چگونه به رابطه خود تنوع دهیم

ایدز نتیجه سرایت HIV است، در صورتی که زودتر از طریق تست HIV تشخیص و تداوی/درمان نگردد. HIV به اندازه ای سیستم دفاعی بدن انسان را ضعیف می سازد که بدن قادر نمی باشد تا در مقابل امراض عفونی و بعضی انواع سرطان ها ایستادگی کند. از اینطریق امراض خطرناکی که حیات انسان را تهدید می کنند نیز بروز می نمایند. امروز دوا های یافت می شود که از انتشار و سرایت این مریضی جلوگیری کرده می توانند. فردی که با HIV مثبت تشخیص شده باید تمام عمرش این دوا ها را مصرف کند. تا حالا عفونت HIV قابل علاج نیست.

HIV نسبتاً به سختی انتقال می یابد: فقط وقتی مایعات بدن که حاوی ویروس های بسیار اند با زخم ها یا غشاهای مخاطی بدن تماس پیدا کنند، خطر سرایت مرض پیش می آید. این مایعات در درجه اول شامل خون، مایع اسپرم، مایع واژن یا لایه موجود در پوشش روده های افرادی که مبتلا به عفونت HIV می باشند و هیچگونه دوا برای HIV نمی گیرند، می شوند.

بیشتر افراد هنگام مقاربت جنسی بدون کاندوم، به این مریضی دچار می شوند. ریسک این مریضی و مریضی های مقاربتی ساری دیگر، هم در رابطه جنسی مقعد (فرو کردن آلت تناسلی به مقعد) و هم در واژن (فروبردن آلت تناسلی به واژن) بیشتر است، با استفاده از کاندوم میتوانی خودت و دوست دختر یا دوست پسر خود را در مقابل این مرض محافظت کنی. این امر بخصوص هنگام عوض کردن شریک که هنوز درست همدیگر را نمی شناسید، توصیه می شود. بعضی از افراد هنگام رابطه جنسی بدون کاندوم، برای محافظت شان از مریضی، جهت احتیاط دوای HIV می گیرند. این وقایه/ جلوگیری  قبل از قرار گرفتن در معرض مریضی (Prep) را باید فقط پس از مشاوره با داکتر گرفت. علاوه بر آن دواها نسبت به کاندوم خیلی گرانتر اند ممکن است و عوارض جانبی داشته باشند.

ویروس HIV هنگام نوازش کردن، بوسیدن و در آغوش گرفتن (اعمال جنسی بدون فرو کردن آلت تناسلی به واژن یا مقعد) سرایت نمی کند. در رابطه جنسی از طریق دهان (اورالسکس ) امکان سرایت بسیار کم است. برای جلوگیری از هرگونه ریسک، نباید اسپرم یا خون قاعدگی به دهان نفوذ کند.

علاوه بر این، خیلی از زوج ها که با همدیگر آشنا می شوند و در ابتدا رابطه جنسی با کاندوم دارند، پیش از اینکه شروع به رابطه جنسی بدون کاندوم کنند، تست HIV انجام می دهند. در این جا مهم است که با کس دیگری همخوابگی بدون محافظت نکنند.

خطر بسیار بالا هنگام استفاده از سوزن پیچکاری به شکل مشترک موجود است. افرادی که مواد مخدر به خود تزریق می کنند، باید همیشه از سوزن شخصی شان استفاده نموده و آن را با اشخاص دیگر شریک نسازند.

اشیای بهداشتی شخصی مانند وسائل ریشتراشی، برس دندان و غیره نباید با هیچکس دیگر شریک ساخته شود.

بلی،. اگر تو با کس دیگری از یک  پیاله یا گیلاس استفاده کنی ، به HIV مصاب/مبتلاء نمی شوی. آب دهان حاوی ویروس های کمی است که از آن خطر سرایت وجود ندارد.

خیر، رابطه جنسی از طریق دهان برای مرد نسبت به زن خطرناکتر نیست. ریسک سرایت HIV از طریق رابطه جنسی دهان برای هر دو نفر خیلی کمتر است، به سوال 28 نگاه کنید.

اگر کسی می خواهد خاطر جمع باشد، باید از رسیدن اسپرم و خون قاعدگی در دهان خود جلوگیری کند.

بلی، خطر کمی وجود دارد اگر اسپرم یا خون قاعدگی به دهان نفوذ کند. با این حال ، هنگام بوسیدن و عشقبازی ، HIV سرایت کرده نمی تواند. مایع دهان ساری/واگیر نیست.

بلی، شخص در صورت مقاربت جنسی از طریق مقعد یا واژن (بدون کاندوم) می تواند از یک نفری که عفونت HIV دارد، مصاب شود. زنان نیز از مردانی که HIV مثبت دارند، مریض شده می توانند. فقط با دیدن نمی شود گفت که یک شخص HIV مثبت دارد.

این امر بسیار کم پیش می آید، اما در صورتی که کاندوم پاره شود یا در واژن زن بماند، امکان سرایت وجود دارد. در اینصورت مایع واژن با اسپرم یکجا شده و خطر سرایت به وجود می آید. مهم اینست که این سرایت تنها از مردی که HIV مثبت دارد به زن سرایت نمی کند. بلکه یکمرد نیز از زنی که HIV مثبت دارد آن را گرفته می تواند.

برای سرایت کردن باید شرایط زیادی وجود داشته باشند: 

احتمال آن خیلی کم است، در صورتی که شخص دندان گیرنده خونریزی نکرده و با او تبادل خون اتقاق نیفتد. مقدار ویروس اچ. آی در مایع دهان به اندازه ای کم است که هیچگونه سرایت به زخم کسی که دندان گرفته رخ داده نمی تواند.

بلی، طفل می تواند ویروس را از مادرش بیش از همه هنگام تولد یا زمان شیر دادن از طریق سینه بگیرد. طفل در رحم مادر تا حد زیادی محفوظ است، زیرا او جریان خون مختص به خودش را دارد. اگر در معاینات دوران حاملگی معلوم شود که زن حامله HIV مثبت دارد، اقداماتی روی دست گرفته می شود تا از سرایت آن به طفل جلوگیری شود. از جمله اینکه در دوران حاملگی دوا های مخصوص HIV به زن حامله داده می شود و پس از تولد به طفل شیر مادر داده نمی شود. به طفل نیز کمی پیش از تولد و در چند هفته اول پس از تولد دوای مخصوص HIV داده می شود. تولد طفل باید در یک کلینیک تخصصی صورت گیرد. طفل یا از طریق جراحی سزارین و یا از طریق طبیعی به دنیا آمده می تواند. تقریبا 100 در صد اطفال بعد از آن سالم بدنیا میایند.

خیر. فقط تست HIV می تواند اطمینان بدهد. بسیاری از افراد بعد از گرفتن HIV از خود علایم مریضی نشان نمی دهند. بعضی احساس مریضی مانند ریزش/سرماخوردگی می کنند. اگر تو فکر می کنی که شاید این ویروس را گرفته باشی، باید به یک مرکز مشاوره ( برای مثال به اداره صحت) بروی و امکان مبتلاء شدن را روشن سازی. این موضوع بعد از گفتگو با مشاور و پس از آن تست HIV واضح می شود.

وقتی شخصی دچار HIV می شود و دوای ضد آن را مصرف نمی کند، ویروس ها سیستم دفاعی/ ایمنی بدن او را تخریب کرده و او را طی چندین سال به اندازه ای ضعیف می سازند که بدن دیگر از خود در برابر بیماری ها دفاع کرده نمی تواند و شخص در اثر ایدز از دنیا می رود. این چیز در آلمان خیلی کم اتفاق می افتد، زیرا در اینجا دوا های موثری وجود دارد که از شیوع این مریضی جلوگیری می کند. برای اینکار یک تست زود هنگام HIV مهم است.

بدون تداوی/درمان طبی این مریضی موارد ذیل اتفاق می افتد: بعضی از افراد مدت کمی بعد از دچار شدن، از نوعی مریضی مانند ریزش/سرماخوردگی شکایت می کنند. بسیاری ها هم هیچ چیزی احساس نمی کنند. در این چند هفته اول فرد بسیار سرایت کننده است (مرحله حاد). بعد از آن وضع شخص بهتر می شود. اکثر افراد هیچگونه علامت مریضی نشان نمی دهند. این حالت تقریبا ده سال دیگر دوام می کند (مرحله نهفته). گاهی اوقات مریضی هایی مثل مریضی افرادی که HIV ندارند پیش می آیند. علایم آن می تواند برای مثال شامل کم شدن وزن بدن، اسهال، سرفه، مشکلات جلدی یا تب دوامدار باشد (مرحله علایم). اگر هنوز هیچگونه تداوی صورت نگیرد، مرحله ایدز شروع می شود. در این مرحله مریضی های شدید سیستم عصبی و یا هم امراض سرطانی که دیگر قابل علاج نیستند و منجر به مرگ می شوند، شروع می شوند.

از طریق دچار شدن به HIV سیستم دفاعی بدن انسان آنقدر ضعیف می شود که او همواره در برابر سایر عوامل بیماری‌زا مانند باکتریا یا ویروس ها، که مردم سالم دیگر را نیز می گیرند، حساس می شود. انواع مختلف تومور ها نیز می توانند به این جمع زیاد شوند. فقط یک تست HIV می تواند معلوم کند که آیا یک فرد به HIV دچار شده است یا خیر. و فقط یک داکتر فیصله کرده می تواند که ایدز وجود دارد یا نه.

خیلی از افراد HIV را با ایدز اشتباه می گیرند. کسی مستقیم به ایدز دچار نمی شود. ایدز نتیجه سرایت HIV است، در صورتی که زودتر از طریق تست تشخیص نشده و تداوی نگردد. (تو می توانی جریان سرایت به HIV را در سوال 38 بخوانی).

ایدز نتیجه  عفونت ویروسHIV است که تداوی نشده است. ایدز یک بیماری خطرناک است، زیرا انسان در اثر آن می میرد. امروزه در آلمان هیچکس نباید به ایدز دچار شده و از دنیا برود. برای کسی که دچار HIV شده باشد، دوا های خیلی خوبی وجود دارد. این دوا ها ضد HIV عمل کرده و از انتشار ایدز جلوگیری می کنند. تا وقتی که فرد این دوا ها را بصورت همیشگی می گیرد، می تواند به خوبی با عفونت HIV زندگی کند.

حتا وقتی کسی به مرحله ایدز دچار شده باشد بازهم در بیشتر موارد به او کمک شده میتواند.

در آلمان داکترانی وجود دارند که متخصص تداوی HIV می باشند. آنها در معاینه خانه های مخصوص HIV یا کلینیک های HIV کار می کنند. آنها تصمیم می گیرند که چه وقت با تداوی عفونت HIV شروع کنند. برای تداوی HIV دوا های مخصوص وجود دارد. این دوا ها به عنوان دوا های ضد ویروسی یاد می شوند و از تکثیر ویروس در بدن جلوگیری می کنند. دوا های مذکور باید تا آخر عمر گرفته شوند، در غیر آن ویروس ها دوباره زیاد شده و سیستم دفاعی بدن را مورد حمله قرار میدهند.

تا حالا عفونت HIV قابل علاج نیست. اما اگر از طریق تست تشخیص شود، دوا های خوبی برای آن وجود دارد. این دوا ها از انتشار ویروس در بدن و از تخریب سیستم دفاعی بدن و در نتیجه مریضی های ناشی از آن جلوگیری می کنند؛ به سوال های 38 و 42 نگاه شود.

خیر، خوشبختانه این مریضی در آلمان زیاد شایع نیست. علت آن این هم شده می تواند که مردم در باره آن معلومات زیاد پیدا کرده اند. نفوس مجموعی آلمان 82.7 میلیون نفر است (2017). از این جمله تقریبا 86،000 نفر (2017 ) دارای HIV مثبت می باشند، یعنی مبتلا به ویروس آن هستند.[i] این معادل 0،1 % نفوس است. مهم اینست که HIV فقط وقتی به مریضی منجر می شود که تشخیص نشده و تداوی نگردد. به همین دلیل تعداد افرادی که در آلمان از طریق HIV مریض می شوند، خیلی کم است.

 

[i]انستیتوت رابرت کوخ: تغییر تخمین پارامتر های اساسی اطلاعات ایدز و اچ. آی. وی در آلمان؛ 2017

اگر می خواهی تست HIV انجام دهی، یا کدام مریضی ساری جنسی دیگر داری، می توانی به صحت/بهداشت عمومی یا به یک مرکز مشاوره مراجعه نمایی. آدرس ها را در پایان پیدا می کنی. تست ها در آنجا بصورت ناشناس انجام یافته و هیچکس نام ترا نمی داند. همچنین تو می توانی به معاینه خانه داکتر بروی، اما آنجا به شکل ناشناس تست داده نمی توانی. از مدت کمی به اینطرف می شود از دواخانه، مرکز مشاوره یا آنلاین تست اچ. آی. وی را خرید و آن را در خانه انجام داد. مشاوره اما خیلی مفید است و باید از آن استفاده شود. اگر نتیجه تست مثبت باشد (یعنی اینکه عفونت HIV موجود باشد)، باید تست مذکور جهت اطمینان یک بار دیگر نیز گرفته شود.

در اینجا حتما می توانی یک مرکز مشاوره نزدیک خانه ات پیدا کنی:

www.hivandmore.de/hiv-test/teststellen/index.php

---

 پی‌دی‌اف دانلود کنی

0