چگونه کار قلب

قلب (به فارسی: گِش یا دل)[۱][۲] نوعی عضو عضلانی در انسان‌ها و دیگر حیوانات است که خون را از طریق رگ خونی در دستگاه گردش خون به گردش درمی‌آورد.[۳] خون اکسیژن و مواد غذایی لازم را برایِ بدن مهیا می‌سازد و همچنین به از بین رفتن موادِّ زائد ناشی از متابولیسم (سوخت و ساز بدن) کمک می‌کند.

قلبِ (دل) انسان به میانگین در هنگام استراحت حدود ۷۰ بار در دقیقه می‌تپد. دل انسان بینِ دو شُش در بدن جا دارد و به گونه‌ای قرار گرفته‌است که سر آن به سوی چپ و پایین کج است. هر تپش قلب حدودِ هشت دهم ثانیه زمان می‌خواهد که این زمان شامل ۰٫۱ ثانیه انقباض دهلیزها، ۰٫۳ ثانیه انقباض بطن‌ها و ۰٫۴ ثانیه استراحت قلب می‌باشد. بافت قلب نیز هم‌چون دیگر بافت‌های بدن نیاز به تغذیه دارد که تغذیهٔ قلب برعهدهٔ عروقِ کرونری (تاجی) است.[۴]
قلب در فضای میانی میان‌سینه در سینه قرار دارد.[۵]

قلب در لغت به معنی دگرگونی است قلب از لحاظ علمی اندامی است که در مرکز قفسهٔ سینه (متمایل به سمت چپ) واقع شده‌است و وزن آن حدود ۳۰۰گرم است و خون را پمپاژ می‌کند نام این عضو به علت اینکه باعث دگرگونی خون و تبدیل خون کثیف به خون تمیز می‌شود قلب نام‌گذاری شده‌است در دگرگون کردن خون، قلب مانند یک تلمبه عمل می‌کند. در پارسی سره این بخش دل نام دارد.

در انسان‌ها، پستانداران دیگر و پرندگان قلب به چهار حفره تقسیم می‌شود: دهلیز چپ و راست که بالا و بطن چپ و راست که در قسمت پایین قرار گرفته‌است.[۶][۷] معمولاً دهلیز و بطنِ راست را به نام قلب راستی و همتایان چپی آن‌ها را به نام قلب چپی می‌شناسَند.[۸] اما در مواردی دیگر، قلب ماهی‌ها دو محفظه، یک بطن و یک دهلیز دارد، در حالی که قلبِ خزندگان سه محفظه دارَد.[۷] در یک قلب سالم به خاطر وجود دریچه‌های قلبی، خون از یک سمت وارد قلب می‌شود که این مسئله از جریان برعکس جلوگیری می‌کند.[۵] قلب در یک کیسه محافظتی قرار گرفته که پیراشامه (پریکارد) نام دارد و همچنین شامل مایع است. دیوارهٔ قلب از چهار لایه چسبیده به هم تشکیل می‌شود که به ترتیب از بیرون، شاملِ: پیراشامه (پریکارد) برون شامهٔ قلب (اِپی کارد)، ماهیچه قلب (میوکارد) و درون‌شامه قلب (آندوکارد).[۹]
این عضوِ مخروطی شکل به‌صورتِ کیسه‌ایی عضلانی تقریباً در وسطِ فضای قفسه سینه(مدیاستینوم میانی) کمی متمایل به جلو و طرفِ چپ قراردارد و میان ریهٔ چپ و راست و متمایل به ریهٔ چپ است و همین موجب شده‌است تا شکل و قرارگیری ریه‌ها با هم متفاوت باشد. از آن‌جا که قلب اندامِ بسیار حساسی و حیاتی است توسط قفسهٔ سینه (توراکس) محافظت می‌شود. ابعادِ قلب در یک فرد بزرگسال حدودِ ۶x9x۱۲ سانتیمتر و جرم آن در آقایان، حدودِ ۳۰۰ و در خانم‌ها، حدودِ ۲۵۰ گرم، یعنی حدود ۰٫۴ درصد جرم کل بدن است.[۱۰]

دو حفره پایین قلب بطن نامیده می‌شوند. قلب دارای یک بطن چپ و بک بطن راست است. در میانه قلب بین دو بطن دیواره ضخیم عضلانی وجود دارد که به آن “سپتوم”می‌گویند. کار سپتوم جدا کردن طرف راست قلب از طرف چپ قلب است

چگونه کار قلب

بطن‌ها دو حفرهٔ تحتانی قلب هستند که توسط دیواره‌ای قطور و محکم ماهیچه‌ای از یک‌دیگر جدا شده‌اند. اندازهٔ بطن‌ها از دهلیزها بزرگ‌تر است؛ و وظیفهٔ بطن چپ تلمبه کردن خون به داخل قلب و بطن راست خارج از قلب است.

۱. دهلیز راست ۲. دهلیز چپ ۳. بزرگ سیاهرگ زبَرین ۴. آئورت ۵. سرخرگ ششی ۶. سیاهرگ ششی ۷. دریچه میترال (دو لتی) ۸. دریچه آئورتی ۹. بطن چپ ۱۰. بطن راست ۱۱. بزرگ‌سیاهرگ زیرین ۱۲. دریچه سه‌لتی ۱۳. دریچه ششی

هر تحتانی بطن دارای دو دریچه‌است که یکی از آن‌ها موجب ورود خون از طریق دهلیزها به بطن؛ و دیگری موجب خروج خون از بطن به خارج از قلب و اندام‌های دیگر می‌شود.

بطن راست خون را از طریق دریچهٔ سه‌لختی از دهلیز راست دریافت می‌کند؛ و سپس آن را از طریق دریچهٔ ششی به سرخرگ ششی و به سوی شش‌ها می‌فرستد. بطن چپ خون اکسیژنه را از طریق دریچهٔ میترال (دولختی) از دهلیز چپ دریافت کرده و آن را از طریق دریچهٔ آئورتی به آئورت و به این ترتیب به سراسر بافت‌های بدن می‌فرستد.

دیوارهٔ بطن‌ها از دیوارهٔ دهلیزها قطورتر است
دیوارهٔ بطن‌ها از دیوارهٔ دهلیزها قطورتر است، چرا که فشار خونی که به دهلیزها می‌ریزد یا از آن‌ها خارج می‌شوند بسیار کم‌تر از فشار خون است از از بطن‌ها به داخل سرخرگ‌ها (آئورت و سرخرگ ششی) تلمبه می‌شود؛ بنابراین، قطر و استحکام دیوارهٔ بطن‌ها مقاومت آن‌ها را در برابر این فشار ممکن می‌سازد.

محلِّ قلب در پشتِ استخوانِ جناغ سینه و حدفاصلِ غضروف‌هایِ دنده‌های سوم تا ششم در سمتِ چپِ قفسهٔ سینه است. یک دیوارهٔ عضلانی قلب را به دو نیمهٔ راست و چپ تقسیم می‌کند. نیمهٔ راست مربوط به خون سیاهرگی و نیمهٔ چپ مربوط به خون سرخرگی است. هر یک از دو نیمهٔ راست و چپ نیز مجدداً به‌وسیلهٔ یک تیغهٔ عضلانی افقی نازک‌تر به دو حفرهٔ فرعی تقسیم می‌شوند. حفره‌های بالایی که کوچک‌تر و نازک‌تر هستند دهلیز نام‌دارند و دریافت‌کنندهٔ خون اَند. حفره‌های پایینی که بزرگ‌تر و ضخیم ترند بطنهای قلبی هستند و خون دریافتی را به سایر اعضای بدن پمپ می‌کنند. پس، قلب متشکل از چهار حفره‌است: دو حفرهٔ کوچک در بالا (دهلیزهای راست و چپ) و دو حفرهٔ بزرگ در پایین (بطن‌های راست و چپ).

دو نوع گردش خون در بدن انجام می‌شود: گردش خون کوچک یا ریوی که خونِ CO2دار (دی‌اکسید کربن) از بطن راست قلب به ریه‌ها می‌رود. در آن‌جا تصفیه می‌شود و خون O2دار (اکسیژن) به دهلیز چپ قلب بازمی‌گردد و خون از دهلیز چپ قلب با گذر از دریچهٔ میترال (دولختی) که میان دهلیز و بطن چپ قراردارد، واردِ بطنِ چپ می‌شود و به این ترتیب با انقباضِ بطن چپ خون از بطن چپ خارج می‌شود و گردش خون بزرگ یا آئورتی آغاز می‌شود و این خون، ابتدا از طریق سرخرگِ آئورت و به ترتیب به دیگرِ عروق، در سراسرِ بدن جریان می‌یابدو سلول‌هایِ بدن را تغذیه می‌کند و سپس خون CO2دار را به دهلیز راست بازمی‌گردد و خون از دهلیز راست با عبور از دریچهٔ تریکاسپید (سه لختی) که میان دهلیز و بطن راست قرار دارد، واردِ بطن راست می‌شود. به این ترتیب، گردش خون در سراسرِ بدن انجام می‌شود و همهٔ سلول‌هایِ بدن تغذیه می‌شود.

دهلیزها حفراتی با فشار کم و گنجایش بالا هستند که وظیفهٔ اصلی آن‌ها ذخیرهٔ خون در هنگامِ انقباضِ عضلهٔ بطنی (سیستول) است. انقباض دهلیزها مقداری خون اضافی را به داخل بطن‌ها می‌راند، امّا حدود ۷۰درصدِ پُرشدن بطن‌ها به‌صورت غیرفعال در هنگامِ استراحت بطنی (دیاستول) انجام می‌شود. دهلیزها به‌وسیلهٔ یک دیوارهٔ بین دهلیزی نازک از هم جداشده‌اند. بطن‌ها حفراتی با فشار بالاتر هستند که وظیفهٔ پمپاژ خون به ریه و تمام بافت‌های محیطی را به‌عهده دارند. چون فشار ایجادشده در بطن چپ بسیار بالاتر از فشارِ بطن راست است، لذا میوکارد بطن چپ به نسبت میوکارد بطن راست بسیار ضخیم‌تر است. بطن‌ها به‌وسیلهٔ یک دیوارهٔ بین بطنی از هم جدا می‌شوند. این دیواره در قسمتِ بالا به صورتِ بافت هَم‌بند و در قسمتِ میانی و پایین به‌صورت یک دیوارهٔ عضلانی است.
دهلیزها و بطن‌ها با دریچه‌های دهلیزی – بطنیاز هم جدا می‌شود. این دریچه‌ها از جریانِ معکوسِ خون از بطن‌ها به داخلِ دهلیزها در جریان سیستول جلوگیری می‌کنند. قسمت بطنی این دریچه‌ها به‌وسیلهٔ طناب‌های وتری به نام عضلات پاپیلری به بطن خود وصل می‌شوند. هنگامی که دیواره‌های بطن منقبض شده، عضلاتِ پاپیلری نیز منقبض می‌شود، اما برخلاف آنچه ممکن است تصور شود، کمکی به بسته‌شدن دریچه‌ها نمی‌کنند، بلکه لت‌های دریچه را به سوی داخل بطن‌ها می‌کشند تا از برآمده شدن بیش از حد آن‌ها در جریان انقباض بطن به داخل دهلیزها جلوگیری کنند.

دریچه‌های نیمه هلالی بطن‌ها را از مجاری شریانی جدا می‌کند و شاملِ دریچهٔ آئورت (بین بطن چپ و شریان آئورت) و دریچه پولمونر (بین بطن راست و شریان ریوی (پولمنری)) هستند. دریچه‌های نیمه هلالی به طناب‌های وتری وصل نیستند و فشار زیاد در شریان‌ها، در پایان سیستول موجبِ بسته‌شدن بسیار سریع و محکم آن‌ها می‌شود، درحالیکه دریچه‌های دهلیزی-بطنی بسیار نرم بسته می‌شوند.
قلب توسط پردهٔ دو لایه و نازک پریکارد از بقیهٔ احشای داخل سینه مجزا می‌شود. لایهٔ احشایی پریکارد موسوم به اپی کارد از لایهٔ جداری آن به‌وسیلهٔ فضای پریکاردی جدا می‌شود. کیسهٔ پریکارد، به‌طورِ طبیعی، محتوی ۵ تا ۳۰ میلی‌متر مایع شفافی است که قلب را لغزنده می‌کند و به آن امکان می‌دهد تا با حداقّلِ اصطکاک منقبض شود[۱۱]

قلب از سه نوع عمده عضلهٔ قلبی تشکیل شده‌است:

سیستمِ هدایتیِ قلب در واقع ایمپالس الکتریکی را تولید و هدایت می‌کند. این فیبرها به دلیل محتویِ کم فیبریل‌های انقباضی تنها به‌طور ضعیف منقبض می‌شود. انواع دهلیزی و بطنی عضلهٔ قلبی به همان روش عضلهٔ اسکلتی منقبض می‌شود به استثنایِ این که مدتِّ انقباض بسیار طولانی‌تر است.
اصول طب داخلی هاریسون ۲۰۰۸
قلب خون را از طریق سیستمِ گردشِ خون پمپاژ می‌کند. خونی که دارای اکسیژن اندکی باشد، از طریق گردش خون سیستمیک و بالایی و ورید اجوف تحتانی ورید اجوف واردِ دهلیزِ راست می‌شود و بعد به بطن راست می‌رود. از اینجا به گردش خون ریوی جریان می‌یابد، از طریق ریهها اکسیژن دریافت می‌کند و دی‌اکسید کربن را پَس می‌دهد. خون دارایِ اکسیژن بعد از آن واردِ دهلیز چپ می‌شود و از آنجا به بطن چپ می‌رود و از طریق آئورت به گردشِ خونِ سیستمیک انتقال می‌یابد که در این روند اکسیژنِ آن مصرف می‌شود و به صورت دی‌اکسید کربن با سوخت و ساز همراه می‌گردد.[۴]
معمولاً با هر تپش قلب، بطن راست همان قدر خون را واردِ ریه‌ها می‌کند که بطن چپ خون را به سراسر بدن می‌فرستد. سیاهرگها خون را به قلب منتقل می‌نمایند، در حالی که سرخرگ‌ها، خون را از قلب خارج می‌سازند. سیاهرگ‌ها معمولاً فشار کم تری در مقایسه با سرخرگ‌ها دارند.[۴] قلب هنگام استراحت با ضربان حدود ۷۲ بار در دقیقه می‌تپد.[۴]فعالیت این تعداد را افزایش می‌دهد، با افزایش تعداد ضربان قلب زمان دیاستول بیشتر از زمان سیستول کم می‌شود و در طولانی مدت میزان استراحت قلب را کمتر می‌نماید و این مسئله برای سلامت قلب خوب است.[۴]

قلب یک عضو چهار حفره‌ای عضلانی می‌باشد که ۱ درصد سلولهایش خاصیت خود تحریکی دارند و دارای سیستم هدایت خودکاراست. این عضو دارای سلولهای ماهیچه قلبی (کاردیومیوسیتهای) تخصص یافته و فیبرهای هدایتی هست که انقباض ریتمیک را شروع می‌کنند.[۱۲] قلب در ۲۱–۲۲ روزگی در جنین انسان شروع به تپش می‌کند و نمو قلب ۵۰ روز طول می‌کشد.[۱۳]

در روز هشتم جنینی در موش (معادل هفته سوم در انسان)، قلب از یک لوله اولیه قلبی تشکیل شده‌است. این لوله توخالی شامل دو لایه می‌باشد: کاردیومیوسیتها در خارج و سلولهای اندوتلیال در داخل.

بین این دو لایه، ژله قلبی وجود دارد. در این مرحله هنوز اعصاب خودکار (اتونومیک) قلبی نمو پیدا نکرده‌است و خون در سرتاسر جنین به وسیلهٔ امواج انقباضی پیش برنده (پریستالتیک)، پمپ می‌شود. این حرکات پریستالتیک از قسمت دم قلبی شروع می‌شود. با ادامه نمو، لوله قلبی طویلتر شده و یک لوپ به سمت راست تشکیل می‌دهد. سلولهای اندوکاردیال به سلولهای مزانشیمی تبدیل شده و بین دو لایه مهاجرت می‌کنند و ژله قلبی را می‌پوشانند. برای تشکیل لایه سوم قلبی، لوله قلب توسط لایه اپی کاردیومی پوشیده می‌شود. سلولهای اولیه اپی کاردیومی در روز نهم جنینی در موش (تقریباً هفته چهارم در انسان)، درون ارگان پیش اپی کاردیومی (یک دسته سلول شبیه گل کلم در قاعده لوله قلبی) یافت می‌شوند. این سلولها به سمت لوله قلب مهاجرت کرده و قلب را می‌پوشانند. در روز دوازدهم جنینی در موش، پوشش اپی کاردیال کامل می‌شود. در این زمان، مهاجرت سلولهای ستیغ عصبی (نورال کرست سلها) در نمو عصبدهی قلبی نقش دارد.[۱۲] نورال کرست سلها گروهی از سلول‌های مهاجر هستند که در همه مهره داران یافت می‌شود و قادر به تبدیل به انواعِ بافت از جمله عضله صاف، سلول‌های عصبی (نورون‌ها) و سلول‌های گلیا و غیره اَند. کنده شدنِ نورال کرست سل‌ها و مهاجرت آن‌ها از لوله عصبی (نورال تیوب) به کمک تغییرات در چسبندگی سلولها رخ می‌دهد که شاملِ کاهش مقدارمولکول چسبندگی سلول نورونی (NCAM) و N- کادهرین می‌باشد.[۱۴]

در طولِ نمو قلبی، حرکات پریستالتیک به وسیلهٔ انقباض هماهنگ، توسط گره سینوسی- دهلیزی جایگزین می‌شود.[۱۲]

مراحلِ نموِ اعصابِ قلب به این ترتیب است:

لازم است ذکر شود که عصب دهی پاراسمپاتیک قبل از سمپاتیک انجام می‌شود.[۱۳]

Bone morphogenetic proteins (BMPs) که توسط سلولهای اپی کاردیومی ترشح می‌شوند، سبب تمایز سلولهای عصبی به سمپاتیک و پاراسمپاتیک می‌شوند.

فاکتور نوروتروفیک مشتق از رده سلولی گلیال (GDNF), نورتورین(NRTN) و آرتمین (artemin) از جمله فاکتورهای نوروتروفیک (NTFs) برای تمایز نورونهای پاراسمپاتیک قلبی می‌باشند.[۱۵] نورونهای پاراسمپاتیک وقتی به قلب می‌رسند تشکیل عقده (گانگلیا) را می‌دهند و از اینجا سلولهای عصبی پس عقده ای (پس گانگلیونی) منشأ می‌گیرند و این در حالیست که سلولهای عصبی پس گانگلیونی سمپاتیکی از تنه سمپاتیکی در خارج از قلب منشأ می‌گیرند.[۱۲]

فاکتور رشد عصبی (NGF)، نوروتروفین- ۳ (neurotrophin-3) و نوروتروفین- ۴و۵ (neurotrophin-4/5) از جمله فاکتورهای نوروتروفیک هستند که عصبدهی سمپاتیک را تنظیم می‌کنند و سبب افزایش تراکم عصبدهی آن می‌شوند. اندوتلین – ۱ که از اندوتلیوم وریدی ترشح می‌شود نیز سبب افزایش بیان فاکتور رشد عصبی(NGF) می‌شود. این در حالیست که فاکتور سمافورین- ۳(semaphorin 3) تراکم عصبدهی آن را کاهش می‌دهد. به این ترتیب گرادیان عصبدهی سمپاتیک از اپی کاردیوم به اندوکاردیوم شکل می‌گیرد.[۱۶]

بدین ترتیب اعصاب اتونومیک قلبی، ضربان قلب را تنظیم می‌کنند. تحت شرایط پاتولوژیک، تراکم فیبرهای عصبی، تغییر یافته و منجر به فعالیت زیاد (عصب‌دهی زیاد) یا خیلی کم (عصب‌دهی کم) در قلب می‌شود.[۱۲]

تحریک نامنظم قلبی در بیماری فیبریلاسیون دهلیزی(atrial fibrilation)، سبب تحریک اندوتلین- ۱ شده و بیان فاکتور رشد عصبی را بالا می‌برد؛ که این عمل، سبب افزایش عصب‌دهی سمپاتیک می‌شود.[۱۶]

بیماری‌های قلب و عروقی (CVD) معمول‌ترین عامل مرگ در جهان در سال ۲۰۰۸ بودند که باعث ۳۰ درصد از موارد مرگ شدند.[۱۷][۱۸] از این میزان بیش از سه چهارم به خاطر بیماری شریان‌های کرونری و سکته بوده‌است.[۱۷] عوامل خطر شامل مواردی همچون: سیگار کشیدن، اضافه وزن داشتن، عدم فعالیت‌های ورزشی کافی، کلسترول بالا، فشار خون بالا، نوعی دیابت که به شکلی ضعیف کنترل شده و موارد دیگر می‌شود.[۱۹] تشخیص بیماری قلبی عروقی اغلب با شنیدن به صدای قلب با گوشی پزشکی، ECG یا با فراصوت صورت می‌گیرد.[۵] بیماری‌های مرتبط با قلب اصولاً با متخصصین قلب درمان می‌شود، هرچند که بسیاری از متخصصین پزشکی دیگر نیز ممکن است در حل این مسئله کمک کنند.[۱۸]

متخصّصان اعتقاد دارند بیماریِ سرطان صرف نظر از این که فرد مبتلا اقدام به درمان دارویی کرده باشد یا خیر، می‌تواند به عضلات قلب آسیب برساند. شیمی درمانی به‌طور بالقوه موجب مسمومیت قلب می‌شود و بیماران سرطانی را در برابرِ اختلالات قلبی از جمله ایستِ قلبی یا ایسکمی میوکارد آسیب‌پذیر می‌کند ضمن اینکه رشدِ خودِ تومور نیز می‌تواند موجبِ آسیبِ بافتِ قلب شود.[۲۰]

21 قلب (بطن و دهلیز ) قلب چگونه کار می‌کند .parcham.asia

اسکلت قلبی cardiac skeleton

دریچه های قلب (انگلیسی: Heart valve‎) به خون اجازه می‌دهد تا تنها در یک مسیر از قلب جریان یابد ، به‌طور کلی نقش دریچه‌ها در دستگاه گردش خون یک طرفه کردن جریان خون است . در قلب پستانداران، چهار دریچه وجود دارند که جهت جریان خون را تعیین می‌کنند.دارای ساختار عصبی اند.

دریچه‌های قلبی بر اساس ۱.تفاوت فشار خون دو سوی خود و ۲.ساختار خاصشان ، باز یا بسته می‌شوند.(منظور از ساختار خاص جهت مساعد باز شدن دریچه هاست) باز و بسته شدن دریچه‌های قلبی توسط دستگاه عصبی پیرامونی مدیریت می‌شود و کاملاً غیرارادی است .

از چهار دریچه قلب، دو دریچه، دهلیزی-بطنی و دو دریچه، نیمه‌هلالی یا سینی هستند. دریچه دو لختی (میترال) و دریچه سه‌لختی(تریکاسپید) ارتباط میان بطن‌ها و دهلیزها را برقرار می‌کنند و از این‌رو دهلیزی-بطنی خوانده می‌شوند. دریچه ریوی و دریچه آئورتی، دریچه‌های سینی هستند که ارتباط قلب با سرخرگ‌های ترک‌کنندهٔ قلب را اداره می‌کنند.

جنس دریچه‌های قلب = .بافت پوششی ، (بافت پیوندی باعث استحکام دریچه‌ها می‌شود و در دیواره دریچه قرار دارد)

در یک فرد سالم ، دریچه‌های لختی(میترال و ۳ لختی که میان بطن و دهلیز چپ و راست به ترتیب) فقط هنگام انقباض بطن‌ها بسته و دریچه‌های سینی (دریچه‌هایی میان سرخ رگ ششی و بطن راست و سرخ رگ آئورت و بطن چپ)فقط هنگام انقباض بطن‌ها باز هستند.
هر 4 دریچه در لحظه شروع و پایان انقباض بطن همزمان بسته هستند.

الکتروکاردیوگرام (به انگلیسی: Electrocardiogram) یا نوار قلب[۱] به نمودار ثبت‌شدهٔ تغییرات پتانسیل الکتریکی ناشی از تحریک عضلهٔ قلب گفته می‌شود. معمولاً با مخفف ECG یا EKG (مورد دوم مخفف کلمهٔ آلمانیِ Elektrokardiogramm) مشخص می‌شود.

دستگاه الکتروکاردیوگراف، این نمودار را بر روی نوار کاغذیِ خط‌کشی‌شده‌ای که ویژهٔ این کار است، به‌طور پیوسته ضبط می‌کند. اطلاعاتی که روی الکتروکاردیوگرام ضبط می‌شود نشان‌دهندهٔ امواج الکتریکی محرک قلب است. این امواج نمایشگر مراحل مختلف تحریکات قلبی هستند.

منحنی ای را که رسم می‌شود «الکتروکاردیوگرام» می‌نامند. پزشکان می‌توانند از روی این منحنی به نحوه عمل قلب پی ببرند. هر منحنی شامل سه موج است. موج p کمی قبل از فعالیت الکتریکی دهلیزها،کمپلکس QRS کمی قبل از فعالیت الکتریکی بطنها و موج T استراحت بطن‌ها را نمایش می‌دهد.[۲]

در این مرحله بطنها و دهلیز قلبها در حال استراحت‌اند. خون تیره به‌وسیلهٔ بزرگ سیاهرگهای زبرین و زیرین (وریدهای اجوف فوقانی و تحتانی)، به دهلیز راست می‌ریزد. این خون به‌خاطر وزنش، از طریق دریچه‌های دهلیزی-بطنی – که به‌هنگام پایان موج T سیکل قلبیِ پیشین باز شده‌اند- وارد بطن‌ها می‌شود و آن‌ها را تا حدی پر می‌کند. اما برای اینکه خون دهلیزها به‌طور کامل وارد بطون بشود، دهلیزها باید منقبض شوند. لازم است ذکر شود هر ماهیچهای در قلب که بخواهد منقبض شود یا استراحت کند، ابتدا باید موج انقباض یا استراحتش در تمام نقاط آن ماهیچه منتشر شود. پس برای انقباض دهلیزها، ابتدا باید پیام انقباض در سراسر آن‌ها منتشر بشود. این کار توسط بافت گرهی دهلیز انجام می‌شود. در بین دو دهلیز این تنها دهلیز راست است که دارای بافت گرهی است، از سویی کانون زایش انقباضات قلب نیز که همان گره پیش‌آهنگ(SA node) می‌باشد در دیواره پشتی دهلیز راست و در زیر منفذ بزرگ سیاهرگ زبرین قرار دارد. پس برای انقباض ابتدا گره پیش‌آهنگ به صورت ریتم خودبه خودی تحریک می‌شود و این پیام انقباض را از طریق ۳ رشتهٔ گرهیِ دهلیز راست به گره دهلیزی-بطنی ــ که در حد فاصل بین دیوارهٔ دهلیزها و بطون و کمی متمایل به دهلیز راست قرار دارد ــ هدایت می‌کند. طی حرکت پیام از پیشاهنگ به دهلیزی-بطنی، میون‌های میوکاردِ قلب که در مسیر انتقال این پیام قرار دارند، منقبض شده و این انقباض از میونی به میون دیگر در دهلیز راست انتشار می‌یابد و نهایتاً از طریق میون‌های دهلیز راست به میون‌های دهلیز چپ نیز منتشر شده و کل دهلیزها را فرامی‌گیرد. البته این پیام نمی‌تواند از طریق میون‌های دهلیزها به میون‌های بطون منتقل شود، چون در دیوارهٔ بین بطون و دهلیزها بافت پیوندیِ رشته‌ایِ عایقی قرار دارد که باعث می‌شود انتقال پیام از دهلیزها به بطون تنها از طریق بافت گرهی که از وسط این عایق رد می‌شود صورت گیرد. اگر این بافت عایق نبود، دهلیزها و بطون هم‌زمان به هم منقبض می‌شدند و کارایی قلب بسیار پایین می‌آمد؛ چون در این حالت، پس از پمپاژ مقدار کمی خون به بطون، آن‌ها نیز همین مقدار کم را به‌سمت بدن و ششها پمپ می‌کردند و خون کمی به آن‌ها می‌رسید. پس از این‌که این پیام به‌طور کامل سراسر دهلیز را فراگرفت، در الکتروکاردیوگرام موج P ثبت می‌گردد. بلافاصله بعد از آن، مدت استراحت عمومی قلب، یعنی ۰٫۴ ثانیه به اتمام می‌رسد.

۱) ورود بیش از ۷۵٪ خون از دهلیزها به بطون بر اثر وزن خون
۲) انتشار موج انقباض دهلیزها در سراسر دهلیزها —- ایجاد موج P در الکتروکاردیوگرام

چگونه کار قلب

سینی‌ها —- بسته؛ تا خون واردشده به بطون از طریق این دریچه‌ها وارد سرخرگها نشود.
لختی‌ها —- باز؛ تا خون دهلیزها وارد بطون شوند.

در ابتدای این مرحله بلافاصله دهلیزها منقبض می‌شوند و ۲۵٪ خون باقی‌مانده را نیز وارد بطن‌ها می‌کنند. حالا در هر بطن ۱۲۰ میلی‌لیتر خون موجود است، یعنی به‌طورکلی ۲۴۰ میلی‌لیتر در هردو بطن. این انقباض به مدت ۰٫۱ ثانیه طول می‌کشد و و از انتهای موج P تا انتهای موج R را در الکتروکاردیوگرام دربرمی‌گیرد. اما در طی این انقباض و در این ۰٫۱ ثانیه، دو عمل بسیار مهم نیز هم‌زمان رخ می‌دهد:

سینی‌ها —- بسته؛ به دلیل یک طرفه بودن دریچه‌های سینی و فشارخون موجود در سرخرگ‌ها

لختی‌ها —- باز؛ تا خون دهلیزها وارد بطون شود.

بلافاصله با انتشار پیام انقباض، بطن‌ها شروع به انقباض می‌کنند و خون را با فشار بالای سیستولی به سمت سرخرگ‌ها پمپ می‌کنند. این خون با فشار خود از سویی دریچه‌های یک‌طرفه لختی را – که فقط به سمت بطون باز می‌شوند- بسته و باعث شنیده شدن صدای اول قلب می‌شوند؛ و از سوی دیگر با فشار دریچه‌های سینی را – که فقط به سمت سرخرگ‌ها باز می‌شوند- باز کرده و وارد سرخرگ‌ها می‌شود. تمامی این مراحل در مدت زمان بسیار کوتاه و در موج S روی می‌دهند. همچنین دهلیزها بعد از پایان انتشار پیام استراحتشان تا ۰٫۷ ثانیه استراحت می‌کنند. در این مدت خون دوباره از بزرگ سیاهرگ‌های زیرین و زبرین وارد دهلیز راست می‌شود؛ اما به دلیل بسته بودن لختی‌ها خون نمی‌تواند وارد بطون شود و اندک اندک وارد دهلیزها می‌شود. (این رویه به مدت ۰٫۳ ثانیه یعنی پایان انقباض بطنی ادامه میابد)

پس از گذشت اندکی از انقباض بطن‌ها که روی نوار در فاصله S تا T را دربر می‌گیرد، چون بطن‌ها بلافاصله بعد از انقباض (پایان این ۰٫۳ ثانیه) باید استراحت کنند، پالس استراحت آن‌ها منتشر می‌شود و موج T را در الکتروکاردیوگرام ثبت می‌کند. پس از پایان این موج بطن‌ها نیز شروع به استراحت می‌کنند. سپس استراحت عمومی قلب آغاز می‌شود، چون دهلیزها نیز ۰٫۳ ثانیه است که استراحت خود را آغاز کرده‌اند. استراحت بطون باعث قطع فشار اعمال شده بر روی دریچه‌ها می‌شود در نتیجه دریچه‌های سینی بسته می‌شوند و صدای دوم قلب را، که کوتاه‌تر و زیرتر است، به وجود می‌آورد. از سویی دریچه‌های لختی که ۰٫۳ ثانیه است تحت تأثیر فشار خون موجود در دهلیزها هستند، از این موقعیت یعنی قطع فشار سیستولی بطن استفاده کرده و دریچه‌های لختی را در جهت بطن‌ها باز کرده و شروع به پر کردن بطن‌ها می‌کنند.

در طول این روند باید چند نکته را در نظر گرفت:

۱) انقباض بطون به مدت ۰٫۳ ثانیه — فاصلهٔ S تا T
۲) استراحت دهلیزها
۳) شنیدن صدای دوم قلب(2nd cardiac sound)

در تعداد زیادی از بیماری‌های قلبی، ما تغییراتی در نوار قلب داریم که راهگشا می‌باشد؛ مثلاً در آریتمی قلبی تعداد یا شکل امواج در نوار قلب تغییر می‌کند. در بیماری‌های ایسکمیک قلب معمولاً بسته به حاد یا قدیمی بودن واقعه ایسکمیک و ناحیهٔ رگ‌های درگیر ما موج Q عمیق، موج T برعکس یا بالا و پایین رفتن قطعهٔ S T را داریم. در برخی بیماری‌ها نیز ما انحراف محور قلب را داریم. در برخی بلوک‌های قلبی پهن شدن کمپلکس QRS را داریم. در برخی اختلالات الکترولیت‌های سرم مانند افزایش پتاسیم خون نیز ما تغییرات ECG داریم.

ماهیچهٔ قلب یا میوکارد (myocardium) لایهٔ میانی دیوارهٔ قلب است . این لایه عضلانی (ماهیچه‌ای) و قابل انقباض است. همچنین ضخیم‌ترین لایه دیواره قلب محسوب می‌شود. میوکارد از نظر توان انجام انقباضات مداوم در طول حیات فرد استثناء است و ادامه حیات انسان به آن وابسته‌است. سلول‌های سازنده ماهیچه قلب منشعب بوده و دارای خطوط تیره و روشن هستند، این سلول‌ها ممکن است تک هسته‌ای یا چند هسته‌ای باشند.

به‌طور کلی بافت قلب از سه لایه تشکیل شده‌است: لایه درونی که درون‌شامه endocardium (اندوکارد) نامیده می‌شود، لایه ماهیچه‌ای میانی که ماهیچهٔ قلب myocardium (میوکارد) است و لایه بیرونی که پیراشامه Pericardium (پریکارد ) نام دارد. در ادامه با نگاهی دقیق تر به تفسیر این لایه‌ها خواهیم پرداخت.

‌قلب توسط یک کیسه محافظت‌کننده دولایه محافظت می‌شود ، این کیسه دولایه دارد :

۱.لایه بیرونی=پریکارد=پیراشامه

۲.لایه درونی=اپی کارد=درون شامه ( نکته : اپی کارد به ماهیچه قلب یا همان میوکارد متصل است )

چگونه کار قلب

هر دو لایه پریکارد و اپی کارد از : ۱.بافت پوششی سنگفرشی ساده + ۲.بافت پیوندی رشته‌ای تشکیل شده اند که ممکن است در آن‌ها بافت چربی نیز جمع شود . ( نکته : بین این دو لایه مایع آبکی به نام مایع آبشامه‌ای وجود دارد که نقش آن : ۱.محافظت از قلب و ۲.آسان کردن حرکت روان قلب است )

بین ماهیچه‌های میوکارد ۱.بافت پیوندی رشته‌ای محکم ( با رشته‌های کلاژن فراوان ، گسترده شده در همه جهات به نام اسکلت فیبری) و نیز ۲.رشته‌های عصبی سمپاتیک یافت می‌شود. (نکته : نقش اسکلت فیبری قلب = استحکام دریچه‌های قلب)

لایه درونی قلب اندوکارد یا درون شامه نام دارد که از بافت پوششی سنگفرشی ساده تشکیل شده‌است . (نکته : اندوکارد در تشکیل دریچه‌های قلب نقش دارد)

لازم به ذکر است که ویژگی‌های ماهیچه قلبی عبارت اند از : (مخطط = دارای نوار تیره و روشن) – (غیر ارادی) – (انقباض سریع) – (منشعب) – (بعد از تولد تقسیم میتوز ندارند) – (بیشتر یاخته‌ها تک هسته‌ای ، برخی از یاخته‌ها دو هسته ای) – (ارتباط بین یاخته‌ها از طریق صفحات بینابینی)

ریتم طبیعی قلب از گره سینوسی یا گره پیشاهنگ (S.A.N)در دهلیز آغاز شده و پس از انتقال به گره دهلیزی-بطنی (A.V.N) در بطنها منتشر می‌شود. در نتیجه این نحو هدایت تحریک الکتریکی، ابتدا سلول‌های عضلانی دهلیز و با فاصله کمی بطنها منقبض می‌شوند و همچنین ابتدا میوکارد دهلیزها شل شده و سپس بطنها شل می‌شوند.

تعداد ضربان قلب در حالت عادی بین ۶۰ تا ۱۰۰ ضربان در دقیقه‌است که بر اساس ریتم گره سینوسی تنظیم می‌شود. در مواقع فعالیت با تحریک سیستم سمپاتیک و آزاد شدن نوراپی‌نفرین ضربان قلب تندتر می‌شود.

سرخ‌رگ‌های کرونری از آئورت بیرون می‌آیند این سرخرگ‌ها باعث خونرسانی به قسمت بیشتر عضله بطن چپ می‌شوند. بطن چپ دارای عضلات بیشتری نسبت به بطن راست می‌باشد زیرا وظیفه آن، تلمبه کردن خون به تمام قسمت‌های بدن است. شریانهای کرونری راست، معمولاً کوچک‌تر بوده و قسمت زیرین قلب و بطن راست را خونرسانی می‌کند. وظیفه بطن راست تلمبه کردن خون به ریه‌ها می‌باشد. شریان‌های کرونری دارای ساختمانی مشابه تمام شریانهای بدن هستند اما فقط در یک چیز با آن‌ها تفاوت دارند که فقط در زمان بین ضربانهای قلب که قلب در حالت استراحت (ریلکس) قرار دارد، خون در این شریانها جریان می‌یابد.

وقتی عضله قلب منقبض می‌شود، فشار آن به قدری زیاد می‌شود که اجازه عبور خون به عضله قلب را نمی‌دهد، به همین دلیل قلب دارای شبکه مؤثری از رگ‌های باریک خونی است که تمام نیازهای غذایی و اکسیژن‌رسانی آن را به خوبی برآورده می‌کند. در بیماران سرخرگهای کرونری، سرخرگهای کرونری (سرخرگ‌های تاجی) تنگ و باریک می‌شوند و و عضلات قلب از رسیدن خون و اکسیژن به اندازه کافی محروم می‌گردند. در حالت استراحت، ممکن است مشکلی برای فرد ایجاد نشود، ولی هنگامی‌که قلب ناچار باشد کار بیشتری انجام دهد و برای نمونه شخص بخواهد چند پله را بالا برود، سرخرگ‌های تاجی نمی‌توانند بر پایه نیاز اکسیژن این عضلات، به آن‌ها خون و اکسیژن برسانند و لذا شخص در هنگام بالا رفتن از پله‌ها دچار درد سینه (آنژین) می‌گردد. در چنین مواقعی اگر فرد کمی استراحت کند، درد از بین می‌رود. اگر یک سرخرگ تاجی به دلیل مسدود شدن آن با یک لخته خون، به‌طور کامل مسدود شود، قسمتی از عضله قلب که دیگر خون به آن نمی‌رسد، خواهد مرد (سکته قلبی).

میوکارد در بیماری‌های مختلفی مانند کاردیومیوپاتی، کاردیومگالی (بزرگ شدن ماهیچه قلب)، میوکاردیت (التهاب ماهیچه قلب) و بیماری‌های ایسکمیک قلبی (کمبود اکسیژن‌رسانی به قلب) تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

درون‌شامه قلب یا آندوکارد (به انگلیسی: Endocardium) لایه داخلی قلب و پوشش دهنده حفره‌های دهلیزی و بطن است. سلول‌های رویان‌شناسی و زیست‌شناسی این بخش از قلب، شباهت زیادی به سلول‌های رگ‌های خونی دارد.

درون‌شامه در کنترل فعالیت‌های لایهٔ بالایی خود، ماهیچه قلب (میوکارد)، یعنی انقباض قلب، نیز نقش داشته و در دوران جنینی نیز، نقش مهمی در تکامل ساختار قلب برعهده دارد.

همه می دانند که قلب یک عضو حیاتی است و هیچ کس بدون آن قادر به زندگی نیست. با این حال، وقتی به سراغ آن می روید، متوجه می شوید که قلب فقط یک پمپ است؛ یک عضو مهم و پیچیده، اما همچنان فقط یک پمپ.

همانند دیگر پمپ ها، قلب هم ممکن است نیازمند تامیر باشد و به نواقصی بر بخورد. به همین دلیل، لازم است که حداقل اطلاعات لازم را در مورد یکی از مهم ترین اعضای بدن خود بدانیم تا شاید بدین وسیله قادر باشیم از خطر بیماری های قلبی بکاهیم.

در ایالات متحده آمریکا، امراض قلبی در مرگ و میر پیشتاز هستند. هر روز، 2 هزار آمریکایی به این دلیل از بین می روند که اگر شفاف تر نگاه کنیم، می شود هر 44 ثانیه یک بار. خبر خوب این است که مرگ و میر به دلیل مشکلات قلبی، هر سال نسبت به سال پیش کاهش یافته و مردم کمتری را به کام مرگ می کشد. با این حال، هنوز هم بیماری های قلبی، علت درجه یک مرگ آمریکایی ها هستند، حتی پیش از اینکه پای شان به بیمارستان برسد و درمان شوند.

در فرهنگ، ادبیات، روانشناسی، منطق، فلسفه و هر دانش عرفانی، قلب جایگاهی ویژه دارد و به عنوان نماد حقیقی عشق از آن یاد می شود. اما چرا؟ چرا جایگاه یک پمپ خون تا این حد نزد انسان بالا است؟ در این مطلب متوجه نکات بسیاری در ارتباط با آن خواهید شد.

چگونه کار قلب

قلب یک حفره توخالی و ماهیچه ای مخروطی است که میان شش ها و پشت جناغ سینه قرار گرفته است. دو-سوم قلب در نیمه چپ و یک-سوم آن در نیمه راست بدن قرار گرفته است. قسمت تحتانی این مخروط به سوی پایین و در نیمه راست بدن قرار گرفته.

وزن قلب انسان بالغ در زنان حدود ۲۵۰ گرم و در مردان ۳۰۰ گرم است و این یعنی وزن قلب انسان کمتر از ۰.۵ درصد کل توده بدن را به خود اختصاص می دهد. علاوه بر این، قلب 12 سانتی متر طول و 8 الی 9 سانتی متر عرض دارد و ضخامت آن در حدود 6 سانتی متر است.

این عضو از سه لایه با نام های اندوکاردیوم (لایه نرم داخلی)، میوکاردیوم (بخش ضخیم و ماهیچه ای) و پریکاردیوم (پرده ای نازک که میوکاردیوم را فراگرفته) تشکیل شده است.

قلب به 4 بخش تقسیم می شود:

هر یک از این حفره ها، یک مجرای خروجی یک طرفه دارند که مانع بازگشت دوباره خون می شوند. زمانی که هر حفره به کار می افتد، مجرای انتهایی آن نیز باز می شود و وقتی حفره به حالت ثبات در می آید، آن مجرا نیز بسته می شود تا خون باز نگردد. دریچه ها عبارت اند از:

وقتی عضلات قلب منقبض می شوند (به این فرآیند سیستول می گویند)، پمپاژ خون دو مرحله ای آغاز می شود. در مرحله اول، دهلیزهای راست و چپ همزمان با یکدیگر منقبض شده و خون را وارد بطن های راست و چپ می کنند.

سپس، بطن ها همزمان با یکدیگر شروع به کار می کنند تا خون را از قلب خارج کنند. سپس عضلات قلب برای لحظاتی استراحت می کنند (به این فرآیند دیاستول می گویند) تا آماده تپش بعدی شوند.

بخش راست و چپ قلب، عملکردهای متفاوتی دارند. سمت راست، خون با غلظت کم اکسیژن را دریافت کرده و آن را به شش ها می فرستد تا غنی از اکسیژن شوند و دی اکسید کربن را رها کنند. اما بخش چپ، خون غنی از اکسیژن را از شش دریافت می کند و به سراسر بدن می فرستد تا سلول های بدن تغذیه شوند.

ضربان قلب در سنین مختلف، کاملا متفاوت است. به طور کلی بر اساس این جدول می توان به نتیجه ای کلی در مورد فعالیت قلب داشت:

خون از طریق دو رگ اصلی وارد بخش راست قلب می شود: ورید اجوف فوقانی (SVC) و ورید اجوف تحتانی (IVC).

SVC خون را از نیمه بالایی بدن انسان جمع آوری کرده در حالی که IVC از نیمه پایینی خون را به قلب می برد. خون سپس از SVC و IVC خارج شده تا وارد دهلیز راست شود.

وقتی که دهلیز راست (3) منقبض می شود، خون از طریق دریچه سه لختی (4) رد شده و وارد بطن راست (5) می شود. وقتی بطن راست منقبض شد، خون از درون دریچه ریوی (6) رد شده و به شریان ریوی (7) ریخته شده تا به شش ها رسیده و اکسیژن دریافت کند.

خون سپس از شش توسط وریدهای ریوی (8) به قلب یا به طور دقیق تر به دهلیز چپ (9) باز می گردد. وقتی این دهلیز به کار می افتد، خون از طریق دریچه میترال (10) به بطن چپ (11) می رود. بطن چپ، به سبب پمپاژ خون به درون درچه آئورتی (12) و آئورت (13) از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

آئورت، شاهرگ اصلی بدن است که تمامی خون اکسیژن دار را دریافت کرده و به سراسر بدن پخش می کند. به همین دلیل، بطن چپ از ماهیچه های قدرتمندتری برخوردار بوده تا بتواند از پس وظیفه مهمی که دارد برآید و خون را کاملا از قلب، برخلاف فشارهای پیرامونی خارج کند.

مسیر رسیدن خون به شش ها را یکبار دیگر مرور می کنیم:

و سپس خون از شش این مسیر را طی می کند و به قلب می رسد:

تا به حال از خود پرسیده اید که چه چیزی سبب به کار افتادن ماهیچه های قلب می شود؟ چطور این اتفاق در هر ثانیه و به طور خودکار تمام روز و تمام عمر رخ می دهد؟ آن هم بدون لحظه ای توقف.

پاسخ را باید در میان سلول هایی جسنجو کرد که قابلیت تولید امواج الکتریکی دارند. سلول های ایجاد کننده ضربان قلب، سرتاسر قلب را پوشانده اند و با آزاد کردن مقدار خاصی انرژی الکتریکی، عضلات قلب را به کار می اندازند. برای رسیدن به 72 تپش در دقیقه، این سلول ها زیر یک ثانیه باید قادر با آزادسازی الکتریسیته باشند.

ضربان ساز طبیعی قلب را گره سینوسی می نامند که در دهلیز راست واقع شده و رشته ای به آن متصل است که این جریان را به دیگر نواحی قلب نیز می برد.

الکتریسیته از گره سینوسی (1) خارج شده و در طول دهلیز راست و چپ می گذرد و سبب انقباض هر دو با یکدیگر می شود. این اتفاق طی 0.04 ثانیه رخ می دهد. حالا یک وقفه طبیعی پدید می آید که به دهلیز اجازه انقباض و به بطن ها فرصت پر شدن از خون را می دهد. موج الکتریسیته سپس به گره دهلیزی (2) و باندل هیس (3) می رسد تا در نقطه ای به دو شاخه تقسیم شود (4). پس از دو شاخه شدن، الیاف پورکنژ در سرتاسر بطن های راست و چپ پخش می شوند و سپس انقباض آن می گردند.

هر یک از بافت های الکتریکی موجود در قلب، این قابلیت را دارند که یک ضربان ساز باشند، با این حال، گره سینوسی سریع تر از دیگر بافت ها می تواند این کار را انجام دهد، بنابراین کنترل شرایط را در دست دارد. اگر گره سینوسی از کار افتد، دیگر بخش ها مسئولیت را به عهده می گیرند، اما در این شرایط، قلب به خوبی گذشته کار نمی کند.

اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک نیز در مواردی کنترل قلب و میزان تپش را بر عهده می گیرند. اعصاب سمپاتیک سبب افزایش ضربان قلب می شوند اما موقعی که اعصاب پاراسمپاتیک به کار می افتد، عکس آن رخ می دهد.

تمام این سیستم، امواج الکتریکی پدید می آورد که قابل اندازه گیری هستند و در گرافی به نام الکتروکاردیوگرام (EKG) قابل نمایش است. در تصویر زیر یک EKG را مشاهده می کنید:

هر یک از این بخش ها در نوار قلب نامی دارد:

پزشکان به وسیله نوار قلب می توانند تشخیص دهند که فرد در کدام ناحیه از قلب خود دچار مشکل است و در صورت لزوم فعالیت های لازم را انجام دهند.

عروق کرونر، همان رگ هایی هستند که باید با خوردن غذای سالم و کم چرب سالم و کاملا باز نگه داریم. در صورتی که این عروق مسدود شوند، نتیجه ای بهتر از حمله قلبی نخواهد داشت.

قلب، درست همانند دیگر ارگان ها، به خون برای تغذیه شدن نیازمند است. اکسیژن و دیگر مواد مغذی باید با سلول های قلب برسند تا بتواند به فعالیت صحیح خود ادامه دهد. برخلاف آنچه که احتمالا تصور می کنید، ماهیچه ها اکسیژن و مواد مغذی را از خونی که درونش پمپاژ می شود دریافت نمی کنند، بلکه خود دارای رگ های خاصی است که دورتادور قلب را پوشش داده اند. تقریبا 4 الی 5 درصد کل خونی که از قلب خارج می شود، وارد عروق کرونر می شود تا قلب را تغذیه کنند.

دو کرونر اصلی چپ و راست از آئورت بر می آیند که کرونر اصلی چپ، خود به دو بخش تقصیم شده تا خون را به تمامی بخش ها برساند.

گرفتگی این عروق و مسدود شدن آن ها، منجر به تغذیه نادرست قلب خواهد شد و اگر قلب به خوبی کار نکند، سلامت نیز به خطر می افتد. بنابراین بسیاری از حملات قلبی، در نتیجه خون رسانی نادرست است.

قلب در هر تپش، 70 میلی لیتر خون را پمپاژ می کند و همانطور که پیش تر اشاره شد، در هر دقیقه، انسان عادی 72 تپش خواهد داشت. بنابراین یک انسان سالم در هر دقیقه 5 لیتر، در هر روز 7200 لیتر، در هر سال 2 میلیون و 600 هزار لیتر و طی هفتاد سال عمر، بیش از 184 میلیون لیتر خون پمپاژ می کند. آمار خیره کننده ای برای یک پمپ 300 گرمی هستند.

چگونه کار قلب

برای گفتگو با کاربران، وارد حساب کاربری خود شوید.

تمامی حقوق برای وبسایت دیجیاتو محفوظ است.

---

شما مسیر پر افت و نشیبی را طی کردید تا اکنون فرزندتان را سالم در کنار خود دارید

داستان شما می تواند راهنمای خوبی برای خانواده هایی باشد که در ابتدای این راه قرار دارند

قلب چیست و چگونه کارمی کند؟

چگونه کار قلب

قلب یک عضو با ساختمان عضلانی است که خون را با قدرت و سرعت بدرون بدن پمپ می‌کند. مسیری از بدن که خون در آن پمپ می‌شود را شبکه عروقی می‌نامند و قلب نقش محوری و مرکز این سیستم و شبکه عروقی را بر عهده دارد .یک سیستم الکتریکی عمل پمپاژ قلب را کنترل می‌کند. این سیستم الکتریکی توسط یک نقطه مرکزی در دیواره بین دو دهلیز کنترل می‌شود. با برقراری جریان الکتریکی در سلولهای عضله قلب دیواره‌های عضله قلب منقبض شده و خون را بدرون شبکه عروقی می‌راند. وجود دریچه‌های ورودی و خروجی و باز و بسته شدن متناسب آن سبب می‌شود که جریان خون در مسیر صحیح هدایت شود.

خون حاوی اکسیژن و مواد غذائی است که بافتهای بدن به آنها نیاز دارند. خون وریدی دارای دی اکسیدکربن به عنوان یک ماده مضر می باشد که با هدایت بطرف ریه از طریق تنفس دفع می‌شود.

در بیماریهای قلبی ارسال اکسیژن و مواد غذایی به میزان کافی ومورد نیاز بافتها صورت نمی گیرد.

 

ساختمان قلب چگونه است؟

قلب در زیر دنده ها و بین ریه است و چپ قرار دارد اندازه قلب در افراد مختلف متفاوت است و بطور کلی در حدود دست مشت شده هر فردی است. در برخی از بیماریهای قلب بزرگ می شود.

ساختمان خارجی قلب:

در تصویر 1- الف: قرارگیری قلب در بدن دیده می‌شود.

در تصویر 1- ب: قسمت‌های عضلانی قلب و عروق آن نمایش داده شده است.

قلب دارای 4 حفره (خانه) است حفره‌های بالائی موسوم به دهلیزها و حفره‌های پائینی بنام بطنها.

حفره های سمت راست را دهلیز و بطن راست و حفره‌های سمت چپ را دهلیز و بطن چپ می‌نامند.

سمت راست قلب:

در تصویر 1- ب: وریدهای بزرگ فوقانی و تحتانی برنگ آبی در کنار بافت عضلانی قلب دیده می‌شوند. این وریدها بزرگترین وریدهای بدن هستند که خون تیره تمام بدن از طریق آنها جمع شده و وارد دهلیز راست می‌شود. این خون تیره همان خون بازگشتی به قلب است که پس از خروج از قلب چپ اکسیژن آنها توسط بافتهای بدن مصرف شده است.

ورید بزرگ فوقانی (SVC) حامل خون کم اکسیژن از قسمت‌های بالای بدن شامل سر، سینه، بازوها، و گردن می‌باشد.

ورید بزرگ تحتانی(IVC) حاصل خون کم اکسیژن بقیه قسمت های بدن می‌باشد.

خون‌های وریدی (تیره) که از طریق وریدهای بزرگ فوقانی راست و چپ جاری شده اند وارد دهلیز راست شده و با واسطه دریچه سه لتی (تریکوسپید) وارد بطن راست شده و در آنجا توسط بطن راست به عروق ریوی پمپ می‌شود.

در تصویر 1- ب: عروق ریوی به رنگ آبی در مرکز قلب دیده می‌شود که بلافاصله پس از خارج شدن از سمت راست قلب (بطن راست) دو شاخه شده و به ریه‌های چپ و راست می رود. در ریه‌های راست و چپ این عروق به عروق کوچکتر و سرانجام به مویرگها بصورت شبکه ای منتشر تبدیل می‌شوند. در سطح این مویرگها که در کنار خانه های هوائی بافت ریه قراردارند اکسیژن جذب خون شده و دی اکسیدکربن وارد خانه های هوائی شده و در فعالیت بازدم توسط ریه دفع می‌شود.

شبکه مویرگهای کوچک ریه مجدداً به هم پیوسته و عروق بزرگتری بنام وریدهای ریوی می‌سازند. خونی که از مویرگها عبور کرده ، از اکسیژن غنی شده و دی اکسید کربن خود را از دست داده است، موسوم به خون شریانی وارد وریدهای ریوی می‌شوند.

توجه: در ریه وریدها دارای خون روشن و شریان ها دارای خون تیره هستند.

سمت چپ قلب:

خون روشن ازطریق وریدهای ریوی وارد دهلیز می‌شود و با واسطه دریچه دولتی (دریچه میترال) به بطن چپ می‌رود . (در تصویر 1- ب، در سمت راست دهلیز چپ به رنگ روشن دیده می‌شود.)

این خون روشن و حاوی اکسیژن توسط آئورت که بزرگترین شریان بدن است از بطن چپ خارج شده و در تمام بدن پخش می‌شود.

بخشی از خون آئورت از طریق شریان‌های تغذیه‌ای عضله قلب موسوم به شریان‌های کرونر وارد بافت عضلانی قلب شده و اکسیژن و موادغذایی لازم را به تمامی سلولهای عضله قلب می‌رسانند.

ساختمان داخلی قلب:

در تصویر 2 ساختمان داخل قلب انسان دیده می‌شود.

فلشهای آبی رنگی مسیر خون کم اکسیژنه بطرف ریه و فلش‌های قرمز رنگ مسیر خون غنی از اکسیژن را بطرف بدن نشان می‌دهد.

تصویر 2- ساختمان داخل قلب انسان دیده می‌شود

در تصویر متحرک زیر ورود خون وریدی( کم اکسیژن) به قلب راست ،عبور از شریان ریوی،کسب اکسیژن ،ورود مجدد به قلب و سرانجام پمپ شدن آن از طریق دریچه آئورت به تمام بدن را مشاهده میکنید.

 

 

 

 

چگونه کار قلب

طراحی و پیاده سازی : گروه مهندسی فراتوسعه www.FaraDev.com

کلینیک تخصصی و فوق تخصصی قلب و عروق دکتر ضربان – بهترین مرکز درمان قلب کشور

ما در این مطلب می خواهیم شما را با عملکرد حیاتی ترین عضو بدن‌انسان یعنی قلب آشنا کنیم.عملکرد قلب انسان بسیار مهم می باشد و هرگونه اختلال در عملکرد قلب انسان موجب به وجود آمدن مشکلات بسیاری در سلامتی ما می شود.

شما می توانید برای آگاهی از تازه های درمان بیماری های قلبی و دیدن فیلم ها و مطالب آموزشی ، از طریق آیکون های سمت چپ وارد صفحه اینستاگرام ما شده و سوالات خود را به طور مستقیم با پزشکان در میان بگذارید .

قلب مهمترین عضو بدن ما و مرکز اصلی سیستم گردش خون می باشد که از طریق شبکه ای که به وسیله ی رگ ها شکل گرفته است،خون را که شامل اکسیژن و سایر مواد مغزی بوده و اندام های بدن برای سالم ماندن و درست کارکردن به آن نیاز دارند را به تمامی قسمت های بدن ارسال میکند. اگر بخواهیم نگاهی عمیق تر به عملکرد قلب بیاندازیم‌ ،سوالات ذیل برایمان پیش می آید که ما در این مقاله به شرح آنها میپردازیم. نحوه ی پمپاژ خون توسط قلب چگونه است؟ خون چگونه در داخل قلب جریان می یابد؟ قلب چگونه فعالیت های طبیعی خود را انجام می دهد؟

چگونه کار قلب

قلب ما به دو بطن چپ و راست به منظور پمپاژ خون تقسیم می شود. سمت راست قلب که متشکل شده دهلیز و بطن راست است خونی را که حاوی سطح پایینی از اکسیژن است را دریافت می کند و از طریق شریان ریه به آن منتقل کرده تا سطح اکسیژن خون بالا برود و پس از پایان این عملیات،خونی را که حاوی اکسیژن با سطح بالا است را به سمت چپ قلب داده و این قسمت خون را از طریق شریان ها به تمامی نقاط بدن پمپاژ می کند. حال به بررسی سوال دوم در حوزه ی عملکرد قلب میپردازیم. خون طی ۴مرحله در قلب و ریه های شما جربان می یابد: ۱:دهلیز راست خون حاوی اکسیژن با سطح پایین را دریافت کرده و آن را از طریق دریچه ای به نام سه لختی به بطن راست منتقل میکند. ۲:حال بطن راست خون حاوی اکسیژن ضعیف را از طریق دریچه های ریوی به ریه ها میفرستد. ۳:در این مرحله دهلیز چپ خون حاوی اکسیژن بالا را از ریه. دریافت کرده و آن را به‌وسیله ی دریچه ی میترال به بطن چپ منتقل میکند. ۴:در پایان ،بطن چپ خونی را که غنی شده از اکسیژن است را از طریق دریچه ی آئورت به تمامی نقاط بدن ارسال می کند. دهلیز های چپ و راست بخش های کوچکتری هستند که خون را به بطن های چپ و راست پمپاژ می کنند. بطن های چپ و راست پمپ های قوی تری نسبت به دهلیز ها هستند که از میان این دو،بطن چپ قدرت بیشتری دارد زیرا باید خون را با فشاری مناسب به تمامی نقاط بدن ارسال کند.

تمامی این قسمت ها با تلاش و همکاری مداوم و هماهنگ، سعی در انجام درست این عملیات را دارند تا عملکرد قلب به طورانجام شود و خون حاوی اکسیژن به درستی به تمامی نقاط بدن رسیده و ضربان و فرکانس های قلب کنترل شود.در پایان به بررسی سوال سوم در مورد عملکرد قلب میپردازیم. همان طور که گفتیم قلب وظیفه ی پمپاژ خون حاوی اکسیژن را به تمامی بخش های بدن دارد. حال اگر فرآیند های گفته شده در مرحله ی قبلی به درستی و باهماهنگی صورت بگیرد، قلب ما روند طبیعی خود را طی میکند.

اما اگر اختلالی‌در سرعت و یا هماهنگی این بخش ها رخ دهد قلب دیگر به فرآیند طبیعی خود نمیتواند ادامه دهد وعملکرد قلب به مشکل می خورد و مشکلاتی از قبیل کاهش و یا افزایش ضربان ،لخته شدن خون و…می شود.

شما می توانید برای آگاهی از تازه های درمان بیماری های قلبی و دیدن فیلم ها و مطالب آموزشی ، از طریق آیکون های سمت چپ وارد صفحه اینستاگرام ما شده و سوالات خود را به طور مستقیم با پزشکان در میان بگذارید .

سلام خسته نباشيد. ممنون از اطلاعات جامع و كاملي كه در اختيار ما ميزارين …

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه

نام *

ایمیل *

وب‌سایت

ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.

ایران، تهران ، خیابان شریعتی ، بالاتر از میرداماد ، خیابان منظرنژاد،پلاک 53 ، واحد 9

 

تماس با ما

تست نوار قلب

تست ورزش

اکوکاردیوگرام

اکوکاردیوگرافی ورزشی

نظارت بر فشارخون سرپایی

دستگاه های ثبت حمله

ثبت سرپایی امواج قلبی

تغییر حالت روز و شب

شرکت تحقیقاتی پارسی طب

2015-10-07
قلب و عروق

۵ دیدگاه
14,333 بازدید

قلب چگونه کار می کند ؟

قلب شما یک پمپ است. این عضو عضلانی به اندازه مشت شماست، و در سمت چپ مرکز قفسه سینه شما واقع است. قلب، به دو قسمت راست و چپ تقسیم شده است. این دو قسمتی بودن،خون غنی از اکسیژن را از مخلوط شدن با خون کم اکسیژن محافظت می کند.خون کم اکسیژن پس از گردش در کل  بدن به قلب، باز میگردد.

• سمت راست قلب، شامل دهلیز و بطن راست است،که مسئول جمع آوری  خون و پمپ آن به ریه ها از طریق سرخرگ ریوی است.
• ریه ها اکسیژن تازه را به خون وارد میکنند. همچنین دی اکسید کربن را که یک محصول زائد است را از طریق بازدم بیرون میبرد.

چگونه کار قلب

• سپس خون غنی از اکسیژن  وارد سمت چپ قلب که متشکل از دهلیز چپ و بطن چپ است،میشود.
• سمت چپ قلب، مسئول پمپ خون غنی از اکسیژن و مواد مغذی از طریق آئورت به بافتهای سراسر بدن است.

دریچه های قلبی:
چهار دریچه درون قلب وجود دارد که خون در حال حرکت را با باز کردن تنها یک دریچه و فقط زمانی که لازم است،به مسیر درست هدایت میکنند. برای عملکرد درست، دریچه ها باید به درستی شکل گرفته باشند و محکم باشند تا بدون نشت باز شوند.این چهار دریچه عبارتند از:

• سه لختی
• میترال
• ریوی
• آئورت

ضربان قلب:
ضربان  قلب، در حالت معمول و استراحت در یک چرخه مداوم.
• در طول انقباض (سیستول)، بطن قلب،خون را به عروق ریه ها و بدن می برد.
• در حالت آرامش (دیاستول)، بطن ها از خون برگشته شده از حفره های های فوقانی (دهلیز چپ و راست) پر میشوند.

سیستم الکتریکی :
سیستم الکتریکی قلب،آنرا تپنده نگه می دارد ،که تبادل مستمر خون غنی از اکسیژن با خون کم اکسیژن را کنترل میکند و این تبادل شما را زنده نگه میدارد.

• پیامهای الکتریکی از دهلیز راست بطور شدید شروع شده و از طریق مسیرهای مخصوصی به بطن میروند تا سیگنال های لازم برای پمپ قلب را فراهم کنند.
• سیستم انتقالی، ضربان قلب را در یک ریتم هماهنگ و طبیعی نگه می دارد که باعث گردش خون میشود.

علل مختلف بیماریهای قلبی:
علل بیماری های بسته به نوع بیماری متفاوت است.

علل بیماری های قلبی عروقی:
در حالی که بیماری های قلبی عروقی می تواند به مشکلات مختلف قلب، یا رگهای خونی، مرتبط باشد، اغلب فرض میشود که آسیب به قلب، یا عروق آن، به سبب آترواسکلروز، یا تجمع پلاک های چربی در شریان ها است. تجمع پلاک ضخیم و سفت شدن دیواره شریان ها، می تواند مانع جریان یافتن خون در شریان ها به سمت اندام ها و بافتهای بدن شود.
آترواسکلروز شایعترین علت بیماری های قلبی عروقی است.و می تواند با رژیم غذایی ناسالم، ورزش نکردن،بی تحرکی، اضافه وزن و سیگار کشیدن بوجود بیاید.

علل آریتمی قلبی:
علل شایع ریتم غیر طبیعی قلب(آریتمی) و یا شرایطی که می تواند به آریتمی منجر شود عبارتند از:

• نقص قلب(نقص مادرزادی قلب)
• بیماری عروق کرونر
• فشار خون بالا
• دیابت
• سیگار کشیدن
• استفاده بیش از حد از الکل یا کافئین
• مصرف مواد مخدر
• استرس
• مصرف بیش از حد برخی داروها ، داروهای تجویزی، رژیم های غذایی، مکمل ها و داروهای گیاهی
• بیماری های قلبی دریچه

در یک فرد سالم با قلب سالم و عادی، آریتمی کشنده بدون دخالت عوامل خارجی مانند شوک الکتریکی یا استفاده از مواد مخدر،غیرطبیعی است.
با این حال، در یک قلب بیمار و یا تغییر شکل یافته،ممکن است پیامهای الکتریکی قلب، به درستی شروع نشوند و یا از طریق قلب، در مسیر صحیح هدایت نشوند، که احتمال ابتلا به آریتمی را افزایش میدهد.

علل نقص مادرزادی قلب:
نقص قلب، معمولا هنگامیکه نوزاد در رحم مادر است،شکل میگیرد. نقص قلب، می تواند با رشد قلب حدود یک ماه پس از لقاح، توسعه یابد و مسیر جریان خون در قلب را عوض کند. برخی از شرایط پزشکی، داروها و ژن ها نیز ممکن است نقش اساسی در ایجاد نقص قلبی ایفا کنند.
نقص قلب، نیز می تواند در بزرگسالان توسعه یابد. با افزایش سن،ساختار قلب، می تواند تغییر یافته و باعث نقص در قلب شود.

علل کاردیومیوپاتی(هریک از بیماری های عضله ی قلب):
علت کاردیومیوپاتی، کلفت شدن یا بزرگ شدن عضله قلب، ممکن است به نوع آن بستگی داشته باشد:
• کاردیومیوپاتی متسع یا منبسط . علت این رایج ترین نوع کاردیومیوپاتی اغلب ناشناخته است. ممکن است به سبب کاهش جریان خون رسانی به قلب(بیماری ایسکمیک قلب)، عفونت ها، سموم و داروهای خاص ایجاد شود. همچنین ممکن است از والدین به ارث برده شده باشد. و معمولا بطن چپ بزرگ (متسع) میشود .

• کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک(رشد ناهنجار اندام یا بافت در اثر بزرگ شدن یاخته ها). این نوع که در آن عضله قلب، غیر طبیعی ضخیم می شود، معمولا ارثی است. همچنین می تواند به دلیل فشار خون بالا و یا پیری توسعه یابد.

• کاردیومیوپاتی بازدارنده. این کمترین نوع رایج از کاردیومیوپاتی است که باعث سفت و سخت شدن و کاهش انعطاف پذیری عضله قلب، میشود و می تواند بدون هیچ دلیل شناخته شده ای رخ دهد. یا ممکن است به سبب بیماری هایی مانند اختلالات بافت همبند و یا تجمع آهن بیش از حد در بدن (هموکروماتوز) و یا توسط برخی از درمان ها برای سرطان مانند شیمی درمانی و پرتو درمانی ایجاد شود.

علل عفونت قلب:
عفونت قلب، مانند پریکاردیت، اندوکاردیت و میوکاردیت،هنگامی ایجاد میشود که یک محرک مانند یک باکتری، ویروس و یا ماده ی شیمیایی،به عضله قلب می رسد. شایع ترین علل عفونت قلب عبارتند از:
• باکتری ها
• ویروس ها
• انگل ها

علل بیماری های قلبی:
علل بسیاری برای بیماریهای دریچه های قلب، وجود دارد. شما ممکن است با بیماری دریچه قلب، به دنیا آمده باشید، و یا  ممکن است بعلت شرایطی نظیر:
•تب روماتیسمی
• عفونت (اندوکاردیت عفونی)
• اختلالات بافت پیوندی
آسیب دیده باشید.

منبع: mayoclinic.org

گروه ترجمه پارسی طب – فرزانه سعیدیان

برچسبمقطر هفده گیاه بازکننده عروق کاردی آی

2020-08-05

2019-09-29

2019-06-27

حفظ سلامت قلب: در مقاله قبل با توجه به نقش ضروری منیزیم در حفظ سلامت …

وممنون از سایتتونD:

عالی بود… ممنونم

عالی بود ازتون ممنونم

بسیارعالی

عالی بود واقا ممنوننننننننننننننن از سایت خوبتون…

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دیدگاه

نام *

ایمیل *

چگونه کار قلب

“پارسی طب”، مجله سلامت جسم و روان، به صورت تخصصی در زمینه تشخیص صحیح بیماری ها و حفاظت از مردم در برابر انواع مختلف امراض رایج با استفاده از مشاوره پزشکی مکمل، گیاهان دارویی، درمان با طب سنتی و جایگزین فعالیت داشته و همچنین مرجع قابل اعتماد اخبار پزشکی و مقالات سلامت و درمانی می باشد.

دکتر. برایون وینستون نشسته با بنیتا ذان- به NewsChannel 13 به بحث در مورد تشخیص بیماری های قلبی.

client=”5626″; openthis=”A_9423f8a8″; width=720; vm_open()

این سایت یک منبع عالی از اطلاعات در مورد خدمات ما است, سلامت قلب, بیماری های قلبی و تغذیه مربوط به سلامتی قلب و عروق. در حالی که هر تلاش ساخته شده است به ارائه اطلاعات دقیق و به روز در مورد موضوعات مربوط به قلب, مدیر یاد داشته باشید که یک وب سایت است یک جایگزین برای تخصص دکتر خود را نمی.

آدرس

تهران، اشرفی اصفهانی، ابتدای بلوار مرزداران، مرکز درمانی بهار، طبقه 2

تماس با مرکز قلب بهار

0214800096209021122962

آخرین بروز رسانی در 15 آذر 1398

چگونه کار قلب

قلب با کمک ساختارهایی مانند بطن، دهلیز و دریچه ها خون را در بدن پمپ می کند. ساختار قلب به چهار حفره تقسیم شده که از دو دهلیز و دو بطن تشکیل شده است. دهلیز ها خون بخشی از قلب هستند که خون را دریافت می کنند، در حالی که بطن ها وظیفه پمپ خون را برعهده دارند.

دهلیز راست خون را از سینوس کرونر، سیاهرگ های زبرین و زیرین دریافت می کند. سپس خون به بطن راست وارد می شود و از طریق آن به ریه ها پمپ می شود. ریه ها به خون اکسیژن لازم را می دهند و آن را به دهلیز چپ می فرستند. خون از دهلیز چپ به بطن چپ از طریق دریچه میترال ( دولختی) حرکت می کند. سپس، خون از بطن چپ به آئورت پمپ می شود که خون را به اندام ها و ماهیچه های بدن می فرستد.

قلب از سه لایه تشکیل شده است که شامل: اپیکارد (لایه بیرونی)، میوکارد (لایه میانی) و اندوکارد (لایه داخلی) است.

آئورت: بزرگترین شریان بدن انسان که خون را از قلب به تمام قسمت های بدن منتقل می کند به جز ریه ها

سیاهرگ زبرین و زیرین: سیاهرگ زبرین از اندام های بالایی قلب و سیاهرگ زیرین از اندام های پایینی قلب خون تیره را به دهلیز راست می آورد.

قلب یک ماهیچه پیچیده است که از طریق سه بخش سیستم گردش خون، خون را پمپ می کند: عروق کرونر (عروق که عضله قلب را تغذیه می کنند)، ریوی (قلب و ریه ها) و سیستمیک (سیستم های بدن). گردش خون کرونر درونی قلب مستقیماً از شریان اصلی (آئورت) که از قلب خارج می شود، خون می گیرد. برای گردش خون ریوی و سیستمیک، قلب مجبور است به ترتیب خون را به ریه ها یا بقیه بدن برساند.

عضله قلب نامتقارن است در نتیجه فاصله خون باید در جریان های ریوی و سیستمیک حرکت کند. از آنجا که سمت راست ساختار قلب خون را به جریان ریوی می فرستد، از سمت چپ کوچکتر است که باید در جریان سیستمیک خون را به کل بدن ارسال کند.

در انسان، قلب تقریباً به اندازه یک مشت محکم است و به چهار حفره تقسیم شده که شامل: دو دهلیز و دو بطن است. یک دهلیز و یک بطن در سمت راست و یک دهلیز و یک بطن در سمت چپ وجود دارد. دهلیز ها حفره هایی هستند که خون دریافت می کند در حالی که بطن ها حفره هایی هستند که خون را پمپاژ می کنند. دهلیز راست خون تیره (خون حاوی کربن دی اکسید) را از طریق سیاهرگ زبرین، که خون را از رگ های اندام های فوقانی و بازوها خارج می کند، دریافت می کند. دهلیز راست همچنین خون تیره را از سیاهرگ زیرین که خون را از رگ های اندام های تحتانی و پاها تخلیه می کند دریافت می کند.

علاوه بر این، دهلیز راست خون را از سینوس کرونر دریافت می کند، که خون دارای دی اکسید کربن را از عضله قلب تخلیه می کند. سپس، این خون تیره از طریق دریچه دهلیزی بطن راست (دریچه tricuspid) به بطن راست منتقل می شود، این دریچه یک تکه از بافت همبند است که برای جلوگیری از گردش خون مجدد در یک جهت باز می شود. پس از پر شدن، بطن راست در ساختار قلب خون را از طریق شریان های ریوی به ریه ها می فرستد تا اکسیژن رسانی مجدد انجام شود. پس از عبور خون از شریان ریوی، دریچه های سینی سرخرگ ششی بسته می شود و باعث جلوگیری از برگشت خون به بطن راست می شود. دهلیز چپ سپس خون غنی از اکسیژن را از ریه ها از طریق رگ های ریوی دریافت می کند.

دریچه ای که قسمت های سمت چپ قلب را جدا می کند، دریچه میترال یا دولختی گفته می شود.هنگامی که خون از بطن چپ و داخل آئورت پمپ می شود، دریچه آئورت یا سینی آئورتی بسته می شود و از جریان برگشت خون به داخل بطن چپ جلوگیری می کند. این الگوی پمپاژ به گردش خون مضاعف گفته می شود و در کلیه پستانداران یافت می شود.

قلب در درجه اول از یک لایه ضخیم عضلانی ساخته شده است، به نام میوکارد، که توسط غشاها احاطه شده است. دریچه های یک طرفه چهار حفره را از هم جدا می کنند.

سیستم گردش خون پستانداران به سه جریان تقسیم می شود: جریان سیستمیک، جریان ریوی و جریان کرونر. خون از رگ های جریان سیستمیک در دهلیز راست قلب و به بطن راست پمپ می شود. سپس خون وارد جریان ریوی می شود و توسط ریه ها اکسیژن می گیرد. از جریان ریه، خون دوباره از طریق دهلیز سمت چپ وارد ساختار قلب می شود. از طریق بطن چپ خون مجدداً وارد جریان سیستمیک از طریق آئورت شده و به بقیه بدن توزیع می شود. عروق کرونر از ابتدای آئورت (شریان یا سرخرگ اصلی بدن که دارای خون حاوی از اکسیژن است) منشا می گیرند و عضله قلب را تغذیه می کنند، به ویژه این عروق بطن را خون رسانی می کنند، زیرا وظیفه پمپ خون به تمامی اندام های بدن را بر عهده دارد.

قلب از سه لایه تشکیل شده است: اپیکارد، میوکارد و غدد درون ریز. دیواره داخلی قلب توسط غدد درون ریز اندود شده است. میوکارد از سلول های عضله قلب تشکیل شده است که لایه میانی و بخش عمده دیواره قلب را تشکیل می دهند. لایه بیرونی سلول ها اپیکارد نامیده می شوند که لایه دوم آن یک ساختار لایه ای غشایی (پریکارد) است که قلب را احاطه کرده و از آن محافظت می کند. فضای کافی برای پمپاژ شدید را فراهم می کند، اما قلب را در جای خود نگه می دارد و باعث کاهش اصطکاک بین قلب و سایر ساختارها می شود.

چرخه قلب از اعمال مکانیکی و سیگنال های الکتریکی برای فشار خون به داخل و خارج قلب استفاده می کند.

در طی چرخه قلب، قلب از طریق سیستول منقبض می شود، خون را از قلب خارج می کند و از طریق دیاستول شل می شود و قلب را با خون پر می کند.

کاردیومیوسیتها یا سلولهای قلبی مسئول پمپاژ قلب هستند. آنها تنها سلول های عضلانی با دیسک های درهم تر هستند. ضربان ساز داخلی قلب ضربان قلب را از طریق سیگنال های الکتریکی تنظیم و مرتب می کند.

ابتدا جریان الکتریکی قلب در گره اول یعنی گره سینوسی دهلیزی ایجاد می شود، زیرا این گره شروع کننده تکانه های قلبی است بزرگترین گره بوده، پس از آن جریان الکتریکی به گره دوم یعنی گره دهلیزی بطنی می رسد. گره اول و دوم توسط مسیر های بین گره ای به هم مرتبط می شوند. پس از این گره تار های ماهیچه ای که بین دیواره قلبی وجود دارد، در دو بطن منشعب شده و باعث انتقال جریان الکتریکی تا نوک قلب می شود.

دیاستول: دیاستول یا استراحت قلب زمانی است که قلب به حالت آرامش در آمده یعنی دریچه های آئورت و بطن ساختار قلب بسته شده اند و جریان خون از طریق دریچه های دهلیزی وارد قلب می شود.

سیستول: سیستول یا انقباض قلب حالتی است که در آن دریچه های دهلیزی و بطنی بسته شده است، در این زمان دریچه های بین دهلیز و بطن باز بوده و خون از دهلیز توسط انقباض قلب از دهلیز با فشار وارد بطن می شود.

هدف اصلی قلب، پمپاژ خون از طریق بدن است. این کار را در یک عملکرد تکرار شونده به نام چرخه قلب انجام می دهد. چرخه قلب عبارت است از هماهنگی پر و خالی شدن خون توسط سیگنال های الکتریکی که باعث انقباض و آرامش عضلات قلب می شود. قلب انسان بیش از ۱۰۰۰۰۰ بار در روز می تپد. در هر چرخه قلب، قلب منقبض می شود (سیستول)، خون را بیرون می کشد و آن را از طریق بدن پمپ می کند.

این مرحله، مرحله آرام سازی (دیاستول) است که قلب با خون پر می شود. دهلیز در همان زمان منقبض می شود و خون را از طریق دریچه های دهلیزی به داخل بطن هاوارد می کند. بستن دریچه های دهلیزی صدایی “پوم” را ایجاد می کند که قوی، گنگ و طولانی تر است. به دنبال تاخیر مختصر، بطن ها همزمان منقبض می شوند و خون را از طریق دریچه های نیمه سلولی به آئورت و شریان ریوی (که خون را به ریه ها منتقل می کند) منقبض می کنند. بستن دریچه های سینی ابتدایی سرخرگ صدای “تاک” را ایجاد می کند که کوتاه و واضح است.

پمپاژ قلب عملکردی از سلولهای عضلانی قلب یا کاردیومیوسیت ها است که عضله قلب را تشکیل می دهد. کاردیومیوسیت ها سلولهای عضلانی متمایزی هستند که مانند عضله اسکلتی می شوند، اما از نظر ریتمیک و غیر ارادی مانند عضله صاف پمپ می شوند. آنها توسط دیسک های درهم تنیده منحصر به فرد عضله قلبی متصل می شوند. کاردیومیوسیت ها برای مدت زمانی خود تحریک می شوند. در صورت وجود تعادل صحیح مواد مغذی و الکترولیت ها، کاردیومیوسیت های جدا شده ضرب و شتم می شوند.

کاردیومیوسیت ها: کاردیومیوسیت ها سلول های عضلانی ناهموار هستند که در بافت قلبی یافت می شوند.

ما در مرکز قلب، عروق و اکوکاردیوگرافی بهار با داشتن تخصص، تجربه و با استفاده از جدیدترین فناوری‌ها در زمینه اکوکاردیوگرافی قلب تحت نظر دکتر اصغر مزارعی تلاش می‌کنیم تا مناسب ترین روش‌های تشخیصی، درمانی و مراقبتی را به شما ارائه دهیم. ما متعهدیم تا برای ارتقا، بهبود و بازیابی سلامتی بیماران، خدماتی فراتر از انتظار و با کیفیت برای بیماران، خانواده ها و جامعه به ارمغان بیاوریم.

© تمامی حقوق این وب سایت متعلق به مرکز قلب و عروق بهار می باشد. طراحی، توسعه و پشتیبانی توسط دیجینگ.

0