ذهن چگونه کار میکند

ذهن (به عربی: عقل)، مجموعه ای از توانایی‌های فکری است که شامل هوشیاری، تصورات، ادراک، تفکر، قضاوت، زبان و حافظه می‌شود و معمولاً آن را وجود توانایی هوشیار بودن و اندیشه تعریف می‌کنند. ذهن دربرگیرنده قدرت تصور، تشخیص و قدردانی است و مسئولیت پردازش احساسات و عواطف را برعهده دارد که منجر به عملکرد و نوع رفتار افراد می‌شود.[۱]

از دیرباز بررسی اجزا، تشکیل دهنده ذهن و خصوصیات انحصاری آن در فلسفه، مذهب، روانشناسی و علوم ادراکی مرسوم بوده‌است.

یکی از سوالات بارز در این زمینه در ارتباط با طبیعت ذهن مسئله ذهن و جسم می‌باشد که به بررسی ارتباط ذهن با جسم (مغز) می‌پردازد. دیدگاه‌های قدیمی تر از قبیل دوالیزم (اعتقاد به دوگانگی) و ایده‌آلیزم (آرمانگرایی)، ذهن را غیر جسمانی می‌دانند. نظرات جدید اغلب بر فیزیکالیزم (اصالت فیزیک) و فانکشنالیزم (کاربرد گرایی) متمرکزند که باور دارند ذهن همانند مغز در برابر پدیده‌های فیزیکی از قبیل فعالیتهای عصبی تقلیل پذیر است. اگرچه دوالیزم و ایده‌آلیزم هنوز هم حامیان بسیاری دارند. سؤال دیگر در این زمینه این است که کدامیک از موجودات قابل داشتن ذهن هستند. (کتاب دانشمند جدید هشت سپتامبر ۲۰۱۸ صفحه ده). به عنوان مثال، آیا ذهن منحصر به انسانهاست و برخی یا همه حیوانها؟ تمام موجودات زنده؟ آیا تمام آنها ذهنی با خصوصیات دقیق و قابل توصیف دارند؟ یا داشتن ذهن مختص به بعضی ماشینهای ساخته دست بشر است؟[۲]

طبیعت ذهن هرچه که باشد، توافق عموم بر این است که ذهن موجودات را قادر می‌سازد تا به آگاهی درونی برسند به خصوص در محیط پیرامونشان برای دریافت و پاسخ به محرکهای عامل و برخوداری از هشیاری که شامل تفکر و احساسات می‌شود.[۳]

در سنتهای مذهبی و فرهنگی متفاوت، درک مفهوم ذهن گوناگون است. برخی داشتن ذهن را منحصر به انسانها می‌دانند در حالیکه برخی دیگر (مثل انیمیزم و پانپسیخیزم) داشتن ذهن را به موجودات غیر زنده، حیوانها و خدایان نسبت می‌دهند. یک سری از مکاتب قبلی ذهن را (که بعضاً به جای آن از کلمات روح و جان استفاده می‌کردند) با نظریه‌های زندگی بعد از مرگ یا فلسفه انتظام گیتی ربط می‌دادند. به عنوان مثال در اصول زرتشت، بودا، افلاطون، ارسطو، یونان باستان، هند و بعدها اسلام و فیلسوفان قرون وسطی در اروپا و فیلسوفهای ذهنی مهم اعم از افلاطون، پاتانیالی، دکارت، لیبنیز، لوک، بکرلی، هام، کنت، هگل، شوپنهاگ، سرل،دنت، فودور، ناگل و چالمرز. روانشناسانی از قبیل فروید و جیمز و دانشمندان کامپیوتری از قبیل ترنینگ و پوتنام نظریات نافذی دربارهٔ طبیعت ذهن ارایه داده‌اند. امکان اذهان درموجودات غیر زنده درمقوله هوش مصنوعی مورد بررسی قرار می‌گیرد که در ارتباط با فیزیولوژی دستگاه عصبی و نظریه اطلاعاتی کار می‌کند تا به راهی دست یابد تا ماشینهای غیر زنده بتوانند اطلاعات را به نوعی مشابه ویا متفاوت با پدیده ذهنی بشر پردازش کنند.[۴]ذهن چگونه کار میکند

ذهن به صورت سیالی از خود آگاهی نیز به تصویر کشیده شده، جایی که ادراک حواس و پدیده فکری همواره در حال تغییر هستند. خواص تشکیل دهنده ذهن مورد بحث قراردارند. بعضی از روانشناسان ادعا می‌کنند که فقط عملکردهای فکری «برتر» علی‌الخصوص منطق و حافظه، ذهن را تشکیل می‌دهند. از این نظر احساساتی نظیر عشق، تنفر، ترس و لذت در طبیعت درونی و ابتدایی ترند و به همین دلیل می‌بایست متفاوت از ذهن در نظر گرفته شوند.[۵]

آگاهی چیست؟ چه چیز واقعا باعث می‌شود که از دندان‌درد رنج ببریم یا رنگ آسمان را آبی ببینیم؟ برای بسیاری از متفکران، ظهور آگاهی چیزی در ردیف یک معجزه و یک معمای حل‌نشدنی است. چگونه یک فرایند عصبی در مغز موجب آگاهی می‌شود؟ فایده آن چیست؟ آیا مغز انسان نمی‌تواند محرک‌های دریافتی از محیط را پردازش کرده و واکنش نشان دهد بدون آنکه تجربه آگاهانه در مغز شکل گیرد؟ محققان بسیاری اخیرا تلاش کرده‌اند تا پرده از راز آگاهی بردارند، اما متأسفانه بسیاری از گفته‌ها و نوشته‌های آنان غیرقابل درک و معماگونه است. استیون جی. گولد زمانی نوشت: انسان خردمند شاخه کوچکی بر درخت حیات است. این شاخه کوچک، خوب یا بد، شگفت‌انگیزترین کیفیت جدید در تاریخ جانداران پرسلولی را رقم زده است. ما موفق به کشف آگاهی شدیم با همه عوارضش، از هملت تا هیروشیما. گولد سایر جانداران را فاقد آگاهی می‌داند. اما گروهی دیگر از دانشمندان معتقدند که بعضی از حیوانات نیز آگاهی دارند. برخی فکر می‌کنند که اگر جانوری بتواند خودش را در آینه تشخیص دهد دارای آگاهی خواهد بود. اما برخی دیگر می‌گویند حتی همه انسان‌ها نیز دارای آگاهی نبوده و نیستند. برای مثال جولیان جینز ادعا می‌کند که آگاهی یک پدیده جدید است و یونانیان باستان در زمان هومر یا عبریان در زمان موسی فاقد آگاهی بودند. دنیل دنت نیز تا حدی با این ادعا همدل است و می‌گوید آگاهی به‌‌طور عمده محصول انقلاب فرهنگی است و در دوران کودکی آن‌ را می‌آموزیم و اینکه آگاهی یک مجتمع عظیم از میم‌هاست. واژه میم ابداع ریچارد داوکینز است و به مفهوم عناصر قابل تقلید فرهنگی است. اما آیا واقعا سایر جانوران و حیوانات همانند خوابگردان یا مرده متحرکی هستند که فاقد آگاهی است؟ آیا سگ‌ها مهر و محبت به صاحب خود را احساس نمی‌کنند؟ اگر به آنها سوزن بزنیم، از درد رنج نمی‌برند؟ آیا موسی در ذهنش هیچ تجربه آگاهانه‌ای از شوری نمک و سرخی آتش نداشت؟ آیا کودکان می‌آموزند تا آگاه شوند همان‌گونه که می‌آموزند تا موهای خود را مد روز کوتاه کنند؟ آنهایی که در مورد آگاهی قلم‌فرسایی می‌کنند قطعا ابله نیستند و می‌دانند چه می‌گویند. اما مشکل این است که واژه آگاهی دارای معانی مختلفی است و اگر خواننده نداند کدام مفهوم از آگاهی مورد نظر گوینده است، به آسانی گمراه می‌شود. در این گفتار قصد ندارم تعریف جدیدی از آگاهی ارائه دهم، اما تلاش می‌کنم گره کلاف درهم‌تنیده وجوه مختلف آگاهی را کمی باز کنم. گاهی اوقات منظور از آگاهی همان هوش است. احتمالا استیون جی. گولد از واژه آگاهی در این مفهوم استفاده کرده است. اما از آن که بگذریم، سه تعبیر دیگر که بیشتر تخصصی هستند برای آگاهی ارائه شده است که زبان‌شناسی به نام جکنداف و فیلسوفی به نام ند بلاک آنها را به خوبی از هم تمیز داده‌اند. اولین تعبیر از آگاهی، علم به خویشتن است. یک موجود هوشمند می‌تواند از وجود خودش اطلاع داشته باشد، همان‌گونه که از وجود سایر اشخاص و اشیاء اطلاع دارد. اگر او از درد رنج می‌کشد، با خودش فکر می‌کند: هی، این من هستم که دارم رنج می‌برم. شاید عجیب به نظر آید، ولی بسیاری از متفکران وقتی از آگاهی صحبت می‌کنند، در واقع این تعبیر از آگاهی را مدنظر دارند که باید به آن خودآگاهی بگوییم. یعنی مغز انسان مدلی از جهان می‌سازد که شامل مدلی از خویشتن نیز هست. یا به تعبیری می‌توانیم بگوییم که شخص بر فهم و درک خود اشراف دارد. در چنین تعبیری، خودآگاهی پدیده چندان مرموزی نیست. چیزی است در ردیف سایر مباحث در حوزه درک و حافظه. اگر من می‌توانم برای هر فردی در جهان خارج مجموعه‌ای از داده‌ها را در مغزم بایگانی کنم، چرا نتوانم مجموعه‌ای از اطلاعات را به خودم اطلاق کنم؟ زیاد سخت نیست مدلی از عملکرد مغز بسازیم که به اطلاعات مربوط به خودش نیز دسترسی دارد. حتی می‌توانیم یک ربات را به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کنیم که خودش را در آینه تشخیص دهد، همان‌گونه که هر چیز دیگری را تشخیص می‌دهد.

دومین تعبیر از آگاهی، دسترسی به اطلاعات است. به عنوان مثال، من از شما می‌پرسم: در چه حالی؟ و شما برایم تعریف می‌کنید که روزتان چگونه گذشته است. از شادی‌ها و رنج‌های خود برایم می‌گویید، اما نمی‌توانید به من بگویید که چه آنزیم‌هایی در معده شما یا چه هورمون‌هایی در خون شما ترشح می‌شود. آن اطلاعات در دسترس شما نیست. تصور کنید که کل اطلاعات موجود در سیستم عصبی در دو مخزن جداگانه قرار دارد. سیستم‌های پردازشگری که زیربنای تفکر منطقی، تصمیم‌گیری و صحبت‌کردن را می‌سازند به محتویات یکی از دو مخزن دسترسی دارند. این مخزن از جمله شامل محصول نهایی سیستم بینایی و محتویات حافظه کوتاه‌مدت نیز هست. اما سیستم‌های فوق به محتویات مخزن دوم دسترسی ندارند. این مخزن از جمله شامل اطلاعاتی است که به واکنش‌های خودکار، فرمان‌های حرکتی و سایر فرایندهای مشابه مربوط است. از طرف دیگر می‌دانیم که همان اطلاعات قابل دسترس نیز در نقاط مختلف مغز به‌طور پراکنده قرار گرفته‌اند. سیستمی که قرار است به این اطلاعات دسترسی پیدا کند باید قادر باشد نقاط متعدد و پراکنده‌ای را در مغز به یکدیگر پیوند دهد. احتمالا این سیستم شامل مدارهای گسترده‌ای است که چند ناحیه در قشر مغز، لوب پیشانی و تالاموس را به هم پیوند می‌دهند. اما عملکرد این سیستم چگونه است؟ اگر به عکسی نگاه کنید که شامل تعداد زیادی مربع و فقط یک دایره باشد، شما دایره را به‌راحتی پیدا می‌کنید. اگر به عکسی نگاه کنید که حاوی تعداد زیادی مربع سبز و فقط یک مربع قرمز باشد، شما به‌راحتی مربع قرمز را پیدا می‌کنید. مغز شما به‌گونه‌ای فرگشت یافته است که ورودی‌های سیستم بینایی را به سرعت و به‌طور موازی پردازش می‌کند تا یک اختلاف واضح در رنگ یا شکل را سریع پیدا کند. اما اگر عکسی حاوی تعداد زیادی مربع سبز و دایره قرمز باشد که در هم مخلوط شده‌اند و شما بخواهید یک مربع قرمز را در میان آنها پیدا کنید، پردازشگرهای موازی در مغز شما با مشکل مواجه می‌شوند. شما مجبورید هر جزء از عکس را جداگانه بررسی کنید تا مربع قرمز را بیابید. مغز انسان حدود ۲۰‌ درصد از کل انرژی مصرف‌شده در بدن را به خود اختصاص می‌دهد و قابل درک است که اگر قرار بود مغز ما محدودیت فعلی در پردازش موازی را نداشته باشد، به مقادیر عظیمی از انرژی و حافظه نیاز داشت که در دسترس نیست. طبیعت راه دیگری برای غلبه بر این کمبود یافته و در کنار پردازش موازی، سیستمی را گسترش داده است که اطلاعات را در بسته‌های مجزا به حافظه کوتاه‌مدت آورده و به‌ صورت متوالی پردازش کند. تفکر منطقی و توانایی حل مسئله محصول عملکرد چنین سیستمی است. ما برای حل مسائل غامض، ابتدا اطلاعات غیرضروری را کنار می‌گذاریم، مسئله را به اجزای کوچک‌تر تقسیم می‌کنیم، توجه خود را به یک جزء معطوف می‌کنیم، اطلاعات مرتبط با آن را از نواحی مختلف مغز جمع‌آوری کرده و فقط همان جزء را پردازش می‌کنیم؛ سپس نتایج به‌دست‌آمده از پردازش قسمت‌های مختلف را مقایسه کرده و سعی می‌کنیم آنها را به شکلی به هم متصل کنیم که نتیجه قابل درک و مفیدی به دست بدهد. بسیاری از دانشمندان معتقدند که چنین مدلی از پردازش اطلاعات بسیار مشابه آگاهی عمل می‌کند. هنگامی که ما از چیزی آگاه هستیم، قسمت‌های متعددی در مغز ما روی آن عمل می‌کنند. ما نه‌تنها خط‌کشی را که روبه‌روی ماست می‌بینیم، بلکه می‌توانیم خصوصیات و کاربردهای خط‌کش را توصیف کنیم، آن را برداریم و متوجه شویم که برای خاراندن پشتمان هم مناسب است. قبلا گفتیم که مغز ما همواره مدلی از خویشتنِ ما می‌سازد و آن را در مرکز مدلی که از جهان خارج ساخته است، قرار می‌دهد. پردازش اطلاعات و ساخت مدلی از خویشتن هم‌زمان رخ می‌دهند و این توهم را ایجاد می‌کنند که یک مدیر اجرائی در جایی در مغز قرار گرفته است که بر پردازش اطلاعات نظارت کرده و تصمیم نهایی را اتخاذ می‌کند. اما چنین تصوری از خویشتن در سال‌های اخیر از زوایای مختلف مورد حمله قرار گرفته و بسیاری آن را فقط یک توهم می‌دانند. از آن که بگذریم، تقریبا تمام مظاهر و تجلیات آگاهی را می‌توانیم در قالب تئوری دسترسی و پردازش اطلاعات توضیح دهیم. آنچه باقی می‌ماند و توضیحی برایش پیدا نمی‌شود حسی است که از آگاه‌بودن به ما دست می‌دهد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. احساس و تجربه ذهنی سومین تعبیر از آگاهی با احساس و تجربه آگاهانه سروکار دارد. در بخش قبل در مورد آگاهی و دسترسی به اطلاعات صحبت کردیم. آیا امکان دارد که احساسات و دسترسی به اطلاعات دو روی یک سکه باشند؟ آیا امکان دارد که دسترسی به اطلاعات باشد، ولی تجربه آگاهانه شکل نگیرد؟ یک مثال کمیاب نوعی بیماری کوری است که ناحیه کورتکس بصری در مغز آسیب می‌بیند، ولی بقیه دستگاه بینایی آسیبی ندیده است. بیمار به جدیت می‌گوید که قادر نیست ببیند، ولی اگر شیئی را مقابلش قرار داده و از او بخواهید که در مورد اندازه یا مکان شیء حدس بزند، او غالبا موفق عمل می‌کند. اما مثال‌هایی از این دست بسیار کمیاب هستند و تقریبا در همه موارد که می‌شناسیم، تجربه ذهنی و دسترسی به اطلاعات ملازم یکدیگرند. بنابراین شاید ما به تئوری جداگانه‌ای احتیاج نداشته باشیم که دلایل فرگشتی برای پیدایش احساس و تجربه ذهنی را توضیح دهد. شاید احساسات یک کیفیت اضافی در نوعی از پردازش اطلاعات است و آنچه باید توضیح دهیم این است که چگونه ممکن است پردازش اطلاعات به تجربه ذهنی منجر شود. چنین تئوری‌ای باید به پرسش‌هایی از این دست پاسخ گوید: ۱- اگر زمانی بتوانیم پردازش اطلاعات در ذهن انسان را در یک کامپیوتر بسیار قدرتمند شبیه‌سازی کنیم، آیا آن کامپیوتر دارای آگاهی خواهد بود؟ ۲- اگر به‌جای کامپیوتر، تعداد بی‌شماری از انسان‌ها، برای مثال کل جمعیت کشور چین را آموزش دهیم تا اطلاعات خاصی را در ذهن خود حفظ کرده و همان مراحل پردازش اطلاعات را تکرار کنند، آیا نوعی آگاهی عظیم در سراسر کشور چین شکل خواهد گرفت که مستقل از آگاهی تک‌تک مردم چین است؟ آیا امکان دارد که آگاهی جمعی ملت چین در رنج و عذاب باشد، درحالی‌که هر یک از مردم چین شاد باشند؟ ۳- آیا امکان دارد که تجربه ذهنی شما از رنگ قرمز با تجربه ذهنی من از رنگ سبز یکی باشد؟ ۴- آیا زامبی فلسفی می‌تواند وجود داشته باشد؟ موجودی همانند انسان که تمام رفتارهای انسان را از خود نشان می‌دهد، ولی هیچ تجربه آگاهانه‌ای در ذهنش شکل نمی‌گیرد؟ ۵- اگر تمام اطلاعات مغزمان را اسکن کرده و به مجموعه‌ای از مولکول‌ها منتقل کنیم، آیا آگاهی‌مان منتقل شده است؟ ۶- آیا خفاش‌بودن احساس خاصی دارد؟ آیا سوسک‌ها از جفت‌گیری لذت می‌برند؟ آیا کِرمی که بر قلاب ماهیگیری است، در خاموشی خود از درد فریاد می‌کشد؟ ۷- اگر یکی از یاخته‌های عصبی مغز شما را با تراشه کامپیوتری که عملکرد کاملا مشابهی دارد تعویض کنیم، آیا در رفتار و احساس شما تغییری ایجاد می‌شود؟ اگر بقیه یاخته‌های مغزتان را نیز به مرور عوض کنیم چه؟ آیا شما هیچ تفاوتی احساس خواهید کرد؟ تئوری ذهن محاسباتی که جنبه‌های مختلف عملکرد ذهن را توضیح می‌دهد، درحال‌حاضر جوابی برای پرسش‌های فوق ندارد. اما هیچ تئوری دیگری هم نداریم که جوابی ارائه کند. من می‌توانم به اصول مکتب اثبات‌گرایی توسل کنم و بگویم که ادعای آزمون‌ناپذیر، ادعایی بی‌معنی است. آیا وجود احساس را می‌توان به آزمون گذاشت؟ یک‌بار فیلسوفی به نام جورج رِی به من گفت که در جوانی و پس از یک حادثه رانندگی، هیچ حسی در ذهنش شکل نگرفته است. او می‌گوید که از آن زمان تاکنون یک زامبی فلسفی بوده است. من حدس می‌زنم که او مزاح می‌کند، ولی نکته مهم این است که هیچ راهی وجود ندارد تا ادعای او را مورد آزمایش قرار دهیم. اندیشمندان بسیاری نظیر دنیل دنت نتیجه می‌گیرند که احساسات چیزی جز یک توهم ادراکی نیست. همین ‌که تمام فرایندهای عصبی و محاسباتی مربوط به آگاهی را شناسایی کردیم، چیز مرموزی باقی نخواهد ماند که بخواهیم آن را توضیح دهیم. بی‌معنی است که ادعا کنیم چیزی به نام احساس بدون توضیح باقی مانده است، درحالی‌که تمام تجلیات آن را توضیح داده‌ایم. اما نبود یک توضیح علمی برای احساسات به این معنی نیست که آنها وجود ندارند. من شک ندارم که دارای احساسات هستم، همان‌طور که شک ندارم دارای یک بدن فیزیکی هستم و ما نمی‌توانیم حس و تجربه آگاهانه را به پردازش اطلاعات تقلیل دهیم، چراکه قوانین اخلاقی ما بر آن بنا شده است. ما قبول می‌کنیم که شکنجه‌کردن یک فرد عملی به‌شدت غیراخلاقی و ضدانسانی است، ولی همان حکم را در مورد اوراق‌کردن یک ربات صادر نمی‌کنیم. اگر کتاب ذهن چگونه کار می‌کند را تا آخر بخوانید، به شما خواهم گفت که راز حس آگاهانه به ظن من چیست.

منبع: روزنامه شرق

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *ذهن چگونه کار میکند

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.

دریچه‌ای به جهان علم و فناوری

آنچه امروز اینترنت می خوانیمش و توانایی های خارق العاده ای چون دستکاری نتایج انتخابات آمریکا و زیر و رو کردن اقتصاد را دارد زمانی شبکه ای بسیار کوچک با تنها چهار گره بود و صرفا در دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس، موسسه تحقیقاتی استنفورد، دانشگاه سانتا باربارا و دانشگاه یوتا میشد به آن دسترسی پیدا کرد. نخستین پیام هم که در تاریخ ۲۹ اکتبر سال ۱۹۶۹میلادی از طریق این شبکه ارسال شد، صرفا شامل دو حرف می شد: LO.

علومستان می کوشد با بیان یافته های جدید و حقایق علمی به ساده ترین شکل ممکن، خوانندگان خود را هر چه بیشتر با فضای جهان امروز آشنا کند. علومستان علاوه بر بیان مطالب علمی و تاریخ علوم سعی دارد مخاطبین خود را با دانشگاه‌ها٬ مجلات و مراکز مهم علمی نیز آشنا سازد.

تمامی حقوق برای علومستان محفوظ است

ذهن چیست – ذهن، در منظر صاحب نظران، دارای درجات و مقیاس های متنوع و متفاوتی می باشد و به زبان ساده تر بسیاری هنوز هم بر این عقیده اند که ذهن اساسا توسط تجارب از شعور و ادراک و اندیشه هوشمند شالوده ریزی می شود و از ویژگی هائی چون، آگاهی، شناخت، تعقل، تخیل، حافظه، هیجان و احساس، دقت، ظرفیت و توانائی و استعداد برای ایجاد ارتباط و همرنگ شدن همراه با فرایند های ناخود آگاه برخوردار می باشد.

نظریه های مرتبط با ذهن و کنش ها و کاربرد های آن گسترده و فراوان و متنوع است و حکیمان و فیلسوفان و فرزانگان عهد باستان از زرتشت گرفته تا افلاطون و ارسطو و شماری از خردورزان اسلامی نیز در این باره عقاید و نظریات گونه گونی ابراز داشته اند که هنوز هم مورد بحث محافل علمی و فلسفی می باشد.

 

ذهن چیست – به عنوان مثال تئوری نوافلاطونی، مبحث ماده را در قضیه روح و در ارتباط با ذهن مطرح می کرد و آن را فناناپذیر و آسمانی می دانست و تفکر انسانی را جزئی از اصول ثابت و قواعد تغییر ناپذیر کائنات و جهان به شمار می آورد. هر چند گروهی از روان شناسان استدلال می کنند که این کنش های متعالی فکر هستند که ساختار ذهن – به ویژه حافظه و عقلانیت – را می سازند و در این فراگرد، احساساتی همانند – عشق، نفرت، کینه، حسادت، ترس و شادی – در ردیف احساسات پست، ابتدائی و ذهنی در طبیعت و ذات انسان جای می گیرد و اصولا خاستگاه آنها از ذهن جدا و تفکیک می شود تا در یک ردیف طبقه بندی نگردد و به عبارتی احساس و عقل در کفه ترازو قرار نگیرد.ذهن چگونه کار میکند

 

شماری ذهن را هم تراز فکر شمرده اند. فکری که در سر جای می گیرد، به نجوا و گفتگو با انسان می پردازد و احیانا ساختار و شالوده خود را تغییر می دهد و یا تصمیمی دیگر می گیرد و یا درباره موضوعی دو ذهنیت پیدا می کند. احساسی که تنها خود فرد مالک آن می باشد و کسی دیگر به حریم آن راهی ندارد و در اینجاست که گفته می شود ذهن هرکس تنها به خود وی تعلق دارد و آدمی در واقع مالکی است که کلید دروازه این ملک را تنها خود دارد و بس.

 

 

ذهن چیست – به هر تقدیر، هرکس با ذهن و ضمیر ناخود آگاه و با چنین نیرو و استعدادی زاده می شود؛ گرچه هرگز نمی تواند به نحو احسن و به طور کامل از تمامیت آن استفاده نماید. هر چند افرادی که به بهترین وجه قادر به بهره بردن از آن می شوند، همانی خواهند شد که آرزو داشتند همان بشوند: مثلا به مال و ثروت برسند و یا در کسب و کار و شغل و پیشه خود به موفقیت دست یابند و بر حریفان و رقیبان غلبه کنند و اساسا زندگی بهتری را برای خود رقم بزنند.

به هر حال، آدمی با هر تجربه ای که توسط حواس پنجگانه خود کسب می کند، آن را در ضمیر باطن و در رده مشخص و مخصوص آن بایگانی می کند تا بموقع در آینده از آن بهره برداری نماید. پهنه ذهن بسیار گسترده است و از فعالیت های فراوان و متنوعی بر خوردار می باشد و وظایف سنگین و خطیری چون فکر، تفکر، حافظه، تخیل، و آگاهی و ادراک بر عهده دارد ؛ در زیر اجمالا به آنها می پردازیم:

فکر: فکر نوعی فعالیت ذهنی است که به انسان امکان می دهد تا نسبت به اشیاء و اصولا محیط و جهان پیرامونی، ادراک و حس پیدا کند و راه و روش هائی برگزیند که هدف ها، نیازها، وابستگی ها، دلبستگی ها، طرح ها، نقشه ها، نتایج، گرایش ها، خواست ها و آرزوها و تصمیم هایش منطبق باشد.

 

 

تفکر: اندیشیدن را نوعی خودآگاهی و معرفت والا و ‌متعالی ذهنی دانسته اند و تجزیه و تحلیل فرایندهای تفکر، بخشی از روان شناسی آگاهی و ادراک است که رابطه عمیقی با ظرفیت و توانائی انسان – از حیث ساخت و استفاده از ابزار ها و فهم و درک علت و معلول و پاسخ و واکنش معنادار – در برابر جهان‌ و مسائل آن دارد.

حافظه: قابلیت و استعداد حفظ و ضبط و نگاهدارای خاطرات، تجربه ها، معلومات، داده ها و اطلاعات و یادآوری آنها را دارد. پژوهش مبحث حافظه در قرن نوزده و بیست، آن را در رده روان شناسی خودآگاهی و یکی از ستون های اصلی دانش موسوم به شناخت علم اعصاب – روان شناسی خودآگاهی و علم اعصاب – قرار داد.

تخیل: نوعی فعالیت ایجاد، خلق موقعیت و فراخوانی و یادآوری رویدادهای تازه، دانش و معلومات جدید، تصویرها، ایده ها و سایر انگاره ها و پندارها و برخی کنش های درونی و ذهنی – خواه از طریق تجربه مستقیم و یا خنثی و منفعلانه – می باشد. اصطلاحی فنی که معمولا در روان شناسی برای فراینده زنده ساختن مفاهیمی که قبلا در حس ادراک وجود داشته است. موضوعاتی که قبلا در ذهن تصویر شده اند و آن را نوعی چشم ذهن نامیده اند؛ دیده ای که قادر است آینده احتمالی را بر پهنه خیال ترسیم نماید و مسائل را از جنبه های مختلف نظاره کند و آنچه را ادراک کرده، به روش خاص خود در آن دگرگونی هائی ایجاد کند و بر پایه تخیلات خود، واکنش و پاسخ مقتضی به رخدادها و شرایط موجود نشان دهد و راه و روش تازه ای برگزیند.

شعور: جنبه هائی از ذهن است که فکر را بر می انگیزد تا به اندرون و ضمیر راه یابد و اساسا از توانائی و استعداد ایجاد رابطه بین فرد و محیط پیرامونی وی برخوردار می باشد. شعور همواره موضوع تحقیق و مطالعه فلسفه و ذهن، روانشناختی، علم اعصاب، و خودآگاهی بوده است. برخی از فیلسوفان، شعور را به شعور ذاتی و شعور اکتسابی که امکان دستیابی به معلومات جهانشمول را میسر می سازد و به هر حال خود نیز گونه ای تجربه ذهنی به شمار می رود، منتسب می کنند.

به هر روی، با تغییر راه و روش زندگی و پراکندن افکار منفی و مزاحم و دست و پاگیر است که می توان راه درست زندگی کردن را آموخت و به کج راهه سقوط نکرد و قدرت ذهن ناخودآگاه را برای خوب و خوش و شاد و آرام زیستن بکار گرفت. ذهن توانمند در طول قرون همواره یار و مددکار آدمی برای پیشرفت و نیل به سعادت و رستگاری بوده است. کاری که بزرگان و فرزانگان در قرن های متمادی انجام دادند و تاریخ بشریت را با بهره گیری از قدرت ناخودآگاه ضمیر باطن متحول ساختند.

آندرو کارنگی می گوید: من تا عمر دارم، طعم فقر و بدبختی را نخواهم چشید؛ زیرا مالک فکر و ذهن خودم هستم و هرچه خواسته ام تا به حال، برایم فراهم کرده است. این قدرت آسمانی که در ذات و نهاد بشر است، هرچه را آرزو کند، برایش مهیا می کند و آفتابی است که بر همگان یکسان می تابد.

 

لطفا پس از مطالعه نظر خود را در مورد این مقاله بنویسید. با تشکر مدیریت سایت

 

لطفا با لایک این مطلب ما را دلگرم و حمایت کنید.

بنام خداوباسلام
من مطالعه کردم مطالب بسیارکاربردی بودممنون اززحمات

درود بر شما دوست عزیز

مطالب جالبی بود. بالاترین سرعت در علوم طبیعی سرعت نور است ولی سرعت ذهن آنقدر زیاد است که درکمترین زمان میتواند بعد زمان ومکان بینهایت را درنوردد.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

هر چیزی در این دنیا دو بار آفریده می شود یک بار در ذهن و بار دیگر در دنیای ماده آفریده خواهد شد، برای رسیدن به موفقیت باید ابتدا آن را باور کرد و قبل از باور به موفقیت باید خود را باور کرد. انگیزه بخشیدن و ایجاد روحیه عالی خط مشی ریلکس سام وان می باشد، با ما همراه باشید…

آیا حساب کاربری ندارید؟

%PDF-1.3
%
23 0 obj
>
endobj
xref
23 63
0000000016 00000 n
0000001607 00000 n
0000002125 00000 n
0000002332 00000 n
0000002579 00000 n
0000002815 00000 n
0000003021 00000 n
0000003433 00000 n
0000003671 00000 n
0000003821 00000 n
0000004295 00000 n
0000004443 00000 n
0000005128 00000 n
0000005329 00000 n
0000005542 00000 n
0000006062 00000 n
0000006266 00000 n
0000006305 00000 n
0000006327 00000 n
0000008708 00000 n
0000008730 00000 n
0000010891 00000 n
0000011131 00000 n
0000011504 00000 n
0000011716 00000 n
0000011872 00000 n
0000011894 00000 n
0000013391 00000 n
0000013413 00000 n
0000014829 00000 n
0000014851 00000 n
0000016231 00000 n
0000016439 00000 n
0000016802 00000 n
0000017038 00000 n
0000017190 00000 n
0000017212 00000 n
0000018594 00000 n
0000018616 00000 n
0000020076 00000 n
0000020098 00000 n
0000021422 00000 n
0000042596 00000 n
0000043973 00000 n
0000045786 00000 n
0000048451 00000 n
0000048651 00000 n
0000064657 00000 n
0000065437 00000 n
0000068114 00000 n
0000068192 00000 n
0000072151 00000 n
0000075178 00000 n
0000075389 00000 n
0000076779 00000 n
0000077135 00000 n
0000079738 00000 n
0000080160 00000 n
0000080363 00000 n
0000080680 00000 n
0000082606 00000 n
0000001700 00000 n
0000002104 00000 n
trailer
]
>>
startxref
0
%%EOF

24 0 obj
>
endobj
84 0 obj
>
stream
Hb“`f“[` Ȁ

0