چگونه غم را به شادی تبدیل کنیم

وقتی به زندگی خود نگاه می‌کنید، شاید متعجب شوید که چطور زمان به سرعت سپری شده است و هیچ ایده‌ای نداشته باشید که چگونه به این مقطع از زندگی خود رسیده‌اید. شاید دچار اندوه شوید؛ چراکه متوجه شده‌اید تا چه اندازه از جایگاهی که در این سن برای خود در نظر داشتید، دور افتاده‌اید.

زندگی بسیار سخت‌تر از آن چیزی بوده است که شما انتظارش را داشتید، پس آن را به همان شکل پذیرفته‌اید، تسلیم شده‌اید و حالا دستیابی به اهداف برایتان بسیار سخت شده است. و تنها چیزی که در این میان می‌خواهید احساس دوباره شادی است.چگونه غم را به شادی تبدیل کنیم

پرواندن شادی در زندگی امکانی غیرواقعی یا دور از دسترس نیست و برای رسیدن به این هدف، تنها نیازمند صرف زمان و اندکی تلاش هستید. در این مقاله ۱۳ راه اثبات‌شده رهایی از افسردگی و احساس دوباره شادی را با هم مرور می‌کنیم:

همه ما تجربه روزهایی را که دچار ملال شده‌ایم، داریم، روزهایی که گویی در زندگی‌هایمان گیر می‌افتیم و نمی‌دانیم چه باید بکنیم. بدون شک آسان‌تر خواهد بود که به‌جای پرداختن به سوال‌های سنگینی مانند «هدف زندگی‌ام چیست؟»، روزها را با تماشای تلویزیون سپری کنیم. ویکتور فرانکل در این باره می‌گوید: «وقتی کسی معنا و مفهوم عمیقی برای زندگی خود ندارد، حواس خود را با لذت‌ و خوشگذرانی از واقعیت پرت می‌کند.»

بسیاری از انسان‌های مرفه احساس ناشادی و غم می‌کنند، فرقی نمی‌کند که تا چه اندازه پول، شهرت یا اعتبار دارند. و بزرگ‌ترین دلیل آن است که احساس ناشادی و اندوه سرانجام از احساس بی‌معنا بودن زندگی‌هامان نشات می‌گیرد.

فرانکل فرآیندی به نام معنادرمانی را مطرح کرد تا به وسیله آن به انسان‌ها در ساختن معنا برای زندگی‌شان کمک کند. او در بخش سلامت روان بیمارستان وین مشغول به کار شد؛ چراکه تعداد زیادی از بیماران این بخش در اثر خودکشی جان خود را دست می‌دادند. تمرین‌های فرانکل مانع از خودکشی ده هزار بیمار شد. وی این کار بزرگ را تنها با تزریق معنا به زندگی این بیماران صورت داد.

اگر در حال دست‌و‌پنجه نرم کردن با اندوه هستید، می‌توانید فرآیند معنادرمانی فرانکل را با روش‌های زیر به‌کار ببرید:

یک‌بار زنی را دیدم که در تایلند پرورشگاهی را برای کودکان مبتلا به ایدز اداره می‌کرد. او که خود از سرطان رنج می‌برد، به‌جای دیدن بیماری به‌عنوان نابودکننده زندگی، به من گفت:

«وقتی دکتر به شما می‌گوید که تست ایدز شما مثبت شده است یا سرطان دارید، انگار شما مرگ را در مقابل خود می‌بینید. و همین موضوع به من قدرت داد تا خودم را با کودکان مبتلا به ایدز یکی بدانم. پس حداقل برای این موضوع هم که شده، از سرطان ممنونم.»

گزینه‌های زیاد ما را فرسوده می‌کنند، دچار اندوه می‌شویم و در نهایت به نقطه‌ای می‌رسیم که از تمام تصمیمات فرار کنیم. توصیه «انتخاب‌های زیادی داشته باش» را شاید اغلب شنیده باشیم؛ اما با در نظر گرفتن گزینه‌های زیاد انتخاب، معمولا دچار غم و اضطراب می‌شویم و از تلاش برای انتخاب از میان گزینه‌های متعدد خسته.

با داشتن گزینه‌های زیاد، کم‌کم تصمیمات ضعیف‌تری را برای برآوردن هر یک از اهداف خود در طول هر روز می‌گیریم. و این همان چیزی است که با نام «خستگی تصمیم» شناخته می‌شود.

مهم‌ترین عامل برای افزایش میزان شادی، کاهش موثر تعداد تصمیمات غیرلازم در طول روز است.

برنامه روزمره خود را با راهکار‌های کمکی زیر بچینید:

ما به‌طور مداوم با پیام‌هایی بمباران می‌شویم که به ما می‌گویند برای شاد یا موفق بودن باید به شکل مشخصی رفتار کنیم یا دنیا را به گونه‌ای خاص ببینیم. به‌طور میانگین هر فرد در روز با ۱۰ هزار تبلیغ این چنینی مواجه می‌شود که بیشتر آن‌ها فاقد معنا و مفهوم هستند.

تمام این وعده‌های اشتباهی که روزانه عرضه می‌شود، موجب می‌گردد تا ما خودمان را به گونه‌ای که دیگران از ما انتظار دارند، نشان دهیم و خود را در آن تصویری که دیگران می‌خواهند، جا دهیم. قسمت تلخ ماجرا آن است که بسیاری از ما راهی برای جا دادن در این تصویر پیدا می‌کنیم؛ اما هرگز نمی‌توانیم آن را متعلق به خود بدانیم.

اگر ما نتوانیم برای چیزی که واقعا هستیم، احساس درک و عشق دیگران را لمس کنیم، هرگز شادی را تجربه نخواهیم کرد. یکی از مهم‌ترین دلایلی که مانع از آن می‌شود تا خود واقعی‌مان باشیم، احساس شرم است.

در برخی مقاطع زندگی، دچار شرم می‌شویم و حس می‌کنیم مشکلی در ما، زندگی یا شخصیت‌مان وجود دارد. فرقی نمی‌کند دلیل آن مسخره شدن در مدرسه و محل کار باشد یا برنیاوردن انتظارات والدین یا حتی قضاوت تندی از طرف یکی از دوستان؛ در هر حال شرم خود حقیقی‌تان را پنهان می‌کند و مانند نقابی می‌شود تا شما را به صورت انسانی دیگر نشان دهد.

یکی از راهکار‌های کلیدی برای حفظ شادی در طولانی‌مدت، یادگیری شهامت «خود واقعی» بودن است و حفظ شخصیت حقیقی‌تان در هر شرایطی.

دکتر برن براون که درباره موضوع آسیب‌پذیری تحقیق و مطالعه می‌کند، در یکی از برنامه‌های TED از ببیندگان پرسید: «آسیب‌پذیری را چگونه معنا می‌کنید؟ چه چیزی در شما حس آسیب‌پذیری را موجب می‌شود؟»

در یک ساعت و نیم، او ۱۵۰ جواب دریافت کرد که برخی از آن‌ها را با هم می‌خوانیم:

لحظات آسیب‌پذیری مانند این موارد، زمانی اتفاق می‌افتند که ما مستعد احساس شرم هستیم. شهامت یادگیری راهی برای مدیریت شرم در چنین شرایطی، همان چیزی خواهد بود که می‌توانیم به شکلی صحیح از آن رها شویم.

دکتر براون در این زمینه توصیه جالبی دارد. او می‌گوید زمانی که دچار شرم می‌‌شوید، با خودتان مانند کسی که دوستش دارید، صحبت کنید، از او مانند کسی که به آن اعتماد دارید، کمک بخواهید و ماجرای خود را برایش تعریف کنید.

بسیاری از بزرگ‌ترین امکانات و یافته‌هایی که امروزه در جهان ما حضور دارد، در نتیجه کنجکاوی افراد به‌وجود آمده‌اند. کنجکاوی همان انگیزه‌ای است که افرادی مانند استیو جایز، توماس ادیسون و هنری فورد بر اساس آن خلاقانه‌ترین ابداعات تاریخ را خلق کردند.

ارضا کردن حس کنجکاوی موجب آزادسازی دوپامین می‌شود. همین موضوع دلیل آن است که ما مشتاق می‌شویم تا هر فیلم خوبی را تا انتهای آن تماشا کنیم. شما می‌خواهید از رویدادهای بعدی فیلم باخبر شوید و وقتی که در نهایت آن را به پایان می‌رسانید، دوپامین ترشح می‌شود و شما به‌عنوان پاداش، احساسی از سرخوشی و لذت را تجربه می‌کنید. این موضوع در تمام جنبه‌های زندگی به همین شکل عمل می‌کند، به‌عنوان مثال موقع چک کردن نوتیفیکشن‌های شبکه‌های مجازی یا ایمیل‌های جدید.

در حالی که چنین کنجکاوی‌هایی لحظاتی کوتاه از شادی را موجب می‌شوند، گونه‌ای دیگر از کنجکاوی‌ها هستند که شادی‌های پایدارتر و طولانی‌مدت‌تری را برای شما به ارمغان می‌آورند. دکتر تاد کادشان این موضوع را با عبارت «کاوشگر کنجکاو» به این شکل توضیح می‌دهد:

«کاوشگران کنجکاو هیچ مشکلی با ریسک و خطر چالش‌های جدید ندارند. به‌جای تلاش سخت برای تفسیر و کنترل دنیاهای‌مان، به عنوان یک کاوشگر کنجکاو، ما از عدم قطعیت استقبال می‌کنیم و زندگی را جست‌و‌جویی برای کشف، یادگیری و رشد می‌بینیم.»

با کنجکاوی می‌توانید در برخی جنبه‌ها بهتر شوید، آگاه‌تر و مطلع‌تر باشید، دنیا را با دیدگاه‌هایی جدید ببینید و سرانجام زندگی را لذت‌بخش‌تر از قبل تجربه کنید.

اگر می‌خواهید به کاوشگر کنجکاو تبدیل شوید، خلاصه‌ای از پیشنهادهای دکتر کادشان را در زیر بخوانید:

شادترین انسان‌ها آن‌هایی هستند که روی دیگران تاثیری مثبت به‌جا می‌گذارند. دنیس ویتلی می‌گوید: «هیچ زن یا مردی جزیره‌ای تک‌افتاده نیستند و وجود داشتن تنها برای خود، کاری بی‌معنا و بیهوده است. تنها زمانی می‌توانید بیشترین رضایت را احساس کنید که خود را وابسته به هدفی بزرگ‌تر از خودتان در زندگی بدانید.»

هر فرد در دارایی‌های خود، چیزی برای بخشیدن به جهان دارد و سخت‌ترین قسمت ماجرا پیدا کردن آن است. و ما هرگز به آن پی نمی‌بریم؛ مگر آنکه واقعا کاری در این باره انجام دهیم.

برخی از یافته‌های عملی نیز تایید می‌کنند که بخشیدن، قوی‌ترین راه برای دستیابی به شادی پایدار و طولانی‌مدت است. اگر بخشش به شکلی صحیح انجام شود، نه‌ تنها احساس خوبی به‌ شما منتقل می‌کند؛ بلکه روحیه شما را نیز بسیار بیشتر از آنچه نیاز دارید، ارتقا می‌دهد. کریستوفر مک‌کندلس در کتاب «به سوی طبیعت وحشی» نوشته است: «شادی تنها زمانی واقعیت می‌یابد که آن را با دیگران سهیم شویم».

با برنامه‌ریزی شروع به بخشش و اهدای چیزی از دارایی خود به کسی بکنید.

شاید یکی از دلایل اندوه شما، گرفتار شدن در روزمرگی و برنامه‌های یکنواخت روزانه باشد. در این حالت شما دچار ملال می‌شوید؛ اما از طرف دیگر تا حدی از تجربه‌ چیزهای جدید در زندگی می‌ترسید. یا در مواردی وخیم‌تر، ممکن است شما از شغل خود بیزار باشید؛ اما به دلیل ترس از مشکلات مالی و نداشتن شغلی بهتر، نتوانید از آن دست بکشید.

ماجرای شما هرچه باشد، خود را از منطقه امن خود تا آنجا که می‌توانید خارج کنید. هر اندازه بیشتر از منطقه امن خارج شوید، زندگی رضایت‌بخش‌تری در انتظار شما خواهد بود.

– موقعیت تجربه‌های جدید را به‌گونه‌ای در زندگی خود ایجاد کنید که امکان کنار کشیدن از آن‌ها را نداشته باشید. به هدف بزرگی فکر کنید که همیشه آرزوی دست‌یابی به آن را داشته‌اید، سپس وضعیتی را ایجاد کنید که برای رسیدن به این هدف ناچار شما را از منطقه امن‌تان بیرون بکشد و در نهایت، مسیر برآوردن آرزویتان را دنبال کنید.

– بیشتر به سفر بروید. متخصصان عصب‌شناسی نشان داده‌اند که تجربیات جدید مسیرهای عصبی جدیدی را در مغز درست می‌کنند و این موضوع در نهایت به افزایش سلامت روانی فرد منتهی می‌شود. سفر همیشه با لذت همراه است و فرقی نمی‌کند مسافرتی به کشور خارجی باشد، شهری در نزدیکی یا حتی کشف یک رستوران جدید. کاوش و تجربه‌های جدید همگی موجب خلق مسیرهای عصبی تازه در مغز و در نهایت ارتقای سلامت روانی می‌شوند.

به خاطر دارید که چندین بار برای خرید بازی جدید یا وسیله تازه هیجان زیادی داشته‌اید؛ اما پس از مدتی نه چندان کوتاه از آن دلزده و خسته شده‌اید؟ این مسئله نشان می‌دهد که چیزهای مادی در بهترین حالت، برای مدتی کوتاه و به‌صورت موقت موجب شادی می‌شوند. اما تجربه‌های شادی‌آور بر خلاف مادیات، برای همیشه به‌عنوان یک خاطره خوش باقی می‌مانند.چگونه غم را به شادی تبدیل کنیم

هرچند داشتن دارایی‌های مادی می‌تواند خوب و مفید باشد؛ اما آن‌ها هرگز نمی‌توانند مانند تجربیات بزرگ زندگی‌تان، بخشی از شما را تشکیل دهند. به همین دلیل نیز بهتر است به‌جای صرف پول و زمان برای کسب مادیات، روی تجربیات سرمایه‌گذاری کنید.

به‌جای خرید کالاهای مادی که مدت‌ها آرزوی آن را داشته‌اید، راه‌های زیر را امتحان کنید:

خودشکوفایی فواید زیادی دارد و این توانایی با مراقبت‌های آگاهانه روزانه به دست می‌آید. سپری کردن دقایقی رها از افکار آشفته و احساسات، می‌تواند همان چیزی باشد که برای شادی بیشتر به آن نیاز دارید. مدیتیشن میزان ماده خاکستری را در هیپوکامپ مغز افزایش می‌دهد و این قسمت از مغز نقش مهمی در یادگیری، احساسات و حافظه دارد. همچنین مدیتیشن میزان ماده خاکستری را در بخش آمیگدال مغز کاهش می‌دهد که این بخش نیز با اضطراب و استرس در ارتباط است.

و این‌ها تنها تعداد کمی از فوایدی است که با مدیتیشن می‌توان از آن‌ها بهره برد.

یکی از برنامه‌های معتبر مدیتیشن را نصب کنید. برای مراقبه تنها به ۱۰ دقیقه زمان و یک صندلی راحت نیاز دارید. اگر فکر می‌کنید نمی‌توانید در برنامه خود ۱۰ دقیقه را به مراقبه اختصاص دهید، پس بهتر است حقیقت را زبان تونی رابینز بشنوید: «اگر شما ۱۰ دقیقه وقت ندارید، پس اصلا زندگی را در مالکیت خود ندارید.»

درباره شکرگذاری معمولا بسیار شنیده‌اید؛ اما با وجود تکرار، این موضوع از واقعیتی حقیقی نشات می‌گیرد.

«مجله شادی» پژوهشی را منتشر کرده است که طی آن ۲۱۹ زن و مرد شرکت‌کننده در بازه زمانی سه هفته، سه نامه شکرگذاری نوشته بودند. نتایج این پژوهش نشان داده‌اند که نوشتن نامه‌های شکرگذاری میزان شادی و رضایت از زندگی را در شرکت‌کننده‌ افزایش داده است و نشانه‌های افسردگی را کاهش.

مغز شما توانایی تمرکز همزمان را روی نکات منفی و مثبت ندارد. به همین دلیل نیز، نوشتن نامه‌های شکرگذاری به مغز شما کمک می‌کند که به‌جای تمرکز روی غم و افسوس برای ناداشته‌های زندگی، روی شادی برای دارایی‌هایتان توجه کنید.

هنگام فعالیت شکرگذاری، ترشح دوپامین و سروتونین افزایش می‌یابد. این ترشح موجب فعال‌سازی مرکز شادی در مغز می‌شود و مانند قرص‌های ضد افسردگی عمل می‌کند. پس از شکرگذاری به‌عنوان یک قرص ضد افسردگی طبیعی می‌توانید بهره ببرید.

یکی از بزرگ‌ترین تفاوت‌ها میان افراد شاد و ناشاد از عادت‌هایی که به آن خو گرفته‌اند، نشات می‌گیرد. تنها کمتر از ۴۰‌ درصد از فعالیت‌های روزانه صرف گرفتن تصمیمات فعالانه و آگاهانه می‌شود و بیشتر رفتار‌های روزانه ما نتیجه عادت‌های‌مان است.

خلاص شدن از عادت‌های قدیمی تنها به آن دلیل سخت است که به‌طور مرتب تکرار شده‌اند. طبیعت انسان زیر سلطه عادت است. چارلز دوهینگ در کتاب خود با نام «قدرت عادت»، ساختار اولیه شکل‌گیری عادت را شامل مراحل انگیزه، تکرار و جایزه می‌داند. به‌عنوان مثال استرس می‌تواند انگیزه‌ای باشد تا شما را دچار تکرر در کشیدن سیگار کند و جایزه آن موجی از نیکوتین است که در مغز شما آزاد می‌شود. به‌جای سیگار، عادت‌هایی مانند مراقبه و پیاده‌روی نیز می‌توانند به هدفی مشابه ختم شوند؛ اما مضرات آن را ندارند.

اگر عادت‌های‌تان سلامتی یا شادی بیشتری را در شما موجب نمی‌شوند، پس شما نیمی از روز خود را صرف پرداختن به کارهایی می‌کنید که برای شادی یا سلامتی‌تان مضر هستند.

تغییر دادن عادت‌‌ها بسیار سخت‌تر از گفتن آن است و به همین دلیل نیز تغییر و تعدیل محیط تا آنجا که امکان آن هست، شانس موفقیت را افزایش می‌دهد. پس از تغییر محیط، سعی کنید روتین‌ جدیدی را خلق و در آن عادت‌های خوب را جایگزین عادت‌های بد کنید.

بسیاری از چیزها هستند که شادی و لذتی را که پیش از دستیابی به آن‌ها فکر می‌کردید، به‌ همراه ندارند.

شاید شما همیشه دوست داشتید که ماشینی گران‌‌قیمت داشته باشید؛ اما حالا که آن را دارید، پیوسته نگران خراشی جدید روی بدنه آن هستید و هزینه‌های زیادی که برای آن می‌کنید، شما را اذیت می‌کنند.

شاید شما همیشه دوست داشتید که ازدواج کنید؛ اما حالا که متاهل هستید، متوجه شده‌اید هیچ دیدگاهی از حجم مسئولیت‌هایی که در قبال حفظ و تحکیم رابطه عاشقانه باید پذیرفت، نداشته‌اید.

پرفسور دانشگاه هاروارد، دان گیلبرت نشان داده است که یکی از دلایل احساس ناشادی، نتیجه پیش‌بینی اشتباه ما درباره نوع چیزهایی است که ما را خوشحال می‌کنند. او در این باره می‌گوید: «اگر بخواهم از وضع آینده‌ای که برای خود در نظر گرفته‌ام، اطلاع دقیق‌تری داشته باشم، افرادی را پیدا می‌کنم که امروز در حال زندگی در وضعیت آینده من هستند. اگر می‌خواهم بدانم که وکیل شدن، ازدواج با مدیری موفق و شلوغ یا حتی صرف غذا در رستورانی مشخص چگونه خواهد بود، بهترین کار آن است تا کسانی را بیابم که چنین مواردی را تجربه‌ کرده‌اند و سپس میزان شادی آن‌ها را ارزیابی کنم».

به‌سادگی با صرف زمان و انرژی برای کسب اطلاعات درباره وضعیتی که خواهان آن هستید، می‌توانید شانس موفقیت خود را در به دست آوردن وضعیت‌های شادتر افزایش دهید.

به کسانی نزدیک شوید که به سبک مورد خواست شما، زندگی می‌کنند یا چیزی را که می‌خواهید داشته باشید، دارند. با آن‌ها ملاقات کنید و از آن‌ها درباره‌ تجربیات خوب و بدشان بپرسید. سپس بررسی کنید که آیا در میان تجربیات آن‌‌ها چیزهایی که شما را شاد می‌کنند، وجود دارند؟ و در نهایت با مقایسه دقیق تصمیم بگیرید.

برای بررسی و مقایسه وسیله الکترونیکی جدید یا شغلی ایده‌‌ال شاید بتوانید به یکی از دوستان خود مراجعه کنید، و در این صورت قطعا کار آسان‌ خواهد بود. اما برای بررسی سبک زندگی ممکن است محتاج ملاقات با افراد مشهورتر یا شخصیت‌های بزرگ باشید، و در این حالت کار سخت‌تر خواهد شد. در چنین مواردی می‌توانید از اطلاعاتی که درباره آن‌ها وجود دارد، استفاده‌ کنید؛ مانند وبلاگ‌های شخصی آن‌ها، پست‌های‌شان در شبکه‌های مجازی یا مصاحبه‌ها. با بهره‌گیری از این اطلاعات می‌توانید آن‌ها را بهتر بشناسید و در نتیجه سبک زندگی آن‌ها را با معیارهای شادی خود بررسی کنید.

تصور کنید در کافه‌ای نشسته‌اید و به‌طور اتفاقی مکالمه‌ای را می‌شنوید:

خوشبختانه این مکالمات بخشی از نمایشی است که در صحنه مرکز مراقبت شخصی به نام داو اجرا می‌شد. اما متاسفانه این مکالمه‌ واقعیت داشته و در دنیای واقعی میان تعدادی از افراد با خودشان اتفاق افتاده است.

خطوط این نمایش‌نامه را از مکالمات درون‌فردی زنانی گرفته‌اند که افکار روزانه‌شان را درباره خود ثبت کرده‌ بودند. هدف از اجرای این نمایش آن بوده است که اگر ما با دیگران چنین مکالمه و رفتاری نداریم، پس چرا با خودمان چنین سنگدلانه صحبت می‌کنیم؟

افرادی که رفتاری شفقت‌آمیز با خود دارند، از روابط اجتماعی بهتر، هوش هیجانی بالاتر و شادی و رضایت بیشتری برخوردار هستند. پس دفعه بعدی که شروع به ایرادگیری بیجا از خود کردید و احساس کمبود اعتماد به نفس داشتید، به دفاع از خودتان بپردازید.

برخی از راهکارهای تمرین رفتار شفقت‌آمیز با خود را می‌توانید در زیر ببینید:

اغلب مردم سعی می‌کنند از احساسات منفی دوری کنند؛ چراکه از تجربه درد و اندوه وحشت دارند یا از آسیب‌پذیری که در نتیجه احساسات منفی در فرد ایجاد می‌شود. اما اگر به اشک‌هایتان اجازه ندهید که سرازیر شوند، از احساسات منفی خلاصی نخواهید داشت و آن‌ها درون شما ماندگار خواهند شد.

این موضوع زمانی وخامت بیشتری پیدا می‌کند که شما سعی کنید خود را در مقابل اندوه با رفتارهایی منفی کرخت کنید، با کارهایی مانند مصرف بیش از حد قرص، نوشیدن زیاد الکل یا پرت کردن حواس با ساعات طولانی کار. با کرخت کردن خود در مقابل اندوه، در واقع خودتان را در برابر شادی نیز کرخت می‌کنید.

تجربه کامل احساسات، صرف نظر از مثبت یا منفی بودن‌شان ، برای سلامت روان اهمیت زیادی دارد.

از زبان شخصیت استاد موری در بخشی از کتاب «سه‌شنبه‌ها با موری» آمده است: «با پرتاب خود به درون احساسات، با شیرجه زدن و به‌تمامی فرو رفتن در آن‌ها است که می‌توانی کاملا تجربه‌شان کنی. پس از آن تو می‌دانی درد چیست. تو می‌دانی عشق چیست. تو می‌دانی اندوه چیست. و تنها در چنین موقعی می‌توانی بگویی که خب، من تمام آن احساسات را تجربه کرده‌ام، آن‌ها را می‌شناسم و حالا نیاز دارم تا از آن‌ها جدا شوم».

عادت شناسایی احساسات را در خود شکل دهید. به‌عنوان مثال وقتی شروع به احساس غم کردید، به خود بگویید: « این غم است». نام‌گذاری روی احساسات‌تان به‌ شما کمک می‌کند تا آن‌ها را تنها احساساتی در حال گذر و تغییر ببینید، نه واقعیت‌هایی که شما را تعریف می‌کنند. با این کار می‌توانید سوار بر امواج احساسات شوید و بدون آنکه اجازه دهید بر شما و رفتارتان کنترل داشته باشند، با آن‌ها همراه باشید.

دفعه بعد که اندوه سراغ شما آمد، آن را بپذیرید و نگذارید ترس، برای اجتناب از آن بهانه بیاورد. اجازه بدهید آزار اندوه از شما عبور کند تا قادر شوید دوباره به لذت از زندگی بازگردید. به یاد داشته باشیم که ما هزاران فرصت برای زندگی داریم.

 مهم‌ترین بخش در پذیرش احساس اندوه آن است که مطمئن شوید از مرز بسط دادن غم و قربانی کردن خود عبور نمی‌کنید. بگذارید احساسات بیایند و زمانی که وقت رفتن آن‌ها رسید، اجازه دهید بروند.

برخلاف قصه‌های پریان، شادی از آن دسته چیزهایی نیست که از نقطه‌ای به بعد باقی بماند. بلکه شادی مانند جواهراتی ارزشمند و پراکنده‌‌‌ای است که زیر زمین پهناوری به‌ نام زندگی مدفون شده‌اند. برای یافتن شادی در هر مقطع از زندگی، باید زمین را در مسیری که می‌پیمایید اندکی حفر کنید و هر قطعه جواهر را بیابید.

اگر از مقطعی که در آن هستید، احساس شادی و رضایت ندارید، مجبور به ماندن در آن نیستید. به‌عبارت بهتر، شما می‌توانید زندگی جدیدی را برای تجربه احساس شادی آغاز کنید.

منبع: Life Hack

مترجم و دوستدار ادبیات

دیدگاه

نام *

ایمیل *

وبسایت

عضویت در خبرنامه

استفاده از مطالب با ذکر نام وبسایت درون و لینک به منبع بلامانع است . Copyright Ⓒ 2018 – 2020

کدی دلستراتی، ایان — در سال ۱۹۲۰، روان‌شناس آمریکایی جان ب. واتسون مقاله‌ای پژوهشی منتشر کرد که در زمرۀ مشکوک‌ترین کارهای اخلاقی قرن بیستم به شمار می‌رود. واتسون همراه با روزالی رینر، دانشجوی ۲۱ سالۀ تحصیلات تکمیلی دانشگاه جانز هاپکینز در بالتیمور که محل تدریسش بود، می‌خواست نوعی ترس خاص را به یک بچه‌ القا کند. ترسی که فارغ از این آزمایش احساسی طبیعی بود. تا آن زمان، شرطی‌سازی رفتار منحصراً در قلمروی حیوانات انجام می‌شد. اما واتسون و رینر یک بچۀ نُه‌ماهه به نام مستعار آلبرت را برای مطالعه‌شان انتخاب کردند، به مادرش یک دلار دادند، و چندین حیوان کوچک زنده را مقابلش گذاشتند، از جمله یک موش که او در ابتدا با بازیگوشی به آن علاقه نشان داد. وقتی آلبرت مشغول بازی با موش بود، آزمایشگران با چکش به یک میلۀ فولادی زدند. صدای بلندی ایجاد شد که بچه را ترساند و به گریه انداخت. پس از چند بار تکرار، کافی بود آزمایشگران موش را به آلبرت نشان بدهند تا او به گریه بیافتد. حتی بدون آن صدا، آن‌ها توانسته بودند ترس از موش‌ها را با شرطی‌سازی در او تزریق کنند، که در نهایت به ترس از چندین و چند حیوان با پوست مودار و خزدار مثل خرگوش‌ها و سگ‌ها هم تسری پیدا کرد. لابد فکر می‌کنید که این آزمایش غیرمنتظره به هیاهویی عمومی منجر شد (چون حالت شرطی‌شدۀ آلبرت را از بین نبردند) یا حتی اعتراضات علمی برانگیخت چون گروه کنترل خاصی در کار نبود. به هرحال، این آزمایش نشان داد که به هزاران روش می‌توان شرطی‌سازی رفتار را نه‌تنها روی حیوان‌ها، بلکه روی انسان‌ها نیز پیاده کرد. در حقیقت، پس از انتشار مقاله، جانز هاپکینز دستمزد واتسون را ۵۰ درصد افزایش داد تا او در دانشگاه بماند. (او همان زمان هم مشهور بود: یک‌سال قبل، در رأی‌گیری دانشجویان «خوش‌قیافه‌ترین استاد» شده بود). ولی بعد، وقتی همسرش نامه‌های عاشقانۀ او به رینر را کشف و منتشر کرد، دانشگاه اخراجش کرد. واتسون و رینر با هم رابطه داشتند و می‌رفتند که ازدواج کنند. واتسون فوراً سر از عرصۀ تبلیغات درآورد. شرکت جی. والتر تامپسون او را استخدام کرد تا تحقیقاتش در شرطی‌سازی انسان‌ها، به‌ویژه مصرف‌کنندگان، را ادامه دهد. واتسون بعداً در این باره گفت: «تازه می‌فهمیدم که تماشای رشد منحنی فروش یک محصول جدید مثل تماشای منحنی یادگیری حیوان‌ها و انسان‌ها هیجان‌انگیز است». او که منش علمی را به وادی تبلیغ آورده بود، چند وظیفه داشت: القای وفاداری به برند، خلق شخصیت محصول، و (طبق همانی که او و رینر با آلبرتِ ۹ماهه کرده بودند) القای ترس‌هایی در مصرف‌کنندگان برای واداشتن آن‌ها به خریدن برخی محصولات مشخص. مثلاً برای شرکت کاغذ توالت اسکات، او به خلق یک تبلیغ چاپی کمک کرد: جراحان به یک بیمار نگاه می‌کنند، و متن پایین عکس می‌گوید «و مشکل با دستمال‌کاغذی زبر شروع شد» تا مشتری را بترساند و محصول را بفروشد. امروزه این نوع دستکاری‌های رفتاری به روالی عادی تبدیل شده‌اند، اما به لطف کلان‌داده و محیط دیجیتالی که نظارت الگوریتمی در آن کمابیش همه‌جا هست، شکل‌های ظریف‌تر و موذیانه‌تری

می‌توان ردّ پای این نوع فهم از شادی را در بنیان‌های جهان غرب دید. مثلاً یهودیان در دعای آشر یاتزر، هر روز صبح پس از دستشویی شکر می‌کنند که همین عمل ساده را به قوۀ خودشان انجام داده‌اند. شادی، در معنای اپیکوری‌اش، چیزی به سادگی توان تخلیۀ مثانه است. متفکران مدرن، شادی را کمتر در قالب نبودِ درد و بیشتر در قالب زیادت به‌روزی می‌بینند. مثلاً ریچارد لایارد، اقتصاددان انگلیسی، طرح چیزی را تدوین کرد که می‌توان «اقتصاد شادی» شمرد. این ایده هم‌اکنون مبنای یک پیمایش سالانه به نام گزارش جهانی شادی است که اندازه می‌گیرد که درآمد فرد و ثروت جامعه چقدر بر شادی اثر می‌گذارد. ولی لایارد هم مثل اپیکور، سلامت روانی را مهم‌ترین عامل در شادی می‌داند. او این نکته را در کتاب شادی: درس‌هایی از یک علم جدید۲ (۲۰۰۵) شرح داده است. ولی همۀ جنبش‌های شادی‌مَدار هم چنین تناظری با ایده‌های اپیکوری ندارند. مثلاً روان‌شناسی مثبت پس از آن مُد شد که مارتین سلیگمن در سال ۱۹۹۸، پس از آنکه رییس انجمن روان‌شناسی آمریکا شد، شادی را به‌عنوان مضمون محوری خود انتخاب کرد. سلیگمن گفت که شادی از داشتن و جستجوی هیجانات مثبت نشأت می‌گیرد، یعنی یک‌جور حس باهم‌بودن، شادی معنایی وجودی است. به اعتقاد او، انسان‌ها معمولاً «ناشاد بودن» را یاد می‌گیرند: یعنی وقتی که تصمیم

ولی این‌همه تظاهر به شادی بالاخره خودش را بروز می‌دهد. کسی که در فرهنگ غربی زندگی می‌کند، ۴ تا ۱۰ برابر بیشتر از فرهنگ شرقی احتمال دارد به افسردگی بالینی یا اضطراب دچار شود. این را براک باستینِ روان‌شناس در کتاب سوی دیگر شادی: پذیرش یک رویکرد بی‌مهاباتر به زیستن۱۰ (۲۰۱۸) گفته است. باستین می‌نویسد که در چین و ژاپن، مردم معمولاً هیجانات مثبت و منفی را ضروری و یکسان می‌بینند. در شرق، نباید مصرانه دنبال شادی رفت، همان‌طور که نباید مصرانه از غم پرهیز کرد. باستین خاستگاه این موضع را در دین می‌بیند، به‌ویژه آن فلسفه‌های بودایی که می‌خواهند کل وضع بشر را بپذیرند و درد را بر اساس دلایل زیربنایی‌اش بفهمند. ما میل داریم از هیجانات منفی، چیزی مثبت و شاد بیرون بکشیم. ولی این طرز فکر، ما را در برابر آن نوع دست‌کاری‌های تبلیغاتچی‌ها آسیب‌پذیر می‌کند که تخصص واتسون بود. منتهی این میل هم از خلأ وارد فرهنگمان نشده است. وقتی مردم اعتقاد داشته باشند شادی چیزی است که باید برایش تلاش (و خرید) کنیم، مشوقِ اقتصادیِ مهمی برای کسب‌وکارها ایجاد می‌شود. کارگران شاد معمولاً حدود ۱۲درصد مولدتر هستند. گوگل «مدیر ارشد شادی» دارد. فلسفۀ
چگونه غم را به شادی تبدیل کنیم

پی‌نوشت‌ها: • این مطلب را کدی دلستراتی نوشته است و در تاریخ ۳۱ اکتبر ۲۰۱۹ با عنوان «The happiness ruse» در وب‌سایت ایان منتشر شده است. وب‌سایت ترجمان آن را در تاریخ ۱۱ آذر ۱۳۹۸ با عنوان «هر چه بیشتر دنبال شادی می‌رویم، غمگین‌تر می‌شویم» و ترجمۀ محمد معماریان منتشر کرده است. •• کدی دلستراتی (Cody Delistraty) نویسنده و روزنامه‌نگاری است که دربارۀ روان‌شناسی، روان‌کاوی و ادبیات می‌نویسد. نوشته‌های او در مطبوعات مختلف از جمله نیویورک تایمز، نیویورکر و آتلانیتک به انتشار رسیده است.

[۱] Fidget Spinner[۲] Happiness: Lessons from a New Science[۳] happy[۴] lucky[۵] happenstance[۶] finis ultimus[۷] summum bonum[۸] Ode on Melancholy[۹] The Expression of the Emotions in Man and Animals[۱۰] The Other Side of Happiness: Embracing a More Fearless Approach to Living[۱۱] treat-yourself[۱۲] Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders

ویلیام دیویس؛ گزیده‌ای از مطالب پراکنده

کیم کارداشیان: محبوب‌ترین منفور جهان

از خانه بیرون نرو؛ دلایلی برضدِ دید و بازدید

درۀ وهم: ماجرای ترس‌های ابهام‌آلود

جامعۀ دلخورهای نالان

نسخۀ‌ صوتی: نقطۀ اشتراکی که با دشمن خونی‌تان دارید

نسخۀ‌ صوتی: رمان‌نویسی که، کمی قبل از کرونا، همه‌چیز را پیشگویی کرد

نسخه صوتی: آیا در تربیت کودکانتان راه و رسم پدر و مادرتان را پیش می‌گیرید؟

نسخۀ‌ صوتی: چرا باید مدرسه‌های کسب‌و‌کار را با بولدزر خراب کرد؟

نسخۀ‌ صوتی: ستایش راسل از بطالت حالا بیش از همیشه به دردمان می‌خورد

0