چگونه ذهنی نقاشی بکشیم

طراحی هسته و بخش بسیار با اهمیت دروس هنر به شمار می آید.
هنرجو با استفاده از این شیوه می تواند تمامی ایده ها و موضوعات ذهنی خود را شکل دهد، جستجو کند، تقویت کند و یا با آنها ارتباط برقرار کند.
مهمتر از آن با توجه به سبک های مختلف طراحی، توصیه می شود در به تقویت مهارت طراحی از مدل ( غیر ذهنی ) پرداخته شود.
ما در اینجا به معرفی و توضیح 21 نکته مهم در مورد بیشتر کردن جنبه واقع گرایانه طراحی ها می پردازیم.

یکی از بزرکترین خطاها ی هنرجویان معمولا خوب ندیدن مدل آنهاست.
بسیاری از هنرجویان آنچه را که در ذهن خود در مورد مدل دارند و یا فکر می کنند را طراحی می کنند به جای آنکه آنچه واقعا وجود دارد را بنگرند.
به مدل خود نیندیشید، آنرا ببینید، خوب ببینید.
حافظه انسان معمولا با یک یا دو بار دیدن سوژه قانع نمیشود و مدام تمایل دارد موضوع را ببینید
به همین دلیل برای یافتن بهترین فرم، نزدیک ترین تناسبات و سایه ها و … چشم خود را دایما از کاغذ به سوژه در رفت و آمد قرار دهید.

نکته مهم : حتی اگر هنرجو و یا طراح قصد طراحی موجودی افسانه ای یا تخیلی را داشته باشد،
وی باید دردرجه نخست آن موضوع را از دل تکه ها و قسمت های زندگی واقعی برداشت کرده و در کنار همدیگر قرار دهد در نتیجه باید به طراحی واقع گرایانه اشراف کامل داشته باشد.
در قدم بعدی می تواند طراحی ذهنی از موجود اسطوره ای یا … موفقی داشته باشد.

زمان کوتاهی را صرف گفتگو با اساتید طراحی کنید و از آنها اهمیت بی اندازه طراحی از هر چه که روبروی شماست را بپرسید.
پس از مدتی در اقیانوسی از انواع منبع نور و نورپردازی، بافت ها، زوایای مختلف موثر در طراحی و … قرار خواهید گرفت.
علیرغم آسان بودن طراحی از روی عکس به خاطر دو بعدی بودن، برای طراح واقعی شدن و آثار غنی تر و زنده تر داشتن از مدل سه بعدی بهره ببرید.

البته این بدین معنا نمی باشد که هیچ گاه به سراغ استفاده از عکس نروید.
برخی از موضوعات نظیر مناظر یا مدل های عریان همواره در دسترس نیستند و طراح را وادار به استفاده از عکس می نمایند.
همچنین استفاده از زمان دیگری نیز کاربرد خود را می یابد و آن زمانیست که هنرمند در منظره ای طراحی خود را اغاز می کند و برای تکمیل کار خود از عکس در مراحل نهایی بهره میبرد.

چگونه ذهنی نقاشی بکشیم

( کپی در اینجا به معنی قرار دادن کاغذی بر روی اثر اصلی و کشیدن خطوط دور اثر و سپس اصافه کردن رنگ )
در طول تاریخ نقاشی بسیاری از هنرمندان به دلایلی از طرح های هنرمندان دیگر کپی کرده اند اما آنچه مهم است این که ایشان نه هنرجو و نه افرادی بودند که مهارت طراحی شان در حال ارزشیابی بوده باشد.
در واقع طراحی و کپی از اثری که خود خلق کرده باشید منعی ندارد ولی زمانیکه از روی عکسی کپی کنید و سپس باافزودن رنگ آنرا به شکل نقاشی در اورید جایز نمی باشد.
این قبیل آثار معمولا جنبه آموزشی بسیار کمی بر هنرجو دارند و یا در انتهای کار با اثری بی روح مواجه هستید شایسته ارایه قطعا نمیباشد.

معمولا قوانین مربوط به پرسپکتیو مثل اینکه همچنان که اشیا دور تر قرار می گیرند
کوچکتر به نظر می رسند، نقطه گریز و …. در مراحل اولیه آموزش طراحی به هنرجویان تدریس می شود.
در صورت عدم شناخت ان قبل از هر کاری ابتدا به سراغ فراگیری پرسپکتیو بروید.

این کار را ماقبل قرار دادن جزییات انجام دهید.
بسیاری از هنرجویان در آغاز کار از بخشی کوچک و یا جزییات ریز مثل یک چشم شروع می کنند و سپس بقیه نقاط را اضافه می کنند و در نهایت با اثری با تناسبات اشتباه که در صفحه درست جای گذاری نشده و یا در بخش میانی گاغذ معلق است مواجهند.
تنها با استفاده از اشکال ساده و طراحی کلی در وهله نخست یا با استفاده از خطوط کمکی می توانید تمامی این نتایج نا مطلوب را تبدیل به نتایج مثبت کنید.

اگر از روی عکس کار می کنید، استفاده از خطوط کمکی باعث می شود تا طراحی بسیار دقیقی بدست آورید.
همچنین این امکان فراهم خواهد شد تا هنرجو بتواند یک بخش کوچک را به درستی طراحی کند و مابقی تناسبات را در قیاس با آن بدست آورد.
از آنجاییکه عنصر خط و نوع آنها و فواصل درست میانی آن بسیار مهم اند در استفاده از این روش توجه کنید تا با استفاده از فواصل نامناسب تصویری “تنگ ” و یا کش آمده خلق نکنید.
اگر از مدل طبیعی استفاده می کنید ابتدا با استفاده از اشکال هندسی و ساده شکل اصلی طرح را بکشید و سپس به جزییات کارتان بپردازید.

در اینجا هم باید نقاطی را مانند نوک بینی یا لبه چشم به عنوان نقطه قیاس در نظر بگیرید تا بتوانید بفیه بخش هارا با توجه به آنها طراحی کنید.
همچنین می توانید ابعاد درست هر شکل را در مقایسه با فرم کنار آن تمیز دهید.
در این روش بهتر است به طور کل “اندازه درست ” در ذهن خود کمرنگ کرده و در عوض تناسب ها و اندازه ها و … را در ارتباط با بقیه عناصر به دست بیاورید.

بیضی ها همان اشکالی که در بخش بالایی و تحتانی استوانه ها مانند بطری ها به چشم می آیند می توانند به راحتی مهارت یا کمبود مهارت طراح را آشکار کنند.
حتی حامل این پیام که هنرجو به مدل به درستی نگاه نکرده نیز باشند.
همانطور که در تصویر میبینید تمامی بیضی های تصاویر از هر نوع باید گردی داشته باشند نه تیزی.

زمانیکه طراحی پس از قرار دادن جزییات، به مراحل نهایی نزدیک می شود،
بسیاری هنرجویان برای اینکه فرم ها را بهتر نشان دهند خطوط دور انها را پر رنگ می کنند. هرگز این کار را نکنید !!!
هیچ شکل یا حجم واقعی در حالت عادی خطی تیره به دور خود ندارد.
شما می توانید این تاکید را با تغییر رنگ، یا سایه انجام دهید.
اگر با طراحی هایی با خطوط دور مشکی نظیر کارتونها و تصاویر گرافیکی مواجه شده اید، در نظر داشته باشید که هیچ کدام آنها طراحی رئال نیستند.

برای رنگ امیزی اثر خود همچنان بایستی که به سوژه خود خوب نگاه کنید تا ببینید نور و سایه ها در کجا قرار گرفته اند و همان را اجرا کنید.
در یک طراحی قابل قبول همه نوع تون رنگی از سیاه تا انواع خاستری ها و سفید بایست که موجود باشند.
توجه داشته باشید که در رنگ آمیزی، از روش ذهنی و یا حدس زدن استفاده نکنید.
صرف دانستن چگونگی رنگ آمیزی با سایه روشن کمکی به اثر شما نخواهد کرد.
ابتدا موضوع را خوب ببینید سپس مهارت خود را به کار ببرید.

در هنگام استفاده از مداد، سعی کنید از قابلیت های به خوبی استفاده کنید.
برخی از این قابلیت ها عبارتند از هاشور زدن، خط خطی کردن، نقطه کاری و … و شما در انتخاب آنها ابتدا خوب فکر کنید و بهتریت آنها را بکار ببرید.

بخشی که گاها هنرجویان و طراحان تازه کار را به هراس می اندازد ، طراحی از مدل هایی با جزییات زیاد است.
به عنوان مثال برای طراحی از یک درخت هیچ نیازی به طراحی تک تک برگ ها نیست،
در طراحی از انسان نیازی به طراحی تک تک تار موی شخص نیست.
بلکه یک طراح همیشه در جایگاهی است که می تواند انتخابگر باشد.
این انتخاب با توجه به مقوله زیبایی شناسانه انجام میشود و نه صرف طراحی کردن از موضوعی سخت و طاقت فرسا.
حتی طراح در مقام انتخابگر می تواند انتخاب کند که بخش هایی را حذف کند تا چشم
به صورت افراطی با حجمی از شلوغی و به هم ریختگی مواجه نباشد.

تمامی نکات گفته شده برای تقویت هر چه بیشتر جنبه واقع گرایانه طراحی بوده است ولی این نکته متفاوت است.
گاهی آنچه مهم است تفاوتی است که مابین سوژه و طراحی دیده می شود.
با اینکه از این نوع طراحی ها شباهت مابین طبیعت و طراحی انتظار می رود اما نیازی نیست که اثری عکاسانه را به وجود بیاورید.
گاهی نیاز است فاصله دو شکل ، نوع هاشور و … بنا به خواست روح طراح کمی تغییر کند و این همانجاست که به اثر “جان” دمیده شده است.

کریستینا روزیک، هنرمند و تصویرگر می گوید: « به این خاطر که در طراحی باید خلاق بود، اندکی به هم ریخته بودن مشکلی ایجاد نخواهد نمود.
برخی اوقات خطوط نامنظم به اشکالی زیبا منتهی خواهند شد.
در این صورت ایده های جدیدی به طراحی اضافه خواهد شد.
مغز و دست های خود را آزاد بگذارید و خطوطی به ترکیب اضافه کنید که هیچ ارتباطی ندارند و عناصر آن مرتبط نیستند.
پس از آن می توانید با روش هایی این خطوط را با ترکیب مرتبط سازید.
تا اینجا طرح نهایی کامل نشده و تنها در حال پرورش ایده ها هستیم.»

تام فاکس، هنرمند داستان و مفهوم این چنین اشاره دارد که :« فرقی ندارد که بر روی یک دستمال کاغذی طراحی می کنید یا یک اثر مهم در دست انجام دارید، در این پروسه با هزاران انتخاب روبه رو خواهید شد.
آثار این انتخابها بر روی اثر معمولا در طول طراحی کاسته خواهد شد.
هرچه زمان و احساس بیشتری صرف یک اثر می کنید، از ترس اشتباه و تغییرات ناخواسته، ایده پردازی تصویر نهایی را متوقف می سازید.
به همین خاطر تنها به ایده پردازی تصویر اصلی پرداخته و هر چیز دیگر را دور بیاندازید.»

به گفته ی کیکیز ۱۳۱۳ :« یافتن قالب مناسب بخش مهمی از آثار هنری به شمار می آید.
باید تفاوت ابزارها و تکنیک ها را در اندازه ها و قالب های کوچک و بزرگ در نظر داشت.
قالب های بزرگ برای محتوای داستانی مناسب نیستند به این خاطر که توجه بیننده از داستان به بقیه ی قسمت های تصویر منحرف می شود.
و همینطور قالب های کوچک مناسب آثاری با جزییات زیاد و سنگین نیستند.
بهتر است برای این آثار از قالبهای بلند، کوچک و باریک استفاده کنید، به طوریکه تمام توجه بیننده را به منظره جلب نماید.
در ادامه می توانید از عناصر ثانویه جهت هر چه جذاب تر شدن منظره استفاده کنید.»

آنه استیگ جرارد اینگونه توضیح می دهد که : « دست ها و چشم ها اغلب بهترین نشانگرهای عمل انسان بوده اند.
این عناصر داستان را به پیش می برند، احساسات و مفاهیم را منتقل می سازند،
و همچنین در خصوص شخصیت و عمل او توضیحی به اشتراک می گذارند.
دست های به هم پیچیده نشان دهنده ی درد و اندوه هستند، و بر عکس دست های آرام و مطمئن نشانگر صلح و دوستی هستند.
برای طراحی یک صحنه ی آرام و بی دغدغه باید دست های آرام بکشید.»

همانطور که هنرمند شان لی اشاره نموده است :« خطوط وجود خارجی ندارند، و تنها تصور آنها وجود دارد.
تضاد آهنگی باید در میان عناصر تصویر تکرار شوند.
روشنایی یک عنصر که در برابر تیرگی عنصر دیگر، خطوط را به وجود می آورند. »

طراح و تصویرگر مشهور، ادواردو ویرا می گوید :« تطبیق پذیری خیلی جذاب است،
اما عادت کردن به ابزار به خصوص و روند کاری مشخص بسیار کاربردی تر است.
بهتر است با ابزار خود آشنا شده و کاربردهای آنها را آزمایش و کشف کنید.
کن از ابزار سنتی استفاده می کنم و نقاط قوت و ضعف آنها را می سنجم، بنابراین با خطوطی که ایجاد می کنند به خوبی آشنا هستم. »

ابیگیل لارسون، تصویرگر در این باره اینگونه می گوید‌ :
« هنرمندان معمولا قانون شکن هستند، اما به خاطر داشته باشید که برای شکستن قانون، ابتدا باید آنها را بشناسید.
زیرا در ادامه ی مسیر به کمک شما خواهد آمد و از خستگی ناشی از عدم رضایت در روند طراحی جلوگیری خواهد نمود.
اگر در طراحی دست ها دچار مشکل شده اید، برای تمرین هر روز ده دست را در حالت های مختلف طراحی کنید تا به مرور سریعتر شده و دقت بالاتری داشته باشید.»

سم ولفی کانلی، تصویرگر و نقاش در این باره عنوان می کند که :
« فرقی ندارد که از یک تصویر نمونه استفاده می کنید یا خیر، باید به خاطر داشته باشید که همیشه به شکل نیمرخ دقت کنید.
یک نیمرخ صحیح، جذابیت و ساختار تصویر را بهبود خواهد بخشید.
باید بتوانید لبه ها را متناسب کنید تا مجبور نباشید در نهایت با افزایش جزییات بیشتر، این لبه ها را تغییر دهید.»

هنرمند مفهومی و تصویرگر خاطر نشان می نماید که :« پهنای خطوط جنبه ی مهمی در همه ی طراحی ها به شمار می روند.
برای اشکالی که قرار است بیشتر به چشم آیند، از خطوط پهن تر و تیره تر استفاده می کنیم، در حالی که در سایر نقاط خطوط کم رنگ و باریک هستند.
با این کار مناطق مهم مشخص شده و منجر به ایجاد عمق و تجزیه در طراحی خواهد شد.»

همانطور که جرمی من عنوان می کند: « بیشتر و فراتر از هر چیزی باید طراحی را دوست داشته باشید،
طراحی همان شعرسرایی در دنیای تصویر است، نکات کوتاه و شیرین و
تلخ زندگی را به خورد روح خواهید داد و سطح آگاهی را از چیزهایی که در یک چشم به هم زدن از بین می روند، افزایش می دهید.»

با 29 سال قدمت آموزش نقاشی و رشته های هنرهای تجسمی ، افتخار این را داریم که آموزش نقاشی را از پایه بصورت اصولی بنا نهادیم . در پایان تمامی آموزش ها از آثار نقاشی هنرجویان نمایشگاه های مختلف برگزار کردیم . موفقیت هزاران هنرجوی متخصص تربیت شده توسط ما خود گواه و گویای این واقعیت است .

تهران – پاسداران – ابتدای گلستان سوم – بعد از رستوران چیتر برگر – ساختمان 120
مرکز تخصصی آموزش نقاشی – تصویرگران پویا اندیش

تلفن ها : 05 05 58 22 – 587 587 22 – ( 021 )

خط ویژه :  28111110

شماره واتساپ : 60 73 973 0912

طراحی هایی که در دفتر طراحی خود دارید به دیدگاه شما بستگی دارد.
در اینجا می خواهیم از دفتر طراحی به عنوان ابزاری برای ایده های خلاقانه برای طراحی و تمرین بسیار استفاده کنیم تا نهایت هنر خود را خلق نماییم.

دفتر طراحی یک وسیله ی شخصی است و اختیار دارید به هر صورتی که می توانید از آن استفاده کنید.
نیازی نیست که طراحی های داخل آن را شخص دیگری ببیند پس برای تمام کردن آنها عجله نکنید.

شاید گاهی اوقات تصور کنید طراحی برخی اشکال بسیار دشوار است و به شکلی که شما دوست دارید در نمی آیند.
در این صورت می توانید از طراحی برای کسب تجربه ی بیشتر استفاده کنید. ساختار درونی اشکال را با دقت بیشتری ببینید.
دیدگاهی که از این طریق و از یک طراحی کسب می کنید در طراحی های آتی به کار خواهند آمد.
در ادامه چند روش استفاده از ایده های خلاقانه برای طراحی ارائه شده که به شما در تمرین طراحی اشکال کمک خواهد نمود.

طراحی قایقی که در تصویر می بینید به منظور شناخت کشیده شده است.
اگر از لبه ی بالای قایق به کل ساختار آن نگاه کنیم چیزی شبیه عدد هشت خواهیم دید.
عرشه و عقب قایق در بالاترین نقطه قرار گرفته اند.
خطوطی که در ادامه ی تنه ی کشتی قرار دارند، با وجود اینکه دیده نمی شوند اما بخشی از ساختار داخلی بوده و به ما در بهتر دیدن برآمدگی های قایق کمک میکنند.
با این وجود بهتر است بگوییم طراحی تمرینی برای چشم هاست،
هر چیزی را که دوست داشته باشیم می توانیم با حرکات دست بر روی کاغذ طراحی کنیم.

حالا سعی کنید یک درخت را بدون خطوط بیرونی و یا سایه روشن ها طراحی کنید، به همین شکلی که در زیر می بینید.
خطوط عمودی را در راستای رشد طولی درخت رسم کنید و بعد برای رسم شاخه ها خطوطی را به سمت بیرون هدایت کنید.

چگونه ذهنی نقاشی بکشیم

در این طراحی، خطوط را از داخل به بیرون رسم کنید،  یعنی از بدنه و اسکلت داخلی به
سمت لبه های خارجی طرح هدایت کنید.
وقتی که کار را انجام می دهید متوجه خواهید شد این حرکت بهتر و آسان تر است.
طراحی زیر، حرکت دوچرخه را نشان می دهد و بر عکس طراحی های دقیق که جزییات در
آنها کاملا اعمال شده است،
این حس را القا نمی کند.
البته این ایده های خلاقانه برای طراحی برای نمایش و پز دادن نیستند،
فقط تمرینی برای چشم ها محسوب می شوند.

همانطور که طبیعت به فرسایش و جاذبه عکس العمل نشان می دهد، طراحی ما نیز این واکنش ها را در بر گرفته است. در تصویر می بینید که خطوط به شکلی طراحی شده اند که گویی قطعات کوچک سنگ از بالای صخره در حال سقوط هستند و خطوطی نیز در ادامه جهت نشان دادن مسیر سقوط کشیده شده اند.
در اینجا ایده های خلاقانه برای طراحی خود را به جای سنگ قرار داده و احساس سنگ را از تلو تلو خوردن و لغزیدن و سقوط کردن روی زمین به تصویر کشیده است.
این تصویر نمونه ی تکراری از یک کوه خاص نیست، این واکنش طبیعت و کوه به نیروهای طبیعی است که هر روزه با آنها روبرو هستیم.

حتی اگر قبلا این پنجره ی قدیمی و قرقره ی کابلی را قبلا به تصویر نکشیده بودیم اما حالا می دانیم که این قرقره به چه صورت کار می کند و نوری که از پنجره عبور می کند را می توانم ببینیم،
فرصتی که هیچ وقت در عکاسی پیش نخواهد آمد. تصور کنید چند بار پیش آمده که صخره ای زیبا، مجسمه و یا شاخه ای دیده و به خود گفته باشید که چه خوب بود اگر دوربین و یا دفتر طراحی به همراه داشتید.
این ایده های خلاقانه برای طراحی را در دفتر شخصی خود به تصویر بکشید.

از یک دوربین برای ثبت تصاویر و جزییات آن استفاده کنید،
اما اگر واقعا می خواهید چیزی را که می بینید درک کنید،
آن را طراحی کنید. با طراحی از اشیا و یا هر چیز دیگری آنها را بهتر درک خواهید کرد و همچنین از به دانش بصری شما افزوده خواهد شد.
استفاده از تنها یک دوربین مثل این است که ادویه جات را در دست داشته باشید اما هرگز در غذا از آنها استفاده نکنید.

یکی از عمده ترین مشکلاتی که هنرجویان با آن ربرو هستند این است که چرا طراحی آنها شبیه به تصویر اصلی نمی شود.
گاهی اوقات، بدون مشاهده ی این طراحی می شود حدس زد که اشکال کار از کجاست.
گاهی اوقات به این دلیل است که هنرجو شکل اصلی را در هنگام طراحی درست در ذهن تصور نکرده و یا اغلب از زاویه ی درستی به آن نگاه نکرده که سبب شده تا خطوط را اشتباه رسم کند.

کار اصلی طراحی را ذهن انجام می دهد، و اینکه درک ما از چیزی که به آن نگاه می کنیم چیست.
سال ها طول می کشد تا چشم ها به درست دیدن عادت کنند.
به همین خاطر بیش از حد به خاطرات خود اعتماد می کنیم.

ایده های خلاقانه برای طراحی در ذهن ما حک شده اند.
مثلا زمانی که به یک چشم فکر می کنیم،یک تصویر حک شده از این لغت در ذهن ما وجود دارد و همینطور در مورد دیگر اعضای صورت.
بنابراین زمانی که شروع به طراحی می کنیم، به جای اینکه تصویر نمونه را ببینیم،
به آنچیزی که در فکر داریم رجوع می کنیم.

روشی که اغلب در ایده های خلاقانه برای طراحی به کار میگیریم ترکیبی است از آنچه که مشاهده می کنیم و آنچه که در ذهن خود داریم.

حتی اگر فردی بر تصویر نمونه تمرکز کامل داشته باشد، در نهایت در خواهیم یافت که قرارگیری تصویر کاملا اشتباه بوده است.
این تصاویر اغلب در یک گوشه قرار گرفته و یا در زاویه ی اشتباهی نسبت به طراحی قرار داده شده اند.
و با نگاه کردن به تصویر نمونه و مطابقت آن با طراحی خود، باز هم به تصورات ذهنی رجوع خواهند کرد و هیچ راهی برای طراحی درست از این طریق وجود نخواهد داشت.

به این نکات دقت کنید:

کاغذ طراحی را در حین کار به سمت خود بچرخانید. صورت و طراحی باید در راستا قرار گیرند تا از هر گونه به هم ریختگی جلوگیری شود .
درسته که طراحی در سطح مسطح جالب است، درست مثل زمان کودکی، اما میزان خطا و به هم ریختگی را افزایش می دهد.

تصویر را نزدیک خود نگه دارید. یا در صورت امکان تصویر را در کنار طراحی بچسبانید،
با این کار نگاه کردن به تصویر و طراحی و مطابقت آنها با یکدیگر آسانتر خواهد شد.
تمرکز کنید در حین طراحی انگشت اشاره را بر روی تصویر قرار دهید،
درست همانجایی که مداد را روی طراحی به حرکت در می آورید و به آرام با حرکت مداد پیش بروید.
این حرکت به هماهنگی چشم ها و دست شما کمک خواهد نمود و کار را دقیق تر به انجام خواهید رساند.

 

 

 

از خطوط مستقیم برای مشاهده ی زوایا استفاده کنید.
اگر در دیدن زوایا به مشکل بر می خورید از یک معیار استفاده کنید.
خطوط افقی و عمودی تصویر را با معیار خود بسنجید، در این صورت زاویه ها را بهتر خواهید دید.
گاهی اوقات تقسیم تصویر به چهار مربع مساوی کارساز خواهد بود،
یعنی تنها یک خط عمودی و یک خط افقی در دید بهتر به شما کمک خواهند نمود.
خطوط را بررسی کنید، این مهمترین نکته است. مطمئن شوید که طراحی و تصویر نموده در یک زاویه قرار دارند.
این چند مورد فقط تعدادی از تکنیک های طراحی است که به هنرجو  ایده های خلاقانه برای طراحی بهتر آموزش داده می شود.
اینکه این جزییات تا چه حد در نتایج کار هنری تاثیرگذار هستند بسیار شگفت انگیز است.

با 29 سال قدمت آموزش نقاشی و رشته های هنرهای تجسمی ، افتخار این را داریم که آموزش نقاشی را از پایه بصورت اصولی بنا نهادیم . در پایان تمامی آموزش ها از آثار نقاشی هنرجویان نمایشگاه های مختلف برگزار کردیم . موفقیت هزاران هنرجوی متخصص تربیت شده توسط ما خود گواه و گویای این واقعیت است .

تهران – پاسداران – ابتدای گلستان سوم – بعد از رستوران چیتر برگر – ساختمان 120
مرکز تخصصی آموزش نقاشی – تصویرگران پویا اندیش

تلفن ها : 05 05 58 22 – 587 587 22 – ( 021 )

خط ویژه :  28111110

شماره واتساپ : 60 73 973 0912

گاهی افراد انگیزه خود را برای یافتن و خلق راه هایی جدید و مبتکرانه در زندگی از دست می دهند. همه ما گاهی به این مرحله از زندگی می رسیم. بعضی اوقات دقیقا زمانی که نیاز به کمک گرفتن از قوه خلاقیت خود دارید، ناگهان این قوه خاموش می شود. در چنین حالتی، پیش از نا امیدی بهتر است راه های مختلف برای افزایش خلاقیت را امتحان کرده و از نتیجه لذت ببرید.

در ادامه قصد داریم تا شما را با نکات ساده و مهمی در جهت ایجاد خلاقیت و بهره وری بیشتر آشنا کنیم؛ با دیجیاتو همراه شوید.

وقتی مدام در حال تلاش برای ایجاد چیزی نوین و نتیجه ای بهتر هستید، ذهن شما ناخودآگاه گیج و سرگردان می شود، چرا که تلاش بیش از اندازه ای می کند تا شما را راضی نماید. این حالت از فکر و خیال، صرفا خسته کننده است اما رویا پردازی های اصولی و سالم، درست نتیجه ی برعکس داده و بستری برای شکوفایی خلاقیتتان می شوند. شاید جالب باشد بدانید که بسیاری از اختراعات مهم از همین طریق (رویاپردازی سالم و مثبت) پا به دنیای واقعی گذاشته اند.

برگه های یادداشت چسبی (استیکرها) که امروزه در همه ی جای دنیا شناخته شده اند، اختراع ساده و مفید آرتور فرای، (Arthur Fry – مخترع بازنشسته آمریکایی) نمونه ای بسیار ساده و جالب حاصل از رویاپردازی مثبت هستند. آرتور می گوید این برگه های چسبی که تقریبا همه جا قابل استفاده اند اصلا بر اساس تصادف اختراع نشده اند. او مدتها به ایجاد چنین برگه هایی فکر می کرده. در ابتدا زمانی که او، حاصل تفکر خود را به همکارانش نشان داد، آنها این کار را بیهوده می دانستند اما او بر رویای خودش اصرار ورزید تا جایی که در نهایت به نتیجه رسید و موفق شد.

نکته ای که در اینجا باید مد نظر داشته باشید این است که تمام رویاپردازی ها مفید و مثبت نیستند. یک رویاپرداز سازنده، کسی است که به افکارش اجازه ی آزادی داده اما در عین حال آن افکار را در بستر مناسب شان هدایت کرده و مراقب است تا از اصل و ریشه ی موضوع دور نشوند.

چگونه ذهنی نقاشی بکشیم

تحقیقات نشان داده اند که در حین خواب و دقیقا ساعاتی بعد از آن، زمانیست که “بخش خلاق” درون مغزمان (قسمت جلویی مغز) در بالاترین حالت کارایی به سر می برد. همچنان که روز، به پیش می رود و به شب نزدیک می شویم، عملکرد قوه خلاقیت در ذهن تحلیل رفته و همزمان قوه عملکرد تجزیه و تحلیل مغز افزایش می یابد. بنابراین از صبح هنگام، برای نوشتن و فعالیت هایی که خارج از چارچوب منطق (همان رویاپردازی) هستند بهره برده اما عصر هنگام، وقت مناسبی برای  ویرایش کردن مطالب نوشته شده در صبح و کارهای مربوط به تجزیه و تحلیل است.

افرادی که به طور منظم ورزش می کنند نه تنها از سلامتی فیزیکی بیشتری برخوردارند بلکه از بسیاری مزایای دیگر همچون سلامت فکری-روحی بهره می برند. اخیرا در یکی از تحقیقات مشخص شده که افراد ورزشکار، در مقایسه با افراد کم تحرک، متفکران خلاقتری هستند.

بیشتر ما با این ترسیم های ناخودآگاه آشنا هستیم. گاهی در کلاس، گاهی به هنگام صحبت کردن با تلفن و…، ناخواسته تکه کاغذی یافته تا با مداد بر روی آن اشکالی عجیب و غریب رسم می کنیم. این ها همان نقاشی های ناخودآگاه هستند.

اشکالی که ترسیم شان در دوران مدرسه و به هنگام درس باعث اعتراض معلم به بی توجهی ما می شدند، امروز مورد توجه متخصصان و کارشناسان تحقیقاتی قرار گرفته اند. آنان ما را تشویق به ترسیم اشکال ناخودآگاه می کنند چرا که معتقدند تنها در چنین حالتیسیت که می شود به صدای واقعیات درونیمان گوش دهیم. در این حالت به مغز اجازه داده می شود تا آزادانه به کشف نظریات و راه حل هایی شگفت انگیز بپردازد.

این بار به محض احساس گیجی و عصبانیت تکه کاغذی برداشته و به ذهنتان اجازه دهید آزادانه افسار قلم تان را به دست گرفته و به هر سویی مایل است، ببرد. برای ترسیم این اشکال سحرآمیز هیچ قانونی وجود ندارد. بعضی از شما گرایش به کشیدن اشکال و خطوطی پیچ و تاب خورده دارید و بعضی دیگر حروف و کلماتی را می نویسید. تنها نکته مهم در مورد ترسیم چنین اشکالی این است که شما در حالتی به دور از تشویش، قلمتان را بر روی کاغذی گذاشته و ببینید چه اتفاقی رخ می دهد.

ما اغلب، خلاقیت را با حس برانگیختن انگیزه مرتبط می دانیم اما نیاز به سه فاکتور اصلی”توانایی به وضوح دیدن، تمرکز کردن و بینش” که دقیقا عوامل ضروری قبل از شروع فرایند خلاقیت هستند را نادیده می گیریم. در حقیقت مدیتیشن (تفکر و تمرین تمرکز در آرامش) وسیله ایست که به شما در دستیابی به این سه عامل مهم یاری می رساند. در حین انجام مدیتیشن باید تمام تمرکزتان را بر روی تنفس کردن و پاک کردن تشویش های ذهنی تان معطوف نمایید. با آرام کردن عصب های بدن و دسته بندی کردن افکار، از میزان تمرکز بالاتری برخوردار شده و عملکرد بهتری خواهید داشت.

افراد علاقه مند به بازی های ویدیویی و کامپیوتری (گیمرها) معمولا به تنبلی و بی تحرکی معروفند اما جالب اینجاست که آنها غالبا افرادی هستند خلاق، که مهارتی خاص در انجام چندین کار همزمان داشته و قادر به عکس العمل نشان دادن به موقع و تصمیم گیری سریع هستند.

بازی کردن با این وسایل به مدت طولانی باعث ایجاد تمرکز می شود. از طرف دیگر زمانی که یک گیمر از طریق تمرکز بر یک بازی، برنده شده و جایزه می گیرد، این موضوع منجر به تقویت مدارهای عصبی درون مغز وی خواهد شد. بازی کردن می تواند باعث باز شدن ذهنتان شده و راه را برای ورود ایده های جدید بگشاید. در نتیجه انجام برخی ار این بازی ها گاهی در تقویت خلاقیت تان موثر خواهد بود.

برای گفتگو با کاربران، وارد حساب کاربری خود شوید.

تمامی حقوق برای وبسایت دیجیاتو محفوظ است.

---

از نظر بسیاری نقاشی کردن مهارتی سرگرم کننده و جالب است. نقاشی باعث میشود بتوانیم ایده هایمان را روی کاغذ بیاوریم و آنها را به صورت اشکال و رنگ به دیگران نشان دهیم؛ آنهم با ابزاری بسیار ساده. تعجبآور نیست که بسیاری از مردم آرزوی نقاشی کشیدن دارند و دوست دارند این مهارت را بیاموزند؛ اما متاسفانه دستیابی به اینگونه مهارتها گاهی غیرممکن است. چرا این مهارت سختتر از شطرنح بازی کردن یا آشپزی کردن است؟

در این مقاله ما در نظر داریم به شما نشان دهیم گرچه نقاشی کشیدن کار سختی است؛ اما گاهی شما در ذهنتان این کار را سختتر از آنچه که هست تصور میکنید و این اشتباه است. این موانع ذهنی باعث میشوند نتوانید این مهارت را بیاموزید و دلسرد شوید. اگر این موانع را بشناسید میتوانید آنها را از میان ببرید و در نهایت بتوانید این مهارت را راحتتر بیاموزید. اشتباهات زیر رایج ترین ها هستند:

«من نمیتوانم نقاشی بکشم»، این جمله ایست که بسیاری از مردم آن را به زبان میآورند. معمولا منظور افراد از بیان این جمله این است که «من نمیتوانم چیزهایی در ذهنم هستند را مانند واقعیت بکشم». اما به جای اینکه بفهمند چه چیزی باعث میشود نتوانند این تصاویر ذهنی را مثل واقعیت بکشند، کاملا دست از نقاشی کشیدن برمیدارند. دوراه بیشتر وجود ندارد: یا میتوانید نقاشی کنید یا نمیتوانید؛ ولی آیا راه دیگری نیست؟

این اعتقاد از کجا نشأت میگیرد؟ زمانی که بچه بودید نقاشیهای زیادی میکشیدید و هیچوقت در نقاشی کشیدن تردید نمیکردید. حداقل تا زمانی که متوجه شوید که بعضی از همسن و سالهایتان بیشتر از شما موقع نقاشی کشیدن مورد تمجید و تعریف قرار میگیرند (و شما نه)، این کار را انجام میدادید. آن زمان بود که متوجه شدید ارزش نقاشی به این است که تصویر شما شبیه به مشابه واقعی آن باشد. اما خب، نقاشیهای شما خیلی شبیه نبودند و مهم نبود که چقدر برای این کار وقت صرف کنید و تلاش کنید، در نهایت به این نتیجه میرسیدید که من نمیتوانم نقاشی کنم و کم کم این کار را کنار گذاشتید.

این نتیجه گیری باعث شد که ارزش نقاشی در نظر شما محدود به تعریفی شود که از نقاشی دارید (دقیقا شبیه به واقعیت)- درست مثل زمانی که وقتی میگویید “من نمیتوانم آشپزی کنم” منظورتان این است که آشپزی من خوب نیست که با این حرف که “من نمیتوانم شنا کنم” یا “من نمیتوانم شطرنج بازی کنم”، فرق دارد.

چگونه ذهنی نقاشی بکشیم

تا رسیدن به مرحله استادی در هر مهارتی، راهی طولانی وجود دارد؛ پس اول از همه باید بدانید که بین من نمیتوانم (صفر) تا من یه کمی میتوانم (۱) فرق هست. بعد هم تا سطوح بالاتر آن مهارت باید بدانیدکه در هر درجه در حال پیشرفت هستید و برای رسیدن به هر مرحله باید مرحله قبل را بگذرانید. اگر در نظر بگیریم که مثلا شماره ۱۰، پله نهایی و رسیدن به کمال و استادی هر مهارتی است، نباید توقع داشته باشیم که یک شبه به پله دهم برسید. اگر وارد این مراحل شوید متوجه میشوید که حرکت در پله های بالاتر کمی آهسته تر میشود (شاید به خاطر دشواری و پیچیدگی بیشتر کار).

به طور شگفت انگیزی، بیشتر مردم تنها دنبال مهارتی هستند که دارای دو سطح (یا دو پله) باشد: صفر (من نمیتوانم) و ۱۰ (من کاملا میتوانم). اگر نقاشی کشیدن کسی را دوست دارید، آنها میتوانند نقاشی کنند و اگر شما نقاشی آنها را دوست نداشته باشید یعنی آنها نمیتوانند نقاشی کنند، به همین سادگی! و این اعتقاد ساده میتواند رویای شما را درباره نقاشی کشیدن کاملا از میان ببرد. چطور ممکن است شما بتوانید فاصله زیاد بین مرحله صفر و ۱۰ را یک شبه طی کنید؟

واقعیت این است که دقیقا مثل آشپزی، مراحل پختگی، تکامل و رسیدن به مرحله استادی (سرآشپزی) وجود دارد که به تدریج باید طی شوند. مرحله صفر برای کسی در نظر گرفته میشود که حتی نمیتواند مداد را دستش بگیرد و با آن خطوط اولیه نقاشی را بکشد. شما میتوانید؟ اگر میتوانید پس در مرحله صفر نیستید و حداقل در مرحله ۱ قرار دارید. به خاطر داشته باشید که این لیست چندپلهای را من خودم بتنهایی درست کرده ام (در ادامه آمده است) و بر مبنای هیچ پایه علمی طراحی نشده است. برای شما بسته به اینکه به چه چیزی میخواهید دست یابید (در نقاشی) و دقیقا منظور شما از کسب مهارت نقاشی چیست، ممکن است این لیست، متفاوت باشد.

همانطور که قبلا هم گفتم، فاصله بین مراحل به صورت نمایی رشد میکند و افزایش مییابد؛ بدین معنی که رسیدن به مراحل بالاتر، زمانی بس طولانیتر از مراحل پایینتر را برای طی شدن نیاز دارد. همچنین این جمله بدین معنی است که شروع کردن راحتتر از طی کردن مراحل بالاتر است به همین دلیل همیشه کسانی که در مراحل پایینتر هستند تعدادشان بالاست (مراحل ۱ و ۲) اما با بالارفتن مراحل، از تعدادشان کاسته میشود. مسلما تعداد بسیار کمی از نقاشها به مرحله ۸ و ۹ میرسند و شاید هیچ نقاشی به مرحله ۱۰ نرسد (درجه استادی کامل). بااین وجود، خیلی از نقاشها ممکن است ناامیدانه تا آخر عمرشان به دنبال رسیدن به مرحله ۱۰ باشند.

A. (نمودار افقی نشاندهنده زمان) و B (نمودار عمودی نشان دهنده مراحل تکامل است)

پس چرا ما تمام این مراحله را در دو مرحله خلاصه میکنیم (صفر و صدی)؟ چون گفتن اینکه این نقاشی را دوست دارم یا ندارم راحت است. وقتی که مبتدی هستید، این تمام چیزی است که شما میبینید. مدتی طول میکشد تا یک نقاش، آنقدر مهارت کسب کند که متوجه تفاوتهای میان سبکها و اشتباهات موجود در تصاویر ظاهرا زیبا شود. به عنوان یک مبتدی، نمیتوانید متوجه یک اشتباه شوید چون اصلا نمیدانید که اشتباهات نقاشی چه چیزهاییست؛ بنابراین تنها چیزی که وقتی در مقابل یک نقاشی میایستید میگویید این است که «آرزوی من این است که چیزی شبیه به این نقاشی کنم» (یعنی مرحله ۱۰) و یا اینکه بگویید «یعنی میتوانم چیزی مثل این را نقاشی کنم؟» (یعنی مرحله صفر).

و تمامی این تصورات منجر به باور غلط دیگری راجع به نقاشی میشود.

من موضوع استعداد خدادادی را در بسیاری از مقالاتم مطرح کردم، چون این مخربترین و خطرناکترین باوریست که میتواند در بین مبتدیان وجود داشته باشد. این تصور باعث میشود که شما کاملا ناامید شوید و حتی این کار را شروع هم نکنید. این باور باعث میشود تصور کنید اگر زحمت زیادی بابت نقاشی کردن بکشید و مورد تمجید دیگران قرار نگیرید پس در نقاشی هیچ استعدادی ندارید و هیچ وقت نمیتوانید در این کار موفق شوید پس دست از تلاش کردن برمیدارید.

این مساله باعث بوجود آمدن این آرزوی بیجا میشود که: «ای کاش مثل تو نقاشی میکردم». آیا این تعریف فقط نشاندهنده تاسف عمیق شما از عدم داشتن استعداد نقاشی نیست؟ چنین تاسفی برای کسی که بینایی خود را از دست داده خیلی شدیدتر است (اما نابینایان هم میتوانند نقاشی کنند). با خودتان میگویید که آنها که نمیتوانند نقاشی کنند و فکر میکنید که کاملا در این کار ناتوان هستید (یعنی درجه صفر).

استعداد میتواند به صورت مجموعهای از مشخصات دیده شود که باعث میشود فردی به صورت موثرتری، مهارتی را کسب کند. یک نقاش بااستعداد به طبع، مراحل پایینی را خیلی سریعتر از دیگر، افراد طی میکند اما او هم در مراحل بالایی به مشکل برمیخورد. احتمال اینکه این افراد به مرحله ۴ برسند خیلی بالاست. آنها خیلی راحت و بدون زحمت زیاد اولین مراحل را طی میکنند و تصور میکنند که چنین روندی تا مرحله ۱۰ ادامه دارد (که کاملا اشتباه است).

توجه داشته باشید که مراحل بعد از مرحله ۴، بسیار فعالتر هستند: «جمع کردن»،«تجزیه و تحلیل کردن» و مراحل دیگر. اما دیگر روند سریعی که در پیش از مرحله ۴ وجود داشت تکرار نمی شود؛ بنابراین از این مرحله به بعد، نقاش باید زحمت بیشتری بکشد. به همین دلیل است که اینجا استعداد میتواند یک مانع بزرگ به شمار برود. به این صورت که وقتی شما خیلی راحت به مراحل بالا میرسید (بدون هیچ زحمتی) این، عادت شما میشود؛ اما زمانی که فردی با زحمت زیاد به مراحل بالا میرسد برای او عادیست که مراحل دیگر را با زحمت بیشتری طی کند (در صورتیکه این حرکت، مورد انتظار یک فرد بااستعداد نیست و او را غافلگیر میکند). بنابراین در چنین مراحلی، یک فرد بااستعداد که در یک مسیر هموار حرکت میکرده ناگهان به یک مانع بزرگ برمیخورد.

آیا افراد بااستعداد در آغاز کار، سریعتر هستند؟ بله، اما این یک مزیت بزرگ نیست. مثل این است که باعث شود فقط ۵ پوئن مثبت از ۱۰۰ به یک فرد تعلق گیرد. حتی اگر شما فکر کنید که یک فرد با استعداد مرحله ۴ به دنیا آمده این را فراموش نکنید که همین مرحله ۱ تا ۴، یادگیریشان برای همه راحت است (تفاوت در زمان یادگیری است نه در سختی آن). میتوان به آنها دست یافت فقط اگر شما این واقعیت را بپذیرید که باید با پشتکار، یاد بگیرید؛ خب، در واقع این استعداد به شما اعطا نشده پس باید پشتکار داشته باشید.

وقتی میبینید که یک نقاشی زیبا تنها در چند دقیقه کشیده میشود به این معنا نیست که این شخص، بااستعداد است. آنچه را که شما در طول این چند دقیقه مشاهده میکنید ماحصل چندین سال زحمت آن نقاش است نه اینکه این فرد چقدر بااستعداد است. ما نقاشان بااستعداد زیادی داریم که در سطح ۳ قرار دارند و اصلا خود را بااستعداد نمیدانند-چون خودشان این مهارت را در خودشان ایجاد کردند؛ آنهم با تلاش زیاد. اگر توجه کنید میفهمید که این مهارت را شما هم می توانید کسب کنید.

اگر انتظار این را دارید که مهارت نقاشی به صورت خودکار به دست شما برسد (مثل یک موهبت الهی) خب باید بگوییم این اتفاق نمیافتد. با نقاشی نکردن که نمیتوان نقاشی را یاد گرفت. باید اصول نقاشی را کاملا بیاموزید. اگر شما صدها دست را هم نقاشی کنید و با اصول و ساختار کشیدن درست نقش و خطوط آن آشنایی نداشته باشید حتی اگر این موهبت به شما اعطا هم شده باشد باز هم نمیتوانید یک دست را به درستی نقاشی کنید. پس منتظر نباشید که مهارت نقاشی کشیدن با معجزه به دست شما برسد؛ خودتان دست به کار شوید و آن را یاد بگیرید.

اینکه نتیجه کار خوب از آب دربیاید تنها در ذهن شما وجود دارد اما واقعیت خلاف این است و هیچ چیزی تصادفی خوب از آب در نمیآید پس شما باید ذهنیت خود را تغییر دهید. میتوان با کمی زحمت این اصول تشخیص علت خوب از آب در آمدن یا بد از آب درآمدن کار را یاد گرفت. چند مرحله اول نقاشی کشیدن براساس چیزهاییست که شاید قبلا هم آنها را میدانستید بخاطر همین است که خیلی ها تصور میکنند که این مسائل راحت هستند. برای مثال دست گرفتن یک مداد به راحتی دست گرفتن یک قاشق است و به مهارت خاصی نیاز ندارد.

حتما بخوانید: دانلود ۳۰ تا از زیباترین طرح های نقاشی رنگ روغن (کاملا جدید)

اما در مراحل بالاتر هرچه مهارتهای نقاشی ما بیشتر میشود نقاشیها میتوانند از واقعیت فاصله بیشتری بگیرند. احتمالا با خودتان میگویید چه نیازیست بخاطر بسپارید که یک گربه چه شکلی است (مرحله ۵) آن هم وقتی که راحت میتوانید بروید و یک گربه را تماشا کنید. یا از خودتان میپرسید چه نیازی به تجزیه و تحلیل نحوه خم شدن زانو دارید (مرحله ۶) وقتی که کارهای شما همیشه خوب از آب در میآیند. مهارتهایی که بر پایه چنین واکنشهای نادرستی باشند هیچ گاه تقویت نمیشوند و هیچ وقت به مرحله کمال نمیرسند. با این تصورات یاد میگیرید که همیشه اینطور فکر کنید که اگر یک نقاشی خوب شد تصادفی بوده و اگر بد شد هم تصادفی بوده و دیگر دنبال دلیل این خوبی و بدی و اصلاح اشتباهات و تقویت نقاط ضعف نخواهید بود پس اصول را هم یاد نمیگیرید.

نقاشهای باتجربه، مهارتهای زیاد و پیچیدهای دارند. زمانی که آنها بدون استفاده از هیچ خطوط راهنمایی، آناتومی تصویری دقیقی از یک انسان میکشند به دلیل تجربیات سالیان دراز آنهاست. شاید اینطور بنظر برسد که هیچ مهارتی ندارند (چون مبتدیان هم انتظار دارند که اصول اولیه را فرا نگیرند) ؛ اما واقعا اینطور نیست. این مساله به این دلیل است که این اصول در این نقاش نهادینه شده. اگر شما هم سالیان متمادی زحمت بکشید و تمرین کنید نقاشی کشیدن اتوماتیک و خودکار هم بیشتر و بیشتر برای شما راحت میشود اما این بدان معنی نیست که از همان ابتدا اصول را رها کنید.

اگر این موضوع را درک نکنید، خوب از آب درآمدن نقاشی فقط یک چیز جادویی بنظر می رسد نه چیزی که حاصل دنباله روی از اصول نقاشی کشیده شده است.

یک مبتدی بااستعداد تصور میکند که یک نقاشی خوب، بر حسب تصادف، خوب از آب در آمده چون همیشه همینطور میشود (او همیشه خوب نقاشی میکشد). اما این تصور اشتباه است شما یادگیری نقاشی را مانند یک کودک آغاز می کنید و کم کم متوجه میشوید که هرچه به مراحل بالاتر میروید پیشرفت بیشتری میکنید.

بااینحال بااین روش تنها میتوانید تا مرحله ۴ پیش بروید چون ۴ مرحله اول بر مبنای مهارتهای دست و ذهن است؛ یعنی مهارتهایی که به صورت خودکار آموخته میشوند. اگر یک حافظه استثنایی داشته باشد میتوانید حتی با این رویکرد تا مرحله ۵ هم پیش بروید اما بعد از مرحله ۵ دیگر کار دشوار میشود و دیگر هیچ چیزی بر حسب تصادف خوب از آب در نمی آید. از این به بعد شما مجبور هستید که همه چیز را طبق اصول و با تحلیل ساختار آن بیاموزید.

برخلاف یک نقاش تازه کار و مبتدی، یک هنرمند حرفه ای به آن دسته از طراحی هایش که به نظرش خوب می آید بیش از حد دلبسته نمیشود زیرا میداند دفعه بعد میتواند همان خطوط طبق اصول تکرار کند یا حتی اثر بهتری خلق کند (چون اصول را میداند). اما هنرمند تازه کار زمانی که مشغول نقاشی کشیدن میشود و گهگاهی که یکی از طراحی هایش تصادفاً خوب از آب درمی آید عاشق آن قطعه میشود و این در حالیست که این اتفاق را برحسب تصادف میگذارد و نه به دلیل کسب مهارت و نمیداند که چطور این نقاشی چنین زیبا شده و دیگر هم نمیتواند آن را تکرار کند (چون اصول را نمیداند).

قسمت بد ماجرا این است که یک هنرمند تازه کار نمی تواند تشخیص دهد چه عاملی باعث شده که او آن قطعه را بهتر بکشد و موفقیت خود را به حساب شانس و تصادف میگذارد اما در مورد یک نقاش حرفه ای هیچ قطعه ای تصادفا خوب یا بد از آب درنمی آید. او در طراحیهای بد خود به دنبال اشتباهاتی می گردد که در دفعات بعدی میتواند آنها را برطرف کند.

نباید منتظر یک نقاشی خوب تصادفی بمانید از خودتان بپرسید چرا چنین اتفاقی افتاده؟

اگر نقاشی هایتان گاهی خوب از آب در میآیند و گاهی بد، پس دیدگاهتان را باید تغییر دهید و به دنبال تفاوتها و اصولی باشید که موجب تکرار نقاشیهای خوب (نه به صورت تصادفی بلکه با کسب مهارت) میشوند و منتظر بمانید تا دست و ذهنتان با هم کار کنند و چیزهای مختلف را با هماهنگی کامل دست و ذهن بکشید. نقاشیهای خوبتان را با نمونههای بد مقایسه کنید. تفاوتهای این دو نقاشی را پیدا کنید چه چیزی باعث شده که یک نقاشی خوب شود و دیگری نه؟

اگر یک نقاشی خوب از آب در نیامد از خودتان بپرسید چرا؟ چه عاملی باعث شده این نقاشی بد شود؟ چرا از آن خوشم نمیآید؟ اگر در حال کشیدن یک گرگ بودید و فکر کردید که پاهایش زیادی بلند و کج شده، بروید و در تصاویر واقعی ببینید که واقعا پاهای گرگ چه شکلی است. به حافظه تصویری ذهنتان خیلی هم اطمینان نکنید شاید برخی از جزئیات ریز را فراموش کردهاید که نقاشی بد از آب در آمده. اگر مهارتهای دستی تان خوب است اما تصویر چهرهای که نقاشی کردهاید خیلی وحشتناک شده پس اشکال کار را باید در ذهن خود پیدا کنید چون احتمالا تصویر را ذهن شما همانطور بد تصور کرده است؛ بنابراین از خودتان بپرسید آیا قادر هستید جزئیات را بدون نقاشی کردن توصیف کنید؟

ذهن شما در طول سالیان دراز یاد میگیرد که چطور تصویرسازی کند و این باعث میشود شما در جایی قرار بگیرید که اکنون هستید (شرایط کنونی شما ناشی از تصورات شماست). بنابراین اگر میخواهید به مدارج بالاتر ارتقا یابید پس الان وقتش است.

واقعا هدف شما از نقاشی همین است؟ در ابتدا درست مثل کودکان، ما تنها محض سرگرمی نقاشی میکنیم اما بعدا متوجه میشویم که نقاشیهای خوب موجب تحسین میشوند؛ اما اگر تنها انگیزه خود را از نقاشی همین تحسین و تمجیدها بگذارید باید به شما بگویم که منتظر باشید که در این راه رنج زیادی را متحمل شوید. واقعا خواسته شما این است که چندین ساعت از روز را صرف انجام کاری کنید که هدفش تنها برانگیختن تحسین دیگران است؟!

چگونه ذهنی نقاشی بکشیم

چندبار تا به حال با واکنش بد دیگران در مورد کارتان مواجه شدهاید؟ چندبار غرور شما به خاطر این موضوع جریحه دار شده؟ ساعات لذت بخشی که شما صرف کار خود میکنید و رضایتی که در زمان کشیدن نقاشی احساس میکنید و همینطور هنگامیکه آن را تمام میکنید تمامی این لحظات قشنگ نابود میشوند فقط بخاطر اینکه یک غریبه از نقاشی شما به اندازه خودتان خوشش نیامده است. شاید اصلا بهترین کار این است که کارهایتان را به کسی نشان ندهید اما هنوز هم میبینید که دوست دارید این کار را انجام دهید چرا؟ چون امیدوار هستید که دیگران نظر مساعدی درباره کار شما داشته باشند.

لذت نقاشی و به طور کلی یادگیری و رضایت از چیزی که خودتان خلق کردهاید، همه اینها ارزش وقت و زحمت شما را دارد حتی اگر کسی با نگاه کردن به کار شما متوجه این تاثیر مثبت در شما نشود. طبیعیست که بخواهید این لذت و حس رضایت را با دیگران تقسیم کنید اما همه مثل شما نیستند شاید این کار فقط برای شما جالب یاشد در این صورت شروعتان همراه با ناامیدی خواهد بود.

وقتی میگویید «آرزو داشتم که نقاش میشدم» خب از خودتان بپرسید چرا اینطور نشد. لیستی از این عوامل تحریککننده جمع کنید بعد ببینید که ارزش دارد که این رویا را به واقعیت تبدیل کنید یا نه. واقعا یادگرفتن درست نقاشی کردن کار سختی نیست اما لازم است که زمان زیادی را صرف آن کنید پس باید تصمیم بگیرید و با خودتان روراست باشید و از خود بپرسید آیا این واقعا این همان چیزی است که من همیشه میخواستم. اگر در میان عوامل تحریککننده و برانگیزاننده، عامل مورد تحسین قرار گرفتن از سوی دیگران، گزینه ۱ شما در لیست باشد شاید بهتر است از کاری شروع کنید که واقعا انجام دادنش را بخاطر خودتان دوست دارید نه به خاطر دیگران. وقتی کاری که خودتان دوست دارید انجام می دهید، تحسین و تمجید هم پشت سرش خواهد آمد.

در بسیاری از فرهنگها، نقاشی مظهری از تقلید از طبیعت محسوب میشود. با این نگرش هرچه یک نقاشی واقعی تر بنظر برسد پس باید بهتر هم تلقی شود. بااینحال با اختراع دوربین عکاسی دیگر لزومی ندارد که نقاشی را با واقعیت مقایسه کنیم چون براحتی میتوانیم واقعیت را در عکس ببینیم. شاید متوجه هیچ اختلافی هم نشوید اما در واقعیت، دوربینها با لنزها و سختافزار یشان نمایی متفاوت از آنچه را که ما با چشمانمان میبینیم به تصویر میگذارند.

تصاویری که حاصل عکاسی هستند به اندازهای واقعی هستند که ما آنها را واقعی در نظر بگیریم. اما متوجه این واقعیت و تفاوت نمیشویم که در حقیقت، دوربین بسیاری از نمودها و واقعیات تصویر را به ما نشان نمیدهد. حتی یک فیلم هم با اینکه دارای تصویر و حرکت است نمیتواند نمایی کامل از یک تصویر داشته باشد. تصاویر باعث میشوند که تصور ما از واقعیت مثل تصویر زیر باشد:

اما وقتی که از نزدیک و در واقعیت به تصویر مینگریم، چنین میبینیم:

نکته دیگری که باید گفت این است که انسانها توانایی زیادی در تشخیص الگوها دارند. نیازی نیست که برای به تصویر کشاندن هرچیزی، تصویری ۱۰۰ درصد منطبق با واقعیت آن چیزی را که میخواهیم نقاشی کنیم را ببینیم (میتوان از ذهن هم کمک گرفت). در واقع در نقاشی ما از خطوط استفاده میکنیم؛ یعنی چیزی که در دنیای پیرامون ما وجود ندارد. در نقاشی ترکیب سایههای تاریک و روشن برای ایجاد توهم سایه و نور استفاده میشود و روشهای مختلف برای انجام این کار، بسیار زیاد است.

همچنین بعد سومی از دید هم در انسان وجود دارد. شاهد این مطلب این است که درک افراد مختلف از یک تصویر براساس تجربیات و خاطرات شخصی و حتی چگونگی روحیه افراد در آن لحظه، میتواند متفاوت از شخص دیگر باشد. با تغییر رنگها در نقاشی میتوان هدف یک نقاشی را از لذت به غم یا از تم امیدوار به یک تم ناامید تغییر داد. حتی وقتی جریان خطوط را تغییر میدهید هم ممکن است کمی از واقعیت را قربانی احساس کنید.

حالا چرا ما خودمان را محدود به یک سبک نقاشی مثل نقاشی رئال کنیم؟ چرا خودمان را تبدیل به یک دستگاه کپی از واقعیت کنیم؟ روشهای بسیاری برای توصیف واقعیات وجود دارد. ما حتی میتوانیم تصاویر را با جزئیاتی بیشتر از آنچه که مشاهده میشود ترسیم کنیم. میتوانید با افزودن درک و احساستان در نقاشیها، آنها را به مخاطبانتان منتقل کنید.

اگر یک نقاشی واقعی و یک نقاشی با سبک خاص را کنار هم قرار دهید (مثل تصویر بالا) احساس میکنید که دومین تصویر دارای دید بهتری نسبت به تصویر اول است. تصویری که ۱۰۰ درصد با واقعیت انطباق دارد را میتوان بسادگی با کپی کردن از روی نقاط کپی با پیکسل انجام داد. برای انجامش هم نیاز به هیچ استعدادی نیست فقط باید کلی زمان و حوصله صرف آن کنید.

واقعا به چنین شخصی میتوان گفت هنرمند؟! واقعا چیزی را خلق کرده است؟ مطمئنا زحمت زیادی کشیده و اما آیا میتوان به کسی که با کاغذهای آماده یک ساختمان را طراحی میکند گفت هنرمند؟

حتما بخوانید: آموزش گام به گام ترسیم پرسپکتیو سه نقطه ای به زبان ساده

سبک گرایی راحتتر از رئالیسم نیست و روشی هم نیست که برای مردم تنبل و بدون مهارت خلق شده باشد (تا زمانی که سبک کسی را کپی نکنید). حتی دشوارتر هم هست؛ مثل خلق انواع جدیدی از رئالیسم. در واقع برخی چیزها هیچ مورد مشابهی در دنیای خارجی ندارند اما با ذهن خلاق نقاش خلق میشوند.

پس داشتن سبکهای مختلف به این معنی نیست که نیازی به درک واقعیت نیست. هر سبکی تغییریست از رئالیسم و هر سبک قواعد خاص خودش را دارد. اگر یک نقاشی در نظر شما خوب از آب در آمده باشد و کسی از شما انتقاد کند که این نقاشی براساس واقعیت نیست نباید در جواب بگویید که «این سبک من است»! و نباید از این جمله برای دفاع از نقصهای واقعی کارتان استفاده کنید. سبکها اختیاری هستند اگر قصد شما نقاشی کردن از واقعیت است یا کلا مفهوم و ایده خاصی در کشیدن نقاشی ندارید پس به خودتان دروغ نگویید.

این اعتقاد و باور هم مرتبط با باور مستعد بودن است. اگر سالیان سال باشد که در حال یادگیری چیزی باشید اما نتیجه دلخواه را کسب نکنید لزوما به این معنی نیست که مشکل دارید. شاید در طول این سالها در حال یاد گرفتن نبودید (مثلا بخاطر معلم بد).

شاید این موضوع به نکته ۳ این مقاله مربوط باشد. اگر یادگیری شما بر مبنای نقاشی کشیدن، نقاشی کشیدن و باز هم نقاشی کشیدن از چیزی مشابه است تا زمانی که به پیشرفت در آن چیز برسید، خب تعجبی هم ندارد که به نتایج مطلوبی دست نیابید. مثل این است که شما سوار ماشین هستید و میخواهید از یک مسیر اشتباه به مقصد برسید (اگر نرسیدید ایراد از شما یا ماشین نیست، راه اشتباه بوده).

هردو فرد در این تصویر (بالا)، در حال تمرین کردن هستند اما نفر اول منتظر است تا مهارت، خلق شود اما نفر دوم با بد شدن کار به دنبال علت گشته، پاسخ را یافته و راه درست را برای درست کشیدن پیدا میکند.

مساله دیگر این است که شاید شما حتی سعی هم نکردید که یاد بگیرید. شاید فقط در ماشین نشستهاید و اصلا رانندگی نمیکنید. این اتفاقات زمانی رخ میدهند که شما به استعداد اعتقاد داشته باشید. اگر چنین باشد همه شما باید انتظاراتتان را تغییر بدهید. باید کمی تلاش کنید و اگر احساس می کنید این کار واقعا راحت است احتمالا در حال یادگیری نیستید.

این باور غلط هم مربوط به باور اولی است که توضیح دادیم. نقاشی کردن تنها یک مهارت نیست، بلکه این هنر طیف وسیعی را در بر میگیرد؛ از انیمیشنکارها گرفته تا معمارها. خوب بودن به تخصص نیاز دارد. اگر تلاش کنید که در همه زمینهها خوب باشید احتمالا در هیچ کاری متخصص نمی شوید و همه کارها را در حد متوسط انجام می دهید.

تا مرحله ۵، مهارت نقاشی کشیدن بنظر میرسد که کاملا واحد و عینی باشد. اما بعد از مرحله ۵، شما باید تصمیم بگیرید که وارد چه تخصصی شوید. دنیای حیات وحش؟ انسانها؟ پس زمینه؟ اشیا؟ ابزار؟ ساختمان؟ جنگافزار؟ بعددر هر یک از اینها میتوانید وارد حیطه دیگر شوید. برای مثال، در دنیای حیات وحش ممکن است وارد دنیای حیوانات و جانوران فانتزی شوید و سپس دایناسورها، پستانداران، دوزیستان، خزندگان، پرندگان و بعئ تمامی خانواده ها و گونه های دیگر. واقعا چیزهای زیادی در هر زمینه وجود دارد.

اگر از این منظر به قضایا نگاه کنید، در نهایت متوجه میشوید که درباره چه چیزی باید نقاشی بکشید. بعد از سطح ۴، باید بتوانید هرچیزی را از یک مرجع نقاشی کنید؛ اما اگر واقعا میخواهید که یک طراح باشید باید تلاش خیلی زیادی کنید و هیچ نقطه پایانی برای یادگیری وجود ندارد. باید چیزی که واقعا به آن علاقه دارید را انتخاب کنید و سپس آن را هدف خود قرار بدهید.

حتما بخوانید: آموزش گام به گام ترسیم پرسپکتیو دو نقطه ای به زبان ساده

در کارهای تخصصی مانند فراکتال میتوانید بیشتر و بیشتر جلو بروید و شاخههای بیشتری در آن کشف کنید و مطمئن باشید که این راه هیچ پایانی ندارد. میتوانید به آن به صورت یک درخت بزرگ در یک RPG نگاه کنید.میتوانید تمام سرمایه تان را روی یک مهارت بگذارید یا اینکه روی چند چیز سرمایهگذاری کنید. به همین دلیل است که شاید یک مبتدی که روی یک موضوع متمرکز شده بتواند در کشیدن حیوانات بهتر از یک متخصص مشهور عمل کند. اعتقادی در این زمینه وجود دارد و آن این است که یک نقاش خوب نمیتواند هرآنچه را که میخواهد نقاشی کند اما میتواند هر چیزی که میخواهد نقاشی کند را یاد بگیرد.

نقاشی کشیدن برای بسیاری یک سرگرمی کودکانه است. همه کودکان نقاشی میکنند اما فقط بااستعدادترین آنها به این کار ادامه میدهند و در بزرگسالی یک نقاش میشوند. اگر شما موافق این باور غلط هستید پس باید بگوییم برای شما شروع نقاشی حتی در سن۲۰ سالگی هم سخت است چه برسد در سنین ۴۰ یا ۶۰ سالگی! اما این مساله نباید باعث شود که شما دست از رویاپردازی درباره نقاشی بردارید.

خبر خوب اینجاست که حتی یک کودک بااستعداد هم هرگز بهتر از یک شخص بزرگسال که با دقت و پشتکار فراوان به یادگیری ادامه میدهد نقاشی نمی کند. دوباره به لیست مراحل نگاهی بیندازید. چهار مرحله اولی به دقت زیادی نیاز ندارد و دقیقا به همین دلیل است که کودکان، نقاشی میکنند؛ چون فقط انجامش میدهند. اما به محض اینکه کودک بااستعداد در مراحل ۵ و ۶، فکر کند که این مراحل هم مثل مراحل قبلی است و فقط با تکیه بر استعدادش می تواند آنها را انجام بدهد، دیگر نمیتواند بهتر از شخصی باشد که کاملا آگاهانه و با پشتکار در حال یادگیری نقاشی است.

حتما بخوانید: آموزش ترسیم حیوانات: سگ و گرگ و آموزش آناتومی آنها بصورت گام به گام

بله اعتراف میکنم که در ابتدا، ممکن است مجبور باشید که همراه با بچههای کمسن مراحل اولیه را بگذارانید. احتمالا بسیاری از مهارتهای دستی را فراموش کرده اید و حتی شاید مجبور شوید که دوباره از مداد دست گرفتن درست آغاز کنی اما این به این معنا نیست که نمیتوانید آن را انجام دهید. این مساله هم مثل بازی با ابزار است؛ چرا فکر میکنید که برای یادگرفتن آن دیر شد؟ چون سخت است؟ فرض کنید که سخت است.

نقاشی مهارتی نیست که فقط در کودکان بتوان آن را پرورش داد. نقاشی کشیدن در کودکی آغاز میشود چون کودکان و نوجوانان مشغله ذهنی کمتر و مسئولیتهای کمتری به عهده دارند و زمان بیشتری هم برای چنین سرگرمیهایی دارند. وقتی بزرگ میشوید تنها اتفاقی که میافتد این است که براحتی از کارتان انتقاد میکنید و مثل کودکان از نقاشی کشیدن لذت نمی برید. ممکن است در بسیاری از کارها بد باشید مثل بسکتبال یا بازیهای ویدئویی؛ اما هنوز هم از بازی کردن با آنها لذت میبرید. حالا چرا وقتی نوبت به نقاشی کشیدن

میشود، فقط چون نقاشی شما مورد تمجید قرار نمیگیرد باید کنار گذاشته شود؟

«حتی کودکان هم بهتر از من نقاشی میکنند» : این حرف زمانی که شما فکر میکنید انجام همه چیز برای کودکان راحتتر است باعث ناامیدی شما میشود.

به عنوان یک بزرگسال، شما فقط به دو نوع از افرادی که نقاشی میکنند توجه میکنید: کودکان و بزرگسالان ماهر؛ اما شما هیچکدام از آنها نیستید پس ناامید میشوید. بعد دست از نقاشی کردن یا شروع یادگیری برمیدارید چون دست از پیشرفت برداشتهاید، و دست از پیشرفت و ادامه برداشتید چون دست از یادگیری نکات مهم نقاشی برداشتید. میبیند؟ همه چیز به هم مرتبط است. حالا که این موضوع را میدانید چرا دوباره نقاشی کردن را شروع نمیکنید؟

اگر مدتهاست که نقاشی نکرده اید، مهارتهای نقاشی کشیدن شما دقیقا به همان صورت قبلی باقی مانده شاید هم کمتر شده است؛ اما مشکلی نیست. شما یک مبتدی هستید پس این چیزها کاملا طبیعی است. باید غرور و جاهطلبی تان را کنار بگذارید و دقیقا از اول شروع کنید؛ مثل مهارتهای دیگری که آموختهاید. اینجا دیگر مدرسه نیست. سن بالا به معنای مهارت بیشتر در هر چیزی نیست پس اصلا جایی برای خجالت وجود ندارد.

حتما بخوانید: آموزش گام به گام نقاشی یک نیم رخ چهره فانتزی (با مداد رنگی)

مشکل دیگری که در اینجا وجود دارد عدم داشتن زمان کافی است. حالا شما بزرگ شدهاید و مسئولیتهای زیادی نسبت به دوران مدرسه دارید بنابراین نمیتوانید به اندازه کودکان برای نقاشی وقت بگذارید. من موقعیت شما را دقیقا نمیدانم اما معمولا در اینجا باید اولویتبندی کنید. اگر چیزهای دیگری هستند که دوست دارید آنها را انجام دهید مثل نگاه کردن تلویزیون، یا بازیهای کامپیوتری و برای آنها هم زمانی تخصیص میدهید اما به نقاشی که میرسد وقت کافی ندارید، خب این کار فقط این معنی را میدهد که نقاشی کشیدن اولویت آخر را برای شما دارد.

بنابراین نباید بگویید که ای کاش زمان بیشتری برای تمرین کردم داشتم به جای آن بگویید که ای کاش نقاشی کشیدن برای من مهمتر از سرگرمیهای دیگرم بود تا زمان بیشتری به آن اختصاص میدادم. اما باز هم مشکلی نیست. فقط باید بپذیرید که میتوانید در نقاشی کشیدن بهتر و بهتر شوید و این فقط به انتخاب شما بستگی دارد. نباید زندگی پرمشغله خود را سرزنش کنید یا حتی سن بالا یا نبود استعدادتان را.

باور اشتباه دیگری که وجود دارد درباره مفهوم نقاشی کشیدن است. ما براحتی میتوانیم متوجه تفاوت فاحش میان نقاشی کردن و مجسمهسازی شویم اما زمانی که به هنر ترسیم برروی کاغذ میرسیم فکر میکنیم که هردوی اینها به یک مهارت نیاز دارند.

نقاشی کشیدن و طراحی کردن یک هنر نیستند و با هم فرق دارند؛ بنابراین برای یادگیری آنها به کسب مهارتهای مختلفی نیاز دارید. به این ترتیب اگر فکر میکنید که در نقاشی کردن، بااستعداد و ماهر هستید به این معنی نیست که در هنر دیجیتال هم خوب باشید و براحتی بتوانید از رنگها استفاده کنید از طرف دیگر، بد بودن در این هنر هم نباید باعث شود که شما فکر کنید که در نقاشی کشیدن، بد هستید. شما کاملا وارد حیطه دیگری شدهاید و علیرغم داشتن تجربیات بسیار و نقاشیهای زیبا در این هنر، دوباره یک مبتدی محسوب میشوید؛ یک مبتدی در طراحی کردن.

حتما بخوانید: رشته نقاشی ایرانی چیست و جدیدترین سبک های نقاشی کدامند؟

برخی از مهارتها از جمله مهارت نقاشی کشیدن و طراحی کردن، با هم همپوشانی دارند؛ یعنی هردو مهارتهای خلاقیت هستند که در مجسمهسازی هم به کار میروند. مهارتهای دیگر تنها در زمینههایشان با هم ارتباط دارند؛ مثلا دقت در نقاشی کردن مهمتر از طراحی کردن است. پس این تفکر که هر کسی که اسمش هنرمند است میتواند در تمامی زمینههای هنر خوب باشد واقعیت ندارد.

وقتی یک نقاشی را میبینید و با خودتان میگویید که ای کاش من هم مثل آنها نقاشی می کردم مثل این می ماند است که وقتی برنامه شیرینیپزی را نگاه میکنید با خودتان بگویید ای کاش من هم مثل او آشپزی میکردم. شاید در آشپزی خوب باشد شاید هم نه، شما که این را نمیدانید (چون شیرینیپزی با آشپزی فرق دارد).

نقاشی کشیدن برمبنای خطوط است، خطوط کوتاه یا بلند، باریک یا ضخیم؛ اما چیزی که واضح است این است که آنها همیشه خطوط هستند. گاهی اوقات میتوانید این خطوط را با نقاطی ترکیب کنید و گاهی این ترکیب به صورت دستی صورت میگیرد، یعنی با روشهایی مثل هاشور زدن. این روشیست که در هنگام نقاشی با آن آشنا میشوید.

حتما بخوانید: آموزش تصویری و گام به گام نقاشی با مداد (موضوعات مختلف)

چنین طراحیهایی در نقاشیهای دیجیتال از اهمیت بسزایی برخوردارند چون در فتوشاپ یا هر نرمافزار دیگری که برای این کار استفاده میشود، نقاشی کردن و طراحی کردن با هم ترکیب میشوند. باید در هنگام انتخاب معلم مراقب باشید چون بعضی از آنها به هردوی مهارتها با هم اشاره میکنند و ممکن است این موضوع باعث سردرگمی مبتدیان شود.

زمانی که یادگیری نقاشی را آغاز میکنید، بهتر است که از مشکل رنگها چشمپوشی کنید. نیازی نیست که نقاشیهایتان شگفتانگیز بنظر بیایند؛ بنابراین به موضوعات دیگر بپردازید. از طرف دیگر، سایه روشن چیزی است که باید در ابتدا در آن پیشرفت کنید. اما قاعده کلی این است: خیلی با سرعت به جلو پیش نروید و با حوصله مراحل را بگذرانید و بعد از اینکه مطمئن شدید که در یک مهارت کاملا خبره شدید به سراغ یک مهارت دیگر در نقاشی بروید.

بیشترین باور غلطی که درباره نقاشی کردن وجود دارد و تقریبا تمامی باورهای غلط دیگر از آن نشأت میگیرند این است که این کار راحت تلقی میشود. چنین تفکری موجب میشود فکر کنید اینکه کودکان این کار را خیلی راحت انجام میدهند اما شما نمیتوانید پس شما استعداد این کار را ندارید. اما اگر خودتان را از شر چنین افکار و باورهایی خلاص کنید و با نقاشی هم مثل مهارتهای دیگر رفتار کنید احتمالا در نهایت کاملا خبره می شوید. مهم نیست که چه راهی باید طی بشود مهم این است در این راه استوار باقی بمانید.

حتما بخوانید: دانلود ۱۰ فیلم بسیار کاربردی آموزش نقاشی بزرگسالان به زبان ساده (گام به گام)

علاوه بر این باید بدانید که لزومی ندارد حتما خوب نقاشی کنید. شاید هیچ وقت به یک نقاش معروف تبدیل نشوید حتی شاید یک نقاش خوب هم نشوید اما اینها به معنی شکست نیستند. خود یادگرفتن مهارت نقاشی یک موهبت است و مادامی که این کار را انجام میدهید و از آن لذت می برید هدف نهایی مهم نیست. اجازه ندهید که جاهطلبی تان مانع از یادگیری تان به عنوان یک مبتدی شود.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه

نام *

ایمیل *

سلام.بعضی از فایل ها مث 16،17،18.20و 21}خراب هستند….

سلام خیر متاسفانه…

عالی بود…

منم همینطور کاملا موافقم…

من خودم ووشو کارم و تازه ۲ ساله وارد این رشته شدم واقعا هم ع…

همه چی خوبه ولی چرا اندازه هاشو نمی‌نویسد اگر لطف کنید انداز…

مرکز کاشت مو

مرکز کاشت ابرو

جراحی سینه و شکم

جراحی لیفت صورت و گردن

جراحی لیپوساکشن

جراحی بینی

درباره ما

فروشگاه اینترنتی لوتوس با حدود ۱۰ سال سابقه فعالیت های اینترنتی و ۸ سال سابقه در بستر فروشگاههای اینترنتی دارای سابقه درخشان در این زمینه میباشد. ما دارای نماد اعتماد الکترونیکی و تاییدیه رسانه های دیجیتال می باشیم.

هنرفردی    سالم زیبا 

تهران-خیابان انقلاب

تماس 09191210008

تلفن ثابت 28426929-021      ایمیل [email protected]

تبلیغات    تماس با ما 

0