اگر گشتی در اینترنت بزنید، میتوانید آژانس‌های مسافرتی زیادی ببینید که شما را به جاهای مختلف ایران یا دنیا می‌برند. از تور اسالم به خلخال بگیرید تا مسافرتی به چند کشور اروپایی. ولی خیلی‌ها هستند که رویای گردشگری فضایی دارند. قرار نیست در گردشگری فضایی حتما به مریخ برویم و در کویرهای آن پیاده‌روی کنیم. کافیست کمی از سطح زمین دور شویم، با چشم گردی زمین و سیاهی فضا را ببینیم و بازگردیم. دهه‌هاست که در آرزوی چنین چیزی هستیم. دست کم از آغاز عصر فضا، نویسنده‌های علمی-تخیلی زیادی فکر کرده‌اند که چه می‌شد اگر فقط با پرداخت چند هزار دلار می‌توانستیم به فضا برویم و برگردیم. این‌طوری دیگر همه می‌توانستند برای تعطیلات آخر هفته آپشن سفر به فضا را هم داشته باشند. در ادامه چند شرکت فضایی خصوصی را معرفی میکنیم که می‌خواهند گردشگری فضایی را به ارزان‌ترین شکل ممکن برای ما به ارمغان آورند.
ویرجین گلکتیک؛ تجربه‌ای شبیه به هواپیما
ویرجین گلکتیک دوست دارد کاری کند که سفرهای فضایی مثل سفرهای درون کشورها کاملا آسان و ارزان شود. همان‌طور که در عکس پایین هم می‌توان دید، روش ویرجین گلکتیک برای بردن آدم‌ها به فضا خیلی جالب است. فضاپیمایی به نام «اسپیس شیپ ۲» در زیر هواپیمایی دوقلو قرار میگیرد. این فضاپیما ظرفیت حمل ۶ مسافر را دارد و البته دارای دو خلبان است. این هواپیمای دوقلو تا ارتفاع ۱۵ کیلومتری از سطح زمین بالا می‌رود. سپس به یکباره «اسپیس شیپ ۲» از آن جدا میشود و با کمک موتور موشکی، تا ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری بالا می‌رود. ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری تقریبا همان‌جایی است که می‌توانیم آن را مرز فضا بدانیم. در این ارتفاع به خوبی تاریکی فضا و گردی زمین مشخص است. در این هنگام موتور خاموش میشود و فضاپیما در یک مسیر سهموی قرار میگیرد. سپس مسافران به مدت پنج تا ۶ دقیقه کاملا بی‌وزنی را تجربه میکنند. کابین فضاپیما بزرگ است، شما میتوانید از صندلی جدا شوید و حسابی در هوا شنا کنید. فضاپیما پنجره‌های بزرگی دارد که میتوانید از طریق آنها زمین را ببینید. منتها به هر صورت فرصت زیادی ندارید و این چند دقیقه که تمام شد، دوباره به صندلی خود باز میگردید، کمربندها را می‌بندید و درست مثل پرواز با هواپیما، برای فرود در فرودگاه آماده می‌شوید.
اسپیس شیپ ۲، در حقیقت نسخه‌ی دوم اسپیس شیپ ۱ است که در سال ۲۰۰۴ رونمایی شد. این فضاپیما در آزمایش‌های مختلف خیلی خوب جواب داد و بلافاصله ثبت نام برای پرواز با آن شروع شد. هر بلیت آن ۲۵۰ هزار دلار بود. با این حال برای انجام سفر تجاری و ایمن، به کار بیشتری نیاز بود. به همین دلیل اسپیس شیپ ۲ معرفی شد. در اکتبر ۲۰۱۴، اسپیس شیپ ۲ بر اثر یک نقص فنی برفراز صحرای موجاوه سقوط کرد و یکی از خلبان‌ها کشته شد. هرچند که مدت زمان زیادی است ویرجین گلکتیک روی فناوری‌اش کار میکند، ولی هنوز جای کار زیادی برای عملیاتی شدن کامل آن وجود دارد. به نظر میرسد که مدیر عامل آن یعنی «ریچارد برنسون» کاملا در این راه جدیت دارد. ویدیوی پرواز فضاپیمای ویرجین گلکتیک را ببینید.چطور به فضا برویم
بلو اوریجین؛ بدوی ولی هیجان انگیز
بین همه‌ی شرکت‌ها، به نظر میرسد که بلو اوریجین از همه پیشروتر است. البته برخلاف شرکت‌های دیگر، خبری از فضاپیماهای شبیه به هواپیما نیست. به صورت نسبتا بدوی، در کپسولی که بالای یک موشک قرار گرفته می‌نشینید و موشک پرتاب میشود. موشک کپسول شما را به ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری از سطح زمین میبرد و آنجا کپسول از موشک جدا میشود. کپسول شما در مسیری سهموی قرار میگیرد. کمربندتان را باز میکنید، از صندلی جدا می‌شوید و در حالت بی‌وزنی حسابی در فضای داخل کپسول شنا میکنید. پنجره‌های بزرگی وجود دارد که میتوانید منظره‌ی زمین را از درون آنها تماشا کنید. بعد از چند دقیقه که در آن حالت بودید، باید به صندلی بازگردید، کمربندها را محکم ببندید تا برای فرودی نسبتا پرتنش آماده شوید. کپسول به اتمسفر باز می‌گردد و با چتر روی زمین فرود می‌آید. خود موشک هم قبلا به صورت خودکار فرود آمده است.
بلو اوریجین متعلق به «جف بزوس» مالک فروشگاه اینترنتی آمازون است. اکنون موشک‌های «نیوشپرد» این شرکت توانسته‌اند پس از پرتاب با موفقیت روی زمین فرود آیند و دوباره پرتاب شوند. تا به حال بلو اوریجین چند بار این کار را انجام داده است. به نظر میرسد که در مقایسه با دیگر شرکت‌ها، نیوشپرد خیلی به موفقیت نزدیک شده باشد. با این حال همچنان باید صبر کرد تا فناوری آنها به بلوغ و ایمنی کامل برای حمل مسافر برسد. فعلا مشخص نیست بلیت هر نفر برای سفر فضایی با موشک بلو اوریجین چقدر است. ویدیوی مربوط را از قسمت زیر ببینید.
وورلد ویو؛ آرام و کسل کننده
برخلاف موشک نیوشپرد بلواوریجین، روش وورلد ویو برای سفر به فضا خیلی هیجان انگیز نیست. شما در کپسولی قرار می‌گیرید که به بالنی به بزرگی یک زمین فوتبال متصل است. بالن خیلی آرام و یواش شما را به ارتفاع ۳۰ کیلومتری از سطح زمین میبرد. کپسول کاملا جادار است و پنجره‌های بزرگی دارد. دو ساعت تمام میتوانید در ارتفاع ۳۰ کیلومتری باشید و به همراه پنج نفر دیگر از تماشای زمین لذت ببرید. آنجا حتی اینترنت هم دارید؛ میتوانید با زمین سلفی بگیرید و عکس را به اشتراک بگذارید. بعد از آن هم دوباره خیلی آرام فرود می‌آیید. در این پرواز اصلا به مرز فضا نمی‌رسید و احساس بی‌وزنی نمی‌کنید. با این حال میتوانید ساعت‌ها از تماشای منظره‌ی فوق‌العاده‌ی زمین لذت ببرید. بلیت این پرواز ۷۵۰۰۰ دلار است.
ویدیوی مربوط را از قسمت زیر ببینید.
اسپیس ادونچرز؛ سفر تا ماه
شرکت اسپیس ادونچرز آپشن‌های مسافرتی زیادی را در اختیار مشتریان می‌گذارد. از پرواز با هواپیماهای Zero G گرفته تا پروازهای زیرمداری و سفر به ایستگاه فضایی بین‌المللی. تازه این شرکت به فکر سفر به مدار ماه هم هست. سفر به ماه واقعا هیجان انگیز است. بعد از چند ماه تمرین، از پایگاه فضایی بایکنور روسیه در قزاقستان با موشک سایوز راهی ایستگاه فضایی می‌شوید و آنجا ۱۰ روز اقامت میکنید. همزمان فضاپیمای دیگری هم به مدار زمین پرتاب میشود. فضاپیمای سایوز شما از ایستگاه فضایی جدا و به فضاپیمای اصلی متصل میشود. سپس با این فضاپیمای بزرگ راهی ماه می‌شوید. البته در مدار ماه قرار نمی‌گیرید و فقط یک بار دور آن می‌زنید و بر میگردید. اسپیس ادونچرز تنها شرکتی است که تا به حال توانسته گردشگران فضایی را به مدار زمین ببرد. این شرکت هشت بار گردشگرانی را به ایستگاه فضایی بین‌المللی برده است. اگر ۵۰ میلیون دلار دارید، میتوانید برای سفر به ایستگاه فضایی آن را بپردازید. انوشه انصاری ۱۰ سال پیش به همین شیوه به ایستگاه فضایی بین‌المللی رفت.
−
چهار
=
0
.hide-if-no-js {
display: none !important;
}
فضانورد یا کیهان‌نورد کسی است که پس از گذراندن دورهٔ ویژهٔ کیهان‌نوردی متناسب، به فضای بیرون از جو کره زمین سفرکرده باشد.[۱]
این واژه معمولاً برای فضانوردان حرفه‌ای بکار می‌رود، اما به‌طور کلی به افرادی که به نحوی به فضا سفر کرده‌اند نیز گفته میشود. مثلاً دانشمندان، پژوهشگران، خلبانان و حتی گردشگران فضایی که تجربه سفر به فضا را داشته باشند، فضانورد تلقی میشوند. گاهی بنا بر برخی از تعریف‌ها حتی سرنشین یا سرنشینان بعضی از موشک-هواپیماها مانند ایکس-۱۵ را هم می‌توان فضانورد دانست.
تاکنون بیش از ۵۴۰ فضانورد به فضا سفر کرده‌اند؛ پانصدمین فضانوردی که به فضا رفت فضانورد آمریکایی کریستوفر کسیدی بود.[۲] و رکوردهای ماندن در فضا «در یک دیدار» از یک سال هم گذشته‌است. رکوردهای ماندن در فضا برای یک فضانورد «در چند دیدار» بیش از ۸۰۰ روز است.
بر اساس تعریف فدراسیون بین‌المللی هوانوردی (FAI)، پرواز در ارتفاع بالاتر از یکصد کیلومتر «سفر فضایی» محسوب میشود. فدراسیون بین‌المللی هوانوردی ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری از سطح متوسط دریاها را مرز بین جو زمین و فضا یا به اصطلاح «خط کارمن» نامیده‌است. در ارتفاع بیشتر از خط کارمن، غلظت جو زمین به دلیل افزایش ناگهانی و شدید دما به قدری کاهش می‌یابد که می‌توان از نیروی پسای ناشی از برخورد مولکولهای جو با شیء پرنده صرف‌نظر کرد. از دیگر سو بر اساس تعریف سازمان فدرال هوانوردی آمریکا، فردی که قادر باشد در ارتفاعی بیش از ۸۰ کیلومتر از سطح زمین پرواز کند، مفتخر به کسب عنوان فضانوردی خواهد شد. این ارتفاع جایی است که لایه مزوسفر تمام میشود.[۳]
مهندسان طراح هوافضا هنگام طراحی یا شبیه‌سازی بازگشت اجرام به جو زمین، گذر از ارتفاع ۱۲۰ کیلومتری را عبور از مرز جو به فضا در نظر می‌گیرند. سرعت بسیار زیاد اجسام در بازگشت به جَو دلیل این انتخاب است. در سرعت‌های بسیار زیاد، جو رقیق در فاصله بین ارتفاع ۱۲۰ تا ۱۰۰ کیلومتری، نیروی پسای اتمسفری قابل توجهی تولید میکند.[۳]چطور به فضا برویم
تا تاریخ ۸ ژوئن ۲۰۱۳، در مجموع ۵۳۲ نفر از ۳۶ کشور جهان در ارتفاع ۱۰۰ کیلومتر (۶۲ مایل) یا بیشتر، که از آنها ۵۲۹ نفر به مدار پایین زمین یا فراتر از رسیده‌اند.[۴] از این تعداد، ۲۴ نفر فراتر از مدار نزدیک زمین سفر کرده‌اند.
نخستین موجود زنده در فضا سگی به نام لایکا بود که در ۳ نوامبر سال ۱۹۵۷ میلادی، تنها یک ماه پس از پرتاب اسپوتنیک-۱ به فضا و آغاز رسمی عصر فضا، با فضاپیمای روسی اسپوتنیک-۲ به مدار زمین پرتاب شد. از این پرواز برای آزمایش ارگان‌های زندهٔ بدن در مرحلهٔ پرتاب و شرایط بی‌وزنی و برای تکمیل سیستمهای پشتیبانی حیات در اولین فضاپیمای سرنشین‌دار استفاده شد. فضاپیمای اسپوتنیک-۲ حامل لایکا برای بازگشت به زمین طراحی نشده بود، و لایکا مدتی پس از پرتاب در مدار زمین جان سپرد.[۵]
نخستین فضانورد جهان یوری گاگارین کیهان‌نورد روسی بود که روز ۲۳ فروردین ۱۳۴۰ با فضاپیمای وستوک-۱ به فضا رفت و در طول ۱۰۸ دقیقه یک دور مدار زمین را پیمود.
نخستین زن فضانورد والنتینا ترشکووا کیهان‌نورد زن روسی است که در روز ۱۶ ژوئن ۱۹۶۳ میلادی (برابر ۲۶ خرداد ۱۳۴۲) با فضاپیمای وستوک-۶ به فضا رفت و نزدیک به سه روز در فضا بود. او همچنین نخستین فرد غیرنظامی فضانورد جهان است زیرا پس از انجام پرواز فضایی خود بود که به نیروی هوایی شوروی پیوست.
نخستین انسان بر روی ماه نیل آرمسترانگ فضانورد آمریکایی است که طی مأموریت آپولو ۱۱ در ۲۰ ژوئیه سال ۱۹۶۹ میلادی بر روی ماه گام نهاد. فضاپیمای ماه‌نشین مأموریت آپولو ۱۱ بیش از ۲۱ ساعت روی سطح ماه قرار داشت که در طول آن آرمسترانگ و فضانورد همکارش باز آلدرین بیش از دو ساعت و نیم روی سطح ماه به کار و نصب دستگاه‌های گوناگون پرداختند.
نخستین فضانورد فارسی‌زبان عبدالاحد مهمند کیهان‌نورد افغان است که در ۷ شهریور (۷ برج سنبله) سال ۱۳۶۷ (۲۹ اوت سال ۱۹۸۸) با فضاپیمای روسی سایوز تی‌ام ۶ به فضا رفت و به مدت ۹ روز به همراه فضانوردان دیگر در ایستگاه فضایی میر به پژوهشهای اخترفیزیکی، پزشکی و بیولوژیکی پرداخت.
نخستین گردشگر (توریست) فضایی، دنیس تیتو بازرگان و مهندس آمریکایی بود که با پرداخت حدود ۲۰ میلیون دلار در ۸ آوریل سال ۲۰۰۱ میلادی با فضاپیمای روسی سایوز تی‌ام ۳۲ به فضا رفت و به مدت ۷ روز و ۲۲ ساعت در ایستگاه فضایی بین‌المللی در مدار زمین اقامت داشت.
نخستین زن گردشگر فضایی و نخستین ایرانی در فضا، کارآفرین و مهندس ایرانی انوشه انصاری است که با پرداخت حدود ۲۰ میلیون دلار با فضاپیمای روسی سایوز تی‌ام‌ای-۹ در روز ۲۷ شهریور ۱۳۸۵ به مدار زمین رفت و اقامت ۱۱ روزهٔ خود را در ایستگاه فضایی بین‌المللی آغاز کرد. انوشه انصاری ترجیح میدهد در مورد سفر فضایی خود از عنوان «فضانورد همراه» به جای واژهٔ «گردشگر فضایی» استفاده کند.
شاهزاده سلطان بن سلمان بن عبدالعزیز آل سعود، فرزند سلمان بن عبدالعزیز (در آن زمان ولیعهد عربستان سعودی)، اولین عربی بود که در سال ۱۹۸۵ میلادی با فضاپیمای دیسکاوری آمریکا به مدار زمین رفت.
طولانی‌ترین پرواز تک‌نفره به مدت ۴ روز و ۲۳ ساعت توسط والری بیکفسکی کیهان‌نورد روسی از ۱۴ تا ۱۹ ژوئن ۱۹۶۳ با فضاپیمای وستک ۵ انجام شد.
رکورد بیشترین تعداد سفرهای فضایی متعلق به فرانکلین چانگ دایاز فضانورد کاستاریکایی-آمریکایی و جری راس فضانورد آمریکایی است. وی ۷ پرواز فضایی را در پرونده خود ثبت کرده‌است.
رکورد طولانی‌ترین حضور پیوسته انسان در فضا متعلق به ایستگاه فضایی میر است. روسیه (و شوروی سابق) به مدت ۳۶۴۴ روز حضور بی‌وقفهٔ فضانوردان را در ایستگاه فضایی میر تضمین کردند. این دوره از ۵ سپتامبر ۱۹۸۹ آغاز و در ۲۹ اوت سال ۱۹۹۹ به پایان رسید.
رکورد طولانی‌ترین مدت اقامت بر سطح ماه متعلق به یوجین سرنن و هریسون اشمیت فضانوردان آمریکایی است. آنها در مأموریت آپولو ۱۷ پس از فرود بر ماه در ۱۱ دسامبر ۱۹۷۲، به مدت ۷۴ ساعت و ۵۹ دقیقه و ۴۰ ثانیه بر سطح ماه ماندند.
رکورد دورترین سفر فضایی انسان متعلق به فضانوردان آمریکایی مأموریت آپولو ۱۳ است. فضاپیمای آنها در ۱۵ آوریل ۱۹۷۰ در حالیکه به علت نقص فنی در حالت اضطراری بود، ۴۰۰٬۱۷۱ کیلومتر از زمین دور شد.
طبق مقاله‌ای که در نشریه سی نت(به انگلیسی: Cnet) آمده‌است فضانوردی
از جمله خطراتی که فضانوردان با آن مواجه هستند، تابش پرتوهای مضر کیهانی است که از خورشید و سایر ستاره‌ها آنها را دربر میگیرد و بهترین افراد برای ارسال به فضا مقاوم‌ترین آنهاست.
فضانوردان در نخستین مأموریت‌های فضایی از غذاهای خشک و یخ‌زده استفاده می‌کردند. کپسولهای فضایی آنها برای تولید الکتریسیته از پیلهای سوختی بهره می‌بردند. آب به عنوان محصول جانبی پیلهای سوختی که با ترکیب اکسیژن و هیدروژن، الکتریسیته تولید میکنند، در آن ناوهای فضایی به وفور در دسترس بود؛ بنابراین فضانوردان می‌توانستند در زمان صرف غذا با مخلوط کردن آب گرم و غذای خشک شده، وعده غذاییِ نه چندان دلچسبی را تهیه نمایند. این غذاها چندان باب میل فضانوردان نبود و آنها پس از چند روز از طعم و شکل این غذاها بیزار می‌شدند.[۸]
اما غذاهای فضایی امروزی شامل انواع متنوعی از غذاهای بسته‌بندی و استریلیزه شده آماده، میوه‌های خشک، آجیل و انواع شیرینیهایند. گاهی هم میوه تازه به مدار زمین راه پیدا میکند، اما باید در مدت زمان کوتاهی خورده شوند، چون در صورت فاسد شدن، همه پولی که بابت فرستادن آنها به فضا صرف شده به هدر می‌رود.
برخی گونه غذاها در فضا استفاده نمی‌شوند. از این دست غذاها می‌توان به نوشابه‌های گازدار، غذاهای پودری مانند پودر نمک و فلفل، خُردشدنی مانند چیپس، و برخی میوه‌جات مانند موز و پرتقال اشاره کرد.[۸]
«آشپزی برای فضانوردان». وبگاه دانش فضایی. ۲۰۱۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ ژوئن ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۲ خرداد ۱۳۸۹. از پارامتر ناشناخته |ماه= صرف‌نظر شد (کمک)
من در چند زمینه ی علمی فعالیت دارم
به عنوان یک دانشمند،سال گذشته فرمانده ارشد
گروه شبیه سازی مریخ برای ناسا بودم
و به عنوان یک هنرمند،خالق انجمن هایی
با موضوع هنرچند فرهنگی در سراسردنیاهستم.
و جدیدا، این دو را با هم ترکیب کرده ام.
اما اجازه بدهید که اول
مقداری در مورد ماموریت ناسا صحبت کنم
که پروژه ای به نام HI-SEAS هست
HI-SEAS پروژه تحت حمایت مالی ناساست
که در مورد شبیه سازی سیاره ها انجام میشود
که مجل آن در Mauna Loa volcano
در هاوایی واقع شده است
و این یک پروژه ی تحقیقاتی است
که به صورت خاص
برای مطالعه ی تاثیرات قرنطینه طولانی
مدت گروه کوچکی از پرسنل ،طراحی شده است
من در این مکان به مدت ۴ ماه
با یک گروه ۶ نفره زندگی کردم
و البته،تجربه فوق العاده ای بود
ما انواع مختلفی از تحقیقات را انجام دادیم.
قسمت مهم تحقیقات ما,
مطالعه در مورد غذا بود
اما جدا از این مطالعه در مورد غذا،
توسعه دادن سیستم جدید غذایی برای فضانوردانی
که در فضا زندگی می کنند, بخشی از کار بود
و ما انواع مختلفی از
دیگر تحقیقات را نیز انجام دادیم
و همان طور که در اینجا مشاهده میکنید، ما
فعالیت های مرهم انجام دادیم
پوشیدن لباس مخصوص فضانوردی،
اما ما کارهای روزمره و کارهای زیاد دیگری نیز برای انجام دادن داشتیم،
مثل پر کردن پرسشنامه در پایان هر روز
کار، مشغله کاری
حالا،همان طور که می توانید تصور کنید،
زندگی کردن با گروه کوچکی
از مردم کاملا چالشی هست
در یک فضای کوچک و به مدت طولانی
چالش های روانی بسیاری وجود دارند
چگونه تیم را در این شرایط محیطی به صورت
متحد و هماهنگ با هم نگه داریم
با توجه به فشردگی زمان،چگونه در ارتباط قرار بگیریم
زمانی که در این شرایط محیطی زندگی میکنیم؛
مشکلات بی خوابی و چیزهای دیگر به وجود می ایند.
اما در عین حال ما چیزهای زیادی هم یاد گرفتیم.
من یاد گرفتم چگونه اعضای یک گروه به صورت انفرادی
از پس این شرایط بر می ایند؛
چگونه می توانیم یک گروه را خلاق و شاد نگه داریم،
برای مثال، دادن استقلال به آنها
روش خوبی برای این کار است؛
و صادقانه،من چیزهای زیادی در مورد رهبری آموختم،
چونکه من فرمانده گروه بودم.
در طی انجام دادن این ماموریت
من به صورت جدی،
شروع به فکر کردن در مورد آینده بشر در سیاره ای دیگر کردم
ما ریسک بودن در سیاره ای دیگر را خواهیم کرد
و .شروع به سکونت در سیاره ای دیگر را خواهیم کرد
شکی در این مورد ندارم.
ممکن است ۵۰ سال طول بکشد، ممکن است ۵۰۰ سال طول بکشد
اما به هر حال تحقق خواهد یافت،
بنابراین، من با یک پروژه جدید هنری به نام Seeker و یا جویا مطرح کردم
و این پروژه گروه های مختلفی از سراسر جهان را به چالش می کشاند
در مورد طرح اولیه ستاره ای و روابط بین ستلرگان
که دوباره رویای بشر در مورد زندگی در میان ستارگان را احیا می کند.
این قسمت اصلی پروژه است
حالا، یک موضوع مهم
چطور به فضا برویم
این یک پروژه تخیلی از سرزمین فراموش شده نیست
این در مورد اینکه: “آه خدای من دنیا داره اشتباه پیش می رود نیست
و ما باید از اینجا فرار کنیم چون نیاز به آینده ای دیگر در جایی دیگر داریم.”
نه، نه
این پروژه اساسا مردم را به
گامی دور شدن از توجه اجباری به زمین دعوت می کند
و همین طوربه تصًور دوباره آینده در فضا دعوت می کند.
و این ایده بسیار کمک کننده است و به خوبی کار می کند،
بنابراین این مهم ترین بخش در کاری است که ما انجام می دهیم.
در این پروژه،
من از یک رویکرد خلاقیت دوباره استفاده می کنم،
که روش کمی متفاوتی ست
از چیزی که شما ازبسیاری از هنرمندان انتظار دارید.
من یک تفکر پایه ای را در گروه پایه نهادم،
مردم شروع کردند به جذب این ایده شدن
و باهم، ما یک کار هنری را ساخته و شکل دادیم.
و این اندکی شبیه موریانه ست.
ما با هم کار میکنم،
و حتی به طور مثال،هر معماری که به کاری که ما انجام میدهیم نگاه کند،
گاهی اوقات لحظات سختی در درک این اثر دارند
که ما چگونه بدون طرح جامعی این را ساخته ایم.
ما معمولا با این مجسمه های بزرگ عالی
که می توانیم در آنها زندگی کنیم می سازیم.
اولین نسخه در بلژیک و هلند ساخته شد.
و این با همکاری حدود پنجاه نفر ساخته شد.
و تکرار دوم آن در همان پروژه،
در اسلواکی بود، در کشوری متفاوت،
و گروه جدید با معماری متفاوتی کار کردند.
خُب آنها معماری قبلی را کنار گذاشتند ولی
اساس کار هنری آن را نگه داشتند،
و یک جدید کاملا جدید ساختند،
بیشتر با معماری همگن با طبیعت.
و این بخش مهم دیگری از پروژه بود.
این اثر هنری در حال تحول بود،
معمری در حال تحول.
این آخرین نسخه است که چند هفته پیش در هلند ارايه شده است،
که از مقیاسهای کاروان برای ساخت سفینه استفاده شده.
ما چند کاروان دست دوم خریدیم،
قطعات را هم جدا کردیم،
دوباره در سفینه به هم وصل کردیم.
هنگامی که در مورد سفینه صحبت می کنیم،
ما تنها از این به عنوان چالش فن آوری استفاده نمی کنیم.
ما واقعا به دنبال ترکیبی از سه سیستم هستیم:
اکولوژی، افراد و تکنولوژی.
بنابراین، همواره یک موضوع زیست محیطی قوی جزیی اط پروژه هست.
در اینجا سیستمهای پرورش مواد غذایی آبزی را می بینید
که توسز فضانورادان احاطه شده اند،
بنابراین آنها دایما با بخشی از غذایی که می خورند در ارتباط هستند.
خُب یک مورد عادی برای پروژه
این است که ما ماموریت مان را در کنار هنر و طراحی ادامه می دهیم.
درواقع ما خودمان را کاملا درگیر چند روز آخر کار کردیم
تا آنچه را که ساخته ایم آزمایش کنیم.
برای مثال،
در سمت راست می توانید ماموریت منزوی ما را
در موزه هنر مدرن در لیوبلیانا در اسلوونی ببینید،
که شش هنرمند و یک طراح با هم هستند—
من یکی از آنها بودم—
و برای چهار روز در داخل موزه ماندم.
و البته،lمسلم است که این بسیار نمایشی بود
و تجربه بسیار قوی برای ما بود.
نسخه بعدی بروژه درحال حاضر در حال
با همکاری کامیلو رودریگز-بلتران
عصو دیگر تد در جل اجراست،
در صحرای آتاکاما در شیلیکه که محلی افسونی است در حال اجرا می باشد.
اول از همه، این آنالوگ مریخ در نظر گرفته شده.
این واقعا در منظقه خاصی شبیه مریخ است
و ناسا برای آزمایشاتش از آنجا استفاده کرده.
داستان طولانی در ارتباط با مطالعات فضایی
و رصد ستاره ها دارد.
و اکنون جایگاه تلسکوپ های آلما هست،
تلسکوپ های بزرگی در آنجا ساخته شده.
همچنین خشک ترین منطقه روی زمین است،
و به شدت منطق مناسبی برای ساخت پروژه مان هست،
زیرا پایداری را ما باید کاملا در نظر داشته باشیم.
ما امکان دیگری ندارم،
ما بسیار کنجکاویم که ببینیم چه اتفاقی خواهد افتاد.
یک چیز خاص برای این
نسخه خاص پروژه
این است که ما بسیار علامندیم ببینیم
ما چگونه می توانیم با مردم منطقه مرتبط شویم،
مردم بومی.
این افراد برای مدتهای مدیدی اینجا زندگی کرده اند
و به عنوان کارشناسان برای پایداری در نظر گرفه شوند،
خُب من بسیار علاقمندم که ما از انها چه چیزی را می توانیم بیاموزیم،
و دانش بومی
به اکتشافات فضایی وارد کنیم.
بنابراین ما در حال تلاش برای تعریف دوباره اینکه
چگونه به آینده مان در فضا
از طریق بررسی برای ادغام،
زیست شناسی، فن آوری و مردم نگاه کنیم هستیم
با استفاده از یک روش نوآورانه جدید هستیم؛
و با استفاده از و بررسی
سنت های محلی
و که چگونه می توانیم از گذشته یاد بگیریم
و آنها را عمیقا به آیندمان ادغام کنیم.
سپاسگزارم.
( تشویق تماشاگران)
TED.com translations are made possible by volunteer
translators. Learn more about the
Open Translation Project.
© TED Conferences, LLC. All rights reserved.
من در چند زمینه ی علمی فعالیت دارم
به عنوان یک دانشمند،سال گذشته فرمانده ارشد
گروه شبیه سازی مریخ برای ناسا بودم
و به عنوان یک هنرمند،خالق انجمن هایی
با موضوع هنرچند فرهنگی در سراسردنیاهستم.
و جدیدا، این دو را با هم ترکیب کرده ام.
اما اجازه بدهید که اول
مقداری در مورد ماموریت ناسا صحبت کنم
که پروژه ای به نام HI-SEAS هست
HI-SEAS پروژه تحت حمایت مالی ناساست
که در مورد شبیه سازی سیاره ها انجام میشود
که مجل آن در Mauna Loa volcano
در هاوایی واقع شده است
و این یک پروژه ی تحقیقاتی است
که به صورت خاص
برای مطالعه ی تاثیرات قرنطینه طولانی
مدت گروه کوچکی از پرسنل ،طراحی شده است
من در این مکان به مدت ۴ ماه
با یک گروه ۶ نفره زندگی کردم
و البته،تجربه فوق العاده ای بود
ما انواع مختلفی از تحقیقات را انجام دادیم.
قسمت مهم تحقیقات ما,
مطالعه در مورد غذا بود
اما جدا از این مطالعه در مورد غذا،
توسعه دادن سیستم جدید غذایی برای فضانوردانی
که در فضا زندگی می کنند, بخشی از کار بود
و ما انواع مختلفی از
دیگر تحقیقات را نیز انجام دادیم
و همان طور که در اینجا مشاهده میکنید، ما
فعالیت های مرهم انجام دادیم
پوشیدن لباس مخصوص فضانوردی،
اما ما کارهای روزمره و کارهای زیاد دیگری نیز برای انجام دادن داشتیم،
مثل پر کردن پرسشنامه در پایان هر روز
کار، مشغله کاری
حالا،همان طور که می توانید تصور کنید،
زندگی کردن با گروه کوچکی
از مردم کاملا چالشی هست
در یک فضای کوچک و به مدت طولانی
چالش های روانی بسیاری وجود دارند
چگونه تیم را در این شرایط محیطی به صورت
متحد و هماهنگ با هم نگه داریم
با توجه به فشردگی زمان،چگونه در ارتباط قرار بگیریم
زمانی که در این شرایط محیطی زندگی میکنیم؛
مشکلات بی خوابی و چیزهای دیگر به وجود می ایند.
اما در عین حال ما چیزهای زیادی هم یاد گرفتیم.
من یاد گرفتم چگونه اعضای یک گروه به صورت انفرادی
از پس این شرایط بر می ایند؛
چگونه می توانیم یک گروه را خلاق و شاد نگه داریم،
برای مثال، دادن استقلال به آنها
روش خوبی برای این کار است؛
و صادقانه،من چیزهای زیادی در مورد رهبری آموختم،
چونکه من فرمانده گروه بودم.
در طی انجام دادن این ماموریت
من به صورت جدی،
شروع به فکر کردن در مورد آینده بشر در سیاره ای دیگر کردم
ما ریسک بودن در سیاره ای دیگر را خواهیم کرد
و .شروع به سکونت در سیاره ای دیگر را خواهیم کرد
شکی در این مورد ندارم.
ممکن است ۵۰ سال طول بکشد، ممکن است ۵۰۰ سال طول بکشد
اما به هر حال تحقق خواهد یافت،
بنابراین، من با یک پروژه جدید هنری به نام Seeker و یا جویا مطرح کردم
و این پروژه گروه های مختلفی از سراسر جهان را به چالش می کشاند
در مورد طرح اولیه ستاره ای و روابط بین ستلرگان
که دوباره رویای بشر در مورد زندگی در میان ستارگان را احیا می کند.
این قسمت اصلی پروژه است
حالا، یک موضوع مهم
چطور به فضا برویم
این یک پروژه تخیلی از سرزمین فراموش شده نیست
این در مورد اینکه: “آه خدای من دنیا داره اشتباه پیش می رود نیست
و ما باید از اینجا فرار کنیم چون نیاز به آینده ای دیگر در جایی دیگر داریم.”
نه، نه
این پروژه اساسا مردم را به
گامی دور شدن از توجه اجباری به زمین دعوت می کند
و همین طوربه تصًور دوباره آینده در فضا دعوت می کند.
و این ایده بسیار کمک کننده است و به خوبی کار می کند،
بنابراین این مهم ترین بخش در کاری است که ما انجام می دهیم.
در این پروژه،
من از یک رویکرد خلاقیت دوباره استفاده می کنم،
که روش کمی متفاوتی ست
از چیزی که شما ازبسیاری از هنرمندان انتظار دارید.
من یک تفکر پایه ای را در گروه پایه نهادم،
مردم شروع کردند به جذب این ایده شدن
و باهم، ما یک کار هنری را ساخته و شکل دادیم.
و این اندکی شبیه موریانه ست.
ما با هم کار میکنم،
و حتی به طور مثال،هر معماری که به کاری که ما انجام میدهیم نگاه کند،
گاهی اوقات لحظات سختی در درک این اثر دارند
که ما چگونه بدون طرح جامعی این را ساخته ایم.
ما معمولا با این مجسمه های بزرگ عالی
که می توانیم در آنها زندگی کنیم می سازیم.
اولین نسخه در بلژیک و هلند ساخته شد.
و این با همکاری حدود پنجاه نفر ساخته شد.
و تکرار دوم آن در همان پروژه،
در اسلواکی بود، در کشوری متفاوت،
و گروه جدید با معماری متفاوتی کار کردند.
خُب آنها معماری قبلی را کنار گذاشتند ولی
اساس کار هنری آن را نگه داشتند،
و یک جدید کاملا جدید ساختند،
بیشتر با معماری همگن با طبیعت.
و این بخش مهم دیگری از پروژه بود.
این اثر هنری در حال تحول بود،
معمری در حال تحول.
این آخرین نسخه است که چند هفته پیش در هلند ارايه شده است،
که از مقیاسهای کاروان برای ساخت سفینه استفاده شده.
ما چند کاروان دست دوم خریدیم،
قطعات را هم جدا کردیم،
دوباره در سفینه به هم وصل کردیم.
هنگامی که در مورد سفینه صحبت می کنیم،
ما تنها از این به عنوان چالش فن آوری استفاده نمی کنیم.
ما واقعا به دنبال ترکیبی از سه سیستم هستیم:
اکولوژی، افراد و تکنولوژی.
بنابراین، همواره یک موضوع زیست محیطی قوی جزیی اط پروژه هست.
در اینجا سیستمهای پرورش مواد غذایی آبزی را می بینید
که توسز فضانورادان احاطه شده اند،
بنابراین آنها دایما با بخشی از غذایی که می خورند در ارتباط هستند.
خُب یک مورد عادی برای پروژه
این است که ما ماموریت مان را در کنار هنر و طراحی ادامه می دهیم.
درواقع ما خودمان را کاملا درگیر چند روز آخر کار کردیم
تا آنچه را که ساخته ایم آزمایش کنیم.
برای مثال،
در سمت راست می توانید ماموریت منزوی ما را
در موزه هنر مدرن در لیوبلیانا در اسلوونی ببینید،
که شش هنرمند و یک طراح با هم هستند—
من یکی از آنها بودم—
و برای چهار روز در داخل موزه ماندم.
و البته،lمسلم است که این بسیار نمایشی بود
و تجربه بسیار قوی برای ما بود.
نسخه بعدی بروژه درحال حاضر در حال
با همکاری کامیلو رودریگز-بلتران
عصو دیگر تد در جل اجراست،
در صحرای آتاکاما در شیلیکه که محلی افسونی است در حال اجرا می باشد.
اول از همه، این آنالوگ مریخ در نظر گرفته شده.
این واقعا در منظقه خاصی شبیه مریخ است
و ناسا برای آزمایشاتش از آنجا استفاده کرده.
داستان طولانی در ارتباط با مطالعات فضایی
و رصد ستاره ها دارد.
و اکنون جایگاه تلسکوپ های آلما هست،
تلسکوپ های بزرگی در آنجا ساخته شده.
همچنین خشک ترین منطقه روی زمین است،
و به شدت منطق مناسبی برای ساخت پروژه مان هست،
زیرا پایداری را ما باید کاملا در نظر داشته باشیم.
ما امکان دیگری ندارم،
ما بسیار کنجکاویم که ببینیم چه اتفاقی خواهد افتاد.
یک چیز خاص برای این
نسخه خاص پروژه
این است که ما بسیار علامندیم ببینیم
ما چگونه می توانیم با مردم منطقه مرتبط شویم،
مردم بومی.
این افراد برای مدتهای مدیدی اینجا زندگی کرده اند
و به عنوان کارشناسان برای پایداری در نظر گرفه شوند،
خُب من بسیار علاقمندم که ما از انها چه چیزی را می توانیم بیاموزیم،
و دانش بومی
به اکتشافات فضایی وارد کنیم.
بنابراین ما در حال تلاش برای تعریف دوباره اینکه
چگونه به آینده مان در فضا
از طریق بررسی برای ادغام،
زیست شناسی، فن آوری و مردم نگاه کنیم هستیم
با استفاده از یک روش نوآورانه جدید هستیم؛
و با استفاده از و بررسی
سنت های محلی
و که چگونه می توانیم از گذشته یاد بگیریم
و آنها را عمیقا به آیندمان ادغام کنیم.
سپاسگزارم.
( تشویق تماشاگران)
TED.com translations are made possible by volunteer
translators. Learn more about the
Open Translation Project.
© TED Conferences, LLC. All rights reserved.
هر سازمان فضایی برای استخدام فضانورد قوانین و مقررات ویژه خود را دارد، سازمانی مانند ناسا از متقاضیان این شغل انتظار دارد دستکم مدرک لیسانس را در یکی از رشته‌های مهندسی، علوم زیستی، فیزیک و یا ریاضیات داشته باشند.
فضانوردان افرادی هستند که دامنه فعالیت‌های آنها محدود به اکتشافات انسانی در فضا محدود میشود، ملموس‌ترین بخش فعالیت آنها در مدار زمین است اما بخش بزرگی از عمر فضانوردان روی زمین و در راه آموزش و تمرین آماده‌سازی برای انجام ماموریت‌های فضایی صرف میشود.
[۱۱ پیشنهاد خرید هدیه ویژه برای علاقه‌مندان به فضا و نجوم]
چطور به فضا برویم
به گزارش همشهری به نقل از اسپیس، فضانورد شدن یک‌شبه امکان‌پذیر نیست، بلکه به سال‌ها تحصیل، آموزش و تجربه نیاز دارد تا ابتدایی‌ترین توانایی‌های فضانورد شدن در فرد ایجاد شود. از این رو بسیاری از افرادی که برای فضانوردی اعلام آمادگی میکنند، در آزمون‌های اولیه رد میشوند و همین گزینش محدود، این شغل را به یکی از مشاغل غیرقابل دستیابی جهان تبدیل کرده‌است.
همچنین بخوانید:
هر سازمان فضایی برای استخدام فضانورد قوانین و مقررات ویژه خود را دارد، سازمانی مانند ناسا از متقاضیان این شغل انتظار دارد دستکم مدرک لیسانس را در یکی از رشته‌های مهندسی، علوم زیستی، فیزیک و یا ریاضیات داشته باشند. البته بیشتر فضانوردان حرفه‌ای دارای مدارک فوق‌لیسانس و یا دکترا و حتی فراتر از آن هستند.
تبلیغات
همچنین داوطلبان ناسا باید سابقه هزار ساعت پرواز با جت را در دوران خدمت در ارتش داشته‌باشند. تنها استثنا در این میان معلمان هستند که با داشتن یک لیسانس تکنیکی، میتوانند حین معلم بودن برای فضانوردی اقدام کنند،حتی اگر معلم دبستان باشند.
این نوشته‌ها را از دست ندهید:
ویژگی‌های فیزیکی برای پذیرفته شدن در برنامه فضانوردی در ناسا نیز بسیار دشوار است: دید 20/20 به صورت طبیعی یا با استفاده از لنزهای طبی، حداکثر فشار خون 140/90 در وضعیت نشسته، قد مابین 1.57 تا 1.90 متر و تناسب اندام. به‌طور کلی یک متقاضی فضانوردی باید از وضعیت سلامت مناسبی برخوردار باشد زیرا هزینه بازگرداندن فضانوردی که دچار وضعیت اضطراری پزشکی شده بسیار بالا خواهد بود.
نامزدهای فضانوردی و راه رسیدن به فضا
پس از انتخاب اولیه، افراد هنوز باید دو سال دوره تمرین و آموزش اولیه را پشت سر بگذارد. این افراد کلاس‌های اولیه‌ای را برای آشنایی با ایستگاه فضایی بین‌المللی و پروازهای فضایی خواهند گذراند. کاندیداها همچنین باید در غواصی نیز حرفه‌ای شوند، آموزش‌های نجات در آب ارتش و آزمون‌های شنا را با موفقیت پشت سر گذاشته و تحت فشار به شدت بالا و پایین اتمسفری دوام بیاورند، آموزش‌های رسانه ای و زبان روسی ببینند و تحت دیگر دوره‌های آموزشی دشوار قرار بگیرند.
حتما ببینید!
پس از دانش‌آموختگی، بسیاری از فضانوردان تا سال‌ها برای انجام ماموریت‌های فضایی انتخاب نمی‌شوند، در عوض به‌عنوان نیروی کمکی فضانوردانی که در فضا به‌سر می‌برند در لابراتوار شناوری خنثی ناسا به تمرین راهپیمایی‌های فضایی خواهند پرداخت و مهارت‌های جدید‌تری خواهند آموخت. این نیروها نه‌تنها در ناسا، بلکه در دیگر آژانس‌های فضایی، مانند آژانس فضایی کانادا دوره‌های آموزشی را پشت‌سر خواهند گذاشت. هریک از این نیروها باید چند ساعت در ماه پرواز داشته باشند.
زمانی که یک فضانورد برای انجام پرواز فضایی انخاب میشود، برای چند سال دیگر نیز تحت آموزش قرار میگیرد، این آموزش‌ها شامل خواندن کتاب‌های آموزشی و حضور در دوره‌های تمرینی شبیه سازی‌شده پیشرفته است، این دوره‌ها ممکن است در هر نقطه‌ای از جهان و در قالب گروهی برگزار شوند.
در همین رابطه:
فضانوردان همچنین برای تطبیق‌پذیری با شرایط فضا،آماده‌سازی غذا در فضا، مدیریت زباله،کنار هم چیدن تجهیزات در فضا، استفاده از دوربین و عملیات تجربی دوره‌های آموزشی و تمرینی خواهند داشت.
امروزه یک ماموریت فضایی معمولی برای فضانوردان ناسا ماموریتی 6 ماهه در ایستگاه فضایی بین‌المللی خواهد بود، اما درحال حاضر تعدادی از فضانوردان برای حضور در ماموریت‌های یک‌ساله اعلام آمادگی کرده‌اند تا در این ماموریت‌ها روی بدن انسان در فضا تحقیق کنند. تحقیقات علمی بیشترین زمان فضانوردان در فضا را به‌خود اشغال خواهد کرد.
در ادامه حتما بخوانید:
[۱۱ پیشنهاد خرید هدیه ویژه برای علاقه‌مندان به فضا و نجوم]
سفر به فضا همواره یکی از بزرگ ترین آرزوها و دغدغه های بشر بوده که بالاخره به حقیقت پیوست و در نیمه دوم قرن بیستم بالاخره انسان توانست سفر به فضا را تجربه نماید. وقتی که به ستاره ها خیره می شویم همه از خود می پرسیم، «اگر به فضا بروم چه اتفاقی برایم رخ خواهد داد؟ سفر به فضا چه تفاوتی با سفرهای زمینی دارد؟». تنها کسانی که می توانند جواب درست و کاملی به این سوال بدهند فضانوردانی هستند که به فضا رفته و برگشته اند.
بدون شک زندگی در فضا با زندگی روی این کره خاکی بسیار متفاوت خواهد بود و بعضی از شرایطی که در کره زمین وجود داشته و بسیار ساده به نظر می رسند در فضا به شکلی دیگر بوده و در تصور نیز نخواهد گنجید. اگر شما نیز از آن دسته افرادی هستید که به سفر به فضا و چگونگی آن فکر کرده اید، در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با اتفاقاتی که در فضا برایتان رخ خواهد داد آشنا کنیم.
سندروم فشار درون جمجمه ای اختلال بینایی یک نارسایی مربوط به بینایی است که بسیاری از فضانوردان پس از اقامت طولانی مدت در فضا به آن دچار شده اند. ناسا تاکنون تحقیقات وسیعی در مورد علل کاهش قدرت بینایی در سفر به فضا انجام داده است اما هنوز موفق نشده علت این نارسایی را دریابد. یکی از مهمترین مسایل و مشکلات مربوط به سفر به مریخ در اینده این است که تاکنون دلیل این نارسایی و روشی برای جلوگیری از آن کشف نشده است.چطور به فضا برویم
اگر تاکنون به افزایش قد فکر کرده اید باید بدانید که سفر به فضا می تواند دستکم به طور موقتی شما را به آرزویتان برساند. نبود نیروی جاذبه باعث می شود که ستون فقرات فضانوردان هنگام سفر به فضا و حضور در آن جا کمی کشیده شود. آزمایش های ویژه نشان داده که فضانوردانی که از فضا برگشته اند چندین سانت از زمان حضور در زمین بلندتر بوده اند.
به منظور آمادگی برای سفر به مریخ، محققان ناسا تحقیقات زیادی را در مورد تاثیر تشعشعات در صورت اقامت دراز مدت در فضا انجام داده اند. اتمسفر موجود در مریخ نسبت به اتمسفر زمین بسیار ضعیف تر است از این رو اتمسفر مریخ به خوبی اتمسفر زمین قادر به دفع کردن تشعشعات فضایی نیست. از این رو قبل از سفر به فضا و مریخ باید تمهیدات لازم در این مورد اتخاذ شوند.
۲۲ فضانورد گزارش داده اند که بعد از سفر به ایستگاه بین المللی فضایی ناخن های خود را از دست داده اند. مطالعات نشان می داد که طراحی عجیب دستکش های آن ها باعث می شده که روی ناخن های آن ها فشار وارد شود که در ادامه افتادن آن ها را در پی داشته است. این مشکل با طراحی جدید دستکش های فضانوردان حل خواهد شد.
گوش داخلی انسان مانند یک شتاب سنج عمل می کند. به عبارت ساده وقتی که تغییری ناگهانی در حرکت و سرعت انسان رخ می دهد گوش میانی باعث می شود که دچار سرگیجه نشده و احساس بدی نداشته باشیم. در هنگام سفر به فضا این داستان کاملاً متفاوت خواهد بود زیرا این ابزار بسیار کوچک اما موثر دیگر کارآیی خود را از دست خواهد داد. فضانوردان گزارش داده اند که در سفر به ایستگاه فضایی تا یک یا دو روز احساس ناخوشایندی داشته و نوعی حس گیجی و ناخوشی را تجره کرده اند. چنین مشکلی با اختراع جاذبه مصنوعی حل خواهد شد.
نبود جاذبه در فضا همواره باعث می شود که حرکت مایعات درون بدن دچار تغییر شود. برای مثال، خون به جای این که مانند زمین به اندام های تحتانی سرازیر شود در جهت عکس حرکت کرده و به سمت سر خواهد رفت. به همین دلیل است که فضانوردان هنگام بازگشت به زمین ظاهری گردتر و سری بزرگ تر دارند.
قلب نیز در هنگام سفر به فضا تغییرات زیادی را تجربه خواهد کرد. برای مثال برای مطابقت با شرایط فضا، قلب کوچک تر شده و خون کمتری را به اندام ها پمپاژ خواهد کرد. تحقیقات گسترده ای در این زمینه انجام شده که به حل این مشکل در فضا و حتی روی زمین نیز کمک خواهد کرد.
فضانوردان باید هنگام حضور در فضا به طور مداوم ورزش کنند. در صورت اقامت دراز مدت در فضا ماهیچه ها و استخوان های فرد تحلیل خواهند رفت. از این رو کسانی که به فضا سفر می کنند باید به طور روزانه ورزش کنند.
آیا آن دسته از فیلم های علمی تخیلی را دیده اید که در آن ها فضانوردان هنگام حضور در فضا دیوانه شده اند؟ این اتفاقات ممکن است در طول سفر به مریخ در واقعیت نیز رخ دهند. به همین دلیل ناسا و سازمان فضایی روسیه تحقیقات گسترده ای را برای جلوگیری از رخ دادن چنین مشکلی انجام داده اند.
اگر تابحال از خود پرسیده اید که در صورت ایجاد مشکلی در فضاپیماها، فضانوردان چگونه می توانند در فضای باز زنده بمانند پاسخ شما چنین خواهد بود: فضانورد در کمتر از ۱۵ ثانیه بیهوش خواهد شد. پس از آن نیز خفگی رخ خواهد داد. قرار گرفتن به مدت ۱۰ ثانیه در فضای باز باعث خواهد شد که خون شما به شکل حباب دربیاید و ریه های در کمتر از ۳۰ ثانیه از کار خواهند افتاد. روی هم رفته در کمتر از یک دقیقه فرد خواهد مرد.
وجود جاذبه یا نبود آن در فضا تاثیر زیادی بر روی بدن خواهد داشت. از این رو محققان علوم فضایی سخت در تلاشند که شرایطی مشابه جاذبه در زمین را برای فضانوردان فراهم سازند. در سفر به فضا دیگر جاذبه زمین عمل نخواهد کرد پس انسان معلق خواهد ماند. استیفن هاوکینگ این شرایط را در سال ۲۰۰۷ تجربه نمود.
اسکات و مارک کلی دوقلوهای همسانی بودند که در یک تحقیق در مورد تاثیر فضا بر روی بدن انسان شرکت داشتند. در این تحقیق اسکات به فضا فرستاده شد و مارک روی زمین باقی ماند. سپس هر دو تست های پزشکی مشابهی انجام دادند و نتایج باعث شگفتی محققان شد. پروتئین های واکنشی C که نشانه ی التهاب در بدن هستند در اسکات به دلیل استرسی که هنگام فرود آمدن به او وارد شده بود بسیار بیشتر از برادر دوقلویش بود. تحقیقات در این مورد همچنان ادامه دارد.
در تئوری، اگر انسان درون کرم چاله بیفتد، کشیدگی شدیدی را در بدن خود تجربه خواهد کرد. حس انسان از زمان نیز تغییر خواهد کرد. فرد قادر خواهد بود که به طور همزمان هم آینده و هم گذشته را ببیند. البته خیلی زود در اثر تبدیل شدن بدن و مغز به یون ها فرد خواهد مرد.
در صورتی که به سفر به فضا و موضوعات مرتبط با فضانوردی علاقه دارید می توانید به لینک های زیر نیز مراجعه نمایید.
فضانوردان برای سفر به فضا چه آموزش هایی می بینند؟
یاسمین مقبلی؛ زن ایرانی تبار و یکی از ۱۲ فضانورد جدید ناسا
انوشه انصاری و فیروز نادری؛ نگاهی به آلبوم افتخارات دو ایرانی که در صحنه مراسم اسکار ۲۰۱۷ حاضر شدند
گزارش جالب روزیاتو از ایستگاه فضایی ۱۰۰ میلیارد یورویی
مطلب برای شما مفید بود؟
به مطلب امتیاز دهید
میانگین امتیازها 2.3 / 5. تعداد رای: 3
تاکنون رأی داده نشده! اولین نفری باشید که به این پست امتیاز میدهد.
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.
چطور به فضا برویم
من داستانی و در مورد فضا شنیدم که اینطور میگه: یکی از برادرهای دوقلو با سرعتی نزدیک به سرعت نور در فضا به مدت یک هفته سفر می‌کنه. و برادر دیگه در زمین می‌مونه. وقتی اون برادری که در فضا بوده برمیگرده، برادر دیگه‌ش تقریبا پیر شده بوده. خیلی دوست دارم بدونم این داستان واقعیه یا خیر.
دوست عزیز همچین چیزی از نظر تئوری ظاهراً قابل توجیه هستش و بستگی به این داره اونی که مسافر بوده به کجا می‌ره مثلا نزدیک سیاهچاله یا ستاره نوترونی یا یک سیاره معمولی دیگر ، از نظر نسبیت عام وقتی که جرم زیاد بشه در صفحه فضا زمان ، گذر زمان کند میشه نسبت به فضایی که هیچی توش نیست و سیاهی مطلق هست ( منظوم هر جرم فضایی مثل کهکشان و … در هر مقیاسی ) و فضا خم میشه یعنی وقتی یک آدم کنار یه ستاره بزرگ باشه زمان براش کندتر از زمین و همینطور کسی که پیش یک ستاره نوترونی باشه باز هم کند تر از همان ستاره و … و در نهایت در کنار سیاهچاله که تقریبا گذر زمان صفر هستش تاکید میکنم تقریبا یعنی فرض کنین شما روی زمین هستید و دوستتون نزدیک به ستاره نوترونی وقتی که دوستتون به زمین برگرده شما تقریبا پیر شدید چون نمودار زمان روی زمین که جرم کمتری رو روی فضا زمان اشغال می‌کنه و کمتر اونو خم می‌کنه سریعتره و در ستاره نوترونی بالعکس ، برای اطلاعات بیشتر میتونین کتابای عمومی یا اگر بیشتر علاقه مندین کتابای تخصصی فیزیک جدید رو بگیرید و مطالعه کنین و نسبیت خاص و عام رو خودتون لمس کنین چون واقعا جالبه امیدوارم تونسته باشم کمکتون کنم
۱۳۹۸. تمامی حقوق برای وبسایت Rooziato (روزیاتو) محفوظ
است.
دانشمندان در حال ساخت هتل فضا ئی هستند که با سرعت ۳۰هزار کیلوتر بر ساعت دور زمین می چرخد.۴۵۰کیلومتر بالاتر از زمین هتل هر ۸۰ دقیقه یک بار دور زمین می چرخد که باعث می شود هر روز بیش از ۱۵ بار غروب خورشید را ببینید.
بروز رسانی :۹۹/۳/۱۱
نقریبا جایی در زمین نیست که شما نتوانید بروید اما مقصد نهایی شاید جایی ۱۰۰ کیلومتر بالای سرتان باشد. رویا پردازان توریسم فضایی در حال ساخت نسل جدیدی از تعطیلات و سفر هستن که خارج از این دنیا هستند. دروازه ی آینده سفری به ستارگان خواهد بود فرصتی بسیار فراتر رفتن از زمین، شما میتوانید یکی از فضانوردان قرن ۲۱ باشید.
فهرست مطالب
مقصد نهایی بهترین و بزرگترین نوع تعطیلات فضایی را ارائه میدهد. خوشی بی نهایت و اقامت در هتلهای لوکس میلیون ستاره ایی ، بازی فوتبال در جاذبه صفر و یا دعوت دوستانتان برای شام در میلیون تریلیون ها کیلومتر آنسو تر .چطور به فضا برویم
برنامه ایی که در سال ۲۰۲۰ شروع میشود، سفر رویاییتان هر صندلی ۴ میلیون دلار برای پروازی چند صد کیلومتری در اطراف زمین است . این یک هتل اقامت کهکشانی است. اتاق شما یک قسمت سوپر لوکس با استاندارد جاذبه ی صفر است . این اتاق همراه با منظره ایی خارق العاده است.
هتل هر ۸۰ دقیقه یک بار به دور زمین میچرخد . این باعث میشود هر روز بیش از ۱۵ بار غروب خورشید را ببینید. این تخیلات فضایی نیست بلکه در حال تبدیل شدن به حقایق علمی است .
در بارسلونای اسپانیا تعدای از معماران فضایی در حال کار بر روی ساخت هتلی فضایی هستند .آنها توسط یک سرمایه دار ناشناس با بودجه ی ۳ میلیارد دلار پشتیبانی می شوند. آنها از همین حالا در حال رزرو کردن صندلی ها هستند. فضا تا به حال هیچوقت مال توریست ها نبوده و این که آسودگی توریست ها در فضا اهمیت بیشتری دارد.
چیزی که برای ما اهمیت داره اقامت در فضا است .مسافر از درون بوتیکش در هتل ، یک اتاق سه خوابه سفارش میدهد. هتل با سرعت ۳۰ هزار کیلومتر بر ساعت به دور دنیا میچرخد، ۴۵۰ کیلومتر بالاتر از زمین است. آنها حتی فرش زمینه های خاصی رو هم برای مسافران طراحی کردند.که میتوانید خودتان رو به شکل مرد عنکبوتی به این فرش ها متصل کنید و استراحت کنید.
سی فرد ثروتمند از همین حالا اتاق هایشان در این هتل رو رزرو کردند. در حالی که هنوز نقشه ها ی این هتل فضا بر روی کاغذ هستند.
اما در لاس وگاس مردی حاضر است شرط ببندد که رویای فضایی شما زودتر به حقیقت میپیوندد. آنسو تر از کازینو ها ،هتل دار میلیاردر رابرت بگلو نام دارد که بزرگترین قمار زندگی اش را میکند . رابرت سرمایه اش رو از راه هتلداری به دست اوورد، و حالا اهدافش رو بسیار بالا برده است.ایده رابرت فراتر از این دنیاست . اون می خواهد که بنگاه های املاک رو به فضا ببرد.
ساخت یک ایستگاه بزرگ فضایی که معنای جدید به بلند پروازی میدهد. او میخواهد که این ایستگاه برای اهداف گوناگونی ساخته بشود. به عنوان خانه، اداره, و یا تعطیلات باشد.ساختن ایستگاه بین المللی هزینه بسیار وحشتناکی دارد . ایستگاه بین المللی فضایی تا به حال بیش از ۱۰۰ میلیارد دلاز هزینه داشته است. رابرت طرحی میخواهد که بسیار فراتر از ساخته شدن است، چیزی که بانکها زیر بارش نمیروند.
ناسا با یک راه حل جلو اومد، آنها یک اقامتگاه بزرگ و کم وزن چادر مانند فضایی رو ساختند. که در فضا باد میشود، و همین باعت میشود که با هزینه خیلی کمتری به فضا برده شوند. اما وقتی که بودجه سازمان ناسا کم شد این برنامه کنار گذاشته شد.
همین موقع رابرت شانس خودش رو دید و برنامه رو روی هوا زد .این سیستم ها به شدت قوی هستند، آنها بالون نیستند. جهت درک بهتر این است که آن را با تایر ماشین مقایسه کنید، از لایه های مختلفی و سایر مواد قوی درست شده است. این همان کاری که معماران ما در حال انجام دادنش هستند.
اما آیا این ایده جواب میدهد؟ فقط از یک طریق میشه فهمید . در ۲۰۰۶ آنها یکی از نمونه های اولیه رو توسط یک موشک روسی به فضا فرستادند.در اوج شگفتی نه تنها که ایستگاه باد شد بلکه تصاویر خارق العاده ای هم به زمین ارسال کرد. حالا رابرت دارد ایستگاه واقعی مکانی با جای زیاد در فضا را می سازد.
همینطور تعداد زیادی دوربین در فضاپیما برای دیدن زوایای مختلف خواهد داشت.تا دید خارج از فضاپیما داشته باشد، مثلا نگاهی نزدیک به ماه حتی اگه نزدیک مدار باشند.سازه های انعطاف پذیر با اندازه و شکل نامحدود میتوانند هرچیزی را در فضا ممکن کنند.تصور ورزش جدیدی رو بکنید که می تواند فقط در جاذبه صفر انجام بشود.
این طلوعی از عصر جدیدی از گردشگری فضایست، آسمان دیگر یک محدودیت نخواهد بود .اما بعضی ها نمی توانند به انتظار بشینند تا فضا به اینجا برسد.
در ۲۰۰۶ کارآفرین بزرگ ایرانی انوشه انصاری یکی از اولین تورسیت های فضایی شد.او باورد دارد که چیزی در درون ما همیشه ما رو به سمت آسمون جذب میکند.شاید چون خود ما انسان ها از ذرات باقی مانده ستارگان درست شدیم.اون ۲۰ میلیون دلار پرداخت کرد تا ۹ روز در فضا باشد و همینطور ویدیویی از اونجا گرفت.
او عقیده دارد همین که توی ایستگاه از این طرف به اون طرف پرواز میکنید خارق العادست و من تلاش میکردم که سریع پرواز کنم و نشان بدم که من واقعا ماله این فضا هستم. در فضا به انداری کافی فضا نیست.او یک اتاقی داشت که از آنجا می توانست بهترین منظره از دنیا ابرها، چرخش زمین و… را ببیند.
سفر انوشه براش هزینه ایی برابر شبی ۲ میلیون دلار آب خورد.اما برای بقیه ما هم خبرای خوبی هست ما هم میتوانید سفرهای بهتر و کم هزینه تری داشته باشیم.سد بزرگی بین ما و سفر به فضا به نام جاذبه است.برای فرار از دستش باید سرمایه ی زیاد پانصد میلیون دلار برای پرتاب هر شاتل داشت.موشک به شکل عظیمی سوختی که در تانکها ذخیره شده رو مصرف میکند.کاملا مشخص است برای پا گرقتن مسافرت فضایی باید فکر جدیدی کرد.
از همین رو در ۲۰۰۴ انوشه انصاری میلیونر و محقق فضایی، مشتاقان رو به رقابتی دعوت کرد .یک جایزه ۱۰ میلیون دلاری برای ساخت فضاپیمایی کم هزینه برای فرار از گرانش تعیین کرد.تنها جیزی که میتواند ابتکار رو به وجود بیارد، رقابت است.برای دسترسی به فضا، سریعتر، ارزانتر، آسانتر و ایمن تر تیم های مختلفی از اطراف دنیا بر سر جایزه اون رقابت کردند.
اما در کالیفورنیا آمریکا مهندس برت روتن جلوتر از دیگران است . او از قبل در حال کار بر روی یه فضاپیمای مخفی بود.برت یک مهندسی بزرگ هوانوردیست، ممکن است بگویید او چند سال نوری از دیگران جلوتر است.آنها از قبل یک موشک سبک وزن ساختن که فقط با یه تانکر سوخت دور تا دور دنیا میگردید. همینطور رکورد ارتفاع گرفتن بیش از ۱۹ کیلومتری زمین را هم شکاند.
حالا تصمیم گرفته که توریست ها رو به فضا بفرستد. با گوش کردن به حرفای کسایی که تو فضا بودن، به نظر میرسه که زندگی آدم عوض میشود.تنها یک هفته بعد از اعلام جایزه ی انوشه، برت فضاپیمای وان را رونمایی کرد.بیش از سه سال براس ساختش زمان برد.برای فرار از دست گرانش زمین برت از یک طرح مهندسی شده استفاده کرد. نه یک هواپیما بلکه دو تا بود.یک هواپیما فضاپیما را در زیر خود حمل میکند و دیگری در ارتفاع ۱۵ کیلومتر رها میکند.برای سرعت دادن و سپس روشن شدن موشک فضاپیما به سمت فضا.
در طی چند ثانیه از مرز رد و صد کیلومتر بالای زمین وارد فضا میشود. از اولین فضاپیمای ساخته شده بخش خصوصی بیلی توانست چند عکس هم از زمین بگیرد.اما برای برت این تازه ابتدای شروع رویایش بود. او مطلقا به دنبال ساخت یک سیستم توریسم فضایی هست که حداقل ۱۰۰ برابر ایمن تر از هر چیز دیگری است.برت در بلندپروازی هاش با کارآفرین بزرگ میلیاردر ریچارد برنسن سهیم شد.این دو در کنار هم در حال کار بر روی فرستادن ما به فضا هستند.
آنها تصمیم گرفتند شرکت فضائی خودشان را تاسیس کنند و تا جایی که می توانند توریسم ها رو به فضا ببرند و از تجربه بودن در اونجا لذت ببرند.او از ایده برت استفاده میکند تا ما را به سفری به اندازه تمام عمر ببرد.در یک هواپیما، جت ما در ارتفاع بیست کیلومتری قرار میگیرد، ۲ برابر هواپیماهای مسافربری است.و به سپس با سرعت ۵ هزار کیلومتر به سمت فضا اوج میگیرد و بیشتر از ۱۰۰ کیلومتر بالاتر از سطح زمین تنها در ۶ دقیقه قرار گرفته ایم.
سپس منظره های شگفت انگیز رو با چشمانتان تماشا کنیم.ما بیشتر از ۱۰۰ کیلومتر بالاتر از سطح زمین قرار گرفته ایم.بعد فضاپیما به آرامی و بدون کمترین ارتعاشی به زمین برمی گردد.
افرادی که مشکل قلبی دارن نمیتوانند با روشهای گذشته به فضا بروند. فضانوردان باید تمرین های سختی رو برای روز پرتاب انجام بدهند.آنها باید از جهت کامل باشند تا بتوانند از پس نیروی قوی جاذبه بر بیایند.اما روش ریچارد برنسن باعث می شود تا هر کسی صرف نظر از سن و یا سلامت جسمی بالا بتواند به فضا برود.
برای فهمیدن این که آیا افراد عادی هم می توانند به سفر فضایی بروند ،دانشمندان در فیلادلفیا یک شبیه ساز بزرگ پرواز رو ساختند. سیستم سانتریفیوژی را ساختند تا دقیقا اتفاقاتی که برای بدن در سفر فضایی میفتد را شبیه سازی کنند. این که افراد چطور واکنشی نشان میدن تا به حال هیچوقت انجام نشده است.اطلاعاتی که داخل سانتریفیوز است بیشترش از سیستم های نظامیه است. فضا نوردان گذشته متناسب ترین افراد از جامعه هستند، آنها در واقع خلبانهای تاپ گان هستند.
اما اگر افرادمسن، اضافه وزن دار و یا حتی کودکان باشند چی اتفاقی می افتد؟ریچارد و حدود ۷۰ مشتاق فضا برای رفتن در این دستگاه داوطلب شدن و میفهمند که بودن در سرعت پنج هزار کیلومتر چطور احساسی دارد. در ارتفاع بیست کیلومتری در حال پرواز را تجربه میکنند.داوطلبان به گرانشی دو برابر گرانش زمین دست پیدا کردند،حسی شبیه به لحظه پرتاب است.
قلب شروع میکند سریع زدن، فشار را روی سینه ات احساس میکنی، آدرنالین جاری میشود.توریست فضایی نیروی گرانش قوی گریز از زمین را احساس میکنند.در طی پرتاب و همینطور فرود اومدن قلب به سختی تلاش میکند تا خون رو به مغز برساند.اما با تمرین این ممکن می شودکه از این آسیب ها جلوگیری کرد.
این سانترفیوز نشان داد که هر کسی می تواند با این میزان نیروی گریز از مرکز مقابله کند.ریچارد فکر میکند که تا ۵۰ سال آینده صد ها هزار نفر قادر خواهند بود که در این سفر شرکت کنند.او این هدف را در سر دارد که فضا رو به مقصد فضایی تبدیل کند.حالا تمام چیزی که نیاز دارد یک فضا پیما است.
در کالیفورنیا، برت و تیمش با بردن جایزه ۱۰ میلیون دلاری شروع به تحقق رویای فضایی شان کردند.کاری که میکنند از این جهت مهمه که تا به حال کسی انجامش نداده است.
اِسپِیس شیپ ۱ ، فضاپیمای برت که جایزه رو برد، فقط یک فضانورد رو به فضا میبرد.و مکان لازم برای توریست ها رو ندارد.به همین دلیل برت شروع به ساختن فضا پیمای جدیدش کرد.نوعی که بتواند ۶ مسافر رو حمل کند و هر مسافر پنجره ایی برای دیدن بیرون داشته باشد و دو برابر بزرگتر از نوع قبلی اش باشد. به همین دلیل به هواپیمایی دو برابر قبلی نیاز دارد تا حملش کند.
چطور به فضا برویم
هر چیزی که از فضا با سرعت به سمت زمین بیاد توسط اتمسفر آتش میگیرد و از بین می رود.برت متعهد است که فضاپیماش ۱۰۰ برابر امن تر از نوع امروزی باشند.برای همین با یک روش انقلابی قصد دارد که فضا پیما رو خیلی آرام وارد جو زمین کند.بال های فضا پیما ۶۵ درجه منحرف میشوند.کفه زیری فضا پیما مستقیما با جو برخورد میکند که باعث به وجود اومدن یک کشش پایدار میشود.
اِسپِیس شیپ ۲ خیلی کم وزن و به خوبی عمل دِرَگ را انجام میدهد. به سرعت بدون داغ شدن کند می شود و بعد در ارتفاع ۵ کیلومتری بالها به شکل گلایدر در میایند و افراد به آرامی در مسیر حرکت میکنند.اواخر سال ۲۰۱۰، نزدیک به چهار ساله که دارد بر روی کشتی فضایی ۲ کار می شود.
آنها می خواهند این اِسپِیس شیپ ۲ را تست کنند.بعد از پرواز در ارتفاع ۱۳ کیلومتری زمان موعود فرا میرسد.فضاپیما عالی پرواز میکند.اگرآنها به رویاهاشون برسن شما میتونید با فضاپیما به هتلی در مدار زمین بروید.یک مرخصی و تعطیلات عالی در فضا.با ماندن در هتل های فضایی شما می توانید انتظار هتلی با بیش از ۵ ستاره رو داشته باشید.از آنجا می توانید به سرتاسر کهکشان نگاه کنید.نکته مهم بودن در این هتل ها این است که می توانید از پنجره های بزرگش به جهان نگاه کنید.
آیا تا به حال به ماه در آسمان شب خیره شده اید؟و بخواهید بدانید از نزدیک چطوری است؟پروازی بر فراز حفره هایش و یا قدم زدنی بر سطحش .در فاصله ۴۰۰ هزار کیلومتری از زمین رسیدن به اینجا چند روزی طول میکشد .بنابراین باید مکانی باشد که در آنجا چند روزی اقامت کنید.
در لاس وگاس رابرت بیگلو فکر می کند که می تواند بهترین مکان را برای اقامت بتوانند درست کنند.ایستگاه فضایی بادشدنی که می تواند اولین هتل روی ماه باشد.ایستگاهی که می تواند به طور بالقوه ایی یک پایگاه برای ماه باشد. از مدار زمین به عنوان ایستگاه اولیه برای این افراد استفاده می شود. بعد با یک سری تغییرات، ایستگاه به شکل یک پایگاه در می آید.به محض این که اینجا فرود بیاید ماه هتل با آخرین امکانات از شما پذیرایی میکند.این یکی از هتل هائی که امیدوارندبتوانند افراد رو راضی کنند.
آزمایشگاهی در آریزونا دانشمندان در حال کار بر روی تامین غذای فضا نوردان در فضا هستند.اگه ما بخواهیم به ماه برویم، به مریخ بریم و یا فراتر ،باید زنده هم بمانیم. مثلا یک مقدار غذا با خودمان ببریم اما برای طولانی مدت این کار غیرممکن است.مجبوریم که غذا ها را آنجا پرورش بدهیم.
چطوری باید محصولات غذایی رو خارج از این دنیا کشت داد.در داخل سیاره زمین ،جو زمین جلوی اشعه ماورا بنفش را میگیرد، در غیر این صورت جلوی رشد گیاهان، جنگلها و خیلی چیزهای دیگر گرفته می شد.اما بر روی سطح ماه محافظی برای این اشعه وجود ندارد.از همین رو برای رشد دادن محصولات یک گلخانه محافظ دار لازم است.
قرار دادن گلخانه زیر زمین و محافظت آن از اشعه خورشید باعث می شود که محصولات رشد کنند.گلخانه در ماه کاملا یک ربات است، آن به طور خودکار دما رو تنظیم میکند.بنابراین گیاهان همونطوری که ما میخواهیم رشد میکنند.نگه داشتن دما، وضع نور، دی اکسید کربن، و همینطور سیستم هیدروژن برای مواد غذایی و آب .
دکتر چکی بلی و تیمش از قبل یک گلخانه در ماه ساختند، که در ماه گلخانه به طور خودکار برقرار میشود.بسته بندی شده با کیسه های پر از بذر که در اونجا رشد خواهند کرد.این گیاهان حتی به خاک هم نیازی ندارند، آنها میتوانند از مواد درون کیسه تغذیه کنند.ریشه آنها در آب غنی و مغذی قرار دارد.آنها سیب زمینی، گوجه، توت فرنگی و کاهو پرورش میدهند. البته که این کافی نیست، اما مواد کافی برای سالاد، کربوهیدرات با شکر و توت فرنگی به عنوان یک میوه شیرین وجود دارد.
گلخانه فضایی آب آشامیدنی تولید و همینطور دی اکسید کربن پایگاه رو به اکسیژن تبدیل میکند.شاید این میوه ها به خوش مزه گی نوع زمینی نباشند اما زندگی شما رو در فضا نجات میدهند.این سیستم می تواند به شکل گسترده ایی روی ماه و مریخ استفاده بشود .
برای رسیدن به مریخ با موشک های امروزی ما به هم ترازی سیاره ایی هم نیازمند هستیم.سفر به مریخ فقط هر دو سال یک بار امکان پذیر است. این سفر هم ۷ ماه به طول میانجامد.وقتی به ماه رسیدید دیگر نمیتوانید به زمین برگردید.تا زمانی که مریخ و زمین دوباره هجده ماه بعد به نزدیکی هم برسند.بنابراین دانشمندان و مهندسین حال پیدا کردن راه های سریعتری برای حرکت هستند.هدف نهایی در واقع قدم زدن روی آن سیاره است
مدیر این پروژه فضانورد سابق ناسا دکتر فرانکلین چندیس هستند.مریخ یک جذابیت جدیدی به انسان ها میدهد.فرانکلین با حضور در ۷ ماموریت شاتل رکورد زده است.هنگامی که در ۲۰۰۲ برای آخرین بار با شاتل از فضا به زمین برگشت ،میلش به سرعت بیشتر شد. او سرعتی بیشتر میخواست.چیزی که می خواست به سرعتی ۱۰ برابر آنچه که امروز هست برساند.
مساله بنیادی پیشران موشک این است که شما باید کاری کنید اگزوز شدیدا داغ بشود و هر چه داغتر بهتر است.بنابراین فرانکلین بر روی یک موتور موشکی انقلابی کار کرد.که نیرو محرکه ی آن یکی از داغترین عناصر شناخته شده است ، پلاسما می باشد.که قرار است داخل مخرن خلاء افروخته بشود.
موشک توسط گاز هیدوژن نیرو میگیرد که هنگامی که داغ میشود به پلاسمای خالص تبدیل میشود.نیروی مغناطیسی قوی پلاسما رو به سمت موتور هدایت میکند تا فضا پیما رو پیشران کند.پلاسما بسیار قدرتمند است و می تواند با آن تا سرعت ۴ هزار کیلومتر در دقیقه برسد و با سرعت ۲۰۰ هزار کیلومتر در ساعت به سمت مریخ حرکت کند.
کوتاه کردن یک مسیر ۷ ماه به ۳۹ روز با دو هفته استراحت وقتی که به آنجا میرسید. این سفری رفت و بازگشت ۱۰۰ روزه است در مقایسه با سفر ۳ ساله موشک های امروزی است.فضا مثل دراگ می ماند. وقتی که داخلش افتادی دیگر نمیتوانی ازش بیرون بیائید.
فرود فالکون ۹ بر روی زمین بعد از پرتاب شدن به فضا، به جرات یکی از زیباترین صحنه‌هایی است که علم نجوم تاکنون به خود دیده است. همانند بسیاری دیگر از دستاوردهای دنیای تکنولوژی، این مورد را نیز مدیون مغز متفکر قرن بیست و یکم یعنی ایلان ماسک هستیم.
فالکون ۹، یک موشک دارای قابلیت استفاده مجدد است و برخلاف سایر راکت‌ها، بعد از پرتاب شده به فضا به منظور رساندن محموله به ایستگاه فضایی بین‌المللی و یا قرار دادن ماهواره در مدار زمین، به سمت بی‌نهایت حرکت نمی‌کند و میتواند به زمین برگردد. این موشک متعلق به شرکت اسپیس ایکس است.
اسپیس ایکس فالکون ۹ را حدود یک هفته قبل برای چهاردهمین بار بعد از ارسال به فضا با موفقیت به زمین برگرداند. این شرکت برای بازگرداندن موشک خود به زمین دو نوع سکو در نظر گرفته است. یک سکو شناور بوده و اغلب در اقیانوس پهلو میگیرد تا فالکون ۹ بعد از سفر به فضا و بازگشت به کره خاکی، بر روی آن فرود بیاید. اغلب فرودهای راکت بر روی سکوهای شناور دریایی است، اما در برخی مواقع (همانند آخرین ماموریت) شاهد فرود آمدن آن بر روی زمین خشک هستیم.
ویدیویی که در ادامه مشاهده میکنید مربوط به یکی از فرودهای این موشک در سال گذشته میلادی است. با این حال، ایلان ماسک بعد از انتشار آن بر روی صفحه اینستاگرامی خود، این صحنه را یکی از جذاب‌ترین لحظه‌های زندگی خود خطاب کرد. این ویدیو حقیقتا یک شاهکار است! جالب است بدانید اسپیس ایکس تنها یکی از چهار شرکت متعلق به ایلان ماسک است.
نام ، ایمیل و آدرس وبسایت من را در برای ارسال دیدگاه مجدد در این مرورگر ذخیره کن
