!(function (w, d) { ‘use strict’; var ad = {zone: “brtrha1”, user: “1565432215”, width: 728, height: 90, id: ‘adro-246454’}, h = d.head || d.getElementsByTagName(‘head’)[0]; if (typeof w.adroParams != ‘object’) w.adroParams = {}; w.adroParams[ad.id] = ad; var script = document.createElement(“script”); script.type = “text/javascript”; script.async = 1; script.src = “//static-cdn.adro.ir/dlvr/rsdnt.js”; h.appendChild(script); })(this, document);!function (e, t, n, s) { var a = t.createElement(“script”), r = new Date; a.src = “https://newcdn.sanjagh.com/assets/sdk/notif.js?t=” + r.getFullYear().toString() + r.getMonth() + r.getDate() + r.getHours(), a.async = !0, a.defer = !0, e.snj_notif = { publisher_id: “5e47f2302e1c53039258f742”, delay: 5 }; var i = t.getElementsByTagName(“script”)[0]; i.parentNode.insertBefore(a, i) }(window, document); now = new Date(); var head = document.getElementsByTagName(‘head’)[0]; var script = document.createElement(‘script’); script.async = true; script.type = ‘text/javascript’; var script_address = ‘https://cdn.yektanet.com/template/bnrs/yn_bnr.min.js’; script.src = script_address + ‘?v=’ + now.getFullYear().toString() + ‘0’ + now.getMonth() + ‘0’ + now.getDate() + ‘0’ + now.getHours(); head.appendChild(script); var head = document.getElementsByTagName(“head”)[0]; var script = document.createElement(“script”); script.type = “text/javascript”; script.async=1; script.src = “https://s1.mediaad.org/serve/bartarinha.ir/loader.js” ; head.appendChild(script);
جوآن فراست (به انگلیسی: Joanne Frost) (زادهٔ ۲۷ ژوئن ۱۹۷۱) مشهور به جو فراست، پرستار بچه و یک شخصیت تلویزیونی است. او سه کتاب مراقبت از کودکان نوشته است و کار خود را از سال ۱۹۸۹ آغاز کرد.
برخی بچه ها عادت دارند فقط پیش مادربخوابند.بسیاری از مادرها خودشان در این مورد مقصر هستند علت این مشکلات این است که آنها هیچ تلاشی نکردند تا بچه را از خودشان سوا کنند. زمانی هم که که مادر تصمیم می گیرد این کار را انجام دهد از هر شیوه ای استفاده میکند ولی متاسفانه بچه بسیار در برابر این قضیه پایداری میکند و به همین علت مادر را کلافه میکند.
جوفراست میخواهد کاری کند که بچه برای جدا شدن از مادرش کمتر اذیت شود و برای خودش هم این جدایی سخت نباشد اما راههای اصولی این کار را نمیداند. او هیچ شبی را خودش به تنهایی نخوابیده است و در نهایت با مقاومتی که میکند مادرش را مجاب میکند که در كنار او و در تخت آنها بخوابد. مادر برای حل این مشکل راهنمایی میخواهد.
جو فراست راه‌حل ارائه می‌دهداگر هر شب در زمان خواب کنار کودک حضور داشته باشید و بعد از به خواب رفتنش او را ترک کنید، خوابیدن و جدایی از شما برایش به یک معناست و تحمل این جدایی برایش بسیار دشوار میشود بنابراین باید وقت گرانبهای خود را به او اختصاص داده و در کنارش بنشینید تا به خواب برود. اگر هنگامی که بچه‌ها کوچک‌ترند، برای راحتی آنان هنگام خواب در کنارشان بمانید، به محض اینکه بزرگ‌تر شوند از این موضوع برای کنترل و تسلط بر شما استفاده خواهند کرد. کودکان یاد می‌گیرند که زمان جدایی از شما را هنگام خواب بیشتر و بیشتر به تعویق بیندازند. آگاه باشید که حتی بچه‌هایی که تا امروز هیچ وقت بدون حضور پدر و مادر نخوابیده‌اند، می‌توانند یاد بگیرند که به تنهایی بخوابند.
روانشناس جو فراست
صبور و مصمم باشیدشکی نیست که این کار در شب‌های اول بسیار سخت خواهد بود. او هر کاری که لازم باشد انجام می‌دهد تا خودش را به کنار شما برساند و باز هم در تخت شما بخوابد. شاید او پشت در اتاق شما بخوابد تا نشان دهد نمی‌خواهد از شما جدا شود. در این حالت می‌توانید از سیستم محرومیت استفاده کنید و به او بگویید اجازه ندارد بازی مورد علاقه‌اش را انجام دهد. به این ترتیب او می‌فهمد که شما در این کار جدی هستید و باید تسلیم شوید.
به این نکات توجه کنید– او را روی تختش بخوابانید، او را در آغوش بگیرید، ببوسید، به او بگویید وقت خواب است و بعد نزدیک تخت روی زمین قرار بگیرید ولی به هیچ‌وجه با او به تختخواب نروید یا لب آن ننشینید.
– صورت خود را به سمت کودک نگیرید زیرا اگر به چشم‌های شما نگاه کند، صحبت را آغاز خواهد کرد. به او یادآور شوید که زمان خواب است بنابراین باید چشم‌هایش را ببندد.
– از خاموش بودن چراغ‌ها و باز بودن در اتاق خواب کودک مطمئن شوید.
– در سکوت بنشینید، طوری که صورت‌تان به طرف او نباشد و منتظر بمانید تا خوابش ببرد. اگر بچه خواست با شما صحبت کند فقط بگویید «بخواب».
– هر شب همین کار را تکرار کنید ولی کمی دورتر از تخت بنشینید تا آنکه به بیرون اتاق و پشت در باز، برسید.
– کودک مدتی پس از تکرار عمل نشستن شما پشت در باز اتاق خواب، یاد می‌گیرد که به تنهایی بخوابد. برای جا انداختن این موضوع باید اندکی زمان صرف کنید اما به این ترتیب عادت زیانباری را که ممکن است سال‌ها ادامه پیدا کند، تغییر داده‌اید.
به موقع این کار را انجام دهیدبهترین و امن‌ترین دوره جدا کردن کودک از مادر برای تنها خواباندن او در سنین 3 تا 3 و نیم سالگی است. سنی که در آن کودک به قدر کافی، قابلیت رفع مشکلات خود را داشته و زبان قابل فهمی برای بیان نگرانی‌هایش دارد، در کل رفتار اجتماعی رشد یافته‌ای توام با اعتماد به نفس و بیان تعلق پیدا کرده است و حتی نسبت به بچه‌های کوچکتر از خود مهربان بوده و گاهی میل به مراقبت از آنان و مسئولیت‌پذیری را نشان می‌دهد.
مادر هم باید مداوا شودگاهی والدین با کم توجهی‌های خود به این علائم رشدی یا با خودخواهی‌ها و توجه به نیازهای خودشان مسیر رشدی دیگری برای کودک‌شان می‌سازند. موارد بسیاری پیش می‌آید که وابستگی خود مادر به کودک و حتی گاهی پر کردن تنهایی‌هایش، حتی در زمان خواب که منتج از عوامل مختلف و متفاوتی مثل مشکلات زناشویی، بی‌میلی به ارتباط با همسر یا تنهایی است، باعث میشود مادر بی‌پناهی‌هایش را در آغوش کودک به خواب رفته‌اش جبران کند و عملا به ظاهر این رابطه یک رابطه دو سر سود میشود، امنیت کودک در برابر امنیت مادر که در این شرایط برای حل مشکلات پیش آمده درمان مادر در کنار درمان کودک توسط متخصص روانشناس الزامی است.
این موارد را رعایت کنید:– نمی‌توان کودکی را که تا این سن آغوش گرم و امنیت کلان مادر را تجربه کرده یکباره از مادر جدا کرد و انتظار معجزه داشت.
– آگاهی دادن و مطلع کردن کودک از آنچه می‌خواهید انجام دهید، یعنی تشویق کودک به جدا خوابیدن و البته پاداش‌های این تغییر رفتار را برای او عنوان کنید.
– کودکان تا این سن باید تجربه مهدکودک را داشته باشند اگر تا به حال چنین تجربه‌ای نداشته باید یادآور شد که پیش از ورود به دبستان دوره‌های مهدکودک از نظر آموزشی الزامی است و البته در جهت درمان چون قیاس او با دیگر کودکانی که می‌شناسد مفید واقع میشود، تاثیرگذار است و استقلال او را تقویت میکند.
– برای شروع جدایی رابطه 5 و نیم ساله کودک و مادر، انتخاب اتاق کودک برای خواب شبانه مادر و کودکش اهمیت دارد یعنی جایی که در آینده باید در آن تنهایی بخوابد. در اتاق جدید، مادر و کودک همچون گذشته برای مدت یک هفته کنار هم می‌خوابند.
– در هفته دوم پس از آنکه کودک به خواب رفت مادر جای خواب دیگری در دورترین نقطه از محل خواب کودکش برای خود فراهم کرده و در آن بستر می‌خوابد. وجود چراغ خوابی که برای دید کودک هنگام بیداری در شب کفایت کند الزامی است چرا که کودک با عدم احساس یا لمس بدن مادر در کنار خود از خواب پریده و به جست وجوی او می‌رود که در این شرایط پیدا کردن مادر در بستری دیگر باید ممکن باشد. کودکی که مادرش را در محل خواب دیگری پیدا میکند به کنار او رفته تا در جوارش آرام گیرد. نکته مهم این است که پس از دوباره به خواب رفتن کودک مادر باید به محل خواب قبلی کودک رفته و در آنجا استراحت کند تا این بازی جابه‌جایی و کشف کودک برای مدت یک هفته ادامه یابد.
– اگر در طول دو هفته اول علائم اضطرابی مهمی به چشم نیامد، برای هفته سوم مادر پس از خواباندن کودک در اتاقش به اتاق خواب خود برای استراحت می‌رود. در این شرایط وجود چراغی که مسیر راه کودک را برای رسیدن به اتاق مادر روشن نگه دارد الزامی است.
– مراتب بالا را می توان به کرات و در طول زمان هایی گاه بیشتر از زمان ذکر شده ادامه داد تا به مقصود رسید.– صبوری و مدیریت درست ، به دور از دلسوزی‌ها و نگرانی‌های افراطی شرط اصلی در تحقق تغییر این عادت است.
DVD شماره 1 : جو فراست – سری اول, قسمت اولجو
فراست توجه خود را به دو دختر که با مشکل مواجه‌اند، معطوف میکند. کی
ران دختری چهار ساله است که در عمرش هرگز به شیرینی لب نزده است. او
لباس‌های دخترهای یک ساله را به تن کرده و رشدش از همه نظر کمتر از حد
معمول است.مادر او، سوفیا، در اوج ناامیدی شروع به غذا دادن اجباری به
دخترش کرده است. این قضیه یکی از عجیب ترین مواردی است که جو در تجربه ی
بیست ساله اش از مراقبت از بچه ها دیده است.جو همچنین با برانوینِ
دوازده ساله آشنا میشود، دختری که آنقدر از ظاهرش تنفر دارد که این تنفر
به شکلی جدی بر زندگی اش تاثیر گذاشته است. برانوین هر روز به خاطر ظاهر
خود گریه کرده و خود را با چهره های مشهوری که تصاویرشان در مجلات چاپ
میشود، مقایسه میکند. او حالا هرگز از خانه بیرون نمی‌رود مگر آنکه دو
ساعت از وقتش را به لباس پوشیدن و آرایش کردن خود بگذارند. مادر او اِما،
نمیداند چطور باید با این مساله مواجه شود.جو در رویداد بزرگ این
هفته، توجه خود را به پسربچه‌ها معطوف کرده و می‌خواد یک بار برای همیشه
متوجه بشود که آیا بازی‌های کامپیوتری خشن می‌تواند بر رفتار کسانی که با
آنها بازی می‌کنند، تاثیر بگذارد؟ او میخواهد توصیه‌هایی را در اختیار
پدر و مادرها قرار دهد تا بدانند که چطور باید بازی کردن بچه‌های خود با
کامپیوتر را تحت کنترل درآورند؟DVD شماره 2 : جو فراست – سری اول, قسمت دومجو با دو خانواده دیدار میکند که تحملشان طاق شده است:مدیسون
رِن کمپبل، یک ملکه ی زیباییِ ۹ساله ی اهل گلاسکو است که همیشه هر چه
خواسته، در اختیارش گذاشته شده است. اما خانواده ی او به خاطر نحوه ی
تربیت دخترشان، حالا چه از نظر مالی و چه از نظر احساسی، مشغول پرداخت
بهایی سنگین هستند.جو در بلک‌پول با بیلی وارد آشنا میشود، پسری
۱۰ساله که در روزهای تعطیلی مدارس و در حالی که مادرش مشغول سر و کله زدن
با دو خواهر کوچکتر او است، تا هفته‌ای ۸۰ ساعت را به بازی کردن با
بازی‌های کامپیوتری آنلاین می‌گذراند.در رویداد بزرگ این هفته، جو در
این باره تحقیق میکند که آیا بچه‌های امروز نسبت به بچه‌های ۵۰ سال پیش،
از سلامت کمتری برخوردارند یا بیشتر؟او این تحقیق را بوسیله ی یک
تمرین به سبک تمرین‌های ورزشی سال ۱۹۵۹ انجام می‌دهد؛ اما نسل بچه‌هایی که
به لم دادن روی کاناپه و خیره شدن به تلویزیون عادت کرده‌اند، چطور
می‌توانند از پسِ بشین و پاشو، شنا و بالا و پایین پریدن، برآیند؟ این بچه
ها تا چه حد می‌توانند حرکات ورزشی انجام داده و اصلا به چه اندازه حرکات
ورزشی نیاز دارند؟DVD شماره 3 : جو فراست – سری اول, قسمت سومجو فراست در این باره به دو تا از سخت ترین و جنجالی ترین موضوعات تربیت کودکان می‌پردازد:اختلال ناشی از کمبود توجه و بیش فعالی یا به اختصار ای.دی.اچ.دی و چاقی مفرط.او
با خانواده ی کاگلن آشنا میشود که پزشکان اخیرا تشخیص داده‌اند پسر
هفت ساله شان ریگان به ای.دی.اچ.دی مبتلا است. خانواده‌ی کاگلن از درک
علت رفتار غیر قابل پیش‌بینی ریگان عاجز بوده و تحمل رفتار او برایشان سخت
شده است.جو در منچستر به دیدار جاش دامبلتون ۱۰ساله می‌رود که به
زودی دچار چاقی خطرناک خواهد شد. مادر جاش نمیداند چطور باید به پسرش کمک
کند اما آیا ممکن است خود او بخشی از مشکل پسرش باشد؟
روانشناس جو فراست
جو در یک بررسی روشنگر، در این باره تحقیق میکند که دختران جوان درباره ی بدن خود چه حسی دارند؟
آیا
این واقعیت دارد که بچه‌ها از شش سالگی خود را چاق دانسته و به رژیم
گرفتن فکر می‌کنند؟ و آیا پدر و مادرها می‌توانند در این زمینه به آنها
کمک کنند؟
جو
در رویداد بزرگ این هفته، در ادامه ی تلاش خود برای تحقیق درباره ی
باورهای رایج درباره ی تربیت فرزندان، وجود رابطه بین شکر و بیش فعالی
را به آزمون می‌گذارد. بسیاری از پدر و مادرها فکر می‌کنند خوردن شیرینی
باعث میشود فرزندانشان بتوانند از دیوار راست بالا بروند اما آیا این نظر
یک واقعیت علمی است؟
هنگامی که کودک خوب نخوابد یا خواباندن او تبدیل به کاری وقت‌گیر شود تمام اعضای خانواده را درگیر و خسته خواهد کرد. بدون‌تردید بی‌خوابی و بدخوابی مزمن حتی خوش‌اخلاق‌ترین افراد را هم آسیب‌پذیر میکند. اگر چه بی‌خوابی یا کم‌خوابی و بدخوابی کودکان بسیار دردسرساز است اما خوشبختانه می‌توان آن را در مدت کوتاهی برطرف کرد. اگر کودک را به روال مشخصی برای خوابیدن عادت دهید بسیاری از مسائل را پشت سر گذاشته‌اید.جو فراست راه‌حل ارائه می‌دهدزمان تعيين كنيدبا تعیین و رعایت زمان مشخصی برای خواب، کودک یاد می‌گیرد، خوابیدن قانون و روال مشخصی دارد که به هیچ‌وجه قابل تغییر نیست. هدف از تعیین زمان خواب فقط خوابیدن در زمان معینی نیست بلکه کودک باید از فضای عمومی خانه به فضای شخصی خود برود تا فراغتی برای بچه‌های بزرگ‌تر و از همه مهم‌تر پدر و مادر فراهم آید.آرامش ایجاد کنیدبا نزدیک شدن به وقت خواب، تا حد امکان آرامش را حکمفرما کنید. فعالیت‌ها و هیجان‌های کودک باید پیش از فرا رسیدن زمان خواب کاهش یابند تا او آرامش لازم برای خوابیدن را به دست آورد بنابراین پیش از خواب انجام کارهایی مانند تماشای کارتون یا فیلم، بازی یارانه‌ای یا شیطنت بیش از حد مثل کله معلق زدن مجاز نیست.كودكتان را شريك كنيدتا حد امکان بچه را در کارهای مربوط به خواب مشارکت دهید. برای مثال در آماده کردن رختخواب از او کمک بگیرید و پس از کمک کردن کودک، بلافاصله او را تشویق کنید.قصه یادتان نرودزمان خواب برای کودک قصه بگویید. انتخاب قصه را بر عهده خود او بگذارید حتی اگر هر شب همان داستان شب قبل را درخواست کرد، باز هم آن را برایش تعریف کنید. اگر قصه خاصی را مدنظر ندارد 2 یا حداکثر 3 قصه به او پیشنهاد کنید تا از بین آنها یکی را انتخاب کند. گهگاه هم او را درگیر ماجرای داستان کرده و بگویید«می‌تونی بگی اون خرگوش الان چیکار میکنه؟»هماهنگ باشيداگر گاهی اوقات همسرتان کودک را می‌خواباند، بهتر است هر دو روال یکسان و هماهنگی را در مورد خواباندن او در پیش بگیرید و درمورد شيوه خودتان به همسرتان اطلاع بدهيد.تنظیم خواب واجب است!خواب منظم بعد از تنفس یکی از مهم‌ترین مسائل زیستی به شمار می‌آید. حتما بايد گفت انسان نسبت به نبود آب و غذا مقاوم‌تر از خواب است.در مورد خواب کودکان باید از دوران بارداری به این مسئله توجه شود. برای برخی مادران باردار تغییر ساعت بیولوژیک خواب اتفاق می‌افتد بنابراین کودک با این عادت مادر به دنیا می‌آید. اما می‌توان این عادت را تا حد زیادی تعدیل کرد؛ فقط والدین نباید در این زمینه عجله کنند و این کار را به تدریج انجام دهند تا کودکان هم همکاری کنند.چرا بچه‌ها بد مي‌خوابند؟ کودک که متولد میشود چند مشکل پیش می‌آید که یکی از آنها علاقه اطرافیان به در آغوش گرفتن اوست و همین وابستگی عادت‌هایی را برای کودک ایجاد میکند که در روند خواب اشکال به وجود می‌آورد.
مراقبت‌های افراطی والدین و اصرارشان به اینکه کودک در رختخواب خود و در شرایط خاصی بخوابد می‌تواند کودک را نسبت به موضوع خاصی شرطی کند و او نتواند در هر محیط و شرایطی که لازم است بخوابد.
کودکانی که وابسته‌اند و اضطراب جدایی دارند، هم موقع خواب و هم موقع بیدار شدن مشکل دارند. عده‌ای از کودکان وقتی بیدار می‌شوند تا بخواهند زمان و مکان‌شان را تشخیص دهند کمی طول می‌کشد بنابراین اضطراب یا میزان آرامش کودک هم مهم است. کودکانی که وابستگی ایمن به مادر دارند ترس از دست دادن مادر را ندارند و راحت‌تر می‌خوابند.اين نكته‌ها را درنظر داشته باشيد خواب و غذا خوردن باید برای کودک یک عملکرد مثبت داشته باشد و او خودش خوابیدن را دوست داشته باشد. مسئولیت اینکه این تجربه تبدیل به یک تجربه مثبت در زندگی او شود با والدین است. والدین باید 10 دقیقه قبل از خواب در کنار کودک باشند، او را مورد نوازش و گفت‌و‌گو قرار دهند و با قصه او را دعوت به خواب کنند تا موضوع خواب تبدیل به یک تجربه مثبت شود.
روانشناس جو فراست
وقتی کودک بزرگ‌تر شد و بعد از یک سال و نیمگی، کم‌کم او را عادت دهید که در رختخواب خودش بخوابد. اگر به نظر می‌رسد والدین در این مورد توانایی لازم را ندارند بهتر است آموزش ببینند زیرا خواب مسئله مهمی است.
وقتی کودک بیدار میشود و بی‌قرار است و گریه و جیغ و داد میکند مهم است که برخورد مادر با آرامش باشد. به این ترتیب او کم‌کم تجربه مي‌کند که بی‌قراری‌اش منطقی نیست و احساس امنیت خواهد كرد.
به او یاد دهید که او می‌خوابد ولی شما بیدارید و همه نباید در ساعت مشخصی به خواب بروند. او را به این موضوع عادت دهید.
مادر با همه حس مادری‌اش گاهي خسته میشود و نیاز به تجدید قوای مادری دارد بنابراین زود خواباندن کودک به او فرصت استراحت می‌دهد و کمک میکند زمانی را برای خودش داشته باشد. خواب را این گونه تنظیم کنیدبچه‌هایی که ساعت خواب‌شان با سن‌شان متناسب نیست اگر دیر خواب باشند بچه‌های بدخلقی می‌شوند و کابوس‌شان بیشتر است. بچه‌های زیر 5 سال باید ساعت 9 تا 9 و نیم شب به رختخواب بروند. نکته اینجاست که والدین نباید کودک را با خودشان هماهنگ کنند. بچه‌ها را مجبور به خوابيدن نکنید؛ بچه‌ای که ساعت 11 شب می‌خوابد را صبح یک ساعت زودتر بیدار کنید.
خواب روز را کم کنید و هر روز یک ساعت زودتر او را از خواب بیدار کنید. اگر دیدید کلا کودک مقاوم به خواب است بعدازظهر هم او را نخوابانید، اگر هم خوابید قبل از ساعت 4 باشد. کودکی که 9 می‌خوابد و 7 یا 8 صبح بیدار میشود تغذیه مناسب‌تری هم خواهد داشت. تنظیم ساده خواب در رشد جسمانی و هوش، خلق‌و خو و تربیت‌پذیری او اثر مثبت دارد. پس از 3 روز تا یک هفته می‌توانید خواب کودک را تنظیم کنید. روزهای اول ممکن است بدخلق باشد اما با تنظیم خواب اين امر بهبود می‌یابد. اگر این اتفاق نیفتاد مسئله دیگری وجود دارد که باید به پزشک مراجعه شود.منبع:bartarinha.ir
آنچه والدین باید بدانند
تور کیش را گران نخرید!!
متنوع ترین اسباب بازیها/تمامی رده های سنی
چگونگی برخورد صحیح با فرزند
بیشترین تخفیف کالای مورد نظر شما
سفارش اینترنتی آشپزخانه کودک
درکوتاه ترین زمان پاسخ سوال پزشکیت روبگیر
خرید گیفت کارت xbox
از بهترین متخصصان کودک آنلاین مشاوره بگیر
تور هیجان انگیز کیش با تخفیف استثنائی
مقایسه قیمت ها در فروشگاه اینترنتی معتبر
مدل های پرفروش تلفن بی سیم
دنبال متخصص برجسته ارتودنسی در تهران هستی؟
نظم و زیبایی را به دندان های خود ببخشید
ازبهترین متخصص‌ها آنلاین نوبت بگیر
خرید جدیدترین لپ تاپ های موجود در بازار با بهترین قیمت
بهترین فرصت خرید هدیه با تخفیف های بی نظیر
کفش اسپرت و صندل تابستانه زنانه
مدلهای جدید شومیز اسپرت و مجلسی
جدیدترین گوش های موجود در بازار – امکان مشیایسه و خرید
فرصت استثنایی خرید لوازم دیجیتال با تخفیف های واقعی
Makan Inc.| All Rights Reserved – © 2013 – 2020
مطالب پر بازدید
ریشه لجبازبودن فرزندانمان کجاست با چه روش هایی می توانیم مانع این امر شویم آیا با تنبیه این رفتارها برطرف می شود چه کارهایی لازم است انجام دهیم تا فرزندمان دست از این کارها بردارد
به کمک این کلینیک تخصصی می تونید بیش از ۷ کیلو در یک دوره (۲۱روزه) وزن کم کنید و به اندام ایده آل خودتون برسید.
پشتیبانی و مشاور رایگان
کاهش وزن تضمینی بدون بازگشت
روانشناس جو فراست
آغوشتان را می خواهد. شمایی که ساعت هاست درگیر تمیز کردن خانه هستید، با دست های آلوده و لباس نیمه خیستان نمی خواهید بغلش کنید و او پایین پایتان گریه می کند و دست هایش را بالا نگه می دارد. نمی توانید بغلش کنید؛ از کوره در می روید و سرش داد می کشید. درست در همان زمان بالا رفتن صدایتان صدای گریه اش بلندتر می شود و با اصرار بیشتری آغوش شما را طلب می کند.
درمانده و کلافه، با دست های کثیفتان بلندش می کنید. شما کلافه تر می شوید و او بیشتر بهانه می گیرد. دکتر جمشید بیگدلی، روانشناس، می گویند لجبازی کودک شما شاید اقتضای سنش باشد، اما کلافگی و بی حوصلگی تان هم در تشدید واکنش هایش بی تاثیر نیست. او دلایل ناسازگاری بچه ها را در این گفت و گو بیان می کند و راه هایی را برای خلاص شدن از این وضعیت، به مادران درمانده توصیه می کند.
در چه سنینی می توان انتظار لجبازی و خودمحوری کودکان را داشت؟
همه بچه ها در سنین مختلف، دوره هایی از خودم حوری، ناسازگاری و نافرمانی را تجربه می کنند. سنین سه، شش، نه و 12 سالگی، نشانه های خودمحوری را بروز می دهند. درواقع مخالفت کردن و لجبازی در این سنین برای بچه ها راهی است تا خودشان را مطرح کنند و احساس استقلال و مالکیت شان را به رخ بکشند.
یعنی برای یک کودک چهارساله یا نوجوان 15 ساله خودمحوری غیرطبیعی است؟
اگر در سه سالگی، کودک دو ماه رفتارهای خودمحورانه و نشانه های لجبازی را ابراز کند طبیعی است و این اتفاق در شش سالگی به مدت سه ماه، در نه سالگی چهار ماه و در 12 سالگی ممکن است پنج یا شش ماه به طول بینجامد. کودک طبیعی می تواند در این ماه ها لجبازی کند و با والدین مخالفت کند اما اینکه دوره ناسازگاری اش طولانی تر شود را می توان وابسته به واکنشی دانست که آن ها به خودمحوری های کودک نشان می دهند. این رفتارها شاید به نظر والدین ناسازگاری تلقی شوند اما بچه ها آن را نوعی بازی تلقی می کنند.
کدام والدین بچه های لجباز و ناسازگار را پرورش می دهند و این رفتار را در کودکانشان به عادت تبدیل می کنند؟
دچار بودن والدین به برخی اختلالات روانی، می تواند روی واکنش هایی که به لجبازی های کودک نشان می دهند تاثیر بگذارد. مادر افسرده ای که حوصله روبرو شدن با خودمحوری های بچه را ندارد، این بی حوصلگی را به او نشان می دهد و با واکنشش یا بچه را به لاک افسردگی فرو می برد یا باعث تشدید لجبازی ها و طولانی شدن دوره خودمحوری اش می شود.
از طرف دیگر، مادر وسواسی که وقتی پای کودکش از خط قرمزها عبور می کند، واکنش شدیدی به او نشان می دهد، فرزندی وسواسی یا کودکی که به لجبازی کردن عادت می کند را پرورش می دهد. در واقع می توان گفت مادرانی که دچار اختلالات روانی مختلف هستند، فرزندشان را به آن اختلال دچار می کنند یا باعث تشدید خودمحوری او می شوند.
چرا بعضی بچه ها لجباز می مانند؟
طولانی شدن دوره خودمحوری کودک، حاصل اشتباهات والدین در برخورد با اوست. مادری که خودش کودکی خوبی نداشته، گاهی می تواند آغازگر این بازی باشد و با لجبازی با کودک، این چرخه معیوب را ایجاد کند. درواقع همه در رابطه ای که با فرزندانمان داریم، یک بار دیگر کودکیمان را مرور می کنیم و به خاطر مشکلات حل نشده در کودکیمان، ممکن است به چنین بازی هایی وارد شویم یا آن ها را آغاز کنیم.
یعنی قصد بچه ها از این رفتارها لجبازی نیست؟
مطمئن باشید چیزی که در ذهن بچه می گذرد، با آنچه در سن بزرگ سال می گذرد، یکی نیست و شاید به نظر شما این رفتارها لجبازی باشد، اما احتمال اینکه کودک به قضیه به شیوه شما نگاه کند زیاد نیست. در اغلب موارد بچه ها می خواهند با این رفتارها خودشان را مطرح کنند. برای مثال نوجوانان با لجبازی می خواهند مواضع خودشان را بیان کنند و به انتظاراتشان دست پیدا کنند.
چطور می توان جلوی این اتفاق را گرفت و بچه لجباز را رام کرد؟
برخورد غیرمستقیم، از هر واکنشی در تغییر رفتار کودک موثرتر است. برای تغییر رفتار بچه های لجباز، چند راه پیش روی ما قرار دارد.
ما می توانیم وارد بازی خودمحورانه کودک شویم و با او همدلی کنیم. برای مثال وقتی بچه نمی خواهد اسباب بازی اش را به کودک دیگری دهد، می توانیم به او بگوییم که اسباب بازی خودت است و حق داری آن را به کسی ندهی. راستی یادت هست چند روز پیش سارا عروسکش را به تو داد؟ تو هم می توانی به این موضوع فکر کنی و اگر دوست داشتی ماشینت را به او قرض بدهید؛ اما تصمیم با خودت است.
از طرف دیگر رفتار بچه ای که نمی خواهد سلام کند را با برخورد غیرمستقیم می توانیم تغییر دهیم. اگر شما روی رفتار نادرست بچه انگشت بگذارید و مدام آن را به رخش بکشید، احتمال اینکه با تغییر رفتاری از سوی او مواجه می شوید بالا نیست. شما می توانید با پیش قدم شدن در سلام کردن آرام آرام این عادت را در فرزندتان هم ایجاد کنید. منحرف کردن حواس از دیگر راه های تغییر رفتار است.
اگر به کودکی که انگشتش را می جود مدام بگویید این کار را نکن، بعید است که بتوانید تغییری در رفتارش ایجاد کنید. شما با این تکرار کردن ها به فرزندتان سلاحی برای مبارزه با خودتان می دهید و راهی برای لجبازی کردن را پیش رویش می گذارید؛ اما اگر از راه پرت کردن حواس استفاده کنید، به نتیجه بهتری می رسید. برای مثال می توانید در لحظه ای که مشغول جویدن ناخنش شده، بگویید کنترل را به شما بدهد، یا گل سرش را از موهایش جدا کند.
یادتان باشد که نباید به چهره و دوست او نگاه کنید و توجهتان را به نقطه ای که رفتار مخرب در آن رخ می دهد، معطوف کنید. فراموش نکنید که انجام کارهای مثبت، احترام گذاشتن به هم و تشکر کردن از یکدیگر، راه های موثری برای تغییر رفتار بچه ها هستند.
جو فراست می گوید بچه لجباز را تنها با مقاومت می توان آرام کرد. او معتقد است بچه ها دائم در حال بازی کردن با ما هستند و به جای شریک شدن در بازی، فقط باید در برابرشان ایستاد. شما این تکنیک تربیتی را قبول دارید، شما هم فکر می کنید اگر کودکی در ساعت خوابش با گریه و بی تابی بیدار ماند، باید با جدیت و مقاومت او را مجبور به خوابیدن کرد؟
اگر نخوابیدن بچه ابزاری برای نگه داشتن مادر در کنار خودش باشد، او با نافرمانی کردن می تواند به این هدف برسد. فراموش نکنید که وقتی در رابطه با بچه ها صحبت می کنیم، به خاطر تفاوت های میان آن ها نمی توانیم از هیچ الگوی از پیش تعیین شده ای حرف بزنیم. اگر بچه با لجبازی قصد دارد امتیاز اضافه ای بگیرد، باید با مقاومت کامل در برابرش ایستاد اما در بسیاری موارد، هدف بچه ناسازگاری و رفتار منفی نیست. آن ها فقط توجه مادر را طلب می کنند و حتی حاضرند به قسمت جلب خشم او، از این توجه بهره مند شوند.
متاسفانه بسیاری از مادران رفتارهای مثبت کودک را نمی بینند و زمانی که فرزندشان رفتار منفی را نشان نمی دهد، به او توجهی ندارند. آن ها از کنار رفتار مثبت به سادگی و با بی تفاوتی می گذرند اما به رفتارهای منفی زل می زنند و با سخت گیری و بدون درنظر گرفتن شرایط کودک را متهم می کنند. بچه ها تشنه توجه هستند و متاسفانه این روزها تکنولوژی، زندگی ماشینی و مشکلات اقتصادی، والدین را بی حوصله کرده است. آن ها انتظار دارند بچه ها مثل یک گیاه بی حرکت و بی آزار زندگی کنند و همین تفکر زمینه را برای ایجاد مشکل فراهم می کند.
چه کنم؟ چه کار کنم؟
وقتی که لجبازی کودکتان از حد می گذرد، این نکات را به خاطر بیاورید.
• نباید برافروخته شدن، لجبازی یا حتی قهر کردن او را به لجبازی بیشتری تحریک کنید.
اگر بچه ها احساس کنند رفتارهایشان روی شما تاثیر می گذارد، به تکرارشان تمایل بیشتری پیدا می کنند.
• باید وقتی که فرزندتان رفتار خوب و مثبتی دارد، او را از توجه و احترام سیراب کنید.
اگر توجه شما به فرزندتان محدود به زمانی که با شما لجبازی می کند و یا با بدخلقی شما را مجبور به نادیده گرفتن خط قرمزها می کند محدود بماند، کنار آمدن با او برایتان سخت می شود.
• نباید به فرزندتان برای آرام شدن باج بدهید.
اگر هر بار که ناسازگاری می کند، خواسته هایش را برآورده کنید، همیشه نیازهایش را با رفتارهای منفی و لجبازی کردن از شما طلب می کند.
• نباید فرزندتان را وقت بدرفتاری دختر بد یا پسر بد معرفی کنید و عشقتان را از او دریغ کنید. شما باید محبت بی قید و شرطی را نثار فرزندتان کنید و برای تربیت کردنش، از روش اشتباه قطع محبت استفاده نکنید.
شما می توانید توجهتان را به طور موقت از او دریغ کنید اما حق ندارید به فرزندتان بگویید یا به او القا کنید که اگر اشتباه کند، دیگر دوستش ندارید.
• نباید برای تربیت کردن فرزند بدقلقتان قهر کردن را پیشه کنید. شاید بد نباشد وقتی بدرفتاری اش را می بینید، او را زمین بگذارید و از آغوشتان محروم کنید اما به کار بردن این روش نباید طولانی شود. تنبیه های شما باید مختصر و مفید باشد.
ماهنامه همشهری تندرستی
مطالب مرتبط
روانشناس جو فراست
هماهنگی جهت تبلیغات: 02123051172
مجری انحصاری نیتیو، سنجاق
کلیه حقوق محفوظ و متعلق به مجله پزشکی دکتر سلام است بازنشر مطالب فقط با ذکر لینک مستقیم مجاز است
شیما دختری ۲ ساله است که از نظر مادرش بسیار خودخواه است. دلیل مادر شیما برای نسبت دادن این خصلت به دخترش این است که شیما به هیچ‌کس اجازه استفاده از اسباببازیهایش را نمی‌دهد. او حتی به تازگی در مهمانی‌ای که مادرش ترتیب داده بود و بچه‌های زیادی به آن دعوت شده بودند، بر سر بازی با اسباببازیهایش دعوا می‌کرد و جیغ می‌کشید طوری که هیچ‌کدام از بچه‌ها جرات نکردند به هیچ‌کدام از اسباب‌بازی‌های او دست بزنند. مادر شیما این رفتار او را به حساب خودخواهی‌اش می‌گذارد و اینکه شیما دوست ندارد هیچ‌چیز را با دیگران به اشتراک بگذارد. مادر شیما از جوفراست درخواست کمک کرده است.
جو فراست راه‌حل ارائه می‌دهدکودکان یک سال و نیمه تا ۳ ساله توانایی تمرکز نداشته و مهارت‌های ارتباطی آنها برای بازی با سایر کودکان کافی نیست. در این سن کودک در کنار بچه‌های دیگر بازی میکند نه با آنها. در این سنین، این شما هستید که باید مفاهیمی مانند شریک شدن، تقسیم کردن و رعایت نوبت را به کودک آموزش دهید. اگر بازی کردن را به کودکتان یاد ندهید، او بازی با دیگر کودکان را هم یاد نمی‌گیرد، در صورتی که می‌خواهید فرزندتان خودخواه نباشد اول از همه امنیت، اعتماد و مثبت‌اندیشی را در او تقویت کنید.
حس ناامنی می‌کنداگر کودک اسباببازیهایش را با دیگران به اشتراک نمی‌گذارد و با این کار احساس ناراحتی میکند، این احساس ناشی از حس ناامنی و بی‌اعتمادی است که او نسبت به محیط، اعضای خانواده و دیگران دارد. کودک زمانی مفهوم سهیم شدن با دیگران را یاد می‌گیرد که احساس امنیت درونی کند.
روانشناس جو فراست
بازی‌های مشارکتی ترتیب دهیدبه کودکتان بازی‌های گروهی یاد دهید. مثلا با هم پازل درست کرده و برای گذاشتن تکه‌های آن نوبت تعیین کنید. علاوه بر بازی می‌توانید مفهوم مشارکت را در کارهای خانه نیز به او بیاموزید. مثلا حالا که ۲ سال دارد می‌تواند در چیدن میز غذا یا سفره به شما کمک کند و وسایل را کم‌کم بیاورد.
سرزنش نکنیداگر شما کودکتان را خودخواه خطاب کنید در واقع ناآگاهانه این ویژگی را در او تثبیت کرده‌اید به جای سرزنش یا نصیحت بهتر است از شیوه تقویت مثبت استفاده کنید. کافی است فرزندتان نکته اصلی را در ذهن داشته باشد. او هرچه بزرگ‌تر میشود درمی‌یابد که تقسیم داشته‌ها با دوستان بسیار لذت‌بخش‌تر از انحصاری کردن آنها نزد خویش است.
به او اطمینان دهیداگر فرزندتان علاقه خاصی به اسباب‌بازی یا لباسش دارد، این اطمینان را به او بدهید که مجبور نیست آن را به دیگری بدهد. کودکان زمانی که بفهمند می‌توانند وسایل مورد علاقه‌شان را نگه دارند برای بخشش سایر وسایل‌شان راحت‌تر اقدام می‌کنند.
جایزه ندهید اما تشویق کنیدوقتی کودک با گرفتن جایزه حاضر شود اسباب‌بازی‌های خود را با دیگران به اشتراک بگذارد، نتیجه منفی و کاملا برعکس خواهد شد. کودک در این شرایط خود را فردی می‌بیند که به دادن اسباببازیهایش علاقه‌ای ندارد و فقط با گرفتن رشوه حاضر به این کار است. این کار باعث میشود در آینده هم آنها خسیس بار بیایند اما تشویق کودک زمانی که وسیله‌ای را با کودک دیگر به اشتراک می‌گذارد در او حس مثبت ایجاد خواهد کرد.
تحریم کنیداگر دیدید شیما یا کودک دیگری بر سر یک اسباب‌بازی خاص دعوا دارد، بهتر است برای مدتی آن اسباب‌بازی را بردارید و وقتی شیما توانست مفهوم با هم بازی کردن و سهیم شدن را درک کند، آن را بیاورید. یادگیری رفتارهای اجتماعی نیاز به الگو، تمرین و زمان دارد.
والدین باید صبور باشندبرچسب زدن به کودک ۲ ساله‌ای که اسباببازیهایش را به اشتراک نمی‌گذارد اصلا پسندیده نیست و والدین نباید با بروز رفتارهایی مانند آنچه در این مورد پیش آمده تعبیر به خودخواهی یا خساست در کودک کنند. باید توجه داشت پیش‌نیاز آنکه بتوان چیزی را با کسی به اشتراک گذاشت به تجربه‌های اولیه کودک وابسته است که می‌تواند مثبت یا منفی باشد. اینکه چیزی را به کسی داده و بعد بازگردانده است یا برعکس. اگر تجربه اولیه کودک این باشد که وسیله‌ای را دوست داشته و آن را به مادر داده و مادر هم هیچ‌وقت دیگر آن را بازنگردانده است در این حالت کودک دچار فقدان و از دست دادن آن میشود.
به ثبات شی نرسیده استبچه‌ها برای اینکه چیزی را با کسی تقسیم کنند باید ثبات شی داشته باشند. بخشی از نگرانی کودک از به اشتراک گذاشتن وسیله مربوط به این مسئله است که او ثبات شی ندارد. در مورد برخی از کودکان این مسئله دیر اتفاق می‌افتد زیرا حس امنیت او پایین است و مادر باید در این مورد صبر داشته باشد.
مفهوم حس مالکیت را توضیح دهیدبرای به اشتراک گذاشتن چیزی در ابتدا باید مفهوم احساس مالکیت در کودک شکل بگیرد. برای رسیدن به این مفهوم مادر تا ۳سالگی فرصت دارد. باید با جملاتی که همدلی در آن است مانند «شیما میدونم که عروسکت رو دوست داری، منم دوستش دارم اما مریم هم می‌تونه باهاش بازی کنه و بعد دوباره پسش می‌گیریم.» حس مالکیت را به او بدهید. بچه‌ها برخی اوقات دوست داشتن یک شی را با مالکیت شی اشتباه می‌گیرند و مثلا فکر می‌کنند وقتی چیزی را دوست دارند، مال آنهاست یا اینکه اگر کسی اسباب‌بازی آنها را دوست داشته باشد، پس میخواهد آن را مال خود کند. باید در این موارد جملاتی به او گفته شود که بفهمد دوست داشتن با مالکیت متفاوت است. مثلا«میدونم که دوستش داری اما این مال شما نیست.» یا «میدونم که این مال شماست ولی مریم هم می‌تونه باهاش بازی کنه»
وقتی مهدکودک کمک می‌کندبزرگ‌ترها چه بخواهند و چه نخواهند نسبت به کودک حمایتگر هستند اما کودکان در مهدکودک با دنیای واقعی یکدیگر آشنا می‌شوند. در آنجا آنها به چشم می‌بینند که کودکی اسباب‌بازی‌اش را به کودک دیگر می‌دهد و فاجعه‌ای پیش نمی‌آید. اگر کودک میان همسالان خود قرار بگیرد زودتر به اشتراک گذاشتن و بخشیدن را می‌آموزد. توصیه دیگر این است که بازی‌های مشارکتی را با کودک افزایش دهید.
رفتار درمانی کنیداگر کودک در یک مهمانی درگیر کشمکش با کودک دیگری بر سر یک اسباب‌بازی شد، می‌توانید آن وسیله را بردارید و بگویید «توپ الان نمی‌خواد با شما بازی کنه!»، «شما با هم دوست نیستین و این عروسک نمی‌خواد با شما بازی کنه» بعد از چند دقیقه که بچه‌ها ساکت شدند می‌توانید دوباره به آنها پیشنهاد بدهید که «شیما! مریم! عروسک رو بیارم تا هردوتون باهاش بازی کنین؟!» به این حالت رفتاردرمانی گفته میشود.
با وارد کردن ایمیل خودتان در کادر زیر و زدن دکمه مشترک شوید همواره جدیدترین ارسالهای سایت به ایمیل شما ارسال میشود: :
Delivered by FeedBurner
نام : ( الزامي )
ايميل : (الزامي)
سايت :
Notify me of followup comments via e-mail
آخرین مطالب در ایمیل شما
جو فراست در ۲۷ ژوئن ۱۹۷۱ در لندن به دنيا آمد. او كه هرگز روياي دست يافتن به چنين موفقيتي را در سر نپرورانده بود، كار پرستاري از كودكان را از نوجواني آغاز كرد و به محض پايان تحصيلاتش، آن را تمام‌وقت پي گرفت. با اينكه نه تجربة مادر بودن داشت و نه تحصيلات دانشگاهي در زمينة تربيت كودك، به آگهي يك مجله پاسخ داد تا توانايي خود را در اجراي يك مجموعة تلويزيوني آموزشي كه به اَبَردايه (Supernanny) معروف شد بيازمايد. تهيه‌كنندگان برنامه كه مسحور توانايي و مهارت او، نه‌فقط در كنترل بچه‌هاي سركش، بلكه در برقراري ارتباط و درك نيازهاي آنها شده بودند، او را براي اين كار انتخاب كردند.
پخش اين مجموعه در تابستان سال ۲۰۰۴ از شبكة چهار تلويزيون انگلستان شروع شد و مورد استقبال بي‌نظير بينندگان قرار گرفت، به‌طوري‌كه فراست به ستاره تبديل شد. برنامه‌سازان شبكة تلويزيوني اِي‌بي‌سي امريكا، وقتي كار را ديدند، توليد نسخة امريكايي مجموعه را سفارش دادند. فراست كه در آغاز شناخت كاملي نسبت به امريكايي‌ها نداشت، خيلي زود پي برد كه پدر و مادرهاي امريكايي نيز همانند والدين انگليسي از دست بچه‌هاي شلوغ و شيطان خود به ستوه آمده‌اند. نسخة امريكايي اَبَردايه در ژانوية ۲۰۰۵ به نمايش درآمد و موفقيت چشمگير ديگري براي فراست به ارمغان آورد. جو فراست كه ۱۸ سال است روش‌هاي موفق تربيتي خود را با تجربيات واقعي و عملي درآميخته، كودكان را بخش مهمي از زندگي خود مي‌داند.
او در هر قسمت از مجموعه، ابتدا مشكلات هرروزة والدين را در تعامل با فرزندانشان نشان مي‌دهد. سپس اصول و قوانيني اختصاصي و متناسب با هر خانواده تدوين مي‌كند و براي آنها توضيح مي‌دهد. همچنين با پدر و مادرها دربارة اينكه چه تغييراتي بايد در خود و روششان ايجاد كنند تا رفتار فرزندشان بهبود يابد به‌طور خصوصي صحبت مي‌كند. توصيه‌ها و صحبت‌هاي او اغلب شامل پرسش‌هايي از والدين است كه طي آن از آنها مي‌خواهد پيامد رفتار ناپسند كودك و پاداش رفتار خوب او را تبيين و مطابق آن عمل كنند و توصيه مي‌كند كه هنگام تأديب كودك، خشم خود را مهار و آرامش خود را حفظ كنند. اثربخش بودن روش‌هاي تربيتي فراست زماني مشخص مي‌شود كه در شروع هر قسمت، بچه‌ها را مي‌بينيم كه دور پدر و مادرها مي‌چرخند، گريه مي‌كنند، جيغ مي‌كشند، قشقرق به راه مي‌اندازند، از در و ديوار بالا مي‌روند و خلاصه همه را خسته و كلافه مي‌كنند، اما پس از روبه‌رو شدن با روش جديد، براي بهتر شدن رفتارشان تمايل نشان مي‌دهند. با وجود اين، فراست فقط بچه‌ها را مقصر نمي‌داند و معتقد است شايد اين پدر و مادرها هستند كه بايد نگاهي جدي به خودشان بيندازند و پي ببرند آنچه براي دستيابي به نتايج دلخواه بدان نياز دارند، ايجاد تغييرات مثبت و نگرش جديد است. او مي‌گويد والدين بايد دربارة اينكه چگونه مي‌خواهند فرزندانشان را بزرگ و تربيت كنند تصميمات آگاهانه‌اي بگيرند و براي نهادينه كردن ارزش‌ها و اصول اخلاقي در آنها تلاش كنند. فراست ۳۶ ساله نخستين دايه‌اي است كه به چنين شهرتي دست يافته است.
در توصيف موفقيت او همين بس كه مجموعه‌هاي آموزشي وي در ۴۷ كشور جهان به نمايش درآمده است. نتيجه‌بخش بودن روش‌هاي فراست باعث شده بسياري به اين شيوه‌ها روي آورند. در كشور ما هم برخي روانشناسان و مؤسسات درماني به اجراي اين روش‌ها مبادرت ورزيده‌اند كه موفقيت‌آميز نيز بوده است. جو فراست در كنار فعاليت‌هايش چند كتاب هم دربارة تربيت كودك نوشته كه معروف‌ترين آنها به‌تازگي زير نظر دكتر محمدولي سهامي به فارسي ترجمه شده و انتشارات زوار آن را با عنوان مادر كافي روانة بازار كرده است.
آنچه در زير مي‌آيد خلاصه‌اي از ده فرمان يا ده قانون طلايي جو فراست است كه در كتابش نيز به آنها پرداخته. اين اصول ده‌گانه مبناي كار و روش‌هاي اوست.
روانشناس جو فراست
۱٫ پاداش و تحسين: فراست معتقد است مهم‌ترين كاري كه مي‌توانيد براي فرزندتان انجام دهيد پاداش دادن است: «بازخواست و تشويق بايد به‌طور مساوي اعمال شود. همان‌طور كه از كودك بابت رفتار ناپسندش بازخواست مي‌كنيد تا پيامدهاي رفتار نادرست را به او بياموزيد، به همان ميزان بايد او را به پاس رفتار خوبش مورد توجه و محبت قرار دهيد. اين پاداش بايد بلافاصله به كودك داده شود تا بتواند ارتباط ميان رفتار خوب و پاداش را درك كند.» فراست مي‌گويد پاداش نبايد فقط به اين علت به كودك داده شود كه مطابق ميل شما رفتار كرده، بلكه لازم است به خاطر مسئوليت‌هايي كه به انجام مي‌رساند و كارهايي كه خودش عهده‌دار مي‌شود نيز به او محبت و مهرباني نشان دهيد. او جايزه دادن به كودك را هم براي تشويق پيشنهاد مي‌كند اما هشدار مي‌دهد از خوراكي براي اين منظور استفاده نشود: «پاداشي كه به كودك مي‌دهيد لزوماً نبايد شكلات يا چيزهايي از اين قبيل باشد. بسياري به‌عنوان پاداش به كودك خوراكي مي‌دهند و با اين كار ميان احساس و خوراكي رابطه برقرار مي‌كنند. اين مسئله بعدها مي‌تواند موجب دردسر شود.»
۲٫ وحدت رويه: يك‌زبان بودن پدر و مادر مسئله‌اي بسيار مهم است. آنها بايد در مورد مسائل مختلف با يكديگر توافق داشته باشند: «معمولاً همه بدون فكر قبلي قوانين و اصولي براي تربيت كودك وضع مي‌كنند، درصورتي‌كه والدين بايد بنشينند، وقت بگذارند و خط‌مشي و اصول اساسي مورد نظر خود را تعيين كنند.» بنابراين، قرار و مدارها بايد از پيش گذاشته شود، ضمن آنكه پدر و مادر بايد در اجراي قوانين خود ثابت‌قدم باشند.
۳٫ برنامة روزانه: فراست اهميت فراواني به برنامه‌ريزي مي‌دهد. او در كتابش به‌تفصيل در اين باره توضيح داده و پيشنهاد مي‌كند كه يك جدول زمان‌بندي‌شده طراحي كنيد تا بتوانيد كارها و نيازهاي همة افراد خانواده ـ هم خودتان و هم فرزندانتان ـ را هماهنگ كنيد. او زمان غذا خوردن و وقت خواب را از موارد اساسي اين برنامه مي‌داند: «برنامة روزانه به زندگي خانواده يكپارچگي و ثبات مي‌دهد و چارچوبي مطمئن و پايدار فراهم مي‌كند كه كودك علاقه‌مند مي‌شود به آن عمل كند.» او مي‌گويد وقتي همه‌چيز هر روز طبق روال باشد، بچه‌هاي كوچك‌تر عملكرد و رفتار بهتري دارند. در اين صورت، وقتي احساس خستگي مي‌كنند مي‌خوابند و در نتيجه، بقية روز را سرحال خواهند بود: «بچه‌ها هركدام ساعت زيستي خودشان را دارند، بنابراين برنامة روزانه بايد براساس ويژگي‌هاي فردي باشد. اما به‌طوركلي بهتر است فعاليت‌هاي آموزشي صبح‌ها و فعاليت‌هاي بدني بعدازظهرها انجام شود. همچنين خوب است شب آنها را حمام كنيم تا با آرامش به خواب بروند.»
۴٫ حد و حدود: بايد حد و مرزي تعيين كنيد تا بچه‌ها بدانند چه رفتارهايي پسنديده و چه رفتارهايي ناپسند است. بچه‌ها براي به‌دست آوردن استقلال مي‌جنگند و تلاش مي‌كنند و به‌هيچ‌وجه نبايد سرخورده شوند. درحالي‌كه بخشي از اين تلاش براي مستقل شدن صرف عقب زدن حد و مرزي مي‌شود كه شما تعيين كرده‌ايد، نبايد اين حدود را بشكنيد و در عوض بايد گزينه‌هايي براي انتخاب در اختيار آنها بگذاريد: «شما بايد به آنها فرصت انتخاب بدهيد، در غير اين صورت مي‌توان گفت آنها در كنترل شما هستند.» مثلاً امكان دارد براي غذا خوردن اصول و حدودي را تعيين كنيد و رفتار مشخصي مثل نشستن پشت ميز و رعايت آدابي خاص را انتظار داشته باشيد، اما درعين‌حال مي‌توانيد به بچه‌ها اجازه دهيد كه غذاي مورد علاقة خودشان را انتخاب كنند.
۵٫ قاطعيت: وقتي بر سر اصول و مقررات توافق مي‌كنيد، از آن پس بايد بر سر تصميم خود بمانيد و ديگر نبايد كوتاه بياييد. فراست مي‌گويد: «بايد قاطع و درعين‌حال منصف باشيد.» وي به‌شدت با تنبيه بدني كودك مخالف است و مي‌گويد مجموعه‌اي از روش‌هاي ديگر تربيتي وجود دارد كه مي‌توان از آنها استفاده كرد. يك روش مناسب اين است كه جايي مثل گوشه‌اي از اتاق يا زيرپله يا حتي يك صندلي را كه دور از فعاليت‌هاي معمول خانواده باشد در نظر بگيريد. اگر كودك رفتار نادرستي داشته و هشدارهاي شما را هم جدي نگرفته، او را به آن مكان ببريد و از او بخواهيد آنجا بماند و دربارة رفتارش فكر كند. البته توجه داشته باشيد كه اين مكان به‌هيج‌وجه نبايد جاي ترسناكي براي كودك باشد و حتماً بايد خالي از ابزار و وسايل خطرناك باشد. به‌كارگيري اين روشِ بسيار ساده باعث مي‌شود بچه‌ها پي ببرند كه رفتارشان پيامدهايي در پي دارد. به آنها فرصت مي‌دهد تا به رفتارشان فكر كنند و امكان عذرخواهي داشته باشند. براي پدر و مادرها هم اين امكان را به‌وجود مي‌آورد تا آرامش خود را مجدداً بازيابند: «به‌جاي اينكه عصباني شويد، از محل دور شويد. اين روش تأثير خود را خواهد گذاشت.»
۶٫ تذكر و هشدار: تكان دادن انگشت رو به كودك و گفتن جملة «خيلي شيطوني مي‌كني!» كاري است كه فراست براي پايان دادن به شيطنت كوچولوها انجام مي‌دهد. اما عده‌اي از والدين در اين زمينه به كمك نيازمندند. فراست مي‌گويد اهميتي ندارد چه مي‌گوييد، بلكه مهم اين است كه چگونه آن را بيان مي‌كنيد: «به‌طور مستقيم و رودررو با آنها صحبت كنيد. سعي كنيد آهنگ صدايتان پايين اما جدي باشد.» اين برخورد به آنها مي‌فهماند كه شما از رفتارشان راضي نيستيد.
۷٫ توضيح: اين مورد هم اهميت زيادي در فرآيند تربيت دارد. خودتان را براي صحبت كردن با كودكتان آماده كنيد و برايش توضيح دهيد چه كار نادرستي انجام داده و چرا نبايد چنين رفتاري داشته باشد. بايد به كودك توضيح داد تا پي ببرد كه چرا بازخواست شده است.
۸٫ خويشتن‌داري: فراست حتي وقتي با بدترين رفتارها از جانب بچه‌ها روبه‌رو مي‌شود، از كوره درنمي‌رود. با اينكه چنين خونسردي و آرامشي غيرقابل دستيابي به‌نظر مي‌رسد، وي مصر است كه پدر و مادرها مثل او آرامش خود را حفظ كنند و خويشتن‌دار باشند: «شما بزرگ‌ترها انسان‌هاي بالغي هستيد و بايد بتوانيد خودتان را كنترل كنيد.» او قاطعانه مي‌گويد كودك سه‌ساله‌اي كه بداخلاقي مي‌كند، كنترلي بر رفتار خود ندارد، اما شما نبايد در برخورد با او رفتار مشابهي داشته باشيد. اگر عصباني شويد و بر سرش فرياد بزنيد، او را خواهيد ترساند. مي‌توانيد از لحن‌هاي مختلفي استفاده كنيد اما داد كشيدن لزومي ندارد. شما قهرمانان آنها هستيد و نبايد در برابر چشمان آنها بشكنيد و خرد شويد. اگر كنترل خود را از دست بدهيد، تأثير خوبي بر خانواده نخواهيد گذاشت.
۹٫ مسئوليت دادن: آنها را در كارهاي كوچكي كه قادر به انجام دادنشان هستند سهيم كنيد و اجازه دهيد مسئوليت‌هايي هرچند كوچك را برعهده بگيرند تا مهارت‌هاي زندگي و مهارت‌هاي اجتماعي‌شان پرورش يابد. اين بخشي از فرآيند رشد است. مثلاً بگذاريد صبح‌ها خودشان لباس بپوشند يا اگر كوچولوي ديگري در راه داريد، سعي كنيد حضور او و مسئوليت‌هاي ناشي از آن را حس كنند. اين يك روش مطمئن و آزمايش‌شده است كه فراست به آن روش نقش‌پذيري يا شركت‌پذيري مي‌گويد. او پيشنهاد مي‌كند كه از كمك فرزندانتان بهره‌مند شويد. براي نمونه، وقتي مشغول غذا پختن هستيد، اجازه دهيد چند عدد سيب‌زميني بشويند يا اسفنجي به آنها بدهيد تا در شستن ماشين به شما كمك كنند. او مي‌گويد: «دادن مسئوليت‌هاي كوچك به كودكان باعث مي‌شود آنها احساس خوبي نسبت به خودشان پيدا كنند.»
۱۰٫ استراحت: اگر استراحت نكنيد و زماني را به خود و همسرتان اختصاص ندهيد، مشكلي از مشكلات شما حل نخواهد شد. اوقاتي را براي خودتان صرف كنيد و مثلاً از خريدي يك‌نفره لذت ببريد يا براي صرف شامي دونفره بيرون برويد. فراست معتقد است درخواست از يكي از دوستان يا اقوام براي نگهداري از كوچولوي شما و دور بودن از او فقط براي چند ساعت، در بلندمدت به‌نفع خانواده‌تان خواهد بود * آرام كردن كودك نوپايي كه مدام بدخلقي و گريه مي‌كند كار دشواري به‌نظر مي‌رسد. خواباندن بچه‌اي كه مصمم است به رختخواب نرود نيز همين‌طور. گاهي اين احساس به آدم دست مي‌دهد كه اين جنگ‌هاي كوچك اما پردردسر بين پدر و مادرها و بچه‌ها هرگز پايان نمي‌پذيرد. جو فراست كه توانسته بارقة اميد را در دل پدر و مادرها به‌وجود آورد، ادعا مي‌كند كه مي‌تواند در هر خانه‌اي ـ هرقدر آشفته و نابسامان ـ آرامش را برقرار سازد. او معتقد است چيزي به نام «بچة بد» وجود ندارد.
برای دیدن پربازدیدترین های نی نی نما لطفاً کلیک کنید…
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *
خرید بلیط هواپیما
* لطفا در مورد ایجاد تاپیک و نظرسنجی قبل از ثبت دقت فرمایید زیرا امکان ویرایش و یا حذف مطلب بعد از ارسال وجود ندارد.
همچنین شما ملزم به رعایت
قوانین و مقررات
نی‌نی‌سایت نیز می‌باشید.
* لطفا در مورد ایجاد تاپیک و نظرسنجی قبل از ثبت دقت فرمایید زیرا امکان ویرایش و یا حذف مطلب بعد از ارسال وجود ندارد.
همچنین شما ملزم به رعایت
قوانین و مقررات
نی‌نی‌سایت نیز می‌باشید.
کسی مجموعه جوفراست رو دانلود کرده؟
همون روانشناس کودک
به نظر من راه حل هاش خیلی خوبه تو مواجه با کودک
روانشناس جو فراست
دنبال مجموعه کاملشم
همه جا پولیه من رایگان می خوام
عزيزم بخر حتما🙄
خدا خیرت بده
اگه پیدا کردی به منم بگو دان کنم
یعنی هیچ کس برنامه هاشو نمی بینه؟
طفلکی جوفراست
لباس بارداری ضد امواج الکترومغناطیس
انتشارات اشجع همه كتاباشو داره
کجا ها دارن؟
مجموعه کاملش چند تا سی دی داره؟
قیمتش هم میگی
شرمنده این همه سوال کردم
سی دی هاش نیست؟
عزيزم من سي دي تا حالا نگرفتم اما كتاباشو دارن
من تو من و تو میدیدم قبلا، الان تموم شده فک کنم
واقعا عاشق روش تربیتی اش هستم
سرکش ترین بچه ها رو هم رام می کنه
در نهایت هم می فهمونه مشکل از سستی و دلسوزی بی جهت پدر مادر هاست
یعنی من و تو برنامه به درد بخورم داره مگه
🙂
ااااا جودی امضات
منم از همین من و تو باهاش اشنا شدم
حالا من اگه پیدا کردم لینکشو همین جا می ذارم
من و تو برنامه ی به درد نخور نداره! همه ی برنامه هاش عالی و برنامه های تاپ دنیاس نه چرت و پرت واسه پرکردن برنامه! کلی هم واسه مخاطباش ارزش قائله
جوفراست رو منم از من و تو میشناسم خیلی جالب بود بنظر منم
چه میدونم
روانشناس جو فراست
من چن بار بفرمائید شامو دیدم،حالم بهم خورده
البته سلیقه ها فرق میکنه
بفرمایید شامم یه برنامه ایه که کلی واسش هزینه کردن و یه عده دوس دارن و من خودم کلی غذا و دسر و آداب پذیرایی یاد گرفتم ازش و حتی تو ایرانم سعی کردن شبیهشو بسازن ولی چندان موفق نبودن
تااااا دلت بخواد
ماکه اصلا تلوزیون ایران نمی بینیم
منوتو عالیه
استارتر برو سایت منوتو …شاید اونجا لینک داشته باشه واسه دانلود
کاربر گرامی جهت ارسال پست شما ملزم به رعایت
قوانین و مقررات
نی‌نی‌سایت می‌باشید
مطالب این سایت تنها جنبه اطلاع رسانی و
آموزشی داشته و توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین
مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست. لطفاً پیش از استفاده از سایت
صفحه
“شرایط استفاده از سایت”
را مطالعه فرمایید. استفاده از این سایت
بدان معناست که شما قبلاً صفحه “شرایط استفاده از سایت” را مطالعه کرده
و به مفاد آن واقفید. نقل مطالب این سایت با ذکر منبع و نشانی اینترنتی سایت بلامانع است
