چگونه فعل را تشخیص دهیم

فعل “خورد” در معنای “به جای آورد” و “یاد كرد” آمده و ساده است و “سوگند ” مفعول آن شمرده می­ شود.

اغلب، نقش مفعول با فعل خود، با فعل مركب اشتباه می­شود. یعنی مفعول جمله را جزء اسمی یا صفتی (پایه) فعل می­پندارندو خطا در همین جاست. اگر نتوانستیم با قاعده­ی جانشینی و معادل معنایی، جزء پیشین فعل را مفعول به حساب آوریم، فعل ما مركب خواهد بود.گاهی نیز -به ندرت – جزء پیشین، متمم اسم است؛ مانند:کودک زمین خورد = کودک به زمین خورد = کودک به زمین افتاد.

فعل “خورد” ساده است و “زمین” نقش متممی دارد که نقش­نمای آن به قرینه­ی معنوی حذف شده است.منظور از ساخت­گرایی و پرهیز از معنی­گرایی نیز دقیقاً به این معناست که :

1-     فعل­ها را باید در ساختمان جمله بررسی کرد نه خارج از آنها.

2-     به کاربرد­های گوناگون فعل در جمله توجه نمود.

3-     نشانه­های لفظی (نقش نماها ) اهمیت دارند و استثنا­پذیر نیستند.

برای مثال : نشانه­ی “را” همیشه و همه جا – در زبان فارسی معیار امروز- نقش­نمای مفعول است و معنای آن مورد نظر نیست. در جمله­ی “پرستار کودک را غذا داد” “کودک” مفعول اول جمله و “غذا” مفعول دوم آن است و جمله دو مفعولی شمرده می­شود. نباید بگوییم “را” یعنی “به” و جمله در اصل چنین بوده است:” پرستار به کودک غذا داد.

آن چه اهمیت دارد شکل فعلی جمله و قاطعیت نقش­نمای مفعول است. هم چنین جمله­ی “دلم گرفت” با جمله­ی “احمد حقش را گرفت” یا “پلیس دزد را گرفت” تفاوت دارد، در جمله ی اول “گرفت” یعنی “غمگین شد”، در جمله­ی دوم “گرفت” یعنی “به دست آورد” . در جمله­ی سوم ” گرفت” یعنی “دستگیر کرد”.فعل­ها تفاوت­های معنایی دارند و یک فعل به حساب نمی­آیند.”گرفت” جمله­ی اول ناگذر و در جمله­ی بعدی گذرا به مفعول است..در دستور مبتنی بر ساخت­گرایی، تعیین نقش و معنای یک واژه به هم نشینی آن با دیگر واژه ها بستگی دارد که به آن ارتباط افقی یا ساختاری می­گویند.مثال:

الف: سرم به سنگ خورد.

ب: لباسش به من خورد.

پ: کودک شیر خورد.

در جمله­ی الف “سرم به سنگ خورد” یک جمله­ی کنایی و مجموعاً یک فعل مرکب است و نهاد آن “من” بوده که حذف شده است.درجمله­ی “ب” لباس نهاد جمله، “من” متمم و “خورد” فعل آن و ساده است؛ یعنی اندازه شد.در جمله ی “ب” “خورد” یعنی نوشید و این معنا از هم­نشینی آن با کودک و شیر پیدا می­شود.در جمله­ی الف، هم­نشینی فعل “خورد” با سر و سنگ، فعل مرکب کنایی ساخته است.در جمله­ی ب، هم­نشینی “خورد” با لباس، فعل ساده­ی گذرا به متمم پدید آورده است. در جمله ی پ هم نشینی “خورد” با شیر و کودک، فعل را ساده و گذرا به مفعول نموده است.

از دو ملاک “وابسته­پذیری و نقش­پذیری سخن نمی­گوییم زیرا شرح آن در کتاب درسی آمده است.

به طور خلاصه :برای تشخیص فعل ساده از مرکب باید سه نکته را مهم دانست:

1-     توجه به معیار صرفی یعنی استفاده از قاعده­ی جانشین­پذیری.

2-     یعنی هم به جای فعل مورد نظر فعل­های مناسب دیگر قرار دهیم و هم به جای جزء غیرصرفی یا پایه (اسم/ صفت) نمونه­های دیگر بیاوریم.

3-     مثال : او مرا خسته کرد

                      بیچاره

                      خفه

                      ناتوان

                      مقروض ….

عوض کردن محتوای مسند و آوردن نمونه­های دیگر جمله را بی­معنا نمی­سازد. پس فعل ما ساده است. اگر مرکب بود، نمی­توانستیم جزء پیشین آن را تغییر دهیم. در فعل مرکب دو جزء اسمی و فعلی تجزیه­پذیر و قابل جداسازی و جانشین­سازی نیستند، مثال:حادثه­ی تلخی روی داد.به جای “روی ” هیچ واژه­ی دیگری نمی­توان آورد که معنا­داری جمله را حفظ کند؛ جز در یک مورد که آن هم “رخ” است و این واژه با “روی” در این جمله کاربرد یکسان دارد. پس فعل ما مرکب است.

2- توجه به معیار نحوی، یعنی استفاده از قاعده­ی هم نشینی و نظام­معنایی در تشخیص ساده یا مرکب بودن فعل (نقش­پذیری و وابسته پذیری جزء پیشین فعل)

3- توجه به معیار اوایی، یعنی استفاده از عوامل زبر­زنجیری و درنگ در تشخیص ساده یا مرکب بودن فعل. اگر فعل جمله مرکب باشد، چون یک واژه به شمار می­رودپس یک تکیه دارد. اگر بتوانیم پس از جزء پیشین فعل مکث یا درنگ کنیم، حتماً فعل ما ساده خواهد بود.برای این که بدانیم مکث یا درنگ چگونه در تشخیص ساده یا مرکب بودن فعل دخالت دارد از یک شیوه­ی ساده و علمی استفاده می­کنیم:استفاده از نقش تبعی “تکرار:

او مرا بیچاره کرد بیچاره

من همه چیز را خراب کردم خراب

اگر فعل ما مرکب بود، هرگز نمی­توانستیم قسمتی از آن را بعد  از فعل تکرار کنیم. در نقش تبعی، مسندی که بعد از فعل می­آید به جمله پایان می­دهد و بعد از آن باید کاملا درنگ نمود و ساکت شد. اما نمی­توانیم بگوییم:

حادثه­ ی بدی روی داد روی

او مرا درک نمی­کند درک

اکنون بر فراز ایوان­ها قرار داریم قرار

 

 

آوریل 6, 2019
گرامر انگلیسی پیشرفته

نظری بدهید
118,792 بازدید

آوریل 11, 2019

آوریل 9, 2019

آوریل 7, 2019

تشخیص اسم و فعل و صفت در زبان انگلیسی – در این بخش ار سایت گرامر دات کام میخواهیم به شما آموزش دهیم که چگونه بتوانید با روشی کاملا ساده اسم و فعل و صفت را از همدیگر تشخیص دهید. دقت داشته باشید که یک کلمه ممکن است هم اسم هم صفت و هم فعل باشد و ما در ادامه مفصل تر این موضوع را بررسی می کنیم.چگونه فعل را تشخیص دهیم

 

چگونه در یک جمله اسم (noun)، صفت (adjevtive) و فعل (verb) را تشخیص دهیم ؟

دانلود کتاب گرامر رو قورت بده!

برای دانلود کتاب و اطلاعات بیشتر بر روی دکمه زیر کلیک کنید

توجه داشته باشید که یک کلمه ممکن است هم اسم باشد هم فعل یا صفت.

تصمیم گرفتیم تمامی پکیج های پولی آموزش زبان انگلیسی رو به رایگان از طریق پیج اینستاگرام آموزش بدیم

لطفا پیج اینستاگرام ما رو فالو کنید از شنبه 23 شهریور ماه ان شا الله استارت کار را میزنیم و ظرف مدت یک ماه تمامی نکات . تکنیک ها رو آموزش می دهیم برای فالو کردن بر روی لینک زیر کلیک کنید

ترتیب صفات در انگلیسی یکی از موضوعات چالش برانگیز در گرامر انگلیسی است که بسیاری …

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

Math Captcha
69 − = 63

0