ام اس چگونه تشخیص داده میشود

مقدمه

در مقاله ی “ام اس چیست؟” به برخی راه های تشخیص ام اس اشاره کردیم. اما در اینجا می خواهیم تمام آزمایش های تشخیصی ام اس را معرفی نماییم. مالتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری های مغز و اعصاب در جوانان می باشد.

فهرست

ام اس یا مالتیپل اسکلروزیس (به انگلیسی: Multiple Sclerosis) به معنی اسکلروز متعدد یا زخم های چندگانه، یک بیماری خودایمنی مزمن و پیشرونده است که بر سیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارد. ام اس زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی به میلین حمله می کند.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

میلین فیبرهای عصبی را در مغز و نخاع محافظت می کند. این اتفاق به عنوان میلین زدایی (demyelination) شناخته شده است، و باعث می شود مشکل ارتباطی بین اعصاب و مغز پیش بیاید. یعنی میلین که روی عصب را گرفته از بین برود. در نهایت می تواند موجب آسیب اعصاب شود.

علت مولتیپل اسکلروزیس در حال حاضر ناشناخته است. گفته می شود که عوامل ژنتیکی و محیطی می تواند نقش مهمی ایفا کند. در حال حاضر درمان قطعی برای MS وجود ندارد، گرچه درمان هایی وجود دارد که می تواند علائم را کاهش دهد.

تشخیص ام اس میتواند دشوار باشد. هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتواند آن را تشخیص دهد. در عوض، تشخیص به طور معمول نیاز به آزمایش های متعدد برای رد کردن بیماری های دیگر با علائم مشابه دارد. پس از انجام معاینه فیزیکی، اگر پزشک احتمال دهد که ممکن است ام اس داشته باشید احتمالا چند آزمایش مختلف را باید انجام دهید.

برای شناخت کامل ام اس مقاله ی “ام اس چیست؟” را پیشنهاد می کنیم حتما مطالعه کنید.

ام اس با تاثیرگذاری در میلین سلول های عصبی ایجاد می شود. در نتیجه برای تشخیص آن نیاز به بررسی سلول های عصبی از طریق آزمایش هایی نظیر MRI و … داریم. علاوه بر آن نیاز است که آزمایش های دیگری انجام دهیم تا مطمئن شویم بیماری دیگری وجود نداشته باشد.

به طور مثال، فردی دچار علایم ام اس شده است. همین علایم ممکن است در نتیجه ی تومور مغزی یا دیگر بیماری ها ایجاد شود. لذا باید آزمایش های دیگری انجام شوند تا از تشخیص اطمینان حاصل گردد.

اگر پزشک مشکوک شود که شما ممکن است MS داشته باشید، آزمایش های خون بخشی از مراحل اولیه است. آزمایش های خون در حال حاضر نمی تواند به تشخیص قوی MS کمک کند، اما آنها می توانند بیماری های دیگر را رد کنند. این بیماری ها عبارتند از:

تمام این اختلالات را می توان به تنهایی با آزمایش خون تشخیص داد. آزمایش خون همچنین می تواند نتایج غیر طبیعی را نشان دهد. یعنی می تواند به سمت تشخیص هایی مانند سرطان یا کمبود ویتامین ب ۱۲ (B12) منجر شود.

تصویرسازی با تشدید مغناطیسی یا ام آر آی (MRI) آزمایشی برای تشخیص MS در ترکیب با آزمایشهای اولیه خون است. MRI از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی برای بررسی محتوای نسبی آب در بافتهای بدن استفاده می کند. آنها می توانند بافت های طبیعی و غیر طبیعی را شناسایی کرده و ناهنجاری ها را تشخیص دهند.

MRI تصاویر دقیق و حساس از مغز و نخاع را ارائه می دهد. ام آر آی بسیار غیرتهاجمی تر از اشعه ایکس یا سی تی اسکن است که هر دو از اشعه استفاده می کنند.

پزشک وقتی مشکوک به MS می شود و آزمایش MRI می نویسد، به دنبال دو مورد است:

لایه میلین که فیبرهای عصبی را محافظت می کند، چربی دارد و در صورتی که آسیب ندیده باشد، آب را دفع می کند. اگر میلین آسیب دیده باشد این مقدار چربی به طور کامل کاهش می یابد و دیگر آب را دفع نمی کند. درنتیجه این منطقه آب بیشتری را نگه می دارد که می تواند توسط MRI تشخیص داده شود. (گفتیم که MRI با میزان آب مرتبط است)

برای تشخیص MS، پزشکان باید شواهدی از میلین زدایی پیدا کنند. علاوه بر حذف سایر شرایط بالقوه، MRI میتواند شواهد جامعی را درباره ی اینکه میلین زدایی رخ داده است، ارائه دهد.

قبل از ورود به بخش MRI باید تمام جواهرات خود را خارج کنید. اگر شما هر لباس فلزی (از جمله زیپ یا دکمه فلزی) داشته باشید، از شما خواسته می شود که آنها را خارج کنید و یا با لباس های بیمارستان تعویض کنید. شما باید در حدود ۳۰-۴۵ دقیقه در دستگاه MRI (که از هر دو طرف باز است) در طول انجام آزمایش دراز بکشید. برخی از دستگاه ها بنا به شرایطی که بیمار دارد ممکن است سرباز باشند.

اگر موارد زیر را دارید حتما به پزشک اطلاع دهید:

پونکسیون کمری (آزمایش مایع مغزی نخاعی)، گاهی در فرآیند تشخیص ام اس مورد استفاده قرار می گیرد. این روش یک نمونه از مایع مغزی نخاعی (CSF) را برای آزمایش می گیرد. پونکسیون کمری یک روش تهاجمی به حساب می آید.

در طی این روش یک سوزن به پشت بدن جایی بین مهره ها و داخل کانال نخاعی وارد می شود. این سوزن توخالی، نمونه ای از مایع مغزی نخاعی (CSF) را برای آزمایش جمع آوری می کند.

این آزمایش به طور معمول در حدود ۳۰ دقیقه طول می کشد و از بی حسی موضعی استفاده می شود. معمولا از بیمار خواسته می شود که به پهلو دراز بکشند و کمر خود را خم کنند.

پس از آنکه منطقه مورد تمیز و ضدعفونی و یک بی حسی موضعی انجام شد، پزشک یک سوزن توخالی را به داخل کانال نخاعی وارد می کند تا در حدود یک یا دو قاشق غذاخوری از مایع مغزی نخاعی CSF را بیرون بیاورد. معمولا آماده سازی خاصی نیاز نیست. از شما ممکن است خواسته شود که مصرف قرص های تنگ کننده عروق را متوقف کنید.

پزشکانی که پونکسیون کمری را در طی فرایند تشخیص ام اس تجویز می کنند، برای حذف سایر بیماری ها با نشانه ی مشابه با ام اس اینکار را می کنند. آنها همچنین به نشانه های MS نگاه می کنند، به ویژه:

تعداد گلبول های سفید خون در مایع مغزی نخاعی افراد مبتلا به MS می تواند تا هفت برابر بیشتر از حد نرمال باشد. با این حال، این پاسخ های غیر طبیعی سیستم ایمنی نیز می تواند به علت سایر شرایط ایجاد شود.

همچنین برآورد شده است که ۵ تا ۱۰ درصد افراد مبتلا به MS هیچگونه اختلال در CSF خود نشان نمی دهند.

آزمایش پتانسیل برانگیخته (Evoked Potential Test) فعالیت الکتریکی مغز را در پاسخ به تحریک مانند صدا، لمس یا بینایی اندازه گیری می کند. هر نوع محرک، سیگنالهای الکتریکی لحظه ای را منعکس می کند که می تواند توسط الکترودهایی که روی پوست سر قرار گرفته اند اندازه گیری شود تا فعالیت را در مناطق خاص مغز نظارت کند.

سه نوع آزمون پتانسیل برانگیخته وجود دارد. پاسخ بینایی (Visual Evoked Response :VER یا VEP) یکی از رایج ترین روش های تشخیص ام اس است.

هنگامی که پزشکان یک آزمایش پتانسیل برانگیخته را انجام می دهند، آنها به دنبال انتقال ضعیفی هستند که در امتداد مسیرهای عصبی بینایی وجود دارد. این اختلال در اغلب بیماران MS پیش می آید. با این حال، قبل از نتیجه گیری از VERهای غیر طبیعی با علت ام اس، باید دیگر اختلالات چشم یا شبکیه حذف شوند.

آماده سازی برای آزمون EP لازم نیست. در حین آزمایش، شما در مقابل یک صفحه نمایش قرار می گیرید که الگوی شطرنجی متناوب روی آن است. ممکن است از شما خواسته شود که یک چشم را بپوشانید. این آزمایش نیاز به تمرکز فعال دارد، اما ایمن و غیرمخرب است.

دانش پزشکی همیشه درحال رشد است. همانطور که تکنولوژی و دانش ما از ام اس پیشرفت می کند، پزشکان ممکن است آزمایش های جدیدتری را برای تشخیص ساده تر MS پیدا کنند.

در حال حاضر یک آزمایش خون در حال توسعه است که قادر به شناسایی بیومارکرهایی است که با MS ارتباط دارند. در حالی که این آزمایش احتمالا قادر به تشخیص MS به تنهایی نیست، اما می تواند به پزشکان در ارزیابی عوامل خطر و تشخیص ساده تر کمک کند.

تشخیص MS در حال حاضر می تواند چالش برانگیز و وقت گیر باشد. با این حال، علائم تحت تأثیر MRI یا سایر یافته های آزمایش همراه با حذف سایر علل ممکن است باعث تشخیص دقیقتر شود.

اگر در معرض علائمی مانند MS هستید، به پزشک مراجعه کنید. هرچه زودتر تشخیص دهید، زودتر می توانید درمان کنید، که می تواند به کاهش علائم ناراحت کننده کمک کند.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

وبسایت توان درمان در سال 1396 با هدف ارائه بهترین خدمات توانبخشی و درمانی در سراسر کشور تاسیس شده است. فعالیت تیم توان درمان در حیطه گفتاردرمانی، کاردرمانی، اعضای مصنوعی، فیزیوتراپی، روانشناسی و مشاوره، مددکاری اجتماعی می باشد. پشتیبانی توان درمان بصورت تمام وقت پاسخگوی مشکلات و سوالات کاربران می باشد.

قوانین و مقررات

کلیه حقوق متعلق به وبسایت توان درمان می باشد. 1396 -1399 All Rights Reserved © 2017 – 2021 Tavandarman.com

خانم هستم

آقا هستم

مقدمه

در مقاله ی “ام اس چیست؟” به برخی راه های تشخیص ام اس اشاره کردیم. اما در اینجا می خواهیم تمام آزمایش های تشخیصی ام اس را معرفی نماییم. مالتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری های مغز و اعصاب در جوانان می باشد.

فهرست

ام اس یا مالتیپل اسکلروزیس (به انگلیسی: Multiple Sclerosis) به معنی اسکلروز متعدد یا زخم های چندگانه، یک بیماری خودایمنی مزمن و پیشرونده است که بر سیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارد. ام اس زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی به میلین حمله می کند.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

میلین فیبرهای عصبی را در مغز و نخاع محافظت می کند. این اتفاق به عنوان میلین زدایی (demyelination) شناخته شده است، و باعث می شود مشکل ارتباطی بین اعصاب و مغز پیش بیاید. یعنی میلین که روی عصب را گرفته از بین برود. در نهایت می تواند موجب آسیب اعصاب شود.

علت مولتیپل اسکلروزیس در حال حاضر ناشناخته است. گفته می شود که عوامل ژنتیکی و محیطی می تواند نقش مهمی ایفا کند. در حال حاضر درمان قطعی برای MS وجود ندارد، گرچه درمان هایی وجود دارد که می تواند علائم را کاهش دهد.

تشخیص ام اس میتواند دشوار باشد. هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتواند آن را تشخیص دهد. در عوض، تشخیص به طور معمول نیاز به آزمایش های متعدد برای رد کردن بیماری های دیگر با علائم مشابه دارد. پس از انجام معاینه فیزیکی، اگر پزشک احتمال دهد که ممکن است ام اس داشته باشید احتمالا چند آزمایش مختلف را باید انجام دهید.

برای شناخت کامل ام اس مقاله ی “ام اس چیست؟” را پیشنهاد می کنیم حتما مطالعه کنید.

ام اس با تاثیرگذاری در میلین سلول های عصبی ایجاد می شود. در نتیجه برای تشخیص آن نیاز به بررسی سلول های عصبی از طریق آزمایش هایی نظیر MRI و … داریم. علاوه بر آن نیاز است که آزمایش های دیگری انجام دهیم تا مطمئن شویم بیماری دیگری وجود نداشته باشد.

به طور مثال، فردی دچار علایم ام اس شده است. همین علایم ممکن است در نتیجه ی تومور مغزی یا دیگر بیماری ها ایجاد شود. لذا باید آزمایش های دیگری انجام شوند تا از تشخیص اطمینان حاصل گردد.

اگر پزشک مشکوک شود که شما ممکن است MS داشته باشید، آزمایش های خون بخشی از مراحل اولیه است. آزمایش های خون در حال حاضر نمی تواند به تشخیص قوی MS کمک کند، اما آنها می توانند بیماری های دیگر را رد کنند. این بیماری ها عبارتند از:

تمام این اختلالات را می توان به تنهایی با آزمایش خون تشخیص داد. آزمایش خون همچنین می تواند نتایج غیر طبیعی را نشان دهد. یعنی می تواند به سمت تشخیص هایی مانند سرطان یا کمبود ویتامین ب ۱۲ (B12) منجر شود.

تصویرسازی با تشدید مغناطیسی یا ام آر آی (MRI) آزمایشی برای تشخیص MS در ترکیب با آزمایشهای اولیه خون است. MRI از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی برای بررسی محتوای نسبی آب در بافتهای بدن استفاده می کند. آنها می توانند بافت های طبیعی و غیر طبیعی را شناسایی کرده و ناهنجاری ها را تشخیص دهند.

MRI تصاویر دقیق و حساس از مغز و نخاع را ارائه می دهد. ام آر آی بسیار غیرتهاجمی تر از اشعه ایکس یا سی تی اسکن است که هر دو از اشعه استفاده می کنند.

پزشک وقتی مشکوک به MS می شود و آزمایش MRI می نویسد، به دنبال دو مورد است:

لایه میلین که فیبرهای عصبی را محافظت می کند، چربی دارد و در صورتی که آسیب ندیده باشد، آب را دفع می کند. اگر میلین آسیب دیده باشد این مقدار چربی به طور کامل کاهش می یابد و دیگر آب را دفع نمی کند. درنتیجه این منطقه آب بیشتری را نگه می دارد که می تواند توسط MRI تشخیص داده شود. (گفتیم که MRI با میزان آب مرتبط است)

برای تشخیص MS، پزشکان باید شواهدی از میلین زدایی پیدا کنند. علاوه بر حذف سایر شرایط بالقوه، MRI میتواند شواهد جامعی را درباره ی اینکه میلین زدایی رخ داده است، ارائه دهد.

قبل از ورود به بخش MRI باید تمام جواهرات خود را خارج کنید. اگر شما هر لباس فلزی (از جمله زیپ یا دکمه فلزی) داشته باشید، از شما خواسته می شود که آنها را خارج کنید و یا با لباس های بیمارستان تعویض کنید. شما باید در حدود ۳۰-۴۵ دقیقه در دستگاه MRI (که از هر دو طرف باز است) در طول انجام آزمایش دراز بکشید. برخی از دستگاه ها بنا به شرایطی که بیمار دارد ممکن است سرباز باشند.

اگر موارد زیر را دارید حتما به پزشک اطلاع دهید:

پونکسیون کمری (آزمایش مایع مغزی نخاعی)، گاهی در فرآیند تشخیص ام اس مورد استفاده قرار می گیرد. این روش یک نمونه از مایع مغزی نخاعی (CSF) را برای آزمایش می گیرد. پونکسیون کمری یک روش تهاجمی به حساب می آید.

در طی این روش یک سوزن به پشت بدن جایی بین مهره ها و داخل کانال نخاعی وارد می شود. این سوزن توخالی، نمونه ای از مایع مغزی نخاعی (CSF) را برای آزمایش جمع آوری می کند.

این آزمایش به طور معمول در حدود ۳۰ دقیقه طول می کشد و از بی حسی موضعی استفاده می شود. معمولا از بیمار خواسته می شود که به پهلو دراز بکشند و کمر خود را خم کنند.

پس از آنکه منطقه مورد تمیز و ضدعفونی و یک بی حسی موضعی انجام شد، پزشک یک سوزن توخالی را به داخل کانال نخاعی وارد می کند تا در حدود یک یا دو قاشق غذاخوری از مایع مغزی نخاعی CSF را بیرون بیاورد. معمولا آماده سازی خاصی نیاز نیست. از شما ممکن است خواسته شود که مصرف قرص های تنگ کننده عروق را متوقف کنید.

پزشکانی که پونکسیون کمری را در طی فرایند تشخیص ام اس تجویز می کنند، برای حذف سایر بیماری ها با نشانه ی مشابه با ام اس اینکار را می کنند. آنها همچنین به نشانه های MS نگاه می کنند، به ویژه:

تعداد گلبول های سفید خون در مایع مغزی نخاعی افراد مبتلا به MS می تواند تا هفت برابر بیشتر از حد نرمال باشد. با این حال، این پاسخ های غیر طبیعی سیستم ایمنی نیز می تواند به علت سایر شرایط ایجاد شود.

همچنین برآورد شده است که ۵ تا ۱۰ درصد افراد مبتلا به MS هیچگونه اختلال در CSF خود نشان نمی دهند.

آزمایش پتانسیل برانگیخته (Evoked Potential Test) فعالیت الکتریکی مغز را در پاسخ به تحریک مانند صدا، لمس یا بینایی اندازه گیری می کند. هر نوع محرک، سیگنالهای الکتریکی لحظه ای را منعکس می کند که می تواند توسط الکترودهایی که روی پوست سر قرار گرفته اند اندازه گیری شود تا فعالیت را در مناطق خاص مغز نظارت کند.

سه نوع آزمون پتانسیل برانگیخته وجود دارد. پاسخ بینایی (Visual Evoked Response :VER یا VEP) یکی از رایج ترین روش های تشخیص ام اس است.

هنگامی که پزشکان یک آزمایش پتانسیل برانگیخته را انجام می دهند، آنها به دنبال انتقال ضعیفی هستند که در امتداد مسیرهای عصبی بینایی وجود دارد. این اختلال در اغلب بیماران MS پیش می آید. با این حال، قبل از نتیجه گیری از VERهای غیر طبیعی با علت ام اس، باید دیگر اختلالات چشم یا شبکیه حذف شوند.

آماده سازی برای آزمون EP لازم نیست. در حین آزمایش، شما در مقابل یک صفحه نمایش قرار می گیرید که الگوی شطرنجی متناوب روی آن است. ممکن است از شما خواسته شود که یک چشم را بپوشانید. این آزمایش نیاز به تمرکز فعال دارد، اما ایمن و غیرمخرب است.

دانش پزشکی همیشه درحال رشد است. همانطور که تکنولوژی و دانش ما از ام اس پیشرفت می کند، پزشکان ممکن است آزمایش های جدیدتری را برای تشخیص ساده تر MS پیدا کنند.

در حال حاضر یک آزمایش خون در حال توسعه است که قادر به شناسایی بیومارکرهایی است که با MS ارتباط دارند. در حالی که این آزمایش احتمالا قادر به تشخیص MS به تنهایی نیست، اما می تواند به پزشکان در ارزیابی عوامل خطر و تشخیص ساده تر کمک کند.

تشخیص MS در حال حاضر می تواند چالش برانگیز و وقت گیر باشد. با این حال، علائم تحت تأثیر MRI یا سایر یافته های آزمایش همراه با حذف سایر علل ممکن است باعث تشخیص دقیقتر شود.

اگر در معرض علائمی مانند MS هستید، به پزشک مراجعه کنید. هرچه زودتر تشخیص دهید، زودتر می توانید درمان کنید، که می تواند به کاهش علائم ناراحت کننده کمک کند.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

وبسایت توان درمان در سال 1396 با هدف ارائه بهترین خدمات توانبخشی و درمانی در سراسر کشور تاسیس شده است. فعالیت تیم توان درمان در حیطه گفتاردرمانی، کاردرمانی، اعضای مصنوعی، فیزیوتراپی، روانشناسی و مشاوره، مددکاری اجتماعی می باشد. پشتیبانی توان درمان بصورت تمام وقت پاسخگوی مشکلات و سوالات کاربران می باشد.

قوانین و مقررات

کلیه حقوق متعلق به وبسایت توان درمان می باشد. 1396 -1399 All Rights Reserved © 2017 – 2021 Tavandarman.com

خانم هستم

آقا هستم

مقدمه

در مقاله ی “ام اس چیست؟” به برخی راه های تشخیص ام اس اشاره کردیم. اما در اینجا می خواهیم تمام آزمایش های تشخیصی ام اس را معرفی نماییم. مالتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری های مغز و اعصاب در جوانان می باشد.

فهرست

ام اس یا مالتیپل اسکلروزیس (به انگلیسی: Multiple Sclerosis) به معنی اسکلروز متعدد یا زخم های چندگانه، یک بیماری خودایمنی مزمن و پیشرونده است که بر سیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارد. ام اس زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی به میلین حمله می کند.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

میلین فیبرهای عصبی را در مغز و نخاع محافظت می کند. این اتفاق به عنوان میلین زدایی (demyelination) شناخته شده است، و باعث می شود مشکل ارتباطی بین اعصاب و مغز پیش بیاید. یعنی میلین که روی عصب را گرفته از بین برود. در نهایت می تواند موجب آسیب اعصاب شود.

علت مولتیپل اسکلروزیس در حال حاضر ناشناخته است. گفته می شود که عوامل ژنتیکی و محیطی می تواند نقش مهمی ایفا کند. در حال حاضر درمان قطعی برای MS وجود ندارد، گرچه درمان هایی وجود دارد که می تواند علائم را کاهش دهد.

تشخیص ام اس میتواند دشوار باشد. هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتواند آن را تشخیص دهد. در عوض، تشخیص به طور معمول نیاز به آزمایش های متعدد برای رد کردن بیماری های دیگر با علائم مشابه دارد. پس از انجام معاینه فیزیکی، اگر پزشک احتمال دهد که ممکن است ام اس داشته باشید احتمالا چند آزمایش مختلف را باید انجام دهید.

برای شناخت کامل ام اس مقاله ی “ام اس چیست؟” را پیشنهاد می کنیم حتما مطالعه کنید.

ام اس با تاثیرگذاری در میلین سلول های عصبی ایجاد می شود. در نتیجه برای تشخیص آن نیاز به بررسی سلول های عصبی از طریق آزمایش هایی نظیر MRI و … داریم. علاوه بر آن نیاز است که آزمایش های دیگری انجام دهیم تا مطمئن شویم بیماری دیگری وجود نداشته باشد.

به طور مثال، فردی دچار علایم ام اس شده است. همین علایم ممکن است در نتیجه ی تومور مغزی یا دیگر بیماری ها ایجاد شود. لذا باید آزمایش های دیگری انجام شوند تا از تشخیص اطمینان حاصل گردد.

اگر پزشک مشکوک شود که شما ممکن است MS داشته باشید، آزمایش های خون بخشی از مراحل اولیه است. آزمایش های خون در حال حاضر نمی تواند به تشخیص قوی MS کمک کند، اما آنها می توانند بیماری های دیگر را رد کنند. این بیماری ها عبارتند از:

تمام این اختلالات را می توان به تنهایی با آزمایش خون تشخیص داد. آزمایش خون همچنین می تواند نتایج غیر طبیعی را نشان دهد. یعنی می تواند به سمت تشخیص هایی مانند سرطان یا کمبود ویتامین ب ۱۲ (B12) منجر شود.

تصویرسازی با تشدید مغناطیسی یا ام آر آی (MRI) آزمایشی برای تشخیص MS در ترکیب با آزمایشهای اولیه خون است. MRI از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی برای بررسی محتوای نسبی آب در بافتهای بدن استفاده می کند. آنها می توانند بافت های طبیعی و غیر طبیعی را شناسایی کرده و ناهنجاری ها را تشخیص دهند.

MRI تصاویر دقیق و حساس از مغز و نخاع را ارائه می دهد. ام آر آی بسیار غیرتهاجمی تر از اشعه ایکس یا سی تی اسکن است که هر دو از اشعه استفاده می کنند.

پزشک وقتی مشکوک به MS می شود و آزمایش MRI می نویسد، به دنبال دو مورد است:

لایه میلین که فیبرهای عصبی را محافظت می کند، چربی دارد و در صورتی که آسیب ندیده باشد، آب را دفع می کند. اگر میلین آسیب دیده باشد این مقدار چربی به طور کامل کاهش می یابد و دیگر آب را دفع نمی کند. درنتیجه این منطقه آب بیشتری را نگه می دارد که می تواند توسط MRI تشخیص داده شود. (گفتیم که MRI با میزان آب مرتبط است)

برای تشخیص MS، پزشکان باید شواهدی از میلین زدایی پیدا کنند. علاوه بر حذف سایر شرایط بالقوه، MRI میتواند شواهد جامعی را درباره ی اینکه میلین زدایی رخ داده است، ارائه دهد.

قبل از ورود به بخش MRI باید تمام جواهرات خود را خارج کنید. اگر شما هر لباس فلزی (از جمله زیپ یا دکمه فلزی) داشته باشید، از شما خواسته می شود که آنها را خارج کنید و یا با لباس های بیمارستان تعویض کنید. شما باید در حدود ۳۰-۴۵ دقیقه در دستگاه MRI (که از هر دو طرف باز است) در طول انجام آزمایش دراز بکشید. برخی از دستگاه ها بنا به شرایطی که بیمار دارد ممکن است سرباز باشند.

اگر موارد زیر را دارید حتما به پزشک اطلاع دهید:

پونکسیون کمری (آزمایش مایع مغزی نخاعی)، گاهی در فرآیند تشخیص ام اس مورد استفاده قرار می گیرد. این روش یک نمونه از مایع مغزی نخاعی (CSF) را برای آزمایش می گیرد. پونکسیون کمری یک روش تهاجمی به حساب می آید.

در طی این روش یک سوزن به پشت بدن جایی بین مهره ها و داخل کانال نخاعی وارد می شود. این سوزن توخالی، نمونه ای از مایع مغزی نخاعی (CSF) را برای آزمایش جمع آوری می کند.

این آزمایش به طور معمول در حدود ۳۰ دقیقه طول می کشد و از بی حسی موضعی استفاده می شود. معمولا از بیمار خواسته می شود که به پهلو دراز بکشند و کمر خود را خم کنند.

پس از آنکه منطقه مورد تمیز و ضدعفونی و یک بی حسی موضعی انجام شد، پزشک یک سوزن توخالی را به داخل کانال نخاعی وارد می کند تا در حدود یک یا دو قاشق غذاخوری از مایع مغزی نخاعی CSF را بیرون بیاورد. معمولا آماده سازی خاصی نیاز نیست. از شما ممکن است خواسته شود که مصرف قرص های تنگ کننده عروق را متوقف کنید.

پزشکانی که پونکسیون کمری را در طی فرایند تشخیص ام اس تجویز می کنند، برای حذف سایر بیماری ها با نشانه ی مشابه با ام اس اینکار را می کنند. آنها همچنین به نشانه های MS نگاه می کنند، به ویژه:

تعداد گلبول های سفید خون در مایع مغزی نخاعی افراد مبتلا به MS می تواند تا هفت برابر بیشتر از حد نرمال باشد. با این حال، این پاسخ های غیر طبیعی سیستم ایمنی نیز می تواند به علت سایر شرایط ایجاد شود.

همچنین برآورد شده است که ۵ تا ۱۰ درصد افراد مبتلا به MS هیچگونه اختلال در CSF خود نشان نمی دهند.

آزمایش پتانسیل برانگیخته (Evoked Potential Test) فعالیت الکتریکی مغز را در پاسخ به تحریک مانند صدا، لمس یا بینایی اندازه گیری می کند. هر نوع محرک، سیگنالهای الکتریکی لحظه ای را منعکس می کند که می تواند توسط الکترودهایی که روی پوست سر قرار گرفته اند اندازه گیری شود تا فعالیت را در مناطق خاص مغز نظارت کند.

سه نوع آزمون پتانسیل برانگیخته وجود دارد. پاسخ بینایی (Visual Evoked Response :VER یا VEP) یکی از رایج ترین روش های تشخیص ام اس است.

هنگامی که پزشکان یک آزمایش پتانسیل برانگیخته را انجام می دهند، آنها به دنبال انتقال ضعیفی هستند که در امتداد مسیرهای عصبی بینایی وجود دارد. این اختلال در اغلب بیماران MS پیش می آید. با این حال، قبل از نتیجه گیری از VERهای غیر طبیعی با علت ام اس، باید دیگر اختلالات چشم یا شبکیه حذف شوند.

آماده سازی برای آزمون EP لازم نیست. در حین آزمایش، شما در مقابل یک صفحه نمایش قرار می گیرید که الگوی شطرنجی متناوب روی آن است. ممکن است از شما خواسته شود که یک چشم را بپوشانید. این آزمایش نیاز به تمرکز فعال دارد، اما ایمن و غیرمخرب است.

دانش پزشکی همیشه درحال رشد است. همانطور که تکنولوژی و دانش ما از ام اس پیشرفت می کند، پزشکان ممکن است آزمایش های جدیدتری را برای تشخیص ساده تر MS پیدا کنند.

در حال حاضر یک آزمایش خون در حال توسعه است که قادر به شناسایی بیومارکرهایی است که با MS ارتباط دارند. در حالی که این آزمایش احتمالا قادر به تشخیص MS به تنهایی نیست، اما می تواند به پزشکان در ارزیابی عوامل خطر و تشخیص ساده تر کمک کند.

تشخیص MS در حال حاضر می تواند چالش برانگیز و وقت گیر باشد. با این حال، علائم تحت تأثیر MRI یا سایر یافته های آزمایش همراه با حذف سایر علل ممکن است باعث تشخیص دقیقتر شود.

اگر در معرض علائمی مانند MS هستید، به پزشک مراجعه کنید. هرچه زودتر تشخیص دهید، زودتر می توانید درمان کنید، که می تواند به کاهش علائم ناراحت کننده کمک کند.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

وبسایت توان درمان در سال 1396 با هدف ارائه بهترین خدمات توانبخشی و درمانی در سراسر کشور تاسیس شده است. فعالیت تیم توان درمان در حیطه گفتاردرمانی، کاردرمانی، اعضای مصنوعی، فیزیوتراپی، روانشناسی و مشاوره، مددکاری اجتماعی می باشد. پشتیبانی توان درمان بصورت تمام وقت پاسخگوی مشکلات و سوالات کاربران می باشد.

قوانین و مقررات

کلیه حقوق متعلق به وبسایت توان درمان می باشد. 1396 -1399 All Rights Reserved © 2017 – 2021 Tavandarman.com

خانم هستم

آقا هستم

مقدمه

در مقاله ی “ام اس چیست؟” به برخی راه های تشخیص ام اس اشاره کردیم. اما در اینجا می خواهیم تمام آزمایش های تشخیصی ام اس را معرفی نماییم. مالتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری های مغز و اعصاب در جوانان می باشد.

فهرست

ام اس یا مالتیپل اسکلروزیس (به انگلیسی: Multiple Sclerosis) به معنی اسکلروز متعدد یا زخم های چندگانه، یک بیماری خودایمنی مزمن و پیشرونده است که بر سیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارد. ام اس زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی به میلین حمله می کند.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

میلین فیبرهای عصبی را در مغز و نخاع محافظت می کند. این اتفاق به عنوان میلین زدایی (demyelination) شناخته شده است، و باعث می شود مشکل ارتباطی بین اعصاب و مغز پیش بیاید. یعنی میلین که روی عصب را گرفته از بین برود. در نهایت می تواند موجب آسیب اعصاب شود.

علت مولتیپل اسکلروزیس در حال حاضر ناشناخته است. گفته می شود که عوامل ژنتیکی و محیطی می تواند نقش مهمی ایفا کند. در حال حاضر درمان قطعی برای MS وجود ندارد، گرچه درمان هایی وجود دارد که می تواند علائم را کاهش دهد.

تشخیص ام اس میتواند دشوار باشد. هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتواند آن را تشخیص دهد. در عوض، تشخیص به طور معمول نیاز به آزمایش های متعدد برای رد کردن بیماری های دیگر با علائم مشابه دارد. پس از انجام معاینه فیزیکی، اگر پزشک احتمال دهد که ممکن است ام اس داشته باشید احتمالا چند آزمایش مختلف را باید انجام دهید.

برای شناخت کامل ام اس مقاله ی “ام اس چیست؟” را پیشنهاد می کنیم حتما مطالعه کنید.

ام اس با تاثیرگذاری در میلین سلول های عصبی ایجاد می شود. در نتیجه برای تشخیص آن نیاز به بررسی سلول های عصبی از طریق آزمایش هایی نظیر MRI و … داریم. علاوه بر آن نیاز است که آزمایش های دیگری انجام دهیم تا مطمئن شویم بیماری دیگری وجود نداشته باشد.

به طور مثال، فردی دچار علایم ام اس شده است. همین علایم ممکن است در نتیجه ی تومور مغزی یا دیگر بیماری ها ایجاد شود. لذا باید آزمایش های دیگری انجام شوند تا از تشخیص اطمینان حاصل گردد.

اگر پزشک مشکوک شود که شما ممکن است MS داشته باشید، آزمایش های خون بخشی از مراحل اولیه است. آزمایش های خون در حال حاضر نمی تواند به تشخیص قوی MS کمک کند، اما آنها می توانند بیماری های دیگر را رد کنند. این بیماری ها عبارتند از:

تمام این اختلالات را می توان به تنهایی با آزمایش خون تشخیص داد. آزمایش خون همچنین می تواند نتایج غیر طبیعی را نشان دهد. یعنی می تواند به سمت تشخیص هایی مانند سرطان یا کمبود ویتامین ب ۱۲ (B12) منجر شود.

تصویرسازی با تشدید مغناطیسی یا ام آر آی (MRI) آزمایشی برای تشخیص MS در ترکیب با آزمایشهای اولیه خون است. MRI از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی برای بررسی محتوای نسبی آب در بافتهای بدن استفاده می کند. آنها می توانند بافت های طبیعی و غیر طبیعی را شناسایی کرده و ناهنجاری ها را تشخیص دهند.

MRI تصاویر دقیق و حساس از مغز و نخاع را ارائه می دهد. ام آر آی بسیار غیرتهاجمی تر از اشعه ایکس یا سی تی اسکن است که هر دو از اشعه استفاده می کنند.

پزشک وقتی مشکوک به MS می شود و آزمایش MRI می نویسد، به دنبال دو مورد است:

لایه میلین که فیبرهای عصبی را محافظت می کند، چربی دارد و در صورتی که آسیب ندیده باشد، آب را دفع می کند. اگر میلین آسیب دیده باشد این مقدار چربی به طور کامل کاهش می یابد و دیگر آب را دفع نمی کند. درنتیجه این منطقه آب بیشتری را نگه می دارد که می تواند توسط MRI تشخیص داده شود. (گفتیم که MRI با میزان آب مرتبط است)

برای تشخیص MS، پزشکان باید شواهدی از میلین زدایی پیدا کنند. علاوه بر حذف سایر شرایط بالقوه، MRI میتواند شواهد جامعی را درباره ی اینکه میلین زدایی رخ داده است، ارائه دهد.

قبل از ورود به بخش MRI باید تمام جواهرات خود را خارج کنید. اگر شما هر لباس فلزی (از جمله زیپ یا دکمه فلزی) داشته باشید، از شما خواسته می شود که آنها را خارج کنید و یا با لباس های بیمارستان تعویض کنید. شما باید در حدود ۳۰-۴۵ دقیقه در دستگاه MRI (که از هر دو طرف باز است) در طول انجام آزمایش دراز بکشید. برخی از دستگاه ها بنا به شرایطی که بیمار دارد ممکن است سرباز باشند.

اگر موارد زیر را دارید حتما به پزشک اطلاع دهید:

پونکسیون کمری (آزمایش مایع مغزی نخاعی)، گاهی در فرآیند تشخیص ام اس مورد استفاده قرار می گیرد. این روش یک نمونه از مایع مغزی نخاعی (CSF) را برای آزمایش می گیرد. پونکسیون کمری یک روش تهاجمی به حساب می آید.

در طی این روش یک سوزن به پشت بدن جایی بین مهره ها و داخل کانال نخاعی وارد می شود. این سوزن توخالی، نمونه ای از مایع مغزی نخاعی (CSF) را برای آزمایش جمع آوری می کند.

این آزمایش به طور معمول در حدود ۳۰ دقیقه طول می کشد و از بی حسی موضعی استفاده می شود. معمولا از بیمار خواسته می شود که به پهلو دراز بکشند و کمر خود را خم کنند.

پس از آنکه منطقه مورد تمیز و ضدعفونی و یک بی حسی موضعی انجام شد، پزشک یک سوزن توخالی را به داخل کانال نخاعی وارد می کند تا در حدود یک یا دو قاشق غذاخوری از مایع مغزی نخاعی CSF را بیرون بیاورد. معمولا آماده سازی خاصی نیاز نیست. از شما ممکن است خواسته شود که مصرف قرص های تنگ کننده عروق را متوقف کنید.

پزشکانی که پونکسیون کمری را در طی فرایند تشخیص ام اس تجویز می کنند، برای حذف سایر بیماری ها با نشانه ی مشابه با ام اس اینکار را می کنند. آنها همچنین به نشانه های MS نگاه می کنند، به ویژه:

تعداد گلبول های سفید خون در مایع مغزی نخاعی افراد مبتلا به MS می تواند تا هفت برابر بیشتر از حد نرمال باشد. با این حال، این پاسخ های غیر طبیعی سیستم ایمنی نیز می تواند به علت سایر شرایط ایجاد شود.

همچنین برآورد شده است که ۵ تا ۱۰ درصد افراد مبتلا به MS هیچگونه اختلال در CSF خود نشان نمی دهند.

آزمایش پتانسیل برانگیخته (Evoked Potential Test) فعالیت الکتریکی مغز را در پاسخ به تحریک مانند صدا، لمس یا بینایی اندازه گیری می کند. هر نوع محرک، سیگنالهای الکتریکی لحظه ای را منعکس می کند که می تواند توسط الکترودهایی که روی پوست سر قرار گرفته اند اندازه گیری شود تا فعالیت را در مناطق خاص مغز نظارت کند.

سه نوع آزمون پتانسیل برانگیخته وجود دارد. پاسخ بینایی (Visual Evoked Response :VER یا VEP) یکی از رایج ترین روش های تشخیص ام اس است.

هنگامی که پزشکان یک آزمایش پتانسیل برانگیخته را انجام می دهند، آنها به دنبال انتقال ضعیفی هستند که در امتداد مسیرهای عصبی بینایی وجود دارد. این اختلال در اغلب بیماران MS پیش می آید. با این حال، قبل از نتیجه گیری از VERهای غیر طبیعی با علت ام اس، باید دیگر اختلالات چشم یا شبکیه حذف شوند.

آماده سازی برای آزمون EP لازم نیست. در حین آزمایش، شما در مقابل یک صفحه نمایش قرار می گیرید که الگوی شطرنجی متناوب روی آن است. ممکن است از شما خواسته شود که یک چشم را بپوشانید. این آزمایش نیاز به تمرکز فعال دارد، اما ایمن و غیرمخرب است.

دانش پزشکی همیشه درحال رشد است. همانطور که تکنولوژی و دانش ما از ام اس پیشرفت می کند، پزشکان ممکن است آزمایش های جدیدتری را برای تشخیص ساده تر MS پیدا کنند.

در حال حاضر یک آزمایش خون در حال توسعه است که قادر به شناسایی بیومارکرهایی است که با MS ارتباط دارند. در حالی که این آزمایش احتمالا قادر به تشخیص MS به تنهایی نیست، اما می تواند به پزشکان در ارزیابی عوامل خطر و تشخیص ساده تر کمک کند.

تشخیص MS در حال حاضر می تواند چالش برانگیز و وقت گیر باشد. با این حال، علائم تحت تأثیر MRI یا سایر یافته های آزمایش همراه با حذف سایر علل ممکن است باعث تشخیص دقیقتر شود.

اگر در معرض علائمی مانند MS هستید، به پزشک مراجعه کنید. هرچه زودتر تشخیص دهید، زودتر می توانید درمان کنید، که می تواند به کاهش علائم ناراحت کننده کمک کند.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

وبسایت توان درمان در سال 1396 با هدف ارائه بهترین خدمات توانبخشی و درمانی در سراسر کشور تاسیس شده است. فعالیت تیم توان درمان در حیطه گفتاردرمانی، کاردرمانی، اعضای مصنوعی، فیزیوتراپی، روانشناسی و مشاوره، مددکاری اجتماعی می باشد. پشتیبانی توان درمان بصورت تمام وقت پاسخگوی مشکلات و سوالات کاربران می باشد.

قوانین و مقررات

کلیه حقوق متعلق به وبسایت توان درمان می باشد. 1396 -1399 All Rights Reserved © 2017 – 2021 Tavandarman.com

خانم هستم

آقا هستم

مقدمه

در مقاله ی “ام اس چیست؟” به برخی راه های تشخیص ام اس اشاره کردیم. اما در اینجا می خواهیم تمام آزمایش های تشخیصی ام اس را معرفی نماییم. مالتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری های مغز و اعصاب در جوانان می باشد.

فهرست

ام اس یا مالتیپل اسکلروزیس (به انگلیسی: Multiple Sclerosis) به معنی اسکلروز متعدد یا زخم های چندگانه، یک بیماری خودایمنی مزمن و پیشرونده است که بر سیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارد. ام اس زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی به میلین حمله می کند.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

میلین فیبرهای عصبی را در مغز و نخاع محافظت می کند. این اتفاق به عنوان میلین زدایی (demyelination) شناخته شده است، و باعث می شود مشکل ارتباطی بین اعصاب و مغز پیش بیاید. یعنی میلین که روی عصب را گرفته از بین برود. در نهایت می تواند موجب آسیب اعصاب شود.

علت مولتیپل اسکلروزیس در حال حاضر ناشناخته است. گفته می شود که عوامل ژنتیکی و محیطی می تواند نقش مهمی ایفا کند. در حال حاضر درمان قطعی برای MS وجود ندارد، گرچه درمان هایی وجود دارد که می تواند علائم را کاهش دهد.

تشخیص ام اس میتواند دشوار باشد. هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتواند آن را تشخیص دهد. در عوض، تشخیص به طور معمول نیاز به آزمایش های متعدد برای رد کردن بیماری های دیگر با علائم مشابه دارد. پس از انجام معاینه فیزیکی، اگر پزشک احتمال دهد که ممکن است ام اس داشته باشید احتمالا چند آزمایش مختلف را باید انجام دهید.

برای شناخت کامل ام اس مقاله ی “ام اس چیست؟” را پیشنهاد می کنیم حتما مطالعه کنید.

ام اس با تاثیرگذاری در میلین سلول های عصبی ایجاد می شود. در نتیجه برای تشخیص آن نیاز به بررسی سلول های عصبی از طریق آزمایش هایی نظیر MRI و … داریم. علاوه بر آن نیاز است که آزمایش های دیگری انجام دهیم تا مطمئن شویم بیماری دیگری وجود نداشته باشد.

به طور مثال، فردی دچار علایم ام اس شده است. همین علایم ممکن است در نتیجه ی تومور مغزی یا دیگر بیماری ها ایجاد شود. لذا باید آزمایش های دیگری انجام شوند تا از تشخیص اطمینان حاصل گردد.

اگر پزشک مشکوک شود که شما ممکن است MS داشته باشید، آزمایش های خون بخشی از مراحل اولیه است. آزمایش های خون در حال حاضر نمی تواند به تشخیص قوی MS کمک کند، اما آنها می توانند بیماری های دیگر را رد کنند. این بیماری ها عبارتند از:

تمام این اختلالات را می توان به تنهایی با آزمایش خون تشخیص داد. آزمایش خون همچنین می تواند نتایج غیر طبیعی را نشان دهد. یعنی می تواند به سمت تشخیص هایی مانند سرطان یا کمبود ویتامین ب ۱۲ (B12) منجر شود.

تصویرسازی با تشدید مغناطیسی یا ام آر آی (MRI) آزمایشی برای تشخیص MS در ترکیب با آزمایشهای اولیه خون است. MRI از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی برای بررسی محتوای نسبی آب در بافتهای بدن استفاده می کند. آنها می توانند بافت های طبیعی و غیر طبیعی را شناسایی کرده و ناهنجاری ها را تشخیص دهند.

MRI تصاویر دقیق و حساس از مغز و نخاع را ارائه می دهد. ام آر آی بسیار غیرتهاجمی تر از اشعه ایکس یا سی تی اسکن است که هر دو از اشعه استفاده می کنند.

پزشک وقتی مشکوک به MS می شود و آزمایش MRI می نویسد، به دنبال دو مورد است:

لایه میلین که فیبرهای عصبی را محافظت می کند، چربی دارد و در صورتی که آسیب ندیده باشد، آب را دفع می کند. اگر میلین آسیب دیده باشد این مقدار چربی به طور کامل کاهش می یابد و دیگر آب را دفع نمی کند. درنتیجه این منطقه آب بیشتری را نگه می دارد که می تواند توسط MRI تشخیص داده شود. (گفتیم که MRI با میزان آب مرتبط است)

برای تشخیص MS، پزشکان باید شواهدی از میلین زدایی پیدا کنند. علاوه بر حذف سایر شرایط بالقوه، MRI میتواند شواهد جامعی را درباره ی اینکه میلین زدایی رخ داده است، ارائه دهد.

قبل از ورود به بخش MRI باید تمام جواهرات خود را خارج کنید. اگر شما هر لباس فلزی (از جمله زیپ یا دکمه فلزی) داشته باشید، از شما خواسته می شود که آنها را خارج کنید و یا با لباس های بیمارستان تعویض کنید. شما باید در حدود ۳۰-۴۵ دقیقه در دستگاه MRI (که از هر دو طرف باز است) در طول انجام آزمایش دراز بکشید. برخی از دستگاه ها بنا به شرایطی که بیمار دارد ممکن است سرباز باشند.

اگر موارد زیر را دارید حتما به پزشک اطلاع دهید:

پونکسیون کمری (آزمایش مایع مغزی نخاعی)، گاهی در فرآیند تشخیص ام اس مورد استفاده قرار می گیرد. این روش یک نمونه از مایع مغزی نخاعی (CSF) را برای آزمایش می گیرد. پونکسیون کمری یک روش تهاجمی به حساب می آید.

در طی این روش یک سوزن به پشت بدن جایی بین مهره ها و داخل کانال نخاعی وارد می شود. این سوزن توخالی، نمونه ای از مایع مغزی نخاعی (CSF) را برای آزمایش جمع آوری می کند.

این آزمایش به طور معمول در حدود ۳۰ دقیقه طول می کشد و از بی حسی موضعی استفاده می شود. معمولا از بیمار خواسته می شود که به پهلو دراز بکشند و کمر خود را خم کنند.

پس از آنکه منطقه مورد تمیز و ضدعفونی و یک بی حسی موضعی انجام شد، پزشک یک سوزن توخالی را به داخل کانال نخاعی وارد می کند تا در حدود یک یا دو قاشق غذاخوری از مایع مغزی نخاعی CSF را بیرون بیاورد. معمولا آماده سازی خاصی نیاز نیست. از شما ممکن است خواسته شود که مصرف قرص های تنگ کننده عروق را متوقف کنید.

پزشکانی که پونکسیون کمری را در طی فرایند تشخیص ام اس تجویز می کنند، برای حذف سایر بیماری ها با نشانه ی مشابه با ام اس اینکار را می کنند. آنها همچنین به نشانه های MS نگاه می کنند، به ویژه:

تعداد گلبول های سفید خون در مایع مغزی نخاعی افراد مبتلا به MS می تواند تا هفت برابر بیشتر از حد نرمال باشد. با این حال، این پاسخ های غیر طبیعی سیستم ایمنی نیز می تواند به علت سایر شرایط ایجاد شود.

همچنین برآورد شده است که ۵ تا ۱۰ درصد افراد مبتلا به MS هیچگونه اختلال در CSF خود نشان نمی دهند.

آزمایش پتانسیل برانگیخته (Evoked Potential Test) فعالیت الکتریکی مغز را در پاسخ به تحریک مانند صدا، لمس یا بینایی اندازه گیری می کند. هر نوع محرک، سیگنالهای الکتریکی لحظه ای را منعکس می کند که می تواند توسط الکترودهایی که روی پوست سر قرار گرفته اند اندازه گیری شود تا فعالیت را در مناطق خاص مغز نظارت کند.

سه نوع آزمون پتانسیل برانگیخته وجود دارد. پاسخ بینایی (Visual Evoked Response :VER یا VEP) یکی از رایج ترین روش های تشخیص ام اس است.

هنگامی که پزشکان یک آزمایش پتانسیل برانگیخته را انجام می دهند، آنها به دنبال انتقال ضعیفی هستند که در امتداد مسیرهای عصبی بینایی وجود دارد. این اختلال در اغلب بیماران MS پیش می آید. با این حال، قبل از نتیجه گیری از VERهای غیر طبیعی با علت ام اس، باید دیگر اختلالات چشم یا شبکیه حذف شوند.

آماده سازی برای آزمون EP لازم نیست. در حین آزمایش، شما در مقابل یک صفحه نمایش قرار می گیرید که الگوی شطرنجی متناوب روی آن است. ممکن است از شما خواسته شود که یک چشم را بپوشانید. این آزمایش نیاز به تمرکز فعال دارد، اما ایمن و غیرمخرب است.

دانش پزشکی همیشه درحال رشد است. همانطور که تکنولوژی و دانش ما از ام اس پیشرفت می کند، پزشکان ممکن است آزمایش های جدیدتری را برای تشخیص ساده تر MS پیدا کنند.

در حال حاضر یک آزمایش خون در حال توسعه است که قادر به شناسایی بیومارکرهایی است که با MS ارتباط دارند. در حالی که این آزمایش احتمالا قادر به تشخیص MS به تنهایی نیست، اما می تواند به پزشکان در ارزیابی عوامل خطر و تشخیص ساده تر کمک کند.

تشخیص MS در حال حاضر می تواند چالش برانگیز و وقت گیر باشد. با این حال، علائم تحت تأثیر MRI یا سایر یافته های آزمایش همراه با حذف سایر علل ممکن است باعث تشخیص دقیقتر شود.

اگر در معرض علائمی مانند MS هستید، به پزشک مراجعه کنید. هرچه زودتر تشخیص دهید، زودتر می توانید درمان کنید، که می تواند به کاهش علائم ناراحت کننده کمک کند.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

وبسایت توان درمان در سال 1396 با هدف ارائه بهترین خدمات توانبخشی و درمانی در سراسر کشور تاسیس شده است. فعالیت تیم توان درمان در حیطه گفتاردرمانی، کاردرمانی، اعضای مصنوعی، فیزیوتراپی، روانشناسی و مشاوره، مددکاری اجتماعی می باشد. پشتیبانی توان درمان بصورت تمام وقت پاسخگوی مشکلات و سوالات کاربران می باشد.

قوانین و مقررات

کلیه حقوق متعلق به وبسایت توان درمان می باشد. 1396 -1399 All Rights Reserved © 2017 – 2021 Tavandarman.com

خانم هستم

آقا هستم

روشهای مختلفی برای شناسایی بیماری ام اس وجود دارد ولی هیچکدام از این روش ها نمی توانند به تنهایی تشخیص بیماری را مسجل نمایند بلکه این روش ها تنها تائید کننده علائم و نشانه هایی که از طریق صحبت با بیمار بدست می آید. اگر مشکوک شوید که اسکلروز چندگانه (MS) یا یک مشکل عصبی دیگر دارید،به پزشک مراجعه کنید ف حتی MS در مرحله اولیه می تواند منجر به آسیب شدید عصبی شود.تایید یا نظارت بر MS می تواند به شما کمک کند تا هر چه سریع تر درمان را آغاز کنید.

هیچ مجموعه ای از علائم، تغییرات فیزیکی، یا آزمایش های کافی برای تشخیص قطعی وجود ندارد و پزشک شما ممکن است نیاز داشته باشد که چندین آزمایش انجام دهد تا علل ممکن دیگری از علائم شما را مشخص کند ، این بخش از سلامت نمناک را کامل بخوانید تا بدانید چه چیزی می توانید از فرآیند تشخیص انتظار داشته باشید.

برای تشخیصMS، پزشک شما باید این موارد را پیدا کند:

-مدرک آسیب به دو ناحیه جداگانه سیستم عصبی مرکزی (CNS)، مانند مغز، نخاع و عصب بینایی

شواهدی که به سیستم عصبی مرکزی شما آسیب وارد می کند در موارد جداگانه، دست کم یک ماه به دور از هم رخ داده است.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

MS می تواند علائم مختلفی داشته باشد.

-خستگی

-سرگیجه

-ضعف ماهیچه

-سفتی ماهیچه

-مشکلات تعادل

-رخوت یا سوزش

-مشکلات بینایی

-مشکلات مثانه و یا روده

-اختلال عملکرد جنسی

-تغییرات شناختی

-تغییرات احساسی

انجمن اسکلروز چندگانه ملی (NMSS) را گزارش می کنند که اکثر افراد مبتلا به MS بین سنین 20 و 50 تشخیص داده می شوند اما در برخی از افراد، نشانه ها در سنین پایین تر یا لاتر رشد می کنند. علائم قبل از سن 18 سالگی در حدود بین 2 تا 5 درصد از افراد مبتلا بروز می دهد و در برخی موارد، این شرایط ممکن است به عنوان دیگر بیماری های کودکان تغییر کند، این می تواند تشخیص را پیچیده تر کند همچنین ممکن است کودکان مبتلا به علائم خاصی دچار مشکل شوند.

زمانی که علائم اولیه MS بعد از سن 50 سالگی رشد می کند، MS آغاز می شود ، ممکن است زمان بیشتری طول بکشد تا پزشک علت بیماری شما را تشخیص دهد اگر آن ها را بعداً در زندگی پرورش دهید. برخی از علائم (MS) با شرایط مربوط به سن که می تواند در سن های بالاتر رشد کند، همپوشانی دارد.

وقتی باید به وجود ام اس در بدنتان شک کنید:

ضعفی که در ام اس وجود دارد و در میان علائم و نشانه های بیماری ام اس مدام مطرح می شود به مفهوم کاهش قدرت است؛ یعنی قدرت بدنی کم شده و زور یا به زبان ساده توان ندارد. حتی امکان دارد هر دو پا یا یک طرف بدن، قدرت بدنی خود را به یکباره از دست بدهد که این عوارض می تواند علائم اولیه ام اس باشد.

علامت دیگر برای تشخیص ام اس در مراحل اولیه مشکل تاری دید است ؛ مشکلی که از یک چشم آغاز می شود؛ یعنی یک چشم از چند روز یا چند ساعت شروع به تار شدن می کند و همان چشم به قدری تار می شود که طی مدتی دیگر قادر به دیدن نیست و زمانیکه چشم را حرکت می دهیم مقداری درد حس می شود و فرد به خوبی متوجه شده است که با یک چشم همه چیز را می بیند ولی با چشم دیگر نمی بیند.

اولین قدم در تشخیص MS سابقه پزشکی کامل است. پزشک در مورد علائمتان از شما سوال خواهد کرد، از جمله زمانی که آن ها شروع می شوند و اینکه شما متوجه هیچ کدام از الگوها یا محرک ها بوده اید یا خیر.

-اطلاعات درباره زادگاه, تاریخ خانواده, تماس های محیطی, تاریخ بیماری های دیگر و مکان های سفر که ممکن است سرنخ های بیشتری را فراهم کنند جمع آوری می کند.

-یک تست عصبی جامع انجام می دهد که شامل تست های اعصاب جمجمه (بینایی, شنوایی, احساس, قدرت, بلعیدن), احساس, رفلکس, هماهنگی, پیاده روی و تعادل است.

-در بسیاری از موارد, شرح حال و معاینه نورولوژیک شواهد کافی برای تشخیص معیارهای تشخیصی فراهم می کند. تست های دیگر برای تایید تشخیص یا شناسایی سایر علل احتمالی علائم یا یافته های آزمایش عصبی استفاده می شوند.

-آسیب ها، بیماری ها و یا شرایط سلامتی دیگری که تشخیص داده اید.

-تست های پزشکی یا درمانی که اخیراً از آن جمله عمل جراحی را تجربه کرده اید.

-داروهایی که اخیراً مصرف می کنید.

-مشکلاتی که در خانواده تان ارثی هستند.

پزشکتان ممکن است از شما در مورد رژیم غذایی، روتین ورزشی، عادات حمام و سلامت جنسیتان سوال کند.

آن ها همچنین ممکن است عوامل محیطی بالقوه مانند قرار گرفتن در معرض مواد سمی و یا سفر به مناطق پرخطر را ارزیابی کنند.

پزشک ممکن است یک تست عصبی را انجام داده یا تجویز کند تا ارزیابی کند که سیستم عصبی شما چگونه کار می کند. آن ها ممکن است:

-از شما سوالاتی در مورد تاریخ، زمان و مکان برای ارزیابی توانایی های شناختی خود بپرسند

-از شما می خواهند به دست آن ها فشار وارد کنید، روی یک پا بایستید و یا حرکات دیگری انجام دهید تا عملکرد تعادل بدن شما را ارزیابی کند.

-توانایی شما را برای احساس گرما و سایر احساسات تست می کند.

-واکنش های شما را آزمایش می کند.

-آن ها همچنین ممکن است ارزیابی کنند که چگونه 12 اعصاب جمجمه مغز شما کار می کنند. این اعصاب بر توانایی شما برای دیدن، جویدن، قورت دادن و بو کشیدن در میان چیزهای دیگر تاثیر می گذارند.

-براساس تاریخچه پزشکی شما و معاینه عصبی، ممکن است پزشک تست های تصویر برداری را توصیه کنند.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

پزشک ممکن است از تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) برای معاینه مغز و نخاع شما استفاده کند.

آن ها می توانند از یک آزمایش MRI برای بررسی جراحات, و یا زخم شدن استفاده کنند و چنانچه در بخش سلامت نمناک اشاره شده است این تست به آن ها این امکان را می دهد که بین آسیب هایی که اخیراً شکل گرفته اند تمایز قایل شوند.

اسکن mri یک اسکن بدون درد است که از میدان های مغناطیسی قوی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر دقیق درون بدن استفاده می شود. اینکار می تواند نشان دهد که آیا آسیب یا زخم غلاف میلین (لایه اطراف اعصاب شما) در مغز و نخاع شما وجود دارد یا خیر. پیدا کردن این موضوع می تواند به تایید تشخیص بیشتر افراد مبتلا به نارساخوانی کمک کند.

اسکن mri استاندارد مانند یک لوله یا تونل بزرگ است. ماشین پر سر و صدایی است و برخی افراد در حالیکه اسکن انجام می دهند، احساس خواب آلودگی می کنند ، اگر نگران این هستید به متخصص مغز اعصاب خود بگویید.

اسکنرهای جدیدتر از آن هایی که در گذشته استفاده می شوند سریع تر کار می کنند و بیشتر افراد بدون هیچ مشکلی اسکن می کنند.

MS نمی تواند تنها با تست های MRI تشخیص داده شود.

به گفته NMSS، MRI ها ضایعات مغزی را در حدود 5 درصد از افراد مبتلا به آن نشان نمی دهند. این ضایعه در مغز می تواند شرایط دیگری را نیز به شما نشان دهد، به خصوص اگر دارای سن بیشتری هستید.

اگر MS، آسیب به غلاف میلین در عصب بینایی را ایجاد کرده باشد، انتقال سیگنال ها را در کنار اعصاب کاهش خواهد داد. پزشک می تواند از یک آزمایش پتانسیل بصری (vep) برای تشخیص این تغییرات استفاده کند.

در طی آزمایش vep، او سیم ها را به پوست سر شما وصل خواهد کرد تا فعالیت مغزتان را ارزیابی کند. سپس از شما می خواهد در مقابل یک صفحه نمایش که الگوهای متناوب را نمایش می دهند، بنشینید.

در حالی که شما صفحه را تماشا می کنید، انتقال تحریک بصری در امتداد مسیر عصب بینایی شما را اندازه گیری خواهند کرد.

یک ضربه به نخاع به عنوان سوراخ کمری نیز معروف است. پزشک شما می تواند از آن برای جمع آوری نمونه مایع مغزی – نخاعی خود (CSF) برای آزمایش استفاده کند. به طور خاص, آن ها CSF شما را برای حضور باندهای اولیگوکلونال چک می کنند.

باندهای اولیگوکلونال پروتئینی هستند که واکنش ایمنی را در سیستم عصبی مرکزی شما نشان می دهند. طبق گفته NMSS، اغلب افراد دارای MS باندهای اولیگوکلونال را در CSF خود دارند. اما حضور این باندها به تنهایی برای تشخیص وجود ندارد.

این عمل تحت بی هوشی موضعی انجام می شود و به این معنی است که شما بیدار خواهید بود اما سطح سوزن بی حس می شود. سپس نمونه برای سلول های ایمنی و آنتی بادی تست می شود که نشانه آن است که سیستم ایمنی شما با بیماری در مغز و نخاع شما مبارزه می کند.

مهره های کمری بسیار ایمن هستند, اما اغلب ناراحت هستند و می توانند باعث سردرد شوند که گاهی تا چند روز طول می کشد. ممکن است در صورت انجام غیر معمول و نادرست, یک سوراخ کمری برای ارائه اطلاعات اضافی انجام شود.

پزشک شما ممکن است برای کمک به تایید یا رد کردن شرایط دیگر که ممکن است مسئول علائم شما باشند، دستور آزمایش خون را صادر کند ؛ چنانچه در بخش سلامت نمناک شرح داده ایم برای مثال، آن ها ممکن است از تست های خون برای کنترل علائم مشکلات زیر استفاده کنند:

-لوپوس

-بیماری لیم

-نورومیلیت اپتیکا (NO)

-آنسفالومیلیت منتشر شده حاد (adem)

-اختلالات ژنتیکی خاص با نشانه هایی که با آن MS تداخل پیدا می کند.

رسیدن به تشخیص MS زمان و پایداری را می طلبد. اگر شما شک دارید که ممکن است MS داشته باشید، مهم است که سریعاً به دنبال آن باشید. هر چه زودتر تشخیص داده شود، زودتر می توانید درمان را شروع کنید. اگر MS تشخیص داده شود، پزشک شما داروهایی تجویز می کند که برای اصلاح بیماری مفید و تاثیرگذار هستند.

این داروها می توانند به کاهش حملات MS کمک کنند و تعداد ضایعات جدیدی که رشد می کنند را کاهش دهند، پیشرفت بیماری را کاهش دهید و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشید.

پزشکتان هم چنین ممکن است درمان فیزیکی، درمان شغلی و یا درمان های دیگر را توصیه کند.

شما با علائم وحشتناک و ناراحت کننده زندگی می کنید و باید دلیل ناراحتی خود را بدانید. دریافت این تشخیص به شما این امکان را می دهد که فرآیند تنظیم را شروع کرده و نگرانی های مربوط به بیماری هایی مثل سرطان را تسکین دهید.

از آنجا که ما می دانیم که آسیب دائمی عصبی ممکن است حتی در مراحل اولیه MS رخ دهد، اما تایید تشخیص مهم است به طوری که شما بتوانید درمان مناسب را در مراحل اولیه در فرآیند بیماری شروع کنید.

هنگامی که یک تشخیص از MS ایجاد شد، متخصص مغز و اعصاب شما ممکن است قادر به تشخیص این نوع MS باشد و این مساله تا حد زیادی مبتنی بر موارد زیر خواهد بود:

از جمله این که آیا زمانی که علائم بیماری بدتر می شود (عود)، سپس بهبود می یابد(بازیابی)، یا اینکه آیا آن ها به طور مداوم بدتر می شوند (پیشرفت)

نتایج حاصل از اسکن MRI نشان می دهد که آیا شواهد موجود در سیستم عصبی شما در زمان های مختلف و در مکان های مختلف بدن شما شکل گرفته اند یا خیر. اما نوع MS اغلب در طول زمان مشخص می شود، زیرا علائم (MS) بسیار متنوع و غیرقابل پیش بینی هستند.

تشخیص دقیق MS ها ممکن است چند سال طول بکشد، زیرا این شرایط معمولاً به آرامی بدتر می شود.

به بیماری مزمن سیستم عصبی مرکزی فلج چندگانه (ام اس) می‌گویند. علائم آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. اختلال در بینایی، تعادل، هماهنگی و خستگی ازجمله علائم شایع آن است. در ادامه این مطلب با درمانکده همراه باشید.

تقریبا ۲.۳ میلیون نفر در سراسر دنیا دچار ام اس (بیماری MS) هستند. آزمایش خون اغلب روش موثری برای حذف احتمال یا تایید بروز سایر مشکلات است. آزمایش خون به پزشک کمک می‌کند احتمال سایر امراض مانند بیماری لایم را، که برخی علائم آن شبیه به ام اس است، کنار بگذارد. بدین‌ترتیب، پزشک یک قدم به تشخیص درست نزدیک‌تر می‌شود.

از آنجایی‌که علائم عود و فروکش می‌کند، و یک آزمایش برای به دست آوردن تشخیص قطعی و کامل کافی نیست، ممکن است تشخیص ام اس مدتی طول بکشد. در حال حاضر استفاده از نوع جدیدی از آزمایش خون امیدوارکننده است اما به تحقیقات بالینی بیشتری نیاز داریم.

با اینکه انتظار عذاب‌آور است، هر آزمایش به حذف احتمال یا تایید سایر عوامل موثر در بروز علائم کمک می‌کند.

علائم چند بیماری شبیه به بیماری MS است. تمام این موارد قابل بررسی است. می‌توان برخی بیماری‌ها مانند ویروس لکوانسفالوپاتی چندکانونی پیشرونده (PML) و تورمور مغز را به کمک ام‌آرآی تشخیص داد.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

آزمایش خون سرنخ‌های مربوط به دیگر بیماری‌های مشابه با ام اس را به دست میدهد. مانند:

مورمور شدن یا بی‌حسی بازو، دست و پا از جمله علائم شایع بیماری MS و بیماری لایم است. بیماری لایم نوعی عفونت است که از کنه به انسان منتقل می‌شود و به سیستم عصبی مرکزی سرایت می‌کند. در بیماری لایم دچار ناراحتی پوستی نیز می‌شوید.

هرچند هنوز صددرصد قطعی نیست، اما بررسی‌های ایمنی مرتبط با آنزیم و تست خون وسترن بلات می‌تواند بروز بیماری لایم در خون را نشان دهد. اگرچه برخی علائم این دو بیماری مشابه است اما روش درمان ام اس با بیماری لایم فرق دارد. در اغلب موارد می‌توان بیماری لایم در مراحل اولیه را با مصرف آنتیبیوتیک برطرف نمود.

لوپوس نوعی بیماری خودایمنی التهابی است که سیستم عصبی مرکزی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

ازجمله علائم مشترک لوپوس و بیماری MS می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

برای تشخیص لوپوس، درست مانند ام اس، یک آزمایش خاص وجود ندارد. اگر آنتی‌بادی ضد هسته‌ای و سایر آنتیبادی‌ها در آزمایش خون مثبت باشد، نشاندهنده‌ی لوپوس یا دیگر بیماری‌های خودایمنی است اما ربطی به ام اس ندارد. درمان لوپوس به علائم بستگی دارد.

نورومیلیت اپتیکا، که بیشتر با نام بیماری دویک شناخته می‌شود، یک اختلال ایمنی‌شناختی است که به طرز عجیبی به ام اس شباهت دارد. علائم مشترک میان این دو بیماری بسیار زیاد است. ازجمله:

آزمایش خون NMO-IgG در افراد مبتلا به ام اس منفی اما در ۷۰ درصد از افراد مبتلا به بیماری دویک مثبت می‌شود. بیماری دویک به داروهای ام اس واکنش نشان نمی‌دهد و با استروئید و سایر داروهای سرکوب‌کننده‌ی سیستم ایمنی قابل درمان است.

کمبود برخی ویتامین‌ها، مانند ویتامین ب-۱۲، باعث بروز علائم مشابه با بیماری MS می‌شود.

به آسیب دیدن پوشش محافظتی اطراف فیبرهای عصبی درون سیستم عصبی مرکزی دمیلیناسیون می‌گویند که هم در کمبود ب-۱۲ و هم در ام اس دیده می‌شود. ازجمله علائم کمبود ویتامین ب-۱۲ می‌توان به بی‌حسی و مورمور شدن دست و پا، ضعف و خستگی مفرط اشاره کرد.

کمبود مس، روی و ویتامین ای هم باعث بروز علائم عصبشناختی می‌شود.

یک آزمایش خون ساده می‌تواند میزان ویتامین‌های ضروری در خون را نشان دهد. پزشک در انتخاب بهترین روش درمان از طریق مصرف مکمل و تغییر سبک زندگی به شما کمک می‌کند.

پزشک برای تشخیص ام اس باید موارد زیر را پیدا کند:

درمجموع، باید چند آزمایش مختلف انجام شود تا به نتیجه و تشخیص قطعی درباره بیماری MS رسید. پزشک علاوه بر سابقه‌ی علائم و آزمایش خون، آزمایشات زیر را تجویز می‌کند.

ام‌آرآی بدون درد و غیرتهاجمی است و تصویر دقیق را برای تعیین بیماری MS ارائه می‌دهد. ام‌آرآی که هم با و هم بدون رنگ کنتراست انجام می‌شود، جراحت‌های مغز و نخاع را نشان می‌دهد. عکس‌ها نشان می‌دهد زخم‌ها قدیمی، جدید یا در حال حاضر فعال است یا خیر. امآرآی علاوه بر تشخیص، به کنترل پیشرفت بیماری کمک می‌کند.

اگرچه پانکسیون کمری احتمال ام اس را حذف یا تایید نمی‌کند اما به تشخیص آن کمک می‌کند. در این روش، با تزریق سوزن بین استخوان‌های زیرین نخاع، مایع نخاع به دست می‌آید. گاهی مایع نخاع در افراد دچار ام اس حاوی مقادیر بالای آنتی‌بادی igG یا پروتئینی به نام الیگوکلونال باند است که در اثر بیماری‌های دیگر هم رخ می‌دهد. در مایع نخاع حدود ۵ تا ۱۰ درصد از افراد مبتلا به ام اس هیچگونه مشکل مشاهده نمی‌شود.

در این آزمایش از فرد خواسته می‌شود به یک صفحه نمایش که تصاویر آن مرتبا تغییر می‌کند خیره شود. به کمک این روش هرگونه نقص در مسیر عصب بینایی مشخص می‌شود.

اولین گام بعد از تشخیص، تعیین برنامه‌ی درمان به کمک پزشک است. فهرست داروهایی که به‌منظور کاهش عود و کند کردن روند پیشرفت انواع ام اس طراحی شده رو به افزایش است.

لازم است پیوسته از این داروهای قوی استفاده شود تا موثر واقع شوند و ممکن است عوارض جانبی جدی به دنبال داشته باشند. حتما درمورد مزایا و معایب هر یک از این داروها با پزشک مشورت کنید. سایر علامت‌ها، مانند خستگی مفرط، نیز قابل درمان است.

شاید پزشک برای کسب اطلاعات درمورد ام اس شما را به منایع محلی ارجاع دهد. شما می‌توانید به‌صورت حضوری یا آنلاین عضو گروه‌های حمایتی ام اس شوید. اگرچه تجربه‌ی هر فرد از ام اس متفاوت است، به اشتراک گذاشتن تجربیات خود با دیگران می‌تواند مفید واقع شود.

بیماری MS درمان قطعی ندارد بنابراین کنترل آن در طول عمر ادامه می‌یابد. علاوه بر پزشک عمومی، به متخصص اعصاب احتیاج دارید تا علائم را ارزیابی کند و بر پیشرفت بیماری نظارت داشته باشد.

گاهی بیماری MS منجر به ناتوانی شدید می‌شود اما کیفیت زندگی بسیاری از افراد مبتلا به ام اس خوب است و طول عمر طبیعی خواهند داشت.

درباره بیماری MS و اختلالاتی که با آن اشتباه می‌شوند خواندید. در همین راستا، برای اطلاعات بیشتر درباره ام اس یا انجام آزمایش برای تشخیص بیماری MS، می‌توانید از سایت درمانکده به صورت آنلاین نوبت بگیرید و با پزشک متخصص مغز و اعصاب در ارتباط باشید.

منبع: Wikipedia

form#sib_signup_form_1 {
padding: 5px;
-moz-box-sizing:border-box;
-webkit-box-sizing: border-box;
box-sizing: border-box;
direction:rtl;
font-size: 16px;
}
form#sib_signup_form_1 input[type=text]{
width: 100%;
border: 1px solid #bbb;
height: auto;
margin: 5px 0 0 0;
display: inline;
}
form#sib_signup_form_1 input[type=email], form#sib_signup_form_1 select {
width: 100%;
border: 1px solid #bbb;
height: auto;
margin: 5px 0 0 0;
}
form#sib_signup_form_1 .sib-default-btn {
margin: 5px auto;
padding: 6px 12px;
color:#fff;
background-color: #1780df;
border-color: #2E2E2E;
font-size: 16px;
font-weight:bold;
line-height: 1.4285;
text-align: center;
cursor: pointer;
vertical-align: middle;
-webkit-user-select:none;
-moz-user-select:none;
-ms-user-select:none;
user-select:none;
white-space: normal;
border:1px solid transparent;
border-radius: 5px;
width: 100%;
}

form#sib_signup_form_1 .sib-default-btn:hover {
background-color: #fb815e;
}
form#sib_signup_form_1 p{
margin: 10px 0 0 0;
}
form#sib_signup_form_1.sib-bold{
font-weight: bold;
margin-bottom: 15px;
}

.dr-form-img {
width: 100%;
margin-bottom: 1rem;
}form#sib_signup_form_1 p.sib-alert-message {
padding: 6px 12px;
margin-bottom: 20px;
border: 1px solid transparent;
border-radius: 4px;
-webkit-box-sizing: border-box;
-moz-box-sizing: border-box;
box-sizing: border-box;
}
form#sib_signup_form_1 p.sib-alert-message-error {
background-color: #f2dede;
border-color: #ebccd1;
color: #a94442;
}
form#sib_signup_form_1 p.sib-alert-message-success {
background-color: #dff0d8;
border-color: #d6e9c6;
color: #3c763d;
}
form#sib_signup_form_1 p.sib-alert-message-warning {
background-color: #fcf8e3;
border-color: #faebcc;
color: #8a6d3b;
}

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

هیچ کسی لایق درد و رنج هیچ بیماری‌ای نیست. مسیر طولانی و سخت دستیابی به سلامتی، نیازمند یار قابل اعتمادی است.

یاری مثل درمانکده که در جستجو و مشاوره آنلاین و حضوری پزشک و روانشناس، تست آنلاین هوشمند و آزمایش در محل کرونا، تلاشی کوچک برای کم کردن موانع راه سلامت، انجام می‌دهد.

سبد خرید شما خالی است!

درمان ام اس مبحث داغ این روز هاست و افراد به دنبال علت و درمان این عارضه به روش های مختلف هستند به همین جهت در این مقاله قصد داریم تا راهکار های درمان ام اس و انواع آن را برای شما شرح دهیم اما در ابتدا بد نیست بدانید این بیماری چگونه به وجود می آیند و علت های بروز آن چیست؟

گلبول های سفید نقش محافظ را برای بدن ایفا می کنند اما در شرایط خاصی این گلبول ها اشتباها میلین که محافظی برای رشته های عصبی است را به عنوان بیگانه در نظر گرفته و به آن حمله می کند.

جالب است بدانید که گلبول های سفید بدن، هر بار رشته های عصبی یکی از اندام های بدن را مورد حمله قرار می دهند و موجب می شوند تا گیرنده های عصبی همان بخش دچار اختلال شوند.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

شیوع بیماری ام اس در جوانان بیشتر از افراد میان سال و حتی سالخورده است و عموما در خانم هایی با رده سنی 29 تا 35 سال بیشتر دیده می شود. این بیماری یک عارضه بی صداست و عموما به آن ام اس خاموش گفته می شود. این بیماری شاید در ابتدا خود را با علائمی مانند مور مور شدن و یا سوزن سوزن شدن دست و پا و یا حمله های ضعف بینایی نشان دهد و حتی گاها با حملات ام اس شدید مانند تشنج خود را بروز می دهد.

حمله ام اس عموما یک قسمت از بدن را درگیر می کند بنابراین اگر فردی دو طرف بدنش خواب رفت و یا دچار بی حسی شد نیازی نیست نگران بیماری ام اس باشد.

همان گونه که گفته شد حمله ام اس در یک نقطه از بدن رخ می دهد و غشا عصبی همان بخش را درگیر می کند که حداقل برای 24 ساعت ادامه دارد بنابراین تاری دید و یا ضعف عضله ای که بعد از چند ساعت بهبود می یابد را نمی توان از نشانه های حمله ام اس در نظر گرفت. به طور کلی ام اس انواع مختلفی دارد که هر کدام از آن ها علائم و نشانه های به خصوصی را شامل می شود که حملات ام اس در برخی شدیدتر و در برخی دیگر حتی دیده نمی شود از این رو در ادامه شما را با انواع ام اس آشنا می کنیم…

نمی توانید دو بیماری که هر دو به ام اس مبتلا هستند را بیابید که روند یکسانی در آغاز این بیماری داشته باشند چرا که در هر فرد سر آغاز این بیماری، نوع ام اس و علائم آن متفاوت است از این رو با شناخت نوع بیماری خود، بهتر می توانید روند درمان ام اس را در پیش بگیرید و این بیماری خاموش را کنترل کنید. ام اس خاموش به طور کلی به 4 دسته تقسیم می شود:

در ام اس خوش خیم حملات کمی رخ می دهد و با گذشت زمان عود نمی کند. ام اس خوش خیم عموما ناتوانی ماندگاری را در فرد مبتلا ایجاد نمی کند و معمولا به درمان ام اس ختم می شود.

روند بیماری در این دسته از افراد به گونه ای است که هر حمله ام اس یک دوره تشدید و یک آرام دارد که در این دوره بیمار هیچ مشکلی ندارد و حملات ام اس در نوع عود کننده و فروکش کننده معمولا ناگهانی و غیر قابل پیش بینی هستند. عموما تنها حدود ۵٪ از افراد مبتلا به ام اس به این نوع دچار هستند.

ام اس نوع پیش رونده ثانویه را می توان ادامه نوع قبلی دانست به صورتی که بیمار پس از دست و پنجه نرم کردن با حملات و آرامش این بیماری در سالیان متمادی به تدریج ضعیف تر می شود.

ام اس پیش رونده اولیه، حالت عود کننده و آرام را نداشته وعلائم در فرد مبتلا ممکن است به مرور متوقف شده و یا تشدید یابد. حدود 10 درصد از افراد مبتلا به ام اس در این دسته قرار دارند.

علائم ام اس در افراد مختلف متفاوت است و با درصد های مختلفی رخ می دهد اما بارز ترین نشانه های ام اس موارد زیر هستند:

سرگیجه در ام اس به گونه ای است که افراد در حرکت کردن مستقیم به مشکل بر خواهند خورد و در واقع تعادل مناسبی برای حرکت کردن ندارند به همین جهت است که افراد مبتلا به ام اس پیشرفته، برای حرکت کردن به عصا نیاز دارند.

یکی دیگر از علائم بیماری ام است ضعف و کاهش حافظه است که فرد توانایی کافی برای تمرکز نداشته و به مشکلات تکلم مبتلا می شود که فرد قدرت تمرکز و صحبت کردن را به طور هم زمان ندارد.

مور مور شدن و بی حسی از جمله علائم این بیماری شناخته می شود و عموما عصب دست و پا را درگیر می کند که البته این مورد در پاها شایع تر از دیگر اعضا بدن است.

زمانی که بیماری ام اس به مراحل شدید تر برسد دچار اختلالات جنسی می شود که در اکثر موارد عارضه ای است که نمی توان از آن پیشگیری کرد و به عنوان یکی از علائم ام اس به شمار می رود.

عدم کنترل ادرار و مدفوع در 80 درصد بیماران مبتلا به ام اس وجود دارد که خود مشکل بزرگی به شمار می رود. افراد مبتلا به این عارضه مدام احساس دفع ادرار و مدفوع مکرر داشته که نوعی اختلال در کنترل تخلیه روده به شمار می رود.

یکی دیگر از شایع ترین علائم ام اس که بیشتر افراد مبتلا، آن را تجربه می کنند تاری دید و یا دوبینی است. این عارضه زمانی رخ می دهد که فرد دچار حمله ام اس به سیستم عصب بینایی می شود که سبب اختلال تاری دید و دوبینی می گردد.

گرفتگی عضله و اسپاسم عضلانی در زمان حمله ام اس به عضله خاصی ایجاد می شود که معمولا بسیار دردناک است. گرفتگی عضلانی عموما در دست ها و پاها به وجود می آید و بعد از گذشت چند دقیقه بر طرف می شود.

علائم بیماری ام اس تنها بدن فرد را درگیر نمی کند بلکه منجر به آسیب های روحی نیز می شود به همین علت است که اصرار داریم تا روند درمان ام اس را سریع تر پیش بگیرید تا دچار عوارض بیشتری از قبیل احساس افسردگی و تحریک پذیری نشوید. مبتلایان به این عارضه دچار تغییر در خلق و خو شده، گوشه گیر می شوند و به سمت افسردگی پیش خواهند رفت.

از دیگر علائم ام اس خفیف می توان به موارد زیر هم اشاره داشت:

-عدم کنترل هماهنگی بین تکلم و تفکر

-احساس سنگینی در بدن و سر

-هضم دیر تر غذا

-حساس و زود رنج شدن

-پیدا کردن علاقه به غذاهایی با طبع سرد مانند مانند ماست و بستنی

-عدم تحمل آب سرد

-احساس سرما در استخوان ها خصوصا استخوان پا

زمانی به این عارضه ام اس خفیف گفته می شود که فرد مبتلا در مراحل اولیه قرار دارد و عموما علائم شایعی دارد که در ادامه برای شما شرح می دهیم:

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

بیمار بدون دلیل مدام احساس خستگی و ضعف دارد و زمانی که این حالت به بیمار دست می دهد اعصاب بخش ستون فقرات دچار آسیب می شود.

این احساس خستگی برای چند هفته متوالی ادامه داشته و در صورت عدم کنترل به پیشرفت بیماری ام اس منجر می شود.

در ابتدا این احساس در پاها به وجود می آید و ممکن است اعصاب دیگر نقاط بدن را نیز درگیر کند.

تا کنون علت مشخصی برای بروز این بیماری در افراد یافت نشده است اما دانشمندان معتقد اند علت بیماری ام اس ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی است. افرادی که در خانواده خود فرد مبتلا به ام اس دارند بیشتر در معرض این بیماری قراردارند و عوامل محیطی نظیر در معرض ماده خاصی که سیستم ایمنی را تضعیف می کند قرار داشتن نیز می تواند شرایط را برای ابتلا به ام اس محیا سازد.

به طور کلی بیماری ام اس بیشتر به سراغ کسانی می رود که مدام دچار استرس و فشار عصبی هستند و دو گروه شاخص در این میان وجود دارند که با انجام رفتار های غلط به بروز این بیماری در بدنشان دامن می زنند که شامل:

افرادی که به سرعت ناراحت می شوند و مدام خود را مورد سرزنش قرار می دهند، عصبی هستند و با بروز هرگونه ناملایمتی از حالت عادی خارج شده و واکنش های شدیدی از خود نشان می دهند

طبع افراد بر اساس ژنتیک آن ها متفاوت است؛ برخی دارای طبع سرد هستند و علاقه خاصی به خوردن غذاهای سرد که اسیدی هستند مانند ترشی، ماست، قره قوروت و…دارند.

البته لازم به ذکر است که رژیم غذایی نامناسب و عادات بد غذایی نیز بر بروز این بیماری بی تاثیر نخواهید بود از این رو پیشگیری را نسبت به درمان ام اس ارجع بدانید تا در آینده به این عارضه مبتلا نشوید.

ساده ترین و در عین حال مهم ترین راهکار تشخیص ام اس این است که پزشک به خوبی به شکایات بیمار خویش گوش داده و او را مورد بررسی قرار می دهد چرا که در برخی اوقات بیماران هیچ گونه علائمی را گزارش نمی دهند اما بعی از رفتار ها مانند عدم کنترل حرکات، پرش عضلانی غیر ارادی و … می توانند از نشانه های این بیماری باشند که توسط پزشک تشخیص داده می شوند.

تشخیص به موقع پزشک می تواند شما را از خطر ابتلا به این عارضه مصون بدارد و در صورتی که به ام اس مبتلا هستید فرصت طلایی را از دست نداده و روند درمان سریع ام اس را در پیش گرفته تا از گسترش این بیماری جلوگیری کنید.

یکی از راه های موثر در تشخیص ام اس، استفاده از ام آر آی است. در این روش از ستون فقرات و مغز بیمار تصویر برداری می شود و کار آسان تر پیش خواهد رفت چرا که پزشک متخصص با مشاهده نتیجه ام آر آی فرد می تواند روند این بیماری را مشاهده کند. لایه محافظ اطراف مغز بیماران مبتلا به ام اس آسیب دیده است که تنها با انجام ام آر آی قابل تشخیص خواهد بود.

برخی از افراد به پزشک عمومی مراجعه کرده و از بروز این بیماری شکایت می کنند. پزشک عمومی در صورت مشاهده علائم ام اس بیمار را به پزشک متخصص مغز و اعصاب ارجاع می دهد تا روند درمان ام اس بر روی بیمار آغاز گردد.

بررسی مایع نخاع از دیگر روش های تشخیص بیماری ام اس است که پزشک متخصص از مایع نخاعی بیمار نمونه برداری کرده و آن را مورد بررسی قرار می دهد.

به افرادی که تحت این روش تشخیص قرار می گیرند، مصرف کافئین بیشتر توصیه می شود زیرا کافئین می تواند مواد از دست رفته بدن آن ها را ترمیم کند.

تاکید می شود که این روش تشخیص بیماری ام اس بایستی حتما تحت نظر پزشک متخصص صورت بگیرد چرا که کار بسیار حساسی است که دقت بالا و تخصص زیادی را می طلبد. در صورت بروز هر گونه اشتباهی آسیب های جبران ناپذیری به اعصاب و نخاع شما وارد خواهد شد.

حدود 90 درصد از افراد مبتلا به ام اس با مشکلاتی همچون تاری دید و دوبینی مواجه هستند از این رو به متخصص چشم پزشکی مراجعه می کنند.

برای تشخیص بیماری ام اس، پزشک متخصص چشم با دقت بسیار زیادی اعصاب چشم شما را مورد ارزیابی قرار می دهد و در صورت مشاهده علائم این بیماری به سرعت شما را به پزشک متخصص مغز و اعصاب ارجاع می دهد تا هر چه سریع تر روند درمان بیماری ام اس را در پیش بگیرید.

ام اس بیماری چالش برانگیزی است که افراد را مشوش و نگران می کند اما باید بگوییم این بیماری که آن قدرها هم که شما تصور می کنید ترسناک نیست. بهترین راه دفاع در برابر آن مراجعه به موقع در صورت مشاهده کوچک ترین نشانه از ام اس است. تغذیه مناسب و دوری از فشارهای عصبی و استرس زیاد، بین شما و ام اس فاصله زیادی می اندازد پس به خودتان اهمیت دهید و در مقابل این بیماری ایستادگی کنید.

ارسال رایگان بدون محدودیت مبلغ خرید

قیمت رقابتی نسبت به سایر همکاران

محصول با کیفیت و بسته بندی استاندارد

گارانتی بی قید و شرط محصول

فروشگاه مركزي :اصفهان خيابان جي خيابان پروين بازار گياهان دارويي غرفه ي شماره ي ٣

تلفن:

03191014550

موبایل:
09138610971

کلیه حقوق برای ایران عسل محفوظ است. @ 1396

آخرین اخبار

.All right reserved by Astan Quds Razavi

اِم‌اِس یا گرفتگی بافت‌های گوناگون (به انگلیسی: Encephalomyelitis Disseminata یا Multiple Sclerosis) که با نام اختصاریِ اِم‌اِس یا MS شناخته می‌شود، یک بیماری التهابی است که در آن غلاف‌های میلین سلول‌های عصبی در مغز و نخاع آسیب می‌بینند. این آسیب‌دیدگی می‌تواند در توانایی بخش‌هایی از سیستم عصبی که مسئول ارتباط هستند اختلال ایجاد کند و باعث به وجود آمدنِ علائم و نشانه‌های زیادِ جسمی شود.[۱][۲][۳][۴] ام‌اس به چند شکل ظاهر می‌شود و علائم جدید آن یا به صورت عودِ مرحله‌ای (به شکل برگشتی) یا در طولِ زمان (به شکل متناوب) اتفاق می‌افتد.[۵] ممکن است در بین عود، نشانهٔ بیماری به کلی از بین برود؛ با این وجود مشکلاتِ عصبیِ دائمی به ویژه با پیشرفتِ بیماری در مراحلِ بعدی به‌طورِ مداوم اتفاق می‌افتد.[۵]
اگرچه علت بیماری مشخص نیست اما مکانیزمِ اصلیِ برای آن آسیب زدن توسط سیستم ایمنی بدن یا اختلال در سلول‌های تولیدکنندهٔ غلافِ میلین است.[۶] دلایل ارائه شده در مورد این مکانیزم‌ها شامل عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی مانند عفونت است.[۳][۷] معمولاً ام‌اس بر اساس نشانه‌ها و علائم و نتایج آزمایش‌های پزشکی تشخیص داده می‌شود.
پیشترها درمانِ مشخصی برای ام‌اس وجود نداشت تا اینکه محققانِ کانادایی موفق به درمانِ آن شدند. درمان‌های موجود به منظور بهبود عملکرد بدن پس از هر حمله و جلوگیری از حملات جدید صورت می‌گیرد.[۳] اگرچه داروهایی که برای درمان ام‌اس تجویز می‌شود اندکی مؤثرند اما دارای اثرات جانبی هستند و تحمل آن دشوار است. با وجود اینکه شواهدی در مورد اثربخشی درمان‌های جایگزین ام‌اس وجود ندارد، بسیاری از مردم به دنبال آن درمان‌ها هستند. پیش‌بینی نتیجه دراز مدت درمان بسیار دشوار است، اما نتیجه قابل قبول بیشتر در زنان، افرادی که در سنین پایین‌تر به این بیماری مبتلا شده‌اند، افرادی که در آن‌ها دوره‌های عود مشاهده می‌شود و افرادی که آن‌ها در مراحل اولیه حمله‌های کمی را تجربه کرده‌اند مشاهده می‌شود.[۸]امید به زندگی افراد دارای ام‌اس ۵ تا ۱۰ سال کمتر از دیگران است.[۱]
از سال ۲۰۰۸، بین ۲ تا ۲٫۵ میلیون نفر در سراسر جهان به این بیماری مبتلا شده‌اند، این در حالی است که نرخ ابتلاء در بخش‌های مختلف جهان و در بین جوامع مختلف تفاوت آشکاری دارد.[۹] این بیماری به‌طور معمول در سنین ۲۰ تا ۵۰ سالگی و در زنان حدود ۳ برابر مردان اتفاق می‌افتد.[۱۰] نام «اسکلروز چندگانه» به زخم‌ها (سختینه یا به عبارت دیگری پلاک یا زخم) که در ماده سفید مغز یا ستون فقرات قرار دارد گفته می‌شود.[۱۱] ام‌اس در سال ۱۸۶۸ توسط ژان-مارتن شارکو توصیف شد. محققان در حال توسعه درمان‌ها و روش‌های تشخیص جدید هستند.

فرد دارای ام‌اس همه علائم یا نشانه‌های عصب شناختی را دارد؛ رایج‌ترین این نشانه‌ها مشکلات دستگاه عصبی خودگردان، دیداری، حرکتی و حسی می‌باشند.[۱] علائم خاص از طریق محل‌های زخم در سیستم عصبی مشخص می‌شوند و شامل کم بساوایی یا خواب‌رفتگی مانند مور مور شدن، اسپاسم، ضعف عضلات، واکنش‌های غیرارادی، گرفتگی عضلات یا ناتوانی در حرکت، ناتوانی در هماهنگی و تعادل ناهماهنگی عضلات،[۲][۱۲]مشکل در صحبت کردن یا دیسفازی، مشکلات دیداری (جنبش کره چشم، کاهش دید یا دوبینی)، احساس خستگی، درد شدید یا درد مزمن و مشکل در ادرار و مدفوع می‌باشد.[۱] دشواری در فکر کردن و مشکلات عاطفی مانند افسردگی یا ناخویشتن‌داری عاطفی نیز در بین مبتلایان به ام‌اس رایج است.[۱]پدیده اوتهوف، شدت یافتن نشانه‌های بیماری بر اثر تماس با دمای بالا و علامت لرمیت، احساس سوزش در پشت هنگام خم کردن گردن از ویژگی‌های بیماری ام‌اس می‌باشند.[۱] معیار اصلی ناتوانی و شدت مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده (EDSS) می‌باشد که همراه با معیارهای دیگر مانند اسکلروز چندگانه تابعی کامپوزیت در تحقیقات مورد استفاده قرار می‌گیرد.[۱۳][۱۴][۱۵]مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده معیاری رایج است، اما انتقادهایی از برخی از نقاط ضعف آن مطرح شده، از جمله اتکای بیش از حد به راه رفتن.[۱۶][۱۷]

این شرایط در ۸۵٪ موارد به شکل سندروم در طول چند روز آغاز می‌شود که از این تعداد ۴۵٪ دارای مشکلات حرکتی، ۲۰٪ دچار تاری دید و ۱۰٪ دارای سندروم مرتبط با نقض در عملکرد ساقه مغز می‌باشند، این در حالی است که ۲۵٪ باقی‌مانده دچار بیشتر از یک مورد از مشکلات ذکر شده می‌باشند.[۱۸] دوره این نشانه‌ها در ابتدا در دو الگو اتفاق می‌افتد؛ یا به صورت دوره‌های وخیم تر شدن ناگهانی بیماری که چند روز تا چند ماه به طول می‌انجامد (عود، وخیم تر شدن، دوره بیماری، حملات یا تشدید ناگهانی نامیده می‌شوند) که به دنبال آن بهبودی بیمار صورت می‌گیرد (۸۵٪ موارد) یا وخیم تر شدن تدریجی در طول زمان بدون دوره‌های بهبودی (۱۰–۱۵٪ موارد).[۱۰] ممکن است در مواردی ترکیبی از این دو اتفاق بیفتد[۵] یا ممکن است افرادی دچار دوره‌های عود و بهبودی شوند که بعدها ادامه‌دار باشد.[۱۰] این دوره‌های عود بیماری معمولاً پیش‌بینی ناپذیرند و بی هیچ نشانه‌ای اتفاق می‌افتند.[۱] وخیم تر شدن شرایط بیمار به ندرت و در بیشتر موارد دو بار در سال اتفاق می‌افتد.[۱] با این وجود در بعضی موارد این وخیم تر شدن بیماری به دنبال نشانه‌های معمول می‌آید و بیشتر در بهار و تابستان اتفاق می‌افتد.[۱۹] به‌طور مشابه، عفونت‌های ویروسی مانند سرماخوردگی معمولی، آنفلوآنزا یا التهاب معدی‌روده‌ای احتمال آن را افزایش می‌دهند.[۱]استرس نیز ممکن است باعث بروز حمله شود.[۲۰] باردار بودن احتمال عود بیماری را کاهش می‌دهد، اگرچه در طول چند ماه اول پس از وضع حمل این احتمال بیشتر می‌شود.[۱] به‌طور کل، به نظر نمی‌رسد باردار بودن بر ناتوانی دراز مدت تأثیر داشته باشد.[۱] موارد بسیاری از جمله واکسن زدن، شیر دهی،[۱] ضربه شدید بدنی[۲۱] و پدیده اوتهوف بر نرخ عود بیماری تأثیر نمی‌گذارند.[۱۹]

علت ام‌اس نامشخص است، با وجود این گمان می‌رود این بیماری بر اثر ترکیبی از عوامل محیطی مانند رژیم غذایی، عوامل آلوده‌کننده و ژنتیک اتفاق می‌افتد.[۱] تئوری‌ها در تلاشند تا داده‌ها را با توضیحاتی واقع بینانه ترکیب کنند اما این مورد تاکنون به عنوان موردی قطعی ثابت نشده‌است. اگرچه تعدادی فاکتورهای ریسک محیطی وجود دارد و اینکه بعضی از آن‌ها قابل تعدیل هستند، تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه حذف آن‌ها می‌تواند از بیماری ام‌اس پیشگیری کند مورد نیاز است.[۲۲]

ام اس در افرادی که در مناطق دور از استوا زندگی می‌کنند شایع است، اگرچه موارد استثنایی نیز وجود دارد.[۱][۲۳] این موارد گروه‌های قومی که احتمال بروز بیماری در آن‌ها کم است و در مناطقی دور از استوا مانند سامی، سرخپوستان آمریکایی، هاتریت کانادا، مائوری نیوزیلند[۲۴] و اینویت کانادا[۱۰] زندگی می‌کنند و نیز گروه‌هایی که احتمال بروز بیماری در آن‌ها بالاست و نزدیک استوا زندگی می‌کنند مانند مردم ساردن،[۱۰]فلسطینی‌ها و پارسیان هند را در بر می‌گیرد.[۲۴] علت این الگوی شیوع جغرافیایی مشخص نیست.[۱۰] اگرچه گرادیان شمال جنوب موارد ام‌اس در حال کاهش است[۲۳] اما مقدار سال ۲۰۱۰ هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرد.[۱۰]
ام اس در مناطقی که افراد شمال اروپا در آن زندگی می‌کنند بسیار شایع است[۱] و تنوع جغرافیایی می‌تواند به سادگی بیانگر گستره جهانی این جوامع خطر پذیر باشد. کاهش تماس با نور خورشید باعث کاهش تولید ویتامین دی می‌شود و می‌تواند توجیهی برای این موضوع باشد.[۲۵][۲۶] رابطه بین ماه تولد و ام‌اس بیانگر این ایده است، افرادی که در نیمکره شمالی و در نوامبر به دنیا آمده‌اند در مقایسه با افرادی که مه به دنیا آمده‌اند دیرتر دچار این بیماری می‌شوند.[۲۷] عوامل محیطی در دوران کودکی می‌تواند بر ابتلای افراد به این بیماری نقش داشته باشد، چندین مطالعه نشان داد افرادی که قبل از ۱۵ سالگی به قسمت‌های مختلف دنیا سفر کرده‌اند نرخ ابتلاء شدنشان به این بیماری همان نرخ ابتلای منطقه جدید است. اگر مهاجرت بعد از سن ۱۵ سالگی اتفاق افتد، نرخ ابتلاء شدن فرد همان نرخ کشور تولدش می‌باشد.[۱][۲۲] با این وجود شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد اثر مسافرت می‌تواند شامل افراد بالای ۱۵ سال نیز بشود.[۱]

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

ام اس به عنوان یک بیماری ارثی به‌شمار نمی‌رود، با این وجود تعدادی تنوع ژنتیکی بیانگر افزایش ابتلاء به ام‌اس می‌باشد.[۲۸] احتمال ابتلاء به ام‌اس در میان بستگان فرد به ویژه بستگان درجه یک بیشتر است.[۳]دوقلوهای همسان در ۳۰٪ موارد هردو به این بیماری مبتلا می‌شوند، این در حالی است که دوقلوها در ۵٪ موارد و خواهر و برادرها در ۲٫۵٪ موارد با هم به این بیماری مبتلا می‌شوند و این میزان برای افراد نیمه مشترک کمتر است.[۱][۳][۲۹] اگر پدر و مادر فردی به این بیماری مبتلا باشند، احتمال ابتلای فرزند آن‌ها ۱۰ برابر خواهد بود.[۱۰] ام‌اس در بعضی گروه‌های نژادی رایج تر است.[۳۰]ژن‌های خاصی که با ام‌اس در ارتباط هستند شامل تفاوت در سیستم آنتی‌ژن گلبول سفید انسانی (HLA)- گروهی از ژن‌ها در کروموزوم ۶ که به عنوان مجموعه سازگاری بافتی اصلی (MHC) عمل می‌کنند- می‌شود.[۱] این تغییرات در ناحیه HLA تقریباً به مدت سی سال کشف شده‌است،[۳۱] علاوه بر این، این ناحیه در گسترش بیماری‌های خود ایمنی مانند دیابت نوع ۱ و لوپوس منتشر درگیر است.[۳۱] همسان‌ترین یافته ارتباط بین ام‌اس و الل‌های MHC را به عنوان HLA-DR15|DR۱۵ و HLA-DQ۶ توصیف می‌کند.[۱] محل‌های ژن دیگر اثر محافظتی مانند HLA-C۵۵۴ و HLA-DRB۱*۱۱ را نشان می‌دهد.[۱] به‌طور کل تخمین زده می‌شود که تغییرات HLA دلیل ۲۰ تا ۶۰٪ از استعداد ژنتیکی می‌باشد.[۳۱] روش‌های نوین ژنتیک (مطالعه ارتباطی تمام ژنومی) باعث کشف دوازده ژن دیگر بیرون از جایگاه کروموزومی HLA شده‌است که احتمال ابتلاء به ام‌اس را افزایش می‌دهد.[۳۱]
جهش در ژن کارنیتین پالمیتوئیل ترانسفراز1(Cpt1A) ، به عنوان مولکولی کلیدی در متابولیسم لیپیدها، منجر به کاهش قابل توجه شیوع MS، در جمعیت هایInuite وHutterit می شود. لیپیدها به عنوان ترکیبی ضروری برای حفظ غلاف میلین مغز، نسبت به پراکسیداسیون حساس هستند و از آنجاییکه مغز از غلظت بالای لیپید تشکیل شده بنابراین نسبت به استرس اکسیداتیو آسیب پذیر می باشد. بررسی ها روی پروتئین MBP، بعنوان پروتئینی مهم در حفظ ساختار میلین، با برخی روش های بیوشیمیایی مانند وسترن بلات و ایمونوهیستوشیمی، نشان می دهد که تنها یک جهش نقطه ای در Cpt1 میتواند باعث تغییرات گسترده در بیان این پروتئین شود[121].

بسیاری از میکروب‌هاشامل باکتری و ویروس و حتی انگل به عنوان عوامل محرک ام‌اس (MS) مطرح شده‌اند، که بعضی تأیید شده و بعضی دارای احتمال قوی می‌باشند و زمانی به عنوان ریسک فاکتور محسوب می‌شوند که حتماً فاکتورهای ژنتیکی عنوان شده در فرد موجود باشد آنگاه محصولات ژن‌های ذکر شده و اعمال پاتوژن در بدن و همکاری این دو با هم باعث تحریک سیستم ایمنی و حملات خود ایمنی خواهد شد. مکانیسم‌های خود ایمنی بیستاندر اکتیویشن و میمیکری مولکولار از این دسته هستند.[۳] نقل مکان از یک محل در دنیا به محلی دیگر در سنین پایین تغییر خطر ابتلاء به ام‌اس را در پی دارد.[۷] این‌گونه می‌توان توضیح داد که نوعی عفونت، که توسط یک میکروب شایع و نه یک میکروب نادر تولید می‌شود، به این بیماری مرتبط است.[۷] مکانیسم‌های بیماری‌زایی پیشنهادی عبارتست از فرضیه بهداشت و فرضیه شیوع. طبق فرضیه بهداشت، قرار گرفتن در معرض برخی از عوامل عفونت‌زا در اوایل زندگی یک حالت حفاظتی دارد، و این بیماری واکنشی نسبت به مواجه دیرهنگام با چنین عوامل یعنی بعد از سن بلوغ محسوب می‌شود.[۱] طبق فرضیه شیوع، علت این بیماری یک عامل عفونت‌زا است که بیشتر در مناطقی شایع است که در آنجا ام‌اس شیوع دارد و در بیشتر افراد بدون هیچ علائمی موجب عفونت در حال پیشرفت می‌شود. فقط در تعداد کمی از موارد و پس از سال‌های زیاد این عامل موجب ابتلاء به دمیلیناسیون می‌شود.[۷][۳۲] از فرضیه بهداشت بیشتر از فرضیه شیوع حمایت و پشتیبانی شده‌است.[۷]

شواهد ویروسی که عامل بیماری است عبارتست از: وجود گروه‌های اولیگوکلونال در مغز و مایع مغزی نخاعی بسیاری از افراد مبتلا به ام‌اس، ارتباط چندین ویروس با دمیلیناسیون انسانی آنسفالومیلیت، و وقوع دمیلیناسیون در حیوانات ناشی از برخی عفونت‌های ویروسی.[۳۳]ویروس هرپس انسانی گروه منتخبی از ویروس‌ها است. افرادی که هرگز مبتلا به عفونت ناشی از ویروس اپشتین-باریعنی ویروس هرپس۴ انسانی نشده‌اند، کمتر در معرض خطر ابتلاء به ام‌اس هستند در حالی که افرادی که در دوران جوانی به این عفونت دچار شده‌اند نسبت به افرادی که در سنین پایین‌تر مبتلا شده‌اند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند تأثیر این ویروس در سال ۲۰۱۴ توسط دانشمندان چینی به اثبات رسید. از دیگر ویروس‌های این خانواده که به عنوان عامل ام اس از آن‌ها یاد می‌شود می‌توان هرپس ۵و۶و۷ انسانی را نام برد. ویروس عامل هپاتیت جی که یک هپاسی ویروس از خانواده فلاوی ویریده است و ویروس عامل سرخجه که یک روبی ویروس از خانواده توگا ویریده است و بعضی ویروس‌های خانواده رترو ویریده هم مطرح هستند. از جمله عوامل باکتریایی می‌توان به مایکو پلاسما پنومونیه و استافیلوکوکوس اورئوس و استرپتوکوکوس پنومونیه و کلستریدیوم پر فرینجنز و کلامیدیا پنومونیه و از عوامل انگلی به اکانتامیبا می‌توان اشاره کرد.[۱][۷] با وجود اینکه برخی افراد عقیده دارند این مطالب بر خلاف فرضیه بهداشت است زیرا احتمالاً افرادی که مبتلا نشده‌اند، در محیطی پرورش یافته‌اند که بهداشت در آنجا بیشتر رعایت شده‌است،[۷] سایر افراد بر این باورند که هیچ تناقضی وجود ندارد زیرا عامل محرک این بیماری همان برخورد تقریباً دیرهنگام با پاتوژن مسبب در زندگی است.[۱] سایر بیماری‌هایی که ممکن است مرتبط باشند عبارتست از سرخک، اوریون، و سرخجه.[۱]

تحقیقات نشان داده‌است که سیگار کشیدن یک عامل خطرساز مستقل برای ام‌اس به‌شمار می‌رود.[۲۵]استرس می‌تواند یک عامل خطرساز باشد اما شواهد موثق برای حمایت از این فرضیه وجود ندارد.[۲۲]
محققان دانشگاه مک گیل کانادا با استفاده از تحقیقات پیچیده ژنتیکی دریافتند کمبود ویتامین D یکی از مهم‌ترین دلایل ابتلا به ام‌اس است.[۳۴]
ارتباط با مواجهات شغلی و سمها – به ویژه حلالها – مورد ارزیابی قرار گرفت، اما نتایج روشنی کسب نشد.[۲۲] تزریق واکسنها به عنوان عوامل بیماری مورد آزمایش قرار گرفتند؛ با این وجود، اکثر تحقیقات نشان می‌دهند که ارتباطی بین این دو وجود ندارد.[۲۲] بسیاری از عوامل خطرساز احتمالی دیگر از قبیل رژیم غذایی و مصرف هورمون بررسی شدند؛ با این وجود، شواهد مبنی بر ارتباط آن‌ها با این بیماری «نادر» است و «قانع‌کننده» نمی‌باشد. در افراد مبتلا به ام‌اس نقرس از آن میزان که انتظار می‌رود کمتر اتفاق می‌افتد و سطوح کمتری از اوریک اسید در این افراد دیده می‌شود. همین امر موجب مطرح شدن نظریه‌ای شده‌است مبنی بر اینکه اوریک اسید یک محافظ به‌شمار می‌رود، با این حال اهمیت دقیق آن نامشخص باقی‌مانده‌است.[۳۵]

بتازگی مطالعات محققان دانشگاه ورمونت کانادا نشان داده‌است که مصرف نمک در افرادی که استعداد ژنتیکی ام اس دارند، احتمال بیماری را افزایش می‌دهد. محققان احتمال می‌دهند که نمک، سد خونی مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و از این رو با بیماری مرتبط است.[۳۶]
در مطاله ای که توسط محققین سوئیسی در سال 2014 انجام شده: میزان مصرف نوشیدنی های حاوی الکل ارتباط معکوس وابسته به غلظت با خطر ابتلا به ام اس را نشان داد.[۱]

سه ویژگی اصلی ام‌اس عبارتست از تشکیل ضایعات در سیستم اعصاب مرکزی (که پلاک‌ها نیز نامیده می‌شود)، تورم، و تخریب غلاف میلین نورون‌ها. این ویژگی‌ها به طرز پیچیده و به گونه‌ای که هنوز به‌طور کامل شناخته نشده‌است در تعامل هستند تا تجزیه بافت عصبی و به نوبه خود نشانه‌ها و علائم بیماری را ایجاد کنند.[۱] به علاوه افراد معتقدند که ام‌اس یک اختلال ایمنی با واسطه است که در اثر تعامل ژنتیک فرد و عوامل محیطی که هنوز ناشناخته هستند، پیشرفت می‌کند.[۳] طبق نظرات، حداقل بخشی از آسیب‌ها در نتیجهٔ حمله سیستم ایمنی خودِ فرد به سیستم عصبی ایجاد می‌شوند.[۱]

نام «اسکلروز چندگانه» به زخم‌هایی (اسکلرا – با نام پلاک یا ضایعات بهتر شناخته می‌شوند) اشاره می‌کند که سیستم عصبی را شکل می‌دهند. این ضایعات در بیشتر موارد بر ماده سفید موجود در عصب بینایی، ساقه مغز، عقده‌های قاعده‌ای و ستون فقرات، یا ماده سفید موجود در حوالی نزدیک به بطن جانبی تأثیر می‌گذارند.[۱] وظیفه سلول‌های ماده سفید حمل سیگنال‌ها بین مناطق ماده خاکستری، جاییکه پردازش انجام می‌شود، و سایر قسمت‌های بدن است. سیستم عصبی محیطی به ندرت درگیر می‌شود.[۳]

به بیانی روشن‌تر، ام‌اس به از دست دادن الیگودندروسیتها، سلول‌هایی که مسئولیت ایجاد و حفظ لایه چربی را بر عهده دارند – موسوم به غلاف میلین – که در انتقال سیگنال‌های الکتریکی (پتانسیل عمل) به نورون‌ها کمک می‌کنند، گفته می‌شود.[۱] این امر به نازک شدن یا از دست دادن کامل میلین، و هم‌زمان با پیشرفت بیماری، تجزیه آکسونهای نورون می‌انجامد. پس از از بین رفتن میلین، نورون دیگر نمی‌تواند به‌طور مؤثر سیگنال‌های الکتریکی را هدایت کند.[۳] روند ترمیم، به نام بازسازی میلین، در مراحل اولیه بیماری اتفاق می‌افتد، اما الیگودندروسیت‌ها نمی‌توانند غلاف میلین سلول را به‌طور کامل بازسازی کنند.[۳۷] حملات مکرر موجب می‌شوند تأثیر بازسازی میلین به‌طور متوالی کمتر شود و این روند همچنان ادامه دارد تا زمانی که یک پلاک زخم-مانند در اطراف آکسون‌های آسیب دیده به وجود آید.[۳۷] این زخم‌ها منشأ علائم هستند و در طول یک حمله تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) اغلب بیش از ده پلاک جدید را نشان می‌دهد.[۱] این امر می‌تواند بیانگر آن باشد که مغز می‌تواند تعدادی از زخم‌های روی خود را بدون ایجاد عواقب چشمگیر به‌طور خودکار بازسازی کند.[۱] روند دیگری که در ایجاد ضایعات دخیل است، یک افزایش تعداد استروسیت‌ها غیرعادی ناشی از تخریب نورون‌های مجاور است.[۱] تعدادی از الگوهای زخم توضیح داده شده‌اند.[۳۸]

به غیر از دمیلیناسیون، نشانه دیگر این بیماری التهاب است. بنابر یک توضیح ایمنولوژیکی، سلول‌های تی (T cell)، نوعی لنفوسیت که نقش مهمی در دفاع از بدن ایفا می‌کنند، موجب روند التهابی می‌شوند. سلول‌های تی از طریق گسستگی‌هایی در سد خونی مغزی وارد مغز می‌شوند. این سلول‌ها میلین را یک عامل خارجی می‌دانند و به آن حمله می‌کنند، به همین دلیل این سلول‌ها «لنفوسیت‌های خود واکنشگر» نیز نامیده می‌شوند.

حمله فرایندهای التهابی را که محرک سایر سلول‌های ایمنی است و عوامل محلول از قبیل سیتوکین‌ها و آنتی‌بادی‌ها را آزاد می‌کند، آغاز می‌کند. تجزیه بیشتر سد خونی-مغزی، به نوبه خود موجب آثار مخربی از قبیل تورم، فعالسازی ماکروفاژها، و فعالسازی بیشتر سیتوکین‌ها و سایر پروتئین‌های مخرب می‌شود.[۳] التهاب به‌طور بالقوه می‌تواند انتقال اطلاعات بین نورون‌ها را حداقل از سه راه کاهش بدهد.[۱] عوامل محلول آزاد شده می‌توانند از طریق نورون‌های سالم انتقال نورون را متوقف کنند. این عوامل ممکن است منجر به از بین رفتن میلین یا تسریع آن شوند، یا ممکن است باعث شوند آکسون به‌طور کامل از بین برود.[۱]

سد خونی-مغزی بخشی از سیستم مویرگی است که از ورود سلول‌های تی به داخل سیستم اعصاب مرکزی جلوگیری می‌کند. ممکن است به این انواع سلول‌ها که از طریق عفونت ناشی از ویروس یا باکتری به وجود آمده‌اند، نفوذ کند. بعد از اینکه آن خود را بازسازی می‌کند، به‌طور نمونه وقتی عفونت پاک شود، سلول‌های تی در داخل مغز گیر می‌افتند.[۳]

اسکلروز چندگانه به‌طور معمول بر اساس ارائه نشانه‌ها و علائم، همراه با تصویربرداری پزشکی و آزمایش‌های آزمایشگاهی لازم تشخیص داده می‌شود.[۱۸] تأیید چنین تشخیصی به ویژه در مراحل اولیه آن دشوار است زیرا ممکن است علائم و نشانه‌ها مشابه با سایر مشکلات پزشکی باشند.[۱][۳۹]معیار مک‌دونالد، که بر شواهد بالینی، آزمایشگاهی و رادیولوژیکی ضایعات در زمان‌ها و مناطق مختلف تأکید دارد، رایج‌ترین شیوه تشخیص به‌شمار می‌رود و شوماخر و معیار پوزر نیز از لحاظ تاریخی بیشترین اهمیت را دارند.[۴۰] در حالی که معیارهای فوق امکان تشخیص غیرتهاجمی را فراهم می‌کنند، برخی از افراد بیان می‌کنند که تنها مدرک موثق کالبد شکافی یا نمونه برداری از مناطقی است که در آنجا ضایعات ام‌اس یافت شده‌اند.[۱][۴۱][۴۲]

اگر یک فرد اپیزودهای مجزایی از علائم عصبی بیماری را داشته باشد، ممکن است اطلاعات بالینی به تنهایی برای تشخیص ام‌اس کافی باشند.[۴۱] افرادی که به دنبال مراقبت پزشکی بعد از فقط یک حمله هستند، باید برای تشخیص بیماری آزمایش‌های دیگری را نیز انجام بدهند. رایج‌ترین ابزارهای تشخیصی عبارتست از تصویربرداری سیستم عصبی، تجزیه مایع مغزی نخاعی و پتانسیلهای برانگیخته. ممکن است تصویربرداری رزونانس مغناطیسی مغز و ستون فقرات مناطق دمیلیناسیون (ضایعات یا پلاک‌ها) را نشان بدهد. گادولینیم می‌تواند به صورت وریدی و به عنوان یک ماده حاجب تجویز شود تا پلاک‌های فعال را مشخص کند و، از طریق حذف، وجود ضایعات تاریخی را که به علائم موجود در هنگام ارزیابی مربوط نمی‌شوند، نشان بدهد.[۴۱][۴۳] آزمایش مایع مغزی نخاعی به دست آمده از یک پونکسیون کمری می‌تواند شواهد وجود التهاب مزمن در سیستم اعصاب مرکزی را ارائه بدهد. مایع مغزی نخاعی برای بررسی گروه‌های اولیگوگلونال ایمنوگلوبولین (IgG) در الکتروفورز، که نشانه‌های التهابی هستند که در ۷۵–۸۵٪ افراد مبتلا به ام‌اس مشاهده می‌شوند، آزمایش می‌شود.[۴۱][۴۴] ممکن است سیستم عصبی در افراد مبتلا به ام‌اس نسبت به تحریک عصب بینایی و اعصاب حسی به دلیل دمیلیناسیون این مسیرها واکنش کمتری نشان بدهد. این واکنش‌های مغزی می‌توانند با استفاده از بینایی و پتانسیل‌های برانگیخته حسی آزمایش شوند.[۴۵]

چندین زیرمجموعه، یا الگوهای پیشرفت، توضیح داده شده‌اند. زیرمجموعه‌ها برای پیش‌بینی دوره آتی، از دوره قبلی بیماری استفاده می‌کند. این زیرمجموعه‌ها نه تنها برای پیش‌بینی بیماری بلکه جهت تصمیم‌گیری دربارهٔ درمان اهمیت دارند. در سال ۱۹۹۶، انجمن ملی اسکلروز چندگانه ایالات متحده آمریکا چهار دوره بالینی را توضیح داد:[۵]

عودت‌های پیش‌بینی ناپذیر پس از ماه‌ها تا سال‌ها دوره خاموشی نسبی (بهبودی) بی هیچ نشانه جدیدی از فعال شدن بیماری، ویژگی زیرمجموعه عودت‌کننده-بهبود یابنده به‌شمار می‌رود. نواقصی که در طول حملات بروز می‌کنند، ممکن است موجب رفع یا ایجاد مشکلات شوند که مورد دوم در حدود ۴۰٪ از حملات اتفاق می‌افتد و در افرادی که زمان بیشتری به این بیماری مبتلا هستند رایج‌تر است.[۱][۱۸] این مطالب دوره اولیه ۸۰٪ از افراد مبتلا به ام‌اس را توضیح می‌دهد. .[۱] وقتی نواقص همواره بین حملات رفع شوند، گاهی اوقات «ام اس خوش‌خیم» نام می‌گیرد[۴۶] با اینکه هنوز افراد در طولانی مدت دچار میزانی ازکارافتادگی می‌شوند.[۱] از طرف دیگر، عبارت «اسکلروز چندگانه بدخیم» برای اشاره به افراد مبتلا به ام‌اس که در مدتی کوتاه میزان از کار افتادگی آن‌ها شدت زیادی می‌گیرد، به کار می‌رود.[۴۷] این زیرمجموعه معمولاً با یک سندرم مجزای بالینی (CIS) آغاز می‌شود. در CIS، فرد دچار حمله‌ای دال بر دمیلیناسیون می‌شود، اما معیارهای اسکلروز چندگانه را به‌طور کامل ندارد.[۱][۴۸]

ام‌اس پیش‌رونده ثانویه در حدود ۶۵٪ از افراد مبتلا به ام‌اس عودت‌کننده-بهبود یابنده اولیه، که در نهایت بدون هیچ دوره مشخصی از بهبودی بین حملات حاد خود کاهش نورولوژیک پیشرونده را تجربه می‌کنند.[۱][۵] ممکن است عودت‌های گاه به گاه و بهبودی‌های کوچکی دیده شود.[۵] شایع‌ترین مدت زمان بین شروع بیماری و تبدیل آن از ام‌اس عودت‌کننده-بهبود یابنده به ام‌اس پیشرونده ثانویه ۱۹ سال است.[۴۹]
زیرمجموعه پیشرونده اولیه تقریباً در ۱۰–۲۰٪ از افراد ظاهر می‌شود و بعد از علائم اولیه بهبودی حاصل نخواهد شد.[۱۸][۵۰] پیشرفت از کار افتادگی از زمان شروع بیماری، بدون بهبودی بیماری یا وجود بهبودی‌های موقتی و کم از ویژگی‌های این نوع از ام‌اس است.[۵] معمولاً سن شروع ام‌اس پیشرونده اولیه بالاتر از سن شروع نوع عودت‌کننده-بهبود یابنده است. سن شروع آن مشابه با سن شروع نوع پیشرونده ثانویه در ام‌اس عودت‌کننده-بهبود یابنده، حدود ۴۰ سالگی، است.[۱]

ام‌اس پیشرونده-عودت‌کننده موجب می‌شود از زمان شروع بیماری فرد یک کاهش نورولوژیک ثابت را تجربه کند اما به این افراد حملات تحمیلی مشخصی نیز دست می‌دهد. این نادرترین نوع از انواع ام‌اس است.[۵]

انواع غیرمعمول ام اس توضیح داده شده‌اند؛ این بیماری‌ها عبارتست از بیماری دویک، اسکلروز بالو کانسنتریک، اسکلروز منتشر شیلدر و اسکلروز چندگانه ماربورگ. در حال حاضر بر سر اینکه آیا این‌ها انواعی از ام‌اس هستند یا بیماری‌های دیگری به‌شمار می‌روند، اختلاف نظر وجود دارد.[۵۱] اسکلروز چندگانه در کودکان متفاوت است به گونه‌ای که زمان بیشتری طول می‌کشد تا به مرحله پیشرونده برسد.[۱] با این وجود، میانگین سنی کودکانی که به این مرحله می‌رسند کمتر از بزرگسالان است.[۱]

با اینکه هیچ درمان شناخته شده‌ای برای اسکلروز چندگانه وجود ندارد، چند روش درمانی در بهبود آن مفید واقع شده‌اند. اهداف اولیه درمان عبارتست از بازگرداندن کارکرد بدن بعد از یک حمله، جلوگیری از حملات جدید، و پیش‌گیری از از کار افتادگی. مانند هر درمان پزشکی دیگر، درمان دارویی مورد استفاده در مدیریت ام‌اس چندین عوارض جانبی دارد. برخی از افراد از درمان‌های جایگزین استفاده می‌کنند با اینکه شواهد موثقی در این زمینه وجود ندارد.

در طول حملات دارای علائم (برخی از حملات آن علائمی ندارد)، تجویز وریدیکورتیکواستروئیدها، از قبیل متیل پردنیزولون، با دوز بالا درمان معمول این حملات است،[۱] و به نظر می‌رسد میزان تأثیر و ایمنی کورتیکواستروئیدهای خوراکی مشابه است.[۵۲] با اینکه مصرف کورتیکواستروئید معمولاً برای کاهش علائم در کوتاه مدت مؤثر است، اما این نوع درمان تأثیر زیادی بر بهبود بلند مدت نخواهد داشت.[۵۳] ممکن است بتوان پیامد حملات شدید را که به کورتیکواستروئیدها واکنش نشان نمی‌دهند با مصرف پلاسمافرز درمان کرد.[۱]

نهادهای قانونی اسکلروز چندگانه عودت‌کننده-بهبود یابنده (RRMS) هشت نوع درمان تغییر دهنده بیماری را تأیید کرده‌اند که عبارتست از: اینترفرون بیتا-۱a، اینترفرون بتا-۱b، گلاتیرامر استات، میتوکسانترون، ناتالیزوماب، فینگلومید،[۵۴]تری فیلومید[۵۵] و دی متیل فومارات.[۵۶] مقرون به صرفه بودن آن نسبت به ۲۰۱۲ نامشخص است.[۵۷]

در RRMS آن‌ها در کاهش تعداد حملات نسبتاً مؤثر هستند.[۵۴] اینترفرون‌ها و گلاتیرامر استات درمان‌های اول هستند[۱۸] و کاملاً معادل یکدیگرند و عودت‌ها را تقریباً تا ۳۰٪ کاهش می‌دهند.[۵۸] درمان بلند مدت و زودهنگام روش ایمنی است و موجب می‌شود به نتایج بهتری دست یابیم.[۵۹][۶۰] ناتالیزوماب میزان عودت را نسبت به عوامل اول بیشتر کاهش می‌دهد؛ با این وجود، به دلیل مسائل مربوط به عوارض جانبی، عامل ثانویه برای افرادی است که به سایر درمان‌ها واکنش نشان نمی‌دهند[۱۸] یا بیماری مزمن دارند.[۵۸] میتوکسانترون که به دلیل عوارض جانبی شدید استفاده از آن محدود است، سومین گزینه برای افرادی است که نسبت به سایر داروها واکنش نشان نمی‌دهند.[۱۸] درمان سندرم مجزای بالینی (CIS) با اینترفرونها احتمال پیشرفت ام‌اس بالینی را کاهش می‌دهد.[۱][۶۱] طبق تحقیقات، تأثیر اینترفرون‌ها و گلاتیرامر استات در کودکان کاملاً شبیه به تأثیر آن‌ها در بزرگسالان است.[۶۲] نقش برخی از عامل‌های جدیدتر از قبیل فینگلومید، تری فیلومید و دی متیل فومارات، مانند عامل‌های سال ۲۰۱۱، هنوز به‌طور کامل مشخص نشده‌است.[۶۳]

هیچ درمانی روند ام‌اس پیشرونده اولیه را تغییر نمی‌دهد[۱۸] و در ۲۰۱۱ فقط یک دارو، میتوکسانترون، برای ام‌اس پیشرونده ثانویه تأیید شده‌است.[۶۴] در این تعداد، شواهد احتمالی نشان می‌دهند که میتوکسانترون روند پیشرفت بیماری را آهسته و میزان عودت‌ها را در طول دو سال کاهش می‌دهد.[۶۵][۶۶]

درمان‌های تغییردهنده بیماری چندین عارضه جانبی دارند. یکی از رایج‌ترین آن‌ها خارش در محل تزریق گلاتیرامر استات و اینترفرون‌ها (تا ۹۰٪ با تزریق‌های زیرپوستی و ۳۳٪ با تزریق‌های عضلانی) است.[۶۷] ممکن است به دلیل تخریب بافت چربی محل که لیپوتروفی نامیده می‌شود، با مرور زمان یک تورفتگی قابل مشاهده در محل تزریق ایجاد می‌شود.[۶۷] ممکن است اینترفرون‌ها علائم مشابه با آنفلوآنزا داشته باشند؛[۶۸] برخی از افرادی که گلاتیرامر مصرف می‌کنند، پس از تزریق گرگرفتگی، درد قفسه سینه، تپش قلب، تنگی نفس، و اضطراب را تجربه می‌کنند که معمولاً کمتر از سی دقیقه طول می‌کشند.[۶۹]آسیب به کبد ناشی از اینترفرون خطرناک تر و کمتر رایج است،[۷۰]اختلال سیستولیک (۱۲٪)، ناباروری و میلوئید لوکمیای حاد (۰٫۸٪) از میتوکسانترون،[۶۵][۷۱] و عفونت مغزی پیشرونده با ناتالیزوماب اتفاق می‌افتد (از هر ۶۰۰ نفر که درمان شده‌اند، برای ۱ نفر اتفاق می‌افتد).[۱۸][۷۲]

ممکن است فینگلومید منجر به فشارخون و کاهش ضربان قلب، آدم ماکولا، آنزیم‌های کبدی افزایش یافته یا یک کاهش میزان لنفوسیت شود.[۶۳] شواهد احتمالی حاکی از آن است که تری فیلومید در کوتاه مدت ایمن است و عوارض جانبی رایجی دارد از قبیل: سردرد، خستگی، خواب آلودگی، ریزش مو، و درد اعضای بدن.[۵۴] به علاوه گزارش‌هایی دربارهٔ نارسایی کبد و PML همراه با مصرف آن وجود دارد و آن خطرناک برای رشد جنین است.[۶۳] رایج‌ترین عوارض جانبی دی متیل فومارات عبارتست از گرگرفتگی و مشکلات دستگاه گوارشی.[۵۶][۶۳] در حالی که ممکن است دی متیل فومارات منجر به کاهش تعداد سلول قرمز خونی شود، هیچ موردی از عفونت‌های فرصت طلب در طول دوره‌ها گزارش نشده‌است.[۷۳][۷۴]

هم داروها و هم بازتوانی عصبی نشان داده‌اند که در درمان برخی از علائم بیماری مؤثر بوده‌اند، با این حال هیچ‌یک از این‌ها در تغییر مسیر بیماری تأثیری نداشته‌اند.[۷۵] برخی از علائم بیماری نظیر شلی مثانه و گرفتگی عضلات، واکنش خوبی را نسبت به داروها از خود نشان می‌دهند، این در حالی است که دیگر علائم واکنش بسیار اندکی نشان می‌دهند. .[۱] در مشکلات عصب شناختی، استفاده از راهکاری چند شیوه‌ای برای بهبود کیفیت زندگی مهم است؛ با این حال، مشکل می‌توان «تیم مرکزی» را مشخص ساخت چرا که در زمان‌های مختلف خدمات درمانی متفاوتی ممکن است مورد نیاز باشد.[۱] برنامه‌های چند منظوره بازتوانی میزان فعالیت و مشارکت افراد مبتلا به ام‌اس را افزایش می‌دهند اما تأثیری در بهبود سطح اختلال ندارند.[۷۶] اگرچه شواهد خوبی در ارتباط با مؤثر بودن شیوه‌های ویژه‌ای نظیر ورزش، و درمان‌های روانشناختی، به ویژه شیوه‌های درمانی شناختی رفتاری در دست وجود دارد.[۷۷][۷۷][۷۸] با این حال شواهد بسیار اندکی برای تأثیر کل شیوه‌های درمانی فردی وجود دارد.[۷۹]

بیش از ۵۰٪ افراد مبتلا به ام‌اس ممکن است از درمان‌های مکمل یا جایگزین استفاده کنند، با این حال درصد این افراد بسته به چگونه تعریف شدن درمان جایگزین متغیر خواهد بود.[۸۰] شواهدی در خصوص مؤثر بودن درمان‌های این چنین در غالب موارد یا ضعیف است یا اینکه وجود ندارد.[۸۰][۸۱] در حالی که شواهد غیر قطعی وجود دارد که ویتامین دی در درمان این بیماری مؤثر است، با این حال شواهد کافی برای نتیجه‌گیری قطعی موجود نیست.[۸۲] از جمله درمان‌هایی که فایده آن‌ها برای افراد مبتلا به ام‌اس به اثبات نرسیده‌است می‌توان به: مکمل‌های غذایی و رژیمی،[۸۰][۸۳][۸۴]تکنیک‌های آرامش بخش نظیر یوگا،[۸۰]داروهای گیاهی (نظیر شاهدانه دارویی)،[۸۰][۸۵]درمان با استفاده از اکسیژن تحت فشار،[۸۶]خود عفونتی با استفاده از کرم‌های قلاب دار، پا درمانی و طب سوزنی.[۸۰][۸۷] لازم است ذکر شود که استفاده‌کنندگان از این نوع درمان‌ها معمولاً زنان هستند، یا کسانی که برای مدت طولانی مبتلا به این بیماری بوده‌اند، این افراد ناتوانی بیشتری دارند و نسبت به درمان‌های رایج رضایت کمتری از خود نشان می‌دهند.[۸۰]

تابحال شیمی درمانی فقط برای درمان انواع سرطان مورد استفاده قرار گرفته‌است؛ ولی تحقیقات جدید نشان می‌دهد روش تهاجمی شیمی درمانی، علاوه بر نابود کردن سلول‌های سرطانی، در درمان ام اس نیز مؤثر است. در روش جدید، در ابتدا سیستم ایمنی با شیمی درمانی تخریب می‌شود، سپس با استفاده از سلول‌های بنیادی بیمار که قبل از شیمی درمانی جمع‌آوری شده، مجدداً ترمیم می‌شود.[۸۸]

مسیری که بیماری در آینده طی خواهد کرد بستگی به زیرگونه بیماری دارد: عواملی نظیر جنسیت فرد، سن، و علائم اولیه بیماری؛ و همچنین درجه ناتوانی فرد در آن مؤثر خواهد بود.[۸] جنس زن، زیرگونه عودکننده-فروکش‌کننده، آماس عصب دیدی یا علائم حسی در آغاز بیماری، حمله‌های کم در سال‌های اولیه و به ویژه سال اول در آغاز بیماری نشان دهنده مسیری بهتر از بیماری هستند.[۸][۸۹]
متوسط زندگی بیماران از زمان شروع بیماری ۴۰ سال می‌باشد، که این میزان بین ۵ تا ۱۰ سال از متوسط عمر افراد غیر مبتلا کمتر می‌باشد.[۱] تقریباً ۶۰٪ افراد مبتلا به ام‌اس به سن ۷۰ سالگی می‌رسند. .[۸۹] با این وجود، علت دو سوم بیماری‌ها مستقیماً مربوط به عوارض بیماری می‌باشد. .[۱]خودکشی به ویژه بسیار شایع است، این در حالی است که عفونت‌ها و عوارض دیگر برای افراد ناتوان بسیار خطرناک می‌باشند. .[۱] اگرچه اکثر مبتلایان به این بیماری قبل از مرگ خود توانایی راه رفتن را از دست می‌دهند، با این حال ۹۰٪ بیماران توانایی راه رفتن بدون کمک دیگران را در ۱۰ سال اول بیماری دارند، و ۷۵٪ در ۱۵ سال اول بیماری. .[۸۹][۹۰]

تا سال ۲۰۱۰ تعداد افراد مبتلا به ام‌اس در جهان برابر با ۲٫۵–۲ میلوین نفر (حدوداً ۳۰ نفر از هر ۱۰۰٫۰۰۰ نفر) می‌باشد، که البته این میزان بسته به هر منطقه متفاوت می‌باشد.[۹][۱۰] تخمین‌های زده شده این‌گونه می‌گویند که این بیماری در سال ۲۰۱۰ جان حدوداً ۱۸٫۰۰۰ انسان را گرفته‌است. .[۹۱] در آفریقا این میزان کمتر از ۰٫۵ نفر از هر ۱۰۰٫۰۰۰ نفر است، این در حالی است که این میزان در جنوب شرقی آسیا به ۸٫۳ نفر از هر ۱۰۰٫۰۰۰ نفر می‌رسد، و در اروپا این میزان ۸۰ نفر از هر ۱۰۰٫۰۰۰ نفر می‌باشد. .[۹] این میزان در برخی از نژادهای اروپای شمالی بیش از ۲۰۰ نفر از هر ۱۰۰٫۰۰۰ نفر است. .[۱۰] تعداد افراد جدیدی که به این بیماری مبتلا می‌شوند تقریباً برابر با ۲٫۵ نفر از هر ۱۰۰٫۰۰۰ نفر می‌باشد. .[۹]
میزان افراد مبتلا به این بیماری در حال افزایش است، با این حال دلیل این افزایش را می‌توان به سادگی از طریق تشخیص‌های بهتر پیدا کرد. .[۱۰] مطالعات بسیاری بر روی الگوهای جمعیت و جغرافیایی انجام شده‌است.[۳۲] و به وجود آمدن تعدادی نظریه در خصوص علت این بیماری محصول این مطالعات بوده‌است. .[۷][۲۲][۲۵]
بیماری ام‌اس اغلب خود را در بزرگسالان دراواخر دهه دوم زندگی یا اوایل دهه سوم نشان می‌دهد اما این بیماری می‌تواند در موارد نادری در دوران کودکی یا پس از ۵۰ سالگی بروز کند. .[۹][۱۰] زیرگونه پیش رونده اولیه این بیماری در افراد بالای ۵۰ سال رایجتر است. .[۵۰] مانند بسیاری از اختلالات خود ایمنی، این بیماری در زنان رایجتر است، و ممکن است این میزان افزایش نیز یابد.[۱][۲۳] تا سال ۲۰۰۸، میزان این بیماری در جهان در زنان دو برابر مردان می‌باشد.[۹] حتی در کودکان این بیماری در دختران بسیار بیشتر از پسران می‌باشد،[۱] این در حالی است که در افراد بالای پنجاه سال میزان این بیماری در زنان و مردان یکسان است.[۵۰]

در ایران آمار مبتلایان به بیماری در سه دههٔ اخیر رو به افزایش بوده‌است. به گفتهٔ سیدمحمد هادی ایازی قائم‌مقام وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در امور مشارکت‌های اجتماعی در حالی که در سال ۱۳۵۶ فقط ۲۶ بیمار مبتلا به ام‌اس در کشور شناسایی شده بودند، در حال حاضر ۶۰ هزار نفر در کشور مبتلا به ام‌اس هستند.[۹۳] شیوع ام‌اس در ایران ۵ تا ۷۴ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر برآورد شده‌است و استان اصفهان بالاترین میزان شیوع (۹۳ در هر ۱۰۰ هزار نفر) را به خود اختصاص داده‌است.[۹۴] ایران بیشترین مبتلایان به ام‌اس را در منطقه دارد.[۹۵]

عصب‌شناس فرانسوی، ژان مارتین شارکو (Jean-Martin Charcot) (۱۸۹۳–۱۸۲۵(اولین فردی بود که در سال ۱۸۶۸ به گرفتگی (عصبی) بافت‌های گوناگون به عنوان یک بیماری مجزا پی برد. .[۹۶] شارکو به مدد گزارش‌های پیشین و با اضافه کردن مشاهدات آسیب شناختی و بالینی خود نام این بیماری را “sclerose en plaques” گذاشت. علائم سه‌گانه این بیماری که اکنون به نام سه‌گانه ۱ شارکو شناخته می‌شوند عبارتند از جنبش غیرارادی کره چشم، رعشه هدفمند، و گفتار تلگرافی (گفتار مقطع (می‌باشند، اگرچه این علائم مختص بیماری ام‌اس نمی‌باشند. شارکو همچنین متوجه تغییرات شناختی در بیماران خود شد که موجب به وجود آمدن “ضعف چشمگیر حافظه” و “کاهش قدرت ادراک” در آن‌ها شده بود.[۱۱]

قبل از شارکو، رابرت کارسول (۱۸۵۷–۱۷۹۳) که استاد انگلیسی آسیب‌شناسی بود، و ژان کروویلهر (۱۸۷۳–۱۷۹۱)، که استاد فرانسوی آناتومی آسیب شناختی بود، بسیاری از جزئیات بالینی این بیماری را تشریح کرده و به تصویر درآورده بودند، اما نتوانسته بودند آن را به عنوان یک بیماری مجزا تشخیص دهند.[۹۶] بویژه، کارسول آسیب‌هایی که شناسایی کرده بود را «ضایعه ویژه ستون فقرات به همراه تحلیل بافت» نامید.[۱] در سال ۱۸۶۳ آسیب‌شناس سوئیسی جورج ادوارد رینفلیش (Georg Eduard Rindfleisch) (۱۹۰۸–۱۸۳۶) با استفاده از میکروسکوپ متوجه شد که ضایعات التهابی در اطراف رگ‌های خونی پخش می‌شدند.[۹۷][۹۸] در قرن ۲۰ نظریه‌هایی در خصوص علت و بیماری‌زایی این بیماری ارائه شد و درمان‌های مؤثر این بیماری در دهه ۱۹۹۰ کشف شدند. .[۱]

گزارش‌های تاریخی فراوانی از افرادی که قبل از تشریح بیماری توسط شارکو یا اندکی پس از آن زندگی می‌کرده‌اند و احتمالاً به بیماری ام‌اس مبتلا بوده‌اند در دست وجود دارد.
زن جوانی به نام هالدورا که در حدود قرن ۱۲ میلادی در ایسلند می‌زیسته به‌طور ناگهانی بینایی و تحرک خود را از دست داد و هفت روز پس از اعتراف کردن به قدیس‌ها دوباره آن‌ها را بدست آورد. قدیس لیدوینا اهل اسخیدام، یک هلندی راهبه، که بین سال‌های (۱۴۳۳–۱۳۸۰(می‌زیسته می‌تواند یکی از افرادی باشد که به بیماری ام‌اس مبتلا بوده‌است. از سن ۱۶ سالگی تا زمان مرگش یعنی تا سن ۵۳ سالگی، وی دچار دردهای مقطعی، سست شدگی پاها شده و بینایی خود را از دست داده بود— علائمی که نشانه‌های بیماری ام‌اس می‌باشند.[۹۹] هر دو این موارد منجر به ارائه فرضیه «ژن وایکینگ» برای انتشار این بیماری شد.[۱۰۰]

آگوستوس فردریک دسته پسر شاهزاده آگوستوس فردریک، دوک ساسکس و بانو آگوستا مورای و نوه جورج سوم، که بین سال‌های (۱۸۴۸–۱۷۹۴) می‌زیسته، تقریباً به یقین دچار ام‌اس بوده‌است. دسته یادداشت‌هایی مفصلی را از دوران ۲۲ ساله بیماری خود نوشته‌است. یادداشت‌های وی از سال ۱۸۲۲ شروع می‌شوند و در سال ۱۸۴۶ پایان می‌پذیرد، با این حال دو سال پایانی زندگی وی نا معلوم مانده‌است. علائم بیماری وی از سن ۲۸ سالگی پس از مراسم خاک سپاری یکی از دوستانش با از دست دادن مقطعی بینایی خود (نابینایی فوگاکس) آغاز شد. در طول دورهٔ بیماری اش، وی دچار سستی در پاها، چلفتی دست‌ها، سستی دست‌ها، سر گیجه، اختلال در مثانه، و اختلال در نعوظ شدن شد. در سال ۱۸۴۴، وی شروع به استفاده از صندلی چرخ دار کرد. علی‌رغم بیماری اش، همواره نسبت به زندگی خوش بین بود.[۱۰۱][۱۰۲] یکی دیگر از موارد اولیه ام‌اس توسط شرح حال‌نویس بریتانیایی به نام دبیلیو ان پی باربلیون، نام مستعار بروس فردریک کامینگز که بین سال‌های (۱۹۱۹–۱۸۸۹) می‌زیسته به ثبت رسیده‌است. وی شرح مفصلی از تشخیص پزشکی و تلاش‌های خویش را به ثبت رسانیده‌است.[۱۰۲] شرح حال وی دز سال ۱۹۱۹ تحت عنوان «یادداشت‌های یک مرد ناامید» به چاپ رسید.[۱۰۳]

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

در حال حاضر تحقیقاتی برای یافتن درمان‌های مؤثرتر، بهتر، و قابل تحمل تر برای ام‌اس عودکننده-فروکش‌کننده در حال انجام است.
داروهای موجود درمان ام اس از نظر کاربرد به سه گروه اصلی تقسیم‌بندی می‌شوند:

۳. برای کنترل سیر بیماری: از این گروه می‌توان به انترفران‌ها، گلاتیرامراستات: (کوپاکسون)، میتوکسانترون (نوانترون)، ناتالی زوماب (TYSABRI)، داروی GILENYA (فینگولی مود) اشاره کرد.[۱۰۴]

درمان‌هایی برای زیرگونه‌های پیشرفت‌کننده؛ محافظت عصبی استراتژی ها؛ و درمان‌های مؤثر علامتی.[۱۰۵]
در بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰ چندین داروی خوراکی برای این بیماری به مصرف رسیده‌اند که انتظار می‌رود استفاده از آن‌ها رایج تر گردد.[۱۰۶] داروهای خوراکی دیگری نیز در حال آزمایش شدن می‌باشند، داروهایی نظیر لاکینیمود، که در حال حاضر پس از سپری کردن دوره ی‌های گذشته و بدست آمدن نتایج ترکیبی آن در حال سپری کردن فاز سوم خود می‌باشد.[۱۰۷] از سوی دیگر، مطالعات مشابهی به منظور بهبود تأثیر و سهولت استفاده از درمان‌های گذشته در حال انجام می‌باشند. این مطالعات شامل استفاده از داروهای ترکیبی جدید نظیر نسخه‌های پگیله‌شده اینترفرون- β-a۱، که امید است تا با دوزهای کمتری با همان تأثیر به بیماران داده شود.[۱۰۸][۱۰۹] انتظار می‌رود در سال ۲۰۱۳ درخواست تأیید داروی “پگ اینترفرون بتا-۱a” مورد تأیید قرار گیرد.[۱۰۹]پادتن‌های مونوکلونال نیز بسیار مورد علاقه متخصصان بوده‌اند. پادتن‌های مونوکلونال آلمتوزوماب، داکلیزوماب و CD۲۰ نظیر ریتوکسیماب اکرلیزوماب و افاتوموماب همگی نتایج مثبتی را نشان داده‌اند و به عنوان داروهای احتمالی در حال مطالعه شدن می‌باشند.[۷۴] استفاده این داروها بروز عوارض جانبی احتمالی خطرناکی را در پی داشته‌است، به ویژه از این عوارض جانبی می‌توان به عفونت‌های فرصت طلب اشاره داشت[۱۰۶] از جمله این آزمایش‌های می‌توان به انجام تست‌های پادتن‌های ویروس جی‌سی اشاره داشت که می‌تواند نشان دهد چه کسانی در هنگاه استفاده از داروی ناتالیزوماب در خطر لوکو انسفالوپاتی مالتی فوکال پیش رونده قرار می‌گیرند.[۱۰۶] اگرچه پادتن‌های مونوکلونال در آینده در درمان این بیماری تا اندازه‌ای نقش خواهند داشت، با این حال به خاطر خطرهایی که این دارو دارد این نقش بسیار اندک خواهد بود.[۱۰۶]
راهکار تحقیقاتی دیگر ارزیابی تاثیرگذاری ترکیبی دو یا چند دارو می‌باشد.[۱۱۰] دلیل اصلی استفاده از برخی از داروها در بیماری ام‌اس این است که این درمان‌ها مکانیسم‌های مختلفی را در بدن هدف می‌گیرند و از این رو استفاده از آن‌ها جنبه اختصاصی ندارد.[۱۱۰] استفاده از هم‌افزایی، که در آن‌ها یک دارو اثر داروی دیگر را بهبود می‌بخشد نیز ممکن است، اما ایرادهایی نیز ممکن است وجود داشته باشد مانند جلوگیری از عملکرد داروی دیگر یا وخیم تر شدن عوارض جانبی. .[۱۱۰] درمان‌های ترکیبی بسیاری مورد آزمایش قرار گرفته‌اند، با این حال هیچ‌کدام از آن‌ها نتایج مثبت قابل قبولی را در پی نداشته‌اند تا بتوان آن‌ها را به عنوان درمان مناسب ام‌اس قلمداد کرد.[۱۱۰]
گرچه تحقیقات بر روی محافظت عصبی و درمان‌های احیاکننده، نظیر درمان سلول بنیادین از اهمیت بسیاری برخوردارند، با این حال در حال سپری کردن مراحل اولیه خود هستند.[۱۱۱] همچنین، هیچ درمان مؤثری برای گونه‌های پیش رونده این بیماری وجود ندارد. بسیاری از داروهای جدید همچنین داروهای در حال تولید احتمالاً به عنوان داروهای درمانی پی پی ام‌اس (PPMS) یا اس پی ام‌اس (SPMS) مورد نظر خواهند بود.[۱۰۶]

محققین کانادایی با بکارگیری سلول‌های بنیادی موفق به درمان بیماری ام‌اس شدند. محققین دانشگاه اُتاوا کانادا با انجام آزمایش‌ها بالینی متوجه شدند که بازتقویتِ سیستم ایمنی بدن منجر به درمانِ ام اس می‌شود. نتیجهٔ آن منجر به شکل گیریِ سیستمِ ایمنیِ جدید برای بدن به وسیلهٔ این سلول‌های بنیادی شد که حافظه‌ای برای حمله به سیستم عصبی بدن نداشتند. با بکارگیری این تکنیک، ۲۴ بیمار که از اِم‌اِسِ شدید رنج می‌بردند، درمان شدند. همچنین در فرایندِ بعد از درمان نیز گزارشی از بازگشتِ ام اس ثبت نشد و در ۳۲۷ اسکنِ انجام گرفته از بیمارانِ ام اس در دورهٔ بعد از درمان، نشانه‌ای از ضایعه مغزی نیز مشاهده نشد.[۱۱۲] البته هنوز داروی آن به‌شکلِ فراگیر تولید نشده‌است.
داروی کلماستین یکی از کاندیداهای اصلی درمان این بیماریست.

در حالی که انتظار می‌رود معیار تشخیص بیماری در آینده نزدیک تغییری به خود نبیند، با این حال تلاش برای توسعه نشانگرهای زیستی که در فرایند تشخیص بیماری و همچنین پیشگیری از پیشرفت بیماری مؤثر می‌باشند در حال انجام می‌باشد.[۱۰۶] شیوه‌های جدید تشخیص که در حال بررسی می‌باشند شامل استفاده از ضد میلین پادتن‌ها، و مطالعات بر روی سرم و مایعات مغزی-نخاعی می‌باشند، اما هیچ‌کدام از این‌ها نتایج مثبت قابل اتکایی را به همراه نداشته‌اند.[۱۱۴]
در حال حاضر هیچ گونه بررسی آزمایشگاهی که بتواند فرایند پیش تشخیص را پیش‌بینی کند وجود ندارد. چندین راهکار امید بخش پیشنهاد داده شده‌اند که شامل: اینترلوکین-۶، اکسید نیتریک و ترکیب اکسید نیتریک، استئو پونتین، و فتوئین A- می‌شوند.[۱۱۴] از آنجایی که پیشرفت بیماری نتیجه تخریب نورون‌ها است، نقش پروتئین‌ها در نشان دادن از دست رفتن بافت‌های عصبی نظیر ناوک‌های عصبی، تائو و آستیلاس پارتات-ان در حال بررسی شدن می‌باشند.[۱۱۴] از طرف دیگر محققان به دنبال نشانگرهای زیستی هستند که می‌توانند تشخیص دهند چه بیمارانی به داروها پاسخ می‌دهند و چه بیمارانی پاسخ نمی‌دهند.[۱۱۴]
پیشرفت در شیوه‌های تصویربرداری عصبی نظیر برش نگاری با گسیل پوزیترون که به اختصار (پی ای تی) (PET) خوانده می‌شود یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی یا همان (ام آر آی) امیدهایی را برای تشخیص بهتر بیماری و پیشبینی‌های پیش تشخیص فراهم آورده‌اند، اگرچه مؤثر واقع شدن چنین پیشرفت‌هایی در عرصه پزشکی ممکن است چندین دهه به طول بینجامد.[۱۰۶] در خصوص شیوه ام‌آرآی لازم است ذکر شود که چندین شیوه وجود دارند که نشان داده‌اند در محیط تحقیقاتی مفید بوده‌اند و می‌توان از آن‌ها در عرصه پزشکی بهره برد، شیوه‌هایی نظیر توالی احیای وارونگی دوگانه، انتقال مغناطیسی، تنسور انتشار، و تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی.[۱۱۵] این شیوه‌ها برای بیماری ام‌اس نسبت به شیوه‌های فعلی مفصل تر می‌باشند، اما هنوز فاقد استانداردهای قوانین دست یابی و به وجود آوردن ارزش‌های معیاری می‌باشند.[۱۱۵] شیوه‌های دیگری در حال به وجود آمدن می‌باشند که شامل مواد حاجب می‌باشند که این مواد قادرند میزان سطوح ماکروفاژهای جانبی، تورم، یا اختلال عملکردی نورونی را اندازه‌گیری کنند،[۱۱۵] و شیوه‌هایی که رسوبات آهن را در بدن اندازه‌گیری می‌کنند و می‌توانند به عنوان تعیین‌کننده این ویژگی در ام اس، یا خون‌رسانی به مغز ایفای نقش کنند.[۱۱۵] همچنین ردیاب‌های پرتوی به کار رفته در برش نگاری با گسیل پوزیترون یا همان پی ای تی ممکن است به عنوان نشانگرهای فرایندهای تغییر داده شده نظیر تورم مغزی، آسیب‌شناسی غشای مغزی، آپوپتوزیس، یا دمیلیناسیون ایفای نقش کنند.[۱۱۶]

در سال ۲۰۰۸، جراح عروق به نام پائولو زامبونی این‌گونه بیان داشت که در بیماری ام‌اس رگ‌هایی که خون مغز را تخلی می‌کنند باریک می‌شوند. وی به این پدیده با نام نارسایی وریدی مغزی-نخاعی مزمن یا (سی سی اس وی آی) (CCSVI) اشاره کرد. این جراح در همه بیماران مبتلا به ام‌اس در مطالعه خود این نارسایی را مشاهده کرد، و بر روی آن‌ها عمل جراحی انجام داده، و پس از آن در تلویزیون برای اصلاح آن را «روش آزادسازی» نامید و ادعا داشت که ۷۳٪ از شرکت کنندگان در این مطالعه بهبود یافتند.[۱۱۷] نظریه وی توجه بسیاری از بیماران مبتلا به ام‌اس، به ویژه در کانادا، را در تلویزیون به خود جلب کرد. .[۱۱۸] از آنجایی که تحقیقات او نه غیر منطقی بوده‌است و نه کنترل شده، و از آنجایی که داده‌های فعلی فرضه‌های وی در خصوص علت اصلی بیماری را تأیید نمی‌کنند، نگرانی‌ها در خصوص تحقیقات وی افزایش یافته‌است.[۱۱۹] از سوی دیگر مطالعات بیشتر در این خصوص یا قادر به یافتن رابطه مشابه نبوده‌اند یا اینکه یافته‌های آن‌ها در خصوص علت اصلی بیماری بسیار ضعیف تر بوده‌است،[۱۲۰] که همین امر باعث شده تا با فرضیه وی به شدت مخالفت به عمل بیاید.[۱۲۱] «شیوه آزادسازی» به خاطر اینکه منجر به بیماری‌های خطرناک شده یا بدون اثبات مفید واقع شدن جان افراد را گرفته‌است به شدت مورد انتقاد قرار گرفته‌است.[۱۱۹] از این رو در سال ۲۰۱۳ برای درمان بیماری ام‌اس پیشنهاد نمی‌شود.[۱۲۲] تحقیقات بیشتر برای بررسی فرضیه (سی سی اس وی آی) (CCSVI) در حال انجام می‌باشند.[۱۲۳]

در پژوهشی که در سال ۲۰۱۳ انجام شد، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که مصرف بیش از حد نمک در رژیم غذایی می‌تواند با اختلال در سیستم ایمنی بدن و ایجاد بیماری‌های خود ایمنی مانند ام‌اس در ارتباط باشد. به عبارت دیگر مصرف بالای نمک باعث فعال‌سازی و تکثیر بیش از حد سلول هاTH17 می‌گردد که نوعی از کمک‌کننده‌های سلول T به‌شمار می‌روند که در برانگیختن پروتئین التهابی interleukin-17 نقش دارند. اما با این وجود یافتن عامل تغییرات مولکولی که باعث تکثیر بیش از حد TH17 می‌شود تا حدی ناشناخته مانده که علت این امر این است که در روش‌های مرسوم آزمایشگاهی برای فعال‌سازی سلول‌های ایمنی اغلب این سلول‌ها دستخوش تغییر و صدمه می‌شوند که همین امر نتایج تحقیق را مورد پرسش قرار داده‌است. با این وجود تیم تحقیقاتی بر این باورند که مصرف بالای نمک می‌تواند در پیشرفت روند بیماری نقش داشته باشد.[۱۲۴]

مطالعات نشان می‌دهد مصرف مکمل‌های ویتامین D برای بیماران مبتلا به ام‌اس مفید است. تحقیقات قبلی ارتباط ویتامین D و بیماری ام‌اس را اثبات کرده‌است؛ اکنون محققان بر این باورند که کاهش علایم بیماری و درمان با مکمل ویتامین D یک روش ارزان و ایمن است.[۱۲۵]
رژیم غذایی پرچرب(high-fat diet, HFD) ، منجر به القای التهاب مغزی و استرس اکسیداتیو می شود و مصرف غذای پرچرب، باعث افزایش شدت بیماری در بیماران MS می شود[121].

به بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس، ورزش‌های زیادی توصیه می‌شود که در ادامه به برخی از آن‌ها می‌پردازیم.

جدید ترین و موثر ترین روش درمان فوت دراپ و اسپاستیسیتی جهت بیمارانی با سیستم اعصاب محیطی سالم مانند بیماران ام اس MS، سکته CVA، همی پلژی، فلج مغزی CP و سایر بیماری های مشابه،استفاده از تحریک الکتریکی کارکردی (FES) میباشد. در این روش از جریان الکتریکی برای فعال کردن اعصاب منتهی به اندام‌های فلج شده استفاده می‌کند. این روش در فلج ناشی از آسیب طناب نخاعی، ضربه به سر (مغز)، سکتهٔ مغزی و دیگر اختلالات عصبی استفاده می‌شود.

دستگاه Walkaide ساخت آمریکا با قیمت 8300 دلار به صورت گسترده در سطح جهانی برای درمان دراپ فوت استفاده میشود. اخیرا یک شرکت دانش بنیان ایرانی دستگاهی مشابه در داخل ایران با نام دستگاه تیوان[۱۲۶] مدل T102 تولید کرده که جهت رفع اسپاسم و افتادگی پا (فوت دراپ) به صورت گسترده در ایران استفاده شده و مورد استقبال گسترده پزشکان و بیماران قرار گرفته است.

ورزش در آب خنک برای بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس ایدئال است. آب مانع از گرم شدن بدن می‌شود و این امکان را به آن‌ها می‌دهد تا یک سری از فعالیت‌هایی را که درمحیط خشکی قادر به انجام آن‌ها نیستند، انجام دهند. به کار بردن جلیقه نجات و تخته شنا می‌تواند گزینه‌های کمکی مناسبی برای بیماران باشد.

تمرین با وزنه و دستگاه‌های بدنسازی از گزینه‌های پیشنهادی است. توصیه می‌شود درابتدا تمرین را با وزنه‌های سبک‌تر یا حتی بدون وزنه شروع کند.

ورزش یوگا که ترکیبی از نفس کشیدن و حرکات آرام کششی است، می‌تواند بدن را آرام کند. بسیاری از بیماران که دچار سفتی عضلانی یا کاهش دامنه حرکاتی بودند، با انجام یوگا بهبودی خوبی را تجربه کردند.

این ورزش نیز مانند یوگا دارای تمریناتی است که سبب تقویت جسمانی و روانی می‌شود و به تازگی در بین بیماران رواج پیدا کرده‌است.

در گذشته عقیده بر این بود که ورزش سبب تشدید خستگی و ضعف عضلات در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می‌شود اما تحقیقات اخیر نشان داده‌است که انجام ورزش‌های هوازی، سبب بهبود کیفیت زندگی بیماران و کاهش علایمی مانند خستگی و ضعف می‌شود.

تمام حرکات یا ورزش‌هایی که سبب افزایش ضربان قلب و سرعت تنفس شود هوازی محسوب می‌شود. انجام ۱۵ دقیقه ورزش هوازی در روز مطلوب است. اگر با انجام ورزش‌های هوازی زود خسته می‌شوید می‌توانید حرکات را به سه بخش پنج دقیقه‌ای در طول روز تقسیم کنید.

121.Mørkholt, A. S., M. S. Trabjerg, M. K. E. Oklinski, L. Bolther, L. J. Kroese, C. E. J. Pritchard, I. J. Huijbers and J. D. V. Nieland (2019). “CPT1A plays a key role in the development and treatment of multiple sclerosis and experimental autoimmune encephalomyelitis.” Scientific reports 9(1): 1-11.

Atlas: Multiple Sclerosis Resources in the World 2008

Multiple sclerosis: national clinical guideline for diagnosis and management in primary and secondary care

“NDA 204063 – FDA Approved Labeling Text”

“NDA Approval”

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به بیمارستان شهداء گنبد کاووس می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2021 All Rights Reserved | shohada-hosp

Designed & Developed by : Yektaweb

تشخیص صحیح بیماری «مولتیپل اسکلروزیس» یا «ام.اس» چالشی است که حتی با اصلاح معیارهای تشخیصی و در دسترس بودن فناوری‌هایی مانند ام.آر.آی هنوز یک مشکل است.

۴۰ سال است که تشخیص نادرست‌ ام.اس مورد بحث دارد و همواره تعداد قابل توجهی از افراد به دلیل نبود آزمایش منفردی برای تشخیص قطعی این بیماری، به اشتباه مبتلا به ام. اس تشخیص داده می‌شوند.

مطالعه‌ای که ماه مه ۲۰۱۹ در مجله Multiple Sclerosis and Related Disorders منتشر شد، نشان داد که تقریبا از هر ۵ بیمار مبتلا به وضعیت‌های عصبی یک نفر به اشتباه مبتلا به ام.اس تشخیص داده می‌شود.
این تشخیص‌های خطا معمولا ناشی از این حقیقت است که هیچ آزمایش منفردی وجود ندارد که بتواند ام.اس را بطور قطع تشخیص دهد. همچنین همه افراد مبتلا، تمام علائم رایج ام.اس مانند همچنین بی حسی ، گز گز دست و پا ، درد ، خستگی و حساسیت به گرما را ندارند. همچنین موضوعی که تشخیص ام.اس را پیچیده‌تر می‌سازد این است که این علائم ممکن است شبیه علائم برخی وضعیت‌های دیگر باشد.

بیماری لایم

بیماری لایم یک عفونت باکتریایی است که از طریق نیش شپش منتقل می شود. علائم اولیه این بیماری شامل خستگی، تب، سردرد و درد عضلانی و مفاصل است. همچنین علائمی که دیرتر بروز می‌کنند می‌تواند شامل بی‌حسی و گزگز دست و پا و نیز اشکالات شناختی از قبیل از دست دادن حافظه کوتاه مدت و صحبت کردن باشد.

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

میگرن

میگرن یک نوع سردرد است که دردهای شدیدی ایجاد کند؛ حساسیت به نور، صدا و بو ، تهوع، استفراغ ، اختلال در دید، احساس سبکی سر و غش کردن از نشانه‌های این بیماری است.محققان در مطالعه ای که در ماه مه ۲۰۱۹ در مجله Multiple Sclerosis and Related Disorders منتشر شد متوجه شدند شایع‌ترین تشخیصی که ممکن است با بیماری ام.اس اشتباه شود، میگرن است.پیش از این مطالعه دیگری که آوریل ۲۰۱۶ در مجله Clinical Neurology and Neurosurgery منتشر شده بود نشان داد که سردردها – به ویژه میگرن- معمولا در افراد مبتلا به ام.اس بروز بالایی دارد. و براساس مطالعه‌ای که مارس ۲۰۱۹ در مجله Neurologia منتشر شده است، آنها همچنین به طور قابل توجهی با انواع دیگر درد ، و همچنین با افسردگی همراه هستند ، که در افراد مبتلا به MS بسیار شایع است. تشخیص میگرن دشوار است و پزشکان برای تشخیص این سردرد از همان ابزاری استفاده می کنند که برای تشخیص ام.اس استفاده می‌کنند که از جمله آنها گرفتن سابقه پزشکی و انجام معاینه دقیق عصبی است.

سندرم ایزوله رادیولوژی

افراد مبتلا به سندرم ایزوله رادیولوژی علائم بیماری ام.اس ندارند ، اما مشخص شده است که در مغزشان ضایعاتی وجود دارد که شبیه افراد مبتلا به ام.اس است. طبق اعلام فدراسیون بین المللی ام اس ، بسیاری از افراد مبتلا به سندرم ایزوله رادیولوژی بعداً به بیماری ام.اس پیشرونده مبتلا می‌شوند ، به همین دلیل محققان معتقدند که این بیماری ممکن است یک شاخص اولیه MS باشد. در حال حاضر هیچ دستورالعمل درمانی برای درمان سندرم ایزوله رادیولوژی وجود ندارد. مطالعه‌ای که ماه مه ۲۰۱۹ در نشریه MultipleMultiple Sclerosis and Related Disorders منتشر شد، نشان داد که حداکثر ۱۰ درصد از افرادی که تحت درمان ام.اس قرار گرفته بودند درحقیقت سندرم ایزوله رادیولوژی مبتلا بودند.

اسپوندیلوپاتی

اسپوندیلوپاتی مجموعه‌ای از اختلالات مهره‌های ستون فقرات است که در آن معمولاً مهره‌ها درگیر التهاب می‌شوند. علائم این اختلالات با بیماری ام.اس همپوشانی دارد و شامل درد مفاصل و خستگی می‌شود. مطالعه‌ای که ماه مه در مجله Cedars-Sinai منتشر شد، نشان داد که تقریباً ۷ درصد تشخیص‌های نادرست ام.اس واقعاً اسپوندیلوپاتی بودند.

نوروپاتی

براساس مطالعه Cedars-Sinai، نوروپاتی یا آسیب عصبی نیز می‌تواند به عنوان MS تشخیص داده شود. در حقیقت ، ۷ درصد از افراد مبتلا به نوروپاتی در این مطالعه به اشتباه مبتلا به MS تشخیص داده شدند.نوروپاتی معمولاً به «نوروپاتی محیطی» یا آسیب به سیستم عصبی خارج از مغز و نخاع (که سیستم عصبی مرکزی را تشکیل می‌دهد) اطلاق می شود. اعصاب محیطی، مغز و نخاع را به بقیه بدن متصل می‌کنند. نوروپاتی محیطی به ویژه در افراد مبتلا به دیابت شایع است، زیرا سطح بالای گلوکز خون به اعصاب محیطی آسیب می‌رساند. افراد مبتلا به نوروپاتی همانند افراد مبتلا به ام. اس ممکن است علائمی را مانند از دست دادن هماهنگی ، ضعف عضلانی یا مشکل در راه رفتن یا حرکت دادن بازوها یا پاها تجربه کنند. با این حال ، انواع مختلفی از نوروپاتی – حسی ، حرکتی و اتونومیک وجود دارد که هر کدام مجموعه‌ای از علائم خاص خود را دارند و بسیاری از آنها با علائم متداول بیماری ام.اس متفاوت است.

اختلالات تبدیلی و روانی

اختلالات تبدیلی و روانی وضعیتی است که در آن استرس روانی به یک مشکل جسمی – مانند کوری یا فلج – تبدیل می‌شود که هیچ علت پزشکی برای آن یافت نمی‌شود. در مطالعه‌ای که ماه سپتامبر سال ۲۰۱۶ در مجله Neurology منتشر شد ، ۱۱ درصد افرادی که به طور قطع یا احتمالاً به نادرست مبتلا به ام.اس تشخیص داده شده بودند در واقع دچار یک اختلال تبدیلی و روانی بودند.

طیف اختلالات نورومیلیت اپتیکا (NMOSD)

طیف اختلالات نورومیلیت اپتیکا، یک بیماری التهابی است که مانند مولتیپل اسکلروز به غلافهای میلین – پوشش محافظ فیبرهای عصبی – اعصاب نوری و نخاع حمله می‌کند. اما بر خلاف MS ،این بیماری معمولاً در مراحل اولیه خود به مغز آسیب نمی‌زند. علائم NMOSD می تواند شبیه MS باشد اما همچنین می‌تواند شامل از بین رفتن ناگهانی یا درد در یک یا هر دو چشم ، بی حسی یا از بین رفتن احساس در بازوها و پاها ، مشکل در کنترل مثانه و روده ها و استفراغ غیرقابل کنترل و سکسکه باشد.

لوپوس

لوپوس از دیگر بیماری هایی است که افراد مبتلا به آن ممکن است به اشتباه مبتلا به ام.اس تشخیص داده شوند. لوپوس یک اختلال خود ایمنی مزمن است که مانند ام. اس بیشتر زنان را مبتلا می سازد . این بیماری میتواند باعث درد عضلات ، تورم مفاصل ، خستگی و سردرد شود.

سکته مغزی

سکته مغزی هنگامی رخ می‌دهد که خون مداوم به بخشی از مغز نمی‌رسد و در نتیجه اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز برای زنده ماندن را دریافت نمی‌کند. علائم سکته مغزی معمولا به سرعت تکامل می‌یابد و شامل از بین رفتن است. از دست دادن احساس در اندام ، معمولاً در یک طرف بدن، مشکل در راه رفتن مشکل و مشکل در صحبت کردن که همه این علائم می‌تواند نشانه بروز ام واس یا تشدید آن باشد.

در این زمینه بخوانید:

کمردردهایی که نشانه ابتلا به یک بیماری جدی‌ترند

داروخانه‌ای که می‌توان در آشپزخانه پیدا کرد

کمبود ویتامین B۱۲

کمبود ویتامین B۱۲ می‌تواند موجب بروز ابتلا به علائمی مانند خستگی، سردرگمی ذهنی و بی حسی و سوزن شدن در دست و پا شود. دلیل این است که ویتامین B۱۲ در متابولیسم اسیدهای چرب مورد نیاز برای حفظ غلاف میلین نقش دارد. کمبود ویتامین B۱۲ با یک آزمایش خون ساده قابل شناسایی است.

منبع : EVERYDAY HEALTH

ام اس چگونه تشخیص داده میشود
0

ام اس چگونه تشخیص داده میشود

مقدمه

فهرست