چگونه قلب را پیوند میزنند

پیوند قلب جایگزینی قلب بیمار یا آسیب دیده شخص با قلب سالم اهدا کننده است. اهدا کننده شخصی است که فوت کرده و خانواده اش با اهدای اعضای بدن عزیزانشان موافقت کرده اند.

پیوند قلب، در بیش از چهار دهه، از زمان انجام اولین پیوند قلب انسان در سال ۱۹۶۷، از یک عمل آزمایشی به یک درمان اثبات شده برای بیماری پیشرفته قلب تغییر کرده است. هر ساله بیش از ۲۰۰۰ پیوند قلب در ایالات متحده انجام می شود؛ و در صورتی که قلب‌های اهدایی بیشتر در دسترس باشند، هر ساله بیش از هزاران نفر از پیوند قلب بهره‌مند خواهند شد.

پیوند قلب زمانی در نظر گرفته می شود که نارسایی قلبی آنقدر شدید باشد که به هیچ درمان دیگری پاسخ ندهد، اما به غیر از این موضوع، سلامت فرد از جنبه های دیگر مطلوب است. دلایل اصلی پیوند قلب در افراد این است که آن ها به موارد زیر ابتلا دارند:

توجه به این نکته که نوآوری های جدید بسیاری، از داروهای جدید گرفته تا ضربان سازهای قلب و درمان های جراحی جدید، برای درمان نارسایی قلبی وجود دارد، حائز اهمیت است. آنچه هنگام مشخص کردن گزینه های درمانی مهم است، این است که این کار توسط پزشکی متخصص نارسایی قلبی ارزیابی شود.

افراد مبتلا به نارسایی قلبی پیشرفته (مرحله آخری) که از جنبه های دیگر سالم هستند، ممکن است برای پیوند قلب در نظر گرفته شوند.چگونه قلب را پیوند میزنند

برای تعیین اینکه آیا پیوند قلب برای شما مناسب است یا خیر، سوالات اساسی زیر باید توسط شما، پزشک و خانواده در نظر گرفته شود:

در صورتی که به هر یک از سؤالات بالا پاسخ “نه” داده باشید، پیوند قلب برای شما گزینه ی مناسبی نیست. همچنین اگر مشکلات پزشکی دیگری مانند سایر بیماری های شدید، عفونت های فعال یا چاقی شدید داشته باشید نیز، به احتمال زیاد کاندیدای پیوند محسوب نخواهید شد.

برای دریافت پیوند قلب، ابتدا باید در لیست پیوند قرار بگیرید. اما پیش از قرارگرفتن در لیست پیوند، باید تحت یک فرآیند غربالگری دقیق قرار بگیرید. تیمی از پزشکان قلب، پرستاران، مددکاران اجتماعی و متخصصان اخلاق زیستی سابقه پزشکی، نتایج آزمایش های تشخیصی، سابقه اجتماعی و نتایج آزمایش روانشناسی شما را بررسی می کنند تا دریابند آیا بعد از این فرایند می توانید زنده بمانید و سپس، مراقبت های مداوم مورد نیاز برای زندگی سالم و طولانی را دنبال کنید یا خیر.

پس از تأیید، باید منتظر اهدا کننده باشید. این روند می تواند طولانی و پرتنش باشد. یک شبکه حمایتی از خانواده و دوستان برای کمک به شما در این زمان لازم است. برای کنترل نارسایی قلبی، یک تیم مراقبت های بهداشتی شما را از نزدیک تحت نظر خواهد داشت. در صورت دردسترس قرار گرفتن قلب، بیمارستان باید بداند کجا باید با شما تماس بگیرد.

اهداکنندگان پیوند قلب افرادی هستند که ممکن است اخیراً فوت کرده و یا دچار مرگ مغزی شده باشند، این بدان معناست که اگرچه بدن آنها با دستگاه ها زنده نگه داشته می شود، اما مغزشان هیچ نشانه ای از حیات ندارد. در بیشتر مواقع این اهدا کنندگان در اثر تصادف رانندگی، ضربه شدید به سر، یا اصابت گلوله فوت کرده اند.

اهدا کنندگان قبل از مرگ اجازه اهدای عضو خود را می دهند؛ خانواده اهدا کننده نیز باید هنگام اهدای عضو اهدا کننده متوفی رضایت دهند.

اعضای اهدا کننده در لیست انتظار رایانه ای شبکه متحد توزیع عضو (UNOS) قرار می گیرند. این لیست انتظار امکان دسترسی و توزیع عادلانه اعضای بدن را پس از در دسترس قرار گرفتن، فراهم می کند. پس از در دسترس قرار گرفتن قلب، بر اساس گروه خون، اندازه بدن، وضعیت UNOS (براساس شرایط پزشکی گیرنده) و مدت زمان انتظار گیرنده، به بهترین گسرنده سازگار ممکن داده می شود. نژاد و جنسیت اهدا کننده هیچ منافاتی با سازگاری و تطابق ندارد. همه اهدا کنندگان از نظر هپاتیت B و C و ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) غربال می شوند. ( آیا تست پاپ اسمیر ویروس HIV را تشخیص می دهد؟ )

متأسفانه قلب کافی برای پیوند در دسترس نیست. در هر لحظه، تقریباً ۳۵۰۰ تا ۴۰۰۰ نفر منتظر پیوند قلب یا پیوند قلب و ریه هستند. فرد ممکن است ماه ها برای پیوند منتظر بماند و بیش از ۲۵٪ از افراد آنقدر زنده نمی مانند که بتواند پیوند دریافت کنند.

بسیاری از افرادی که منتظر پیوند هستند احساسات ضد و نقیضی دارند، زیرا می دانند که پیش از در دسترس قرار گرفتن عضو، باید کسی جان خود را از دست دهد. شاید این مساله کمک کند که بدانید بسیاری از خانواده‌های اهدا کننده با دانستن اینکه برخی از مردم مرگ عزیزشان را درک می کنند، آرام تر می شوند.

با در دسترس قرار گرفتن قلب اهدا کننده، یک جراح از مرکز پیوند، قلب را از طریق جراحی از بدن اهدا کننده خارج می کند. قلب ضمن انتقال به گیرنده، خنک و در یک محلول خاص نگه داری می شود. جراح قبل از شروع جراحی پیوند، مطوئن می شود قلب اهدا کننده خوب است. جراحی پیوند در اسرع وقت پس از در دسترس قرار گرفتن قلب اهدا کننده انجام می شود.

در حین عمل، بیمار بر روی دستگاه قلب و ریه قرار می گیرد. این دستگاه به بدن اجازه می دهد حتی حین انجام جراحی قلب، اکسیژن و مواد مغذی حیاتی را از خون دریافت کند.

سپس جراحان قلب بیمار را، به جز در دیواره های خلفی دهلیز(محفظه های فوقانی قلب) خارج می کند. بخش پشتی دهلیزهای قلب اهدا کننده باز می شود و قلب در جای خود دوخته می شود.

سپس جراحان رگ های خونی را به هم متصل می کنند و اجازه می دهند خون از قلب و ریه ها جریان یابد. با گرم شدن قلب، ضربان قلب آغاز می شود. جراحان قبل از جدا کردن بیمار از دستگاه قلبی- ریوی، همه عروق خونی متصل شده و محفظه های قلب را از نظر نشت بررسی می کنند.

این پیوند، عمل پیچیده ای است که از ۴ تا ۱۰ ساعت بطول می انجامد.

بیشتر بیماران طی چند روز پس از جراحی بلند می شوند و در اطراف حرکت می کنند و در صورت عدم وجود علائم رد سریع بدن، می توانند طی ۷ تا ۱۶ روز به خانه بروند.

شایع ترین دلایل مرگ به دنبال پیوند، عفونت و رد پیوند است. بیمارانی که برای جلوگیری از رد پیوند دارومصرف می کنند، در معرض بروز آسیب کلیوی، افزایش فشار خون، پوکی استخوان (نازک شدن شدید استخوان ها، که می تواند منجر به شکستگی شود) و لنفوم (نوعی سرطان که سلول های سیستم ایمنی بدن را تحت تأثیر قرار می دهد) قرار می گیرند.

تقریباً نیمی از بیمارانی که تحت پیوند قرار می گیرند، به بیماری عروق کرونر مبتلا می شوند. و بسیاری از آنها هیچ گونه علائمی مانند آنژین ندارند، زیرا هیچ حسی در قلب اهدایی خود ندارند.

به طور معمول، سیستم ایمنی بدن از بدن در برابر عفونت محافظت می کند. این امر زمانی روی می دهد که سلول های سیستم ایمنی در بدن گردش می کنند و هر چیزی که به نظر خارجی یا متفاوت از سلول های خود بدن است را از بین می برند.

رد پیوند زمانی صورت می گیرد که سلول های ایمنی بدن قلب پیوندی را متفاوت از بقیه بدن تشخیص می دهند و سعی می کنند آن را از بین ببرند. اگر این مسئله به حال خود رها شود، سیستم ایمنی بدن به سلول های قلب دهنده آسیب می رساند و در نهایت آن را از بین می برد.

برای جلوگیری از رد پیوند، بیماران چندین دارو به نام سرکوب کننده سیستم ایمنی دریافت می کنند. این داروها سیستم ایمنی را سرکوب می کنند تا قلب اهدایی آسیب نبیند. از آنجا که رد پیوند می تواند در هر زمان پس از پیوند روی دهد، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی یک روز قبل از پیوند و پس از آن تا آخر عمر به بیماران داده می شود.

برای جلوگیری از رد پیوند، گیرندگان پیوند قلب باید کاملاً به رژیم داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی خود پایبند باشند. محققان به طور مستمر در حال کار بر روی داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی ایمن تر، مؤثرتر و قابل تحمل تر هستند. با این حال، سرکوب سیستم ایمنی بیش از حد می تواند منجر به عفونت های جدی شود. بدون داشتن سیستم ایمنی که به میزان کافی فعال باشد، بیمار می تواند به راحتی به عفونت های شدید مبتلا شود. به همین دلیل، برای مقابله با عفونت ها داروهایی نیز تجویز می شود.

بیوپسی میوکارد: گیرندگان پیوند قلب از نظر علائم رد پیوند با دقت کنترل می شوند. پزشکان مرتباً از نمونه های کوچکی از قلب پیوندی برمی دارند تا در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار دهند. این روش که بیوپسی نامیده می شود، شامل پیشبرد لوله نازکی به نام کاتتر از طریق ورید به قلب است. در انتهای کاتتر یک بیوپتوم (ابزاری کوچکی که برای جداکردن یک قطعه از بافت مورد استفاده قرار می گیرد) قرار دارد. اگر نمونه برداری نشانگر سلول های آسیب دیده باشد، ممکن است دوز و نوع داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی تغییر کند. نمونه برداری از عضله قلب معمولاً به صورت هفتگی طی سه تا شش هفته اول پس از جراحی، و سپس هر سه ماه برای سال اول، و سپس بطور سالانه انجام می شود.

بسیار حائز اهمیت است که نسبت به علائم احتمالی رد و عفونت آگاه باشید تا بتوانید آنها را به پزشکان خود گزارش دهید و بلافاصله تحت درمان قرار بگیرید.

علائم رد پیوند عبارتند از:

با سرکوب بیش از حد سیستم ایمنی، سیستم ایمنی بدن می تواند کند شود و بیمار به راحتی به عفونت های شدید ابتلا یابد. به همین دلیل داروهایی نیز برای مقابله با عفونت ها تجویز می شود. مهم است که نسبت به علائم احتمالی رد و عفونت آگاهی داشته باشید تا بتوانید آنها را به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود گزارش دهید و بلافاصله تحت درمان قرار بگیرید.

علائم هشدار دهنده مربوط به عفونت عبارتند از:

در صورت داشتن هر یک از علائم رد پیوند یا عفونت، بلافاصله پزشک خود را مطلع سازید.

به استثنای الزام به مصرف مادام العمر داروهایی که مانع از رد پیوند قلب اهدایی توسط بدن می شوند، بسیاری از گیرندگان پیوند قلب عمر طولانی و مفیدی دارند.

با این وجود، مواردی وجود دارد که باید آن ها را بخاطر داشته باشید:

مدت زمان زنده ماندن فرد بعد از پیوند قلب به عوامل زیادی از جمله سن، سلامت عمومی و پاسخ به پیوند بستگی دارد. آمارهای اخیر نشان می دهد که ۸۰٪ بیماران پیوند قلب حداقل دو سال پس از جراحی زندگی می کنند. میزان بقا ۱۰ ساله حدود ۵۶٪ است. تقریباً ۸۵٪ از افراد قادر به انجام کار یا فعالیت هایی که قبلاً از آنها لذت می بردند، هستند. بسیاری از بیماران می توانند از شنا، دوچرخه سواری، دویدن یا سایر ورزش ها لذت ببرند.

در بیشتر موارد، هزینه های مربوط به پیوند قلب توسط بیمه درمانی پوشش داده می شود. بیش از ۸۰٪ بیمه های تجاری و ۹۷٪ از طرح های لو کراس بلو شیلد (Blue Cross / Blue Shield) پیوند قلب را پوشش می دهند. برنامه های Medicaid در بیشتر ایالت ها و ناحیه کلمبیا نیز هزینه پیوند را می پردازند. در صورتی که این چراحی در یک مرکز تأیید شده انجام شود، Medicare پیوند قلب را در بیماران واجد شرایط Medicare پوشش می دهد.

آنچه مهم است این است که تحقیقات خود را انجام دهید و دریابید که آیا بیمه خدمات درمانی خاص شما این روش درمانی را پوشش می دهد یا خیر، و آیا مسئولیت هرگونه هزینه ای بر عهده شماست یا نه.

برای مشاوره با دکتر متخصص قلب می توانید از درمانکده استفاده کنید.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه

چگونه قلب را پیوند میزنند

نام *

ایمیل *

وب‌ سایت

هیچ کسی لایق درد و رنج هیچ بیماری‌ای نیست. مسیر طولانی و سخت دستیابی به سلامتی، نیازمند یار قابل اعتمادی است.

یاری مثل درمانکده که در جستجو و مشاوره آنلاین و حضوری پزشک و روانشناس، تست آنلاین هوشمند و آزمایش در محل کرونا، تلاشی کوچک برای کم کردن موانع راه سلامت، انجام می‌دهد.

آدرس

تهران، اشرفی اصفهانی، ابتدای بلوار مرزداران، مرکز درمانی بهار، طبقه 2

تماس با مرکز قلب بهار

0214800096209021122962

آخرین بروز رسانی در 14 آبان 1397

چگونه قلب را پیوند میزنند

پیوند قلب عملیاتی است که طی آن یک قلبی که دچار نارسایی شده با یک قلب اهداکننده سالم، جایگزین می‌شود. پیوند قلب یک درمان است که معمولاً برای افرادی که داروها یا سایر جراحی‌ها را انجام داده، اما بهبود نیافتند، توصیه می‌شود.

هنگامی که تصمیم به انجام پیوند قلب می‌گیرید، باید اطلاعات خود را در مورد پروسه پیوند، جراحی، خطرات بالقوه و مراقبت بعد از آن گسترش دهید.

 

پیوند قلب زمانی انجام می‌شود که درمان‌های دیگر برای مشکلات قلبی جواب ندهد و منجر به نارسایی قلبی شود.

 

در بزرگ‌سالان، نارسایی قلبی می‌تواند ناشی از چندین شرایط باشد، از جمله:

 

 

در کودکان نارسایی قلب اغلب ناشی از نقص قلب مادرزادی یا یک بیماری قلبی است.

 

 

این روش ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به نارسایی کلیه علاوه بر نارسایی قلبی باشد.

این روش ممکن است برای افراد مبتلا به بیماری‌های کبد و قلب خاص باشد.

پزشکان به‌ندرت ممکن است این روش را برای برخی افراد مبتلا به بیماری‌های شدید ریه و قلب پیشنهاد کنند، اگر شرایط تنها با پیوند قلب یا پیوند ریه درمان نشود.

 

پیوند قلب درمان مناسب برای همه نیست. برخی افراد ممکن است که شرایط مناسب جهت پیوند را نداشته باشند.

 

برای برخی از افرادی که نمی‌توانند پیوند قلب داشته باشند، گزینه دیگر، دستگاه کمک بطنی (VAD) است. دستگاه کمک بطنی یک پمپ مکانیکی است که در قفسه سینه بیمار نصب می‌شود که به پمپ خون از حفره‌های پایینی قلب به قسمت‌های دیگر بدن کمک کند.

 

VAD ها معمولاً به‌عنوان یک درمان موقت، برای افرادی که در انتظار پیوند قلب هستند، استفاده می‌شوند. این دستگاه‌ها به‌عنوان یک درمان طولانی مدت برای افرادی که نارسایی قلبی دارند، اما برای پیوند قلب واجد شرایط نیستند، استفاده می‌شوند. اگر VAD به‌درستی کار نکند، پزشکان قلب مصنوعی را به‌عنوان درمان کوتاه مدت برای بیماران منتظر پیوند استفاده می‌کنند.

 

 

جراحی پیوند قلب نیاز به جراحی قلب باز دارد که خطر بسیاری از عوارض را شامل می‌شود، از جمله:

 

سیستم ایمنی بدن، قلب اهدا شده را به‌عنوان عامل خارجی شناسایی کرده و به آن حمله می‌کند. گر چه به افرادی که پیوند انجام می‌دهند، داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی می‌دهند. اما باز هم ۱۰% احتمال رد شدن اتصال قلب اهدا شده در یک سال اول بعد پیوند وجود دارد که با دارو آن را کنترل می‌کنند.

 

برای تعیین اینکه آیا بدن شما قلب جدید را رد می‌کند یا نه، در طی سال اول پس از پیوند، بایپس های مکرر قلب برای تست بافت قلب شما وجود دارد. که بعد از این مدت تعداد آن‌ها کاهش می‌یابد.

 

پس از پیوند، ممکن است دیواره‌های شرایین در قلب (شریان‌های عروق کرونر) ضخیم و سخت‌تر شوند، که منجر به واسکولاپاتی کاتتر قلبی (CAV) می‌شود. این می‌تواند گردش خون را از طریق قلب دشوار کند و باعث حمله قلبی، نارسایی قلبی، ریتم‌های غیرطبیعی قلب (آریتمی) یا مرگ ناگهانی قلب شود.

 

پزشک ممکن است پس از پیوند، آزمایش‌های سالانه را برای نظارت بر شریان‌های کرونری برای CAV توصیه کند.

 

داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی، ممکن است باعث آسیب کلیه و سایر مشکلات شود. عوارض دیگر این داروها می‌تواند شامل:

 

چگونه قلب را پیوند میزنند

داروهای ضدافسردگی همچنین می‌توانند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند. مصرف این داروها می‌تواند شما را در معرض خطر بیشتر سرطان پوست، لنفوم و دیگر تومورها قرار دهد. بررسی‌های منظم برای تشخیص توسعه سرطان، ضروری است.

 

توانایی بیمار برای مبارزه با عفونت کاهش می‌یابد. برخی از گیرندگان پیوند قلب ممکن است دچار عفونت شوند که بعد پیوند در بیمارستان بستری می‌گردند. خطر ابتلا به عفونت باگذشت زمان کاهش می‌یابد.

 

آماده سازی برای پیوند، قبل از انجام پیوند انجام می‌شود. که این زمان ممکن است از روزها تا سال‌ها طول بکشد. که بیمار در صف انتظار برای قلب اهدایی است.

 

بعد از اینکه پزشک پیوند را برای بیمار توصیه می‌کند. باید به مراکز انجام پیوند مراجعه کند. بهتر از ابتدا با مرکز بیمه خود در مورد مراکز تحت پوشش پیوند اطلاع یابید.

 

در هنگام ارزیابی مرکز پیوند قلب، تعداد پیوندهای قلب را در نظر بگیرید که هر سال مرکز انجام می‌دهد و میزان بقای گیرنده پیوند.

 

ارزیابی برای بررسی اینکه آیا بیمار:

 

 

بعد در صورت صلاحیت نام بیمار به‌عنوان یک گیرنده عضو در لیست انتظار ثبت می‌شود. معمولاً تعداد عضو اهدایی همیشه کمتر از تعداد بیماران بوده و ممکن است تعدادی از افراد قبل از پیدا شدن قلب سالم اهدایی جان خود را از دست بدهند.

 

در طول زمان انتظار برای پیوند ممکن است حتی روش درمانی چند بار به دلیل تغییر وضعیت بیمار، تغییر پیدا کند. به همین منظور بیمار تحت نظر تیم پزشکی قرار دارد.

 

بعد از پیدا شدن قلب برای پیوند آزمایش‌هایی برای تأیید اینکه قلب مناسب فرد گیرنده است یا نه صورت می‌گیرد. از جمله:

 

پیوند قلب باید در عرض چهار ساعت پس از گرفتن عضو از فرد دهنده انجام شود تا قابل استفاده باشد. در نتیجه، قلب‌ها ابتدا به یک مرکز پیوند نزدیک و سپس به مراکز بیمارستان گیرنده عضو منتقل می‌شود.

 

جراحی پیوند قلب عمل جراحی قلب باز است که چند ساعت طول می‌کشد. اگر جراحی قلب قبلی داشته‌اید، عمل جراحی پیچیده‌تر است و طول می‌کشد. ابتدا داروهای بیهوشی عمومی قبل از عمل دریافت می‌شود. سپس بیمار را به یک دستگاه کنترل کننده قلب و ریه متصل می‌کنند تا جریان خون در سراسر بدن را بر عهده بگیرد.

 

جراح قفسه سینه را می‌برد و استخوان‌ها را کنار می‌زند تا به قلب بیمار دسترسی داشته باشد.

جراح قلب نارسا را بیرون آورده و قلب جدید را جایگزین آن می‌کند. شریان‌های اصلی را به قلب متصل می‌کند. در حین این عمل ممکن است که به شوک الکتریکی هم نیاز شود.

 

بعد از عمل به دارو نیازمند هستید. سپس با کمک دستگاه تنفس و لوله‌هایی که مایعات تجمع یافته در اطراف ریه را خالی می‌کند، اوضاع بیمار را کنترل می‌کنند.

بعد از جراحی، از طریق لوله‌های داخل وریدی (IV) نیز مایعات و داروها را دریافت خواهید کرد.

پس از عمل جراحی بیمار به بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) انتقال می‌یابد.

بعد از چند روز به بخش منتقل شده و به‌طورکلی دو تا سه هفته در بیمارستان بستری خواهید بود.

البته زمان صرف شده در ICU و در بیمارستان ممکن است متفاوت باشد.

 

بعد از مرخصی شدن از بیمارستان هم تحت نظر تیم نظارت بعد از جراحی قرار می‌گیرد. تا هر گونه وضعیت بیمار بررسی شود.

 

پس از پیوند قلب، چندین مراحل پیگیری در مرکز پیوند را خواهد داشت. آزمایش‌های منظم، از جمله آزمایش خون، اکوکاردیوگرام، الکتروکاردیوگرام و بیوپسی های قلبی خواهد داشت.

 

داروهایی به‌منظور کاهش فعالیت سیستم ایمنی مصرف می‌شود تا احتمال حمله به قلب را کاهش دهد. از آنجا که سیستم ایمنی بدن به‌احتمال زیاد، هرگز به‌طور کامل ارگان جدید را قبول نمی‌کند، بعضی از این داروها برای تمام عمر باید مصرف شوند.

 

داروهای ضدافسردگی ممکن است عوارض جانبی قابل توجهی ایجاد کند. به‌عنوان مثال، هنگام مصرف داروهای پس از پیوند، مانند کورتیکواستروئیدها، موجب افزایش وزن می‌شود.

ممکن است دچار موی زائد و یا مشکلات معده شوید.

برخی از عوارض جانبی داروهای ایمنی بدن ممکن است زمانی که شما برای اولین بار دارو را شروع می‌کنید بیشتر قابل توجه باشند اما ممکن است در طول زمان شدت آن‌ها کاهش یابد.

 

از آنجا که سیستم ایمنی بدن شده، بدن در برابر عفونت بیشتر آسیب پذیر می‌شود. پزشک ممکن است داروهای ضد باکتری، ضد ویروسی و ضد قارچی نیز تجویز کند.

برخی از داروها ممکن است خطر ابتلا به فشار خون بالا، کلسترول بالا، سرطان، پوکی استخوان یا دیابت را افزایش دهند.

 

باگذشت زمان که خطر پس زدن پیوند کاهش می‌یابد. دوز داروها هم تغییر می‌کند.

 

درمان‌های پزشکی جدید و استرس داشتن پیوند قلب ممکن است موجب خستگی شما شود. بسیاری از افرادی که پیوند قلب داشته‌اند چنین احساسی دارند.

اگر احساس تنش یا افسردگی دارید با پزشک خود صحبت کنید. مراکز پیوند اغلب گروه‌های پشتیبانی و منابع دیگر برای کمک به شما در مدیریت وضعیتتان را دارند.

ما در مرکز قلب، عروق و اکوکاردیوگرافی بهار با داشتن تخصص، تجربه و با استفاده از جدیدترین فناوری‌ها در زمینه اکوکاردیوگرافی قلب تحت نظر دکتر اصغر مزارعی تلاش می‌کنیم تا مناسب ترین روش‌های تشخیصی، درمانی و مراقبتی را به شما ارائه دهیم. ما متعهدیم تا برای ارتقا، بهبود و بازیابی سلامتی بیماران، خدماتی فراتر از انتظار و با کیفیت برای بیماران، خانواده ها و جامعه به ارمغان بیاوریم.

© تمامی حقوق این وب سایت متعلق به مرکز قلب و عروق بهار می باشد. طراحی، توسعه و پشتیبانی توسط دیجینگ.

حتی تصور این که قلب فرد دیگری که هرگز فرصت دیدنش را نخواهید داشت،  در سینه شما بتپد، باعث ترس، اضطراب و استرس می شود. چنین استرسی چند برابر می شود، وقتی به دلیل ابتلا به نارسایی شدید قلبی در لیست انتظار پیوند قلب هستید و نگران این که مبادا وقت کافی تا زمان پیوند نداشته باشید. حتی بعد از پیوند ممکن است احساس شکنندگی ، افسردگی و نگرانی از عوارض و عواقب پیوند داشته باشید.

همه این احساس ها برای کسی که عمل جراحی بزرگی چون پیوند قلب را پیش رو دارد یا انجام داده،  طبیعی است. جالب است بدانید سالانه حدود 80 تا 90 عمل پیوند قلب در کشور انجام می شود.

عمل جراحی پیوند قلب، به برداشتن قلب نارسای یک بیمار و جایگزین کردن آن با قلب یک بیمار دچار مرگ مغزی گفته می شود. بیشترین کاربرد پیوند قلب برای بیمارانی است که نارسایی قلبی شدید دارند که غیرقابل درمان است. منظور از نارسایی قلبی، شرایطی است که قلب آسیب پذیر و ضعیف است و نمی تواند خون کافی را که بدن به آن نیاز دارد، پمپ کند.

دکتر بابک شریف کاشانی، متخصص و دانشیار قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در این باره می گوید:چگونه قلب را پیوند میزنند

در دنیای امروزی، به علت نحوه زندگی، نوع تغذیه و انواع استرس، بیماری های قلبی عروقی افزایش یافته است. این بیماری ها شامل تنگی عروق کرونر قلب و سکته های قلبی ناشی از آن، فشار خون، نارسایی قلبی و مشکلات دریچه های قلب هستند. در شرایطی که این بیماری های قلبی به نارسایی قلبی منجر شود و به درمان های متداول پاسخ ندهد، گزینه آخر درمان، پیوند قلب خواهد بود.برای یک عمل پیوند موفق،  نیاز به همکاری گروه های مختلف پزشکی، خدمات وسیع حمایتی و مهم تر از همه بیمار و نزدیکان آن است.

بیماران مبتلا به نارسایی قلب پیشرفته باید تحت نظر یک کلینیک اختصاصی نارسایی قلب بوده، با پیگیری مرتب و منظم از وضعیت بیماری خود آگاه باشند. در این کلینیک ها شرایط بیمار ارزیابی می شود و اگر همه تست ها و آزمایش ها نشانگر وخامت بیماری باشند،  بیمار در گروه پیوند قرار می گیرد. پیوند قلب فقط در مراکز پیوند مورد تائید وزارت بهداشت انجام می شود و بیماران برای پیوند باید در این مراکز ثبت نام کنند تا در صورت وجود قلب مناسب برای پیوند دعوت شوند.

زمانی که فرد مرگ مغزی برای اهدا معرفی می شود، گروه های تخصصی، اعضای مختلف از جمله قلب را از نظر مناسب بودن برای اهدا بررسی می کنند. اگر قلب مناسب تشخیص داده شود، با توجه به لیست انتظار وزارت بهداشت، فرد گیرنده مناسب شناسایی و از طریق گروه پیوند برای عمل جراحی دعوت می شود.

بیشتر بیماران که به مرکز پیوند مراجعه می کنند، نارسایی قلبی شدید و لاعلاج دارند. نارسایی قلبی ممکن است بر اثر بیماری هایی چون بیماری عروق کرونری، بیماری های مادرزادی قلب، عفونت ویروسی قلب، بیماری های دریچه ای و ماهیچه های قلب ایجاد شود. گفتنی است مصرف مشروبات الکلی، بارداری و مصرف نکردن دقیق و بموقع داروها می تواند باعث آسیب دریچه ای و ماهیچه های قلب شود.

اگر فرد دارای هر یک از بیماری های زیر باشد، پیوند قلب برای او ممنوع است:- کم خونی شدید- فشار خون شدید- دیابت کنترل نشده- بیماری شدید کلیه، کبد و ریه- تومور بدخیم سرطانی- عفونت فعال- مقاومت عروق ریوی بیش از شش واحد وود- گرادیان فشار داخل ریوی بزرگ تر از 15 میلی متر جیوه: افزایش فشار خون ریوی باعث نارسایی بطن راست قلب، سپس نارسایی عضو پیوندی و در نهایت باعث مرگ گیرنده پیوند می شود.- وابستگی شدید به دخانیات

به طور متوسط این افراد تا یک ماه در بیمارستان بستری می شوند تا تمام عوارض اولیه آنها کنترل شود. بعد از یک ماه می توانند وارد جامعه شوند و کارهای روزمره و عادی خود را از سر بگیرند.

مساله مهم این است که اینها باید به طور مکرر مراجعه کنند، زیرا هر علامت غیر طبیعی که در این افراد ایجاد می شود، می تواند بیانگر این باشد که پیوند آنها دچار مشکل شده است.

در این ویزیت ها پزشکان عملکرد قلب پیوندی، سطح داروی ضد رد پیوند و احتمال بروز عوارض عفونی و غیرعفونی را بررسی می کنند و در صورت نیاز، اقدامات درمانی لازم را انجام می دهد.

رعایت نکات بهداشتی بخصوص پرهیز از رفتارهایی که خطر انتقال عفونت ها را افزایش می دهد، بسیار مهم است. پیشگیری از عفونت های تنفسی و گوارشی و واکسیناسیون های لازم از این قبیل اقدامات است.

پس از انجام پیوند باید هر ماه بیوپسی (نمونه گیری) انجام شود تا اگر رد پیوندی در حال رخ دادن است، در همان مراحل اولیه و قبل از بروز علائم، تشخیص داده شده و بیماران درمان شوند. ولی به تدریج که از سن پیوند می گذرد، گرفتن بیوپسی با فاصله های زمانی بیشتر انجام می شود.

بیماران باید هر ساله به منظور بررسی احتمال تنگی شریان های کرونر، آنژیوگرافی کرونری و یا اولتراسونوگرافی داخل کرونری انجام دهند.

درباره بارداری بعد از پیوند، گزارش های متعددی از موارد موفق آن را می توان ارائه داد، ولی لازمه حفظ سلامت بیمار پیوندی، پرهیز از بارداری است.

بررسی محققان آمریکایی نشان می دهد زنانی که بعد از پیوند عضو، باردار می شوند با خطرات زیادی مواجه هستند که یکی از آنها به دنیا آوردن فرزند ناقص الخلقه و دیگری پس زدن عضو پیوندی تا دو سال پس از بارداری است.

به بیان دیگر، امکان بارداری بعد از پیوند عضو وجود دارد، ولی فرد باید قبل و بعد از بارداری تحت نظر متخصص زنان باشد و با متخصص پیوند عضو، مشورت کند.

مصرف منظم داروهای تجویز شده برای حفظ سلامت قلب پیوندی در هر ویزیت به بیماران توصیه می شود. مصرف ناصحیح این داروها می تواند به عوارض شدید و حتی رد پیوند منجر شود که عارضه بسیار خطرناکی است و می تواند به قلب پیوندی آسیب جبران ناپذیری وارد کند.

رعایت نکات توصیه شده بعد از پیوند و توجه به مصرف منظم داروها، باعث حفظ عملکرد سالم قلب پیوندی خواهد شد و از رد پیوند و بروز عوارض مختلف پیشگیری خواهد کرد و اکثر بیماران پیوند قلب با رعایت این مسائل می توانند از یک زندگی فعال لذت ببرند.

– تب (بالاتر از 38 درجه)، تهوع، استفراغ، اسهال، سردرد، خستگی، درد بدن، خواب آلودگی- سرفه همراه با خلط سبز یا زرد، هر سرفه ای که بیش از یک هفته طول بکشد.- احساس سوزش هنگام دفع ادرار- ترشحات واژینال یا کهیر- زخمی که ترمیم نمی شود یا محل آن گرم شده- ادم، قرمزی، درد، حساسیت در دست یا پا- درد یا حساسیت در محل پیوند- تنگی تنفس- تجمع آب در بدن و یا افزایش ناگهانی وزن- افزایش ناگهانی ضربان قلب یا فشار خون

منابع: جام جم – پونه شیرازی ویکی پدیا

تبیان، دستیار هوشمند زندگی

پل های ارتباطی

بلوار کشاورز،خیابان نادری،نبش حجت دوست،پلاک 12

public@tebyan.com

02181200000

دسترسی سریع

محصولات و خدمات

اشتراک در خبرنامه

کلیه حقوق این سایت مربوط به موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان می‌باشد.

0