روانشناسی کودک یک ونیم ساله

کودکان نوپا، زمانی کار خود را به بهترین نحو ممکن انجام می دهند، که بدانند والدین از آنها چه انتظاری دارند. حال این انتظارات می تواند زمان حمام رفتن یا خوابیدن باشد، یا عواقبی که از یک رفتار بد نصیب شان خواهد شد

کودکان با کتابچه های راهنما بزرگ نمی شوند. کودکان نوپایی که سرشار از انرژی هستند و مشتاق به تجربه ی هر چیزی که شما به آنها ارائه می دهید، ممکن است در واقع به دنبال فریب والدین خود باشند. حال به نُه اشتباه والدین اشاره می کنیم، که باید سعی کنند در مقابل این کودکان نوپا، مرتکب آنها نشوند.

بیشتر بدانید : 7 اشتباه والدین در حرف زدن با کودکان

کودکان نوپا، زمانی کار خود را به بهترین نحو ممکن انجام می دهند، که بدانند والدین از آنها چه انتظاری دارند. حال این انتظارات می تواند زمان حمام رفتن یا خوابیدن باشد، یا عواقبی که از یک رفتار بد نصیب شان خواهد شد. هر چه این انتظارات سازگارتر و قابل پیش بینی تر باشند، کودک نوپای شما به احتمال بیشتر، انعطاف پذیرتر و دلپذیر تر خواهد بود.روانشناسی کودک یک ونیم ساله

تا جایی که برای تان مقدور است، کودک را با خط مشی منظم تربیت کنید و با نظم با او برخورد کنید. اگر والدین ( یا دیگر مراقبان )، با یکدیگر موافق و یکدل نباشند، سازگاری می تواند به یک چالش تبدیل شود. اگر کودکی غذای خود را روی زمین بریزد یا در زمان تعیین شده نخوابند، نمی دانیم که چه نوع عکس العملی، بهترین عکس العمل می باشد؟!!!

تمرکز بر روابط خانوادگی بسیار لذت بخش و باب میل است اما برخی والدین در انجام این کار افراط می کنند. دکتر توماس فالِن، روان شناس بالینی می گوید : ” کودکان، سپری کردن اوقات را با یکی از والدین، بسیار دوست دارند. اختصاص دادن زمانی برای کودکان به طور مجزا، برای والدین نیز بسیار سرگرم کننده می باشد؛ زیرا مجبور نیستند تا با رقابت و هم چشمی دو کودک با یکدیگر کلنجار روند”.

روش مناسب برای سپری کردن زمان با یک کودک نوپا، چه روشی است؟ فالِن، این طور پاسخ می دهد: “بسیار ساده است؛ روی زمین بنشینید و با او بازی کنید. هنگامی که می خواهد بخوابد، برای او قصه بگویید یا کتابی را که دوست دارد، برایش بخوانید”.

بیش از حد کمک کردن برخی از والدین در انجام هر کاری به کودکان هم می تواند مشکل ساز باشد؛ هنگامی که کودک برای انجام دادن کاری بسیار کوچک دچار مشکل می شوند، والدین با سرعت به آنها نزدیک شده و کارشان را انجام می دهند.

مادر یا پدر محترم، قبل از انجام این کار لحظه ای فکر کنید: اگر بخواهید برای هر کاری، از جمله پوشیدن یک لباس، یا حل کردن یک پازل، به کودک کمک کنید، در واقع این پیام را به او می دهید، که تو هیچ کاری را نمی توانی انجام دهی- به عبارت دیگر، تو کودکی بی کفایت و نا لایق هستی. بِتسی براون، نویسنده ی کتاب تو رئیس من نیستی، این طور می گوید: “والدینی که در انجام هر کاری به کودک کمک می کنند و سعی می کنند تا بر خرابکاری های خود و اشتباهاتش به طور غیر منطقی سرپوش بگذارند، در واقع در تربیت کردن کودکانی متکی به خود، با مشکلات عدیده ای مواجه خواهند شد”

براون می گوید: “باید به کودکان خود یاد دهیم که چالش ها را تحمل کرده و با آنها مبارزه نمایند. البتّه، تشویق و تمجید، اصلاً کار اشتباهی نیست. او را تشویق کنید. بگویید، تو می توانی از پس این کار بر آیی”.

بیش از حد صحبت کردن با کودکان نوپا، معمولاً ایده ی فوق العاده ای محسوب می شود. اما نه هنگامی که این کودکان رفتار نامناسبی از خود نشان می دهند. تصور کنید که مادری به کودک 2 ساله اش که کلوچه می خواهد، جواب منفی می دهد. کودک به خاطر این نه، هیاهو به پا کرده و سر و صدا راه می اندازد.

مادر برای کودک توضیح می دهد، که الان زمان خوردن شام است. کودک به هر صورتی تلاش می کند تا کلوچه را به دست آورد؛ از سوی دیگر، مادر هم تلاش دارد که کلوچه را به کودک ندهد. حال مادر بار دیگر تلاش می کند تا علت ندادن کلوچه را به کودکی که گریه می کند، توضیح دهد. این کار باعث کلنجار رفتن دو طرف با یکدیگر، و در نهایت سرخوردگی مادر و کودک شود. فالِن می گوید: “صحبت کردن می تواند منجر به الگویی شود که ما آن را الگوی صحبت کردن- متقاعد کردن- بحث کردن- فریاد زدن- کتک زدن، می نامیم. کودکان، بزرگسالانی در بدن کودکانه نیستند. آنها افرادی منطقی نیستند، و نمی توانند آنچه را که شما برایشان می گویید و توضیح می دهید، جذب کرده و برای خود تجزیه و تحلیل نمایند”.

روش هوشمندانه برای مطرح کردن این قانون، چیست؟ فالِن می گوید: هنگامی که به کودک خود می گویید، تا کاری را انجام دهد، درباره  آن صحبت نکنید و تماس چشمی برقرار نسازید. اگر کودک نافرمانی کرد، به صورت کلامی به او هشدار دهید، یا آنکه تا عدد سه بشمارید. اگر کودک باز هم تعلل نمود و کاری را که گفتید، انجام نداد، به او زمان دهید یا منتظر پیامد فوری این کار باشید؛ اما هرگز توضیح ندهید.

فقط غذاهایی را درست کنید، که کودک دوست دارد. آیا کودک نوپای شما فقط مرغ کباب شده و سیب زمینی سرخ کرده، می خورد؟ آیا او تنها شیرینی را دوست دارد؟ اگر رژیم غذایی کودک، تنها بر مبنای غذاهایی باشد که او دوست دارد، در برابر غذاهای دیگر از خود مقاومت نشان خواهد داد. بسیاری از والدین، بسیار دیر متوجه این موضوع می شود.

کودک تان را تشویق کنید تا مانند بچه ای خوب رفتار کند. آلتمَن می گوید: “درصد زیادی از کودکان تمایل زیادی برای امتحان کردن غذاهای جدید دارند؛ البته اگر ببینند مامان و بابا از خوردن این غذاها لذت می برند. اگر با خوردن یک لقمه عقب کشیدند، کمی از غذا را در ظرف شان بگذارید. برخی کودکان قبل از پذیرفتن یک غذا، باید چند بار آن را امتحان کنند”. اگر کودک نوپای شما با ناخونک زدن غذا می خورد، خیلی نگران نباشید؛ بیشتر کودکان همین طور هستند”. “بچه ها دوست دارند با غذا کلنجار رفته و با آن بجنگند؛ اگر بخواهید به خاطر این رفتار آنها داد و فریاد راه اندازید، مطمئن باشید فقط مشکل را پیچیده تر می کنید”.

اما پیشنهاد او : تا زمانی که چیزی در بشقاب کودک برای خوردن وجود دارد، نگران نباشید. به خود اجازه ندهید تا تبدیل به آشپز همیشگی او تبدیل شوید.

خلاص شدن از تختخواب بچه ( گهواره ) ، گاهی برای پدر و مادران معضل می شود . این تختخواب ها سبب می شوند تا عادات خوب، در کودک تقویت شود. کودکی که به سرعت درون تخت واقعی قرار گیرد، با مشکلات عدیده ای در خوابیدن و در تختخواب ماندن، روبه رو می شود. و ممکن است در نهایت شما را بیدار نموده و بخواهند کنار شما بخوابند.آلتمَن می گوید: “برخی مادران خود را فرسوده می کنند، زیرا هر شب کنار کودکان خود می نشینند تا او بخوابد. آنها نمی دانند که علت این الگو، خود آنها می باشند”.

چه زمانی باید از تختخواب بچه ( گهواره ) رها شویم؟ هنگامی که کودک خود از این تخت خسته شد و از شما خواست تا آن را عوض کنید؛ یا زمانی که شروع به بالا رفتن از آن کردند. برای بیشتر کودکان سنین 2 تا 3 سالگی بهترین زمان می باشد. یا زمانی که قد کودک حدود 90 سانتی متر شد.

آموزش توالت رفتن را زود شروع کنید. برخی از والدین، زمانی که می خواهند به کودک نوپای خود توالت رفتن را یاد دهند، این کار را با گول زدن او شروع می کنند. و اگر کودک کمی از الگویی که والدین برایش چیده اند، منحرف شود، با تنبیهی سخت مواجه خواهد شد. این امر می تواند منجر به جنگ قدرت بین والدین و کودک شود.

آلتمن می گوید: ” کودکان توالت رفتن را یاد می گیرند، زمانی که از آمادگی کافی برای یادگیری برخوردار باشند. نباید در این کار، عجله کنیم”. اما می توانید مقدمات این کار را آماده کنید. توالت را به کودک نوپای خود نشان دهید. استفاده از آن را برای او توضیح دهید. اگر کودک به سن 4 سالگی برسد و هنوز هم پوشک باشد، آن وقت چه؟ آلتمن می گوید: “نگران نباشید؛ هیچ کودکی تا به امروز، با پوشک وارد دانشگاه نشده است”.

به کودک اجازه ندهید تا زمان زیادی را پای تلویزیون بنشیند. کودکان نوپایی که زمان زیادی را صرف دیدن تلویزیون می کند، بعداً با مشکلات عدیده ای در یادگیری مواجه خواهند شد. مطالعات نشان داده است کودکان زیر دو سال، قادر به درک آنچه که در صفحات تلویزیون و مانیتور می بینند، نیستند.

کودکان نوپای خود را با خواندن، و کارهای خلاقانه ی دیگر، سرگرم کنید. با کودک خود صحبت کنید و او را تشویق کنید تا علاوه بر حرف زدن، گوش هم بدهد. آلتمن می گوید: “هر چه بیشتر کودک خود را از تلویزیون دور نگه دارید، بسیار بهتر است”.

تلاش برای متوقف ساختن خشم برخی از والدینی که  نگران هستند کودک غیر قابل کنترل شود ، سبب می شود تا آنها والدینی ناکارا و بی کفایت به نظر آیند. اما همه ی کودکان، گاهی اوقات خشمگین می شوند. هنگامی که کودکی خشمگین شود، صحبت کردن با او کاری بی فایده می باشد. حتی اگر این اتفاق در خیابان و محلی عمومی بیافتد. بروان می گوید: “هنگامی که در مکان عمومی هستید و باید با کودک خود سر و کله بزنید، احساس می کنید که تحت قضاوت قرار گرفته اید. در این زمان آدم احساس می کند لامپی بر سرش قرار دارد که اعلام می کند، تو والدی بی کفایت و نالایق هستی”

والدین باید به یاد داشته باشند که کودک و نظراتش اهمیت بسیار بیشتری نسبت به نظرات افراد دیگر دارد، بخصوص غریبه ها. اگر مردم، خیره به شما نگاه کنند یا مشاوره ای ناخواسته ارائه دهند، به سادگی لبخند بزنید و چیزی شبیه به این بگویید: اووه، خدای من؛ چیزی شبیه به این اتفاق را به یاد می آورید؟ سپس کودک منتظر را بردارید و به مکانی خلوت و دور از انظار عمومی بروید. تا بدین ترتیب بتوانید خشم کودک را کنترل کرده و او را آرام کنید. می توانید کودک را در آغوش گرفته و بقیه ی روز را با او سپری کنید.

بیشتر بدانید : اگر کودک 6 ساله دارید حتما بخوانید

بیشتر بدانید : 7 نکته کلیدی در برخورد با کودک لجباز

بیشتر بدانید : 13 نشانه یک پدر و مادر سمی که بسیاری آن را نمی دانند!!

بیشتر بدانید : 5 حرف غلط که نباید به کودکتان بگویید

بیشتر بدانید : 8 رفتار غلط والدین با کودک شان که به بن بست می رسد

بیشتر بدانید : 10 نکته در آرام کردن کودکان لجباز

 گردآوری: گروه سبک زندگی سیمرغseemorgh.com/lifestyleمنبع : salamatnews.com

All Rights Reserved – © 2019 | باز نشر مطالب پورتال سیمرغ تنها با ذکر نام و آدرس seemorgh.com مجاز می باشد.

راهنمای علمی تربیت کودک و نوجوان

خصوصیات کودک یک ساله

خصوصیات کودک یک ساله

خصوصیات مرحله نوپایی کودکان یک تا سه ساله

روانشناسی کودک یک ونیم ساله

در اولین جشن تولد دیگرفرزند ما نوزاد نخواهد بود بلکه به مرحله ای که اصطلاحا دوران نوپایی گفته می شود وارد شده است.

خصوصیت دوره اول نوپایی که از یک سالگی تا پایان دو سالگی است شامل موارد زیر است.

کودک در این دوره راه رفتن را آموخته است ولی در بیان خواسته های خود دچار مشکل است و همین امر سبب می شود تا کودک زود عصبانی شود.

کودک در این دوران بسیار کنجکاو است و دائما در تلاش است تا محیط اطراف را مورد کاوش قرار دهد و یاد گیری خود را افزایش دهد.

آنها باید اشیاء پیرامون خود را لمس کنند، بچشند، نگاه کنند وبا گوش دادن به صدای بهم خوردن اشیاء ، آنها را مورد ارزیابی قرار دهند.

انجام کارها را به تنهایی می پسندند ولی چون مهارت لازم را ندارند مرتب خرابکاری می کنند.

خصوصیات کودک یک ساله

کنجکاوی ، مزاحمت و خرابکاری جزء جدایی ناپذیر این دوره رشدی محسوب می گردد. به دلیل اینکه در صدد بدست آوردن اسقلال خود هستند با همه کس و همه چیزبه مخالفت بر می خیزند.

مهمترین کوشش آنها برای دستیابی به استقلال است و شاید به همین دلیل است اکثر کودکان در این سن تقریبا به هیچ نظمی پایبندی ندارند.

این رفتارها، رفتارهای عادی کودک در این دوران به حساب می آید آنها را به حساب بدرفتاری و یا ناسازگاری کودک خود نگذارید. اگر این اطلاعات ساده را بدانید این مرحله را آسانتر پشت سر خواهید گذاشت. کافی است در این دوران اشیاء خطرناک را از دسترس کودک خارج کنید ، تا دائما مجبور نباشید به او “نه” بگویید.

سعی کنید تعداد “نه” های خود را به حد اقل برسانید شما در طول روز ده عدد کارت ” نه” در اختیار دارید و در صورتی که بیشتر از این تعداد بکار ببرید کودک شما آنها را اجرا نخواهد کرد.

در این دوره شما قادر نخواهید بود نظم خاصی را به کودک بیاموزید و اگر بیش از حد توان به کودک خود فشار بیاورید به او آسیب خواهید رساند .

خصوصیات کودک یک ساله

بیاد داشته باشید کودک در این دوران کمتر قادر است با اسباب بازی های خود بازی کند و بیشتر در صدد بازی با اشیاء واقعی خانه ، خصوصا وسایل آشپزخانه است .

رعایت نظم و ترتیب در این سن به عاداتی همچون خواب و تغذیه محدود می شود . سعی کنید ساعات این دو را به شکلی منظم کنید که کودک بتواند برنامه خود را پیش بینی کند.

بهترین دوره برای آموزش توالت ، حدود دو و نیم سالگی است . در این رابطه باید گفت که این آموزش اگر چه به نظر ساده می رسد ولی پیچیدگی های خاصی دارد و توصیه می کنم والدین حتما در این خصوص آموزشهای لازم را دیده باشند تا از آسیب های احتمالی که کودک ممکن است در این مسیر ببیند جلوگیری به عمل آید.

خصوصیات کودک یک ساله

در این دوره کودک بهتر سخن می گوید و خواسته های خود را بیان می کند . تا حدودی برای حرف بزرگتر ها ارزش قائل است ، از همکاری با والدین لذت می برد ، دقایقی قادر خواهد بود با اسباب بازی های خود بازی کند و خود را سر گرم بازیهای خیالی نماید.

“خود محوری” خصوصیت بارز این دوره به حساب می آید . ولی قوانین را باید در این دوره ( از دو سالگی به بعد) برای کودک یاد آوری کنید و در صدد اجرای قوانین بر آییم و قوانین را شفاف و روشن و به اختصار به آنها یاد آوری کنید.

در این دوره قادر خواهید بود از” جدول تربیتی ” به خوبی برای درونی کردن رفتارهایی که خواهان انجام آنها در کودک هستید استفاده نمایید.

 گردآورنده: سارا گودرزی

دپارتمان کودک و مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا 

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

رفتار صحیح در مقابل جیغ و فریادهای کودک ۲ ساله

۱۳۹۲/۰۳/۱۰

–
۹۵۴۸۱ بازدید

انتشار اینترنتی مطالب یا چاپ در نشریات دانشجویی با ذکر منبع موجب امتنان است.
نقل مطالب در دیگر نشریات با اطلاع این مجموعه و ذکر منبع بلامانع است.
برای چاپ در کتب، کسب اجازه کتبی الزامی است.
اداره مشاوره و پاسخ نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها

:ضمن تشکر از بازدید شما، لطفا ایمیل آدرس و کلمه عبور را وارد کنید

توجه : ایمیل خود را وارید نمایید تا کلمه عبور جدید برای شما ارسال شود .

‘);

// alert(WindowObject.document);
// WindowObject.document.writeln(DocumentContainer.innerHTML);
// WindowObject.document.styleSheets = this.document.styleSheets;
// WindowObject.document.write(”);

WindowObject.document.close();
WindowObject.focus();
WindowObject.print();
WindowObject.close();

}

0