گاهشماری جانوری یا گاهشماری دوازده جانوری یک نوع گاهشماری ایرانی است که بعد از دوران مغول در ایران متداول شد و تا اوایل قرن حاضر خورشیدی نیز، متداول بوده‌است. این گاهشماری به جهات بسیار، شبیه به گاهشماری چینی-اویغوری به نظر می‌آید.
نمونه‌هایی از این تقویم در کتیبه‌های اورخون استفاده شده‌است[۱] و بعدها از سوی ترکان به سایر مناطق برده شده‌است،[نیازمند منبع] بدین جهت به تقویم ترکی، نیز معروف شده‌است.
محمود کاشغری در کتاب دیوان لغات منسوب به قرن پنجم هجری در ذیل کلمه «برس» شرحی دربارهٔ این تقویم آورده اس که نخستین شرح دربارهٔ این تقویم است. او می‌نویسد: ترکان نام دوازده گونه از جانوران را گرفته و به عنوان نام برای دوازده سال برگزیده‌اند. سالهای عمر کودکان، تاریخ نبردها و قهرمانی‌ها و دیگر چیزها را با گردش سالهای دوازده‌گانه می‌شمارند و به یاد می‌سپارند و ریشه آن چنین است که:یکی از خاقانان ترک اراده کرده که تاریخ یکی از نبردهای سالها پیش از خود را بداند و در تاریخ وقوع آن اختلاف افتاد. از این رو خاقان در این کار با مردم مشورت کرده و در کنگره‌ای گفت: «ما سالها را نیز مانند برج‌های دوازده‌گانه و شمار ماه‌ها، دوازده قرار دهیم و این چونان یادگاری در میان ما باقی بماند.» مردم نیز پذیرفتند پس آنگاه خاقان به شکار بیرون آمد و فرمان داد حیوانات را به طرف رودخانه «ایلا سو» روان سازند. چندی از حیوانات را شکار کردند و گروهی نیز به داخل آب پریدند. دوازده گونه از حیوانات از آب گذشت و نام آنها را بر سالها نهادند نخستین این حیوانات سیچقان (موش) بود که نخستین سال است و پس از آن نام یازده حیوان دیگر را برمی‌شمارد. او می‌افزاید: ترکان گویند در هر یک از این سالها حکمتی نهفته‌است که بدان تفأل میکنند و آن را فرخنده و مبارک می‌شمارند. مثلاً وقتی سال گاو وارد می‌شد، نبردها و قهرمانی‌ها فزونی می‌یافت زیرا گاوها به هم بسیار شاخ زنند و در ستیز باشند در سال مرغ طعام فراوان شود اما در میان مردم تشویش و نگرانی پدید آید. سال تمساح (در تقویم اقتباسی فارسی سال نهنگ)، باران فروان رخ دهد و غیره.
بررسی گاهشماری حیوانی حکایت از آن دارد که این گاهشماری از ترکیب برخی اصول گاهشماری جلالی، گاهشماری هجری قمری و گاهشماری دوازده حیوانی چینی-اویغوری شکل گرفته‌است[نیازمند منبع] و در طول هفت قرنی که از یورش مغول به ایران می‌گذرد و تا سال ۱۳۰۴ هجری خورشیدی در ایران رایج بوده‌است. هرچند که در طی این چند سده همواره به یک شکل نبوده و در دوره‌های مختلف، تغییراتی نیز در آن پدید آمدهاست.
در آغاز به‌کارگیری این نوع گاهشماری، ماه‌های قمری اقترانی که با رؤیت هلال ماه آغاز می‌شد به شکلی که در گاهشماری هجری قمری کاربرد داشت، باقی ماند تا مورد تأیید مسلمانان نیز قرار بگیرد. بدین سان، به همان ترتیبی که در گاهشماری قمری عمل می‌کردند، طول ماه‌های قمری را در زیج‌ها و تقویم‌های سالیانهٔ سی روزه و بیست و نه روزه محاسبه می‌کردند.
چگونه حیوان سال را انتخاب میکنند
در این زمینه، نخستین روز سال در امور دینی و شرعیات، نخستین روز ماه محرم و در امور مالیاتی و رسمی، نوروز جلالی بود و تاریخ مطابق با آن را، گاه با گاهشماری قمری و گاه با تاریخ ماه‌های گاهشماری جلالی و برج‌های دوازده‌گانهٔ سال، مشخص نمودند. در اوایل به‌کارگیری گاهشماری حیوانی، بیشتر از مطابقت با ماه‌های هجری قمری استفاده می‌شد، امّا در دوره‌های بعد، بیشتر گاهشماری جلالی و برج‌های دوازده‌گانهٔ آن مورد استفاده قرار می‌گرفت.
بر این اساس، طول متوسط سال برای کارهای رسمی و مالیاتی در گاهشماری حیوانی، برابر با طول متوسط سال حقیقی خورشیدی بود.
تا دوره صفویه، با ماه‌های قمری رواج داشت، امّا از دوره صفویه، مقرر گردید که علاوه بر ماه‌های قمری، ماه‌های شمسی نیز در تقویم‌های سالیانه ثبت شود. این روش از عصر صفویه تا سال ۱۳۲۹ هجری قمری ادامه داشت. در این سال ماه‌های شمسی با نام برج‌های دوازده‌گانه پذیرفته شده و در تقویم‌های سالیانه ثبت شدند.
صفویان همچون مغول‌ها سالهای قمری را با نام حیواناتی که به سالهای هم‌زمان چینی-اویغوری اطلاق می‌شد، نامگذاری می‌کردند و از آنجا که هر سی و سه سال خورشیدی (یا هر سی و سه سال قمری چینی-اویغوری) برابر با سی و چهار سال قمری می‌باشد، همواره یک سال قمری در طی این مدت بی‌نام می‌ماند؛ بنابراین در عصر صفویه قرار بر این شد که در گاهشماری حیوانی، در هر دورهٔ سی و سه یا سی و چهار سالهٔ شمسی – قمریِ چینی – اویغوری، یک سال قمری در نامگذاری حذف گردد.
با اینکه این حذف، در هر سی و سه یا سی و چهار سال لازم بود، امّا در عرصهٔ عمل، چندان به صورت منظم اجرا نمی‌شد. به عنوان نمونه در گزارش اسکندر منشی، وقایع نگار دورهٔ صفویه، در برخی موارد نام یک حیوان به دو سال متوالی داده شده‌است.
ریشه و خاستگاه این گاهشماری و علت تأثیرگذاری این دوازده حیوان خاص بر سرنوشت زمین و انسان، به یک افسانهٔ کهن بودایی بازمی‌گردد:
روزی بودا در آغاز سال نو، تمامی حیوانات را به نزد خویش دعوت کرد، امّا از میان تمامی حیوانات، تنها دوازده حیوان دعوت بودا را جدّی گرفتند و به محضر او رفتند. این دوازده حیوان عبارت بودند از:
موش، گاو، پلنگ (یا ببر)، خرگوش (یا گربه)، نهنگ (یا اژدها)، مار، اسب، گوسفند (یا بز)، میمون، مرغ (یا خروس)، سگ و خوک. از آن پس بودا مقدّر نمود که سرنوشت انسان و جهان، تنها به دست این دوازده حیوان باشد و هریک از این حیوانات در هر سال یکی پس از دیگری پدیدار شوند و مقدورات کائنات و سرنوشت جهان را در دست بگیرند.[نیازمند منبع]
نام سالهای دوازده‌گانهٔ حیوانی که بخصوص در دوره حکومت قاجار تا سال ۱۲۸۹ خورشیدی در ایران به کار می‌رفته (با تقویم اویغوری-چینی تفاوت‌هایی دارد) به ترتیب عبارت است از:[نیازمند منبع]
ترتیب نام‌های حیوانی سالها را ابونصر فراهی در نصاب الصبیان چنین به نظم درآورده است:[نیازمند منبع]
گفته شده‌است که مردم جنوب شرق آسیا (به پیروی از مغول‌ها) به این گاهشماری عنایت داشتند و از آن استفاده می‌کردند، ویژگی‌های هریک از سال‌هایی را که با نام یکی از حیوانات دوازده‌گانهٔ مذکور قرین می‌شد و نام آن حیوان را می‌گرفت، همانند خوی و سرشت آن حیوان می‌دانستند و انتظار حوادثی مطابق با چنان خلق و خویی از آن سال داشتند، و در تفأل‌ها و پیش‌بینی‌ها، به ویژه در تقویم‌های سالانهٔ نجومی (که هنوز هم تهیه و منتشر می‌شوند) منظور می‌گشت. در اینکه هنوز هم نزد عامّه چنین برداشتی وجود داشته باشد تردید وجود دارد.
برای تعیین اینکه هر سال خورشیدی، به نام کدامیک از حیوانات دوازده‌گانهٔ فوق است، کافیست تا عدد آن سال را با عدد ۶ جمع بزنیم و بعد حاصل جمع رابر عدد ۱۲ تقسیم نمائیم و سپس به باقیمانده نهایی نگاه کنیم. عدد باقیمانده، نمایندهٔ نام آن سال بر مبنای ترتیب یادشده‌است.
بعنوان مثال، برای دانستن نام سال ۱۳۹۲ خورشیدی، ابتدا ۱۳۹۲ را با ۶ جمع می‌کنیم و حاصل یعنی عدد ۱۳۹۸ را بر ۱۲ تقسیم می‌کنیم که باقیماندهٔ نهایی تقسیم، عدد ۶ میشود که با رجوع به ترتیب نام‌برده نمایندهٔ سال مار است.[نیازمند منبع]
امسال ۱۳۹۹ (خورشیدی) سال حیوانی موش می‌باشد.
گاهشماری جانوری یا گاهشماری دوازده جانوری یک نوع گاهشماری ایرانی است که بعد از دوران مغول در ایران متداول شد و تا اوایل قرن حاضر خورشیدی نیز، متداول بوده‌است. این گاهشماری به جهات بسیار، شبیه به گاهشماری چینی-اویغوری به نظر می‌آید.
نمونه‌هایی از این تقویم در کتیبه‌های اورخون استفاده شده‌است[۱] و بعدها از سوی ترکان به سایر مناطق برده شده‌است،[نیازمند منبع] بدین جهت به تقویم ترکی، نیز معروف شده‌است.
محمود کاشغری در کتاب دیوان لغات منسوب به قرن پنجم هجری در ذیل کلمه «برس» شرحی دربارهٔ این تقویم آورده اس که نخستین شرح دربارهٔ این تقویم است. او می‌نویسد: ترکان نام دوازده گونه از جانوران را گرفته و به عنوان نام برای دوازده سال برگزیده‌اند. سالهای عمر کودکان، تاریخ نبردها و قهرمانی‌ها و دیگر چیزها را با گردش سالهای دوازده‌گانه می‌شمارند و به یاد می‌سپارند و ریشه آن چنین است که:یکی از خاقانان ترک اراده کرده که تاریخ یکی از نبردهای سالها پیش از خود را بداند و در تاریخ وقوع آن اختلاف افتاد. از این رو خاقان در این کار با مردم مشورت کرده و در کنگره‌ای گفت: «ما سالها را نیز مانند برج‌های دوازده‌گانه و شمار ماه‌ها، دوازده قرار دهیم و این چونان یادگاری در میان ما باقی بماند.» مردم نیز پذیرفتند پس آنگاه خاقان به شکار بیرون آمد و فرمان داد حیوانات را به طرف رودخانه «ایلا سو» روان سازند. چندی از حیوانات را شکار کردند و گروهی نیز به داخل آب پریدند. دوازده گونه از حیوانات از آب گذشت و نام آنها را بر سالها نهادند نخستین این حیوانات سیچقان (موش) بود که نخستین سال است و پس از آن نام یازده حیوان دیگر را برمی‌شمارد. او می‌افزاید: ترکان گویند در هر یک از این سالها حکمتی نهفته‌است که بدان تفأل میکنند و آن را فرخنده و مبارک می‌شمارند. مثلاً وقتی سال گاو وارد می‌شد، نبردها و قهرمانی‌ها فزونی می‌یافت زیرا گاوها به هم بسیار شاخ زنند و در ستیز باشند در سال مرغ طعام فراوان شود اما در میان مردم تشویش و نگرانی پدید آید. سال تمساح (در تقویم اقتباسی فارسی سال نهنگ)، باران فروان رخ دهد و غیره.
بررسی گاهشماری حیوانی حکایت از آن دارد که این گاهشماری از ترکیب برخی اصول گاهشماری جلالی، گاهشماری هجری قمری و گاهشماری دوازده حیوانی چینی-اویغوری شکل گرفته‌است[نیازمند منبع] و در طول هفت قرنی که از یورش مغول به ایران می‌گذرد و تا سال ۱۳۰۴ هجری خورشیدی در ایران رایج بوده‌است. هرچند که در طی این چند سده همواره به یک شکل نبوده و در دوره‌های مختلف، تغییراتی نیز در آن پدید آمدهاست.
در آغاز به‌کارگیری این نوع گاهشماری، ماه‌های قمری اقترانی که با رؤیت هلال ماه آغاز می‌شد به شکلی که در گاهشماری هجری قمری کاربرد داشت، باقی ماند تا مورد تأیید مسلمانان نیز قرار بگیرد. بدین سان، به همان ترتیبی که در گاهشماری قمری عمل می‌کردند، طول ماه‌های قمری را در زیج‌ها و تقویم‌های سالیانهٔ سی روزه و بیست و نه روزه محاسبه می‌کردند.
چگونه حیوان سال را انتخاب میکنند
در این زمینه، نخستین روز سال در امور دینی و شرعیات، نخستین روز ماه محرم و در امور مالیاتی و رسمی، نوروز جلالی بود و تاریخ مطابق با آن را، گاه با گاهشماری قمری و گاه با تاریخ ماه‌های گاهشماری جلالی و برج‌های دوازده‌گانهٔ سال، مشخص نمودند. در اوایل به‌کارگیری گاهشماری حیوانی، بیشتر از مطابقت با ماه‌های هجری قمری استفاده می‌شد، امّا در دوره‌های بعد، بیشتر گاهشماری جلالی و برج‌های دوازده‌گانهٔ آن مورد استفاده قرار می‌گرفت.
بر این اساس، طول متوسط سال برای کارهای رسمی و مالیاتی در گاهشماری حیوانی، برابر با طول متوسط سال حقیقی خورشیدی بود.
تا دوره صفویه، با ماه‌های قمری رواج داشت، امّا از دوره صفویه، مقرر گردید که علاوه بر ماه‌های قمری، ماه‌های شمسی نیز در تقویم‌های سالیانه ثبت شود. این روش از عصر صفویه تا سال ۱۳۲۹ هجری قمری ادامه داشت. در این سال ماه‌های شمسی با نام برج‌های دوازده‌گانه پذیرفته شده و در تقویم‌های سالیانه ثبت شدند.
صفویان همچون مغول‌ها سالهای قمری را با نام حیواناتی که به سالهای هم‌زمان چینی-اویغوری اطلاق می‌شد، نامگذاری می‌کردند و از آنجا که هر سی و سه سال خورشیدی (یا هر سی و سه سال قمری چینی-اویغوری) برابر با سی و چهار سال قمری می‌باشد، همواره یک سال قمری در طی این مدت بی‌نام می‌ماند؛ بنابراین در عصر صفویه قرار بر این شد که در گاهشماری حیوانی، در هر دورهٔ سی و سه یا سی و چهار سالهٔ شمسی – قمریِ چینی – اویغوری، یک سال قمری در نامگذاری حذف گردد.
با اینکه این حذف، در هر سی و سه یا سی و چهار سال لازم بود، امّا در عرصهٔ عمل، چندان به صورت منظم اجرا نمی‌شد. به عنوان نمونه در گزارش اسکندر منشی، وقایع نگار دورهٔ صفویه، در برخی موارد نام یک حیوان به دو سال متوالی داده شده‌است.
ریشه و خاستگاه این گاهشماری و علت تأثیرگذاری این دوازده حیوان خاص بر سرنوشت زمین و انسان، به یک افسانهٔ کهن بودایی بازمی‌گردد:
روزی بودا در آغاز سال نو، تمامی حیوانات را به نزد خویش دعوت کرد، امّا از میان تمامی حیوانات، تنها دوازده حیوان دعوت بودا را جدّی گرفتند و به محضر او رفتند. این دوازده حیوان عبارت بودند از:
موش، گاو، پلنگ (یا ببر)، خرگوش (یا گربه)، نهنگ (یا اژدها)، مار، اسب، گوسفند (یا بز)، میمون، مرغ (یا خروس)، سگ و خوک. از آن پس بودا مقدّر نمود که سرنوشت انسان و جهان، تنها به دست این دوازده حیوان باشد و هریک از این حیوانات در هر سال یکی پس از دیگری پدیدار شوند و مقدورات کائنات و سرنوشت جهان را در دست بگیرند.[نیازمند منبع]
نام سالهای دوازده‌گانهٔ حیوانی که بخصوص در دوره حکومت قاجار تا سال ۱۲۸۹ خورشیدی در ایران به کار می‌رفته (با تقویم اویغوری-چینی تفاوت‌هایی دارد) به ترتیب عبارت است از:[نیازمند منبع]
ترتیب نام‌های حیوانی سالها را ابونصر فراهی در نصاب الصبیان چنین به نظم درآورده است:[نیازمند منبع]
گفته شده‌است که مردم جنوب شرق آسیا (به پیروی از مغول‌ها) به این گاهشماری عنایت داشتند و از آن استفاده می‌کردند، ویژگی‌های هریک از سال‌هایی را که با نام یکی از حیوانات دوازده‌گانهٔ مذکور قرین می‌شد و نام آن حیوان را می‌گرفت، همانند خوی و سرشت آن حیوان می‌دانستند و انتظار حوادثی مطابق با چنان خلق و خویی از آن سال داشتند، و در تفأل‌ها و پیش‌بینی‌ها، به ویژه در تقویم‌های سالانهٔ نجومی (که هنوز هم تهیه و منتشر می‌شوند) منظور می‌گشت. در اینکه هنوز هم نزد عامّه چنین برداشتی وجود داشته باشد تردید وجود دارد.
برای تعیین اینکه هر سال خورشیدی، به نام کدامیک از حیوانات دوازده‌گانهٔ فوق است، کافیست تا عدد آن سال را با عدد ۶ جمع بزنیم و بعد حاصل جمع رابر عدد ۱۲ تقسیم نمائیم و سپس به باقیمانده نهایی نگاه کنیم. عدد باقیمانده، نمایندهٔ نام آن سال بر مبنای ترتیب یادشده‌است.
بعنوان مثال، برای دانستن نام سال ۱۳۹۲ خورشیدی، ابتدا ۱۳۹۲ را با ۶ جمع می‌کنیم و حاصل یعنی عدد ۱۳۹۸ را بر ۱۲ تقسیم می‌کنیم که باقیماندهٔ نهایی تقسیم، عدد ۶ میشود که با رجوع به ترتیب نام‌برده نمایندهٔ سال مار است.[نیازمند منبع]
امسال ۱۳۹۹ (خورشیدی) سال حیوانی موش می‌باشد.
گاهشماری جانوری یا گاهشماری دوازده جانوری یک نوع گاهشماری ایرانی است که بعد از دوران مغول در ایران متداول شد و تا اوایل قرن حاضر خورشیدی نیز، متداول بوده‌است. این گاهشماری به جهات بسیار، شبیه به گاهشماری چینی-اویغوری به نظر می‌آید.
نمونه‌هایی از این تقویم در کتیبه‌های اورخون استفاده شده‌است[۱] و بعدها از سوی ترکان به سایر مناطق برده شده‌است،[نیازمند منبع] بدین جهت به تقویم ترکی، نیز معروف شده‌است.
محمود کاشغری در کتاب دیوان لغات منسوب به قرن پنجم هجری در ذیل کلمه «برس» شرحی دربارهٔ این تقویم آورده اس که نخستین شرح دربارهٔ این تقویم است. او می‌نویسد: ترکان نام دوازده گونه از جانوران را گرفته و به عنوان نام برای دوازده سال برگزیده‌اند. سالهای عمر کودکان، تاریخ نبردها و قهرمانی‌ها و دیگر چیزها را با گردش سالهای دوازده‌گانه می‌شمارند و به یاد می‌سپارند و ریشه آن چنین است که:یکی از خاقانان ترک اراده کرده که تاریخ یکی از نبردهای سالها پیش از خود را بداند و در تاریخ وقوع آن اختلاف افتاد. از این رو خاقان در این کار با مردم مشورت کرده و در کنگره‌ای گفت: «ما سالها را نیز مانند برج‌های دوازده‌گانه و شمار ماه‌ها، دوازده قرار دهیم و این چونان یادگاری در میان ما باقی بماند.» مردم نیز پذیرفتند پس آنگاه خاقان به شکار بیرون آمد و فرمان داد حیوانات را به طرف رودخانه «ایلا سو» روان سازند. چندی از حیوانات را شکار کردند و گروهی نیز به داخل آب پریدند. دوازده گونه از حیوانات از آب گذشت و نام آنها را بر سالها نهادند نخستین این حیوانات سیچقان (موش) بود که نخستین سال است و پس از آن نام یازده حیوان دیگر را برمی‌شمارد. او می‌افزاید: ترکان گویند در هر یک از این سالها حکمتی نهفته‌است که بدان تفأل میکنند و آن را فرخنده و مبارک می‌شمارند. مثلاً وقتی سال گاو وارد می‌شد، نبردها و قهرمانی‌ها فزونی می‌یافت زیرا گاوها به هم بسیار شاخ زنند و در ستیز باشند در سال مرغ طعام فراوان شود اما در میان مردم تشویش و نگرانی پدید آید. سال تمساح (در تقویم اقتباسی فارسی سال نهنگ)، باران فروان رخ دهد و غیره.
بررسی گاهشماری حیوانی حکایت از آن دارد که این گاهشماری از ترکیب برخی اصول گاهشماری جلالی، گاهشماری هجری قمری و گاهشماری دوازده حیوانی چینی-اویغوری شکل گرفته‌است[نیازمند منبع] و در طول هفت قرنی که از یورش مغول به ایران می‌گذرد و تا سال ۱۳۰۴ هجری خورشیدی در ایران رایج بوده‌است. هرچند که در طی این چند سده همواره به یک شکل نبوده و در دوره‌های مختلف، تغییراتی نیز در آن پدید آمدهاست.
در آغاز به‌کارگیری این نوع گاهشماری، ماه‌های قمری اقترانی که با رؤیت هلال ماه آغاز می‌شد به شکلی که در گاهشماری هجری قمری کاربرد داشت، باقی ماند تا مورد تأیید مسلمانان نیز قرار بگیرد. بدین سان، به همان ترتیبی که در گاهشماری قمری عمل می‌کردند، طول ماه‌های قمری را در زیج‌ها و تقویم‌های سالیانهٔ سی روزه و بیست و نه روزه محاسبه می‌کردند.
چگونه حیوان سال را انتخاب میکنند
در این زمینه، نخستین روز سال در امور دینی و شرعیات، نخستین روز ماه محرم و در امور مالیاتی و رسمی، نوروز جلالی بود و تاریخ مطابق با آن را، گاه با گاهشماری قمری و گاه با تاریخ ماه‌های گاهشماری جلالی و برج‌های دوازده‌گانهٔ سال، مشخص نمودند. در اوایل به‌کارگیری گاهشماری حیوانی، بیشتر از مطابقت با ماه‌های هجری قمری استفاده می‌شد، امّا در دوره‌های بعد، بیشتر گاهشماری جلالی و برج‌های دوازده‌گانهٔ آن مورد استفاده قرار می‌گرفت.
بر این اساس، طول متوسط سال برای کارهای رسمی و مالیاتی در گاهشماری حیوانی، برابر با طول متوسط سال حقیقی خورشیدی بود.
تا دوره صفویه، با ماه‌های قمری رواج داشت، امّا از دوره صفویه، مقرر گردید که علاوه بر ماه‌های قمری، ماه‌های شمسی نیز در تقویم‌های سالیانه ثبت شود. این روش از عصر صفویه تا سال ۱۳۲۹ هجری قمری ادامه داشت. در این سال ماه‌های شمسی با نام برج‌های دوازده‌گانه پذیرفته شده و در تقویم‌های سالیانه ثبت شدند.
صفویان همچون مغول‌ها سالهای قمری را با نام حیواناتی که به سالهای هم‌زمان چینی-اویغوری اطلاق می‌شد، نامگذاری می‌کردند و از آنجا که هر سی و سه سال خورشیدی (یا هر سی و سه سال قمری چینی-اویغوری) برابر با سی و چهار سال قمری می‌باشد، همواره یک سال قمری در طی این مدت بی‌نام می‌ماند؛ بنابراین در عصر صفویه قرار بر این شد که در گاهشماری حیوانی، در هر دورهٔ سی و سه یا سی و چهار سالهٔ شمسی – قمریِ چینی – اویغوری، یک سال قمری در نامگذاری حذف گردد.
با اینکه این حذف، در هر سی و سه یا سی و چهار سال لازم بود، امّا در عرصهٔ عمل، چندان به صورت منظم اجرا نمی‌شد. به عنوان نمونه در گزارش اسکندر منشی، وقایع نگار دورهٔ صفویه، در برخی موارد نام یک حیوان به دو سال متوالی داده شده‌است.
ریشه و خاستگاه این گاهشماری و علت تأثیرگذاری این دوازده حیوان خاص بر سرنوشت زمین و انسان، به یک افسانهٔ کهن بودایی بازمی‌گردد:
روزی بودا در آغاز سال نو، تمامی حیوانات را به نزد خویش دعوت کرد، امّا از میان تمامی حیوانات، تنها دوازده حیوان دعوت بودا را جدّی گرفتند و به محضر او رفتند. این دوازده حیوان عبارت بودند از:
موش، گاو، پلنگ (یا ببر)، خرگوش (یا گربه)، نهنگ (یا اژدها)، مار، اسب، گوسفند (یا بز)، میمون، مرغ (یا خروس)، سگ و خوک. از آن پس بودا مقدّر نمود که سرنوشت انسان و جهان، تنها به دست این دوازده حیوان باشد و هریک از این حیوانات در هر سال یکی پس از دیگری پدیدار شوند و مقدورات کائنات و سرنوشت جهان را در دست بگیرند.[نیازمند منبع]
نام سالهای دوازده‌گانهٔ حیوانی که بخصوص در دوره حکومت قاجار تا سال ۱۲۸۹ خورشیدی در ایران به کار می‌رفته (با تقویم اویغوری-چینی تفاوت‌هایی دارد) به ترتیب عبارت است از:[نیازمند منبع]
ترتیب نام‌های حیوانی سالها را ابونصر فراهی در نصاب الصبیان چنین به نظم درآورده است:[نیازمند منبع]
گفته شده‌است که مردم جنوب شرق آسیا (به پیروی از مغول‌ها) به این گاهشماری عنایت داشتند و از آن استفاده می‌کردند، ویژگی‌های هریک از سال‌هایی را که با نام یکی از حیوانات دوازده‌گانهٔ مذکور قرین می‌شد و نام آن حیوان را می‌گرفت، همانند خوی و سرشت آن حیوان می‌دانستند و انتظار حوادثی مطابق با چنان خلق و خویی از آن سال داشتند، و در تفأل‌ها و پیش‌بینی‌ها، به ویژه در تقویم‌های سالانهٔ نجومی (که هنوز هم تهیه و منتشر می‌شوند) منظور می‌گشت. در اینکه هنوز هم نزد عامّه چنین برداشتی وجود داشته باشد تردید وجود دارد.
برای تعیین اینکه هر سال خورشیدی، به نام کدامیک از حیوانات دوازده‌گانهٔ فوق است، کافیست تا عدد آن سال را با عدد ۶ جمع بزنیم و بعد حاصل جمع رابر عدد ۱۲ تقسیم نمائیم و سپس به باقیمانده نهایی نگاه کنیم. عدد باقیمانده، نمایندهٔ نام آن سال بر مبنای ترتیب یادشده‌است.
بعنوان مثال، برای دانستن نام سال ۱۳۹۲ خورشیدی، ابتدا ۱۳۹۲ را با ۶ جمع می‌کنیم و حاصل یعنی عدد ۱۳۹۸ را بر ۱۲ تقسیم می‌کنیم که باقیماندهٔ نهایی تقسیم، عدد ۶ میشود که با رجوع به ترتیب نام‌برده نمایندهٔ سال مار است.[نیازمند منبع]
امسال ۱۳۹۹ (خورشیدی) سال حیوانی موش می‌باشد.
گاهشماری جانوری یا گاهشماری دوازده جانوری یک نوع گاهشماری ایرانی است که بعد از دوران مغول در ایران متداول شد و تا اوایل قرن حاضر خورشیدی نیز، متداول بوده‌است. این گاهشماری به جهات بسیار، شبیه به گاهشماری چینی-اویغوری به نظر می‌آید.
نمونه‌هایی از این تقویم در کتیبه‌های اورخون استفاده شده‌است[۱] و بعدها از سوی ترکان به سایر مناطق برده شده‌است،[نیازمند منبع] بدین جهت به تقویم ترکی، نیز معروف شده‌است.
محمود کاشغری در کتاب دیوان لغات منسوب به قرن پنجم هجری در ذیل کلمه «برس» شرحی دربارهٔ این تقویم آورده اس که نخستین شرح دربارهٔ این تقویم است. او می‌نویسد: ترکان نام دوازده گونه از جانوران را گرفته و به عنوان نام برای دوازده سال برگزیده‌اند. سالهای عمر کودکان، تاریخ نبردها و قهرمانی‌ها و دیگر چیزها را با گردش سالهای دوازده‌گانه می‌شمارند و به یاد می‌سپارند و ریشه آن چنین است که:یکی از خاقانان ترک اراده کرده که تاریخ یکی از نبردهای سالها پیش از خود را بداند و در تاریخ وقوع آن اختلاف افتاد. از این رو خاقان در این کار با مردم مشورت کرده و در کنگره‌ای گفت: «ما سالها را نیز مانند برج‌های دوازده‌گانه و شمار ماه‌ها، دوازده قرار دهیم و این چونان یادگاری در میان ما باقی بماند.» مردم نیز پذیرفتند پس آنگاه خاقان به شکار بیرون آمد و فرمان داد حیوانات را به طرف رودخانه «ایلا سو» روان سازند. چندی از حیوانات را شکار کردند و گروهی نیز به داخل آب پریدند. دوازده گونه از حیوانات از آب گذشت و نام آنها را بر سالها نهادند نخستین این حیوانات سیچقان (موش) بود که نخستین سال است و پس از آن نام یازده حیوان دیگر را برمی‌شمارد. او می‌افزاید: ترکان گویند در هر یک از این سالها حکمتی نهفته‌است که بدان تفأل میکنند و آن را فرخنده و مبارک می‌شمارند. مثلاً وقتی سال گاو وارد می‌شد، نبردها و قهرمانی‌ها فزونی می‌یافت زیرا گاوها به هم بسیار شاخ زنند و در ستیز باشند در سال مرغ طعام فراوان شود اما در میان مردم تشویش و نگرانی پدید آید. سال تمساح (در تقویم اقتباسی فارسی سال نهنگ)، باران فروان رخ دهد و غیره.
بررسی گاهشماری حیوانی حکایت از آن دارد که این گاهشماری از ترکیب برخی اصول گاهشماری جلالی، گاهشماری هجری قمری و گاهشماری دوازده حیوانی چینی-اویغوری شکل گرفته‌است[نیازمند منبع] و در طول هفت قرنی که از یورش مغول به ایران می‌گذرد و تا سال ۱۳۰۴ هجری خورشیدی در ایران رایج بوده‌است. هرچند که در طی این چند سده همواره به یک شکل نبوده و در دوره‌های مختلف، تغییراتی نیز در آن پدید آمدهاست.
در آغاز به‌کارگیری این نوع گاهشماری، ماه‌های قمری اقترانی که با رؤیت هلال ماه آغاز می‌شد به شکلی که در گاهشماری هجری قمری کاربرد داشت، باقی ماند تا مورد تأیید مسلمانان نیز قرار بگیرد. بدین سان، به همان ترتیبی که در گاهشماری قمری عمل می‌کردند، طول ماه‌های قمری را در زیج‌ها و تقویم‌های سالیانهٔ سی روزه و بیست و نه روزه محاسبه می‌کردند.
چگونه حیوان سال را انتخاب میکنند
در این زمینه، نخستین روز سال در امور دینی و شرعیات، نخستین روز ماه محرم و در امور مالیاتی و رسمی، نوروز جلالی بود و تاریخ مطابق با آن را، گاه با گاهشماری قمری و گاه با تاریخ ماه‌های گاهشماری جلالی و برج‌های دوازده‌گانهٔ سال، مشخص نمودند. در اوایل به‌کارگیری گاهشماری حیوانی، بیشتر از مطابقت با ماه‌های هجری قمری استفاده می‌شد، امّا در دوره‌های بعد، بیشتر گاهشماری جلالی و برج‌های دوازده‌گانهٔ آن مورد استفاده قرار می‌گرفت.
بر این اساس، طول متوسط سال برای کارهای رسمی و مالیاتی در گاهشماری حیوانی، برابر با طول متوسط سال حقیقی خورشیدی بود.
تا دوره صفویه، با ماه‌های قمری رواج داشت، امّا از دوره صفویه، مقرر گردید که علاوه بر ماه‌های قمری، ماه‌های شمسی نیز در تقویم‌های سالیانه ثبت شود. این روش از عصر صفویه تا سال ۱۳۲۹ هجری قمری ادامه داشت. در این سال ماه‌های شمسی با نام برج‌های دوازده‌گانه پذیرفته شده و در تقویم‌های سالیانه ثبت شدند.
صفویان همچون مغول‌ها سالهای قمری را با نام حیواناتی که به سالهای هم‌زمان چینی-اویغوری اطلاق می‌شد، نامگذاری می‌کردند و از آنجا که هر سی و سه سال خورشیدی (یا هر سی و سه سال قمری چینی-اویغوری) برابر با سی و چهار سال قمری می‌باشد، همواره یک سال قمری در طی این مدت بی‌نام می‌ماند؛ بنابراین در عصر صفویه قرار بر این شد که در گاهشماری حیوانی، در هر دورهٔ سی و سه یا سی و چهار سالهٔ شمسی – قمریِ چینی – اویغوری، یک سال قمری در نامگذاری حذف گردد.
با اینکه این حذف، در هر سی و سه یا سی و چهار سال لازم بود، امّا در عرصهٔ عمل، چندان به صورت منظم اجرا نمی‌شد. به عنوان نمونه در گزارش اسکندر منشی، وقایع نگار دورهٔ صفویه، در برخی موارد نام یک حیوان به دو سال متوالی داده شده‌است.
ریشه و خاستگاه این گاهشماری و علت تأثیرگذاری این دوازده حیوان خاص بر سرنوشت زمین و انسان، به یک افسانهٔ کهن بودایی بازمی‌گردد:
روزی بودا در آغاز سال نو، تمامی حیوانات را به نزد خویش دعوت کرد، امّا از میان تمامی حیوانات، تنها دوازده حیوان دعوت بودا را جدّی گرفتند و به محضر او رفتند. این دوازده حیوان عبارت بودند از:
موش، گاو، پلنگ (یا ببر)، خرگوش (یا گربه)، نهنگ (یا اژدها)، مار، اسب، گوسفند (یا بز)، میمون، مرغ (یا خروس)، سگ و خوک. از آن پس بودا مقدّر نمود که سرنوشت انسان و جهان، تنها به دست این دوازده حیوان باشد و هریک از این حیوانات در هر سال یکی پس از دیگری پدیدار شوند و مقدورات کائنات و سرنوشت جهان را در دست بگیرند.[نیازمند منبع]
نام سالهای دوازده‌گانهٔ حیوانی که بخصوص در دوره حکومت قاجار تا سال ۱۲۸۹ خورشیدی در ایران به کار می‌رفته (با تقویم اویغوری-چینی تفاوت‌هایی دارد) به ترتیب عبارت است از:[نیازمند منبع]
ترتیب نام‌های حیوانی سالها را ابونصر فراهی در نصاب الصبیان چنین به نظم درآورده است:[نیازمند منبع]
گفته شده‌است که مردم جنوب شرق آسیا (به پیروی از مغول‌ها) به این گاهشماری عنایت داشتند و از آن استفاده می‌کردند، ویژگی‌های هریک از سال‌هایی را که با نام یکی از حیوانات دوازده‌گانهٔ مذکور قرین می‌شد و نام آن حیوان را می‌گرفت، همانند خوی و سرشت آن حیوان می‌دانستند و انتظار حوادثی مطابق با چنان خلق و خویی از آن سال داشتند، و در تفأل‌ها و پیش‌بینی‌ها، به ویژه در تقویم‌های سالانهٔ نجومی (که هنوز هم تهیه و منتشر می‌شوند) منظور می‌گشت. در اینکه هنوز هم نزد عامّه چنین برداشتی وجود داشته باشد تردید وجود دارد.
برای تعیین اینکه هر سال خورشیدی، به نام کدامیک از حیوانات دوازده‌گانهٔ فوق است، کافیست تا عدد آن سال را با عدد ۶ جمع بزنیم و بعد حاصل جمع رابر عدد ۱۲ تقسیم نمائیم و سپس به باقیمانده نهایی نگاه کنیم. عدد باقیمانده، نمایندهٔ نام آن سال بر مبنای ترتیب یادشده‌است.
بعنوان مثال، برای دانستن نام سال ۱۳۹۲ خورشیدی، ابتدا ۱۳۹۲ را با ۶ جمع می‌کنیم و حاصل یعنی عدد ۱۳۹۸ را بر ۱۲ تقسیم می‌کنیم که باقیماندهٔ نهایی تقسیم، عدد ۶ میشود که با رجوع به ترتیب نام‌برده نمایندهٔ سال مار است.[نیازمند منبع]
امسال ۱۳۹۹ (خورشیدی) سال حیوانی موش می‌باشد.
گاهشماری جانوری یا گاهشماری دوازده جانوری یک نوع گاهشماری ایرانی است که بعد از دوران مغول در ایران متداول شد و تا اوایل قرن حاضر خورشیدی نیز، متداول بوده‌است. این گاهشماری به جهات بسیار، شبیه به گاهشماری چینی-اویغوری به نظر می‌آید.
نمونه‌هایی از این تقویم در کتیبه‌های اورخون استفاده شده‌است[۱] و بعدها از سوی ترکان به سایر مناطق برده شده‌است،[نیازمند منبع] بدین جهت به تقویم ترکی، نیز معروف شده‌است.
محمود کاشغری در کتاب دیوان لغات منسوب به قرن پنجم هجری در ذیل کلمه «برس» شرحی دربارهٔ این تقویم آورده اس که نخستین شرح دربارهٔ این تقویم است. او می‌نویسد: ترکان نام دوازده گونه از جانوران را گرفته و به عنوان نام برای دوازده سال برگزیده‌اند. سالهای عمر کودکان، تاریخ نبردها و قهرمانی‌ها و دیگر چیزها را با گردش سالهای دوازده‌گانه می‌شمارند و به یاد می‌سپارند و ریشه آن چنین است که:یکی از خاقانان ترک اراده کرده که تاریخ یکی از نبردهای سالها پیش از خود را بداند و در تاریخ وقوع آن اختلاف افتاد. از این رو خاقان در این کار با مردم مشورت کرده و در کنگره‌ای گفت: «ما سالها را نیز مانند برج‌های دوازده‌گانه و شمار ماه‌ها، دوازده قرار دهیم و این چونان یادگاری در میان ما باقی بماند.» مردم نیز پذیرفتند پس آنگاه خاقان به شکار بیرون آمد و فرمان داد حیوانات را به طرف رودخانه «ایلا سو» روان سازند. چندی از حیوانات را شکار کردند و گروهی نیز به داخل آب پریدند. دوازده گونه از حیوانات از آب گذشت و نام آنها را بر سالها نهادند نخستین این حیوانات سیچقان (موش) بود که نخستین سال است و پس از آن نام یازده حیوان دیگر را برمی‌شمارد. او می‌افزاید: ترکان گویند در هر یک از این سالها حکمتی نهفته‌است که بدان تفأل میکنند و آن را فرخنده و مبارک می‌شمارند. مثلاً وقتی سال گاو وارد می‌شد، نبردها و قهرمانی‌ها فزونی می‌یافت زیرا گاوها به هم بسیار شاخ زنند و در ستیز باشند در سال مرغ طعام فراوان شود اما در میان مردم تشویش و نگرانی پدید آید. سال تمساح (در تقویم اقتباسی فارسی سال نهنگ)، باران فروان رخ دهد و غیره.
بررسی گاهشماری حیوانی حکایت از آن دارد که این گاهشماری از ترکیب برخی اصول گاهشماری جلالی، گاهشماری هجری قمری و گاهشماری دوازده حیوانی چینی-اویغوری شکل گرفته‌است[نیازمند منبع] و در طول هفت قرنی که از یورش مغول به ایران می‌گذرد و تا سال ۱۳۰۴ هجری خورشیدی در ایران رایج بوده‌است. هرچند که در طی این چند سده همواره به یک شکل نبوده و در دوره‌های مختلف، تغییراتی نیز در آن پدید آمدهاست.
در آغاز به‌کارگیری این نوع گاهشماری، ماه‌های قمری اقترانی که با رؤیت هلال ماه آغاز می‌شد به شکلی که در گاهشماری هجری قمری کاربرد داشت، باقی ماند تا مورد تأیید مسلمانان نیز قرار بگیرد. بدین سان، به همان ترتیبی که در گاهشماری قمری عمل می‌کردند، طول ماه‌های قمری را در زیج‌ها و تقویم‌های سالیانهٔ سی روزه و بیست و نه روزه محاسبه می‌کردند.
چگونه حیوان سال را انتخاب میکنند
در این زمینه، نخستین روز سال در امور دینی و شرعیات، نخستین روز ماه محرم و در امور مالیاتی و رسمی، نوروز جلالی بود و تاریخ مطابق با آن را، گاه با گاهشماری قمری و گاه با تاریخ ماه‌های گاهشماری جلالی و برج‌های دوازده‌گانهٔ سال، مشخص نمودند. در اوایل به‌کارگیری گاهشماری حیوانی، بیشتر از مطابقت با ماه‌های هجری قمری استفاده می‌شد، امّا در دوره‌های بعد، بیشتر گاهشماری جلالی و برج‌های دوازده‌گانهٔ آن مورد استفاده قرار می‌گرفت.
بر این اساس، طول متوسط سال برای کارهای رسمی و مالیاتی در گاهشماری حیوانی، برابر با طول متوسط سال حقیقی خورشیدی بود.
تا دوره صفویه، با ماه‌های قمری رواج داشت، امّا از دوره صفویه، مقرر گردید که علاوه بر ماه‌های قمری، ماه‌های شمسی نیز در تقویم‌های سالیانه ثبت شود. این روش از عصر صفویه تا سال ۱۳۲۹ هجری قمری ادامه داشت. در این سال ماه‌های شمسی با نام برج‌های دوازده‌گانه پذیرفته شده و در تقویم‌های سالیانه ثبت شدند.
صفویان همچون مغول‌ها سالهای قمری را با نام حیواناتی که به سالهای هم‌زمان چینی-اویغوری اطلاق می‌شد، نامگذاری می‌کردند و از آنجا که هر سی و سه سال خورشیدی (یا هر سی و سه سال قمری چینی-اویغوری) برابر با سی و چهار سال قمری می‌باشد، همواره یک سال قمری در طی این مدت بی‌نام می‌ماند؛ بنابراین در عصر صفویه قرار بر این شد که در گاهشماری حیوانی، در هر دورهٔ سی و سه یا سی و چهار سالهٔ شمسی – قمریِ چینی – اویغوری، یک سال قمری در نامگذاری حذف گردد.
با اینکه این حذف، در هر سی و سه یا سی و چهار سال لازم بود، امّا در عرصهٔ عمل، چندان به صورت منظم اجرا نمی‌شد. به عنوان نمونه در گزارش اسکندر منشی، وقایع نگار دورهٔ صفویه، در برخی موارد نام یک حیوان به دو سال متوالی داده شده‌است.
ریشه و خاستگاه این گاهشماری و علت تأثیرگذاری این دوازده حیوان خاص بر سرنوشت زمین و انسان، به یک افسانهٔ کهن بودایی بازمی‌گردد:
روزی بودا در آغاز سال نو، تمامی حیوانات را به نزد خویش دعوت کرد، امّا از میان تمامی حیوانات، تنها دوازده حیوان دعوت بودا را جدّی گرفتند و به محضر او رفتند. این دوازده حیوان عبارت بودند از:
موش، گاو، پلنگ (یا ببر)، خرگوش (یا گربه)، نهنگ (یا اژدها)، مار، اسب، گوسفند (یا بز)، میمون، مرغ (یا خروس)، سگ و خوک. از آن پس بودا مقدّر نمود که سرنوشت انسان و جهان، تنها به دست این دوازده حیوان باشد و هریک از این حیوانات در هر سال یکی پس از دیگری پدیدار شوند و مقدورات کائنات و سرنوشت جهان را در دست بگیرند.[نیازمند منبع]
نام سالهای دوازده‌گانهٔ حیوانی که بخصوص در دوره حکومت قاجار تا سال ۱۲۸۹ خورشیدی در ایران به کار می‌رفته (با تقویم اویغوری-چینی تفاوت‌هایی دارد) به ترتیب عبارت است از:[نیازمند منبع]
ترتیب نام‌های حیوانی سالها را ابونصر فراهی در نصاب الصبیان چنین به نظم درآورده است:[نیازمند منبع]
گفته شده‌است که مردم جنوب شرق آسیا (به پیروی از مغول‌ها) به این گاهشماری عنایت داشتند و از آن استفاده می‌کردند، ویژگی‌های هریک از سال‌هایی را که با نام یکی از حیوانات دوازده‌گانهٔ مذکور قرین می‌شد و نام آن حیوان را می‌گرفت، همانند خوی و سرشت آن حیوان می‌دانستند و انتظار حوادثی مطابق با چنان خلق و خویی از آن سال داشتند، و در تفأل‌ها و پیش‌بینی‌ها، به ویژه در تقویم‌های سالانهٔ نجومی (که هنوز هم تهیه و منتشر می‌شوند) منظور می‌گشت. در اینکه هنوز هم نزد عامّه چنین برداشتی وجود داشته باشد تردید وجود دارد.
برای تعیین اینکه هر سال خورشیدی، به نام کدامیک از حیوانات دوازده‌گانهٔ فوق است، کافیست تا عدد آن سال را با عدد ۶ جمع بزنیم و بعد حاصل جمع رابر عدد ۱۲ تقسیم نمائیم و سپس به باقیمانده نهایی نگاه کنیم. عدد باقیمانده، نمایندهٔ نام آن سال بر مبنای ترتیب یادشده‌است.
بعنوان مثال، برای دانستن نام سال ۱۳۹۲ خورشیدی، ابتدا ۱۳۹۲ را با ۶ جمع می‌کنیم و حاصل یعنی عدد ۱۳۹۸ را بر ۱۲ تقسیم می‌کنیم که باقیماندهٔ نهایی تقسیم، عدد ۶ میشود که با رجوع به ترتیب نام‌برده نمایندهٔ سال مار است.[نیازمند منبع]
امسال ۱۳۹۹ (خورشیدی) سال حیوانی موش می‌باشد.
قیمت امروز بلیط اتوبوس به هرکجای ایران
تجربه روابط جنسی لذتبخش و ایمن
مقاله زیر در ” ماهنامه علمی و فنی دانشمند، سال 29، شماره 8، سال 1370 – توسط استاد محمدرضا صیاد” نگاشته شده است. که در اینجا بدون هیچ دخل و تصرفی منتشر شده است.
چگونه حیوان سال را انتخاب میکنند
نامیدن هر سال به نام یک حیوان، بیشتر در اثر عوامل اعتقادی یا فرهنگی در تقویم بعضی از ملل مرسوم شده است. این نوع عوامل از ریشه هایی سرچشمه می گیرد که با تقویم این گونه ملل در ارتباط است.
تقویم ترکی – مغولی، از حدود قرن هفتم هجری قمری یعنی پس از استیلای مغول بر ایران، به تقویم ایرانیان راه یافت. این تقویم از نوع شمسی – قمری است، بدین معنی که سال آن و ماه های آن قمری است. اسامی 12 ماه قمری این تقویم در ترکی به ترتیب به معنی : ماه اول، ماه دوم و… نامیده می شود. این تقویم دارای دوره 12 ساله حیوانی است که اسامی معادل فارسی سالهای آن، به ترتیب عبارتند از : موش ، گاو، پلنگ، خرگوش، نهنگ، مار، اسب، گوسفند، میمون، مرغ ، سگ و خوک.در ایران، استفاده از این تقویم در دوره صفویه(907 تا 1135 هجری قمری) متداول شد. از آن زمان تا اواسط قرن سیزدهم هجری قمری که جایگزین تقویم جلالی شد، بیشتر در امور دولتی و شرح وقایع تاریخی، در کنار تقویم های هجری قمری، جلالی و غیره استفاده می شد. در سال 1329 هجری قمری( مطابق 1289 هحری خورشیدی برجی) ، تقویم شمسی برجی به جای این تقویم رایج شد. سرانجام در سال 1304هجری شمسی که تقویم هجری شمسی به عنوان تقویم رسمی پذیرفته شد، به طور صریح استفاده از سالهای دوره 12 ساله حیوانی منسوخ شد. با وجود این، هنوز هم در بعضی از انواع تقویم های ایرانی، از نام سال هجری شمسی در دوره 12 ساله حیوانی استفاده می شود که از این پس در مقاله حاضر، به اختصار” نام سال هجری شمسی” نامیده می شود.
جدول تعیین نام سال هجری شمسیاین جدول توسط نگارنده مقاله حاضر طرح شده است و سه قسمت دارد. قسمت های فوقانی، راست و میانی، به ترتیب دو رقم سمت چپ، دو رقم سمت راست و نام سال هجری شمسی را مشخص می کنند. با استفاده از این جدول می توان نام سال، 2100 سال هجری شمسی(0-2099 ) را تعیین نمود. برای آشنایی با روش استفاده این جدول به ذکر مثال زیر می پرد ازیم.
مثال – نام سال 1370 هجری شمسی را تعیین می کنیم.از قسمت های فوقانی و راست جدول به ترتیب اعداد 13 و 70 را مشخص می کنیم. از خانه های مربوط به اعداد یاد شده ، دو خط به ترتیب یکی به سمت پایین و دیگری به سمت چپ در نظر می گیریم. در قسمت میانی جدول، در خانه مربوط به تلاقی این دو خط، کلمه ” گوسفند” نوشته شده است . بنابراین، نام سال 1370 هجری شمسی ” گوسفند” است.
دو رقم سمت چپ سال
00
01
02
03
04
05
06
07
08
09
10
11
12
13
14
چگونه حیوان سال را انتخاب میکنند
15
16
17
18
19
20
مار
مرغ
گاو
00 12 24 36 48 60 72 84 96
دو رقم سمت راست سال
اسب
سگ
پلنگ
01 13 25 37 49 61 73 85 97
گوسفند
خوک
خرگوش
02 14 26 38 50 62 74 86 98
میمون
موش
نهنگ
03 15 27 39 51 63 75 87 99
مرغ
گاو
مار
04 16 28 40 52 64 76 88 –
سگ
پلنگ
اسب
05 17 29 41 53 65 77 89 –
خوک
خرگوش
گوسفند
06 18 30 42 54 66 78 90 –
موش
نهنگ
میمون
07 19 31 43 55 67 79 91 –
گاو
مار
مرغ
08 20 32 44 56 68 80 92 –
پلنگ
اسب
سگ
09 21 33 45 57 69 81 93 –
خرگوش
گوسفند
خوک
10 22 34 46 58 70 82 94 –
نهنگ
میمون
موش
11 23 35 47 59 71 83 95 –
منبع:weblog.radcom.ir
انواع فال و طالع بینی
ساخت و تعمیر دندانهای مصنوعی با قیمت مناسب
تا60%تخفیف پرطرفدارترین محصولات جنسی
جدیدترین مدلهای طرح برجسته فرش
این ست نوزادی رو برای یلدا باتخفیف بخر
بالاترین کیفیت لوازم خانگی با بهترین قیمت
مهیج ترین کمپین های پیشنهادی سفر نوروز1400
چنین کیکی روفقط تواین یخچال میتونی جابدی
به همسرت اعتماد نداری؟
کلکسیون فرشهای مدرن و کلاسیک برای خرید
تخته نرد خاتم، بهترین انتخاب برای هدیه
اصلاح طرح لبخند با کمک ارتودنسی
راز های داشتن لبخند زیبا چیست؟
به تماشای کیفیتی بی حاشیه!
اگر شما هم مشکل ملکی دارید تماس بگیرید
Makan Inc.| All Rights Reserved – © 2013 – 2021
نوشته: دکتر اسدالله شعور
جیل هزاره گی یا سال دوازده حیوانی که از تقویم های ابتدایی بشرست؛ امروز در تمامی کشورهای جنوب شرق آسیا رسمیت داشته، در افغانستان٬ ایران و ممالک پادریا نیز رواج جانبی دارد؛ این تقویم، دوره های دوازده ساله ایست که پیهم تکرار می یابند؛ یعنی سالها به جای تاریخ و عدد به نام حیوانات دوازه گانه نامگزاری شده اند.
بجای سال ۱۳۸۸ گفته می شود سال گاو. چون در زمان حیات یک انسان پنج یا شش دوره ی این سالها تکرار می گردد، مردم به آسانی در می یابند که فلان حادثه که مثلا در سال اسپ روی داده بود٬ چند سال پیش از این بوده است و یا اینکه فلان شخصی که در سال مار تولد یافته از روی قیافه ی او می توان دریافت که چند بار سال مار در زنده گی او تکرار یافته است.
ستاره شناسان ما سالهای این دوره را چنین یاد می کنند:
چگونه حیوان سال را انتخاب میکنند
۱- سیچقان ئیل یا سال موش.
۲- اود ئیل یا سال گاو.
۳- بارس ئیل یا سال پلنگ.
۴- توشقان ئیل یا سال خرگوش.
۵- لوی ئیل یا سال نهنگ (که در جنوب شرق آسیا آن را سال اژدها می خوانند.)
۶- ئیلان ئیل یا سال مار.
۷- یونت ئیل یا سال اسپ.
۸- قوی ئیل یا سال گوسفند. (چینی ها آن را سال بز می نامند.)
۹- بیچی ئیل یا سال میمون.
۱۰- تخافوی ئیل یا سال مرغ (که در جنوب شرق آسیا سال خروس نامیده میشود.)
۱۱- ایت ئیل یا سال سگ.
۱۲- تنکوز ئیل یا سال خوک.
در حدود هشتصد سال پیش از امروز، دانشمند و سخنور نامور کشور ما ابونصر فراهی اسامی این سالیان را برای آموزش اطفال در کتاب نصاب الصبیان خویش چنین به نظم کشیده بود:
موش و بقر و پلنگ و خرگوش شمار
زین چار چو بگذری٬ پلنگ آید و مار
و آنگاه به اسپ و گوسفندست حساب
حمدونه و مرغ و سگ و خوک آخر کار
هدف مقاله ی حاضر تحقیق درباره ی این سیستم گاهشماری نیست٬ بلکه به جای بررسی جنبه های علمی و فنی این مسأله به جنبه های تفننی آن می پردازیم٬ تا در ایام خجسته ی نوروز اسباب سرگرمی خواننده ی عزیز را فراهم آورده باشیم. علاقمندان برای معلومات دقیق تر می توانند به پژوهش دانشمند دنمارکی کلاوس فردیناند زیر عنوان فرهنگ هزاره که در سال ۱۹۵۹ در دنمارک به چاپ رسیده و ترجمه ی بخش هایی از آن توسط پوهاند شهرستانی در سال ۱۳۵۸ در مجله ی فرهنگ خلق منتشر گردیده است؛ مراجعه فرمایند.
به همان گونه یی که اخترشناسان بر اساس خصایص و ویژه گی های این حیوانات مشخصات سالها را تعیین می کنند؛ دهقانان هزاره ی ما، مانند مردمان جنوب شرق آسیا، برای متولدین این سالها نیز ویژه گی های مشترکی قایل اند که درین مقاله برای نخستین بار در مطبوعات افغانی به ملاحظه ی خواننده گرامی می رسد. دسته بندی خصوصیات مشترک متولدین این سالها که از زبان سه تن از دهقانان ستاره شناس هزاره در سال ۱۳۶۴خورشیدی در زندان سیاسی پلچرخی روی زرورق های سگرت یادداشت گردیده بود٬ با نتیجه ی تحقیقات ساحوی دانشمندان جاپانی که در حدود سی سال پیش صورت گرفته٬ انطباق عجیبی دارد. حاصل این پروژه که بیست و دو سال پیش توسط این قلم در شهر دوشنبه به دری برگردانده شده بود٬ با امتزاج آن در گفته های دهقانان هزاره- که با کمال خجالت اسامی شریف شان را از یاد برده ام؛ زیرا آنها بعد یکی دو هفته به واسطه ی کشتمند آزاد گردیدند- برای بار نخست در تقویم سالنمای خراسان که توسط نگارنده استخراج گردیده بود٬ در ۱۳۶۹ در دهلی انتشار یافت (چاپ این تقویم مدت یازده سال در آن کشور و کانادا دوام یافت). اکنون این دسته بندی را با افزایش و انطباق تاریخ های هجری شمسی و میلادی٬ خدمت خوانده ی عزیز تقدیم می کنیم. شما میتوانید با یافتن تاریخ تولد تان در ستون های زیرین٬ دریابید که در سال کدام حیوان بدنیا آمده اید و بعد با مطالعه ی همان ستون نقاط قوت و ضعف شخصیت تان را در خواهید یافت. یقین داریم که بیش از هشتاد درصد صحت این مطالب را تأیید خواهید نمود.
سال موش (سیچقان ئیل)
سالهای خورشیدی: ۱۳۰۳- ۱۳۱۵ ـ ۱۳۲۷ – ۱۳۳۹- ۱۳۵۱- ۱۳۶۳- ۱۳۷۵ ـ ۱۳۸۷-۱۳۹۹
سالهای میلادی: ۱۹۲۴- ۱۹۳۶- ۱۹۴۸- ۱۹۶۰- ۱۹۷۲- ۱۹۸۴- ۱۹۹۶ ـ ۲۰۰۸-۲۰۲۰
متولدین این سال ظاهر زیبا داشته؛ زحمتکش٬ کار دوست٬ تشریفاتی و رسمیات پسند هستند. هدفمندند و مطلب آشنا. همیشه جانب احتیاط را نگه میدارند و توانایی پس انداز کردن پول خود را دارند. فقط احساس عمیق آنها را وا می دارد که احتیاط را فراموش نمایند.
نسبت به اشخاص محبوب خویش سخاوتمندند؛ زود آتشین می گردند٬ ولی قدرت آن را دارند که به زودی خشم خود را فرو خورده٬ آرامش ظاهری را نگهدارند. انسانهای خرده گیر و عزت طلب اند، به غیبت از دیگران علاقه ی عجیبی دارند.
سال گاو (اود ئیل)
سالهای خورشیدی: ۱۳۰۴- ۱۳۱۶- ۱۳۲۸- ۱۳۴۰- ۱۳۵۲- ۱۳۶۴- ۱۳۷۶ ـ ۱۳۸۸-۱۴۰۰
سالهای میلادی: ۱۹۲۵- ۱۹۳۷- ۱۹۴۹- ۱۹۶۱- ۱۹۷۳- ۱۹۸۵- ۱۹۹۷ ـ ۲۰۰۹-۲۰۲۱
زاده شده گان این سال توانمند٬ پرطاقت٬ کم گپ٬ مطمین و قابل اعتماد اند. اغلب آنها غیر وابسته اند. زود برافروخته می گردند و درین حالت دهشتناک بوده٬ حذر کردن از ایشان واجب است. هر چند خاموش و درونگرا هستند٬ ولی اگر لازم آید خوش صحبت نیز می گردند.
از لحاظ جسمانی و فکری برتری دارند. با آنکه دیگران آنها را لاقید و غیر سختگیر می پندارند٬ شق و کله شخ بوده٬ از روبرو شدن با مخالفت خوش شان نمی آید.
این گروه از مردم عشق را مانند ورزش وسیله ی سرگرمی می دانند و همین امر بعضاً اسباب اختلاف بین آنها و نزدیکان شان را فراهم می سازد.
سال پلنگ (بارس ئیل)
سالهای خورشیدی: ۱۳۰۵- ۱۳۱۷- ۱۳۲۹- ۱۳۴۱- ۱۳۵۳- ۱۳۶۵- ۱۳۷۷-۱۳۸۹
سالهای میلادی: ۱۹۲۶- ۱۹۳۸- ۱۹۵۰- ۱۹۶۲- ۱۹۷۴- ۱۹۸۶- ۱۹۹۸-۲۰۱۰
پیدا شدهگان سال پلنگ حساس هستند. شیفته شادمانی بوده٬ نیکخواه ولی عصبی مزاج٬ والامقام و صاحب احترام اند؛ اما اغلب با بزرگان و آمرین شان درگیر اختلاف و کشمکش.
مردم قدر و قیمت فوق العاده یی به متولدین این سال قایل اند؛ زیرا آنها انسانهای مصمم و قاطع هستند؛ با اینهم اغلب عجولانه و نادرست تصمیم می گیرند و یا اینکه خیلی دیر به تصمیم درست نایل می آیند.
پلنگ زاده گان! خودپرست بوده٬ به همه چیز به دیده ی شک و تردید می نگرند؛ ولی عموما مردانه صفت و پرتوان هستند.
سال خرگوش (توشقان ئیل)
سالهای خورشیدی: ۱۳۰۶- ۱۳۱۸- ۱۳۳۰- ۱۳۴۲- ۱۳۵۴- ۱۳۶۶- ۱۳۷۸-۱۳۹۰
چگونه حیوان سال را انتخاب میکنند
سالهای میلادی: ۱۹۲۷- ۱۹۳۹- ۱۹۵۱- ۱۹۶۳- -۱۹۷۵ ۱۹۸۷- ۱۹۹۹-۲۰۱۱
آنانیکه در سال خرگوش به دنیا آمده اند٬ انسان های ویژه یی هستند. با استعداد و شهرت طلب اند؛ کارهای شان همواره توأم با موفقیت است. نیکخواه٬ خویشتندار٬ مطمئن٬ قابل اعتماد٬ دارای طبع بلند و مناعت نفس اند. دیگران را به وجد می آورند. از جهت مادی همیشه کامیاب اند. غیبت را دوست دارند.
اشخاص زاده شده درین سال بیکینه بوده، مخصوصاً در برابر دوستان و عزیزان خویش هیچگونه کینه یی نمی ورزند؛ در حالیکه هیچگونه دلبسته گی یی نیز به آنان نشان نمی دهند. این گروه از مردم کارمندان خوب٬ پاک وجدان و با مسئولیت بوده٬ عجب٬ وقار٬ تشریفات و رسمیت پرستی را عزیز می دارند.
سال نهنگ (لوی ئیل)
سالهای خورشیدی: ۱۳۰۷- ۱۳۱۹- ۱۳۳۱- -۱۳۴۳ ۱۳۵۵- ۱۳۶۷- ۱۳۷۹-۱۳۹۱
سالهای میلادی: ۱۹۲۸ – ۱۹۴۰- ۱۹۵۲- ۱۹۶۴- ۱۹۷۶- ۱۹۸۸ ـ ۲۰۰۰-۲۰۱۲
آنانیکه در سال نهنگ که در سیستم دوره ی دوازده حیوانی جنوب شرق آسیا سال اژدها خوانده می شود؛ دیده به جهان گشوده اند٬ انسانهای تندرست و صحتمند بوده٬ بسیار فعال و هیجانی اند. گاهگاهی کله شخ و شریر نیز می گردند٬ ولی به صورت عموم صدیق٬ راستگو، حساس و قاطع اند. اینها با آنکه خود رأی و صریح بوده٬ آشکارا سخن می گویند؛ میتوان به ایشان اتکاء نمود؛ زیرا همیشه پخته و با اساس اند. نازک دل نیستند ولی توانایی دلسوز شدن را دارند. به دیگران موقع می دهند که بر ایشان حکم کنند. از گمراهی زود رهایی می یابند. مردم اغلب متولدین این سال را دوست دارند؛ ولی خودشان به این مطلب باور ندارند.
زاده گان سال نهنگ، یا بسیار زودتر از موقع تشکیل خانواده میدهند و یا اینکه مجرد باقی می مانند.
سال مار (ئیلان ئیل)
سالهای خورشیدی: ۱۳۰۸- ۱۳۲۰- ۱۳۳۲- ۱۳۴۴- ۱۳۵۶- ۱۳۶۸- ۱۳۸۰-۱۳۹۲
سالهای میلادی: ۱۹۲۹- ۱۹۴۱- ۱۹۵۳- ۱۹۶۵- ۱۹۷۷- ۱۹۸۹ – ۲۰۰۱-۲۰۱۳
آنانیکه در سال مار قدم به عرصه ی هستی نهاده اند، انسان های مرموز بوده؛ ولی طبیعتاً خردمند اند. با آنکه پولدار و متمول می باشند٬ اغلب ممسک و متکبر اند؛ ولی گاهی میتوانند همدرد دیگران باشند و به آنان یاری رسانند. اینها آدم های متکی به خود بوده٬ به دیگران کمتر اعتماد می کنند. قاطع٬ هدفمند و اندکی مطلب آشنا هستند. از نابرابری ها اندوهگین میگردند. بی پروا هستند و این امر اغلب به پیچیده شدن مناسبات خانواده گی شان منجر می گردد.
این مردم ظاهر زیبا داشته و از قوه ی جنسی قوی برخوردار اند.
سال اسپ (پونت ئیل)
سالهای خورشیدی: ۱۳۰۹- ۱۳۲۱- ۱۳۳۳- ۱۳۴۵- ۱۳۵۷- -۱۳۶۹ ۱۳۸۱-۱۳۹۳
سالهای میلادی: ۱۹۳۰- ۱۹۴۲- ۱۹۵۴- ۱۹۶۶- ۱۹۷۸- ۱۹۹۰ – ۲۰۰۲-۲۰۱۴
زاده گان سال اسپ، مردمان خوشحال و با شهرت اند. از پول به طریق نیک و به جا استفاده می کنند. عاقل اند و مؤثر. دیگران را زود زیر تأثیر شان قرار می دهند. پرگویند و با استعداد٬ کار هایشان اغلب با موفقیت همراهست؛ اعتماد به نفس دارند و قدر خود را می دانند. به جنس مقابل بی پروا نیستند. احساس چنین مردم اگر بیدار گردد٬ به غیر از وظایف روزانه دیگر همه چیزها را فراموش می کنند. اجتماعی اند٬ از دلخوشی٬ مجلس و گردهمایی ها بیحد لذت می برند.
اینها بسیار دوست دارند تا در مرکز و محراق توجه دیگران قرار داشته باشند. آزاد فکر و مستقل بوده٬ مسئولیت ها را جدی نمی گیرند؛ ولی با تصمیم خویش عمل می کنند.
سال گوسفند (قوی ئیل)
سالهای خورشیدی: ۱۳۱۰- ۱۳۲۲- ۱۳۳۴- ۱۳۴۶- ۱۳۵۸- ۱۳۷۰- ۱۳۸۲-۱۳۹۴
سالهای میلادی: ۱۹۳۱- ۱۹۴۳- ۱۹۵۵- ۱۹۶۷- ۱۹۷۹- ۱۹۹۱- ۲۰۰۳-۲۰۱۵
انسانهایی که در سال گوسفند قدم به عرصه ی وجود گذاشته اند٬ قابلیت خاصی در صنایع نفیسه دارند. در نگاه اول همه کارهای اینها خوب به نظر می رسد. اغلب کمرو٬ شرمندوک٬ محجوب و گوشه گیر اند. در انتخاب راه ها تردید و دودلی نشان می دهند. قاطع نیستند.
این گروه مردم متدین بوده و در هرگونه عقاید و باورهای خویش استواری نشان می دهند. گپ دان٬ کج بحث و خرده گیر نیستند. کار و وظیفه ی خود را دوست دارند و به شدت خواهان شرایط خوب برای زنده گی خویش اند. پولدار نیستند٬ اما طبع بلند دارند. با ملاحظه و نیکخواه می باشند.
سال میمون (بیچی ئیل)
سالهای خورشیدی: ۱۳۱۱- ۱۳۲۳- ۱۳۳۵- ۱۳۴۷- ۱۳۵۹- ۱۳۷۱- ۱۳۸۳-۱۳۹۵
سالهای میلادی: ۱۹۳۲- ۱۹۴۴ – ۱۹۵۶- ۱۹۶۸- ۱۹۸۰- ۱۹۹۲- ۲۰۰۴-۲۰۱۶
کسانی که در سال میمون یا شادی دیده به دنیا وا کرده اند٬ انسانهای مرموز و غیر قابل اعتماد اند. عاقل٬ فعال، چالاک و مبتکر بوده؛ مسایل پیچیده را به زودی حل می کنند٬ اما کاری را به سامان نمی رسانند. اینها را که می خواهند دشوارترین امور را در یک لحظه انجام می دهند؛ از راه در پیش گرفته ی شان برگرداندن نهایت مشکل است. کوچکترین منافع در راه شان٬ اینها را دلزده و ناامید می گرداند.
این دسته ی آدمیزاده گان، صاحب عقل سلیم بوده٬ درست تصمیم می گیرند. کنجکاو و دانایند. بسیار می خوانند. حافظه قوی و خاطر خوب دارند. به خود اعتماد داشته و همیشه اعتراض می کنند. صاحب شهرت اند و به آسانی به این مقام می رسند.
سال مرغ (تخافوی ئیل)
سالهای خورشیدی: ۱۳۱۲- ۱۳۲۴- ۱۳۳۶- ۱۳۴۸- ۱۳۶۰- ۱۳۷۲- ۱۳۸۴-۱۳۹۶
سالهای میلادی: ۱۹۳۳- ۱۹۴۵- ۱۹۵۷- ۱۹۶۹- ۱۹۸۱- ۱۹۹۳- ۲۰۰۵-۲۰۱۷
متولدین سال مرغ متفکر٬ با استعداد و زحمتکش هستند. می کوشند وظایف خود را به صورت کامل به انجام برسانند؛ حتی کارها یی را که از توان و امکان آنها خارج نیز باشد در بسر رسانیدن آن مصر بوده٬ تقلا به خرج می دهند. با دیگران به زودی محشور و همصحبت شده نمی توانند.
این گروه راست و صادق بوده٬ به راستی و حقیقت پروری خویش باور کامل دارند. انسان های با گذشت و رار نگهدارند. در حالت ناداری و دارنده گی یکسانند. در نظر قاطع می نمایند. مردم گریز اند و نقشه ها و برنامه های شان هیچگاه عملی نمی گردد. گاهی در زنده گی موفق اند و گاهی ناموفق. خود را زیاد دوست دارند. انسان های عجیبی هستند. به ابراز شجاعت و کارنمایی قدرت عجیبی دارند.
سال سگ (ایت ئیل)
سالهای خورشیدی: ۱۳۱۳- ۱۳۲۵- ۱۳۳۷- ۱۳۴۹- ۱۳۶۱- ۱۳۷۳- ۱۳۸۵-۱۳۹۷
سالهای میلادی: ۱۹۳۴- ۱۹۴۶- ۱۹۵۸- ۱۹۷۰ – ۱۹۸۲- ۱۹۹۴- ۲۰۰۶-۲۰۱۸
آنهایی که در سال سگ دیده به جهان باز کرده اند٬ خصوصیات نیک انسانی دارند. صادق٬ راستگو٬ قابل اعتماد و راز نگهدارند. اینها خود را دوست داشته، اندکی مغرور و کله شخ هستند. دو رو نیستند٬ شایق ثروت بوده، دولتمند می گردند. اینها همه امور را به نظر انتقادی می نگرند. تیز زبان و حقیقت پرست اند. چون انسانهای با هدف و مفکوره هستند٬ در کار و فعالیت های خویش آگاه بوده٬ می دانند که برای چی مبارزه و تلاش به خرج می دهند. همه کارهای را به آخر رسانیده، در همه امور کامیاب اند. از میان متولدین این سال رهبران خوبی تبارز می کند.
سال خوک (تنکوز ئیل)
سالهای خورشیدی: ۱۳۱۴- ۱۳۲۶- ۱۳۳۸- ۱۳۵۰- ۱۳۶۲- ۱۳۷۴- ۱۳۸۶-۱۳۹۸
سالهای میلادی: ۱۹۳۵- ۱۹۴۷- ۱۹۵۹- ۱۹۷۱- ۱۹۸۳- ۱۹۹۵- ۲۰۰۷-۲۰۱۹
گروه مردمانی که در سال خوک به دنیا آمده اند٬ دلیر و از خود گذر بوده٬ می توانند خود را در راه دیگران قربان سازند. راستگار٬ راستگو٬ و رستگارند. در هر کاری نیرو صرف نموده٬ عقب نشینی برای شان معنایی ندارد. مردانه و باثبات اند و دوستان شان را در مشکلات تنها نمی گذارند.
کم سخن و مهربانند. بسیار می خوانند و بسیار می دانند. در میان آنها بعضاً کسانی پیدا می شوند که بیش از حد پرگو هستند. به اشخاص مورد علاقه خویش توجه بسیار جدی مبذول می دارند.
زنده گی خانوادگی این دسته از اشخاص به بسیار خوبی سپری می گردد؛ زیرا اینها توانایی فوق العاده یی برای حل مسایل مشکل آفرین دارند.
شهر کابل بامداد امروز گواه دو انفجار برخاسته از ماین‌های…
طالبان ادعای وزارت دفاع آمریکا مبنی بر عدم پای‌بندی…
اشرف غنی، رییس‌جمهور کشور، طی حکمی، وحید مجروح، معین…
طالبان در یک نشست خبری که در مسکو برگزار شده بود، حکومت…
مطالب خوبه امیدوارم واقیعیت داشته باشن
سلام و درود به شما
دوبیت شعری که از جناب ابونصر فراهی نوشتید در مصرع دوم از بیت اول ایراد داره
بجای کلمه «پلنگ» باید «نهنگ» قرار بگیره
ممنون از سایت خوبتون
این سالها نمیدونم بر چه اساسیه…ولی خیلیا واقعیت نداره…ادمی تلاش کنه به همه جا میرسه…مثلن رفیقم سال گوسفند…ریاستی که اون میکنه…خیلیا توش موندن…تو هیچ کاری پا پس نمیکشه..پولدارم هست…
هر‌کسی تلاش کنه به همون اندازه مزد میگیره
شما خجالتی رو با چندتا کتاب خوندن میتونی درست کنی
با فکر کردن و تجربه میتونی درست تصمیم میگیری
سلام
متولد اسفند یا بهمن هر سال را باید به میلادی نگاه کنیم یا شمسی
مثلا متولد بهمن ۶۲ میشه خوک
اما به میلادی موش میشه
اساس نامگذاری سالها از فصل بهار اگر باشه شمسی درسته
اما اگر مثل سال چینی باشه به میلادی نزدیک تره
همش کصشر هست
کرسی شعر. مودب نیستی حداقل درستش رو بدون.
همش ن ولی صد در صد مورد اعتماد نیست
از مطالب مفیدتون ممنون
فقط یه سوال برای من پیش اومد من متولد ۲۱/۱۲/۵۹ هستم ازنظر شمسی میمون هستم ولی از نظر میلادی ۱۹۸۱ خروس هستم
الان کدوم درسته من کدوم سال حیوان هستم؟
چه باحال گفتین.. 😂😂😂
دقیقا همینطور. اگ از مغزمون صد در صد استفاده کنیم👍
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
دیدگاه
نام *
ایمیل *
وب سایت
گاه شماری حیوانی یا گاه شماری دوازده حیوانی یک نوع گاه شماری ایرانی است که بعد از دوران مغول در ایران متداول شده و تا اوایل قرن حاضر خورشیدی نیز، متداول بوده است.
جزئیات این نوع گاه شماری را می توان از تاریخ هایی که در آثار قدما و پیشینیان ثبت شده است، بدست آورد.
بررسی گاه شماری حیوانی حکایت از آن دارد که این گاه شماری از ترکیب برخی اصول گاه شماری جلالی، گاه شماری هجری قمری و گاه شماری دوازده حیوانی چینی-اویغوری شکل گرفته است و در طول هفت قرنی که از یورش مغول به ایران می گذرد و تا سال ۱۳۰۴ هجری خورشیدی در ایران رایج بوده است.
هرچند که در طی این چند سده همواره به یک شکل نبوده و در دوره‌های مختلف، تغییراتی نیز در آن پدید آمدهاست.
چگونه حیوان سال را انتخاب میکنند
آغاز این نوع گاه شماری در روز پنجشنبه ۱۵ ژوئیه سال ۶۲۲ مسیحی و با نخستین سال قمری که پیامبر اسلام از مکه به مدینه هجرت نمود، آغاز می شود و بنابراین شاید بتوان گفت که این نوع گاهشماری مستقیماً از گاه شماری هجری قمری گرفته شده است.
ریشه و خاستگاه این گاه شماری و علت تأثیرگذاری این دوازده حیوان خاص بر سرنوشت زمین و انسان، به یک افسانهٔ کهن بودایی بازمی گردد: روزی بودا در آغاز سال نو، تمامی حیوانات را به نزد خویش دعوت کرد، امّا از میان تمامی حیوانات، تنها دوازده حیوان دعوت بودا را جدّی گرفتند و به محضر او رفتند. این دوازده حیوان عبارت بودند از: موش، گاو، پلنگ(یا ببر)، گربه، نهنگ (یا اژدها)، مار، اسب، بز، میمون، خروس، سگ و خوک.
از آن پس بودا مقدّر نمود که سرنوشت انسان و جهان، تنها به دست این دوازده حیوان باشد و هریک از این حیوانات در هر سال یکی پس از دیگری پدیدار شوند و مقدورات کائنات و سرنوشت جهان را در دست بگیرند.
طالع بینی سال ها بر اساس نام حیوانات
۱- موش
متولدین سال های: ۱۲۷۹، ۱۲۹۱، ۱۳۰۳، ۱۳۱۵، ۱۳۲۷، ۱۳۳۹، ۱۳۵۱، ۱۳۶۳، ۱۳۷۵، ۱۳۸۷، و ….
شعار موش: «من فرمانروایی می کنم»
علاقه‌مندی‌ها:
گرچه در نگاه مردم موش به هیچ وجه قابل ستایش نیست و حتی در بسیاری از ضرب المثل های چینی مایه رسوایی قلمداد شده است، اما در راس علائم طالع بینی چینی قرار گرفته است. این علامت، حیوانی با روحیه، هوش، زیرکی، ظرافت، انعطاف پذیری، و سرزندگی بسیار است.
افراد تحت این علامت معمولاً افرادی تیزهوش هستند که طالب جمع آوری ثروت و رسیدن به موفقیت هستند. افراد زیادی هستند که می توانند به زندگی آنها شانس بیاورند. از این رو، با وجود خجالت ذاتی، بسیار با دیگران می جوسند و با آنها خوب کنار می آیند.
۲- گاو
متولدین سال های: ۱۲۸۰، ۱۲۹۲، ۱۳۰۴، ۱۳۱۶، ۱۳۲۸، ۱۳۴۰، ۱۳۵۲، ۱۳۶۴، ۱۳۷۶، ۱۳۸۸، و …..
شعار گاو: «من پشتکار دارم»
علاقه‌مندی‌ها:
گاو جثه بسیار بزرگی دارد. مردم معمولاً از گاو برای نشان دادن یک چیز بزرگ استفاده می کنند. گاو حیوانی کوشا، ساده، صادق، رک و روراست است.
افرادی که تحت این علامت به دنیا آمده اند، افرادی صادق، صبور، زحمت کش، سرسخت، و با قدرت ارتباطی پایین هستند. رئیسانشان معمولاً هیچوقت پی به توانایی های آنها نمی برند.
در سنین پیری، به خوشبختی خواهند رسید. زنان این علامت معمولاً همسرانی خوب می شوند که به تحصیل فرزندان خود بسیار اهمیت می دهند.
۳- ببر یا پلنگ
متولدین سال های: ۱۲۸۱، ۱۲۹۳، ۱۳۰۵، ۱۳۱۷، ۱۳۲۹، ۱۳۴۱، ۱۳۵۳، ۱۳۶۵، ۱۳۷۷، ۱۳۸۹، و …..
شعار ببر: «من پیروز می شوم»
علاقه‌مندی‌ها:
گفته می شود که ببرها حیواناتی شجاع، بیرحم، قوی، و وحشت آور هستند و سمبل قدرت و تکبر هستند. در زمانهای قدیم، مردم معمولاً پادشاهان و فرمانروایان را با این حیوان مقایسه می کردند.
افرادی که تحت این علامت به دنیا آمده اند، افرادی شکیبا، ثابت قدم، دلیر، و قابل احترام هستند.
در میانسالی، زندگی متغیر و نامتعادلی خواهند داشت، اما بعد آینده و سرنوشتی بسیار روشن در انتظار آنها خواهد بود. آنها افرادی باهوش، باوفا، و باتقوا هستند.
۴- خرگوش یا گربه
متولدین سال های: ۱۲۸۲، ۱۲۹۴، ۱۳۰۶، ۱۳۱۸، ۱۳۳۰، ۱۳۴۲، ۱۳۵۴، ۱۳۶۶، ۱۳۷۸، ۱۳۹۰، و ……
شعار خرگوش: «من عقب نشینی می کنم»
علاقه‌مندی‌ها:
برای زمان های طولانی خرگوش برای چینی ها سمبل امید بوده است. خرگوش حیوانی ظریف و دوست داشتنی است. در چین به نوزادان تازه به دنیا آمده تصاویری از خرگوش هدیه می دهند تا او زندگی سراسر آرامش و خوشبختی داشته باشد.
افراد تحت این علامت، افرادی نجیب، ملایم، حساس، باحیا، و مهربان هستند. این افراد از حافظه ی خوبی هم برخوردارند. آنها عاشق گفتگو و ارتباط با دیگران با شوخ طبعی هستند. آنها می دانند که چطور باید زندگیشان را رمانتیک کنند. معمولاً پولشان را در جایی سرمایه گذاری می کنند که باعث شکست کارشان می شود.
۵- اژدها یا نهنگ:
متولدین سال های: ۱۳۸۳، ۱۲۹۵، ۱۳۰۷، ۱۳۱۹، ۱۳۳۱، ۱۳۴۳، ۱۳۵۵، ۱۳۶۷، ۱۳۷۹، ۱۳۹۱، و …….
شعار اژدها: «من سلطنت می کنم»
علاقه‌مندی‌ها:
چگونه حیوان سال را انتخاب میکنند
اژدها شهرت بسیار بالایی در فرهنگ چینی دارد. این حیوان سمبل قدرت، اقتدار، مقام، احترام، شانس، موفقیت، و ظرفیت می باشد. در گذشته پادشاهان چینی خود را اژدها می نامیدند و تاجشان “تاج اژدها” نامیده می شد.
افراد تحت این علامت، افرادی سرزنده، پرانرژی، و خوش شانس هستند. آنها معمولاً به کمال می رسند و قادرند فرمانروایان حکومت شوند. زمانیکه با مشکلی برخورد می کنند، به هیچ وجه ناامید نمی شوند. کمی خودبین و کم صبر هستند.
۶- مار
متولدین سال های: ۱۲۸۴، ۱۲۹۶، ۱۳۰۸، ۱۳۲۰، ۱۳۳۲، ۱۳۴۴، ۱۳۵۶، ۱۳۶۸، ۱۳۸۰، ۱۳۹۲، و…….
شعار مار: «من احساس می کنم»
علاقه‌مندی‌ها:
در طالع بینی چینی، مار پس از اژدها آورده شده است، اما اهمیت آن به عنوان سمبل پرستش بسیار بالاتر از اژدها است. مار به معنای بدخواهی، شرارت، رمز و راز و همچنین تیزهوشی، غیب گویی، و توانایی تشخیص گیاهان مختلف است.
افرادی که در سال مار به دنیا آمده اند، معمولاً افرادی خوش اخلاق هستند که قدرت ارتباطی بسیار بالایی دارند. آنها سیرتی مهربان و بخشنده دارند اما گاهاً حسود و بدگمان می شوند. باید مراقب گفتگوهای خود با دیگران باشند چون ممکن است باعث از دست دادن دوستی هایشان شود.
۷- اسب
متولدین سال های: ۱۲۸۵، ۱۲۹۷، ۱۳۰۹، ۱۳۲۱، ۱۳۳۳، ۱۳۴۵، ۱۳۵۷، ۱۳۶۹، ۱۳۸۱، ۱۳۹۳، و …….
شعار اسب: «من اداره می کنم»
علاقه‌مندی‌ها:
خصوصیات اسب، شخصیت ملی مردم چین است، که برای پیشرقت خود مصرانه و باپشتکار تلاش می کنند. او حیوانی پرانرژی، روشن، دلسوز، مهربان، باهوش، و توانا است.
افرادی که در سال اسب متولد شده اند، مهارت های ارتباطی را به طور ذاتی می دانند و همیشه دوست دارند در جمع مورد توجه قرار گیرند. آنها افرادی فعال، دانا، مهربان با دیگران هستند و دوست دارند در کارهای مخاطره آمیز شرکت کنند. آنها قادر به تحمل محدودیت بیش از حد نیستند. زمانیکه شکست می خورند، بدبین می شوند.
۸- بُز یا گوسفند
متولدین سال های: ۱۲۸۶، ۱۲۹۸، ۱۳۱۰، ۱۳۲۲، ۱۳۳۴، ۱۳۴۶، ۱۳۵۸، ۱۳۷۰، ۱۳۸۲، ۱۳۹۴، و ……..
شعار بُز: «من متکی می شوم»
علاقه‌مندی‌ها:
افرادی که در سال بُِز به دنیا آمده اند، افرادی حساس، مودب، دانا، و دلسوز و بامحبت هستند.
علاقه بسیار زیادی به هنر و زیبایی دارند. در مذهب معتقد و خواستار آرامش در زندگی هستند. در کار و تجارت بسیار بااحتیاط قدم برمی دارند و افرادی صرفه جو و اقتصاددان هستند. آنها باید از تردید و ناامیدی و بدبینی دوری کنند.
۹- میمون
متولدین سال های: ۱۲۸۷، ۱۲۹۹، ۱۳۱۱، ۱۳۲۳، ۱۳۳۵، ۱۳۴۷، ۱۳۵۹، ۱۳۷۱، ۱۳۸۳، ۱۳۹۵، و……..
شعار میمون: «من تفریح می کنم»
علاقه‌مندی‌ها:
میمون حیوانی بسیار باهوش است. مردم معمولاً این حیوان را با آدم های زیرک و باهوش مقایسه می کنند. این حیوانی بسیار فرخنده و مبارک است که سمبل شانس نیز هست.
اکثر افراد متولد سال میمون افرادی سرزنده، قابل انعطاف، و پرذوق و استعداد هستند. آنها عاشق تحرک و ورزش هستند. آنها برای کمک کردن به دیگران، کار خود را کنار می گذارند. متولد سال میمون استعداد زیادی در نمایش دادن خود دارند. در کار، خلاقیت بسیار فوق العاده ای از خود بروز می دهند. اگر دهن بینی و کم طاقتی خود را کنار بگذارند، به موفقیت های چشمگیری نائل خواهند شد.
۱۰- خروس
متولدین سال های: ۱۲۸۸، ۱۳۰۰، ۱۳۱۲، ۱۳۲۴، ۱۳۳۶، ۱۳۴۸، ۱۳۶۰، ۱۳۷۲، ۱۳۸۴، ۱۳۹۶، و …….
شعار خروس: «من بهتر می دانم»
علاقه‌مندی‌ها:
خروس سمبل وفاداری و وقت شناسی است. برای گذشتگان که ساعت شماطه ای نداشتند، بانگ خروس اهمیت ویژه ای داشته است و مردم را بیدار می کرده است.
افرادی که در سال خروس به دنیا آمده اند، افرادی صادق، روشن، ارتباطی، جاه طلب، و بامحبتند.
ممکن است خیلی زود به چیزی علاقه مند شوند، اما سریع آن را فراموش می کنند. آنها از عزت نفس بسیار بالایی برخوردارند و خیلی کم به دیگران متکی می شوند. از آنجا که اکثر خروس ها ذاتاً مردمانی خوش تیپ و زیبا هستند، خواهان فراوان دارند. اگر بتوانند از غرور خود کم کنند، بیشتر پیشرفت خواهند کرد.
۱۱- سگ
متولدین سال های: ۱۲۸۹، ۱۳۰۱، ۱۳۱۳، ۱۳۲۵، ۱۳۳۷، ۱۳۴۹، ۱۳۶۱، ۱۳۷۳، ۱۳۸۵، ۱۳۹۷، و ……….
علاقه‌مندی‌ها:
شعار سگ: «من نگران هستم»
سگ دوست انسان است که می تواند او را درک کند و از او اطاعت کند، چه صاحبش ثروتمند باشد و چه فقیر. چینی ها سگ را حیوانی فرخنده و مبارک می دانند. اگر سگی وارد خانه ای شود، صاحبخانه با آغوش باز او را خواهد پذیرفت.
افرادی که در سال سگ متولد شده اند، شخصیتی راست و درست دارند. آنها در کار وفادار، باجرات، زبردست، باهوش و دلسوز هستند. این افراد اگر بتوانند بی ثباتی خود را رفع و رجو کنند، شانس به سراغشان خواهد آمد.
۱۲- خوک
متولدین سال های: ۱۲۹۰، ۱۳۰۲، ۱۳۱۴، ۱۳۲۶، ۱۳۳۸، ۱۳۵۰، ۱۳۶۲، ۱۳۷۴، ۱۳۸۶، ۱۳۹۸ و ………
علاقه‌مندی‌ها:
شعار خوک: «من حفظ می کنم»
خوک در درک افکار انسانی به اندازه سگ دانا نیست. عاشق خوردن و خوابیدن و چاق شدن است. از این رو معمولاً نشانگر تنبلی و بدهیکلی است. از جانب مثبت، بسیار خوش رفتار است و آزاری به دیگران نمی رساند و می تواند برای مردم ثروت و فراوانی بیاورد. آنها از دیرباز سمبل فراوانی و ثروت بوده اند.
افرادی که در سال خوک متولد شده اند، افرادی صادق و رک گو هستند. آنها ظاهری آرام و قلبی نیرومند دارند، اما کم طاقتند و استقلال ندارند. از آنجا که از حرف زدن غیرمستقیم و در لفافه خوششان نمی آید، غیر اجتماعی به نظر می رسند. اما افرادی خوشبین و مقاوم هستند، و تا زمانیکه کاملاً به آنها نزدیک نشده اید، پی به وفاداری و خوش قلبی آنها نخواهید برد.
مطلب برای شما مفید بود؟
به مطلب امتیاز دهید
میانگین امتیازها 2.6 / 5. تعداد رای: 5
تاکنون رأی داده نشده! اولین نفری باشید که به این پست امتیاز می‌دهد.
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.
امسال سال بسیار بدی بود
سیل فروردین ۹۸
گرانی های سرسام آور
ماجرای دختر آبی
تهدید به حمله اتمی
کشتار آبان ۹۸
زلزله آذربایجان شرقی
حادثه مراسم تشیع جنازه در کرمان
ساقط کردن بویینگ ۷۳۷-۸۰۰پرواز۷۵۲اوکراین اینترنشنال
سیل سیستان و بلوچستان
شیوع ویروس کرونا
مشکلات اقتصادی در پی شیوع ویروس کووید ۱۹-(پراید هفتاد میلیونی و سکه بیش از ۶میلیونی)
سال خوک کجاش خوب بود!
خداکنه سال موش خوب باشه انشاا…
۱۳۹۸. تمامی حقوق برای وبسایت Rooziato (روزیاتو) محفوظ
است.
سال موش، نخستین سال از دور دوازده ساله ترکان و قبچاقیان و اویغوران است که منجمان ترکستان در قدیم بودند. آنها یک دور نجومی
ترتیب دادند که پس از استیلای مغول دوره دوازده ساله ترکان در ایران رواج یافت. جالب است بدانید حوادثی که در هر سال رخ می‌دهد، زیر تاثیر و نفوذ حیوان نماد
آن سال قرار می‌گیرد. شاید چنین باورهایی خرافی و بی‌پایه و اساس به نظر برسد و
شاید عده‌ای باشند که حرکت ماه و خورشید را بر زندگی انسان‌ها موثر می‌دانند و
بعید هم نیست که به واقع هم چنین اثری وجود داشته باشد و تمام متولدین یک سال
سرنوشت و ویژگی‌های شخصیتی و خصوصیات یکسانی داشته باشند. اما از دیر باز و ایام
قدیم در ایران نیز برای هر سال شمسی نام حیوانی نام گذاری می‌شد که تا
به امروز نیز متداول است. این نام‌ها که متعلق به 12 حیوان یاد شده است به صورت
چرخشی بر روی سالها گذاشته می‌شوند.
چگونه حیوان سال را انتخاب میکنند
حال می‌خواهیم ببینیم چگونه سالها را نامگذاری میکنند و روش نامگذاری به چه صورت است و منطق نامگذاری چگونه می‌باشد.
موش و بقر و پلنگ و خرگوش و شمار
زین چهار چو بگذری نهنگ آید
و مار
آنگاه به اسب بر گوسفند است
حساب حمدونه (میمون) و مرغ و سگ و خوک آخر کار
روش کار به این صورت است که برای تشخیص اینکه یک سال خورشیدی با نام
کدام یک از این حیوانها مطابقت دارد،در ابتدا باید عدد ۶ را از سال خورشیدی کم کرد
و عدد به دست آمده را بر ۱۲ تقسیم نمود.
نکته: تقسیم را با ماشین حساب انجام ندهید.
باقیمانده این تقسیم از ۰ تا ۱۱ می‌تواند باشد که هرکدام از این اعداد
بیانگر نام یکی از حیوانات است. باقیمانده این تقسیم برای سال ۱۳۹۰ ، ۴ می شود که گویای سال خرگوش است.
نام این حیوانات طبق اعدادشان به صورت زیر است:
۰ خوک
۱ موش
۲ گاو
۳ پلنگ
۴ خرگوش
۵ نهنگ
۶ مار
۷ اسب
۸ گوسفند
۹ میمون
۱۰ مرغ
۱۱ سگ
چگونه حیوان سال را انتخاب میکنند
همان طور که در تصویر مشاهده می کنید تنها کافی است عدد ۶ را از سال ۱۳۹۱
کم کنیم که می شود ۱۳۸۵ بعد در ادامه با تقسیمی ساده باقیمانده تقسیم ۱۳۸۵ بر ۱۲
را می یابیم که مطمئنا ۵ می شود و طبق داده های بالا ۵ برابر نهنگ می باشد.
نهنگ=۵ ۵+(۱۱۵×۱۲)=۱۲÷۱۳۸۵
۱۳۸۵=۶-۱۳۹۱
مار=۶ ۶+(۱۱۵×۱۲)=۱۲÷۱۳۸۶
۱۳۸۶=۶-۱۳۹۲
موش:
متولدین سالهای: 1279، 1291، 1303، 1315، 1327، 1339، 1351، 1363، 1375،
1387 و …
علایق
رنگ: اُکر ———————————————————- حیوان: غاز
گُل: آفتاب گردان ————————————————-درخت: بلوط
رایحه: چوب ——————————————————-گیاه:
رزماری
طعم: تند و بامزه ————————————————-ادویه: گشنیز
جواهر تولد: زمرد سبز ——————————————فلز: برنز
شعار موش: من
فرمانروایی می‌کنم
گرچه در نگاه مردم موش به هیچ وجه قابل ستایش نیست، و حتی در بسیاری
از ضرب المثل‌های چینی مایه رسوایی قلمداد شده است، اما در راس علائم طالع
بینی چینی
قرار گرفته است. این علامت، حیوانی با روحیه، هوش، زیرکی، ظرافت، انعطاف پذیری، و
سرزندگی بسیار می‌باشد. افراد تحت این علامت معمولاً افرادی تیزهوش هستند که طالب جمع آوری
ثروت و رسیدن به موفقیت هستند. افراد زیادی هستند که میتوانند به زندگی آنها شانس
بیاورند. از اینرو، با وجود خجالت ذاتی، بسیار با دیگران می‌جوشند و با آنها خوب
کنار می‌آیند.
بهترین جفت: اژدها،
میمون
بدترین جفت: بُز،
اسب، خرگوش، خروس
—————————————————————————
گاو:
متولدین سالهای: 1280، 1292، 1304، 1316، 1328، 1340، 1352، 1364،
1376، 1388 و …
علایق:
رنگ: آبی تیره ——————————————-حیوان: خرس
گُل: داودی ———————————————–درخت: گلابی
رایحه: شالیمار ——————————————-گیاه: مریم گلی
طعم: شیرین ———————————————ادویه: گشنیز
جواهر تولد: لاجورد ————————————–فلز: مس
عدد شانس: 1 ——————————————-آلت موسیقی: شیپور
شعار گاو: من
پشتکار دارم
گاو جثه بسیار بزرگی دارد. مردم معمولاً از گاو برای نشان دادن یک چیز
بزرگ استفاده میکنند. گاو حیوانی کوشا، ساده، صادق، رک و روراست است. افرادی که تحت این علامت به دنیا آمده‌اند، افرادی صادق، صبور، زحمت
کش، سرسخت، و با قدرت ارتباطی پایین هستند. رئیسانشان معمولاً هیچوقت پی به
توانایی‌های آنها نمی‌برند. در سنین پیری، به خوشبختی خواهند رسید. زنان این علامت
معمولاً همسرانی خوب می‌شوند که به تحصیل فرزندان خود بسیار اهمیت میدهند.
بهترین جفت: موش،
مار، خروس
بدترین جفت: اژدها،
اسب، بُز، سگ، خرگوش
—————————————————————————
ببر:
متولدین سالهای: 1281، 1293، 1305، 1317، 1329، 1341، 1353، 1365،
1377، 1389 و…
علایق:
رنگ: قرمز روشن ———————————————-حیوان: ببر
گُل: میخک صدپَر ———————————————-درخت: چنار
رایحه: یاسمین ————————————————گیاه: آویشن
طعم: شیرین —————————————————ادویه: دارچین
جواهر تولد: یاقوت ——————————————–فلز: طلا
عدد شانس: 7 ————————————————آلت موسیقی: ترومپِت
شعار ببر: من پیروز
می‌شوم
گفته میشود که ببرها حیواناتی شجاع، بیرحم، قوی، و وحشت‌آور هستند و
سمبل قدرت و تکبر می‌باشند. در زمانهای قدیم، مردم معمولاً پادشاهان و فرمانروایان
را با این حیوان مقایسه می‌کردند. افرادی که تحت این علامت به دنیا آمده‌اند، افرادی شکیبا، ثابت قدم،
دلیر، و قابل احترام هستند. در میانسالی، زندگی متغیر و نامتعادلی خواهند داشت،
اما بعد آینده و سرنوشتی بسیار روشن در انتظار آنها خواهد بود. آنها افرادی باهوش،
باوفا و باتقوا هستند.
بهترین جفت: اسب، سگ
بدترین جفت: مار،
میمون
—————————————————————————
خرگوش یا گربه:
متولدین سالهای: 1282، 1294، 1306، 1318، 1330، 1342، 1354، 1366،
1378، 1390 و…
علایق:
رنگ: خاکستری ————————————————حیوان: ماهی
گُل: رُز ————————————————————درخت: صنوبر
رایحه: شالیمار ————————————————–گیاه: ترخون
طعم: تند ———————————————————ادویه:
فلفل
جواهر تولد: یاقوت کبود —————————————فلز: برنز
عدد شانس: 4 ————————————————–آلت موسیقی: پیانو
شعار خرگوش: من عقب
نشینی می‌کنم
برای زمانهای طولانی خرگوش برای چینی‌ها سمبل امید بوده است. خرگوش
حیوانی ظریف و دوست داشتنی است. در چین به نوزادان تازه به دنیا آمده تصاویری از
خرگوش هدیه میدهند تا او زندگی سراسر آرامش و خوشبختی داشته باشد. افراد تحت این علامت، افرادی نجیب، ملایم، حساس، باحیا، و مهربان
هستند. این افراد از حافظه‌ی خوبی هم برخوردارند. آنها عاشق گفتگو و ارتباط با
دیگران با شوخ طبعی هستند. آنها می‌دانند که چطور باید زندگیشان را رمانتیک کنند.
معمولاً پولشان را در جایی سرمایه‌گذاری میکنند که باعث شکست کارشان میشود.
بهترین جفت: سگ، بُز،
خوک
بدترین جفت: موش،
گاو، اژدها، خروس، اسب
—————————————————————————
اژدها:
متولدین سالهای: 1383، 1295، 1307، 1319، 1331، 1343، 1355، 1367،
1379، 1391 و…
علایق:
رنگ: طلایی ————————————————–حیوان: میمون
گُل: رُز ———————————————————-درخت: سرخ چوب
رایحه: سبزی ————————————————-گیاه: شوید
طعم: پرادویه ————————————————–ادویه: هِل
جواهر تولد: یاقوت ——————————————-فلز: نقره
عدد شانس: 2 ———————————————-آلت موسیقی: قره نی
شعار اژدها: من سلطنت
می‌کنم
اژدها شهرت بسیار بالایی در فرهنگ چینی دارد. این حیوان سمبل قدرت،
اقتدار، مقام، احترام، شانس، موفقیت، و ظرفیت می‌باشد. در گذشته پادشاهان چینی خود
را اژدها می‌نامیدند و تاجشان “تاج اژدها” نامیده می‌شد. افراد تحت این علامت، افرادی سرزنده، پرانرژی و خوش شانس هستند. آنها
معمولاً به کمال می‌رسند و قادرند فرمانروایان حکومت شوند. زمانیکه با مشکلی
برخورد میکنند، به هیچ وجه ناامید نمی‌شوند. کمی خودبین و کم صبر هستند.
بهترین جفت: موش،
میمون
بدترین جفت: سگ، گاو،
اژدها، خرگوش
—————————————————————————
مار:
متولدین سالهای: 1284، 1296، 1308، 1320، 1332، 1344، 1356، 1368،
1380، 1392، و…
علایق:
رنگ: آبی یخی —————————————————حیوان: قمری
گُل: کاملیا ———————————————————درخت: نخل
رایحه: مُشک —————————————————–گیاه:
رازیانه
طعم: تلخ و شیرین ———————————————–ادویه:
کاری
جواهر تولد: عین الشمس ————————————-فلز: پلاتین
عدد شانس: 3 —————————————————آلت
موسیقی: ویولن
شعار مار: من احساس
می‌کنم
در طالع بینی چینی، مار پس از اژدها آورده شده است. اما اهمیت آن به
عنوان سمبل پرستش بسیار بالاتر از اژدها است. مار به معنای بدخواهی، شرارت، رمز و
راز و همچنین تیزهوشی، غیب گویی و توانایی تشخیص گیاهان مختلف است. افرادی که در سال مار به دنیا آمده‌اند معمولاً افرادی خوش اخلاق
هستند که قدرت ارتباطی بسیار بالایی دارند. آنها سیرتی مهربان و بخشنده دارند اما
گاهاً حسود و بدگمان می‌شوند. باید مراقب گفتگوهای خود با دیگران باشند چون ممکن
است باعث از دست دادن دوستی‌هایشان شود.
بهترین جفت: گاو،
خروس
بدترین جفت: ببر،
میمون، خوک
—————————————————————————
اسب:
متولدین سالهای: 1285، 1297، 1309، 1321، 1333، 1345، 1357، 1369،
1381، 1393 و…
علایق:
رنگ: آبنوس —————————————————–حیوان: گربه وحشی
گُل: نرگس ——————————————————-درخت: غان
رایحه: گل های وحشی —————————————گیاه: جعفری
طعم: ترش و شیرین ——————————————-ادویه: میخک
جواهر تولد: یاقوت زرد —————————————–فلز: نقره
عدد شانس: 8 ————————————————-آلت
موسیقی: صدای انسان
شعار اسب: من اداره
می‌کنم
خصوصیات اسب، شخصیت ملی مردم چین است، که برای پیشرقت خود مصرانه و
باپشتکار تلاش می کنند. او حیوانی پرانرژی، روشن، دلسوز، مهربان، باهوش، و توانا
است.
افرادی که در سال اسب متولد شده اند، مهارت های ارتباطی را به طور
ذاتی می دانند و همیشه دوست دارند در جمع مورد توجه قرار گیرند. آنها افرادی فعال،
دانا، مهربان با دیگران هستند و دوست دارند در کارهای مخاطره آمیز شرکت کنند. آنها
قادر به تحمل محدودیت بیش از حد نیستند. زمانیکه شکست می خورند، بدبین می شوند.
بهترین جفت: ببر،
بُز، سگ
بدترین جفت: موش،
گاو، خرگوش، اسب
—————————————————————————
بُز:
متولدین سالهای: 1286، 1298، 1310، 1322، 1334، 1346، 1358، 1370،
1382، 1394 و…
علایق:
رنگ: سبز روشن ————————————————–حیوان: بلبل
گُل: نرگس ———————————————————-درخت:
توسه
رایحه: شکوفه سیب ———————————————-گیاه: نعناع
طعم: ملایم ———————————————————ادویه:
زعفران
جواهر تولد: یاقوت کبود ——————————————فلز: آلومینیوم
عدد شانس: 12 ————————————————–آلت موسیقی: چنگ
شعار بُز: من متکی
می‌شوم
این علامت که گوسفند نیز خوانده میشود، حیوانی است که مردم بسیار
دوست میدارند. او حیوانی آرام و نجیب است که فایده‌های بسیار زیادی به انسان می‌رساند. افرادی که در سال بُِز به دنیا آمده‌اند، افرادی حساس، مودب، دانا، دلسوز و بامحبت هستند. علاقه بسیار زیادی به هنر و زیبایی دارند. درمذهب معتقد و
خواستار آرامش در زندگی می‌باشند. در کار و تجارت بسیار بااحتیاط قدم برمی‌دارند و
افرادی صرفه جو و اقتصاددان هستند. آنها باید از تردید و ناامیدی و بدبینی دوری
کنند.
بهترین جفت: خرگوش،
اسب، خوک
بدترین جفت: موش،
گاو، سگ
—————————————————————————
میمون:
متولدین سالهای: 1287، 1299، 1311، 1323، 1335، 1347، 1359، 1371،
1383، 1395، و…
علایق:
رنگ: زرد ———————————————————-حیوان: ببر
گُل: قاصدک ——————————————————درخت: چنار
رایحه: یاسمین ————————————————–گیاه:
آویشن
طعم: شیرین —————————————————–ادویه:
دارچین
جواهر تولد: چشم گربه ای ———————————–فلز: طلا
عدد شانس: 10 ————————————————آلت
موسیقی: گیتار
شعار میمون: من تفریح
می‌کنم
میمون حیوانی بسیار باهوش است. مردم معمولاً این حیوان را با آدم‌های
زیرک و باهوش مقایسه میکنند. این حیوانی بسیار فرخنده و مبارک است که سمبل شانس
نیز می‌باشد. اکثر افراد متولد سال میمون افرادی سرزنده، قابل انعطاف، پرذوق و
استعداد می‌باشند. آنها عاشق تحرک و ورزش هستند. آنها برای کمک کردن به دیگران کار خود را کنار میگذارند. آنها استعداد زیادی در نمایش دادن خود دارند. در کار،
خلاقیت بسیار فوق العاده‌ای از خود بروز میدهند. اگر دهن بینی و کم طاقتی خود را
کنار بگذارند به موفقیت‌های چشمگیری نائل خواهند شد.
بهترین جفت: موش،
اژدها
بدترین جفت: ببر،
مار، خوک
—————————————————————————
خروس:
متولدین سالهای: 1288، 1300، 1312، 1324، 1336، 1348، 1360، 1372،
1384، 1396، و…
علایق:
رنگ: بنفش —————————————————-حیوان: آهو
گُل: داودی ——————————————————درخت: بلوط
رایحه: مر ——————————————————–گیاه:
مرزه
طعم: شیرین —————————————————-ادویه: فلفل سفید
جواهر تولد: یاقوت زرد —————————————–فلز: روی
عدد شانس: 6 ————————————————-آلت موسیقی: قره نی
شعار خروس: من بهتر
می‌دانم
خروس سمبل وفاداری و وقت شناسی است. برای گذشتگان که ساعت شماطه‌ای
نداشتند، بانگ خروس اهمیت ویژه‌ای داشته است و مردم را بیدار می‌کرده است. افرادی که در سال خروس به دنیا آمده‌اند، افرادی صادق، روشن، ارتباطی،
جاه طلب و بامحبتند. ممکن است خیلی زود به چیزی علاقه‌مند شوند اما سریع آن را
فراموش میکنند. ان‌ها از عزت نفس بسیار بالایی برخوردارند و خیلی کم به دیگران
متکی می‌شوند. ازآنجا که اکثر خروس‌ها ذاتاً مردمانی خوش تیپ و زیبا هستند، خواهان
فراوان دارند. اگر بتوانند از غرور خود کم کنند، بیشتر پیشرفت خواهند کرد.
بهترین جفت: گاو،
اژدها، مار
بدترین جفت: خروس،
سگ، خرگوش
—————————————————————————
سگ:
متولدین سالهای: 1289، 1301، 1313، 1325، 1337، 1349، 1361، 1373،
1385، 1397، و…
علایق:
رنگ: فیروزه‌ای ——————————————————-حیوان: سگ یا گوسفند
گُل: همیشه بهار —————————————————-درخت: گیلاس
رایحه: حنا ————————————————————-گیاه:
مرزنگوش
طعم: گوشتی ——————————————————–ادویه: میخک
جواهر تولد: یاقوت —————————————————فلز: سرب
عدد شانس: 9 ——————————————————-آلت موسیقی: گیتار
شعار سگ: من نگران
هستم
سگ دوست انسان است که می‌تواند او را درک کند و از او اطاعت کند، چه
صاحبش ثروتمند باشد و چه فقیر. چینی‌ها سگ را حیوانی فرخنده و مبارک می‌دانند. اگر
سگی وارد خانه‌ای شود، صاحبخانه با آغوش باز او را خواهد پذیرفت. افرادی که در سال سگ متولد شده‌اند، شخصیتی راست و درست دارند. آنها
در کار و شق وفادار، باجرات، زبردست، باهوش و دلسوز هستند. این افراد اگر بتوانند
بی ثباتی خود را رفع و رجو کنند، شانس به سراغشان خواهد آمد.
بهترین جفت: ببر،
خرگوش، اسب
بدترین جفت: اژدها،
بُز، خروس
—————————————————————————
خوک:
متولدین سالهای: 1290، 1302، 1314، 1326، 1338، 1350، 1362، 1374،
1386، 1398 و …
علایق:
رنگ: ارغوانی —————————————————–حیوان: گربه
گُل: سوسن سفید ———————————————-درخت: اقاقیا
رایحه: عنبر ——————————————————–گیاه:
پونه
طعم: شیرین و ترش ———————————————ادویه: میخک
جواهر تولد: حجرالاقمر ——————————————فلز: نقره خالص
عدد شانس: 5 —————————————————آلت موسیقی: چنگ
شعار خوک: من حفظ
می‌کنم
خوک در درک افکار انسانی به اندازه سگ دانا نیست. عاشق خوردن و
خوابیدن و چاق شدن است. از اینرو معمولاً نشانگر تنبلی و بدهیکلی است. از جانب
مثبت، بسیار خوش رفتار است و آزاری به دیگران نمی‌رساند و می‌تواند برای مردم ثروت
و فراوانی بیاورد. آنها از دیرباز سمبل فراوانی و ثروت بوده‌اند. افرادی که در سال خوک متولد شده‌اند، افرادی صادق و رک گو هستند. آنها
ظاهری آرام و قلبی نیرومند دارند، اما کم طاقتند و استقلال ندارند. از آنجا که از
حرف زدن غیرمستقیم و در لفافه خوششان نمی‌آید، غیر اجتماعی به نظر می‌رسند. اما
افرادی خوشبین و مقاوم هستند و تازمانیکه کاملاً به آنها نزدیک نشده‌اید، پی به
وفاداری و خوش قلبی آنها نخواهید برد.
بهترین جفت: بُز،
خرگوش
بدترین جفت: مار،
خوک، میمون
گردآوری: مجله اینترنتی وب
