چگونه غم وغصه را از خود دور کنیم

به حکم خرد، عاقل خود را به کار بیهوده، مانند ستیز بی ­فایده با سختی ها و غم ‏ها مشغول نمی کند. بلکه به جای قرار گرفتن در مقابل غم­ ها در کنار غم­ ها می ایستد تا بتواند به ‏جای بی تابی و سایر روش ‏های غلط که او را ناتوان می سازد.

چگونه غم وغصه را از خود دور کنیم

امکان مدیریت و مهار نمودن غم ­ها را ایجاد کرده، کنترل آن را به دست گیرد. در پذیرش موقعیت ـ که قبول فعال و پویای آن است ـ فرد امکان طراحی بهترین مقابله برای موقعیت پیش ­آمده را می یابد.

یک مقابله­ ی فعال و پویا عبارت است از چاره‏ اندیشی و چاره‏ اندیشی؛ یعنی یافتن راه خروج از مشکلات یا بردباری و صبوری.

همان­طور که امام علی (ع) می فرمایند: «واعلم انّ المخرج فیأمرین، ما کانت فیه حیلَة فا لاحتیال وما لم تکن فیه حیلة فا لاصطبار؛ و بدان که راه خروج از تنیدگی در دو چیز است: آن چه چاره دارد، چاره کردن و آن چه چاره ندارد، صبرکردن.»

لذا بهترین واکنش در حوادثِ چاره ­پذیر مثل بلایای عمومی اقدام مناسب است و در مقابل حوادث چاره ‏ناپذیر (مثل فقدان عزیزان) بردباری و تحمل است تا دوره ­ی بحران سپری شود.

گریه یک واکنش طبیعی و نتیجه­ ی عواطف انسانی است. گریستن یکی از راه‏ های جلوگیری از افزایش غصه است که به هنگام مصیبت سبب تسکین بوده، مورد نهی اسلام هم نیست. فرو خوردن غم و غصّه و پرهیز از گریستن، باعث فرسایش روحی می گردد.

یکی از راه ­های جلوگیری از افزایش غم، درمیان­ گذاشتن غم و غصّه با مشاوران مؤمنی است که اهل درد و دل­سوزند. امام صادق (ع) در این زمینه می ­فرمایند: « اذا ضاق احدکم فلیعلم أخاه و لایعین علی نفسه؛ هرگاه یکی از شما دچار گرفتاری غم و اندوهی شد، باید برادر خود را آگاه سازد و به توانایی خود اکتفا نکند.»

یکی از شیوه ­های برخورد با امور غمناک، افزایش میزان شکیبایی با تلقین تحمّل است. ره­نمون کردن فرد غمگین به این معرفت والا و تکرار و تلقین آن، در بالا بردن روحیه ­ی او و در نتیجه جلوگیری از افزایش اندوه، مؤثر خواهد بود و این پیام «سلوت» الهی است که بر غم ‏زدگان نوید می دهد.

امام علی (ع) در این باره می­ فرمایند: «اذا تباعدت المصیبته قربت السلوه؛ چون مصیبت دور می شود، فراموشی نزدیک می گردد.» صبر علاوه بر معنای مصطلح و مرسوم درون‏ ریزی غم و اندوه‏ ها، به معنی مقاومت در مقابل ضربه­ های حوادث روزگار مخصوصاً ضربات اوّلیه و مهارت مدیریت فشارهای روانی حاصل از آن­ هاست.

پس نه صبر به معنای سکون و سکوت است و نه هر سکون و سکوتی نشانه ‏ی بردباری است. فرد صبور با بردباری به پذیرش فعّال و پویای موقعیت و جست­ وجوی یک راه حل منطقی، در مدیریت آن موقعیت «غم و اندوه»آفرین اقدام می­ کند.

دور نگه داشتن فرد آسیب دیده از عوامل پیدایش و تقویت­ کننده ‏ی بیماری جسمی و یا روانی، از مهم ­ترین اقدامات برای حفظ روحیه و آرامش فرد است. یکی از این فشارهای روانی، شماتت و سرزنش است.

با سرزنش فرد غمگین، فشار روانی امور غمناک مضاعف می گردد. یکی دیگر از عوامل بسیار مهم، توجه به خوردن و حلال­ خوری است. تنها راه دیدار رحمت الهی علم و عمل است وآن نیز «جز با تن­درستی ممکن نیست و تن­درستی نیز جز با تناول­ کردن غذا و خوراک به مقدار حاجت در هر شبانه ‏روز میّسر نمی ­شود .»

یکی از اموری که در افزایش صبر و تحمل در برابر گرفتاری ها و جلوگیری از افزایش غم و غصّه مؤثّر است، توجّه به ارزش پاداش تحمّل است.

پیامبر (ص) در نامه‏ ای که برای تسلیت و تعزیت معاذ در مرگ فرزندش نوشته بودند، فرمودند: «فرزند موهبت الهی است که به‏ صورت امانت در اختیار تو قرار داده شده اگر در گرفتن امانت صبور باشی، اجر کثیر، رحمت و هدایت الهی از آن تو خواهد بود.

مبادا مصیبت خود را با بیتابی بیشتر نمایی؛ چرا که در این ‏صورت، علاوه بر مصیبت وارده، اجر خود را نیز از دست می­ دهی.»

یکی از دلایل ناشادی اکثر افراد غمگین، نداشتن مهارت در آمارگیری مواهب الهی است، در عوض استعداد عجیبی در لیست کردن مشکلات، رنج­ ها، گرفتاری ها و غم و غصّه ­ها دارند. تفکّر دائمی به نواقص و نقائص و طرح آن، ارمغانی جز غم و افسردگی، ناامیدی و بی­ حوصلگی، انزوا و بدبینی ندارد.

ساده­ ترین راه مدیریت غم در وضعیت بحران تلاش در انجام کاری مفید و سازنده است. از راه­ های خودمشغولی می ­توان ورزش­ هایی مثل شنا و پیاده‏ روی، قدم‏ زدن در فضاهای سبز، شرکت در مسابقات ورزشی همچنین ملاقات با دوستان و هم ­سخنی با آنان

ادامه تحصیل، رفتن به مراکز زیارتی _ تفریحی، علمی _ آموزشی یا تکرار اذکار ایام هفته و خواندن ادعیه‏ ی گوناگون و … اشاره کرد که می ­تواند در جای خود علاوه بر این که از بهترین عوامل جلوگیری از افزایش غم و یا کاهش غم باشد، به نوعی بهترین راه مدیریت غم را ارائه دهد.

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از دلگرم، روش های جلوگیری از غصه خوردن موضوع مورد بحث ماست. تحمّل برخی واقعیت­ های غم ­آور زندگی، بسیار سخت و تلخ است تا جایی که ره آورد غم، پیری زودرس معرفی شده است.

چنان که امام علی (ع) می فرمایند: «الهمّ نصف الهَرَمَ؛ اندوه خوردن نیمی از پیری است.»

و این نیز واقعیتی است که گاهی شرایط نامطلوب، انسان کارهای غیرعادی می­ کند. جزع و فزع کردن، روی آوردن به داروهای تسکین ‏دهنده، توسّل به تشریفات شادی در غم ـ که حتّی در شادی هم ناصحیح است ـ و برخی رفتارهای بی نتیجه‏ ی دیگر از فعّالیت­ هایی است که در قرآن و روایات نهی شده است.

به حکم خرد، عاقل خود را به کار بیهوده، مانند ستیز بی ­فایده با سختی ها و غم ‏ها مشغول نمی کند. بلکه به جای قرار گرفتن در مقابل غم­ ها در کنار غم­ ها می ایستد تا بتواند به ‏جای بی تابی و سایر روش ‏های غلط که او را ناتوان می سازد.

امکان مدیریت و مهار نمودن غم ­ها را ایجاد کرده، کنترل آن را به دست گیرد. در پذیرش موقعیت ـ که قبول فعال و پویای آن است ـ فرد امکان طراحی بهترین مقابله برای موقعیت پیش ­آمده را می یابد.

چگونه غم وغصه را از خود دور کنیم

یک مقابله­ ی فعال و پویا عبارت است از چاره‏ اندیشی و چاره‏ اندیشی؛ یعنی یافتن راه خروج از مشکلات یا بردباری و صبوری.

همان­طور که امام علی (ع) می فرمایند: «واعلم انّ المخرج فیأمرین، ما کانت فیه حیلَة فا لاحتیال وما لم تکن فیه حیلة فا لاصطبار؛ و بدان که راه خروج از تنیدگی در دو چیز است: آن چه چاره دارد، چاره کردن و آن چه چاره ندارد، صبرکردن.»

لذا بهترین واکنش در حوادثِ چاره ­پذیر مثل بلایای عمومی اقدام مناسب است و در مقابل حوادث چاره ‏ناپذیر (مثل فقدان عزیزان) بردباری و تحمل است تا دوره ­ی بحران سپری شود.

2. گریه­ درمانی (تسکین با اشک)؛ راه درمان غصه

گریه یک واکنش طبیعی و نتیجه­ ی عواطف انسانی است. گریستن یکی از راه‏ های جلوگیری از افزایش غصه است که به هنگام مصیبت سبب تسکین بوده، مورد نهی اسلام هم نیست. فرو خوردن غم و غصّه و پرهیز از گریستن، باعث فرسایش روحی می گردد.

دو روایت از امام صادق (ع) مؤید این مطلب است:

«هر کس از مصیبتی که به او رسیده، بر جان خویش بیم­ناک است، اشک بریزد که او را تسکین می دهد.»

«فأفض من دموعک، فانّها تسکّن؛ اشک بریز، که آن را تسکین ­بخش است.»

3. درد دل کردن با برادران دینی برای رفع غصه

یکی از راه ­های جلوگیری از افزایش غم، درمیان­ گذاشتن غم و غصّه با مشاوران مؤمنی است که اهل درد و دل­سوزند. امام صادق (ع) در این زمینه می ­فرمایند: « اذا ضاق احدکم فلیعلم أخاه و لایعین علی نفسه؛ هرگاه یکی از شما دچار گرفتاری غم و اندوهی شد، باید برادر خود را آگاه سازد و به توانایی خود اکتفا نکند.»

4. تلقین تحمّل؛ برای رهایی از غصه خوردن

یکی از شیوه ­های برخورد با امور غمناک، افزایش میزان شکیبایی با تلقین تحمّل است. ره­نمون کردن فرد غمگین به این معرفت والا و تکرار و تلقین آن، در بالا بردن روحیه ­ی او و در نتیجه جلوگیری از افزایش اندوه، مؤثر خواهد بود و این پیام «سلوت» الهی است که بر غم ‏زدگان نوید می دهد.

امام علی (ع) در این باره می­ فرمایند: «اذا تباعدت المصیبته قربت السلوه؛ چون مصیبت دور می شود، فراموشی نزدیک می گردد.» صبر علاوه بر معنای مصطلح و مرسوم درون‏ ریزی غم و اندوه‏ ها، به معنی مقاومت در مقابل ضربه­ های حوادث روزگار مخصوصاً ضربات اوّلیه و مهارت مدیریت فشارهای روانی حاصل از آن­ هاست.

پس نه صبر به معنای سکون و سکوت است و نه هر سکون و سکوتی نشانه ‏ی بردباری است. فرد صبور با بردباری به پذیرش فعّال و پویای موقعیت و جست­ وجوی یک راه حل منطقی، در مدیریت آن موقعیت «غم و اندوه»آفرین اقدام می­ کند.

5. دوری از عوامل شدت ­زا برای غصه نخوردن

دور نگه داشتن فرد آسیب دیده از عوامل پیدایش و تقویت­ کننده ‏ی بیماری جسمی و یا روانی، از مهم ­ترین اقدامات برای حفظ روحیه و آرامش فرد است. یکی از این فشارهای روانی، شماتت و سرزنش است.

با سرزنش فرد غمگین، فشار روانی امور غمناک مضاعف می گردد. یکی دیگر از عوامل بسیار مهم، توجه به خوردن و حلال­ خوری است. تنها راه دیدار رحمت الهی علم و عمل است وآن نیز «جز با تن­درستی ممکن نیست و تن­درستی نیز جز با تناول­ کردن غذا و خوراک به مقدار حاجت در هر شبانه ‏روز میّسر نمی ­شود .»

یکی از اموری که در افزایش صبر و تحمل در برابر گرفتاری ها و جلوگیری از افزایش غم و غصّه مؤثّر است، توجّه به ارزش پاداش تحمّل است.

پیامبر (ص) در نامه‏ ای که برای تسلیت و تعزیت معاذ در مرگ فرزندش نوشته بودند، فرمودند: «فرزند موهبت الهی است که به‏ صورت امانت در اختیار تو قرار داده شده اگر در گرفتن امانت صبور باشی، اجر کثیر، رحمت و هدایت الهی از آن تو خواهد بود.

مبادا مصیبت خود را با بیتابی بیشتر نمایی؛ چرا که در این ‏صورت، علاوه بر مصیبت وارده، اجر خود را نیز از دست می­ دهی.»

7. پرهیز از یاد غم ­ها و غصّه­ ها راه کاهش غصه

یکی از دلایل ناشادی اکثر افراد غمگین، نداشتن مهارت در آمارگیری مواهب الهی است، در عوض استعداد عجیبی در لیست کردن مشکلات، رنج­ ها، گرفتاری ها و غم و غصّه ­ها دارند. تفکّر دائمی به نواقص و نقائص و طرح آن، ارمغانی جز غم و افسردگی، ناامیدی و بی­ حوصلگی، انزوا و بدبینی ندارد.

ساده­ ترین راه مدیریت غم در وضعیت بحران تلاش در انجام کاری مفید و سازنده است. از راه­ های خودمشغولی می ­توان ورزش­ هایی مثل شنا و پیاده‏ روی، قدم‏ زدن در فضاهای سبز، شرکت در مسابقات ورزشی همچنین ملاقات با دوستان و هم ­سخنی با آنان

ادامه تحصیل، رفتن به مراکز زیارتی _ تفریحی، علمی _ آموزشی یا تکرار اذکار ایام هفته و خواندن ادعیه‏ ی گوناگون و … اشاره کرد که می ­تواند در جای خود علاوه بر این که از بهترین عوامل جلوگیری از افزایش غم و یا کاهش غم باشد، به نوعی بهترین راه مدیریت غم را ارائه دهد.

هر روز وقتی که از خواب بیدار می شوید، با خود بگویید روز خوشی است و من باید از امروز لذت ببرم.

این واقعیت را قبول کنید، شما جایی در این دنیا دارید که هیچ کس دیگر قادر به پر کردن آن نیست. به عبارت دیگر شما یکتا هستید و هیچ کس در این دنیا کاملاً شبیه شما نیست.

یقین داشته باشید که سعادت و پیشرفت از آن شماست، به شرط آنکه عوض دو دستی چسبیدن به یأس و نومیدی به این موضوع ایمان داشته باشید که خوشبختی برای شما خلق شده است.

به دیگران کمک کنید، حتی اگر در حد کمک خیلی ناچیز باشد؛ چون در وهله نخست به روح خود کمک کرده اید و دوم به او برای رهایی و کاستن از افکار منفی که باعث تضعیف روحیه شما می شود.

حتماً در یک کلاس ورزشی که تحرک بالایی دارد، ثبت نام کنید تا به معجزه ورزش در تقویت روحیه تان دست پیدا کنید.



هنگامی که شما از یک حالت روانی متعادل برخوردار باشید آن چنان که ذهنتان در آرامش اندیشه کند و رفتارتان آرام کننده افکار خسته دیگران باشد، نوعی از لحظات شاد و متنوع را برای خود …

هنگامی که شما از یک حالت روانی متعادل برخوردار باشید آن چنان که ذهنتان در آرامش اندیشه کند و رفتارتان آرام کننده افکار خسته دیگران باشد، نوعی از لحظات شاد و متنوع را برای خود و دیگران فراهم ساخته اید. لحظاتی که عاری از هرگونه استرس، اضطراب و دلهره و نگرانی است.

وقتی آدم‌ها بی دغدغه اوقات خود را سپری کنند راحت‌تر می‌توانند افکار خود را به سمت موضوعات شاد و سرگرم کننده سوق دهند. هنگامی که فکر و ذهن انسان درگیر مسایل استرس زا و بازدارنده می‌شود، ناخود‌آگاه در هاله‌ای از غم و اندوه قرار می‌گیرد که با دنیای شاد و متنوع در جنگ و تضاد است.

برای رهایی از این حالت‌های ناخوشایند باید تغییراتی در رفتارمان اعمال کنیم تا افکار بازدارنده را در ذهنمان محدود و افکار شادی زا را افزایش دهد.

چگونه غم وغصه را از خود دور کنیم

۱. بخشش

ما آدم‌ها عادت داریم قوانینی در ذهنمان تدوین می‌کنیم و هرکسی از آن‌ها سرپیچی کرد، ناراحت می‌شویم و او را نمی‌بخشیم. ما فکر می‌کنیم که با نبخشیدن او را تنبیه می‌کنیم و موجب سرزنش و ملامت وی می‌شویم. اما بهتر است بدانیم با نبخشیدن دیگران، بیشترین فشار روانی را به خود وارد می‌کنیم نه به او، زیرا تا زمانی که به این موضوع خاتمه نداده‌ایم ذهن ما همین طور درگیر آن موضوع ناراحت کننده است و مدام آن اتفاق را مرور می‌کند و موجب رنجش خود می‌شود.

با دیدن فرد مورد نظر دچار استرس می‌شویم و تمام رفتارهای او برای ما آزار دهنده و تحریک کننده می‌‍‌‌‌‌شود. حتی بعضی مواقع بی‌جهت از دیگران دلخور می‌شویم که چرا به او محبت یا مدارا کرده‌اند. علاوه بر این هنوز معلوم نیست که فرد مورد نظر از این که ما از او دلخور و ناراحتیم و او را نبخشیده‌ایم نادم و پشیمان است یانه؟! به هر حال چه پشیمان باشد چه نباشد، نبخشیدن دیگران بیش از هر چیزی به خود ما ضربه می‌زند و باعث دور شدن از لحظات شاد و سرزنده می‌شود.

۲. محبت

ما به دیگران محبت می‌کنیم تا به آن‌ها ثابت کنیم دوستشان داریم، محبت ما موجب خوشحالی آن‌ها می‌شود که در نتیجه خوشحالی آن‌ها ما هم احساس رضایت و خرسندی می‌کنیم. به همین ترتیب لحضات شاد و زیبایی برای ما و شخصی که مورد محبت ما قرار گرفته است رقم می‌خورد. هرچه محبت و مهربانی ما به دیگران بیشتر باشد تاثیرشان در شاد زیستن ما بیشتر است. یادمان باشد که محبت به دیگران همیشه حس خوشایندی را در ما به‌وجود می‌آورد.

۳. عدم بدگویی

بد گفتن از دیگران ذهن را در حالت دفاعی قرار می‌دهد و موجب درگیری ذهنی ما با خودمان می‌شود. در واقع با بدگویی از دیگران، مجددا رفتار ناراحت کننده او را در ذهن تکرار می‌کنیم و موجب عصبانیت و آزار خود می‌شویم. بهتر است رفتارها و اتفاق‌های بد را در همان لحظه تولدشان، از بین ببریم و نگذاریم تا با افزایش طول عمرشان بیشتر باعث ناراحتی و خشم ما شوند.

۴. از رنج به فلاکت نرسیم

درد و رنج به انسان تحمیل می‌شود ولی فلاکت را خود او انتخاب می‌کند! بعضی از اتفاقات در زندگی غیرقابل کنترل است مانند مرگ، بلایای طبیعی و بیماری. احتمال این که هرکدام از این اتفاقات در زندگی ما رخ دهد کم نیست و هر لحظه امکان وقوع آن وجود دارد، اما چگونگی پذیرفتن آن‌ها موضوعی است که بین آدم‌های مختلف متفاوت است و نتایج سرنوشت سازی را در پی دارد.

وقتی در شهری زلزله می‌آید و یک نفر تمام اعضای خانواده‌اش را از دست می‌دهد و تنها خودش زنده می‌ماند، راه‌های متفاوتی برای ادامه زندگی‌اش پیش رو دارد. می‌تواند تا آخر عمر یک گوشه بنشیند و به گریه و زاری بپردازد و … . می‌تواند غم و غصه از دست دادن عزیزان را به این دلیل که دیگر کاری از او ساخته نیست، رها کند و با تمام قوا به ادامه زندگی خود بپردازد و با این کار موجب خوشبختی و خود و افتخار از دست رفتگان شود. در واقع به جای اینکه از مشکل پیش آمده خود را به فلاکت و بدبختی برساند، آن را رها کرده و برای بقا و تداوم خوشبختی خود تلاش می‌کند.

۵. دوست داشتن خود

قبل از اینکه از دیگران توقع داشته باشیم ما را دوست بدارند، خودمان، دوستدار خود باشیم. خیلی‌ها از این که خود را دوست بدارند احساس رضایت نمی‌کنند اما تا ما خودمان را باور نکنیم و نپذیریم، نمی‌توانیم ذهن پویایی داشته باشیم. باید هرچه هستیم را بپذیریم چه خوب چه بد، برای خوب بودن همیشه می‌شود تلاش کرد و مهم این است که خودمان را دوست داشته باشیم تا برای خوب بودنمان تلاش کنیم. نقص‌های خود را ببخشیم و بدانیم که دیگران هم به گونه ای خودکار آن‌ها را نادیده می‌گیرند. همان طور که دیگران هم کاستی‌هایی دارند و برای ما خیلی ناراحت کننده نیستند، پس بهتر است با خود آشتی کنیم و به جای شرم و تاسف از آن چه نتوانسته‌ایم، برای رسیدن به آن تا آخرین توان تلاش کنیم.

۶. با افکار و سخنان بیهوده موجب آزار خود و دیگران نشویم

سخنانی که موجب تنش و استرس می‌شود گفتنشان روا نیست. بهتر است هر مطلب و گله و شکایتی را به زبان نیاوریم. کمی گذشت در چنین مواقعی باعث جلوگیری از جروبحث‌های بیهوده و اوقات تلخی‌های کسل کننده می‌شود.

۷. با کودکان بازی کنیم

رفتن به دنیای کودکان خالی از لطف نیست. یادآوری دوران کودکی لحظات زیبای را برای آدم‌ها رقم می‌زند، ضمن این که دنیای کودکان دنیای شاد و زیبایی است و بد نیست گاه گاهی به آن‌ سری بزنیم.

0