتمال رو هم بده.
بخشهای مختلف نگرش کارنکن رو هم بخون، خصوصا اون بخش تصمیم‌گیری رو.
امیدوارم تصمیمهایی بگیری که رضایت رو در درازمدت برات به ارمغان بیاره.
مخلصم

سلام
من امین سبزواری هستم ، حدود ۱۱ سال هست که کارآفرینی انجام میدم و به دیگران کمک میکنم که شغل خودشون رو راه اندازی کنن ، امروز داشتم مقاله ی شما رو میخوندم که بسیار هم عالی و جالب بود برام مخصوصن بخش (تاثیر مهارت در آینده شغلی) ، متاسفانه بیشتر از اینکه روی این بخش فعالیت کنیم در حال فعالیت روی کسب ثروت هستیم ، من خیلی خوشحالم که این مغاله رو خوندم و پیشنهاد میکنم که حتمن باز هم در این باره مطلب بزارید ، چون خودم در همین حوزه فعال هستم و اعتقاد دارم ما نیاز به فرهنگ سازی داریم و هر چقدر ما بیشتر تلاش کنیم میتونیم تاثیر بیشتری بزاریم.
موفق باشید

سلام و وقت بخیر…خیلی ممنون از مطالب مفیدتون..اگه میشه منو راهنمایی کنید توروخدا..روزی هزار بار به اینکه چه شغلی داشته باشم فک میکنم…من لیسانس مامایی دارم اصلنم علاقه ندارم بهش درحدی که ۳ماه رفتم بیمارستان سرکار ،و چون روحیاتم با استرس و بیخوابیهای شیفت شب سازگاری نداشت انصراف دادم و واقعا همون مدتم انگار فقط تحمل میکردم…حالا با سرچایی که راجع به شغلا انجام دادم فهمیدم فیزیوتراپی همونیه که من میخوام….چون دوس دارم تو حیطه ی درمان کار کنم فیزیوتراپی نسبت به بقیه رشته ها استرس کارش کمه و صبرو حوصله ی زیادی میخواد که خوشبختانه این ویژگی رو دارم…امسالم کنکور ثبتنام کردم..اما اطرافیانم منو مردد کردن که چرا همون رشته مامایی رو ادامه نمیدی و میخوای دوباره ۴سال دیگه بری درس بخونی..خواهش میکنم منو راهنمایی کنید..آیا اینکه دوباره برم یه رشته ی جدید بخونم که بهش علاقه دارم بهتره یا رشته قبلیمو ادامه بدم…متاسفانه اینقد فک میکنم به این مطلب که الان میترسمم برم فیزیوتراپی میگم نکنه وسط راه پشیمون شم..و دراینده بازار کار نداشته باشه و این حرفا….بازم تشکر از مطالب مفیدتون

با سلام خدمت آقای ارامش
من به تربیت معلمی خیلی علاقه دارم، میخواستم ببینم بازار خوبی داره یانه؟

با سلام خدمت آقای ارامش
من به رشتهٔ تربیت معلمی خیلی علاقه دارم،
میخواستم ببینم بازار خوبی داره یانه؟
اگر راهنمایی ام کنید ممنون میشوم.

سلام مطالبتون خوب بود مخصوصا اون قسمتی که گفتین اول فکر میکنم به یه شغلی علاقه داریم بعد که وارد اون کار میشیم میگیم نه انگار این اونچیزی که فکر میکردم نیست..دقیقا منم همینطوری هستم.دانشجوی رشته مهندسی کامپیوتر بودم به امید اینکه برنامه نویسی بخونم و در آینده انیمیشن بسازم که بنا به دلایلی خورد تو ذوقم و از دانشگاه انصراف دادم☹
بنده نرگس هستم ۲۱ ساله از تهران ، ببینید من خودم فکر میکنم تو کارهای عملی استعداد بیشتری دارم اینو از اونجایی میگم که تو دوران مدرسه هر کاردستی که میگفتن بسازین برای من از همه قشنگ تر و جالب تر بود مخصوصا اگه یادتون باشه تو کتاب حرفه و فن یه پله گفته بودن بسازین همه بچه ها با مقوا ساخته بودن ولی من با گچ، هیچکی این ایده رو نداشت که پله ها با گچ بسازه حتی معلمونم خیلی تعجب کرد و کلی سوال میکرد و کلا هر کار عملی که میگفتن واسه من برای نمونه بود الان هم که من یه موقع های از وسایل بیکاره یه چیزایی میسازم مثلا یه جا کفشی چوبی و یه کتابخونه چوبی درست کردم و در ضمن موقع درست کردنش خیلی لذت میبرم و واسم خسته کن نیست …
حالا با این چیزایی که گفتم به نظر شما من با این استعداد هام تو چه زمینه های میتونم کار کنم ،نجاری(تو ایران که خانوم ها فک نکنم موفق بشن) طراحی داخلی (دکوراسیون) ،ماکت سازی..، و یه نکته دیگه اینکه من دوست ندارم همه وقتم واسه کار باشه یعنی بعضی شغل ها هر روز سر ساعت خاصی باید بری سر کار ..
و ترسی که دارم اینه که خدایی نکرده این وارد یه کاری بشم و بعد یه مدت دلمو بزنه?
معذرت خیلی حرف زدم و سرتونو به درد آوردم ?
خیلی ممنون میشم راهنمایی کنید?

سلام نرگس
چقدر خوب که به این شناخت از خودت رسیدی.
اتفاقا قسمت اول کارنکن در مورد دو تا دختر نجار هست. حتما ببین داستانشون رو.
پیشنهادم اینه که باقی قسمتهای کارنکن رو هم بخونی.
به این ترسی که میگی شاید بعدا دلت رو بزنه، اصلا توجه نکن. یعنی چی آخه؟ یعنی از ترس اینکه شاید… میخوای دست رو دست بذاری و هیچ کاری نکنی؟ حتما تا میتونی تجربه های جدید داشته باش و از خلال همین تجربه ها خودت رو بیشتر خواهی شناخت.
ویدئوی وبینار دانشگاه رفتن به چه درد میخورد رو هم حتما ببین.
چه کار خوبی کردی که حرفهات رو نوشتی، بازم به اینجا سر بزن و هر سوالی داشتی بپرس.
مخلصم

حتی گاهی فکر انصراف دادن به سرم میزنه
لطفا اگه میشه راهنمایی کنین امین آقا

بهارجان
موقعیت خوشایندی نیست، فکر کنم میفهمم چی میگی.
حتما خودت میدونی که برای اعلام نظر در این مورد، باید اطلاعات خیلی بیشتری داشته باشم، اما پیشنهاد میکنم فعلا این ویدئو رو ببینی و این مطلب رو هم بخونی:ویدئوی وبینار «دانشگاه رفتن به چه درد میخورد؟» ( مشاهده و دانلود)پزشکان، آینده و یک سری حرفها
پیگیر سایت و کانال تلگرام کارنکن باش.
به زودی یه وبینار در مورد تغییر مسیر شغلی خواهیم داشت که فکر میکنم به دردت میخوره.

سلام من دانشجوی سال ۴ پزشکی هستم. از اولش به این رشته خیلی علاقه ای نداشتم و به اصرار خانواده و بخاطر موقعیت اجتماعی این رشته رو انتخاب کردم الان که وارد بیمارستان شدم میفهمم که این محیط رو دوست ندارم و تحملش واقعا برام سخت شده…پیشنهاد میکنم حتما برین اون رشته ای که علاقه دارین وگرنه خیلی اذیت میشین

سلام .خسته نباشید.من امسال سال دومم هست که میخوام کنکور بدم و رشته ام ریاضی هستش .من دبیرستان المپیادی بودم و خیلی به فیزیک هم علاقه دارم سال قبل هم که کنکور دادم میتونستم رشته های مهندسی دانشگاه های تهران دولتی قبول بشم ولی انتخاب رشته نکردم چون خیلی علاقه داشتم مهندسی برق شریف قبول بشم چون فکر می کنم اونجا راحتتر به چیزی که میخوام میرسم اما الان دو به شک شدم ازتون میخوام کمکم کنید تا ببینم اصلا این رشته برای من مناسب هست یا نه و اینکه آیا رشته برق دقیقا همون چیزی هست که من میخوام؟ چون من هدفم از دانشگاه رفتن واقعا اینکه کارهای فراتر از مرز علم انجام بدم و واقعا به دانش علاقه دارم و در غیر این صورت اگه بود اصلا وقتم رو خیلی برای دانشگاه رفتن هدر نمیداد.لطفا بهم بگید برای این رشته چه مهارت هایی رو باید کسب کنم و چه کارهایی باید بکنم تا اگر این رشته برام مناسبه موفق باشم.اگه ممکنه بهم ایمیل بزنید چون خیلی نمیرسم با گوشی کار کنم .ممنونم.

سلام‌
علاقه من فقط و فقط تدریسه اما متاسفانه ایراد در تلفظ دارم.
حرف س
حرف ز
حرف ر
مثلا بجای سیب میگم خیب
یا بجای پیتزا میگم پیتغا
بحای راه میگم غاه

افسرده هستم و خونه نشین و هیچ شغلی ندارم.
کنج خونه می شینم تا مرگم فرا برسه

حاضرم یه دست و یه پا نداشتم ولی زبان حرف زدن رو داشتم

سلام سعید
موقع نوشتن که تلفظت معلوم نیست.
چرا یک سایت نمیزنی و در مورد چیزهایی که میخوای تدریس کنی، مطلب نمی‌نویسی؟
میتونی SEO هم یاد بگیری.
کتاب وبلاگ، رزومۀ آنلاین رو دانلود کن و بخون.
اونجا از تجربه وبلاگ‌نویسی خودم گفتم.

از طرفی اینم بگم که فکر میکنم من هنوز اونقد ذهنم و عقلم کامل نشده که بخام یه تصمیم واسه ی یه راهه طولانیه پیش روم بگیرم(۱۸ سالمه)
میدونم که ممکنه علائقم تغییر کنه معیارام و تفکراتم تغییر کنه
زندگی کردنو دوس دارم و میخام به قوله خودتون با شغلم زندگی کنم

سلام اقای امین
مشکله من اینه که نمیدونم علاقم به چیه
یعنی در اصل یه جزییاتی از چیزی که میخام دارم اما نمیتونم این جزییاتو کناره هم توی یه رشته پیدا کنم
ادمیم که دوس دارم فشار نباشه توی کارم یعنی الزاماتوی یه تایم مشخص مجبور نباشم کار رو تکمیل کنم و تحویل بدم
کارم فقط تفکر یا فقط عمل نباشه و ترکیبی از هردوش باشه
بتونم پیشرفت کنم و راهه بالا رفتن داشته باشم
از تکراره مداومه یه کار مثله کاری که معلما میکنن متنفرم
ترجیحا محیط داشته باشه شغلم
مثله یه شرکت
با کارهای گروهی مشکلی ندارم از پسه کارای تکی هم خیلی خوب بر میام
انرژی مثبته فضای کاریمم واسم مهمه
رشته ی دبیزستانیم ریاضیه
انتخابه خودم با توجه به علایقم رشته ی مهندسیه صنایع هست اما بازم مرددم و اطلاعاتم راجب این رشته خیلی کلیه بخاطره همینم نتونستم بعنوانه هدف انتخابش کنم و با عشق سمتش حرکت کنم
اگه فکر میکنین که رشته ی درستیو انتخاب کردم لطف کنین منبع هاییو بم معرفی کنین که بیشتر درک کنم این رشترو
اگه هم فک میکنیم راهم غلطه راهنماییم کنین لطفا?

سلام
یه سر به بخش کتابهای خوب برای کارنکن بزن و کتابهای طراحی زندگی و شغل مورد علاقه رو بخون.

سلام
من ۱۹ سالم هست
درسمم میشه گفت عالیه معدلم ۱۹ و نیم به بالا
امسال برای سال دوم هست که کنکور میدم و پشت کنکور موندنم بخاطر سردرگمیم هست که نمیدونم واسه تجربی بخونم یا ریاضی
توی دبیرستان بخاطر علاقه ی وافری که به رشته ی ریاضی داشتم بدون توجه به آینده و هدف و شغل این رشته رو انتخاب کردم
اما سال آخر دبیرستان با خودم‌دو دو تا چهارتا که کردم متوجه شدم که واقعا نمیدونم قراره آینده ام چی بشه و به چه شغلی علاقه دارم
و هر وقت هم تو طول دوران دبیرستان از کسی سوال میپرسیدم و راهنمایی میخواستم
فقط میگفت باید به خودشناسی برسی
استعداد و مهارتت رو بشناسی اما هیچوقت هیچکس نگفت چطوری به خودشناسی برسم و وقتی هم میپرسیدم بحث منحرف میشد الان به یک جایی رسیدم که واقعا نمیدونم باید چیکار کنم
چه رشته ای انتخاب کنم
کدوم کنکور رو بدم
اصلا چطوری خودمو بشناسم
لطفا راهنمایی کنید

سلام نفس
ویدئوی وبینار دانشگاه رفتن به چه درد میخورد رو ببین. فکر کنم پاسخ سوالت رو بگیری.

سلام ممنون بابت سایت خوب تون
من۳۰ سالمه و فوق لیسانس رشته حسابداری و مدرس دانشگاه هستم من عاشق تدریس هستم اما این روزا دچار سردرگمی شدم چون این رشته انتخاب خانواده م بوده و علتش هم بازار کار بالایی بوده که داشت من از لحاظ تئوری به رشته خودم تسلط دارم اما عملی کار نکردم و فقط کلاس نرم‌افزار های رشته مو
رفتم، من فن بیانی خوبی دارم همش به این فکر میکنم چرا روانشناسی نخوندم کلا این روزا در مورد رشته م خیلی مرددم لطف میکنین کمکم کنین

سلام زهرا
مطلب تغییر شغل رو خوندی؟
مطلب از شغلم خسته شدم رو هم بخون.

سلام میدونم ک سرتون خیلی شلوغه ولی من واقعا گیر کردم ک چ رشته ای میخوام برم ریاضی . دوست دارم ولی نمیدونم از پسش میتونم بر بیام یا نه از یه طرف علاقه به رشته ادبیات فارسی دارم ولی نمیدونم باید چکار کنم . نمیدونم میخوام چه کاره بشم . میشه لطفا بهم سایت معرفی کنید تا اونارو بخونم و ببینم چکار باید بکنم

سلام سیتا جان
درسهای استعدادیابی سایت متمم رو بخون.

سلام من سال یازدهمم و دانش آموز رشته ی ریاضیم،موضوع من اینکه مادرم اصرار داره که به رشته ی تجربی برم و خب من راستش به خاطر اشباع شدن رشته ی تجربی میترسم و خب یه کم بازار کار برام مهمه علاقه هم به زیست هستش و هم ریاضی وراستش چون پدرم پزشکه از بچگی دوسداشتم برم پزشکی ولی خب تو انتخاب رشته با اینکه معدلم هم خوب بود(۱۹/۷۰) ولی خب مدرسه قبولم نکرد و من وارد ریاضی شدم اوائل خیلی علاقه ای نداشتم ولی کم کم تو بهر ریاضی رفتم و تونستم ریاضیم رو خیلی خوب قوی کنم و عاشق ریاضی شدم ولی خب مادرم میگه چون از بچگی تو بهر زیست بودی بهتره بری تجربی…درحالیکه الان عاشق ریاضی و فیزیک هم هستم،به نظرتون چیکار کنم؟اینکه میگید باید شناخت داشته باشید من مهندس کامپیوتری رو خوب میشناسم پزشکی هم همینطور…ولی خب واقعا موندم..

سلام
من واقعا نمیدونم چیکار کنم بین دو رشته شیمی کاربردی و مهندسی کامپوتر موندم البته به هردوتاش علاقه دارم ولی به شیمی بیشتر و نظرم به اون ولی خانواده و اطرفیانم میگن کامپیوتر چون هم باز کارش گسترده تر و بیشتر ولی شیمی محدود
بنظر شما چیکار کنم؟
ممنون میشم از راهنمایتون

سلام آقای آرامش.خدا قوت
من دانشجوی پرستاری هستم.سال اول دانشگاه همش گریه میکردم و ناراضی بودم.کم کم با شرایط کنار اومدم.و جز برترین های کلاس شدم.تو بیمارستان هم کارم رو نسبتا خوب انجام میدم اما دستم میلرزه.ته دلم ناراضی هستم.برام لذتی نداره.همش فکر میکنم که با گرفتن ارشد،استاد دانشگاه بشم.نمیدونم چیکار کنم

سلام سیماجان
تا جایی که میدونم الان خیلی سخته که با ارشد بتونی استاد دانشگاه بشی.
یه مطلبی قبلا در مورد نارضایتی شغلی نوشتم، شاید بد نباشه ببینیش:از شغلم متنفرم چیکار کنم؟ ۴ نکته برای ناراضیان شغلی

سلام
واقعیت تلخی رو میخوام بگم که لااقل بقیه کسایی که سنشون کمتره بهتر تصمیم بگیرن
من خانمی ۳۸ ساله هستم

تقریبا ۱۵ سال سابقه کار دارم.بعد از دانشگاه مشغول کار شدم
از این شاخه به اون شاخه
متاسفانه اون زمان درست فکر نکردم و هدفمند دنبال علاقه نرفتم و هدفم پول در اوردن بود اما حالا که به این سن رسیدم خسته شدم
من مدیرفروش یک شرکت هستم
اما مدیر هم که باشی باز کارمند دیگری هستی
چون کار و شرکت مال خودت نیست
اصلااااااا از کارم راضی نیستم
تمام تلاشمومیکنم اما عدم رضایت خودم از این مدل کار کردن دراینسالهای اخیر روی کارمم تاثیر گذاشته، کارمندی داره اذیتم میکنه ،چند سالی هست میخوام برم برای خودم کار کنم
اما نه تونستم تصمیم بگیرم چه کاری چه مهارتی چه زمینه ای
نمیتونم تصمیم بگیرم، مخصوصا که الان سنم هم کم نیست و نمیخوام ریسک کنم.میخوام کاری که انتخاب میکنم هدفمند باشه ،چون زمان برای ازمون و خطا ندارم
اینا رو گفتم که هم دوستان کم سن و سال بهتر تصمیم بگیرن و اگر میتونن دنبال یه حرفه برای خودشون برن و وابسته به سازمانی نشن
اگر ممکنه من رو هم راهنمایی بفرمایید.
ممنونم

سلام بهاره
من یه حرفایی در مورد تغییر شغل داشتم که در قالب یه پست مجزا نوشتمش، شاید خوندنش بدرد بخوره:چگونه تغییر شغل دهیم؟

سلام خسته نباشید.من ۹۸ کنکور تجربی می خوام بدم.راستیتش دقیق نمی دونم از چی خوشم میاد!! پدرم مث خیلی پدرهای دیگ اصرار داره ب اینک دکتر شم بعد از مقاومت هایی ک من انجام دادم الان به رشته تغذیه راضی شده..من واقعا نمی دونم حتی تو این رشته استعداد دارم یانه!آیا درساشو با علاقه می خوام بخونم یا نه!! یه مدتی از روانشناسی خوشم میومد ولی بازار کار نداره برا همینم بیخیالش شدم
من درس زیست و خیلی بااشتیاق نمی خونم…ولی از بحث های روانشناسی ک تو تلویزیون هست خیلی خوشم میاد…ولی مثلا از دکتر تغذیه هم خیلی خوشم میاد!!! من واقعا علاقمو با اون چیزی ک بش علاقه ندارم قاطی کردم و نمی دونم تو چی استعداد دارم
خواهشمندم که کمکم کنید
خیلی ممنونم

چه قدر فوق العاده.حالتی که من الان درآن گیر کردم عنیب است.من چندوقتی است به نویسندگی علاقه پیدا کردم ودرباره اش خیالپردازی می کردم.اما ازوقتی که نگاه های خانواده به من نسبت به مسائل شغلی ومتلی درآینده زیاد شد،تصمیم گرفتم که این کتررو جدی ادامه بدم.دراین چندوقته پیشرفت وبی داشتم ،بااین حال کمی منفک ازجهان شدم وفکر کردن به مسئله شغل وبازار کار مثل خوره روحمو می خوره.راستش رو بخوای خودم میفهمم چه قدر تلاش می کنم ومدل ذهنی اصلاح شده ای دارم،درباره شرایط خوب نویسندگی که مدیون شاهین کلانتری هستم و نگاه بلند مدتی که باعث شده تزژن تصورات وتوهمات اولیه فاصبه بگیرم وعملگرا تربشم.راستش رو بخواهید من اززندگیم خشنودم وهمین که هرروز برلی رشد خودم تلاش می کنم وروز به روز درنویسندگی پیشرفت می کنم،دنیا برایم ارزش دارد وصدالباه کنرش زندگی هم می کنم.من اینجورزندگی رادوست دارم،اما امان ازواقعیت.باید حواست به مسائل اقتصاپی مملکت باشد وازآن طرق بالاخره باید یک رشته ای رادردانشگاه خواند وآنطکر که ازعرایض خانواده معلوم است چشم وامیدت رابه نتیجه چندین سال تحصیل بدوزی تابالاخره ببینی نتیجه اش چه می شود.من هجده سال دارم ودرآستانه ورود به دانشگاه هستم.همچنین تصمیم دارم باوجودمخالفت های همه اهل خانواده واهل فامیل ودور واطراف ،دررشته کارگردانی ادامه تحصیل دهم ودرحال حاضر برای من به عنوان یک جوون هیچ چیزجذاب تر ازتلاش برای بهترنوشتن وچک کردن وبلاگ شاهین کلانتری برای یادگیری ایده های ویافته های تازه نویسندگی نیست!
پی نوشت:همه اینها را گفتم تا بالاخره به این نتیجه برسم که حال به کامم است وحسابی زیر دندانم مزه کرده است،آنچه مرا نگران می کند آینده مبهم وتیره وتارم است که همراه باعدم درک اطرافیان وانتظارات عجیب وغریب خانواده،بر نگرانی ام می افزاید

سلام من یه لیسانس خوندم ولی موفق نیسم میخوام از اول مهندسی بخونم کدوم رشته بین رشته های مهندسی برا اینده بهتره ؟؟؟؟ ممنون

سلام من ۱۸سالمه امسال کنکور ندادم مدام در حال کلنجار رفتن با خودمم هر چی فک میکنم به جایی نمیرسم میخوام به هدف داشته باشم ک بجنگم براش و بهش برسم اما هنوز نتونستم پیداش کنم .رشته دبیرستانم تجربی بوده. من چجوری باید بفهمم به چی علاقه دارم درصورتی ک نیمکره چپ و راست مغزم هر دو با یه نسبت برابر فعالیت میکنن و من واقعا سر درگمم چون به هر چی فک میکنم تقریبا دوسش دارم!!!! اما نمیدونم کدومو باید انتخاب کنم..

سلام
من نزدیک انتخاب رشتمه و هودم با تحقیقاتی که کردم احساس می کنم که رشته مکانیک دوس دارم
کما اینکه همه میگن برم کامپیوتر و میگن مکانیک برا دخترا خوب نیستو جا کار نداره!
واقعا نمیدونم چکار کنم!!
فقط از یه چیزی می ترسم اونم این که تصورم از مکانیک و ماهیتش اشتباه باشه!!
لطفا کمک کنید!!

خوبه جواب مارم بدید و یه راهنمایی بکنید آقای آرامش ???

سلام من انسانی خوندم و تازه کنکور دادم و به زودی جوابش میاد.رتبه ام فک میکنم سه رقمی منطقه یک بشه.
من به رشته علم اطلاعات و دانش شناسی علاقه دارم و احساس میکنم خیلی با روحیه م جوره.
کامپیوتر و کتاب و زبان سه تا موضوع مورد علاقمن و هر سه تاشون محتوای اصلی این رشته رو تشکیل میدن.
ولی از طرفی هر سایتی میرم همه گفتن از خوندن این رشته پشیمونن.
حالا من نمیدونم چیکار کنم؟

سلام ببخشید من برنامه نویسی خیلی خوشم میاد.
ولی خانواده بر روی تجربی اصرار داره و من بعد برنامه نویسی واقعا به جراحی قلب علاقه دارم
ولی واقعا خیلی خیلی زیاد به برنامه نویسی علاقه دارم.
حالا چیکار کنم؟

سلام دوست عزیز ، اولا باید اینو بگم که الان مدرک برای کامپیوتر گرفتن حماقت محض است . شاید بپرسی چرا ؟ خب دوست عزیز مدرک گرفتن شامل دو مرحله است . اول تدریس دوم آزمون . و در آخر مدرکشو بهتون میدن. اما حرف من اینه که شما برنامه نویسیو انجام بده . برنامه نویسی یکی از شیرین ترین لذت های دنیا برایب شخص خودم هم هست . کاملا لذت بخشه . از دونه دونه کد هایی که مینویسی تا سایتی که بوجود میاد یا هر چیزه دیگه . کامپیوتر مدرک نمیخواد . تجربه میخواد . نمیگم که اجبار بشی که به کامپیوتر نری . نه نه . فقط میخوام بگم برو دنبال علاقه واقعیت . و این حرفو حتما یادت باشه . کامپیوتر تجربه میخواد . لذت میخواد . نه مدرک . مدرک فقط یه برگس . یه مثال میزنم و کاملا حرفمو تمام میکنم که سرت درد نیاد 🙂
شما فرض کن یه شرکتی دنبال یه برنامه نویسه . به نظرت دنبال کسی میگرده که همین دیروز فارغ التحصیل شده هیچ تجربه ای نداره ؟ خیر ، انتخاب اول و آخر اون شرکت برنامه نویسیه که تجربه داشته باشه . موفق باشی

سلام اقای ارامش من شغلم یه جورایی قنادی هست درامدش بدک نیست اما زندگی برام‌نزاشته دنبال یه شغلم با درد سر کمتر و تمیزی بیشتر دلم میخواد گیم نت بزنم که شغل کم دردسر تر و تمیزی هست و علاقه هم احساس میکنم دارم.دوس دارم برم سرکاری که بتونم بیشتر به خودم برسم.چکار کنم راهنماییم کنید مرسی

سلام
من فارغ التحصیل رشته مکانیک هستم از یک دانشگاه دولتی و با یک معدل خوب اوایل که وارد این رشته شدم فک میکردم در اینده مهندس خوبی بشم و درامدی داشته باشم که اینده رو تضمین کنم ولی الان فهمیدم که فقط عمر خودمو تلف کردم و تبدیل شدم به یک جوان بیکار و نا امید که تا قبل همه تصور میکردن فرد موفقی میشم اما با این حال بازم ناامید نشدم و برای رفتن در بازار و اجتماع کارهای اداری یک شرکت انجام میدم با حقوق ناچیز ولی فک نمیکنم این کارم اینده ای داشته باشه جز از دست دادن فرصت هام…..همیشه خواستم کار و گروه خودم داشته باشم و برند خودمو و براش تلاش کنم و زحمت بکشم ولی نمیدونم به چه کاری علاقه دارم و در چه کاری استعداد به همین علت تو این سن شدم یک ادم بی هدف که نمیدونم چه کاری انجام بده و برای چه کاری تلاش کنه ؟لطفا اگر میشه راهنمایی کنید منو

سلام یوسف، صفحه مشاوره رو دیدی؟

سلام بسیار عالی بود مطالبتون راستش من سه ترم مهندسی مکانیک خوندم تازه با واحد های کم منم از اول دید مناسبی از این رشته و کاری که باید درآینده بکنم نداشتم ولی چون میدونستم توش ریاضی داره و من از حل مسائل ریاضی لذت میبردم انتخابش کردم که موقع انتخاب خیلیا از جمله خواهرم گفت برو حسابداری که وضعیتش بهتره ولی من احساساتی شدم و مکانیکو انتخاب کردم برا علاقه مندی به رشتم تو یه مکانیکی دو ماه کار کردم ولی یجورایی دوست داشتم تایم کاریم زود تموم شه چون لذت نمیبردم فقط خودمو گول میزدم و حتی از نقشه کشی هم که خیلی تو این رشته مهمه بدم میاد و البته حس کردم ریاضیم در حد مکانیک هم قوی نیست اگرچه تو مدرسه همیشه نمرات ریاضیم بیست بود و الان بعد از سه ترم و یک ترم مرخصی فقط سیو شش واحد پاس کردم و میخام رشتمو به همون حسابداری تغییر بدم بلکه زندگیمو تلف نکنم خدا میدونه چقد در مورد استعدادام فکر کردم و الان فقط فک میکنم حسابداری برام مناسبتره ممنون میشم راهنمایی کنین

سلام به آقای آرامش و بقیه دوستان . من کلاس نهم هستم و امسال باید انتخاب رشته کنم و هنوز هم جواب آزمون هدایت تحصیلی نیامده .من خودم دوست دارم رشته ریاضی انتخاب کنم و در دروس it یا مهندسی هوا و فضا تحصیل کنم ولی بیشتر it دوست دارم. و اگر it خوندم می خواهم شرکت تاسیس کنم. اما خانواده و اطرافیانم اصرار می کنند که من رشته تجربی انتخاب کنم و در دروس پرستاری تحصیل کنم یا انسانی و تربیت معلم . منو بین دو راهی کار اداری یا علاقه قرار دادن. اون هم با استناد بر این موضوع که پرستاری و تربیت معلم کار تضمین شده داره. لطفا منو راهنمایی کنید.

سلام محمدرضا
ایمیلت رو چک کن.

سلام عذر خواهی میکنم ایمیلم تغییرکرد

سلام.اقای ارامش ممنون از مطالب خوب سایتتون
من نوشینم ۱۸سالمه امسال هم کنکور تجربی داشتم ولی از اونجایی که من به خاطر مامانم که اولین بار کنارمن خوابیده بود وتشنج کرد من رشته پزشکیو انتخاب کردم ودلم میخواد شبیه پروفسور سمیعی بشم ولی هیچ وقت ریاضی وفیزیک من قوی نبود برای همین استدلال خوبی هم ندارم از طرفی من عاشق کمک کردن به افرادی هستم که مبتلا به سرطان هستند ودوست دارم که در اینده کل زندگیمو وقف اونا کنم ولی خانواده به این موضوع اصرار دارند که من تغییر رشته بدم ورشته انسانی رو ادامه بدم چون هم استعداد دروس حفظیم خوبه و هم اینکه من دوم و سوم وپیش دانشگاهی معدل کارنامه مدرسه در حد افتضاح بود (البته از نظر خودم این دلیل نمیشه چون همیشه وضع ادم یه جور باقی نمیمونه!)با این الان به شدت مرددم که کدومو انتخاب کنم اگه رشته تجربی انتخاب کنم تصمیم احساسیه میشه ولی اگر انسانی باشه عقلانی اینو پدرم میگه البته نمیدونم درسته یا نه چون هر کسی یه دیدگاهی داره.
خواهش میکنم که کمکم کنین چون خیلی نگرانم وتقریبا بلا تکلیفم.ممنون

سلام نوشین
ایمیلت رو چک کن.

با سلام و عرض احترام.
من فقط میخاستم از شما بخاطر این سایت خوبتون تشکر کنم.بنظرم خیلی ارزش داره اینقد روی این نوشته ها وقت میگذارید و به صورت رایگان به مردم ارائه میدین.بعدش هم نظرات و سوال هایی که دارن رو مخونین و با حوصله جواب شون رو میدین.آرزوی سلامتی و خوشبختی تون رو دارم.خیلی ممنون و خسته نباشید.

سلام الهه
ممنونم از لطفت.
کلی انرژی مثبت بهم دادی. دمت گرم. 🙂

من یه مهندس بیکارم که راننده اسنپ شدم از برج دو پارسال تا حالا کار مرتبط با رشته و سابقه کاری ۱۰ سامان پیدا نکردم متاهلم و یه پسر دارم ، اجاره خونه و قسط و بدهکاری کمر رو شکسته ، افسرده افسرده شدم من آخرین منصب کاریم سرپرست کارگاهی بود در پروژه تونل سازی برای مترو راستش از سال ۸۵ که دانشجوی معدن بودم اتفاقی وارد کار تونل سازی شدم شاید باور نکنی ولی اولین بار که وارد فضای تاریک و غبار آلود تونل در حال ساخت خط یک مترو تهران حد فاصل ایستگاه قلهک به صدر شدم ، گفتم خدایا شرکت این خودشه نمونه که می خواستم با علاقه ۱۰ سال تو ساخت ایستگاه زیرزمینیه و تونل کار کردم ولی پروژه سال پیش به یکباره خوابید بیکار شدم بی پول شدم بدهکار شدم راننده شدم ، فشار زندگی داره بهم میکنه اصلا قدرت تفکر برای پیدا کردن را نجات ندارم هر ماشینم خرابه هفته دوبار می رم مکانیکی همش به فکر تهیه مایحتاج خونم به فکر اجاره آخر ماه قسط بانک بدهی به رفیق شارژ ساختمان حتی روز شده که پول یه بستنی برا پسرم رو ندارم ندارم ندارم من هدف فقط درد دل بود کسی ندارم حرف بزنم همه از من و گرفتاریم فرار میکنند فرار فرار فرار فقط من با پررویی وایسادم
یی

آقای آرامش من یک هفتس منتظر جواب شمام..چرا هیچ نظری نمیدید؟ هر روز دارم به این مطلب سر میزنم،یه چیزی بگید دیگه 😐

با سلام و عرض ادب خدمت آقا امین آرایش و دوستان
ببخشید استاد من ۱۶ سالمه و توی انتخاب رشته دچار مشکل شدم
بین تجربی و ریاضی تردید دارم،
تجربه ی خودم اینه که درس ریاضی رو باید دبیر خوبی داشته باشم تا بتونم مفاهیم رو درک کنم
اما علوم تجربی رو با مطالعه درک میکنم،و انصافا به جفتش علاقه دارم،اما یه خورده تجربی برام هیجان بیشتری داره
از اونجایی که ما منطقه ۳ محسوب میشیم و اصولا دبیر های متخصصی نداریم،ریاضی برام مشکله یه خورده،
برای مثال پارسال،سال هشتم،دبیر مناسبی نداشتم و خیلی از مباحث رو نمیتونستم بفهمم،و امثال از دبیر جدید یاد گرفتم.

و اما یه علاقه شدید،و شایدم مهارت دیگه ای که دارم،توی یادگیری زبانه
زبان انگلیسی رو شاید در حد خودم ماهرم،و همه تست هاشو بخوبی زدم
ولی بابت آینده شغلیش مطمئن نیستم،آخه جهان داره به سمتی پیش میره
که کمتر کسی پیدا میشه که زبان انگلیسی رو نفهمه،من فکر میکنم تا ۷-۸ سال آینده
حتی کلاس های آموزشی زبان هم چیز مسخره و بدرد نخوری به نظر برسه.

و خب از اونجایی که زبان انگلیسی خودش زیر مجموعه رشته های نظریه
من نمیدونم کدومیک رو انتخاب کنم!؟ریاضی یا تجربی؟
نمیدونم تو کدومش راحت تر میتونم به کنکور برسم،و کنکور کدوم آسون تره
و آینده،کدوم موقعیت های شغلیش بهتره،
اما من بیشتر از دکتر مهندس شدن زبان انگلیسی ذهنمو مشغول کرده و الانم دارم
زبان رومانیایی رو در حد ابتدایی یاد میگیرم،
راستی یه کامنت بالا خوندم که گفته بود من از ۱۵ سالگی آهنگای انگلیسی گوش میدادمو حفظشون میکردم
خواستم بگم شاید وضعیت الان منم شما رو یاد اون موقع هاتون بندازه :’)

و راستی آقای آرامش،اگر میشه به ایمیلم یه مِیل بزنید تا باهاتون بیشتر صحبت کنم،
ممنون میشم پاسخ بدید.

سلام من یه دختر ۲۶ ساله ام ترم اخر کارشناسی معماری داخلی با معدل ۱۹/۵۰ هیچ کاری برام نیست اصلا خودم گم شدم نمیدونم چی کار کنم چه حرفه ای یاد بگیرم واسه ادامه که بازار کار داشته باشه،من عاشق حیوونام هم همش ناراحتم که چرا اون زمان درسم خوب نبودو نتونستم برم دامپزشکی

سلام مریم جان
این مطلب رو بخون لطلفا:چگونه تغییر شغل دهیم؟ (به همراه نقشه راه تغییر شغل)

سلام خدمت اقای ارامش و دوستان
من هنرستانمو مکانیک خوندم به اجبار خانواده و اینکه خودمم نمیدونسم کلا چه رشته ای برم و اصن هم فکر نمیکردم دلم برا درس تنگ بشه بعد دیپلم که بخوام برم دانشگاه حالا تا فوق دیپلم خوندم ولی تو کارورزی فهمیدم واقعا برا اینکار ساخته نشدم اصلا اچارا تو ذهنم نمیمونه اصلا روش تعمیر تو ذهنم نمیمونه و حتی یه تایر هم نمیتونم بلند کنم چون از لحاظ جسمانی ضعیفم کلا از ۱۰سالگی شروع به دیدن و شنیدن اهنگایه خارجی کردم بعد چند سال تقریبا ۱۵ساله که بودم گفتم خب چرا اونارو حفظ نکنم تا بیشتر ازشون لذت ببرم ازون وقت به بعد شروع کردم به حفظ کردنشون که همین مسعله باعث شد به انگلیسی علاقه مند بشم الان همه اهنگام انگلیسیه رمان انگلیسی میخونم همه فیلمای انگلیسی رو میبینم و حتی برا اینکه بیشتر لذت ببرم با چندتا سرچ تو یوتیوب تونستم تو ۲هفته بدون هیچ کلاس رفتنی انگلیسی پیوسته رو خیلی روان یاد بگیرم حالا علاقم به رشته گردشگریه حتی عزمم رو جذب کردم که ایشالا تا ۳۰سالگی۵تا زبان خارجی رو بلد بشم ولی از هر هتلی پرسیدم(هتل عباسی اصفهان،هتل اسمان،و….)حتی فرودگاه هم رفتم گفتن نرو چون هرسال وضعیت گردشگری افتضاح تره قبل میشه بعد از یکی از اساتید دانشگاهم پرسیدم گفت الان رشته گردشگری تو بورسه و فلانو اینا بعد رفتم دانشگاها برا تحقیق که دانشگاه هنر اصفهان که تنها دانشگاهیه که رشته گردشگریو داره گفت برو دفترچه بگیر برو کنکور بده تا ببینیم چی میشه حالا رفتم امروز کافی نتی گفت ۲۹اردیبهشت دفترچها تموم شده و میره سال دیگه یعنی وقتی اینو گفت میخواستم قید هرچی پیشرفت هس رو بزنم اعصابم بهم ریخت چون تمام برنامه ریزی هام برا اینده یک سال دیرتر میشد تازه اگه هم مشمول خدمت بشم که میشه بالا۳سال حالا شرایطم بحرانیه از یک طرف میخوام با لیسانس برم سربازی از یه طرف دوست ندارم مکانیکو ادامه بدم موندم این یه سالو چیکار کنم که مشمول نشم برنامه دارم که تو این یک سال دوتا زبان و یا حداقل همین انگلیسیو یاد بگیرم چون از یکی شنیدم که یه دانشگاهی تو انگلیس کسایی که ۳زبان بلد باشن رو راه میدن حالا قراره چیکارشون کنن رو نمیدونم ولی اینکه امسالو از سربازی مشمول نشم اولویت اولمه
خیلی نوشتم ولی خواستم کامل گفته باشم????

سلام میلادجان
خوبه که کامل نوشتی. 🙂
قسمتهای مختلف کارنکن رو خوندی؟
چندین قسمت از اونها راجع به آدمهای اهل سفر هست.
با توجه به مهارتهایی که داری، شاید راه های دیگه ای هم برای کسب درآمد و کسب رضایت شغلی باشه که تو هنوز بهشون فکر نکردی.
این قسمتها رو بخون. بهت ایده میده.
بازم به اینجا سر بزن و خبر وضعیتت رو بهم بده.
موفق باشی.
مخلصم.

سلام من کلاس هشتم هستم وسال بعد هم میخوام انتخاب رشته کنم واقعا موندم که تجربی انتخاب کنم یا ریاضی همه میگن تجربی خیلی شرکت کننده زیاده و رقیبا سخت .
میگن که خیلی درساش سخته
و بعضی ها هم میگن ریاضی تو ایران موقعیت شغلی نداره .وقتی بهشون میگم قصد من اینه که از ایران برم مسخره ام میکنن واقعا نمیدونم چه رشته ای انتخاب کنم و معدل پارسالم هم ۲۰ بود
من نه میتونم رشته مثل تجربی رو انتخاب کنم که شغل کمی واسش وجود داره نه ریاضی رو که موقعیت شغلی نداره و اینکه از جفتشون خوشم میاد تجربی واسه اینکه بهت میگن دکتر و اینکه میتونی جون ادما رو نجات بدی .ریاضی هم به خاطر اینکه اگر من بخام برم خارج اونجا موقعیت شغلی ریاضی خیلی خوبه
خانواده ام با هیچ کدوم مشکلی ندارن
ممنون اگر راهنماییم کنین

سلام فاطمه جان
به من کمی وقت بده تا سر فرصت پاسخی برات بنویسم.

سلام اقای ارامش
واقعاممنون بابت وقتی که می زارین من سال اخرتجربی هستم وبه اجبارخانوادم این رشته روانتخاب کردم ومشکلاتی مشابه دوست عزیزمون(مولود)دارم.اخه خودم
رشته عمران یامعماری می خواستم ولی ازاون جایی که ازنظرخانوادم رشته ی خوبی برای دخترانیست نزاشتن برم ریاضی هرچنداگه انتخاب رشتم دست خودم بودمی رفتم هنرستان معماری می خوندم (البته شهرمن شهرکوچیکیه که حتی دیدخوبی نسبت به بچه های هنرستان ندارن میگن هرکی نتونسته درس بخونه رفته هنرستانوازاین حرفاکه واقعاناراحتم می کنه )ومشکل اصلیه من:دوماه کم ترتاکنکورمونده ومی دونم اگه امسال اونی که خانوادم می خوان نیارم مجبورم می کنن یه سال دیگه بمونم اینکه قراره تااخرعمرکاری که دوست ندارم انجام بدم کابوس شبای منه ولی من حتی جرات مخالفت هم ندارم چون می دونم قرارنیست هیچ نتیجه ای داشته باشه شدیدابه راهنمایی تون نیازدارم

سلام و عرض ادب و ممنون از سایت خوبتون
من ۲۳سالمه و حدودا ۳ماه دیگه لیسانسمو میگیرم. رشته ی مدیریت صنعتی میخونم اما علاقه چندانی ندارم. و برای عقب افتادن خدمت سربازی و دلایل دیگه ای اومدم دانشگاه! هنوزم که هنوزه نتونستم مسیرمو پیداکنم و از صبح تاشب بیکار میگردم. علاقه کمی به کامپیوتر دارم ولی چون در هنرستان درس نخوندم نتونستم این رشته رو بزنم (رشته انسانی بودم). درضمن اینکه میگن ببین علاقت به چیه هرچی فکرمیکنم نمیدونم علاقه چی هست اصلا یا من چیو دوست دارم! همچنین به تازگی با بورس آشناشدم که از اون بدم نیومد. اما در پیداکردن یه شغل رسمی و ثابت موندم. واقعا نمیدونم باید چیکارکنم. هیچ سرمایه ای هم ندارم. خواهش میکنم منو راهنمایی کنید

سلام امین جان
سعی میکنم به زودی مطلبی در پاسخ به حرفهات بنویسم.
اما فعلا مطلب “تغییر شغل” رو از نقشه راه کارنکن بخون. شاید مطالبش بدردت خورد.

سلام سایتتون فوق العاده است خیلی ممنون بابت مطالبی ک میذارین من ۱۹سالمه وکنکوردومم همین امساله چون زیادنخوندم امیدی هم ندارم راستش من میخوام پزشکی بخونم ولی واقعیت اینکه واسه کلاسش ودرامد بالایی ک داری این تصمیمم روگرفتم ولی الان از خودم میپرسم اگه قبول شم خوشحال میشم یا ن؟ولی هیچ حس خوشحالی درون قلبم حس نمی کنم راستش سردرگمم اگه بدونم ازچ رشته ای خوشم میاد دنبالش میرم تا بهش برسم الان دوساله تاعید خوب میخونم ولی بعدش ادامه نمی دم والان فهمیدم واسه اینه چون علاقه ی قلبیم نیست لطفا جوابموبدید خیلی سردرگم ویژگی ها ی شخصیتیم . درون گرا .منطقی. خیال پرداز وبه شدت کمال گرام

سلام.
من به کامپیوتر علاقه دارم می خواستم بدونم بازار کار کامپیوتر چطوره( نرم افزار)
مثلا برنامه نویسی

سلام ابوالفضل
سوالت رو یکم واضحتر بگو: بازار کارش در مقایسه با چی چطوره؟
اگر در مقایسه با سایر مهندسین بخوابیم بگیم، فکر کنم به صورت میانگین اوضاع برنامه‌نویس‌ها بهتر از سایر رشته‌های مهندسیه.
و البته برای یاد گرفتن مهارت برنامه‌نویسی هم لزومی نداره حتما در دانشگاه درسش رو خونده باشی.

Pingback: از کارم بدم میاد چیکار کنم؟ 4 نکته برای رهایی از نارضایتی شغلی – امین آرامش

Pingback: چگونه تغییر شغل دهیم؟ (به همراه نقشه راه تغییر شغل) – امین آرامش

Pingback: رضایت شغلی چیست؟ 3 فاکتور مهم رضایت شغلی – دانلود پرسشنامه رایگان رضایت شغلی

سلام
من ۱۳ ساله هستم و دانش آموز مدرسه تیزهوشان کلاس هفتم.
همه ی همکلاسی هایم یک هدف مشخص دارند
اما من نمیدانم که برای چه درس میخونم.
لطفا کمکم کنید برای انتخاب شغل آینده ام.
من iQ ام ۱۱۸ است میدونم باهوش نیستم
ولی خیلی درس میخونم و معدل نوبت اولم ۱۹.۷۹ شد تو مدرسه تیزهوشان.
این معدل تو مدرسه تیزهوشان خیلی با مدرسه عادی فرق داره.

سلام تارا
سعی میکنم به زودی یه مطلب جدا در مورد حرفات بنویسم.
بازم سر بزن به اینجا.

سلام خدمت آقای ارامش.واقعا سایتت ادمو ب ارامش میرسونه.داداش به نظرت من چکار کنم.مطالب ساییتو خوندم من ۲۶ سالمه و شغلم ازاده(قفل و کلید خودرو و منزل)با توجه به بازار درامد زیادی نداره و منم حقیقتش زیاد علاقه ای ندارم.درسمم تا مقطع فوق دیپلم خوندم.علاقه ب بورس دارم ولی خب شغل اول و کاملی ب شمار نمیاد.نمیدونم چکار کنم.نمیدونم استعدادم چیه و باید چکار کرد.فقط میدونم از شغلم راضی نیستم گم شدم.چه راهکار و کمکی داداش از دستت بر میاد.موندم رو هوا.

سلام فرهاد
ایمیلت رو چک کن.

سلام خیلی حرفاتون خوب بود…من خیلی به رشته عمران علاقه دارم‌‌ ..ولی واقعا نمیدونم ک در عمل هم همین علاقه رو دارم یا نه..متاسفانه اطرافیانم عمرانو واسه دختر مناسب نمیبینن (واقعا تاسف داره ک حتی یه مشاوری..ک بماند خیلی هم معروف بود..میگف واسه شما دخترا اصلا فایده نداره..نهایتش بتونید یه پروژه بگیرید با ۴تا کارگر افغانی کار کنید!! و اصرار خودشم روی مهندسی نفت و شیمی بود)البته یه عده زیادی هم ک اصلا رشته ریاضی رو واسه دخترا مناسب نمیبینن..منم وقتی خواستی ریاضی بخونم..همه میگفتن باید تجربی میخوندی!!!واقعا خیلی شرایط برام سخت شده نمیدونم ک میخوام چه رشته ای بخونم..از طرفی هم خیلی درامدش واسم مهمه.اما خب توی این سایتا هر چی میگردم میرسم به بازیگری و دندون پزشکی و داروسازی و کارای اینترنتی!!!خودم به معماری عمران (البته با یه مهندس عمران حرف زدم خیلی تشویقم کرد) و صنایع علاقه دارم(البته عملیشو نمیدونم)..میشه لطفا راجب بازار کارشون یکم راهنماییم کنید چووون خیلی برام مهمه

سلام مولود
فکر کنم می فهمم چی میگی.
بهت یه ایمیل زدم، چک کن.

سلام.ببین آبجی، منم امسال کنکور ریاضی میدم. اگه علاقه و استعدادت تو ریاضی و فیزیک، بیشتر از زیست و شیمی هست، که اصلا شک نکن که انتخاب رشته ریاضی، انتخاب درستی بوده .
فارغ از این که رشته تجربی بسیییییااااار شلوغه و احتمال پزشک شدن توش کمه
اگر به عمران و معماری علاقه داری، فقط و فقط و فقط! از کسی که الان دانشجوئه یا الان داره کار می کنه اطلاعات کسب کن و به حرف هیشکی، حتی خانواده و نزدیک ترین دوستات تو انتخاب رشته دانشگاهت توجه زیادی نکن.حرف های معلم و مشاور و پشتیبان رو که اصلا به حساب نیار.
اگه تو ریاضیات و فیزیک بلدی ، نه این که بلدِ بلد باشی، فقط این که گنگ نباشی کافیه،
و علاقه هم داری،
فقط میمونه کسب مهارت که فقط فقط فقط از کسی که الان صاحب شغله سوال کن

امیدوارم تونسته باشم یکم از دغدغه ذهنیت رو کم کرده باشم و آرامشت رو برای کنکور بیشتر کرده باشم.

ببخشید که پر حرفی کردم

Pingback: رادیو کارنکن، قسمت دوم: گفتگو با احسان عظیم‌زاده – امین آرامش

Pingback: رادیو کارنکن، قسمت اول: گفتگو با سلمان قاسمی – امین آرامش

خیلی ممنونم امین جان
امیدوارم از وقت احتمالی‌ای که برای خوندن این مطالب میذاری احساس پشیمونی نکنی. قطعا راهگشا خواهد بود

سلام امین جان عالی بود
علاقه من: مدیریت بازرگانی . صدا و سیما. امور فرهنگی سفارت اینو امتحان کردم ولی اینکه استخدام بشی و در این زمینه ها کار پیدا کنی بحث دیگست . رفتن به خارج.
مهارت های لازم در زمینه مدیریت بازرگانی اشنایی با ۲ زبان حداقل. روابط عمومی بالا. اشنایی با مذاکره و فن بیان
صدا و سیما: در ایران خودمون دقیق نمیدونم چون بیشتر با رابطه داره پیش میره فکر کنم بستگی به شانسم داره
رفتن به خارج . مدارک زبان انگلیسی و فر انسه و رشته های مورد نظر کانادا یا کبک را در مقطع ارشد بخونم که اینطور که تحقیق کردم مدیریت بازرگانی بهتره
استعداد درونی خودم: روابط عمومی بالا. جذب سریع ادمها. خود را با شرایط وفق دادن . ولی هنوز اطلاعاتم ناقصه
نیاز بازار را واقعا نمیدونم ولی اینو میدونم برای رشته های پزشکی و زیر گروه ها در هر جایی کار هست.
ممنون میشم اگر اطلاعاتی در زمینه بازار کار و نیاز بازار هست راهنماییم کنین

سلام بر شبنم عزیز
راستش در مورد بازار کارِ زمینه‌ای که گفتی من اطلاع چندانی ندارم. اما در مورد “شانس” قبلا یه چیزایی نوشتم که شاید دوست داشته باشی بخونیشون:سهم شانس در به نتیجه رسیدن تلاشهایمان
در مورد استعدادهات هم اگر خواستی اطلاعاتت رو تکمیل کنی، پیشنهادم اینه که به درسهای استعدادیابی سایت متمم که لینکش رو توی متن دادم حتما سر بزنی.
یه مطلبی هم در مورد تصمیم‌گیری و نقش مشاور در این زمینه نوشتم که اونم شاید خوندنش بد نباشه:تصمیم گیری (۱): چیزهایی در مورد فرایند اتخاذ تصمیم
امیدوارم از وقت احتمالی‌ای که برای خوندن این مطالب میذاری احساس پشیمونی نکنی.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.

 Notify me when new comments are added.

نگرش کارنکن

رادیو کارنکن

معرفی مراجع آموزشی آنلاین

کتاب‌های خوب برای کارنکن

تست‌های خودشناسی

معرفی شغل‌ها

           

برای آشنایی بیشتر با من و عضویت در خبرنامه ایمیلی سایت به این لینک مراجعه کنید.
در این سایت مطالب زیادی برای معرفی کتابها ارائه شده، برای خواندن آنها به این لینک بروید: مطالبی دربارۀ کتابها

irantalnet – آموزش راهکارهای استخدامی و مدیریت منابع انسانی

آخرین باری که در حین کار گذر زمان را فراموش کردید را به یاد دارید؟ این اتفاق به چه دلیلی رخ داده است؟ پای استعداد پنهان شما در میان است؟ اصلاً استعداد پنهان چیست؟ استعداد موهبتی طبیعی در هر فرد است. توانایی‌ها و ظرفیت‌های طبیعی که همۀ ما انسان‌ها داریم، استعدادهای ما هستند و دایره آن‌ها ممکن است از خلاقیت‌های شغلی تا توانایی‌های ورزشی ما گسترده باشد.

همۀ انسان‌ها در حرفه یا کاری استعداد دارند، اما معمولاً در شناخت آن‌ها موفق نیستند. اغلب اوقات استعدادها برای ما پنهان و ناشناخته باقی می‌مانند. این استعدادها در برابر چشم ما هستند، اما در شناخت آن‌ها موفق نیستیم و آن‌ها را فراموش می‌کنیم.

حال سوال اصلی اینجاست که استعدادهای پنهان خود را چگونه بشناسیم و چگونه آن‌ها را پرورش دهیم؟ اگر استعداد پنهان خود را بشناسیم به منبعی غنی دست پیدا خواهیم کرد و در تمام جوانب زندگی از آن بهره خواهیم برد. خواه در تلاش برای پیدا کردن شغل مناسبی باشیم، خواه بخواهیم مهارت جدیدی را در خود رشد دهیم، اولین فاکتوری که ما را یاری خواهند کرد استعدادهای ما هستند.

برای آنکه بتوانید استعداد خود را شناسایی کنید از ده نفر از اطرافیانتان بپرسید که در چه کارهایی استعداد دارند؟ همان‌طور که انتظار می‌رود جواب‌های متفاوتی خواهید گرفت. تعداد بسیاری از افراد نمی‌دانند چه استعدادهایی دارند. پس شما چطور می‌توانید به پاسخ سوال خود برسید؟ اغلب افراد به حدی درگیر زندگی روزمره هستند که فرصت ندارند درباره این موضوع فکر کنند. بنابراین این استعدادها، پنهان و بلااستفاده باقی می‌ماند.چطور بفهمیم به چه کاری علاقه داریم

علی‌رغم اینکه سال‌ها زمان می‌برد تا استعدادهای خود را کشف کنیم، این کار آسان‌تر از چیزی است که حتی فکرش را می‌کنید. در ادامه پنج راه بسیار آسانی که به کشف استعداد پنهان هر شخص می‌انجامد را با یکدیگر بررسی می‌کنیم.

هوش هیجانی چیست و چه اهمیتی در محیط کار دارد؟

بهترین‌ها را هوشمندانه استخدام و به رایگان در همایش Sourcing…

شروع یک مسیر حرفه‌ای برای مهندسین

افرادی که در اطراف شما هستند، اغلب بهتر از خودتان به استعداد پنهان‌ شما واقف هستند. اگر شما تلاش می‌کنید تا این موضوع را با تفکر و دقت فراوان کشف کنید، آن‌ها آن استعداد پنهان را سال‌هاست در رفتار شما شناخته‌اند. اگر تا امروز به حرف اطرافیان خود گوش نکرده‌اید، اکنون وقت آن رسیده کمی به حرف‌هایشان فکر کنید.

اگر هیچ ایده‌ای از این موضوع ندارید، بهتر است کمی به صحبت‌های اطرافیان خود گوش کنید. آن‌ها شما را به چه صفاتی می‌شناسند؟ در انجام چه کارهایی از شما کمک می‌خواهند؟ مطمئن باشید که پاسخ‌هایشان شما را شگفت‌زده خواهد کرد.

 

آیا انجام یک سری از امور بیش از حد برایتان آسان و پیش پا افتاده‌اند، اما عده‌ای دیگر همین کارها را با سختی و مشقت انجام می‌دهند؟

اگر فکر می‌کنید بعضی از کارها بیش از حد ساده و پیش پا افتاده‌ هستند، اما اطرافیان به شما می‌گویند که این طور نیست و آن‌ها همین کارها را با سختی و اختصاص زمان بسیاری به انجام می‌رسانند، واقعیت این است که این شما در انجام آن‌ امور توانایی دارید.

در واقع یکی از استعدادهای پنهان شما انجام آن کارها است. پس برای یافتن استعداد پنهان خود بیشتر از قبل به این دست کارها دقت کنید.

 

ممکن است استعداد پنهان شما به نحوی دیگر خودنمایی کنند. از انجام چه کارهایی خسته نمی‌شوید؟ از انجام چه کارهایی لذت می‌برید؟ چه کارهایی را در اوقات فراغت خود انجام می‌دهید؟ فرض کنید که تمام امور بر وفق مراد است و امروز را باید برای خود وقت بگذارید. چه کارهایی می‌کنید؟ به سراغ ساز خود می‌روید؟ به باغبانی روی میاورید؟ یا قلم بر دست می‌گیرید و شروع به نوشتن می‌کنید؟

به هر کاری که روی آوردید، در واقع در انجام آن کار استعداد داشته و توانمند هستید. پس اگر به دنبال کشف استعداد پنهان خود هستید، فهرستی از این کارها ایجاد کنید.

 

آیا موضوعی وجود دارد که از گذشته دور به آن علاقه داشته‌اید و به دلایل مختلف از آن غافل شده‌اید؟ اما هنوز هم بر این باورید که می‌توانید در آن صاحب نظر و توانا باشید؟

اگر چنین علاقه‌ای دارید، حتماً به دنبال آن بروید. ممکن است یکی از استعدادهای پنهان شما در آن موضوع یا حواشی آن نهفته باشد.

 

یکی از بزرگ‌ترین مزایای تست‌های شخصیت شناسی این است که شما را با ویژگی‌ها و همچنین خصوصیات درونی آشنا می‌کند که ممکن است تا به حال به آنها توجه نمی کردید. یکی از بهترین تست‌های شخصیت شناسی که توسط مؤسسه‌های روانشناسی تایید شده است، تست شخصیت شناسی MBTI ایران تلنت است.

با استفائه از نتایج این آزمون، شما می‌توانید با استعدادهای نهفته، توانمندی‌ها و مهارت‌هایتان بیشتر آشنا شوید و به همین راحتی می‌توانید استعدادهای پنهان خود را شناسایی کنید و برای پیشرفت سراغ آنها بروید. با این آزمون، شما می‌توانید به شناخت عمیقی از خود برسید و بدانید چگونه می‌توانید در دنیای پیرامون خود رشد و پیشرفت بیشتری داشته باشند.

 

از اطرافیان خود بخواهید درباره استعدادهای شما صادقانه صحبت کنند. از آن‌ها بخواهید عادات بد و نقاط ضعف شما را کنار بگذارند و یک یا دو مهارتی که احساس می‌کنند بر آن‌ها مسلط هستید را به شما یادآوری کنند. استراتژی شما در پرسیدن این سوال باید به صورت نفر به نفر باشد و نه گروهی.

در ادامه، پاسخ همۀ افراد را یادداشت کرده و کنار هم قرار دهید. سپس آن‌ها را تحلیل کنید. تحلیل این پاسخ‌ها کمک می‌کند برخی از استعدادهای پنهان خود را بشناسید.

وقتی این استعداد پنهان آشکار و هویدا شد، از زندگی خود بیش از پیش لذت خواهید برد. با استفاده از آن‌ها می‌توانید در کسب و کار خود پیشرفت کرده و به یک ستاره تبدیل شوید؛ یا کیفیت محصول و خدمت خود را بالاتر ببرید یا ارتباطات و شبکه‌های ارتباطی‌تان را  بهبود ببخشید.

نکته مهم دیگر این است که، وقتی روی استعدادهای خود سرمایه‌گذاری می‌کنید، دیگر از کار و شغل خود خسته نمی‌شوید زیرا کار شما به زندگی‌تان تبدیل می‎شود و از آن حرفه لذت خواهید برد. هر چیزی که زندگی و کسب و کار شما را لذت‌بخش‌تر کند، حتماً چیز خوبی است. اگر خواندن این مطلب برایتان جذاب بوده پیشنهاد می‌کنیم مقاله چگونه علایق خود را شناسایی و دنبال کنیم؟ را نیز مطالعه نمایید.

آیا بر تمام استعدادها و توانایی‌های خود واقف هستید؟ آیا تا به حال شده از بی‌توجهی به استعدادها و توانایی‎هایتان حسرت بخورید؟

شما می‌توانید جدیدترین آگهی‌های استخدام در معتبرترین شرکت‌های ایرانی و خارجی را در ایران تلنت مشاهده کنید.

تفاوت مهندس عمران و مهندس معماری چیست؟

معرفی بهترین کشور برای کار برنامه‌ نویسی

قوانینی برای استفاده از تلفن همراه در محل کار

مبلغ عیدی سال ۱۴۰۰ چقدر خواهد بود؟

بنطرم باید پرواز کنم تا عشق رو کشف کنیم زمانی ادم عاشق میشود که تمام گدشته رو مرور میکنه وزمانی ادم میتونه عشق رو کشف کنه تا بالایه همه چی قرار بگیره باید تو هرچیر پرواز کنی پرواز من روزی به دنیا عشق رو گوشت زد میکنه پروازی که با دستان و معز وفکر انجام میشه نه بالگرد یا چتر یا هواپیما بافکر پرواز کنی وبالا بیای

با تشکر

من هنوز استعدادمو کشف نکردم ؟
چکار کنم؟؟؟؟؟

شما باید کار های رو ک ازش لذت می برید نویسندگی هنر ریاضیات هرچی که ازش لذت می برید استعداد شماست اگ دوس داری بیشتر حرف بزنیم
Samuel_gnius83
رو در اینستا گرام دنبال کنیدچطور بفهمیم به چه کاری علاقه داریم

ممنونم ازتون مقاله‌ی شما باعث شد تا استعدادمو کشف کنم انقدر خوشحالم که چند دقیقه‌س دارم اشک شوق میریزم😭😄💪❤

سلام
خیلی خوشحالیم که این مقاله براتون جذاب بوده و آن چه که به دنبالش بودید رو بیان کرده است.

بابت دیدگاه دلگرم‌کننده‌تون سپاس‌گزاریم

استعدادت چیع ؟؟

شاید استعدادمونو بتونیم کشف کنیم. ولی با اون استعداد شغل خوب و پر درآمدی نمیشه داشته باشیم. تکلیف چیه؟

همیشه از علاقه و استعداد و پشتکار ادم به جاهای خوبی می رسه این دیدگاه اولیتون رو دور بریزید.

سلام من نقاشی کشیدن رودوست دارم ولی قشنگ نقاشی نمیکشم لطفاکمکم کنید چجوری استعدادموپیداکنم ممنون میشم

کارهایی که انجامشان برای شما ساده و پیش پا افتاده است کاملا درست و بجاست.
با سپاس

میشه درس خواندن هم یک استعداد باشد؟

سلام و روز به خیر،
درس خواندن هم می‌تواند یک استعداد پنهان و یا مهارتی باشد که قابل بسط دادن باشند. بسیاری از نطریه‌پردازان و محققان جهان افرادی هستند که به طور منظم در حال کسب دانش هستند.

با سلام ممنون از مطالبتون
میشه بگید که کشورهای غربی از چه متدی برای شناسایی استعداد افراد اسفاده میکنند؟؟
آیا کسی هست در اینباره اطلعی داشته باشه؟؟

سلام از مقاله ی کوتاه و کاربردیتون واقعا ممنونم.
دقیقا درست فرمودید استعداد بنده در فن بیان و سخنرانی است
و همینطور علاقه ی بنده در نویسندگی چرا که از این کار لذت می برم اما همانطور که گفته بودید تنها شناسایی این مورد کافی نیست بلکه می بایست روی استعداد و علاقه مندی هایمان سرمایه گذاری کنیم و با آموزش دیدن،مطالعه کردن آنها را پر رنگ تر و شکوفاتر نماییم.

باز هم از مقاله ی خوبتان سپاسگزارم

سلام من توی بیان خیلی ضعیف هستم میشه راهنماییم کنید اگر کتابی چیزی هست در ابن مورد بخونم.ممنون

سلام با سپاس از مقاله ی خوب شما

مقاله خیلی خوبی بود.ممنون.
امامن آخرین باری که موقع کار زمانو فراموش کردم یادم نیست. به ادبیات و نجوم و ادیان علاقه دارم ولی هیچکدوم کاربردی نیستن.چیکار کنم؟ میخوام بقیه عمرمو با استعدادم بگذرونم و مفید باشم.

سلام گندم عزیز،
چرا تصور میکنید که ادبیات و نجوم کاربردی نیستند؟ برای مثال اگر ادبیات خونده‌اید و دست به قلم هستید میتونید در حوزه تولید محتوا یا روزنامه نگاری و … مشغول به کار شوید. هیچ وقت نا امید نشید و بر اساس سلایق و آرزوهایتان زندگی کنید. شاید مسیر عادی نباشه و دشواری های بیشتری پیش روتون باشه اما در نهایت، لذت فوق‌العاده‌ای داره.

منم به نجوم علاقه دارم همچنین ادبیات و سخنوری و مطالعه زیاد میکنم در این رابطه . یا تو ارائه راهکار تو مسائل مختلف واقعا استعداد دارم…ولی موضوع اینجاست که فکر میکنم تو چهل سالگی چیکار میتونم بکنم دیگه نمیدونم از کجا شروع کنم حس میکنم باید یک کوچ زندگی داشته باشم که هدایت کنه ولی هزینه بردار هستند

مطالبتون عالی بود ولی کاش یه کم بیشتر راهنمایی می کردید.من جلوی تلویزیون که بعضی وقتا ورزش میذاره،حرکتاش رو انجام میدم و کاملا موفقم.اما بعضی ها حتی یه تکون ساده هم نمی تونن به خودشون بدن.این یعنی من توی این ورزش استعداد دارم؟!

سلام،
خیلی خوشحالیم که خوندن مطالب وبلاگ ایران تلنت تونسته براتون مفید باشه و گره از مشکلاتتون باز کنه. در مورد سوالی که پرسیدید باید گفت شاید این مورد مسیر باشه برای دستیابی به یک ارزش بزرگ و فوق‌العاده. فقط کافیه که مسیر خودتون رو پیدا کنید. اگر از انجام دادنش لذت میبرید، حتماً آن را پیگیری کنید.

من عاشق موسیقی ام دوساله دارم گیتار میزنم و از وقتی هفتم بودم بهش علاقه داشتم هنوزم عاشقشم و فکر اینکه نتونم کار کنم دیوونم می کنه ولی نمی دونم سریع یاد میگیرم یا نه بابامم میگه تو استعدادشو نداری توروخدا کمکم کنید نظرتونو بگید

خانم ابراهیمی،
اگر پشتکار و علاقه وجود داشته باشه، تقریباً همه چیز امکان پذیره. اگر واقعا به این کار علاقمند هستید دلسرد نشید و تمام تلاشتون رو برای رسیدن به هدف به کار بگیرید.

سلام ممنون بابت مقاله ولی من هرچی تلاش میکنم نمیتونم استعدادمو پیدا کنم من عاشق دیده شدن و سخنرانی هستم و تو مدیریت اوضاع خیلی ماهرم و ادم تقریبا شجاعیم دوست دارم همه بهم افتخار کنن و همیشه قهرمان باشم😎میشه راهنمایی کنید چه شغلی مناسب منه؟لطفا

سلام،
تدریس بهترین شغل برای سخنرانی کردن و دیده شدن هستش

ممنون من فهمیدم استعداد من فوتبالیست شدن و حالا می دونم که به چی باید بیشتر توجه کنم

دوستانه عزیز بنده اخیرا سایتی رو طراحی کردم که شبیه شبکه اجتماعیه و مخصوص بارگذاریه استعدادهایه شماست
ینی شمایی که استعدادی دارین ولی نمیدونین کجا باید استعدادتونو نشون بدین تشریف بیارین به سایت زیر و به صورت رایگان استعداد خودتون رو بارگذاری کنید

سلام.من رشتم حسابداریه و چندسال توی این رشته کار کردم اما الان با توجه به درآمد کم و استرس زیاد دیگه علاقمو از دست دادم و نمیدونم سمت چه رشته ای برم.میشه راهنمایی کنید که باید چیکار کنم یا مشاور خوب بهم معرفی کنید

سلام سر کار خانم کیلانی،
در ابتدا سعی کنید فهرستی از علایق خود ایجاد کنید. در مرحله دوم بهتر است که توانایی ها و مهارت های خود را بنویسید. این دو فهرست را به هم مطابقت دهید تا ببینید علایق و مهارت هایتان در راستای چه موقعیت شغلی هستند. سپس در آن موقعیت میتوانید تصمیم بگیرید.

سلام استعداد من برنامه نویسی و ای پی نفوذ و امنیت هاهاهاها خخخخخخ

ببخشید ولی در واقع مشکل من تویهمین علاقه است و نمی دانم به چه چیزی علاقه دارم میشه کمک کنید؟

سلام ممنون از مطلب مفیدتون
من تو مشاوره دادن و راهنمایی کردن دوستام خیلی خوب عمل میکنم و اینکه حس میکنم کارهایی که مربوط به کامپیوتر و اینترنت هست استعداد و علاقه زیادی دارم یعنی ترجیح میدم به جای پول در اوردن با جسمم با فکرم پول در بیارم چه کاریو پیش نهاد میکنید

من هر کدوم از تیتر هایی ک گفتین رو که بررسی کردم تهش به یک اسم رسیدم :PES
من در بازی PES استعداد دارم.

سلام
من خیلی موسیقی رو دوست دارم یه جورایی با گوش دادنش آرامش میگیرم
)پیانو و فلوت و گیتار) رو خیلی دوست دارم
اما به دلیل گران بودن شهریه موسیقی و گران بودن ابزار های موسیقی نمیتونم به استعدادم برسم
البته من چون ترم آخر زبان انگلیسی هستم و دارم برای دیپلم میخونم و هم باشگاه کیک بوکس میرم خرجم زیاده
لطفا بیشتر راهنماییم کنین
بیان فلوت و گیتار و پیانو نمیدونم کدومو انتخاب کنم
از طرفی هم میترسم ثبت نام کنم و کارش واسم سخت باشه
لطفا راهنماییم کنین خیلی ممنون بابت سایتتون♡

آیا میشه استعداد رو تغییر داد یا مثل تیپ شخصیتی ثابته؟

من که انسانی بی ارزش و بی استعدادم

هرکسی یه استعدادی داره خودتو دست کم نگیر

من دختری ۱۳ ساله دارم ان نمیداند به چه چیزی علاقه دارد هر کلاسی میفرستم نصفه ول میکند و میگوید سخته نمیدانم چکار کنم کلافه شدم چگونه بفهمم به چی علاقه دارد

اگه این مقاله درست باشه من ۷ یا ۸ تا استعداد دارم
ریاضی
فوتبال
پینگ پنگ
والیبال
طراحی و نقاشی
هنر های رزمی ( جودو و جیت کان دو )
دوچرخه سواری

سلام ،مرسی بابت مطالب مفیدتون ،یه سوال داشتم.اگر کسی به یک رشته ای علاقه داشته باشه واون رشته و حرفه رو به دیگر رشته ها ترجیح بده اما استعدادش تو اون رشته کم باشه ،باید بیخیالش شه یا اینکه سعی کنه مهارت های لازم اون رشته رو یاد بگیره؟!

الان من استعدادم تویه حرف زدن و سخنرانی و … هاست
اما انقدر صدام بده که ترجیح میدم حرف نزنم

اگر صدات بدم برو توی اینترنت بزن (چگونه صدایمان خوب بشود) امید وارم تعصیر گذار باشه😆

حتما نداری😅

فوتبالیست ؛ آرزومه فوتبالیست شم برای کشورم ایران استعداد خوبی دارم ولی کسی نمیبینه استعداد منو

من تو خیلی کارا استعداد دارم ولی رازم را نگه میدارم الانم موفقم اگر میخوای تو کارت موفق بشی استعداد های خود را مخفی نگه دار دور از چشم دیگران☺☻☺☻☺☻

خوب من از بچگی عاشق سیاست بودم برخلاف همه ی هم سن و سالام حتی آرزو احمقانه پادشاه شدن تا ۱۴ سالگی همراهم بوده ولی خوب بخواطر پاره ای از مسائل سمت علوم انسانی نرفتم و و فنی مهندسی خوندم بدم پیش نرفتم ولی هنوزم که ۲۱ سالمه انگیزه کافی برای ادمه درس خووندن ندارم و میخوام برم دنبال همون آرزو علاقه بچگیم که تمام اون چیزایی که شما تو مقالتون داشتین هم خونی داره اما چیزی که منو دچار تردید کرده اینه که آیا سیاست یک فن هست یا یک صفت ؟؟؟

من از مهندسی ساختمانی خیلی خوشم میاد و بعضی از بازی ها رو توشون خونه میسازم و میدونم که چیو باید کجا قرار بدم آیا این هم میشود استعدادم باشد؟ ۱۲سالمه از قزوین

سلام امیر حسین جان. به نظرمون اگه دوست داری در این رشته فعالیت کنی، بهتره که از الان دنبال کسب مهارت هاش باشی. مثلا نقشه کشی و طراحی رو یاد بگیری یا با بالا بردن اطلاعات شیمی و فیزیکت بدونی که یک ساختمون چه طوری ساخته میشه.

من از مهندسی ساختمانی خیلی خوشم میاد و بعضی از بازی ها رو توشون خونه میسازم و میدونم که چیو باید کجا قرار بدم آیا این هم میشود استعدادم باشد؟ ۱۲سالمه از قزوین

سلام خسته نباشید من بعد از خواند فهمیدم ۲تا استعداد دارم یکی از بوکس خسته نمیشم یکی هم مدیرت خسته نمیشم من چون کمی لاغر هستم حالا نظر شما در مورد این که کدام را ادامه بدم بهتر یل چیکار کنم بهتر ۱۷سالمه ممنون

سلام من به فوتبال علاقه دارم و هر روز بازی میکنم تو خونه یا تو فنس اما استعدادی در خودم درفوتبال و کارهای دیگه نمیبینم

من به نویسندگی علاقه مندم . در زمینه مسائل اجتماعی هم مطالبی می نویسم ولی نمی دانم چطور از استعداد خود درآمد کسب کنم.

نتیجه گیری که من کردم:استعدادمون هر چی باشه با این وضعیت مالی
حمایتی
خانوادگی
ملیتی
و اقتصادی
به هیج جا نمیرسیم

دقیقااا😑

اتفاقا “شما” لازمه با کشف استعدادتون به شغل مرتبطش برسین و با کسب مهارتاش درجه یک بشین، بعد پشت سرش حمایت و پیشرفت و درآمد بالا و طرفدار و مهاجرت و… بوجود میان. دیدم که میگم

سلام
من از خیلی چیز ها لذت میبرم مثل پخت و پز،نقاشی و نوشتن و قلم بدی ندارم و دوستانم تعریف میکنند.
اما تفاوت سنی من با خانواده زیاده من کوچکتر از همه هستم البته ۱۸ سالمه.
به همین دلیل احساس تنهایی میکنم و بیشتر اوقات گوش شنوا برای متن هام پیدا نمیشه
و کسی پخت و پز بهم یاد نمیده من همیشه سرم تو کتاب بوده و وقت های دیگر رو به شنیدن موسیقی صرف میکنم.
من میدونم که تو نوشتن استعداد دارم چون برادرم شاعر هست و نوشتن اما ذاتی هست . ولی نمیتونم اون و نشون بدم.
ببخشید که حرفم طولانی شد ولی مادرم مدام میگه فلانی این کار و کرد …. در حالی که من تو مدرسه نمونه تحصیل میکنم هوش ریاضی بدی ندارم و از ادبیات لذت میبرم.
من رشته انسانی تحصیل میکنم

و بسیار بسیار زیاد
ممنونم که وقت ارزشمند خودتون رو صرف خواندن مطالب من میکنید

من قادر بر آنم که بدانم استعدادم چی بوده ولی استعداد که من دارم پر هزینه بوده پس چی باید نمود.تا بتوانم از استعداد خود استفاده عظمی داشته باشم ؟
وسلام

من از همون اول دوست داشتم پزشک بشم .اما نمی دونم میشم یا نه.آیا بنظرتون این یه استعداد هست .میشه بهم کمک کنید!؟

من فکر میکنم هیچ استعدادی ندارم هیچ استعدادی و واقعا نمیتونم حتی با این روش ها هم پیداش کنم فکر کنم نیست اصلا

سلام ممنونم از مقاله خوبتون
من خیلی به بازیگری علاقه دارم اما در این شَک دارم که ایا استعدادش را دارم یا نه باید چکار کنم؟!

سلام استاد جان ، من یه هنرمندم نقاشی میکنم ، آرایشگری میکنم گلدوزی، گیتار میزنم ، خیلی خوش سلیقم طوری که همه عاشق استایل هام هستن ، درسم عالیه و عاشق ریاضی و تجربی هستم نظرم رو تجربیه و عاشق پزشکیم به کتاب ها فیلم ها و هرچیزی که مربوط به این رشته باشه علاقه دارم امسال هم نهمم و انتخواب رشته دارم نمیدونم چیکار کنم و استعدادم چیه خواهش میکنم کمکم کنید

و قبلا نویسندگی میکردم و عاشق یاد گرفتن و انتقال دادن علمم به دیگران هستم

سلام ممنون از راهنماییتون
منم هنوز نتونستم استعدادمو کشف کنم .یکی از علایقم وقت گذروندن با پرنده هاست و وقتی با پرنده ها باشم زمان حس نمیکنم اما نمیدونم چه کاری میتونم با این علاقم انجام بدم ب هرکی هم میگم میگه اینم شد علاقه ….😞

سلام . من نمیدونم به چی علاقه دارم یا حتی چه کاری رو خوب انجام میدم و اینکه حس میکنم هیچ کس از اطرافیانم نمیدونن من چه استعدادی دارم . باید از کجا شروع کنم ؟ چی کار کنم که بدونم چه استعدادی دام ؟
آکه راهنماییم کنین ممنون میشم لطفا ککمک کنین که من بتونم استعداد خودم رو کشف کنم . ممنون🌷💗

من توی رقص و کارهایی هنری. و بیشتر طراحی لباس علاقه مند و استعداد دارم. چون بدون اینک ذره ای احساس خستگی کنم ساعت ها براشون وقت میزارم 😍اسم منو ب خاطر داشت باشید چون در آینده نزدیک ی طراح بزرگ میشم. 🙈♥️برام دعا کنید 🙂

حتما همینطور هست کیانا عزیز🙂

سلام.من هررشته ومدرکی بگید دارم ولی چون رشته های زیادی دنبال کردم قدرت تشخیص ندارم .اگر یک رشته رودنبال کنیم حتما موفق میشیم

سلام واقعا ممنونم مفید بود برام

سلام.من استعدادم توی زمینه کامپیوتر هست اما الان که دانشجوی رشته داروسازی شدم این رو متوجه شدم و راه برگشت به استعدادم برام سخته… آیا ممکنه آدم چند تا استعداد مختلف داسته باشه و من در دارو هم موفق بشم؟

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

نام و ایمیل مرا در این مرورگر برای افزودن دیدگاه در آینده، ذخیره کن.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

آخرین مطالب

شروع یک مسیر حرفه‌ای برای مهندسین

نقش‌های مدیران؛ ۴ نقشی که هر مدیر موفق باید داشته باشد

تفاوت مهندس عمران و مهندس معماری چیست؟

معرفی بهترین کشور برای کار برنامه‌ نویسی

قوانینی برای استفاده از تلفن همراه در محل کار

مبلغ عیدی سال ۱۴۰۰ چقدر خواهد بود؟

وای چه سعادتی .همیشه میخواستم بدونم
اینجا بودن چه حسی داره

خوب ۸ سال پیش، بدترین مشاوره شغلیه
زندگیم رو گرفتم.
یکی از دوستام به من گفت،
“نگران این نباش کاری که الان داری
رو چقدر دوست داری.
همه این ها برای ساختن سابقه کاریته.”

من هم تازه از اسپانیا برگشته بودم،
و به این شرکت جزو ۵۰۰ شرکت برتره ملحق
شده بودم با خودم فکر کردم، “این عالیه.
قراره تأثیر بزرگی روی دنیا بذارم”.
با همه این ایده ها تو سرم.
طی ۲ ماه،
متوجه شدم که هر روز صبح حدود ساعت ۱۰
تمایل عجیبی دارم
تا سرم را به صفحه
کامپیوترم بکوبم.
نمی دونم تا حالا
تجربش کردین یا نه.
خیلی زود بعد از اون متوجه شدم که همه رقبا
در کارهای ما
کار من رو خودکار کردند.
و این دقیقاً همون وقتیه که به من مشاوره
دادند که سابقه خودم رو درست کنم.

خوب ، چونکه میخوام بفهمم
دارم قدم تو چه مسیری میذارم
تا اوضاع را تغییر بدم،
چند توصیه کاملا متفاوت از وارن بوفت را
مطالعه کردم که می گفت:
“انتخاب شغل برای ساختن سابقه مثل نگه
داشتن رابطه جنسی برای دوران پیریه”

(خنده حضار)

چطور بفهمیم به چه کاری علاقه داریم

و تمام اون چیزی رو که باید میشندم رو شنیدم
بعداز ۲ هفته، اون کار رو ول کردم و فقط
یک هدف داشتم:
اینکه یه چیزی پیدا کنم و بترکونمش
قضیه تا این حد جدی شده بود.
می خواستم تأثیرگذار باشم
حالا هرچی که میخواست باشه

و خیلی زود فهمیدم که من تنها نیستم:
معلوم شد که بیش از ۸۰ درصد مردم
از کارشان لذت نمی برن.
فکر کنم شماها فرق داشته باشید،
اما این عددی بود که در مطالعات Deloitte
بدست آمده بود
میخواستم بفهمم اون چیه که این دو دسته از
آدمها رو از هم جدا میکنه
اونهایی که عاشق کارشونن
وبا کارشون دنیاروتکون میدن
هر صبح با روحیه بیدار می شن
از طرف دیگه،
منظورم اون ۸۰ درصده
اون هایی که زندگیشون سراسر
یأس و نا امیدیه.

پس شروع کردم به مصاحبه با همه افرادی
که شغلشون براشون الهام بخش بود
کتاب خواندم و مطالعات موردی انجام دادم،
در کل ۳۰۰ کتاب در زمینه
هدف و شغل و این چیزها،
کاملا در خودم غرق شده بودم
شاید دلیلش خود خواهی باشه —
که می خواستم کاری پیدا کنم
که نتونم انجامش بدم،
چیزی که فقط مال من بود.

هرچی جلوتر میرفتم افراد
بیشتر و بیشتری ازم می پرسیدند،
“کارشما پیدا کردن شغل مناسبه.
کارمو دوست ندارم.
می تونیم با هم ناهار بخوریم؟”
میگفتم: “حتما”
اما باید بهشون هشدار بدم
چون در این مرحله
تا ۸۰ درصد کارشونو ترک میکردن
از همه کسایی که باهاشون ناهار می خوردم
۸۰ درصد شغلشون رو ول می کردن
اونهم طی دو ماه.
من به خودم می بالیدم و درواقع
جادویی هم در کار نبود.
و اینجا بود که یک سوال ساده
می پرسیدم.
“چرا مشغول این کاری؟”
و در اکثر موارد جوابشون این بود:
“خوب، چون یکی بهم گفته
که باید اینکارو بکنم.”
تازه فهمیدم که خیلی از افراد دوروبرمون
مشغول کاری هستن که دیگران بهشون گفتن،
و خوب آخرش هم به در بسته می خورن،
یا اصلا دری در کار نیست.

هر چه بیشتر با این افراد وقت گذروندم
و مشکل را دیدم،
فکر کردم، چی میشد
یه گروه تشکیل می دادیم،
جایی که مردم احساس می کردند
که بهش تعلق دارند
و عیبی نداشت اگه کارها
را جور دیگه انجام بدید،
راهی رو بریم که کمتر کسی رفته
جایی که خیلی‌ها تمایل نداشتن،
و افراد رو تشویق به تغییر کنیم؟
و این همانی شد که بهش می گم
“افسانه ات رو زندگی کن”
که در موردش توضیح مختصری خواهم داد.
اما همچنان که به این کشف رسیدم
متوجه ساختاری
متشکل از ۳ چیزساده
شدم که درهمه این افراد پر شور و
مشتاق به تغییرمشترکه،
فرقی نمی کنه که استیو جابز باشید
یا فقط، مثلا،
یا یک نانوا در پایین همین خیابان.
شما کاری رو انجام می دید که
توش خودتونید.
میخوام این ۳ ویژگی رو بگم
تا ازشون مثل یه ذره‌بین استفاده کنیم
همین امروزو امید وارم برای تمام عمرمان.

اولین گام از این ساختار ساختار سه مرحله ای
برای کار با اشتیاق
تبدیل شدن به متخصص شناخت
و فهم خودتونه،
چون اگه ندونید که دنبال چی هستید
هیچ وقت اونو پیدا نمی کنید،
ونکته اینه که هیچ کس اینکار رو
واسه ما انجام نمی ده.
هیچ رشته دانشگاهی درمورد علاقه،
هدف و شغل وجود نداره.
نمی دونم چرا برای این رشته
لیسانس نداریم،
حاضرم قسم بخورم که
شما وقت بیشتری رو برای انتخاب
تلویزیون خوابگاه میذارید
تا انتخاب رشته دانشگاهی تون.
اما نکته اینه که
این وظیفه ماست که حلش کنیم،
ما نیاز به یک چهارچوب داریم
تا ازش عبورکنیم.

پس اولین گام پی بردن به نقاط قوت
منحصر به فردمونه.
اون چیه که وقتی از خواب بیدار می شیم
دوست داریم انجام بدیم؟
چه براش پول بدند چه ندند، کاری
که مردم به خاطرش از ما تشکر کنن.
و” Strengths Finder 2.0″
هم یک کتاب و هم یک ابزارآنلاینه.
من اونو شدیداً توصیه می کنم
تا بفهمید در چی مهارت دارید.

گام بعدی اینه که بفهمیم
سلسله مراتب تصمیم گیری ماچیه؟
آیا ما به مردم، خانواده و
سلامتی اهمیت می دیم
ویا به موفقیت و اینجور چیزها؟
ما باید اول این رو بدونیم
تا بتونیم تصمیم بگیریم،
بنابراین مامی دونیم باطنمون چیه
تا اونو به خاطر هدفی که بهش اهمیت نمی دیم
نفروشیمش.

گام بعدی تجارب ماست.
همه چنین تجربه هایی داریم. ما هر روز و هر
دقیقه در حال یادگیری هستیم
درباره انچه عاشقشیم
یا ازش متنفریم،
چیزی که توش ماهریم و
چیزی که نیستیم
و اگر برای توجه به این موضوع
وقت نذاریم
و اونچه یادگرفتیم رو وجذب نکنیم
و در مابقی زندگیمان به کار نبندیم
به هیچ دردی نمی خوره.
هر روز، هر هفته و هر ماه از سال،
من هم به اتفاقات درست زندگیم
فکر می کنم،
و هم به اتفاقات غلط و
به چیزایی که می خوام تکرار کنم،
چطور میتونم مفیدتر باشم

و حتی بیشتر از آن. به ویژه امروزه شما
کسانی را می بینید،
که الهام بخشن. کاری می کنند که
شما می گید
«خدای من. جف داره چیکار می کنه
من میخوام مثل او باشم.»
چرا این حرف رومیزنید؟
یه دفتر بردارید.
بنویسید چی باعث میشه اونها
منبع الهامتون باشن.
لازم نیست همه چیز زندگی اونها رو بنویسید،
اما هر چیزیه
بنویسیدش،
به مروز زمان ما یک مجموعه خواهیم داشت
که می تونیم تو زندگی خودمون به کار ببریم
و زندگی دوست داشتنی‌تری داشته باشیم
وتاثیر بهتری بزاریم.
چون وقتی شروع می کنیم به کنار هم
گذاشتن این ها،
می تونیم واسه خودمون تعریفی ازموفقیت
داشته باشیم،
که البته بدون داشتن همه اجزای این
قطب نما،غیرممکنه.
به وضعیتی میرسیم — که زندگی یکنواخت و
تکراری میشه
مثل همه که دارند و از یک نردبونی که
راه به جایی نمیبره بالا میریم.

تقریبا شبیه جنبش وال استریت ۲.اگه کسی اونو
دیده باشه،
کارمند معمولی از مدیر ارشد بانکی در وال
استریت می پرسه،
«چقدر پول بسته؟ همه یه عددی دارند،
که اگه اینقدرپول در بیارند
همه چیز رو رها کنند.»
او جواب می ده، «معلومه. بیشتر.»
وفقط لبخند می زنه،
این وضعیته غمبارِ
بیشترافرادیه
که تلاش نکردند که بفهمند چه
چیزی واسشمون مهمه،
که می خوان به چیزی برسند که هیچ معنی
براشون نداره،
اما کاری رو می‌کنیم که همه گفتند
باید انجام بدیم.
اما همینکه ما این قالب روشکل می دیم،
چیز هایی رو درک می کنیم که ما رو به
زندگی بر میگردونه.
میدونید، قبل از این، ممکن بود یه علاقه
شدید سر راه شما سبز بشه،
یا ممکنه تو مسیرکاری، اونو دور بندازید
چون راهی برای شناسایی اون ندارید.
اما همینکه بشناسیدش، می بینید چیزیه که
سازگار با نقاط مثبت شماست،
با ارزشهاتون و انچه هویت شمارو
شکل میده،
پس شما می‌گید من می خوام بهش بچسبم
من می خوام کاری باهاش بکنم،
من می خوام دنبالش کنم
و با اون تاثیر بزارم.

جنبش “افسانه ات رو زندگی کن” رو
که ما ساختیم
ساخته نمیشد اگه من این قطب نمارو
برای تشخیص این نداشتم که،
“وای، این همونیه که میخام دنبال کنم و
باهاش در دنیا تغییر ایجاد کنم”.
اگه ندونید دنباله چی هستید
هیچ وقت بهش نمیرسید،
اما با داشتن این چهارچوب
یعنی این قطب نما
میریم به مرحله بعد
—البته اون بالا من نیستم—
انجام غیر ممکن ها
و گذر از محدودیت ها.
بخاطر همین دو دلیل
مردم دست بکار نمیشن.
اولاً به خودشون میگن
نمیتونن انجامش بدن،
یا اینکه آدمای دور و برشون
بهشون اینو میگن.
به هر حال،
باید اینو باور کنیم
که چه تسلیم بشیم،
چه دست به به شروع کار نزنیم.

هر کاری غیر مممکنه مگر اینکه شروعش کنی.
هر اختراعی و هر چیز جدیدی در جهان،
به نظر مردم در ابتدا احمقانه بوده
برای “راجر بانیستر”
به لحاظ فیزیکی غیر ممکن بود که چهار مایل
رو با دویدن در یک دقیقه طی کند
اما راجر بانیستر باورش کرد
و انجامش داد.
اما بعدش چی شد؟
دو ماه بعدش
۱۶ نفر دیگه این رکورد رو شکستن.
چیزهایی که تو سرمون داریم و
فکر میکنیم غیرممکنند
اغلب جایی منتظرند
که انجامشون بدید
به شرطی محدودیت هارو
کنار بزنیم.
فکر میکنم این کار با وضعیت جسمی
و تناسب اندام بیشتر از هر چیزی
شروع میشه چون ما نمیتونیم
کنترلش کنیم
اگه فکر نمیکنید بتونید
یک مایل رو،
بدوید،به خودتون نشون بدید
میتونید بیشتر برید،
یا تو ماراتون بدوید، یا وزن کم کنید
هر چی میخواد باشه،
میفهمی اعتماد به نفس پیدا کردی
و اون رو به تمام جهانت
منتقل میکنی.

من و دوستانم یه کمی به این کار عادت کردیم
با هم یه گروه کوچک داریم
و میریم ماجراجویی،
اخیراً هم رفتم یه جای خطرناک.
من از آب پر عمق و تاریک وحشت دارم.
نمیدونم شما هم این ترس رو داشتید یا نه
این ترس برمیگرده به شش بار دیدن فیلم های
“آرواره ۱و۲و۳و۴”
وقتی که بچه بودم.
آب که بالاتر از اینجا میاد،اگه تیره باشه
الان دارم حسش میکنم.
قسم میخورم الان یه چیزی اینجا هست.
حتی اگه دریاچه تاهو باشه
با وجود آب تازه همچنان یه ترسی دارم،
احمقانه‌ است ولی هست دیگه.
بگذریم،سه سال پیش این یدک کش
رو برایه خودم پیدا کردم
همین جاها تو خلیج سان فرانسیسکو.
یه روز بارونی و طوفانی از همونایی
که حال مردم رو توقایق به هم میزنه،
منم که نشسته بودم و مایو تنم بود
و از پنجره داشتم بیرون رو نگاه میکردم
در نهایت ترس فکر میکردم
شنا میکنم تا بمیرم.
انگار میخواستم با شنا از پل
گلدن گیت رد شم.
فکر کنم بعضی هاتون این جوری شده باشید.
همونطور که نشسته بودم دوستم جاناتان
که قبلاً قضیه رو بهش گفته بودم،
اومد پیشم و اوضاعمو دید.
بهم گفت”اسکات ببین بدترین چیزی که
ممکنه پیش بیاد چیه؟”
الان لباس شنا تنته
و قرار نیست غرق بشی.
اگرم نتونستی از پسش برای
بپر تو یکی از اون ۲۰ تا قایق کایاک
تازه اگرم کوسه حمله کنه
کی گفته
از بین ۸۰ نفرتورو میبره؟
دستش درد نکنه، خیلی کمک کرد.
اون یه جورایی با این قضیبه حال میکرد
خدا به همراش باشه.
بعد هم شیرجه زد و شناکنان رفت. خوب.

انگار حرفاش خیلی روم اثر کرد،
و واقعاً احساس آرامش کردم،
فکر کنم دلیلش این بود که جاناتان
فقط ۱۳ سالش بود.

(خنده حضار)

و از بین هشتاد نفری که اون روز
زدند به آب،
سن ۶۵ نفرشون بین ۹ تا ۱۳ سال بود.
فکر کنید دنیارو چقدر متفاوت میدیدین
اگه بچه های ۹ ساله ای که بهشون برخوردی
بتونن یه مایل ونیم شنا کنن
اون هم تو آب ۱۳ درجه
اون هم از آلکاتراز تا سانفرانسیسکو.
به چی جواب مثبت میدادید؟
حاضر بودید به خاطرش از چی بگذرید؟
دست به چه تلاشی میزدید؟
آخرای شنا کردن بودم
که رسیدم به پارک آبی،
و از آب بیرون اومدم
البته تا اون موقع نصف
بچه ها رسیده بودن،
همشون برام هورا کشیدن و
به وجد اومده بودن.
شده بودم مثله آب نبات چوبی
معلوم بود تو خلیج شنا کردم،
داشتم صورتم رو تر و تمیز میکردم و
بقیه رو که تموم کرده بودن نگاه میکردم.
تا چشمم افتاد به این بچه که
انگار یه جای کارش می‌لنگید.
داشت تلو تلو می‌خورد و می‌اومد.
انگار به زور نفس میکشید
و سرش و به سختی بالا میگرفت.
انگار بقیه پدر و مادرام متوجه شده بودن،
شرط میبندم به همون چیزی فکر
میکردن که من فکر میکردم:
اینم دلیله اینکه نباید به یه بچه ۹ ساله
اجازه بدید از آلکاتراز این همه راه شنا کنه
مسئله خستگی نبود.
یهو دوتا از پدر و مادرا
پریدن و گرفتنش،
انداختنش روی شونه هاشون و
این جوری کشون کشون بردنش،
کاملا می‌لنگید.
یهو چند قدم دیگه رفتن و
بعدش تلپی انداختنش روی صندلی چرخدارش.
بعدش جوری دستاشو به نشونه پیروزی
بالا برد که تا آون موقع ندیده بودم.
هنوزم اون گرمی و انرژی شو میتونم
حس کنم
وقتی به این موفقیت رسید.
من قبلاً اونو روی صندای چرخدارش دیده بودم.
اما عمراً فکر نمیکردم بخواد شنا کنه.
میخام بگم این پسر تو ۲۰ سالگی
به کجا میرسه؟
میدونید چند نفر بش گفتن اگه این کارو
بکنی میمیری؟

به همه اون آدما و به خودت
خلافش رو ثابت میکنی،
میتونی کم کم پیشرفت
کنید به سمت
چیزی که باور داری
انجامش ممکنه.
نیازی نیست رکود دار دو ماراتون
تو جهان باشی،
فقط ناممکن هاتونو
ممکن کنید،
همش با قدمهای خیلی کوچیک شروع میشه.
و بهترین کار هم برای عملی کردنش
اینه که دور و برتون روبا آدمای
مشتاق پر کنید.
با سریع ترین چیزهایی که فکر میکنید
نمیتونید از پسشون براید
و با افرادی که قبلا
از پسش برومدن.

به قول جیم رون.
“شما میانگین پنج نفری هستی که بیشترین
وقت رو باشون می گذرونی”
و در طول تاریخ بزرگترین ترفند برای موفقیت
از هرجایی که هستی تا هر کجا میخواهی باشی
افرادی هستن که انتخاب میکنی
تا هواتونو داشته باشن.
اونا همه چیزو عوض میکنن
این حقیقت اثبات شده.
سال ۱۸۹۸، نورمن تریپلت این
تحقیق رو روی یه سری دوچرخه سوار انجام داد،
زمان حرکت دور مسیر
را هم به صورت گروهی اندازه گرفت،
و هم به صورت انفرادی.
و فهمید که دوچرخه سوارها وقتی
با گروهن تندتر رکاب میزنن.
و این مسئله در تمامی
جنبه های زندگی صدق میکنه،
و باز هم اینو اثبات میکنه که،
افراد دور و برتو مهمند
محیط همه چیزه.
اما کنترلش دیگه با شماست
چون دومسیر براتون میذاره.
۸۰ درصد از آدمای اون بیرون کارشونو
دوست ندارن،
این یعنی بیشتر آدمای دور و برمون
نه فقط اونایی که اینجان،
احساس رضایت می کنن و مارو از دنبال کردن
چیزایی که برامون مهمه باز میدارن
پس باید هواسمون به اطرافیانمون باشه.

من خودم تو این موقعیت بودم —
مثلا یکی دو سال پیش.
اینجا کسی سرگرمی ای داره
که با جون و دل انجامش بده،
همه وقتتونو براش بذارید و
اسمش رو بذارید کار،
اما کسی اهمیت نمیده و
ریالی هم پول ازش در نمیاد؟
خوبه، من چهار سال تو اینطور بودم تا
جنبش “افسانه ات رو زندگی کن” رو بسازم
تا به مردم کمک کنم کاری روانجام بدن که
واقعاً میخوانش وبهشون انگیزه میده،
از جون و دل مایه گذاشتم،
فقط سه نفر واقعاً جدی گرفتنم،
اوناها اونجا نشستن
مادرم، پدرم و همسرم چلسی.
ازتون به خاطر حمایتتون ممنونم.

(تشویق حضار)

ولی واقعا می‌خواستمش،
تو چهار سال رشدش صفر درصد بود،
نزدیک بود بی خیالش بشم،
و همون موقع بود که،
رفتم سانفرانسیسکو و آدمای
فوق العاده ای رو دیدم
که زندگیشون دیونگی بود و هیجان،
از تجارت و صفحات وب و وب نوشته هایی که
دور و برشون رو گرفته بود و به مردم
به شکل معناداری کمک میکردن،
یکی از دوستانم که الان خونواده ای
۸ نفری داره
و کل خونواده رو حمایت میکنه
اونم فقط با وب نوشته ای که دوبار
در هفته توش مطلب مینویسه.
اون ها تازه از سفر یک ماهه شون به
اروپا برگشتن.
منو تحت تأثیر قرا داد.
آخه چطوری میشه؟
شدیداً تحت تأثیر این چیزی که دیدم
قرار گرفتم،
و به جای اینکه بی خیالش بشم
جدیش گرفتم.
همه کاری کردم تا بتونم براش وقت بذارم،
همه وقتمو گذاشتم
و سعی کردم پا به پای این آدما باشم،
با هم بیرون میرفتیم، اب جو میزدیم
ورزش میکردیم از این کارا.
و بعد از چهار سال که پیشرفتم صفر بود،
بعد ازاینکه شش ماه رو با این
آدما گذروندم،
رشد انجمن “افسانه‌ات رو زندگی کن”
۱۰ برابر شد.
۱۲ ماه بعد رشدش ۱۶۰ برابر شد.
الان هم که بیشتر از ۳۰ هزار نفر
از ۱۵۸ کشور
از ابزارهای کاریابی و ارتباطی ما
به طور ماهانه استفاده میکنن.
و اون افراد این اجتماع رو با
آدمای پر انگیزه ساختن
کسایی که الهام بخش چیزی بودن
که من ارزوشو داشتم
برای “افسانه‌ات رو زندگی کن” خیلی سال پیش.

این مردم بودن که همه چیزو عوض کردن
به همین خاطره—
از خودتون سوال میکنید
چی شد
چهار سال من هیچ کس رو
این جا نمیشناختم،
من حتی خبر نداشتم چنین چیزی هست،
و آدمایی هستن که این کارهارو میکنن،
یا اینکه میشه جنبش های اینجوری داشت.
اما وقتی اومدم سانفرانسیسکو
همه آدمای دور و برم داشتن این کارو میکردن.
خیلی عادی بود، پس فکر منم رفت به اون سمت
که من چی جوری میتونم این کارو بکنم
تا اینکه چطور میشه نکنم.
و درست همون موقست که اون اتفاقه میوفته
و چراغ مغزتون روشن میشه،
و همه دنیاتون رو میگیره.
و حتی بدون تلاش هم،
استانداردهاتون از صفر میرسه به صد.
نیازی نیست اهدافتون رو تغییر بدید
بلکه باید اطرافتون رو تغییر بدید.
همینه، برای همینه که عاشقه اینم که
با همه این آدما باشم،
تا جایی که بتونم
تو TED شرکت میکنم،
توراه رفتن به سر کار تو آی‌پدم هم
نگاشون میکنم، هرچی میخواد باشه
چون این گروهیه که افرادش
انگیزه دارن.
یه روز تمام رو با هم میگذرونیم
و خیلی هم بیشتر.

بحثم رو این جوری ببندم که
در این سه رکن،
یک چیز بیشتر از هر چیزی
بینشون مشترکه.
اون ها صد در صد تحت کنترل ما هستن.
هیچ کس نمیتونه بتون بگه که نمیتونید
خودتون رو بشناسید.
هیچ کس نمیتونه بگه نمیتونید
یه قدم به جلوبرید
و محدودیت هاتون رو بشناسید و
ازشون عبور کنید.
هیچ کس نمیتونه بگه نمیشه دور رو برتون
آدمایه با انگیزه باشه
یا اینکه نباید از آدمای نا امید کننده
دور بشین
کسادی و رکود دست شما نیست.
اخراج شدن یا تصادف
دست شما نیست.
خیلی چیزا از دست ما خارجه.
اما این سه چیز کاملا دسته خودمونه،
و مینونن کل دنیامون رو عوض کنن
اگه ما تصمیمش رو داشته باشیم.

و این چیز داره اتفاق میافته اونهم
تو یه سطح وسیع.
بار اول در مجله فوربس گزارش
دولت آمریکارو خوندم
که در یک ماه افراد بیشتری
کارشون رو ترک کرده بودن
از اونهایی که اخراج شده بودند.
به نظر اونا این غیر عادی بود
اما سه ماه پشت هم اتفاق افتاد.
درست وقتی مردم ادعا میکنن
اوضاع سخت شده،
مردم دل خوشی از این زندگی
از پیش نوشته ندارند،
و نمیخوان کاری رو که بهشون
دیکته میشه بکنن،
اونم در عوض چیزایی که براشون مهمه
چیزایی که بهشون الهام میده.

مسئله اینه که مردم دارن بیدار میشن،
و میفهمن تنها چیزی که میتونه سد راه
اتفاق افتادن چیزی بشه، تخیله.
این حرفا دیگه کلیشه نیستن.
برایه من مهم نیست تو به چی علاقه داری
سرگرمیت چیه و این حرفا.
اگر توکار بافتنی هستی
میتونی کسی رو پیدا کنی که دیوونه بافتنیه،
میتونید ازشون یاد بگیری. این عالیه.
و تمام حرف امروزم اینه اینکه
از تو دل حرفهای همین مردم یاد بگیریم،
ما هر روز در “افسانه‌ات رو زندگی کن”
مشخصات این آدمها روتهیه میکنیم،
چون همین آدمهای عادی
کارای خارق العاده‌ای میکنن،
و ما میتونیم باهاشون باشیم،
و برامون عادی میشه.
قرارم نیست گاندی یا استیو جابز بشم
یا دیوونه بازی کنیم.
فقط باید کاری رو بکنی که برات مهمه،
و تأثیری بذاری که فقط و فقط از
پس تو برمیاد

حرف گاندی شد،
اون یه وکیل مسائل مالی بود،
من این اصطلاح رو شنیدم،
اون رفت دنباله یه دلیل بزرگتر
چیزی که براش مهم بود،
که نمی‌تونست انجامش بده.
من با این گفته گاندی زندگی میکنم.
“ابتدا نادیده‌ات می‌انگارند،
سپس به سخره‌ات میگیرند،
سپس به جنگ با تو برمی‌خیزند،
آنگاه پیروز میشوی”

هر چیزی فقط تا وقتی غیر ممکنه که
یه نفر انجامش بده.
میتونی با آدمهایی باشی که
همش بهت بگن نمیتونی
و تلاشت احمقانست،
یا با آدمهایی باشی که بهت انگیزه انجام
کارهارو میدن،
مثل آدمهایی که اینجا تو این اتاقند.
مسئولیت خودمون میدونم که
به دنیا نشون بدیم که
چیزایی که یه روز غیر ممکن بنظر میرسن
خیلی زود عادی میشند.
و همین الان در حال رخ دادنند.
اول باید کاری رو بکنیم
که برامون الهام بخشه،
تا بتونیم به بقیه انگیزه بدیم
تا کارایی بکنن که بهشون الهام بده.
اما نمیتونیم پیداش کنیم
مگر این که بدونیم دنبال چی هستیم.
باید روی خودمون کار کنیم.
باید اراده داشته باشیم و
دست به کشف بزنیم.
چون دنیایی رو تصور میکنم که در اون
۸۰ درصد مردم کاری رو میکنن که دوستش دارند
اما این دنیا چه جوریه؟
نوآوری چه شکلی میشه؟
شما با آدمای اتاق‌تون چطور برخورد میکنین؟
تغغیر داره شروع میشه.

همینطور که به پایان وقتمون نزدیک میشیم
میخوام فقط یه سوال ازتون بپرسم،
شاید تنها سوالیه که اهمیت داره.
و اون اینه که چه کاریه که
شما نمیتونید انجامش بدین؟
کشفش کنید، باهاش زندگی کنید،
نه فقط برای خودتون
بلکه برای همه اطرافیانتون،
چون این همون نقطه شروع
تغیر دنیاست.
اون چه کاریه که
نمی‌تونید انجامش بدید؟
ممنونم دوستان،
(تشویق حضار)

TED.com translations are made possible by volunteer
translators. Learn more about the
Open Translation Project.

© TED Conferences, LLC. All rights reserved.

وای چه سعادتی .همیشه میخواستم بدونم
اینجا بودن چه حسی داره

خوب ۸ سال پیش، بدترین مشاوره شغلیه
زندگیم رو گرفتم.
یکی از دوستام به من گفت،
“نگران این نباش کاری که الان داری
رو چقدر دوست داری.
همه این ها برای ساختن سابقه کاریته.”

من هم تازه از اسپانیا برگشته بودم،
و به این شرکت جزو ۵۰۰ شرکت برتره ملحق
شده بودم با خودم فکر کردم، “این عالیه.
قراره تأثیر بزرگی روی دنیا بذارم”.
با همه این ایده ها تو سرم.
طی ۲ ماه،
متوجه شدم که هر روز صبح حدود ساعت ۱۰
تمایل عجیبی دارم
تا سرم را به صفحه
کامپیوترم بکوبم.
نمی دونم تا حالا
تجربش کردین یا نه.
خیلی زود بعد از اون متوجه شدم که همه رقبا
در کارهای ما
کار من رو خودکار کردند.
و این دقیقاً همون وقتیه که به من مشاوره
دادند که سابقه خودم رو درست کنم.

خوب ، چونکه میخوام بفهمم
دارم قدم تو چه مسیری میذارم
تا اوضاع را تغییر بدم،
چند توصیه کاملا متفاوت از وارن بوفت را
مطالعه کردم که می گفت:
“انتخاب شغل برای ساختن سابقه مثل نگه
داشتن رابطه جنسی برای دوران پیریه”

(خنده حضار)

چطور بفهمیم به چه کاری علاقه داریم

و تمام اون چیزی رو که باید میشندم رو شنیدم
بعداز ۲ هفته، اون کار رو ول کردم و فقط
یک هدف داشتم:
اینکه یه چیزی پیدا کنم و بترکونمش
قضیه تا این حد جدی شده بود.
می خواستم تأثیرگذار باشم
حالا هرچی که میخواست باشه

و خیلی زود فهمیدم که من تنها نیستم:
معلوم شد که بیش از ۸۰ درصد مردم
از کارشان لذت نمی برن.
فکر کنم شماها فرق داشته باشید،
اما این عددی بود که در مطالعات Deloitte
بدست آمده بود
میخواستم بفهمم اون چیه که این دو دسته از
آدمها رو از هم جدا میکنه
اونهایی که عاشق کارشونن
وبا کارشون دنیاروتکون میدن
هر صبح با روحیه بیدار می شن
از طرف دیگه،
منظورم اون ۸۰ درصده
اون هایی که زندگیشون سراسر
یأس و نا امیدیه.

پس شروع کردم به مصاحبه با همه افرادی
که شغلشون براشون الهام بخش بود
کتاب خواندم و مطالعات موردی انجام دادم،
در کل ۳۰۰ کتاب در زمینه
هدف و شغل و این چیزها،
کاملا در خودم غرق شده بودم
شاید دلیلش خود خواهی باشه —
که می خواستم کاری پیدا کنم
که نتونم انجامش بدم،
چیزی که فقط مال من بود.

هرچی جلوتر میرفتم افراد
بیشتر و بیشتری ازم می پرسیدند،
“کارشما پیدا کردن شغل مناسبه.
کارمو دوست ندارم.
می تونیم با هم ناهار بخوریم؟”
میگفتم: “حتما”
اما باید بهشون هشدار بدم
چون در این مرحله
تا ۸۰ درصد کارشونو ترک میکردن
از همه کسایی که باهاشون ناهار می خوردم
۸۰ درصد شغلشون رو ول می کردن
اونهم طی دو ماه.
من به خودم می بالیدم و درواقع
جادویی هم در کار نبود.
و اینجا بود که یک سوال ساده
می پرسیدم.
“چرا مشغول این کاری؟”
و در اکثر موارد جوابشون این بود:
“خوب، چون یکی بهم گفته
که باید اینکارو بکنم.”
تازه فهمیدم که خیلی از افراد دوروبرمون
مشغول کاری هستن که دیگران بهشون گفتن،
و خوب آخرش هم به در بسته می خورن،
یا اصلا دری در کار نیست.

هر چه بیشتر با این افراد وقت گذروندم
و مشکل را دیدم،
فکر کردم، چی میشد
یه گروه تشکیل می دادیم،
جایی که مردم احساس می کردند
که بهش تعلق دارند
و عیبی نداشت اگه کارها
را جور دیگه انجام بدید،
راهی رو بریم که کمتر کسی رفته
جایی که خیلی‌ها تمایل نداشتن،
و افراد رو تشویق به تغییر کنیم؟
و این همانی شد که بهش می گم
“افسانه ات رو زندگی کن”
که در موردش توضیح مختصری خواهم داد.
اما همچنان که به این کشف رسیدم
متوجه ساختاری
متشکل از ۳ چیزساده
شدم که درهمه این افراد پر شور و
مشتاق به تغییرمشترکه،
فرقی نمی کنه که استیو جابز باشید
یا فقط، مثلا،
یا یک نانوا در پایین همین خیابان.
شما کاری رو انجام می دید که
توش خودتونید.
میخوام این ۳ ویژگی رو بگم
تا ازشون مثل یه ذره‌بین استفاده کنیم
همین امروزو امید وارم برای تمام عمرمان.

اولین گام از این ساختار ساختار سه مرحله ای
برای کار با اشتیاق
تبدیل شدن به متخصص شناخت
و فهم خودتونه،
چون اگه ندونید که دنبال چی هستید
هیچ وقت اونو پیدا نمی کنید،
ونکته اینه که هیچ کس اینکار رو
واسه ما انجام نمی ده.
هیچ رشته دانشگاهی درمورد علاقه،
هدف و شغل وجود نداره.
نمی دونم چرا برای این رشته
لیسانس نداریم،
حاضرم قسم بخورم که
شما وقت بیشتری رو برای انتخاب
تلویزیون خوابگاه میذارید
تا انتخاب رشته دانشگاهی تون.
اما نکته اینه که
این وظیفه ماست که حلش کنیم،
ما نیاز به یک چهارچوب داریم
تا ازش عبورکنیم.

پس اولین گام پی بردن به نقاط قوت
منحصر به فردمونه.
اون چیه که وقتی از خواب بیدار می شیم
دوست داریم انجام بدیم؟
چه براش پول بدند چه ندند، کاری
که مردم به خاطرش از ما تشکر کنن.
و” Strengths Finder 2.0″
هم یک کتاب و هم یک ابزارآنلاینه.
من اونو شدیداً توصیه می کنم
تا بفهمید در چی مهارت دارید.

گام بعدی اینه که بفهمیم
سلسله مراتب تصمیم گیری ماچیه؟
آیا ما به مردم، خانواده و
سلامتی اهمیت می دیم
ویا به موفقیت و اینجور چیزها؟
ما باید اول این رو بدونیم
تا بتونیم تصمیم بگیریم،
بنابراین مامی دونیم باطنمون چیه
تا اونو به خاطر هدفی که بهش اهمیت نمی دیم
نفروشیمش.

گام بعدی تجارب ماست.
همه چنین تجربه هایی داریم. ما هر روز و هر
دقیقه در حال یادگیری هستیم
درباره انچه عاشقشیم
یا ازش متنفریم،
چیزی که توش ماهریم و
چیزی که نیستیم
و اگر برای توجه به این موضوع
وقت نذاریم
و اونچه یادگرفتیم رو وجذب نکنیم
و در مابقی زندگیمان به کار نبندیم
به هیچ دردی نمی خوره.
هر روز، هر هفته و هر ماه از سال،
من هم به اتفاقات درست زندگیم
فکر می کنم،
و هم به اتفاقات غلط و
به چیزایی که می خوام تکرار کنم،
چطور میتونم مفیدتر باشم

و حتی بیشتر از آن. به ویژه امروزه شما
کسانی را می بینید،
که الهام بخشن. کاری می کنند که
شما می گید
«خدای من. جف داره چیکار می کنه
من میخوام مثل او باشم.»
چرا این حرف رومیزنید؟
یه دفتر بردارید.
بنویسید چی باعث میشه اونها
منبع الهامتون باشن.
لازم نیست همه چیز زندگی اونها رو بنویسید،
اما هر چیزیه
بنویسیدش،
به مروز زمان ما یک مجموعه خواهیم داشت
که می تونیم تو زندگی خودمون به کار ببریم
و زندگی دوست داشتنی‌تری داشته باشیم
وتاثیر بهتری بزاریم.
چون وقتی شروع می کنیم به کنار هم
گذاشتن این ها،
می تونیم واسه خودمون تعریفی ازموفقیت
داشته باشیم،
که البته بدون داشتن همه اجزای این
قطب نما،غیرممکنه.
به وضعیتی میرسیم — که زندگی یکنواخت و
تکراری میشه
مثل همه که دارند و از یک نردبونی که
راه به جایی نمیبره بالا میریم.

تقریبا شبیه جنبش وال استریت ۲.اگه کسی اونو
دیده باشه،
کارمند معمولی از مدیر ارشد بانکی در وال
استریت می پرسه،
«چقدر پول بسته؟ همه یه عددی دارند،
که اگه اینقدرپول در بیارند
همه چیز رو رها کنند.»
او جواب می ده، «معلومه. بیشتر.»
وفقط لبخند می زنه،
این وضعیته غمبارِ
بیشترافرادیه
که تلاش نکردند که بفهمند چه
چیزی واسشمون مهمه،
که می خوان به چیزی برسند که هیچ معنی
براشون نداره،
اما کاری رو می‌کنیم که همه گفتند
باید انجام بدیم.
اما همینکه ما این قالب روشکل می دیم،
چیز هایی رو درک می کنیم که ما رو به
زندگی بر میگردونه.
میدونید، قبل از این، ممکن بود یه علاقه
شدید سر راه شما سبز بشه،
یا ممکنه تو مسیرکاری، اونو دور بندازید
چون راهی برای شناسایی اون ندارید.
اما همینکه بشناسیدش، می بینید چیزیه که
سازگار با نقاط مثبت شماست،
با ارزشهاتون و انچه هویت شمارو
شکل میده،
پس شما می‌گید من می خوام بهش بچسبم
من می خوام کاری باهاش بکنم،
من می خوام دنبالش کنم
و با اون تاثیر بزارم.

جنبش “افسانه ات رو زندگی کن” رو
که ما ساختیم
ساخته نمیشد اگه من این قطب نمارو
برای تشخیص این نداشتم که،
“وای، این همونیه که میخام دنبال کنم و
باهاش در دنیا تغییر ایجاد کنم”.
اگه ندونید دنباله چی هستید
هیچ وقت بهش نمیرسید،
اما با داشتن این چهارچوب
یعنی این قطب نما
میریم به مرحله بعد
—البته اون بالا من نیستم—
انجام غیر ممکن ها
و گذر از محدودیت ها.
بخاطر همین دو دلیل
مردم دست بکار نمیشن.
اولاً به خودشون میگن
نمیتونن انجامش بدن،
یا اینکه آدمای دور و برشون
بهشون اینو میگن.
به هر حال،
باید اینو باور کنیم
که چه تسلیم بشیم،
چه دست به به شروع کار نزنیم.

هر کاری غیر مممکنه مگر اینکه شروعش کنی.
هر اختراعی و هر چیز جدیدی در جهان،
به نظر مردم در ابتدا احمقانه بوده
برای “راجر بانیستر”
به لحاظ فیزیکی غیر ممکن بود که چهار مایل
رو با دویدن در یک دقیقه طی کند
اما راجر بانیستر باورش کرد
و انجامش داد.
اما بعدش چی شد؟
دو ماه بعدش
۱۶ نفر دیگه این رکورد رو شکستن.
چیزهایی که تو سرمون داریم و
فکر میکنیم غیرممکنند
اغلب جایی منتظرند
که انجامشون بدید
به شرطی محدودیت هارو
کنار بزنیم.
فکر میکنم این کار با وضعیت جسمی
و تناسب اندام بیشتر از هر چیزی
شروع میشه چون ما نمیتونیم
کنترلش کنیم
اگه فکر نمیکنید بتونید
یک مایل رو،
بدوید،به خودتون نشون بدید
میتونید بیشتر برید،
یا تو ماراتون بدوید، یا وزن کم کنید
هر چی میخواد باشه،
میفهمی اعتماد به نفس پیدا کردی
و اون رو به تمام جهانت
منتقل میکنی.

من و دوستانم یه کمی به این کار عادت کردیم
با هم یه گروه کوچک داریم
و میریم ماجراجویی،
اخیراً هم رفتم یه جای خطرناک.
من از آب پر عمق و تاریک وحشت دارم.
نمیدونم شما هم این ترس رو داشتید یا نه
این ترس برمیگرده به شش بار دیدن فیلم های
“آرواره ۱و۲و۳و۴”
وقتی که بچه بودم.
آب که بالاتر از اینجا میاد،اگه تیره باشه
الان دارم حسش میکنم.
قسم میخورم الان یه چیزی اینجا هست.
حتی اگه دریاچه تاهو باشه
با وجود آب تازه همچنان یه ترسی دارم،
احمقانه‌ است ولی هست دیگه.
بگذریم،سه سال پیش این یدک کش
رو برایه خودم پیدا کردم
همین جاها تو خلیج سان فرانسیسکو.
یه روز بارونی و طوفانی از همونایی
که حال مردم رو توقایق به هم میزنه،
منم که نشسته بودم و مایو تنم بود
و از پنجره داشتم بیرون رو نگاه میکردم
در نهایت ترس فکر میکردم
شنا میکنم تا بمیرم.
انگار میخواستم با شنا از پل
گلدن گیت رد شم.
فکر کنم بعضی هاتون این جوری شده باشید.
همونطور که نشسته بودم دوستم جاناتان
که قبلاً قضیه رو بهش گفته بودم،
اومد پیشم و اوضاعمو دید.
بهم گفت”اسکات ببین بدترین چیزی که
ممکنه پیش بیاد چیه؟”
الان لباس شنا تنته
و قرار نیست غرق بشی.
اگرم نتونستی از پسش برای
بپر تو یکی از اون ۲۰ تا قایق کایاک
تازه اگرم کوسه حمله کنه
کی گفته
از بین ۸۰ نفرتورو میبره؟
دستش درد نکنه، خیلی کمک کرد.
اون یه جورایی با این قضیبه حال میکرد
خدا به همراش باشه.
بعد هم شیرجه زد و شناکنان رفت. خوب.

انگار حرفاش خیلی روم اثر کرد،
و واقعاً احساس آرامش کردم،
فکر کنم دلیلش این بود که جاناتان
فقط ۱۳ سالش بود.

(خنده حضار)

و از بین هشتاد نفری که اون روز
زدند به آب،
سن ۶۵ نفرشون بین ۹ تا ۱۳ سال بود.
فکر کنید دنیارو چقدر متفاوت میدیدین
اگه بچه های ۹ ساله ای که بهشون برخوردی
بتونن یه مایل ونیم شنا کنن
اون هم تو آب ۱۳ درجه
اون هم از آلکاتراز تا سانفرانسیسکو.
به چی جواب مثبت میدادید؟
حاضر بودید به خاطرش از چی بگذرید؟
دست به چه تلاشی میزدید؟
آخرای شنا کردن بودم
که رسیدم به پارک آبی،
و از آب بیرون اومدم
البته تا اون موقع نصف
بچه ها رسیده بودن،
همشون برام هورا کشیدن و
به وجد اومده بودن.
شده بودم مثله آب نبات چوبی
معلوم بود تو خلیج شنا کردم،
داشتم صورتم رو تر و تمیز میکردم و
بقیه رو که تموم کرده بودن نگاه میکردم.
تا چشمم افتاد به این بچه که
انگار یه جای کارش می‌لنگید.
داشت تلو تلو می‌خورد و می‌اومد.
انگار به زور نفس میکشید
و سرش و به سختی بالا میگرفت.
انگار بقیه پدر و مادرام متوجه شده بودن،
شرط میبندم به همون چیزی فکر
میکردن که من فکر میکردم:
اینم دلیله اینکه نباید به یه بچه ۹ ساله
اجازه بدید از آلکاتراز این همه راه شنا کنه
مسئله خستگی نبود.
یهو دوتا از پدر و مادرا
پریدن و گرفتنش،
انداختنش روی شونه هاشون و
این جوری کشون کشون بردنش،
کاملا می‌لنگید.
یهو چند قدم دیگه رفتن و
بعدش تلپی انداختنش روی صندلی چرخدارش.
بعدش جوری دستاشو به نشونه پیروزی
بالا برد که تا آون موقع ندیده بودم.
هنوزم اون گرمی و انرژی شو میتونم
حس کنم
وقتی به این موفقیت رسید.
من قبلاً اونو روی صندای چرخدارش دیده بودم.
اما عمراً فکر نمیکردم بخواد شنا کنه.
میخام بگم این پسر تو ۲۰ سالگی
به کجا میرسه؟
میدونید چند نفر بش گفتن اگه این کارو
بکنی میمیری؟

به همه اون آدما و به خودت
خلافش رو ثابت میکنی،
میتونی کم کم پیشرفت
کنید به سمت
چیزی که باور داری
انجامش ممکنه.
نیازی نیست رکود دار دو ماراتون
تو جهان باشی،
فقط ناممکن هاتونو
ممکن کنید،
همش با قدمهای خیلی کوچیک شروع میشه.
و بهترین کار هم برای عملی کردنش
اینه که دور و برتون روبا آدمای
مشتاق پر کنید.
با سریع ترین چیزهایی که فکر میکنید
نمیتونید از پسشون براید
و با افرادی که قبلا
از پسش برومدن.

به قول جیم رون.
“شما میانگین پنج نفری هستی که بیشترین
وقت رو باشون می گذرونی”
و در طول تاریخ بزرگترین ترفند برای موفقیت
از هرجایی که هستی تا هر کجا میخواهی باشی
افرادی هستن که انتخاب میکنی
تا هواتونو داشته باشن.
اونا همه چیزو عوض میکنن
این حقیقت اثبات شده.
سال ۱۸۹۸، نورمن تریپلت این
تحقیق رو روی یه سری دوچرخه سوار انجام داد،
زمان حرکت دور مسیر
را هم به صورت گروهی اندازه گرفت،
و هم به صورت انفرادی.
و فهمید که دوچرخه سوارها وقتی
با گروهن تندتر رکاب میزنن.
و این مسئله در تمامی
جنبه های زندگی صدق میکنه،
و باز هم اینو اثبات میکنه که،
افراد دور و برتو مهمند
محیط همه چیزه.
اما کنترلش دیگه با شماست
چون دومسیر براتون میذاره.
۸۰ درصد از آدمای اون بیرون کارشونو
دوست ندارن،
این یعنی بیشتر آدمای دور و برمون
نه فقط اونایی که اینجان،
احساس رضایت می کنن و مارو از دنبال کردن
چیزایی که برامون مهمه باز میدارن
پس باید هواسمون به اطرافیانمون باشه.

من خودم تو این موقعیت بودم —
مثلا یکی دو سال پیش.
اینجا کسی سرگرمی ای داره
که با جون و دل انجامش بده،
همه وقتتونو براش بذارید و
اسمش رو بذارید کار،
اما کسی اهمیت نمیده و
ریالی هم پول ازش در نمیاد؟
خوبه، من چهار سال تو اینطور بودم تا
جنبش “افسانه ات رو زندگی کن” رو بسازم
تا به مردم کمک کنم کاری روانجام بدن که
واقعاً میخوانش وبهشون انگیزه میده،
از جون و دل مایه گذاشتم،
فقط سه نفر واقعاً جدی گرفتنم،
اوناها اونجا نشستن
مادرم، پدرم و همسرم چلسی.
ازتون به خاطر حمایتتون ممنونم.

(تشویق حضار)

ولی واقعا می‌خواستمش،
تو چهار سال رشدش صفر درصد بود،
نزدیک بود بی خیالش بشم،
و همون موقع بود که،
رفتم سانفرانسیسکو و آدمای
فوق العاده ای رو دیدم
که زندگیشون دیونگی بود و هیجان،
از تجارت و صفحات وب و وب نوشته هایی که
دور و برشون رو گرفته بود و به مردم
به شکل معناداری کمک میکردن،
یکی از دوستانم که الان خونواده ای
۸ نفری داره
و کل خونواده رو حمایت میکنه
اونم فقط با وب نوشته ای که دوبار
در هفته توش مطلب مینویسه.
اون ها تازه از سفر یک ماهه شون به
اروپا برگشتن.
منو تحت تأثیر قرا داد.
آخه چطوری میشه؟
شدیداً تحت تأثیر این چیزی که دیدم
قرار گرفتم،
و به جای اینکه بی خیالش بشم
جدیش گرفتم.
همه کاری کردم تا بتونم براش وقت بذارم،
همه وقتمو گذاشتم
و سعی کردم پا به پای این آدما باشم،
با هم بیرون میرفتیم، اب جو میزدیم
ورزش میکردیم از این کارا.
و بعد از چهار سال که پیشرفتم صفر بود،
بعد ازاینکه شش ماه رو با این
آدما گذروندم،
رشد انجمن “افسانه‌ات رو زندگی کن”
۱۰ برابر شد.
۱۲ ماه بعد رشدش ۱۶۰ برابر شد.
الان هم که بیشتر از ۳۰ هزار نفر
از ۱۵۸ کشور
از ابزارهای کاریابی و ارتباطی ما
به طور ماهانه استفاده میکنن.
و اون افراد این اجتماع رو با
آدمای پر انگیزه ساختن
کسایی که الهام بخش چیزی بودن
که من ارزوشو داشتم
برای “افسانه‌ات رو زندگی کن” خیلی سال پیش.

این مردم بودن که همه چیزو عوض کردن
به همین خاطره—
از خودتون سوال میکنید
چی شد
چهار سال من هیچ کس رو
این جا نمیشناختم،
من حتی خبر نداشتم چنین چیزی هست،
و آدمایی هستن که این کارهارو میکنن،
یا اینکه میشه جنبش های اینجوری داشت.
اما وقتی اومدم سانفرانسیسکو
همه آدمای دور و برم داشتن این کارو میکردن.
خیلی عادی بود، پس فکر منم رفت به اون سمت
که من چی جوری میتونم این کارو بکنم
تا اینکه چطور میشه نکنم.
و درست همون موقست که اون اتفاقه میوفته
و چراغ مغزتون روشن میشه،
و همه دنیاتون رو میگیره.
و حتی بدون تلاش هم،
استانداردهاتون از صفر میرسه به صد.
نیازی نیست اهدافتون رو تغییر بدید
بلکه باید اطرافتون رو تغییر بدید.
همینه، برای همینه که عاشقه اینم که
با همه این آدما باشم،
تا جایی که بتونم
تو TED شرکت میکنم،
توراه رفتن به سر کار تو آی‌پدم هم
نگاشون میکنم، هرچی میخواد باشه
چون این گروهیه که افرادش
انگیزه دارن.
یه روز تمام رو با هم میگذرونیم
و خیلی هم بیشتر.

بحثم رو این جوری ببندم که
در این سه رکن،
یک چیز بیشتر از هر چیزی
بینشون مشترکه.
اون ها صد در صد تحت کنترل ما هستن.
هیچ کس نمیتونه بتون بگه که نمیتونید
خودتون رو بشناسید.
هیچ کس نمیتونه بگه نمیتونید
یه قدم به جلوبرید
و محدودیت هاتون رو بشناسید و
ازشون عبور کنید.
هیچ کس نمیتونه بگه نمیشه دور رو برتون
آدمایه با انگیزه باشه
یا اینکه نباید از آدمای نا امید کننده
دور بشین
کسادی و رکود دست شما نیست.
اخراج شدن یا تصادف
دست شما نیست.
خیلی چیزا از دست ما خارجه.
اما این سه چیز کاملا دسته خودمونه،
و مینونن کل دنیامون رو عوض کنن
اگه ما تصمیمش رو داشته باشیم.

و این چیز داره اتفاق میافته اونهم
تو یه سطح وسیع.
بار اول در مجله فوربس گزارش
دولت آمریکارو خوندم
که در یک ماه افراد بیشتری
کارشون رو ترک کرده بودن
از اونهایی که اخراج شده بودند.
به نظر اونا این غیر عادی بود
اما سه ماه پشت هم اتفاق افتاد.
درست وقتی مردم ادعا میکنن
اوضاع سخت شده،
مردم دل خوشی از این زندگی
از پیش نوشته ندارند،
و نمیخوان کاری رو که بهشون
دیکته میشه بکنن،
اونم در عوض چیزایی که براشون مهمه
چیزایی که بهشون الهام میده.

مسئله اینه که مردم دارن بیدار میشن،
و میفهمن تنها چیزی که میتونه سد راه
اتفاق افتادن چیزی بشه، تخیله.
این حرفا دیگه کلیشه نیستن.
برایه من مهم نیست تو به چی علاقه داری
سرگرمیت چیه و این حرفا.
اگر توکار بافتنی هستی
میتونی کسی رو پیدا کنی که دیوونه بافتنیه،
میتونید ازشون یاد بگیری. این عالیه.
و تمام حرف امروزم اینه اینکه
از تو دل حرفهای همین مردم یاد بگیریم،
ما هر روز در “افسانه‌ات رو زندگی کن”
مشخصات این آدمها روتهیه میکنیم،
چون همین آدمهای عادی
کارای خارق العاده‌ای میکنن،
و ما میتونیم باهاشون باشیم،
و برامون عادی میشه.
قرارم نیست گاندی یا استیو جابز بشم
یا دیوونه بازی کنیم.
فقط باید کاری رو بکنی که برات مهمه،
و تأثیری بذاری که فقط و فقط از
پس تو برمیاد

حرف گاندی شد،
اون یه وکیل مسائل مالی بود،
من این اصطلاح رو شنیدم،
اون رفت دنباله یه دلیل بزرگتر
چیزی که براش مهم بود،
که نمی‌تونست انجامش بده.
من با این گفته گاندی زندگی میکنم.
“ابتدا نادیده‌ات می‌انگارند،
سپس به سخره‌ات میگیرند،
سپس به جنگ با تو برمی‌خیزند،
آنگاه پیروز میشوی”

هر چیزی فقط تا وقتی غیر ممکنه که
یه نفر انجامش بده.
میتونی با آدمهایی باشی که
همش بهت بگن نمیتونی
و تلاشت احمقانست،
یا با آدمهایی باشی که بهت انگیزه انجام
کارهارو میدن،
مثل آدمهایی که اینجا تو این اتاقند.
مسئولیت خودمون میدونم که
به دنیا نشون بدیم که
چیزایی که یه روز غیر ممکن بنظر میرسن
خیلی زود عادی میشند.
و همین الان در حال رخ دادنند.
اول باید کاری رو بکنیم
که برامون الهام بخشه،
تا بتونیم به بقیه انگیزه بدیم
تا کارایی بکنن که بهشون الهام بده.
اما نمیتونیم پیداش کنیم
مگر این که بدونیم دنبال چی هستیم.
باید روی خودمون کار کنیم.
باید اراده داشته باشیم و
دست به کشف بزنیم.
چون دنیایی رو تصور میکنم که در اون
۸۰ درصد مردم کاری رو میکنن که دوستش دارند
اما این دنیا چه جوریه؟
نوآوری چه شکلی میشه؟
شما با آدمای اتاق‌تون چطور برخورد میکنین؟
تغغیر داره شروع میشه.

همینطور که به پایان وقتمون نزدیک میشیم
میخوام فقط یه سوال ازتون بپرسم،
شاید تنها سوالیه که اهمیت داره.
و اون اینه که چه کاریه که
شما نمیتونید انجامش بدین؟
کشفش کنید، باهاش زندگی کنید،
نه فقط برای خودتون
بلکه برای همه اطرافیانتون،
چون این همون نقطه شروع
تغیر دنیاست.
اون چه کاریه که
نمی‌تونید انجامش بدید؟
ممنونم دوستان،
(تشویق حضار)

TED.com translations are made possible by volunteer
translators. Learn more about the
Open Translation Project.

© TED Conferences, LLC. All rights reserved.

0