چطورامام علی هرشب شیر میذاشته دره خونه فقرا

هنگامي كه امير مؤمنان علي(ع) زمام حكومت را به دست گرفت، جامعه اسلامی از ارزش ها و دستاوردهای دوران رسول خدا(ص) فاصله بسیار گرفته و دچار نابسامانی های فراوانی شده بود. از مهم ترین این نابسامانی ها شکاف روز افزون طبقاتی بود، چرا که سنت نبوی(ص) در تقسیم بیت المال رعایت نمی شد[1]؛ بیشترین سهم اموال دولتی و غنایم جنگی به گروهی متنفذ و یا وابسته به خاندان خلافت و نیز کارگزاران حکومتی اختصاص داده می شد و تنها، سهم ناچیزی از آن به توده اکثریت مردم می رسید. نتیجه این تبعیض، ایجاد اختلاف طبقاتی شدید و نارضایتی عجیب بود.
   
بنابراین، مشكل اساسی اقتصادی جامعه اسلامی، مساله كمبود درآمد ملی نبود؛ همه نابسامانی‏ ها از نحوه توزیع ثروت سرچشمه می ‏گرفت.
 علی(ع) برای حل معضلات اقتصادی، تمام تلاش خود را بر توزیع عادلانه بیت ‏المال و تقسیم منصفانه درآمد ملی – همانند زمان رسول خدا(ص)- مصروف داشته و بهای زیادی نیز در این راه پرداختند.
ابن ابى الحديد از قول ابو جعفر اسكافى آورده است كه روز دوم پس از بيعت با على (ع) آن حضرت به منبر رفت و خطبه ‏اى ايراد كرد.
در آن خطبه راه و رسم خود را كه ادامه سيره پيامبر(ص) بود مشخص نمود و مساوات در تقسيم سرانه بيت المال را اعلام كرد. همين سخنان نخستين چيزى بود كه خوگرفتگان به تبعيض ‏ها آن را خوش نداشتند و همين موجب كينه و مخالفت با امام(ع) شد.
آن حضرت(ع) به صراحت فرمود:من شما را به راه روشن پيامبرتان (ص) خواهم برد و به آن چه فرمان داده شده ‏ام درباره شما عمل خواهم كرد، اگر به آن چه مى‏خواهم [تن سپاريد و] مستقيم شويد و [البته‏] از خدا بايد يارى جست. بدانيد كه موضع من نسبت به رسول خدا (ص) پس از رحلت او همچون موضع من در دوران زندگى اوست. [2]
 همین موضع را در خطبه ‏اى چنين فرمودند:« دفاتر حقوق و عطايا را [كه پیشتر بر ملاك‏هاى طبقاتى تعيين شده بود] از بين بردم و مانند رسول خدا (ص) سرانه را به مساوات تقسيم كردم و آن را در دست توانگران قرار ندادم.»[3]
هنگامی که از سوی اطرافیان و نزدیکان خود مورد اعتراض قرار گرفتند،فرمودند:« امّا اعتراضى كه شما در امر تقسيم بيت المال به طور مساوى (بر من) دارید، حكمى نبوده كه به رأى خود صادر كرده باشم يا مطابق خواسته دلم باشد؛ بلكه من و شما مى دانيم اين همان دستورى است كه پيامبر خدا(ص) آورده و انجام داده است.»[4]
لذا حضرت(ع) محكم و استوار بر سيره مساوات ايستاد و با وجود همه مخالفت ‏ها، سرانه بيت المال را به صورت تساوى ميان همگان تقسيم كرد و تبعيض‏ هاى گذشته را زدود و ميان خودی و غیر خودی، عرب و غير عرب تفاوت نگذاشت زیرا توزیع ناعادلانه درآمدهای ملی، معضل فقر و تنگدستی جامعه اسلامی را در پی داشت.
امام علي (ع) در مورد فقر و بيچارگي دوران پيش از خود مي فرمايد:«به هر سو كه مى خواهى نگاه كن ! آيا جز فقيرى كه با فقر دست به گريبان است، يا ثروتمندى كه نعمت خدا را كفران كرده … شخص ديگرى را مى بينی؟»[5]
 امیرمومنان علی(ع) که وارث چنين وضعيتي بود. برای ریشه کن کردن فقر و تنگدستی تلاش فراوان کردند. زیرا به خوبی می دانستند که اقتصاد با اعتقادات و دین مردم ارتباط مستقیم  دارد.ایشان در این رابطه می فرمایند:« فقر نيمى از كفر است.»[6]
و به فرزندش(محمد حنفيه) فرمودند:« فرزندم! من از تهيدستى بر تو هراسناكم، از فقر به خدا پناه ببر، كه همانا فقر، دين انسان را ناقص، و عقل را سرگردان مى كند، و عامل دشمنى است.»[7]
از این رو، آن حضرت(ع) يكي از اهداف حكومت را «اصلاح چشمگير وضعيت مردم و آباداني شهرها» برشمردند.[8]
امام در فرمان خود به مالک برخی نكات و راهکارهای اقتصادي اشاره مي كنند: پيش از آنكه به فكر درآمد و گرفتن وجهى از مردم باشى به فكر آبادى و عمران و ايجاد منبع درآمد براى مردم باش؛ مردم بايد درآمد داشته باشند تا بتوانند به حكومت كمك كنند. زيرا بدون آبادانى و ايجاد اشتغال براى مردم ، هرگز نمى توان از مردم كمك گرفت و اگر كسى بدون رسيدگى به وضع درآمدى و اشتغال براى جامعه ،فقط به فكر گرفتن ماليات و عوارض باشد ، شهرها را به ويرانى تبديل خواهد كرد، و مردم را (در اثر گرانى و ندارى ) نابود خواهد ساخت ، و سرانجام حكومت ، پايگاه مردمى خود را نيز از دست خواهد داد.[9]

منابع:[1]- طبري،تاريخ الأمم و الملوك،تحقيق:محمد أبو الفضل ابراهيم،بيروت،دار التراث،1387-1967،چاپ دوم،ج3،صص164-165.
[2]- ابن أبي الحديد،شرح نهج البلاغة،تحقیق:محمد أبو الفضل إبراهيم،دار إحياء الكتب العربية – عيسى البابي الحلبي وشركاه،1378 – 1959 م ،چاپ اول،ج7،ص36
[3]- کلینی،الکافی، تحقيق: علي اكبر غفاری،طهران،دارالکتب الاسلامیه،134،چاپ چهارم،ج8،صص60-61.
[4]- نهج البلاغه، كلام 205.
[5]- نهج البلاغه ، خطبه 129.
[6]- مجلسی،بحارالانوار، تحقيق: علي اكبر غفاری،بیروت،موسسه الوفاء، 1403 – 1983 م،چاپ دوم،ج75،ص12.
[7]- نهج البلاغه ، حكمت 311.
[8]- نهج البلاغه ، خطبه 131.
[9]- نهج البلاغه ، نامه  31.

اما در مورد سوال اصلی شبهه کننده یعنی شیر بردن درب خانه فقراء

لذا گزارشات تاریخی و روایی فراوانی داریم آن حضرات نان و خرما بر در خانه فقرا می بردند. اینکه نویسنده و طراح این شبهه،بصورت قطعی و مسلم اینگونه وانمود کرده است که آن حضرت همه شب و فقط شیر برای فقرا می بردند،ناشی از جهل و نادانی او یا برآمده از  ذهن بیمار  اوست. لذا مناسب است به چند نمونه از کمکهای امام علی(علیه السلام) به نیازمندان اشاره کنیم تا طراحان اینگونه شبهات،متوجه شوند که اینگونه نبوده است،آن حضرت فقط هر شب برای فقرا می برده اند تا با ذهن بیمارشان آمار تعداد ظرف لازم برای اینکار را بررسی کنند و با شطنت و خباثت بدنبال این باشند که اصل اعمال و سیره نورانی مولای متقیان امیرمومنان امام علی(علیه السلام) را زیر سوال ببرند:

در سخاوت آن امام بس که اعداء عدو ایشان، یعنی معاویه، در مورد ایشان می گوید: اگر علی، خانه ای از طلا و خانه ای از کاه را مالک شود، طلا را بیشتر تصدق می دهد تا هیچ از آن نماند(1). «الفضل ما شهدت به اعدا» فضیلت آن است که دشمنان نیز به آن گواهی دهند.

راوی می گوید: نزد امام صادق (علیه السلام) بودم که نام امیر المؤمنین نزد او به میان آمد. امام صادق بسیار او را ستودند، آنگاه فرمودند: همانا وی از دارایی خویش هزار بنده خرید و در راه خدا و برای رهایی از دوزخ، آزاد کرد که بهای آن را از دسترنج خود و عرق پیشانی خویش تهیه کرده بود.(3) هرگاه ثروتی دست امیر المؤمنین (علیه السلام) می رسید فقرا و تهیدستان را با خبر می ساختند و پس جمع شدن آن ها، پول ها را از دست راست به دست چپ خویش می ریختند و می فرمودند: «ای درهم های زرد و سفید، غیر مرا فریب دهید». آنگاه همه ی آن ها را بین محرومین تقسیم می کرد و سپس دو رکعت نماز شکر می خواند(2).

اما اینکه این را از باب کرامت بدانیم،چند نکته قابل توجه است:

1. اولا ما در مورد تاریخ و حوادث و اتفاقات تاریخی باید بر اساس گزارشات موجود ،اظهار نظر کنیم.در موضوع مورد بحث ما گزارشی نداریم که امام علی(علیه السلام) همه شب برای فقرا شیر می بردند.طراحان شبهه با مسلم و قطعی فرض کردن،چیزی که مستندات تاریخی ندارد و محاسبات خودشان بدنبال زیر سوال بردن و انکار اصل کمک به فقرا در سیره معصومین(علیهم السلام)،بخصوص مولای متقیان امام علی(علیه السلام) هستند. پس ما باید با مراجعه به تاریخ و ارائه مستندات تاریخی،این نقشه شیطانی و بافته ذهن بیمارشان را از اساس خنثی کنیم.

2. کسی منکر این نیست که ائمه(علیهم السلام) با اذن و اراده و قدرت الهی می توانستند کراماتی نشان دهند و به فرموده شما امام علی(علیه السلام) هم می توانست با کرامت بگونه ای رفتار کنند که ظرفهای شیر پر شوند.ولی اولا قرار نبوده و نیست خداوند و اولیای برگزیده اش از طریق معجزه و کرامت امور را پیش ببرند.ثانیاً بر فرض آن حضرت به اذن الهی و از باب کرامت چنین کاری می کرد،آن وقت این کار چه ارزشی داشت؟ائمه(علیهم السلام) بعنوان الگوی بشریت باید همچون بشر و بر اساس امور عادی رفتار کنند تا بتوانند بعنوان کاملترین الگو برای ما معرفی شوند و ما موظف به پیروی از آن بزرگواران شویم.لذا وقتی امیر مومنان و دیگر ائمه(علیهم السلام) اینگونه به نیازمندان کمک می کردند و خودشان زنبیل نان و خرما بر دوش می گرفتند و به خانه فقرا می بردند،ما هم باید با تأسی از آن انسانهای کامل در راه کمک به نیازمندان تلاش کنیم. حال اگر این کمک توسط ائمه(علیهم السلام) با کرامت و معجزه صورت می گرفت،الگو شدن آنها برای ما اصلا معنا و مفهوم و ارزشی نداشت.

 

 پی نوشت‌ها:

1. تاریخ مدینه دمشق، ابن عساکر، موسسه المحمودی، بیروت، لبنان، بخش امام علی ج3 ص76 شماره1109.

2. قمی، شیخ عباس،منتهی الآمال، ج1،ص289،قم، هجرت، 1374ش.

3. شیخ صدوق، امالی، ص169،تهران، کتابفروشی اسلامیه،1380ق.

اما درباره برکت در غذا:

هنگامی که آیه (و انذر عشیرتک الاقربین  بر رسول خدا(ص) نازل گردید، آن حضرت مرا به حضور طلبید و فرمود:
علی! از من خواسته شده که بستگانم را به پرستش خدای یکتا دعوت کنم و از عذاب الهی برحذر دارم. … (اکنون از تو می‌خواهم که مقدمات آن را فراهم کنی) برای این کار یک صاع طعام (تقریباً سه کیلو گندم) تهیه کن و با افزودن یک ران گوسفند بر آن غذایی طبخ کن و قدحی نیز از شیر پر کن، آنگاه پسران عبدالمطلب را گرد آور تا من با ایشان گفتگو کنم و مأموریت خویش را به آنها ابلاغ نمایم.
من آنچه حضرت دستور داده بود، فراهم کردم و سپس فرزندان عبدالمطلب را به مهمانی او فرا خواندم. آنها چهل مرد بودند. در میان آنها عموهای پیغمبر: ابوطالب، حمزه، عباس و ابولهب نیز حضور داشتند.
به دستور رسول خدا(ص) سفره گسترده شد و غذایی را که تهیه کردم بودم، آوردم.چون بر زمین نهادم رسول خدا(ص) تکه‌ای گوشت برگرفت و با دندانهای خود تکه تکه کرد و در اطراف ظرف غذا ریخت، و سپس فرمود: به نام خدا برگیرید و (بخورید).
پس همگی خوردند (و سیر شدند) چندانکه دیگر نیازی به خوراکی نداشتند.من همین قدر می‌دیدم که دستها (ی بسیاری) به سوی غذا دراز می‌شود و از آن می‌خورند (اما چیزی از غذا کاسته نمی‌شود!).
به خدایی که جان علی به دست اوست، (اشتهای) هر یک از آنان چنان بود که مجموع غذای طبخ شده تنها جوابگوی یک نفر از آنها بود، نه بیشتر.
رسول خدا(ص) فرمود ظرف شیر را نیز بیاورم. آنان همگی نوشیدند و سیراب شدند.به خدا سوگند قدح شیر گنجایش خوراک بیش از یک نفر را نداشت. (اما همگی به برکت رسول خدا(ص) از نوشیدنی و خوراکی بی نیاز گشتند).(1)

پی نوشت:

1.  رشاد، علی اکبر و جمعی از نویسندگان، دانشنامه امام علی علیه السلام، دارالحدیث،  ج4،  ص1679

جمع بندی:

پرسش:

چگونه حضرت علی (علیه السلام) هر شب کاسه های شیر را بر در خانه فقرا و یتمیان می بردند ظروف یکبار مصرف که نبوده، کاسه مسی هم که نمیشه هر شب تعدادی زیادی برد و پس نگرفت چون می گویند ناشناس می رفتند؟ ضمنا مگه حضرت علی(علیه السلام) هر شب هزار رکعت نماز نمی خواندند چگونه این کار با شیر بردن جمع می شود؟ ضمنا مگر شما نمیگید که فقیر در حکومت حضرت علی(علیه السلام) نبود پس برای کدام فقرا می بردند؟

 

پاسخ

ما گزارشی نداریم که امام علی(علیه السلام) همه شب برای فقرا شیر می بردند.بلکه آنچه در منابع هست بردن نان و خرما است.طراحان شبهه با مسلم و قطعی فرض کردن،چیزی که مستندات تاریخی ندارد و محاسبات خودشان بدنبال زیر سوال بردن و انکار اصل کمک به فقرا در سیره امام علی(علیه السلام) هستند.

برفرض که حضرت علی(علیه السلام) هر شب به درب خانه فقرا و ایتام شیر می بردند، نیاز به ظرف یکبار مصرف، کارخانه مسگری نیست زیرا با یک مشک پر از شیر می توان به درب خانه فقرا رفت.البته ائمه(علیهم السلام) با اذن و اراده و قدرت الهی می توانستند کراماتی نشان دهند، امام علی(علیه السلام) هم می توانست با کرامت بگونه ای رفتار کنند که ظرفهای شیر پر شوند. در منابع شیعه و اهل سنت آمده  هنگامی که آیه “و انذر عشیرتک الاقربین” بر رسول خدا(صلی الله علیه وآله) نازل گردید، آن حضرت، امام علی(علیه السلام) را به حضور طلبید و فرمود:یک صاع طعام (تقریباً سه کیلو گندم) تهیه و یک ران گوسفند و قدحی نیز از شیر پر آماده کردند و سپس فرزندان عبدالمطلب که آنها چهل مرد بودند به میهمانی دعوت نما.به دستور رسول خدا(صلی الله علیه وآله) سفره گسترده شد، همگی خوردند (و سیر شدند) چندانکه دیگر نیازی به خوراکی نداشتند.  با آنکه هر یک از آنان چنان بود که مجموع غذای طبخ شده تنها جوابگوی یک نفر از آنها بود، نه بیشتر.رسول خدا(صلی الله علیه وآله)فرمود ظرف شیر را نیز آورده شود. آنان همگی نوشیدند و سیراب شدند.به خدا سوگند قدح شیر گنجایش خوراک بیش از یک نفر را نداشت. (اما همگی به برکت رسول خدا(ص) از نوشیدنی و خوراکی بی نیاز گشتند).(1)

اما در مورد هزار رکعت نماز در یک شب:كثرت عبادات حضرت مورد تأييد مورّخان است. علامه مجلسی روایات متعددی را در رابطه با هزار رکعت نماز خواند امام علی(علیه السلام) ذکر کرده است:امام صادق(علیه السلام) فرمود: «انّ علياً فى آخر عمره فى كل يوم و ليله الف ركعة؛ على بن ابى طالب(علیه السلام) در آخر عمرش در هر روز و شب هزار ركعت نماز بجا مى آورد. (2)از طرف ديگر، نمازهاي مستحبي مانند نمازهاي واجب وقت گير نمي باشد چون آنها را مي توان در هر مكان و به هر صورت ممكن، حتي در حال راه رفتن و خوابيدن انجام داد و مي توان ركوع و سجود آنها را با اشاره سر و چشم و حتي بدون سوره و قرار گرفتن به طرف قبله انجام داد. و علامة بزرگوار «اميني» ادعا مي كند كه از دوستانش كساني را مي شناسد كه گاهي در شب و گاهي در روز هزار ركعت نماز مي خواند.

و مطلب آخر اینکه کسی ادعا نکرده که در حکومت حضرت علی(علیه السلام) فقر نبوده بلکه حضرت علی(علیه السلام) در صدد ریشه کن کردن فقر بودند.هنگامي كه امير مؤمنان علي(علیه السلام)زمام حكومت را به دست گرفت، جامعه اسلامی از ارزش ها و دستاوردهای دوران رسول خدا(ص) فاصله بسیار گرفته و دچار نابسامانی های فراوانی شده بود. از مهم ترین این نابسامانی ها شکاف روز افزون طبقاتی بود، چرا که سنت نبوی(صلی الله علیه وآله)در تقسیم بیت المال رعایت نمی شد؛(3) بیشترین سهم اموال دولتی و غنایم جنگی به گروهی متنفذ و یا وابسته به خاندان خلافت و نیز کارگزاران حکومتی اختصاص داده می شد و تنها، سهم ناچیزی از آن به توده اکثریت مردم می رسید. نتیجه این تبعیض، ایجاد اختلاف طبقاتی شدید و نارضایتی عجیب بود.امیرمومنان علی(علیه السلام) که وارث چنين وضعيتي بود. برای ریشه کن کردن فقر و تنگدستی تلاش فراوان کردند.اما هیچکس ادعا نکرده که در زمان خلافت حضرت علی (علیه السلام)، فقری در جامعه نبود.

بنابراین در کمک های مخفیانه کاسه شیر نبود، کمک کردن مخفیانه با نماز خواندن مستحبی قابل جمع است و کسی ادعا نکرده که در حکومت حضرت علی(علیه السلام) فقیری نبود بود بلکه حضرت علی (علیه السلام) در صدد ریشه کنی فقر بودند.

پی نوشت:1. رشاد، علی اکبر و جمعی از نویسندگان، دانشنامه امام علی علیه السلام، دارالحدیث،  ج4،  ص16792.مجلسی،بحارالانوار، تحقيق: علي اكبر غفاری،بیروت،موسسه الوفاء، 1403 – 1983 م،چاپ دوم،ج 41، ص 17.
3.طبري،تاريخ الأمم و الملوك،تحقيق:محمد أبو الفضل ابراهيم،بيروت،دار التراث،1387-1967،چاپ دوم،ج3،صص164-165.

 

بسوی حقیقت
رفع شبهه سیاسی,مذهبی وشایعات
بصیرت وروشنگری
مبارزه باتفکرات لیبرالیسم
شبهه ازشما،پاسخ ازما
حق جو وحق طلب باشیم
(بروز ترین کانال پاسخ به شبهات وشایعات روزدنیای مجازی)
جهت عضویت👇👇👇@.antishobhe

jDo58KPUg

astrocat

7Ye1pA

basketbowl

چطورامام علی هرشب شیر میذاشته دره خونه فقرا

fnoschiaJx

coloorhit

KubUJQ

dragons33

9v32Yx6

G1oy49taR

ZTaHq2lM

CqlO4bdma

halloweenhit

YFFGD9Q

9lEE0Oh

a3pyHGoadz

z0i0yKSnC2

kingdomsof2048

littlebigrunners

0Moq0ctcY

kAHVRl

motofx2

GH8zd0doTo

soldiersam

ibBTDViUP

tower

2048

bird

corsairs

duckhunter

lumber

math

parity

sudoku

zop

0