{{ successMsg }}
{{ errorMsg }}
لطفا کدی که برای شما ارسال شده است را وارد کنید.چگونه فاعل را تشخیص دهیم
بنظر میرسد شما قادر به دریافت پیامکهای ما نیستید!
لطفا برای فعال سازی کد
{{ receive_code }}
را از طریق شماره
{{ identity }}
به شماره
10001883
ارسال کنید.
منتظر بمانید تا فعال سازی انجام شود!
لطفا برای حساب خود رمز عبور وارد کنید.
لطفا کدی که برای شما ارسال شده است را وارد کنید.
بنظر میرسد شما قادر به دریافت پیامکهای ما نیستید!
لطفا برای فعال سازی کد
{{ receive_code }}
را از طریق شماره
{{ identity }}
به شماره
10001883
ارسال کنید.
منتظر بمانید تا فعال سازی انجام شود!
لطفا برای حساب خود رمز عبور وارد کنید.
برای استفاده بسیاری از امکانات گاما و خیلی از وبسایت ها باید جاوا اسکریپت را در مرورگر خود فعال کنید.
برای این کار باید به تنظیمات مرورگر خود مراجعه کنید.
در صورت نیاز به راهنمایی اینجا کلیک کنید..
{{ total }} مورد پیدا کردم!
نمونه سوال+44,000
محتوای آموزشی+23,000
پرسش و پاسخ+18,000
آزمون آنلاین+4,000
درسنامه آموزشی +1,300
مدرسه یاب+130,000
نمونه سوال
محتوای آموزشی
پرسش و پاسخ
آزمون آنلاین
درسنامه آموزشی
مدرسه یاب
معلم خصوصی
درس دوم راجب فاعل و مفعول گفته میشه بگید چ طور میشه تشخیص داد ک کدوم فاعله و کدوم مفعول
1
ساختار جمله فعلیه:فعل و فاعل دو رکن اصلی جمله فعلیه هستند.
فعل+فاعل+(مفعول به)+…
فاعل در عربی هیچ گاه قبل از فعل نمی آید به عبارت دیگر فاعل همیشه بعد از فعل می آید.
راه تشخیص فاعل
فاعل در جمله انجام دهنده کار است و علامتي دارد كه با ديدن آن به « فاعل » بودن كلمه پي مي بريم. علامت فاعل « رفع ــُـ » است . يعني كلُّ فاعلٍ مرفوعٌ
جَــلَــسَ الــتِّلميذُ عَلَــي الْكُرسِّي . جاءَ عليٌّ .
فعل فاعل و مرفوع فعل فاعل و مرفوع
انواع فاعل
: فاعل در جملات عربي بعد از فعل و به سه صورت مي آيد :
1- اسم ظاهر : خَلـَقَ الـلهُ الـسَّموات و الأرضَ بـالْحَقِّ .
فاعل و اسم ظاهر
2- ضمير بارز ( آشكار ) : اِصْبِرُوا إنَّ اللهَ مَعَ الصّابرين . فاعل ضمير بارز « واو »
(:
8
باید وزن را تشخیص بدی یا اینکه بدونی کدوم انجام دهنده کاره اگه انجام دهنده کاره فاعله
3
ببخشید همیشه ضمه فاعل در عربی همیشه آخر کلمه می آید
1
باید وزنش رو تشخیص بدی یعنی جایه سه حرع اصلی فعل رو قرار بدی
1
فاعل و نهاد هر دو در ابتدای جمله می آیند و هر دو قسمتی از جمله بوده که کاری را انجام داده یا حالت و صفتی به او نسبت داده می شود. برای دانستن اینکه آیا نهاد و فاعل با یکدیگر تفاوت دارند با این مقاله از آرگا همراه ما باشید.
نهاد قسمتی از جمله است که درباره آن سخن گفته می شود و فاعل نهادی می باشد که کاری را به انجام رسانده است. در این مطالب از آرگا شما با تفاوت نهاد و فاعل آشنا خواهید شد.
نهاد قسمتی از جمله می باشد که درباه آن سخن می گوییم. به این معنی که کاری را انجام می دهد یا حالت و صفتی به او نسبت داده می شود. به بیان دیگر نهاد، کلمه یا گروهی از کلمات یک جمله است که درباره آن خبر داده می شود. به عبارت دیگر نهاد صاحب خبر است.
هر جمله از دو قسمت نهاد و گزاره تشکیل می شود. نشانه نهاد هماهنگی آن با شناسه می باشد. معمولا نهاد در ابتدای گزاره قرار می گیرد و توسط گزاره کامل می شود. به طور مثال در جمله« هوا سرد شد» هوا نهاد جمله است و گزاره آن «سرد شد» می باشد.چگونه فاعل را تشخیص دهیم
نهاد به دو بخش فاعل و مسندالیه تقسیم می شود. فاعل نهادی می باشد که کاری را انجام می دهد. به این معنی که پیام جمله در گرو سر زدن عملی از او می باشد. به عنوان مثال در جمله حامد رفت فاعل جمله حامد می باشد که عمل رفتن از او سر زده است. مسندالیه نهادی است که صفت یا حالتی به ان نسبت داده می شود. مثلا در جمله حامد خوشحال است. حامد مسندالیه می باشد.
نهاد معمولا اسم است ولی گاهی ضمیر یا صفت نیز می تواند به جانشینی از اسم به عنوان نهاد درنظر گرفته شوند. به طور مثال او رفت/ دانشمند رفت. نهاد: او«ضمیر» و دانشمند«صفت»
بنابراین تفاوت نهاد و فاعل در این می باشد که فاعل نهادی است که کننده کار بوده و یا حالت و صفتی به او نسبت داده می شود. برای روشن تر شدن موضوع باید گفت اسم نهاد در جمله به شش حالت ممکن است واقع شود.
۱. در نقش فاعل: انجام کاری به ان نسبت داده می شود.
۲. پذیرنده کار
۳. دارنده صفت و حالت
۴. پذیرنده صفت و حالت
۵. وجود و هستی را به او نسبت دهیم یا از او سلب نماییم.
۶. مالیکت را به او نسبت دهیم.
همانطور که مشاهده می کنید از انوع نهاد فقط یک نوع آن فاعل است و بقیه فاعل نیستند. به این ترتیب می توان اینطور بیان کرد که هر نهادی فاعل نیست اما هر فاعلی نهاد است.
منبع : آرگا
برچسب :آمد خبر – منبع خبر : مجله آرگا
Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.
در بخش قواعد عربی، یک فاعل و مرفوع است و یک مفعول و منصوب. که هرگاه در سوال نقش کلمه پرسیده شود، از این موارد و یا موارد مشابه مثل مبتدا، مضاف الیه، صفت و غیره استفاده می گردد. در عین حال یک اسم فاعل و یک اسم مفعول نیز است. اکنون از کجا بدانیم که تفاوت این دو باهم چیست؟ یعنی فرق فاعل با اسم فاعل و مفعول با اسم مفعول در زبان عربی چیست؟
مبحث فاعل یا مفعول، یا موارد مشابه آن، از جمله : مبتدا، خبر، جارومجرور ، اسم و خبر نواسخ، و غیره به مقوله ی اعرب (نقش کلمات) در جملات اسمیه و فعلیه مرتبط می شود. و زیرمجموعه ی علم نحو است.
بدین شرح:
ساختار جمله ی فعلیه: فعل+ فاعل+ مفعول+جارومجرور
ساختار جمله ی اسمیه: مبتدا+ خبر+ مفعول+جارومجرورچگونه فاعل را تشخیص دهیم
درحالی که مبحث اسم فاعل یا اسم مفعول، یا موارد مشابه آن، از جمله: اسم مبالغه، اسم تفضیل، اسم آله، صفت مشبه، اسم مکان و زمان و غیره به مقوله ی جامد و مشتق مرتبط می شود. و زیرمجموعه ی علم صرف است.
بدین شرح:
اسم جامد: کلمه ای است که بر وزن های اسم های مشتق نرفته باشد.
اسم مشتق: کلمه ای است که بر یکی از وزن های اسم مشتق شامل: فاعل (اسم فاعل)، مفعول (اسم مفعول)، افعل. فعلی (اسم تفضیل)، فعال. فعاله (اسم مبالغه)، مفعل (اسم زمان و مکان)، مفعله (اسم آله)، فعل.فایل.فعل (صفت مشبهه) رفته باشد.
در کلامی موجز:
اسم فاعل: به اسمی گفته می شود که یکی از دو شرایط زیر را داشته باشد:
۱. بر وزن فاعل باشد: ناصر، رازق.
۲.حرف اول آن، م مضموم باشد و حرکت حرف یکی مانده به آخرش، کسره باشد: معلم
فاعل: در جمله ی فعلیه بعد از فعل می آید و علامتش مرفوع است: ذهب علی. (علی، فاعل و مرفوع است.)
اسم مفعول:به اسمی گفته می شود که یکی از شرایط زیر را دارد:
۱.بر وزن مفعول باشد: مرزوق، معلوم.
۲.حرف اول آن، م مضموم باشد و حرکت حرف یکی مانده به آخرش، فتحه باشد: منتظر.
مفعول: در جمله ی فعلیه و اسمیه با علامت منصوب می آید و در ترجمه قبل از را می اید: یقرا علی القرآن. علی قرآن را می خواند. (القرآن مفعول و منصوب است.)
سلام سی دی آموزشی رهپویان استاد عمار تاجبخش رو پیشنهاد میدم ، فکر میکنم میتونید جواب سوالتون رو پیدا کنید. از لینک زیر میتونید اطلاعات بیشتری بدست بیارید.
https://rayad.org/%D8%B1%D9%87%D9%BE%D9%88%DB%8C%D8%A7%D9%86/
اسم فاعل و اسم مفعول که جزئ مشتقات هستند ، هرکدام به دو شکل ساخته می شوند؛
اسم فاعل: یا بر وزن فاعل می رود مثل حامد. کاظم… یا اولش م مضموم می گیرد و حرکت حرف یکی مانده به آ خرش کسره می گیرد مثل معتمد یا مهتدی..
اسم مفعول: یا بر وزن مفعول می رود مثل محمود. منصور…یا اولش م مضموم می گیرد و حرکت یکی مانده به آ خرش فتحه می گیرد مثل مرتضی..
ترجمه اسم فاعل: انجام دهنده کار.
ترجمه اسم مفعول: انجام شده.
فاعل و مفعول در جمله، نقش و اعراب دارند.
فاعل:در جمله انجام دهنده کار است و علامتش مرفوع است.
مفعول: در جمله انجام شده است و معنایش قبل از را می اید و منصوب است.
مثلا در جمله قرا علی القران. علی فاعل و القران مفعول است.
اسم فاعل و اسم مفعول از مباحث صرف عربی است اما فاعل و مفعول از مباحث نحوی است.
بکشید یا این که کلیک کنید
بیشترین حجم بارگذاری تصویر 2 مگابایت می باشد.
اساتید عزیز
همه ما در ایام مدرسه و شایدم دانشگاه تعاریف «فعل» و «فاعل» و «مفعول» رو شنیده ایم.
بارها هم پیش آمده که در امتحان ها، جملاتی را به ما
در کتب عربی صرفی و نحوی معتبر، در قسمت صرف، مبحثی تحت عنوان اسم زمان و اسم مکان آمده است. و در قسمت نحو، مبحثی با موضوع ظرف زمان و
سلام
اعداد ترتیبی که بر وزن فاعل هستند مثل سادس آیا اسم فاعل محسوب می شوند؟ به عبارتی دیگر برای تشخیص اسم فاعل وزن شرط می باشد یا ترجمه یا هردو؟
برخی از اسم ها هستند که به واسطه ی تجارت و دیگر امور، از زبان فارسی و دیگر زبان‌ها وارد زبان عربی شده اند. که اصطلاحا بدان ها “دخیل” گفته
در زبان عربی، مبحثی با عنوان «اسم جنس» داریم. که آن بر نوع و جنس چیزی دلالت می کند. که معمولا اول آن، «ال» استغراق می آید.
مثلا: وقتی می گوییم:
در زبان عربی”هل” و “ا” هردو به معنای “آیا” هستند، آیا کاربرد ان ها هم یکسان است یا تفاوتهایی در کاربرد دارند?
( جمله فعليه را در اين درس و جمله ي اسميه را در درس آينده مي خوانيم )
نكته ي مهم1: جمله ي فعليه : جمله اي است كه غالباً با « فعل » شروع مي شود (فعل ماضي ، فعل مضارع ، فعل امر . . . ) و هر فعلي نياز مند به « فاعل » است ، جملات زير همگي فعليه هستند زيرا هر كدام با يك فعل شروع شده اند.
1)أنـْزَلَ اللهُ الْمَطَرَ فَأَحْيا بِهِ الأرضَ . (جمله ي فعليه ، چون با فعل ماضي شروع شده است .)
2)يُسَبِّحُ لِلّهِ ما في السَّموات و ما في الأرض . (جمله ي فعليه ، چون با فعل مضارع شروع است .)
3)اِصْبِرُوا إنَّ اللهَ مَعَ الصّابرين . ( جمله ي فعليه، چون با فعل امر شروع شده است . )چگونه فاعل را تشخیص دهیم
نكته ي مهم2 : گفتيم هر فعلي ، فاعلي دارد و پديد آمدن فعل ، بدون فاعل محال است و دانستيم كه « فعل » هميشه همراه « فاعل » مي آيد.
راه هاي تشخيص فاعل
1) تشخيص از طريق معني : مطمئن ترين راه براي يافتن فاعل در جمله ، ترجمه ي عبارت و درك مفهوم جمله است و مي دانيم كه فاعل در جمله ، انجام دهنده ي كار است و با استفاده از سوال ( چه كسي ؟ ) مي توانيم فاعل جمله را تشخيص دهيم .
2) تشخيص از طريق علامت: « فاعل » علامتي دارد كه با ديدن آن به « فاعل » بودن كلمه پي مي بريم. علامت فاعل « رفع ــُـ » است . يعني كلُّ فاعلٍ مرفوعٌ
اعراب فاعل « رفع » است ! ( كُلٌّ فاعلٍ مرفوعٌ ) معمولاً علامت رفع اين نشانه ها هستند : ( ــُـــــٌـ )
نكته ي مهم 3 : فاعل در جملات عربي پس از فعل مي آيد ؛ يعني : فعل + فاعل + . . .
جَــلَــسَ الــتِّلميذُ عَلَــي الْكُرسِّي . جاءَ عليٌّ .
فعل فاعل و مرفوع فعل فاعل و مرفوع
نكته ي مهم4 : فاعل در جملات عربي بعد از فعل و به سه صورت مي آيد :
1- اسم ظاهر : خَلـَقَ الـلهُ الـسَّموات و الأرضَ بـالْحَقِّ .
فاعل و اسم ظاهر
2- ضمير بارز ( آشكار ) : اِصْبِرُوا إنَّ اللهَ مَعَ الصّابرين .
فاعل ضمير بارز « واو »
3- ضمير مستتر ( پوشيده ) : هذِهِ الكوفَةُ تَبْدُو مِنْ بَعيدٍ .
( فاعل اين عبارت ضمير مستتر « هي » در فعل « تَبْدُو » است . )
نكته ي مهم5 : برخي از صيغه هاي فعل هاي ، ماضي ، مضارع و امر داراي ضمير بارز ( فاعل بارز ) و برخي ديگر از صيغه ها داراي ضمير مستتر ( فاعل مستتر ) هستند .
توجه كنيد :
1) در فعل ماضي : تمام ضمايري كه در آخر فعل ماضي مي آيند (12 ضمير ) ضمير بارز ( آشكارا ) ناميده مي شوند و همه ي آن ها « فاعل » براي فعل خود هستند . (در صيغه هاي مفرد مذكر و مفرد مؤنث غايب ، فاعل ضمير مستتر است ، در مفرد مذكر « هُوَ » و در مفرد مؤنث « هِيَ » مستتر است )
2) در فعل مضارع : ضماير ( ـا ( نِ ) ، و ( نَ ) ، ـْنَ ، يـ ( نُ ) در پايان 9 صيغه ي فعل مضارع بارز ( آشكار ) هستند و در پنج صيغه ي بقيه ( مفرد مذكر غايب ، مفرد مؤنث غايب ، مفرد مذكر مخاطب ، متكلم وحده و متكلم مع الغير) ضماير ( هُوَ ، هِيَ ، أنْتَ ، أنا ، نَحْنُ ) فاعل ، مستتر هستند.
3) در فعل امر : ضماير ( ـا ، ـوا ، يـ ، ـْنَ ) در پايان فعل امر مخاطب ( حاضر ) ، بارز ( آشكار ) هستند و فقط ضمير ( أنْتَ ) در صيغه ي « مفرد مذكر » مستتر است .
نكته ي مهم 6 : در زبان عربي فعل از لحاظ « مذكر و مؤنث » بودن تابع فاعل خود مي باشد ؛ مانند:
● يَدْخُلُ الْمُعَلِّمُ الصَّفَ . ( مذكر ) ● تَدْخُلُ الْمُعَلِّمةُ الصَّفَ . ( مؤنث )
فعل فاعل فعل فاعل
نتيجه : مطابقت ميان فعل و فاعل از نكات بسيار مهم است ! با تمرين و تكرار اين موضوع را ياد بگيريم .
نكته ي مهم7 : كاربرد « فاعل » در زبان عربي همراه صيغه هاي غايب با صيغه هاي ديگر تفاوت مي كند . در صيغه هاي غايب ، هر گاه فاعل به صورت اسم ظاهر بيايد ، فعل در آغاز جمله به صورت مفرد مي آيد . به مثالهاي زير توجه كنيد تا موضوع را بهتر بفهميد ؛
صيغه هاي غايب :
مذكّر
مؤنّث
مفرد
مثني
جمع
نَجَحَ الْمُعَلِّمُ
نَجَح الْمُعَلِّمانِ
نَجَحَ الْمُعَلِّمُونَ
مفرد
چگونه فاعل را تشخیص دهیم
مثني
جمع
نَجَحَتْ الْمُعَلِّمةُ
نَجَحَتْ الْمُعَلِّمتانِ
نَجَحَتْ الْمُعَلِّماتُ
نكته ي مهم8 : هرگاه فاعل به صورت « اسم ظاهر » نيامده باشد ، فعل همراه ضميري مي آيد كه
همان ضمير ، « فاعل » است وبه آن ضمير بارز مي گويند . به مثالهاي زير توجه كنيد تا به موضوع پي ببريد.
ألْمؤمِنُ نَجَحَ فاعل ضميرمستتر« هو » ألْمؤمِنةُ نَجَحَتْ فاعل ضميرمستتر« هي »
ألْمؤمِنانِ نَجَحا فاعل ضمير بارز« ـا » ألْمؤمِنَتانِ نَجَحَتا فاعل ضميربارز « ـا »
ألْمؤمِنُونَ نَجَحُوا فاعل ضمير بارز« واو » ألْمؤمِناتُ نَجَحْنَ فاعل ضميربارز« ـْنَ »
تذكر : توجه كنيد كه كلمه« الْمؤمِن » در آغاز تمام جمله ها « فاعل » نيست بلكه « مبتدا » است .
نكته ي 6 : در صيغه هاي « مخاطب و متكلّم » همانند تمامي زبان ها ، فاعل به صورت « ضمير» مي آيد؛ ولي به صورتمستتر ( مخفي ) مانند :
أجْلِسُ ( أنا ) ــ تَجْلِسُون ( و ) ــ تَجْلِسينَ ( يـ ) ــ نَشْكُرُ ( نَحْنُ )
مستتر بارز بارز مستتر
سؤالات مهم :
1- آيا در زبان فارسي ميان فعل و فاعل مطابقت صورت مي گيرد ؟
● در بيشتر مواقع مطابقت صورت مي گيرد ، اما موارد استثنايي هم وجود دارد ، مثلاً هر گاه بخواهيم براي فاعل مفرد ، احترام قائل شويم ، فعل را بصورت جمع مي آوريم ، مثل : آقاي مدير تشريف ندارند ، خواهشمندم تشريف بياوريد .
● هر گاه فاعل جمع و بي جان باشد ، مي توانيم فعل آن را بصورت مفرد بياوريم ، مثل : ديوار ها فرو ريخت .
2- جمله ي « معلمان در كلاس نشستند » را به دو صورت مي توانيم به عربي برگردانيم .
● صورت اول : جَلَسَ اَلْمعلِّمونَ فِي الصَّفِ .
● صورت دوم : اَلْمعلِّمونَ جَلَسُوا فِي الصَّفِ .
3- در صيغه هاي « اُكْتُبْ » ، « اَكْتُبُ » ، « نَكْتُبُ » فاعل را مشخص كنيد .
ضماير مستتر « أنْتَ » ، « أنا » و « نَحْنُ » فاعل فعل هاي مذكور هستند . فاعل در اين سه صيغه حتماً بايد مستتر باشد . (واجب الْاستتاراست .)
4- در فعل هاي فوق آيا فاعل مي تواند ظاهر شود ؟
خير ، همان طور كه گفتيم ، فاعل در اين سه صيغه ( سه فعل ) هميشه مستتر و ظاهر نمي شود و محلاً مرفوع است .
مفعولٌ به و جار و مجرور
الف) مفعولٌ به : مفعولٌ به = كلمه اي است كه كار بر روي آن واقع مي شود و مفعولٌ به هميشه منصوب است و علامت نصب آن غالباً ( ــً‌‌ــَـ ) است ، مانند :
يَـــدْخُـــلُ الْمـــؤمــــنُ الْــــجَــنَّةَ ـــ كَــــتــــَبَ الـــطّـــالبُ رســالـــةً .
فعل فاعل و مرفوع مفعول به و منصوب فعل فاعل و مرفوع مفعول به و منصوب
نكته ي1: در جمله هاي فعليه ( جمله هايي كه با فعل شروع مي شوند ) معمولاً سه ركن اصلي و اساسي دارند كه عبارتند از : فـعل + فـاعل + مـفعولٌ بـه . . .
مانند : يَضْرِبُ الــلّـــهُ الــأمـثالَ .
فعل فاعل مفعولٌ به
■ انواع فعل از نظر داشتن يا نداشتن « مفعولٌ به » :
1) فعل لازم : به فعل هايي كه معناي آن ها با فاعل كامل مي شود و نياز به مفعولٌ به ، ندارند ، « فعل لازم » گفته مي شود ؛ مثل : جَلَسَ سعيدٌ . سعيد نسشت .
نكته ي2 : اگر فعل جمله ، با سوال چه كسي را ؟ و چه چيزي را ؟ معني ندهد ، فعل لازم است و گرنه متعدي مي باشد .
2) فعل متعددي : به فعل هايي كه علاوه بر فاعل ، به مفعولٌ به ، هم نياز داشته باشد « فعل متعدي » مي گوييم ؛ مانند :
أكَلَ الثَّعْلَبُ قَـــلْبَ الْــحِمارِ .
فعل فاعل مفعولٌ به
نتيجه : « مفعولٌ به » كلمه اي است كه كار فاعل بر روي آن واقع مي شود.
مفعولٌ به فقط در جملاتي مي آيد كه فعل آن ها « متعدي » است.
نكته ي 3 : در زبان فارسي هم ، برخي از فعل ها لازمند ( نياز به مفعول ندارند ) و برخي از فعل ها متعدي اند ( نياز به مفعول دارند ) .
فعل هاي لازم == آمد ، نشست ، رفت ، اعتماد كرد ، آشكار شد و . . .
فعل هاي متعدي == گرفت ، خورد ، ديد ، زد ، فهميد ، نوشت و . . .
راه هاي تشخيص مفعولٌ به
1 – تشخيص از راه معنا : با ترجمه ي يك عبارت ، معلوم مي شودكه مفعولٌ به دارد يا نه ، مفعولٌ به ، معمولاً با حرف نشانه ي « را » در فارسي همراه است و در عربي داراي علامت مخصوصي است .
2- تشخيص از راه علامت : در زبان عربي « مفعولٌ به » داراي علامتي است كه به وسيله ي آن علامت ، مي توان مفعولٌ به را تشخيص داد .
علامت « مفعولٌ به » معمولاً عبارت است ( ــَــًـ ) يعني مفعولٌ به پيوسته منصوب است.« كُلٌّ مفعولٍ منصوبٌ .»
نكته ي 4 : در زبان فارسي براي پيدا كردن مفعول از «چه كسي را » و «چه چيز را» استفاده مي كنيم ، همين امر در عربي نيز مي تواند راهنماي ما براي جست و جو « مفعولٌ به » باشد .
1- اُطْلُبْ الْعِلْمَ و لا تَكْسَلْ . علم را بجوي و تنبلي نكن . ( چه چيز را بايد جست ؟ علم را ، پس« علم » مفعول و منصوب است . )
2- شاهَدَ سلمانُ فاطمةَ ( س ) سلمان فاطمه را ديد . ( چه كسي را ديد ؟ فاطمه (س) را ، پس « فاطمه » مفعول منصوب است .
نكته ي 5 : ضماير « منفصل منصوب » : ضماير منفصل منصوب معمولاً در ابتداي جمله مي آيند و « مفعولٌ به » مي باشند ؛ مانند : إِيَّاكَ نَعْبُدُ و إِيَّاكَ نَسْتَعينُ .
مفعولٌ به مفعولٌ به
مفعولٌ به معمولاً بعد از فاعل مي آيد.
توجه : ضماير منفصل منصوب عبارتند از : إِيَّاكَ ( تورا ) ، إِيَّاكُمْ ( شما را ) ، إِيَّاي ( مرا ) ( ده صيغه ي باقي مانده از اين ضماير را در آينده خواهيم خواند ) .
2) ضماير متّصل به سه قسم كلمه : ضماير متّصل به هر سه قسم كلمه ( فعل – اسم – حرف ) متصل مي شود و هرگاه با فعل بيايند ، غالباً « مفعولٌ به » است .
مانند : قَدْ جَعَلَكَ اللهَُ حُرّاً . إنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللهِ
مفعولٌ به و محلاً منصوب مفعولٌ به و محلاً منصوب
كلمات ( جَعَلَ و نُطْعِمُ ) فعل اند كه همراه ضماير ( ـكَ و ـكُمْ ) آمده اند و اين دو ضمير « مفعولٌ به » هستند .
توجه : ضماير متّصل ، به سه قسم كلمه عبارتند از : ( ـه ، ـهُما ، ـهُم ، ـها ، ـهُما ، ـهُنَّ ، ـكَ ، ـكُما ، ـكُم ، ـكِ ، ـكُما ، ـكُنَّ ، ـي ، ـنا )
ب) جار و مجرور
نكته ي 1: در زبان عربي تعدادي از حروف هستند كه مانند حروف اضافه فارسي اند . اين حروف « حروف جر » ناميده مي شود و ويژگي آن ها اين است كه اسم بعد از خود را « مجرور » مي كنند ، حروف جر در عربي درست ، كار حروف اضافه ، در فارسي را انجام مي دهند .
1- تَقْنُطوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ . ( از رحمت الهي نااميد نشويد . )
حرف جار حرف اضافه
2- يَدْخُلُونَ في دينِ اللهِ أفْواجاً . ( دسته دسته وارد در دين خدا مي شوند . )
حرف جار حرف اضافه
3- بِسم اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ . ( به نام خداوند بخشنده ي مهربان . )
حرف جار حرف اضافه
4- لَيْسَ كــَـمِثْلِهِ شيءٌ . ( هيچ چيزي مانند او نيست . )
حرف جار حرف اضافه
نكته ي2 : در زبان عربي اسم بعد ازحرف جر را ( مجرور ) ( اسم و حرف جر را با هم « جار و مجرور » ) مي نامند و در زبان فارسي اسم بعد از حرف اضافه را « متمم » مي گويند ؛ مانند :
شاهَدَتُ تلميذاً فـي الــشَّارعِ . دانش آموزي در خيابان ديدم . فـي االشّارعِ :
جار و مجرور
حرف جر مجرور به حرف جر حرف اضافه متمم
نكته ي 3 : مهم ترين حروف جر در زبان عربي كه اسم بعد از خود را « مجرور » مي كنند، عبارتنداز : حروف جر : به حروفي از قبيل : مِنْ ( از ) ، فـِي (در) ، إلي (به ، به سوي) ، لـِ (براي) ، عَلي (بر،برروي) بـ ِ(با) ، كـ َ(مانند) ، عَنْ (از) و . . . « حروف جر » و به اسم بعد از آن ها « مجرور » و به هر دو « جار و مجرور » مي گوييم . و حروف جر، هميشه قبل از اسم مي آيند .
سوالات مهم
1- فرق معنايي كلمه ي « الطالب » در دو عبارت « ذَهَبَ الطّالبُ » و « رأيتُ الطّالبَ » چيست ؟
● دو كلمه از لحاظ معنايي فرقي ندارند ، هر دو معني « شاگرد يا دانش آموز » مي دهند ولي از لحاظ نقش با هم فرق مي كنند ، اولي « فاعل و مرفوع » و دومي « مفعولٌ به و منصوب » است.
2- آيا مي توان گفت كه يكي از نشانه هاي اسم بودن ، وجود حرف جر قبل از آن است ؟
بله ، زيراحروف جر قبل از اسم مي آيند و اسم بعد از خود را مجرور مي كند.
3- چرا فعل هاي لازم به مفعول نياز دارند ؟
چون اين قبيل از فعل ها با فاعل خود معني تام و كاملي دارند و براي كامل شدن معني جمله ، نياز به مفعول نيست ؛ مانند : جاءَ الطّالبُ . ( دانش آموز آمد . )
فعل لازم فاعل
4- آيا مفعولٌ به ، در آغاز جمله نيز قرار مي گيرد ؟
بله ، مانند : إِيَّاكَ نَعْبُدُ . ( فقط تو را مي پرستيم . )
مفعولٌ به
این درس را ندیده رد نکنید! شاید فکر کنید می‌دانید چطور فاعلها و فعلهای یک جمله را پیدا کنید اما ممکن است تشخیص دادن آنها سختتر از چیزی باشد که فکرش را می‌کنید. تشخیص فاعل و فعل تقریباً اولین مرحله از رمزگشایی چیزهای دیگرِ مربوط به انشای انگلیسی است.
این درس را میتوانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زوم» بخوانید
روش تشخیص فاعل یک جمله
احتمالاً فکر می‌کنید می‌دانید فاعل و فعل چیست زیرا نمی‌توانید بدون داشتن حداقل یکی از هر کدام جمله‌ای داشته باشید. اما آیا میتوانید آنها را از میان جمعی از فاعلها و فعلها تشخیص دهید؟ بگذارید به شیوه داستانهای جنایی دهه‌ی 1940 امتحان کنیم.
The stubborn case had busted wide open again.
چگونه فاعل را تشخیص دهیم
هنگام جستجوی فاعل در یک جمله اول فعل را پیدا کنید. یادتان باشد فعل کلمه‌ای است که یا در انجام کار (دویدن، نوشیدن، جنگیدن، شناکردن) به فاعل کمک می‌کند یا در روی دادن حالتی (is, , was, are, were) که فاعل را به آن کار پیوند می‌دهد. در جمله‌ای که اینجاست فعل اصلی busted است. چه چیزی busted شده است؟ case یا همان پرونده.
وقتی درباره فاعل حرف می‌زنیم، منظورمان سه نوع فاعل ساده، کامل و مرکب است.
فاعل ساده
فاعل ساده فاعلی بدون معرف (صفت، قید- یعنی هر نوع جزئیات توضیحی) است. پس فاعل ساده در اینجا case است. بگذارید مثال دیگری بزنیم.
The husband wasn’t dead.
برای اینکه ببینید آیا میتوانید فاعل را پیدا کنید یا نه، قبل از فعل who یا what بگذارید. در اینجا فعل ما ربطی است- was. افعال ربطی فاعل (the husband) را به حالتی که فاعل دارد، مرتبط می کند. Who was not dead چه کسی نمرده بود؟ the husband شوهره. این فاعل جمله‌ی شماست.
بگذارید ادامه بدهیم.
He was walking down Royal Street in a three-piece suit!
در اینجا در عبارت فعلیِ was walking یک وجه وصفی مجهول داریم. پس باز هم was داریم و می‌دانیم که او در حال پیاده رفتن (was walking) بود. اما شما میتوانید از همین فرمول استفاده کنید. Who was walking? (چه کسی داشت پیاده می رفت؟). He (او). پس ضمیر he فاعل جمله است. درباره ضمایر کمی بعدتر صحبت بیشتری خواهیم کرد.
چند فاعل و فعل در یک جمله
جملات می‌توانند بیش از یک فعل، فاعل و یا چندین جفت فعل و فاعل داشته باشند.
Johnny shot someone else that night, and the husband played along.
اینجا دو فاعل (Johnny و the husband) و یک فعل برای هر کدام داریم: جانی به کسی شلیک کرده (shot) و شوهرش )the husband) او را همراهی نموده است (played along). هر جفت فاعل و فعل شبه جمله مستقلی تشکیل می‌دهند که در این جمله با یک کلمه ربط به هم مربوط شده‌اند اما می‌توانستند دو جمله‌ی مجزا نیز باشند زیرا هر یک فاعل و فعل خودش را دارد.
کلمات ربط می‌توانند چندین فاعل و فعل و نیز شبه‌جمله‌های مستقل و وابسته را به هم پیوند دهند. با اینحال فقط شبه جمله های مستقل (شبه‌جمله‌ای که هم فاعل دارد و هم فعل) می‌توانند به تنهایی یک جمله باشند. این مثال را که عکس این است ببینید:
Johnny and Mr. Violet settled their debts, at least.
اینجا یک فاعل مرکب – johnny و Mr violet- و فعل settled را داریم. یک کلمه ربط دو فاعل را به هم پیوند می دهد اما این جمله را نمی‌توان به بیش از یک جمله شکست زیرا فقط یک فعل در انجام عمل به هر دو فاعل کمک می‌کند.
در حالت معکوس این هم ممکن است جمله چند فعل داشته و یک فاعل، آن فعلها را انجام داده باشد:
The detective pulled down the brim of his hat and walked home.
در اینجا فاعل (the detective) است و فعلها pulled و walked هستند پس کارآگاه چند کار انجام می دهد. این کاری است که هر روز هنگام نوشتن انجام می‌دهید- درباره کارهایی که خودتان یا کس دیگری انجام داده است، صحبت می‌کنید. پس مفهوم یک فاعل و چند فعل باید برایتان آشنا باشد.
ضمایر شخصی
Back at my desk, I poured myself a rattlesnake, grabbed it by the tail, and gulped it down.
وقتی یک ضمیر شخصی می‌بینید (I, you, he, she, it, we,they) فعلی پس آز آن خواهد آمد. در این جمله فعلی که پس از ضمیر آمده poured است و پس از آن دو فعل grabbed و gulped می‌آیند.
یکی از استثناهای این قاعده زمانی است که ضمیر به فاعلی که قبلا ذکر شده برمی‌گردد. این مثال را ببینید:
The lady led him on a wild goose chase, didn’t she?
با استفاده از همان فرمول می‌بینیم که led فعل اصلی است. چه کسی فعل led را انجام داده است؟ the lady. در این مثال خاص، پس از she هیچ فعلی نیامده است زیرا نقش آن پرسیدن سوالی مربوط به شبه‌جمله‌ی قبلی ( یعنی the lady led him on a wild goose chase) است. She همان the lady است پس نیاز به فعلی پس از خود ندارد. اما در مجموع وقتی یک ضمیر شخصی دیدید، پس از آن یک فعل می‌آید و آن ضمیر شخصی فعال جمله است.
ساختارهای مجهول: فاعل کجاست؟
در یک جمله مجهول فاعل کننده‌ی کار نیست بلکه کار روی او انجام می‌شود. بگذارید به کلمات در هم و بر هم خودمان برگردیم.
That, or the death had been faked by the husband for some more mysterious reason.
اگر فکر می‌کنید اینجا death فاعل است، درست حدس زده‌اید. به هر حال چه چیزی faked (وانمود کردن یا شدن) شده است؟ مرگ death وانمود شده است.
فاعل پنهان(ضمنی)
در یک جمله‌ی امری- یعنی وقتی کسی به شما امر می‌کند کاری انجام دهید- فاعل مشخصی در جمله وجود ندارد. در عوض فاعل ضمنی است- فاعل you (تو) است!
پس جمله‌ی Wait! Don’t be a fool در واقع این است: (you) Wait! Don’t (you) be a fool. به این فاعلهای پنهان مخصوصاً در جملاتی که محل فاعل دقیقاً مشخص نیست، توجه داشته باشید. در جملات مجهول نیز همینطور است.
ضمایر موصولی
ضمایر موصولی which، that، who و whose را می‌توان برای ساخت شبه‌جمله‌ی وصفی به کار برد که چیزی درباره فاعل توصیف می‌کند. آیا چیزی را که درباره فاعل ساده (case) و فاعل کامل (stubborn case) گفتیم، یادتان هست؟ ضمایر موصولی نیز همین کار را در مقیاسی بزرگتر انجام می‌دهند؛ آنها توضیح درباره فاعل می‌دهند. در اینجا خواهید دید.
The husband and the lady who hired him were the same person all along!
چگونه فاعل را تشخیص دهیم
بسیارخوب، این پایانی عجیب و غریب نیست و من هم دشیل همت نیستم اما آیا میتوانید فاعل و فعل این جمله را تشخیص دهید؟ اینجا چند فعل برای انتخاب دارید: Hired و فعل ربطی were.
بااین‌حال ضمیر موصولی who عبارت وصفی را شروع می‌کند که چیزی درباره فاعل اصلی شرح می دهد- who hired him- اما جزء ضروری جمله نیست و جمله می‌تواند به راحتی اینگونه خوانده شود: The husband and the lady were the same person all along.. می‌بینید که شبه‌جمله وصفی چه کار می‌کند- چیزی درباره فاعل (the husband and the lady) شرح می‌دهد اما جز ضروری جمله نیست. از اینرو فعل ربطی were در این جمله فعل اصلی است.
خلاصه درس
پس به یاد داشته باشید که هنگام جستجوی فاعل در یک جمله ابتدا:
فعل را پیدا کنید.
قبل از فعل who یا what گذاشته و سوال کنید. (برای مثال who ran? The killer ran.)
اگر کننده‌ی کار معلوم نیست، ببینید آیا کار روی فاعل انجام شده است.
یادتان باشد که جملات امری و خبری دارای فاعل ضمنی هستند و فاعل آنها you است.
یادتان باشد جملات می‌توانند بیش از یک فاعل و یک فعل داشته باشند.
اهداف درس
پس از تماشای این درس باید بتوانید:
فاعل و فعل یک جمله را تشخیص دهید.
تفاوت بین فاعل ساده، کامل، مرکب و ضمنی را توضیح دهید.
You probably think you know what a subject and a verb is, since you can’t have a sentence without at least one of each. But can you pick them out of a lineup? Let’s try – in the style of a 1940s crime noir drama.
The stubborn case had busted wide open again.
When looking for the subject in a sentence, look for the verb first. Remember that a verb is a word that either helps a subject perform an action (ran, drank, fights, swims) or shows a state of being (is, was, are, were) that connects the subject to the action. In the sentence here, the main verb is ‘busted.’ What is the thing being busted? The case.
When we talk about subjects we’ll talk about simple subjects, complete subjects, and compound subjects.
A simple subject is just the subject without any of its modifiers (adjectives, adverbs – that is, any explanatory details). So the simple subject here is ‘case,’ while the complete subject contains all of the verb’s descriptors – that would be ‘stubborn case.’ Let’s try another example.
The husband wasn’t dead.
Put ‘who’ and ‘what’ in front of the verb to see if you can find the subject. Here, the verb is a linking verb – ‘was.’ Linking verbs link the subject (‘The husband’) to the subject’s state of being. Who was not dead? The husband. That’s your subject.
Let’s keep going.
He was walking down Royal Street in a three-piece suit!
Here we have a past participle form in verb phrase ‘was walking.’ So again you have ‘was,’ and we know he ‘was walking.’ But you can use the same formula. Who was walking? ‘He’ was. So the pronoun ‘he’ is the subject of the sentence. We’ll talk more about pronouns a little bit later.
Sentences can also have more than one verb, more than one subject, or multiple pairs of subjects and verbs.
Johnny shot someone else that night, and the husband played along.
Here you have two subjects, ‘Johnny’ and ‘the husband,’ and a verb for each: Johnny ‘shot’ someone and the husband ‘played along.’ Each subject and verb pair forms its own independent clause joined by a conjunction in this sentence but could just as easily be two separate sentences, because each has its own subject and verb.
Conjunctions can join multiple subjects or verbs as well as independent and dependent clauses. Only independent clauses – again, that’s a clause that contains both a subject and verb – can form their own sentences, however. Take this counter-example:
Johnny and Mr. Violet settled their debts, at least.
Here you have a compound subject – ‘Johnny and Mr. Violet’ – and the verb ‘settled.’ Two subjects are joined by a conjunction, but this cannot be broken into more than one sentence since just one verb is helping both parties perform the action.
On the flip side, you can have multiple verbs and just one subject performing the actions of those verbs:
The detective pulled down the brim of his hat and walked home.
Here we have the subject (‘the detective’), and ‘pulled’ and ‘walked’ are the two verbs, so he’s performing multiple actions. This is something you do every day when you’re writing – you talk about the different actions that you are doing or somebody else is doing, so the idea of one subject and multiple verbs should be familiar to you.
Back at my desk, I poured myself a rattlesnake, grabbed it by the tail, and gulped it down.
When you see a personal pronoun – ‘I,’ ‘you,’ ‘he,’ ‘she,’ ‘it,’ ‘we,’ and ‘they’ – a verb will follow. In this case, the verb that follows is ‘poured,’ followed later by ‘grabbed’ and ‘gulped.’
One exception to this rule is when the pronoun refers to the earlier subject. Take this example:
The lady led him on a wild goose chase, didn’t she?
Using the same formula as before, we see that ‘led’ is the main verb. What ‘led’? ‘The lady.’ No verb follows ‘she’ in this special case because its function is to ask a question related to the clause preceding it. That is, ‘The lady led him on a wild goose chase.’ The ‘she’ is ‘the lady,’ so it doesn’t need a verb to follow after it. But in general, when you see a personal pronoun, a verb will follow, and that personal pronoun is the subject of the sentence.
In a passive sentence, the subject does not ‘do’ the action; the action instead happens to the subject. Let’s return to our floundering P.I.
That, or the death had been faked by the husband for some more mysterious reason.
You’re right if you think that ‘death’ is the subject here. After all, what was faked? The death ‘had been faked.’
In the case of a command – that is, when someone is telling you to do something – there won’t be any clear subject in the sentence. Instead, the subject is implied – the subject is you!
So the sentence, Wait! Don’t be a fool. is really, (You) Wait! Don’t (you) be a fool. Keep an eye out for those implied subjects, especially in a sentence where it’s not exactly clear where the subject is. The same thing is true of passive sentences.
The relative pronouns ‘which,’ ‘that,’ ‘who,’ ‘whom,’ and ‘whose’ can be used to create an adjective clause that describes something about the subject. Remember before, when we were talking about a simple subject versus a complete subject – ‘case’ versus ‘stubborn case?’ Relative pronouns kind of do the same thing on a larger scale; they explain something about the subject. You’ll see here.
The husband and the lady who hired him were the same person all along!
Okay, that’s not a great twist ending, and I’m no Dashiell Hammett, but can you pick out the subject and verb in this sentence? You have a couple of verb candidates here: ‘hired’ and the linking verb ‘were.’
The relative pronoun ‘who,’ however, begins an adjective phrase that describes something about the main subject – ‘who hired him’ – but is not essential to the sentence, which could just as easily read, The husband and the lady were the same person all along. See, that’s what an adjective clause does – it describes something about the subject (‘The husband and the lady’), but something that’s not essential. Hence, the linking verb ‘were’ is the main verb in this sentence.
So remember, when looking for the subject in a sentence, first:
Look for the verb.
Ask ‘who’ or ‘what’ is ‘verbing’ the ‘verb.’ (For example: ‘Who ran? The killer ran.’)
If the agent of the action isn’t clear, ask if the action is happening to the subject instead.
Remember that commands and declarative statements have implied subjects, and that subject is you.
Remember that sentences can have more than one subject and more than one verb.
After watching this lesson, you should be able to:
Identify the subject(s) and verb(s) of a sentence
Explain the difference between simple subjects, complete subjects, compound subjects and implied subjects
تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.
🖊 شما نیز میتوانید برای مشارکت در ترجمه‌ی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.
به خبرنامه «زوم» بپیوندید و از آخرین تخفیف ها، مقالات و آموزش های تخصصی با خبر شوید:
اپلیکیشن زوم، یکی از نرم‌افزارهای آموزش زبان انگلیسی گروه زبانشناس است. محوریت این اپلیکیشن دوره‌های تخصصی ویدئویی و دوره‌های آموزشی تافل، آیلتس، و جی آر ای است. اگر دوره‌ی خاصی مد نظر شما است، به ما بگویید تا آن را اضافه کنیم.
وبسایت زبانشناس دارای نماد اعتماد الکترونیکی است و در وزارت ارشاد اسلامی نیز به ثبت رسیده است. تمامی محصولات ارائه شده نیز مجوز‌های لازم را از مراجع مربوطه کسب کرده است. برای اطمینان از صحت موضوع میتوانید وارد سایت اصلی زبانشناس شده و در قسمت پایین سایت، روی نمادها کلیک کنید.
تمامی حقوق برای «زوم» محفوظ است. هر گونه کپی برداری از مطالب «زوم» بدون کسب اجازه از مدیر وبسایت ممنوع است !
خانه | درباره‌ی «زوم» | قوانین | ارتباط با ما | دعوت به همکاری
1) اسم ظاهر: فاعل
اگر اسم بعد از فعل باشد، نوع فاعل اسم ظاهر است.
2) ضمیر بارز: فاعل اگر
ضمیر قابل رویت داخل فعل باشد، نوع فاعل ضمیربارز است.
چگونه فاعل را تشخیص دهیم
لَمَعَ
البرقُ مِن الطورِ وَآنَستُ به (حافظ)
برقی از طور درخشیده وآن را دیدم
اَلآنَ
قَد نَدِمْتَ وما یَنفَعُ النَّدَمُ (حافظ)
اکنون پشیمان شدی وپشیمانی
سودی ندارد
**********************************************
جمله به دو نوع اسمیه و فعلیه تقسیم می شود.
جمله اسمیه:به جمله ای که با اسم شروع می شود جمله اسمیه می گویند.
جمله فعلیه :به جمله ای که با فعل شروع می شود جمله فعلیه می گویند.
در درس قبل با جمله اسمیه آشنا شده اید.
جمله اسمیه:
چگونه فاعل را تشخیص دهیم
مبتدا+خبر مبتدا و خبر هر دو مرفوع هستند.
العلم مفیدٌ العلم:مبتدا و مرفوع مفیدٌ:خبر و مرفوع
جمله فعلیه
جملات زیر فعلیه هستند چون با فعل شروع شده اند.
)أنـْزَلَ اللهُ الْمَطَرَ فَأَحْيا بِهِ الأرضَ .
2)يُسَبِّحُ لِلّهِ ما في السَّموات و ما في الأرض .
3)اِصْبِرُوا إنَّ اللهَ مَعَ الصّابرين .
ساختار جمله فعلیه:فعل و فاعل دو رکن اصلی جمله فعلیه هستند.
فعل+فاعل+(مفعول به)+…
فاعل در عربی هیچ گاه قبل از فعل نمی آید به عبارت دیگر فاعل همیشه بعد از فعل می آید.
راه تشخیص فاعل
فاعل در جمله انجام دهنده کار است و علامتي دارد كه با ديدن آن به « فاعل » بودن كلمه پي مي بريم. علامت فاعل « رفع ــُـ » است . يعني كلُّ فاعلٍ مرفوعٌ
جَــلَــسَ الــتِّلميذُ عَلَــي الْكُرسِّي . جاءَ عليٌّ .
فعل فاعل و مرفوع فعل فاعل و مرفوع
انواع فاعل
: فاعل در جملات عربي بعد از فعل و به سه صورت مي آيد :
1- اسم ظاهر : خَلـَقَ الـلهُ الـسَّموات و الأرضَ بـالْحَقِّ .
فاعل و اسم ظاهر
2- ضمير بارز ( آشكار ) : اِصْبِرُوا إنَّ اللهَ مَعَ الصّابرين .
فاعل ضمير بارز « واو »
3- ضمير مستتر ( پوشيده ) : علی ذهب
( فاعل اين عبارت ضمير مستتر « هو» در فعل « ذهب » است چون فاعل قبل از فعل نمی آید.)
نکته :اگر فاعل اسم ظاهر باشد فعل در اول جمله به صورت مفرد می آید.
ذهب المعلمون الی المدرسة
نحوه ظهور فاعل در فعل های ماضی
غائب
ذَهَبَ:یااسم ظاهر و یا «ضمیر مستتر هو» (جایز الاستتار)
ذَهَبا:ضمیر بارز «الف»
ذَهَبوا:ضمیر بارز«واو»
ذَهَبَت:یا اسم ظاهر و یا «ضمیر مستتر هی »است.(جایز الاستتار)
ذَهَبَتا:ضمیر بارز «الف»
ذَهَبنَ:ضمیر بارز«ن»
مخاطب
ذَهَبتَ:ضمیر بارز «تَ»
ذَهَبتُما:ضمیر بارز«تُما» چگونه فاعل را تشخیص دهیم
ذَهَبتُم:ضمیر بارز«تُم»
ذَهَبتِ:ضمیر بارز«تِ»
ذَهَبتُما:ضمیر بارز«تُما»
ذَهَبتُنّ:ضمیر بارز«تُنّ»
متکلم
ذَهَبتُ:ضمیر بارز «تُ»
ذَهَبنا:ضمیر بارز «نا»
نحوه ظهور فاعل در فعل های مضارع
غائب
یَذهَبُ: یا اسم ظاهر و یا «ضمیر مستتر هو» است.(جایز الاستتار)
یَذهَبان: ضمیر بارز «الف»
یَذهبون: ضمیر بارز«واو»
تَذهَبُ(مفرد مونث غائب): یا اسم ظاهر و یا «ضمیر مستتر هی »است.(جایز الاستتار)
تَذهَبان: ضمیر بارز «الف»
یَذهَبنَ: ضمیر بارز«ن»
مخاطب
تَذهَبُ:فاعل همیشه ضمیر مستتر «انتَ» است.
تذهَبان: ضمیر بارز «الف»
تَذهَبون: ضمیر بارز«واو»
تَذهَبین:ضمیر بارز «یاء»
تَذهَبان: ضمیر بارز «الف»
تَذهَبنَ: ضمیر بارز«نَ»
متکلم
اَذهَب:فاعل همیشه ضمیر مستتر «انا» است.
نَذهَب:فاعل همیشه ضمیر مستتر «نحن» است.
مفعول به
مفعولٌ به كلمه اي است كه كار بر روي آن واقع مي شود و مفعولٌ به هميشه منصوب است و علامت نصب آن غالباً ( ــً‌‌ــَـ ) است ،
مانند : كَــــتــــَبَ الـــطّـــالبُ رســالـــةً
فعل از جهت نیاز به مفعول به به دو قسمت تقسیم می شود.
لازم:فعلی است که به مفعول به نیاز ندارد.
متعدی:فعلی است که به مفعول به نیاز دارد.
مفعولٌ به فقط در جملاتي مي آيد كه فعل آن ها « متعدي » است.
را ه های تشحیص مفعول به
فعل+اسم+اسم(مفعول به)- كَــــتــــَبَ الـــطّـــالبُ رســالـــةً
اسم+فعل+اسم(مفعول به)-محمدٌ کتب رسالةً
فعل+اسم نامطابق از جهت جنس یا عدد(مفعول به)
کتب رسالات (چون کتب مفرد مذکر و رسالات جمع مونث است و اسم نا مطابق از جهت جنس یا عدد است پس رسالات مفعول به می باشد.)
عیّن الفعل و الفاعل فی العبارات التالیةو ترجمها الی الفارسیة.
الف)لایحزن الصبور من کثرة المصائب.
ب)ذهب الخوف و دخل الایمان فی القلوب.
ج)لاتتعب الام من تربیة طفلها.
د)رجع الانتصار الی المسلمین.
ه)جاء الحق و ذهق الباطل.
و)لقد رضی الله عن المومنین.
ز)صدق الله و رسوله.
نويسنده: علي رضا قلي زاده
جهت استفاده از خدمات آموزشی و مشاوره ای اختصاصی از قبیل مشاهده کارنامه ها، مشاوره های هوشمند، کدتخفیف تیوا، نرم افزار بانک سوال، تست و جزوه های کمک آموزشی و غیره می بایست با نام کاربری یا شماره داوطلبی یا تلفن همراه و رمز عبور ویژه خود (مطابق توضیحات راهنما) وارد سایت شوید.
مطلب شناخت فاعل و مفعول از سایت گزینه دو توسط آقای
[ عنوان فرستنده ]
به شما پیشنهاد شده است
جهت مشاهده مطلب کلیک نمایید.
موسسه گزینه دو برگزارکننده آزمون آزمایشی ویژه داوطلبان آزمون سراسری و همچنین آزمون های ارزشیابی پیشرفت تحصیلی در پایه های هفتم، هشتم، نهم، دهم و یازدهم دوره متوسطه، همواره بر آن بوده تا با طراحی آزمون های استاندارد و ارائه خدمات نوین آموزشی و مشاوره ای، همراه دانش آموزان در سراسر کشور باشد.
در همین راستا بانک سوال هوشمند گزینه دو، به عنوان مرجع سوالات استاندارد جهت تمرین و آزمون آنلاین برای دانش آموزان و مدارس ارائه شده است. بانک سوال هوشمند گزینه دو به صورت رایگان از طریق اپلیکیشن و سایت در دسترس همراهان گزینه دو خواهد بود و امکان طراحی تمرین و آزمون های شخصی برای دانش آموزان و برگزاری آزمون های آنلاین و کتبی برای مدرسه و دبیر را فراهم می کند. آزمون های آنلاین هماهنگ کشوری گزینه دو نیز خدمتی دیگر است که با بیشترین شباهت به آزمون حضوری در اپلیکیشن بانک سوال هوشمند برگزار می شود.
علاوه بر این، محصولات و خدمات طلایی گزینه دو شامل کارنامه های هوشمند دانش آموزان و گزارش های هوشمند مدارس در تمام مقاطع، به همراه سایر خدمات آموزشی و مشاوره ای آنلاین مانند آموزش مجازی با کلاس درس و کلاس کنکور، برنامه ریزی درسی، تخمین رتبه کنکور، مشاوره هوشمند ارتقای رتبه، انتخاب رشته، محاسبه درصد و غیره همواره ابزار مفیدی برای داوطلبان کنکور، دانش آموزان و مشاوران بوده است.
تهران-صندوق پستی 14155-7555 موسسه آموزشی فرهنگی گزینه دوچگونه فاعل را تشخیص دهیم
روابط عمومی : 22239392-021
دورنگار : 22239392-021
پیامک : 20000316
پست الکترونیک : info@gozine2.ir
آشنایی با گزینه دو
سوالات متداول
نمایندگی ها
بانک سوال
اطلاعیه ها
به مفعول نیز نیاز دارند .
مفعول اسم یا گروه اسمی یا ضمیری است که
چگونه فاعل را تشخیص دهیم
قبل از حرف نشانه « را » می آید .
لطفاً به فعل های زیر توجّه کنید .
گروه الف : است ، بود ، شد ، ( گشت و گردید در معنای شدن )
گروه ب : اندیشید ، رنجید ، جنگید ، ترسید ، گریخت ، چسبید ، بالید ، گروید
گروه ج : آورد ، انداخت ، برافراشت ، بست ، پاشید ، پسندید ، پوشید، تراشید
جوید ، چشید ، خواست ، دانست ، دوخت ، شست ، فرستاد ، کاشت
گذاشت ، لیسید ، مکید ، نواخت ، نوشت ، یافت ، ….
فکر می کنید فعل های کدام گروه ، برای ساختن جمله علاوه بر نهاد
به مفعول نیز نیاز دارند ؟ برای تشخیص ، از این پرسش استفاده کنید :
چه کسی را ( چه چیزی را ) + فعل ؛ اگر پرسش قابل طرح باشد ، جواب
پرسش شما مفعول خواهد بود .
الف ) پرویز لباسش را پوشد . چه چیزی را آورد ؟ لباسش را
ب ) برادرم دوست خود را به مکّه فرستاد . چه کسی را فرستاد ؟ دوست خود را
ج ) پدرم قایقی خرید . چه چیزی را خرید ؟ قایقی را
پس فعل های گروه ج برای ساختن جمله علاوه بر نهاد به مفعول نیز نیاز دارند.
