مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

مزه ها، یک احساس است که توسط حس چشایی آشکار می‌شود. البته مزه یک احساس کلی می‌باشد. یعنی هرآن چه را که حس چشایی احساس کند مزه دارد و هرآن چه را که احساس نکند مزه ندارد. مزه‌های کلی را (به عبارت دیگر احساسات محسوس شده از حس چشایی را به صورت کلی) با کلماتی چون شیرینی (مزه)، تلخی (مزه)، ترشی (مزه)، شوری (مزه)، ملسی و … بیان می‌کنند. مزه‌ای به نام تندی در دهان وجود ندارد. این احساس مربوط به ماده‌ ای است به نام کاپسی سین که در فلفل‌های تند وجود دارد.[۱] تندی یک مزه نیست چون مربوط به حس لامسه می‌شود.
در بعضی از دسته بندی‌ها مزه اومامی را به عنوان مزه پنجم ذکر میکنند، اومامی کلمه ای ژاپنی به معنای لذیذ است که برای توصیف یک مزه مطلوب که با چهار مزه دیگر تفاوت دارد، بکار میرود. اومامی مزه غالب غذاهایی است که آمینو اسید گلوتامات دارند، مانند عصاره گوشت و گوجه فرنگی.
در هنرِ آشپزی به مخلوط نمودن مواد مختلف به ویژه ادویه جات جهت ایجاد احساس مطبوع در افرادی که غذای مورد نظر را میل می‌کنند طعم دار نمودن غذا می‌گویند. طعم دهنده‌ها عموماً از گیاهان معطر تهیه می‌شوند که مخلوط آن‌ها با یکدیگر بو و مزه دلپذیری را در افراد ایجاد می‌کند. البته تعریف دیگر طعم این است:مزه +بو، در عبارتی دیگر باید گفت که طعم غذا ترکیبی از حس چشایی و بوی غذاست. اگر انسان دچار سرما خوردگی شدید شود و راه بینی‌ شخص بسته گردد، به سختی مزهٔ غذا را تشخیص خواهد داد. مزه کردن یا چشیدن قرار دادن جزئی از یک چیز یا غذا روی زبان برای تعیین مزهٔ آن‌است. انسان با استفاده از غده‌های چشایی روی زبان خود، قادر به چشیدن مزه غذاهای مختلف است. زبان پوشیده از برآمدگی‌های بسیار ریزی است که در اطراف خود غده‌های چشایی را جای داده‌اند. در قسمت پشت و جلو و اطراف زبان توده‌ای از این غده به چشم می‌خورد. رگ‌های عصبی که از غده‌های چشایی به سوی مغز امتداد یافته‌اند، ترشی، شیرینی، تلخی و شوری غذا را به اطلاع می‌رسانند.

شیرینی یا مزهٔ شیرین یکی از مزه‌های پنج‌گانه است که اغلب در دنیا تجربه‌ای لذت‌بخش قلمداد می‌شود. این مزه را بیش از هر چیز با غذاهایی که شامل مقدار زیادی کربوهیدرات ساده مثل شکر هستند همبسته می‌دانند.

تلخی یا مزهٔ تلخ لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی که در گیاهانی همچون ترخون و دانهٔ قهوه وجود دارد. به ماده‌ای که مزهٔ تلخ دارد، تلخ گفته‌می‌شود.

تلخی کمک می‌کند تا بعضی جانداران مانند پستانداران غذای مسموم را تشخیص دهند معمولاً خوراکی‌های مسموم در طبیعت تلخ هستند. از این رو این جانداران بی‌تمایلی غریزی نسبت به مزهٔ تلخ دارند. به عنوان نمونه دانهٔ سیب که مزه تلخی دارد سمی است[۲][یادداشت ۱] و مقداری سیانور در خود دارد و خوردن ۲۰۰ عدد دانهٔ سیب برای کشتن انسان کافی است.[۲] همچنین بادام‌های تلخ و هستهٔ هلو و برخی دیگر که تلخ هستند دارای سیانور بوده و خوردن کافی آن‌ها کشنده است. اما بعضی خوراکی‌های تلخ این چنین نیستند.

غذاهایی که طعم تلخی دارند عبارتند از:قهوه، زیتون، کاسنی

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

ترشی یا مزهٔ ترش لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی. به ماده‌ای که مزهٔ ترش دارد ترش گفته‌می‌شود. لیمو ترش میوه‌ای است که به نماد خوراکی‌های ترش تبدیل شده‌است.

مزهٔ ترش کمک می‌کند که بعضی جانداران چون پستانداران خوراکی مناسب برای هضم غذا را بعد از خوردن غذا تشخیص دهند چراکه خوراکی‌های ترش معمولاً خاصیت اسیدی دارند.

شوری یا مزهٔ شور لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی. به ماده‌ای که مزهٔ شور دارد، شور گفته می‌شود. امروزه نمک خوراکی به عنوان نمادی برای مزهٔ شور تبدیل شده‌است.

این مزه به تازگی به چهار تای دیگر اضافه شده‌است که مزه خوش طعمی است که توسط ترکیباتی نظیر منو سدیم گلوتامات (MSG) احساس می‌شود.

از جمله طعم دهنده‌ها و ادویه جات می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

نمک- فلفل (سیاه، قرمز، سفید، سبز، فلفل دلمه‌ای)- زردچوبه- زنجبیل- میخک- دارچین- هل- تخم گشنیز- تخم شوید- رازیانه- جوز هندی- ریحان- جعفری- گشنیز- شوید- نعناع- خردل- زعفران- پودر سیر- آویشن- زیره (سبز و سیاه)- اکلیل کوهی (رزماری)- برگ پیازچه

ادویه‌های مشهور و متعددی از ترکیب برخی از مواد فوق تهیه می‌شود که از آن جمله می‌توان به موارد ادویه‌های هندی نظیر ادویه کاری و ادویه گارام ماسالا اشاره نمود.

در فرهنگ لغت‌های مختلف، لغت‌های مختلفی برای توصیف طیف‌های مختلفی از مزه به کار برده می‌شود در فارسی، از جمله:
شیرین، تلخ، شور، ترش، دِبش، لب ترش، گس، تند، زبان گز، مَلَس، لب شور، شورمزه، ترش و شیرین، میخوش.
لغات بالا به مخلوطی از مزه‌ها با نسبت‌های خاصی گفته می‌شود، گرچه ممکن است که این لغات حواس لامسه را نیز دربر بگیرد و مخلوطی از آن را توصیف کند.

حلو (شیرین) – مر (تلخ) – اجاج (تلخ و شور) – ملح (شور) – غدب (شیرین) – خمط (تلخ)[۳]

در غرب حدود ۳۵۰ سال قبل از میلاد ارسطو دو طعم شیرین و تلخ به عنوان پایه‌ترین طعم‌ها معرفی کرد. در هندوستان در علم شفا طعم‌های اصلی عبارتند از تلخ، تند، شور، ترش و شیرین.
چندی پیش طعم «خوشمزه» نیز به‌عنوان طعم پنجم روی زبان معرفی شد، اما اخیراً دانشمندان دریافته‌اند که چربی یک طعم محسوب می‌شود و با زبان قابل تشخیص است. تیمی از دانشمندان آمریکایی موفق به شناسایی یک گیرنده شیمیایی روی جوانه‌های چشایی شده‌اند که مولکول‌های چربی را شناسایی می‌کند و دریافتند میزان حساسیت آن‌ها در افراد مختلف متفاوت است.

چشایی

مزه ها، یک احساس است که توسط حس چشایی آشکار می‌شود. البته مزه یک احساس کلی می‌باشد. یعنی هرآن چه را که حس چشایی احساس کند مزه دارد و هرآن چه را که احساس نکند مزه ندارد. مزه‌های کلی را (به عبارت دیگر احساسات محسوس شده از حس چشایی را به صورت کلی) با کلماتی چون شیرینی (مزه)، تلخی (مزه)، ترشی (مزه)، شوری (مزه)، ملسی و … بیان می‌کنند. مزه‌ای به نام تندی در دهان وجود ندارد. این احساس مربوط به ماده‌ ای است به نام کاپسی سین که در فلفل‌های تند وجود دارد.[۱] تندی یک مزه نیست چون مربوط به حس لامسه می‌شود.
در بعضی از دسته بندی‌ها مزه اومامی را به عنوان مزه پنجم ذکر میکنند، اومامی کلمه ای ژاپنی به معنای لذیذ است که برای توصیف یک مزه مطلوب که با چهار مزه دیگر تفاوت دارد، بکار میرود. اومامی مزه غالب غذاهایی است که آمینو اسید گلوتامات دارند، مانند عصاره گوشت و گوجه فرنگی.
در هنرِ آشپزی به مخلوط نمودن مواد مختلف به ویژه ادویه جات جهت ایجاد احساس مطبوع در افرادی که غذای مورد نظر را میل می‌کنند طعم دار نمودن غذا می‌گویند. طعم دهنده‌ها عموماً از گیاهان معطر تهیه می‌شوند که مخلوط آن‌ها با یکدیگر بو و مزه دلپذیری را در افراد ایجاد می‌کند. البته تعریف دیگر طعم این است:مزه +بو، در عبارتی دیگر باید گفت که طعم غذا ترکیبی از حس چشایی و بوی غذاست. اگر انسان دچار سرما خوردگی شدید شود و راه بینی‌ شخص بسته گردد، به سختی مزهٔ غذا را تشخیص خواهد داد. مزه کردن یا چشیدن قرار دادن جزئی از یک چیز یا غذا روی زبان برای تعیین مزهٔ آن‌است. انسان با استفاده از غده‌های چشایی روی زبان خود، قادر به چشیدن مزه غذاهای مختلف است. زبان پوشیده از برآمدگی‌های بسیار ریزی است که در اطراف خود غده‌های چشایی را جای داده‌اند. در قسمت پشت و جلو و اطراف زبان توده‌ای از این غده به چشم می‌خورد. رگ‌های عصبی که از غده‌های چشایی به سوی مغز امتداد یافته‌اند، ترشی، شیرینی، تلخی و شوری غذا را به اطلاع می‌رسانند.

شیرینی یا مزهٔ شیرین یکی از مزه‌های پنج‌گانه است که اغلب در دنیا تجربه‌ای لذت‌بخش قلمداد می‌شود. این مزه را بیش از هر چیز با غذاهایی که شامل مقدار زیادی کربوهیدرات ساده مثل شکر هستند همبسته می‌دانند.

تلخی یا مزهٔ تلخ لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی که در گیاهانی همچون ترخون و دانهٔ قهوه وجود دارد. به ماده‌ای که مزهٔ تلخ دارد، تلخ گفته‌می‌شود.

تلخی کمک می‌کند تا بعضی جانداران مانند پستانداران غذای مسموم را تشخیص دهند معمولاً خوراکی‌های مسموم در طبیعت تلخ هستند. از این رو این جانداران بی‌تمایلی غریزی نسبت به مزهٔ تلخ دارند. به عنوان نمونه دانهٔ سیب که مزه تلخی دارد سمی است[۲][یادداشت ۱] و مقداری سیانور در خود دارد و خوردن ۲۰۰ عدد دانهٔ سیب برای کشتن انسان کافی است.[۲] همچنین بادام‌های تلخ و هستهٔ هلو و برخی دیگر که تلخ هستند دارای سیانور بوده و خوردن کافی آن‌ها کشنده است. اما بعضی خوراکی‌های تلخ این چنین نیستند.

غذاهایی که طعم تلخی دارند عبارتند از:قهوه، زیتون، کاسنی

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

ترشی یا مزهٔ ترش لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی. به ماده‌ای که مزهٔ ترش دارد ترش گفته‌می‌شود. لیمو ترش میوه‌ای است که به نماد خوراکی‌های ترش تبدیل شده‌است.

مزهٔ ترش کمک می‌کند که بعضی جانداران چون پستانداران خوراکی مناسب برای هضم غذا را بعد از خوردن غذا تشخیص دهند چراکه خوراکی‌های ترش معمولاً خاصیت اسیدی دارند.

شوری یا مزهٔ شور لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی. به ماده‌ای که مزهٔ شور دارد، شور گفته می‌شود. امروزه نمک خوراکی به عنوان نمادی برای مزهٔ شور تبدیل شده‌است.

این مزه به تازگی به چهار تای دیگر اضافه شده‌است که مزه خوش طعمی است که توسط ترکیباتی نظیر منو سدیم گلوتامات (MSG) احساس می‌شود.

از جمله طعم دهنده‌ها و ادویه جات می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

نمک- فلفل (سیاه، قرمز، سفید، سبز، فلفل دلمه‌ای)- زردچوبه- زنجبیل- میخک- دارچین- هل- تخم گشنیز- تخم شوید- رازیانه- جوز هندی- ریحان- جعفری- گشنیز- شوید- نعناع- خردل- زعفران- پودر سیر- آویشن- زیره (سبز و سیاه)- اکلیل کوهی (رزماری)- برگ پیازچه

ادویه‌های مشهور و متعددی از ترکیب برخی از مواد فوق تهیه می‌شود که از آن جمله می‌توان به موارد ادویه‌های هندی نظیر ادویه کاری و ادویه گارام ماسالا اشاره نمود.

در فرهنگ لغت‌های مختلف، لغت‌های مختلفی برای توصیف طیف‌های مختلفی از مزه به کار برده می‌شود در فارسی، از جمله:
شیرین، تلخ، شور، ترش، دِبش، لب ترش، گس، تند، زبان گز، مَلَس، لب شور، شورمزه، ترش و شیرین، میخوش.
لغات بالا به مخلوطی از مزه‌ها با نسبت‌های خاصی گفته می‌شود، گرچه ممکن است که این لغات حواس لامسه را نیز دربر بگیرد و مخلوطی از آن را توصیف کند.

حلو (شیرین) – مر (تلخ) – اجاج (تلخ و شور) – ملح (شور) – غدب (شیرین) – خمط (تلخ)[۳]

در غرب حدود ۳۵۰ سال قبل از میلاد ارسطو دو طعم شیرین و تلخ به عنوان پایه‌ترین طعم‌ها معرفی کرد. در هندوستان در علم شفا طعم‌های اصلی عبارتند از تلخ، تند، شور، ترش و شیرین.
چندی پیش طعم «خوشمزه» نیز به‌عنوان طعم پنجم روی زبان معرفی شد، اما اخیراً دانشمندان دریافته‌اند که چربی یک طعم محسوب می‌شود و با زبان قابل تشخیص است. تیمی از دانشمندان آمریکایی موفق به شناسایی یک گیرنده شیمیایی روی جوانه‌های چشایی شده‌اند که مولکول‌های چربی را شناسایی می‌کند و دریافتند میزان حساسیت آن‌ها در افراد مختلف متفاوت است.

چشایی

مزه ها، یک احساس است که توسط حس چشایی آشکار می‌شود. البته مزه یک احساس کلی می‌باشد. یعنی هرآن چه را که حس چشایی احساس کند مزه دارد و هرآن چه را که احساس نکند مزه ندارد. مزه‌های کلی را (به عبارت دیگر احساسات محسوس شده از حس چشایی را به صورت کلی) با کلماتی چون شیرینی (مزه)، تلخی (مزه)، ترشی (مزه)، شوری (مزه)، ملسی و … بیان می‌کنند. مزه‌ای به نام تندی در دهان وجود ندارد. این احساس مربوط به ماده‌ ای است به نام کاپسی سین که در فلفل‌های تند وجود دارد.[۱] تندی یک مزه نیست چون مربوط به حس لامسه می‌شود.
در بعضی از دسته بندی‌ها مزه اومامی را به عنوان مزه پنجم ذکر میکنند، اومامی کلمه ای ژاپنی به معنای لذیذ است که برای توصیف یک مزه مطلوب که با چهار مزه دیگر تفاوت دارد، بکار میرود. اومامی مزه غالب غذاهایی است که آمینو اسید گلوتامات دارند، مانند عصاره گوشت و گوجه فرنگی.
در هنرِ آشپزی به مخلوط نمودن مواد مختلف به ویژه ادویه جات جهت ایجاد احساس مطبوع در افرادی که غذای مورد نظر را میل می‌کنند طعم دار نمودن غذا می‌گویند. طعم دهنده‌ها عموماً از گیاهان معطر تهیه می‌شوند که مخلوط آن‌ها با یکدیگر بو و مزه دلپذیری را در افراد ایجاد می‌کند. البته تعریف دیگر طعم این است:مزه +بو، در عبارتی دیگر باید گفت که طعم غذا ترکیبی از حس چشایی و بوی غذاست. اگر انسان دچار سرما خوردگی شدید شود و راه بینی‌ شخص بسته گردد، به سختی مزهٔ غذا را تشخیص خواهد داد. مزه کردن یا چشیدن قرار دادن جزئی از یک چیز یا غذا روی زبان برای تعیین مزهٔ آن‌است. انسان با استفاده از غده‌های چشایی روی زبان خود، قادر به چشیدن مزه غذاهای مختلف است. زبان پوشیده از برآمدگی‌های بسیار ریزی است که در اطراف خود غده‌های چشایی را جای داده‌اند. در قسمت پشت و جلو و اطراف زبان توده‌ای از این غده به چشم می‌خورد. رگ‌های عصبی که از غده‌های چشایی به سوی مغز امتداد یافته‌اند، ترشی، شیرینی، تلخی و شوری غذا را به اطلاع می‌رسانند.

شیرینی یا مزهٔ شیرین یکی از مزه‌های پنج‌گانه است که اغلب در دنیا تجربه‌ای لذت‌بخش قلمداد می‌شود. این مزه را بیش از هر چیز با غذاهایی که شامل مقدار زیادی کربوهیدرات ساده مثل شکر هستند همبسته می‌دانند.

تلخی یا مزهٔ تلخ لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی که در گیاهانی همچون ترخون و دانهٔ قهوه وجود دارد. به ماده‌ای که مزهٔ تلخ دارد، تلخ گفته‌می‌شود.

تلخی کمک می‌کند تا بعضی جانداران مانند پستانداران غذای مسموم را تشخیص دهند معمولاً خوراکی‌های مسموم در طبیعت تلخ هستند. از این رو این جانداران بی‌تمایلی غریزی نسبت به مزهٔ تلخ دارند. به عنوان نمونه دانهٔ سیب که مزه تلخی دارد سمی است[۲][یادداشت ۱] و مقداری سیانور در خود دارد و خوردن ۲۰۰ عدد دانهٔ سیب برای کشتن انسان کافی است.[۲] همچنین بادام‌های تلخ و هستهٔ هلو و برخی دیگر که تلخ هستند دارای سیانور بوده و خوردن کافی آن‌ها کشنده است. اما بعضی خوراکی‌های تلخ این چنین نیستند.

غذاهایی که طعم تلخی دارند عبارتند از:قهوه، زیتون، کاسنی

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

ترشی یا مزهٔ ترش لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی. به ماده‌ای که مزهٔ ترش دارد ترش گفته‌می‌شود. لیمو ترش میوه‌ای است که به نماد خوراکی‌های ترش تبدیل شده‌است.

مزهٔ ترش کمک می‌کند که بعضی جانداران چون پستانداران خوراکی مناسب برای هضم غذا را بعد از خوردن غذا تشخیص دهند چراکه خوراکی‌های ترش معمولاً خاصیت اسیدی دارند.

شوری یا مزهٔ شور لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی. به ماده‌ای که مزهٔ شور دارد، شور گفته می‌شود. امروزه نمک خوراکی به عنوان نمادی برای مزهٔ شور تبدیل شده‌است.

این مزه به تازگی به چهار تای دیگر اضافه شده‌است که مزه خوش طعمی است که توسط ترکیباتی نظیر منو سدیم گلوتامات (MSG) احساس می‌شود.

از جمله طعم دهنده‌ها و ادویه جات می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

نمک- فلفل (سیاه، قرمز، سفید، سبز، فلفل دلمه‌ای)- زردچوبه- زنجبیل- میخک- دارچین- هل- تخم گشنیز- تخم شوید- رازیانه- جوز هندی- ریحان- جعفری- گشنیز- شوید- نعناع- خردل- زعفران- پودر سیر- آویشن- زیره (سبز و سیاه)- اکلیل کوهی (رزماری)- برگ پیازچه

ادویه‌های مشهور و متعددی از ترکیب برخی از مواد فوق تهیه می‌شود که از آن جمله می‌توان به موارد ادویه‌های هندی نظیر ادویه کاری و ادویه گارام ماسالا اشاره نمود.

در فرهنگ لغت‌های مختلف، لغت‌های مختلفی برای توصیف طیف‌های مختلفی از مزه به کار برده می‌شود در فارسی، از جمله:
شیرین، تلخ، شور، ترش، دِبش، لب ترش، گس، تند، زبان گز، مَلَس، لب شور، شورمزه، ترش و شیرین، میخوش.
لغات بالا به مخلوطی از مزه‌ها با نسبت‌های خاصی گفته می‌شود، گرچه ممکن است که این لغات حواس لامسه را نیز دربر بگیرد و مخلوطی از آن را توصیف کند.

حلو (شیرین) – مر (تلخ) – اجاج (تلخ و شور) – ملح (شور) – غدب (شیرین) – خمط (تلخ)[۳]

در غرب حدود ۳۵۰ سال قبل از میلاد ارسطو دو طعم شیرین و تلخ به عنوان پایه‌ترین طعم‌ها معرفی کرد. در هندوستان در علم شفا طعم‌های اصلی عبارتند از تلخ، تند، شور، ترش و شیرین.
چندی پیش طعم «خوشمزه» نیز به‌عنوان طعم پنجم روی زبان معرفی شد، اما اخیراً دانشمندان دریافته‌اند که چربی یک طعم محسوب می‌شود و با زبان قابل تشخیص است. تیمی از دانشمندان آمریکایی موفق به شناسایی یک گیرنده شیمیایی روی جوانه‌های چشایی شده‌اند که مولکول‌های چربی را شناسایی می‌کند و دریافتند میزان حساسیت آن‌ها در افراد مختلف متفاوت است.

چشایی

مزه ها، یک احساس است که توسط حس چشایی آشکار می‌شود. البته مزه یک احساس کلی می‌باشد. یعنی هرآن چه را که حس چشایی احساس کند مزه دارد و هرآن چه را که احساس نکند مزه ندارد. مزه‌های کلی را (به عبارت دیگر احساسات محسوس شده از حس چشایی را به صورت کلی) با کلماتی چون شیرینی (مزه)، تلخی (مزه)، ترشی (مزه)، شوری (مزه)، ملسی و … بیان می‌کنند. مزه‌ای به نام تندی در دهان وجود ندارد. این احساس مربوط به ماده‌ ای است به نام کاپسی سین که در فلفل‌های تند وجود دارد.[۱] تندی یک مزه نیست چون مربوط به حس لامسه می‌شود.
در بعضی از دسته بندی‌ها مزه اومامی را به عنوان مزه پنجم ذکر میکنند، اومامی کلمه ای ژاپنی به معنای لذیذ است که برای توصیف یک مزه مطلوب که با چهار مزه دیگر تفاوت دارد، بکار میرود. اومامی مزه غالب غذاهایی است که آمینو اسید گلوتامات دارند، مانند عصاره گوشت و گوجه فرنگی.
در هنرِ آشپزی به مخلوط نمودن مواد مختلف به ویژه ادویه جات جهت ایجاد احساس مطبوع در افرادی که غذای مورد نظر را میل می‌کنند طعم دار نمودن غذا می‌گویند. طعم دهنده‌ها عموماً از گیاهان معطر تهیه می‌شوند که مخلوط آن‌ها با یکدیگر بو و مزه دلپذیری را در افراد ایجاد می‌کند. البته تعریف دیگر طعم این است:مزه +بو، در عبارتی دیگر باید گفت که طعم غذا ترکیبی از حس چشایی و بوی غذاست. اگر انسان دچار سرما خوردگی شدید شود و راه بینی‌ شخص بسته گردد، به سختی مزهٔ غذا را تشخیص خواهد داد. مزه کردن یا چشیدن قرار دادن جزئی از یک چیز یا غذا روی زبان برای تعیین مزهٔ آن‌است. انسان با استفاده از غده‌های چشایی روی زبان خود، قادر به چشیدن مزه غذاهای مختلف است. زبان پوشیده از برآمدگی‌های بسیار ریزی است که در اطراف خود غده‌های چشایی را جای داده‌اند. در قسمت پشت و جلو و اطراف زبان توده‌ای از این غده به چشم می‌خورد. رگ‌های عصبی که از غده‌های چشایی به سوی مغز امتداد یافته‌اند، ترشی، شیرینی، تلخی و شوری غذا را به اطلاع می‌رسانند.

شیرینی یا مزهٔ شیرین یکی از مزه‌های پنج‌گانه است که اغلب در دنیا تجربه‌ای لذت‌بخش قلمداد می‌شود. این مزه را بیش از هر چیز با غذاهایی که شامل مقدار زیادی کربوهیدرات ساده مثل شکر هستند همبسته می‌دانند.

تلخی یا مزهٔ تلخ لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی که در گیاهانی همچون ترخون و دانهٔ قهوه وجود دارد. به ماده‌ای که مزهٔ تلخ دارد، تلخ گفته‌می‌شود.

تلخی کمک می‌کند تا بعضی جانداران مانند پستانداران غذای مسموم را تشخیص دهند معمولاً خوراکی‌های مسموم در طبیعت تلخ هستند. از این رو این جانداران بی‌تمایلی غریزی نسبت به مزهٔ تلخ دارند. به عنوان نمونه دانهٔ سیب که مزه تلخی دارد سمی است[۲][یادداشت ۱] و مقداری سیانور در خود دارد و خوردن ۲۰۰ عدد دانهٔ سیب برای کشتن انسان کافی است.[۲] همچنین بادام‌های تلخ و هستهٔ هلو و برخی دیگر که تلخ هستند دارای سیانور بوده و خوردن کافی آن‌ها کشنده است. اما بعضی خوراکی‌های تلخ این چنین نیستند.

غذاهایی که طعم تلخی دارند عبارتند از:قهوه، زیتون، کاسنی

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

ترشی یا مزهٔ ترش لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی. به ماده‌ای که مزهٔ ترش دارد ترش گفته‌می‌شود. لیمو ترش میوه‌ای است که به نماد خوراکی‌های ترش تبدیل شده‌است.

مزهٔ ترش کمک می‌کند که بعضی جانداران چون پستانداران خوراکی مناسب برای هضم غذا را بعد از خوردن غذا تشخیص دهند چراکه خوراکی‌های ترش معمولاً خاصیت اسیدی دارند.

شوری یا مزهٔ شور لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی. به ماده‌ای که مزهٔ شور دارد، شور گفته می‌شود. امروزه نمک خوراکی به عنوان نمادی برای مزهٔ شور تبدیل شده‌است.

این مزه به تازگی به چهار تای دیگر اضافه شده‌است که مزه خوش طعمی است که توسط ترکیباتی نظیر منو سدیم گلوتامات (MSG) احساس می‌شود.

از جمله طعم دهنده‌ها و ادویه جات می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

نمک- فلفل (سیاه، قرمز، سفید، سبز، فلفل دلمه‌ای)- زردچوبه- زنجبیل- میخک- دارچین- هل- تخم گشنیز- تخم شوید- رازیانه- جوز هندی- ریحان- جعفری- گشنیز- شوید- نعناع- خردل- زعفران- پودر سیر- آویشن- زیره (سبز و سیاه)- اکلیل کوهی (رزماری)- برگ پیازچه

ادویه‌های مشهور و متعددی از ترکیب برخی از مواد فوق تهیه می‌شود که از آن جمله می‌توان به موارد ادویه‌های هندی نظیر ادویه کاری و ادویه گارام ماسالا اشاره نمود.

در فرهنگ لغت‌های مختلف، لغت‌های مختلفی برای توصیف طیف‌های مختلفی از مزه به کار برده می‌شود در فارسی، از جمله:
شیرین، تلخ، شور، ترش، دِبش، لب ترش، گس، تند، زبان گز، مَلَس، لب شور، شورمزه، ترش و شیرین، میخوش.
لغات بالا به مخلوطی از مزه‌ها با نسبت‌های خاصی گفته می‌شود، گرچه ممکن است که این لغات حواس لامسه را نیز دربر بگیرد و مخلوطی از آن را توصیف کند.

حلو (شیرین) – مر (تلخ) – اجاج (تلخ و شور) – ملح (شور) – غدب (شیرین) – خمط (تلخ)[۳]

در غرب حدود ۳۵۰ سال قبل از میلاد ارسطو دو طعم شیرین و تلخ به عنوان پایه‌ترین طعم‌ها معرفی کرد. در هندوستان در علم شفا طعم‌های اصلی عبارتند از تلخ، تند، شور، ترش و شیرین.
چندی پیش طعم «خوشمزه» نیز به‌عنوان طعم پنجم روی زبان معرفی شد، اما اخیراً دانشمندان دریافته‌اند که چربی یک طعم محسوب می‌شود و با زبان قابل تشخیص است. تیمی از دانشمندان آمریکایی موفق به شناسایی یک گیرنده شیمیایی روی جوانه‌های چشایی شده‌اند که مولکول‌های چربی را شناسایی می‌کند و دریافتند میزان حساسیت آن‌ها در افراد مختلف متفاوت است.

چشایی

مزه ها، یک احساس است که توسط حس چشایی آشکار می‌شود. البته مزه یک احساس کلی می‌باشد. یعنی هرآن چه را که حس چشایی احساس کند مزه دارد و هرآن چه را که احساس نکند مزه ندارد. مزه‌های کلی را (به عبارت دیگر احساسات محسوس شده از حس چشایی را به صورت کلی) با کلماتی چون شیرینی (مزه)، تلخی (مزه)، ترشی (مزه)، شوری (مزه)، ملسی و … بیان می‌کنند. مزه‌ای به نام تندی در دهان وجود ندارد. این احساس مربوط به ماده‌ ای است به نام کاپسی سین که در فلفل‌های تند وجود دارد.[۱] تندی یک مزه نیست چون مربوط به حس لامسه می‌شود.
در بعضی از دسته بندی‌ها مزه اومامی را به عنوان مزه پنجم ذکر میکنند، اومامی کلمه ای ژاپنی به معنای لذیذ است که برای توصیف یک مزه مطلوب که با چهار مزه دیگر تفاوت دارد، بکار میرود. اومامی مزه غالب غذاهایی است که آمینو اسید گلوتامات دارند، مانند عصاره گوشت و گوجه فرنگی.
در هنرِ آشپزی به مخلوط نمودن مواد مختلف به ویژه ادویه جات جهت ایجاد احساس مطبوع در افرادی که غذای مورد نظر را میل می‌کنند طعم دار نمودن غذا می‌گویند. طعم دهنده‌ها عموماً از گیاهان معطر تهیه می‌شوند که مخلوط آن‌ها با یکدیگر بو و مزه دلپذیری را در افراد ایجاد می‌کند. البته تعریف دیگر طعم این است:مزه +بو، در عبارتی دیگر باید گفت که طعم غذا ترکیبی از حس چشایی و بوی غذاست. اگر انسان دچار سرما خوردگی شدید شود و راه بینی‌ شخص بسته گردد، به سختی مزهٔ غذا را تشخیص خواهد داد. مزه کردن یا چشیدن قرار دادن جزئی از یک چیز یا غذا روی زبان برای تعیین مزهٔ آن‌است. انسان با استفاده از غده‌های چشایی روی زبان خود، قادر به چشیدن مزه غذاهای مختلف است. زبان پوشیده از برآمدگی‌های بسیار ریزی است که در اطراف خود غده‌های چشایی را جای داده‌اند. در قسمت پشت و جلو و اطراف زبان توده‌ای از این غده به چشم می‌خورد. رگ‌های عصبی که از غده‌های چشایی به سوی مغز امتداد یافته‌اند، ترشی، شیرینی، تلخی و شوری غذا را به اطلاع می‌رسانند.

شیرینی یا مزهٔ شیرین یکی از مزه‌های پنج‌گانه است که اغلب در دنیا تجربه‌ای لذت‌بخش قلمداد می‌شود. این مزه را بیش از هر چیز با غذاهایی که شامل مقدار زیادی کربوهیدرات ساده مثل شکر هستند همبسته می‌دانند.

تلخی یا مزهٔ تلخ لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی که در گیاهانی همچون ترخون و دانهٔ قهوه وجود دارد. به ماده‌ای که مزهٔ تلخ دارد، تلخ گفته‌می‌شود.

تلخی کمک می‌کند تا بعضی جانداران مانند پستانداران غذای مسموم را تشخیص دهند معمولاً خوراکی‌های مسموم در طبیعت تلخ هستند. از این رو این جانداران بی‌تمایلی غریزی نسبت به مزهٔ تلخ دارند. به عنوان نمونه دانهٔ سیب که مزه تلخی دارد سمی است[۲][یادداشت ۱] و مقداری سیانور در خود دارد و خوردن ۲۰۰ عدد دانهٔ سیب برای کشتن انسان کافی است.[۲] همچنین بادام‌های تلخ و هستهٔ هلو و برخی دیگر که تلخ هستند دارای سیانور بوده و خوردن کافی آن‌ها کشنده است. اما بعضی خوراکی‌های تلخ این چنین نیستند.

غذاهایی که طعم تلخی دارند عبارتند از:قهوه، زیتون، کاسنی

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

ترشی یا مزهٔ ترش لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی. به ماده‌ای که مزهٔ ترش دارد ترش گفته‌می‌شود. لیمو ترش میوه‌ای است که به نماد خوراکی‌های ترش تبدیل شده‌است.

مزهٔ ترش کمک می‌کند که بعضی جانداران چون پستانداران خوراکی مناسب برای هضم غذا را بعد از خوردن غذا تشخیص دهند چراکه خوراکی‌های ترش معمولاً خاصیت اسیدی دارند.

شوری یا مزهٔ شور لغتی است برای توصیف طیفی از مزه یا احساسی مدروک شده توسط حس چشایی. به ماده‌ای که مزهٔ شور دارد، شور گفته می‌شود. امروزه نمک خوراکی به عنوان نمادی برای مزهٔ شور تبدیل شده‌است.

این مزه به تازگی به چهار تای دیگر اضافه شده‌است که مزه خوش طعمی است که توسط ترکیباتی نظیر منو سدیم گلوتامات (MSG) احساس می‌شود.

از جمله طعم دهنده‌ها و ادویه جات می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

نمک- فلفل (سیاه، قرمز، سفید، سبز، فلفل دلمه‌ای)- زردچوبه- زنجبیل- میخک- دارچین- هل- تخم گشنیز- تخم شوید- رازیانه- جوز هندی- ریحان- جعفری- گشنیز- شوید- نعناع- خردل- زعفران- پودر سیر- آویشن- زیره (سبز و سیاه)- اکلیل کوهی (رزماری)- برگ پیازچه

ادویه‌های مشهور و متعددی از ترکیب برخی از مواد فوق تهیه می‌شود که از آن جمله می‌توان به موارد ادویه‌های هندی نظیر ادویه کاری و ادویه گارام ماسالا اشاره نمود.

در فرهنگ لغت‌های مختلف، لغت‌های مختلفی برای توصیف طیف‌های مختلفی از مزه به کار برده می‌شود در فارسی، از جمله:
شیرین، تلخ، شور، ترش، دِبش، لب ترش، گس، تند، زبان گز، مَلَس، لب شور، شورمزه، ترش و شیرین، میخوش.
لغات بالا به مخلوطی از مزه‌ها با نسبت‌های خاصی گفته می‌شود، گرچه ممکن است که این لغات حواس لامسه را نیز دربر بگیرد و مخلوطی از آن را توصیف کند.

حلو (شیرین) – مر (تلخ) – اجاج (تلخ و شور) – ملح (شور) – غدب (شیرین) – خمط (تلخ)[۳]

در غرب حدود ۳۵۰ سال قبل از میلاد ارسطو دو طعم شیرین و تلخ به عنوان پایه‌ترین طعم‌ها معرفی کرد. در هندوستان در علم شفا طعم‌های اصلی عبارتند از تلخ، تند، شور، ترش و شیرین.
چندی پیش طعم «خوشمزه» نیز به‌عنوان طعم پنجم روی زبان معرفی شد، اما اخیراً دانشمندان دریافته‌اند که چربی یک طعم محسوب می‌شود و با زبان قابل تشخیص است. تیمی از دانشمندان آمریکایی موفق به شناسایی یک گیرنده شیمیایی روی جوانه‌های چشایی شده‌اند که مولکول‌های چربی را شناسایی می‌کند و دریافتند میزان حساسیت آن‌ها در افراد مختلف متفاوت است.

چشایی



{{ successMsg }}

{{ errorMsg }}

لطفا کدی که برای شما ارسال شده است را وارد کنید.

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

بنظر میرسد شما قادر به دریافت پیامکهای ما نیستید!
لطفا برای فعال سازی کد
{{ receive_code }}

را از طریق شماره
{{ identity }}

به شماره
10001883

ارسال کنید.
منتظر بمانید تا فعال سازی انجام شود!

لطفا برای حساب خود رمز عبور وارد کنید.

لطفا کدی که برای شما ارسال شده است را وارد کنید.

بنظر میرسد شما قادر به دریافت پیامکهای ما نیستید!
لطفا برای فعال سازی کد
{{ receive_code }}

را از طریق شماره
{{ identity }}

به شماره
10001883

ارسال کنید.
منتظر بمانید تا فعال سازی انجام شود!

لطفا برای حساب خود رمز عبور وارد کنید.

برای استفاده بسیاری از امکانات گاما و خیلی از وبسایت ها باید جاوا اسکریپت را در مرورگر خود فعال کنید.

برای این کار باید به تنظیمات مرورگر خود مراجعه کنید.
در صورت نیاز به راهنمایی اینجا کلیک کنید..

{{ total }} مورد پیدا کردم!

نمونه سوال+44,000

محتوای آموزشی+23,000

پرسش و پاسخ+18,000

آزمون آنلاین+4,000

درسنامه آموزشی +1,300

مدرسه یاب+130,000

نمونه سوال

محتوای آموزشی

پرسش و پاسخ

آزمون آنلاین

درسنامه آموزشی

مدرسه یاب

معلم خصوصی

ما چگونه مزه غذا ها را می فهمیم؟

-1

چشیدن همراه با بوییدن (بویایی) و تحریک عصب سه قلو (بزرگ ترین اعصاب جمجمه ای)، طعم ها و برداشت های حسی ما ازمواد غذایی و یا مواد دیگر را تعیین می کند. انسان ها طعم و مزه را از طریق اندام های حسی ای به نام جوانه های چشایی، که در نوک زبان متمرکز است درک می کنند…………*~*

5

مزه ی غذا را چه سلول هایی دریافت میکنندجواب میشود زبان ایا

1

روی زبان و دیواره های دهان گیرنده های چشایی قرار دارند و وقتی ما غذا رو میخوریم با بزاق دهان حل و بعد روی این گیرنده ها قرار میگیره..((برای همینه ک وقتی خودکار یا کلید یا جسم پلاستیکیو روی زبانمون قرار میدیم و سریع بر میداریم مزه ای احساس نمیشه چون با بزاق حل نشده))..این گیرنده ها پیام عصبی رو ایجاد و ب قشر مخ میفرسته و مزه تشخیص داده میشه…..

1

جواب کاملی میخواهم ک بتوانم جواب بدهم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟

0

ما چگونه مزه ی غذا ها را تشخیص میدهیم?????

0

با زبان

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

0

به گزارش بهداشت نیوز: حس چشایی انسان و این موضوع که ما چطور مزه های مختلف را حس می کنیم و آن ها را از یکدیگر تشخیص می دهیم شاید در نظر بسیاری از افراد ساده و سطحی باشد اما آیا واقعا می دانید؛ چطور می‌توانید طعم و مزه‌ها را احساس کنید؟

این سوالی است که باشگاه خبرنگاران جوان با جمع آوری مطالبی سعی دارد به آن پاسخ دهد.

آیا می‌دانید؛ با چه اندام‌هایی طعم و مزه را احساس می‌کنیم؟

چشایی از جمله حواس پنج گانه انسان محسوب می شود و از طرفی طعم در زمانی احساس می‌شود که یک ماده در دهان به طور شیمیایی با گیرنده‌های جوانه‌های چشایی واکنش نشان می‌دهد. چشیدن همراه با بوییدن  و یا همان حس بویایی و تحریک عصب سه قلو (بزرگ‌ترین اعصاب جمجمه ای)، طعم‌ها و برداشت‌های حسی ما ازمواد غذایی و یا مواد دیگر را تعیین می‌کند.

انسان‌ها طعم و مزه را از طریق اندام‌های حسی‌ای به نام جوانه‌های چشایی، که در نوک زبان متمرکز است درک می‌کنند.

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

جالب است بدانید؛ زبان با هزاران برآمدگی کوچک موسوم به پاپیلا پوشیده شده، که به آسانی با چشم غیر مسلح قابل مشاهده اند. درون هر پاپیلا صد‌ها جوانه چشایی وجود دارد که اندام انتقال طعم و مزه اند. بین ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ جوانه چشایی در عقب و جلوی زبان واقع شده اند.

مابقی در سق، دو طرف و عقب دهان و در گلو قرار دارند. هر جوانه چشایی حاوی ۵۰ تا ۱۰۰ سلول گیرنده طعم و مزه است.

آیا می‌دانید؛ بین ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ جوانه چشایی در عقب و جلوی زبان واقع شده اند؟!

حس چشایی با افزایش سن به تدریج کمرنگ می‌شود و از بین می‌رود. حس چشایی را می‌توان به شیرینی، ترشی، شوری، تلخی و اومامی (واژه‌ای ژاپنی، به طعم پنجم معروف است) دسته بندی کرد. جوانه‌های چشایی قادرند از طریق کنش و واکنش با مولکول‌های مختلف و یا یون‌ها میان مزه‌های مختلف تمایز قایل شوند.

طعم‌های شیرینی، اومامی و تلخی با اتصال مولکول‌ها به گیرنده‌های جفت‌شونده پروتئین جی (G) بر روی غشای سلولی جوانه‌های چشایی ایجاد می‌شوند. شوری و ترشی وقتی فهمیده می‌شوند که یون‌های فلز قلیایی یا هیدروژن وارد جوانه‌های چشایی می‌شوند.

هنگامی که از یک طعم هم چیز‌های مضر و هم مفید حس می‌شود، بسته به تأثیری که در بدن ما دارند، همه طعم‌های پایه یا به صورت بد و یا اشتها آور طبقه بندی می‌شوند. شیرینی به شناسایی غذا‌های غنی از انرژی کمک می‌کند، در حالی که تلخی به صورت یک علامت هشدار دهنده سموم عمل می‌کند.

طعم‌های پایه فقط تا حدی در احساس و طعم غذا در دهان شرکت دارند. عوامل دیگر مانند بوییدن که به وسیله اپیتلیوم بویایی بینی شناسایی می‌شود؛ بافت مواد که از طریق انواع گیرنده‌های مکانیکی (mechanoreceptors) شناسایی می‌شود، اعصاب عضلات و … نیز مؤثرند. دما نیز به وسیله گیرنده‌های دما (thermoreceptors) شناسایی می‌شود.

معرفی انواع مزه‌ها

مزه ترشی

مزه ترشی به دلیل اسید‌ها به وجود می‌آید، یعنی به وسیله یون هیدروژن و شدت درک این طعم نیز تقریبا متناسب با لگاریتم غلظت یون هیدروژن است؛ بنابراین هرچه غذا اسیدی‌تر باشد، احساس ترشی آن هم شدیدتر خواهد بود.

مزه شوری

مزه شوری به وسیله نمک‌های یونیزه و عمدتا یون سدیم ایجاد می‌شود. کیفیت مزه شوری تا حدودی از یک نمک به نمک دیگر فرق می‌کند، زیرا بعضی نمک‌ها علاوه بر شوری، سایر حس‌های چشایی را هم تحریک می‌کنند.

مزه شیرینی

مزه شیرینی ناشی از دسته واحدی از مواد شیمیایی نیست. بعضی انواع مواد شیمیایی که موجب بروز مزه شیرینی می‌شوند عبارتند از: قندها، گلیکول‌ها، الکل‌ها، کتون‌ها، آمید‌ها و….

بیش‌تر موادی که موجب بروز طعم شیرینی می‌شوند، مواد شیمیایی آلی هستند.

مزه تلخی

همانند شیرینی، طعم تلخی نیز ناشی از یک ماده شیمیایی نیست. در این جا نیز موادی که باعث بروز طعم تلخی می‌شوند، تقریبا همگی مواد آلی است.

دو گروه ویژه مواد که به احتمال زیاد می‌توانند طعم تلخی را ایجاد کنند عبارتند از:

مواد آلی که محتوی نیتروژن هستند و آلکالوئید‌ها که شامل کافئین، نیکوتین و کینین است. بسیاری از مواد ابتدا سبب بروز طعم شیرینی می‌شوند، اما بعد یک مزه تلخ ایجاد می‌کنند. این موضوع در مورد ساخارین (نوعی شیرین‌کننده) صدق می‌کند که برای برخی از افراد نامطلوب است.

جالب است بدانید که؛ زمانی که تلخی شدت زیادی داشته باشد، معمولا موجب می‌شود که انسان از خوردن خودداری کند، که این یکی از مهم‌ترین عملکرد‌های حس چشایی است، زیرا بسیاری از سموم مهلک موجود در گیاهان سمی، به شدت تلخ هستند.

مزه اومامی

اومامی یک کلمه ژاپنی به معنای “لذیذ” است که برای توصیف یک مزه مطلوب به‌کار می‌رود و از نظر کیفی با مزه‌های ترشی، شوری، شیرینی یا تلخی متفاوت است.

اومامی، مزه غالب غذا‌های حاوی عصاره گوشت و پنیر تخمیرشده است. برخی فیزیولوژیست‌ها آن را به عنوان یک گروه جداگانه منسجم از محرک‌های چشایی اولیه در نظر می‌گیرند.

 

منبع: باشگاه خبرنگاران

  با یاد و نام خدا

  سوالات فصل هفتم  : بینی، زبان و پوست

=============

1- چگونه مزه ای را حس می کنیم ؟ هرگاه تکه هایی ( ذره هایی ) از جسم در آب دهان ما  حل شود ما مزه ی آن را حس می کنیم.

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

2- بر جستگی های روی زبان چه نام دارد ؟ پرز های چشایی.

3- نام دیگر آب دهان چیست ؟ بزاق دهان

4-  چگونه مزه ی غذا را تشخیص می دهیم ؟ بعد از اینکه غذا در آب دهان ما حل شد، توسط پرزهای چشایی و عصب چشایی به مغز پیام فرستاده می شود و ما مزه ی غذا را تشخیص می دهیم.

5- مزه های اصلی کدامند ؟ شوری – ترشی – تلخی – شیرینی

6- آیا همه ی قسمت های زیان یک مزه را حس می کنند ؟ خیر هر بخشی از زبان یک مزه را حس می کنند .

7- زبان اندام چه حسی است ؟ حس چشایی

8- آیا همه ی زبان طعم چیزی را احساس می کند ؟ خیر وسط زبان هیچ طعمی را حس نمی کند

9- قسمت های کناره ی زبان چه طعمی را حس می کند ؟ شوری و ترشی

10- نوک زبان چه طعمی را حس می کند ؟ شیرینی

11- ته زبان چه طعمی را حس می کند ؟ تلخی

—————  

1- اندام حس بویایی چه نام دارد ؟ بینی

2- چگونه بوی چیزی را حس می کنیم ؟ ذراتی از جسم به همراه هوا وارد بینی ما می شود و در بخش نمناک بالای بینی حل می شود . توسط  اعصاب  های به مغز پیام می فرستاده می شود و ما بوی چیزی را حس می کنیم .

3- چرا وقتی که سرما می خوریم  بوی مواد را حس نمی کنیم؟ هنگامی که سرما می خوریم بخش داخلی بینی خشک می شود  و ذرات اجسام در آن حل نمی شود و ما بوی اجسام را حس نمی کنیم .

4-چرا وقتی سرما می خوریم طعم غذا را به خوبی حس نمی کنیم ؟ زیرا در زمان سرما خوردگی سطح داخلی زبان و روی زبان خشک می شود و ذرات غذا روی زبان حل نمی شود و ما طعم آن را حس نمی کنیم

 

—————— 

 

1- کار غده ی چربی چیست ؟ ترشح چربی از غده ی های چربی سبب می شود که پوست ما نرم بماند و خشک نشود .

2- کار غده های عرق چیست ؟ بخشی از مواد  زاید بدن ازطریق عرق کردن از بدن خارج می شود – تبخیر عرق پوست بدن را خنک نگه می دارد .

3- پوست چه چیزهایی را حس می کند؟ پوست گرمی و سردی و نرمی و زبری وفشار و درد را حس می کند .

4- چگونه چیزی را حس می کنیم ؟ وقتی چیزی روی پوست ما حرکت می کند یا با پوست ما تماس می گیرد و گیرنده ها به مغز پیام می فرستد .

5- احساس درد چه فایده ای دارد؟ احساس درد سبب می شود که بدن ما نسبت به عامل ایجاد کننده ی درد واکنش نشان می دهد.

6- وسیله ای را نام ببرید که با حالتی شبیه به عرق کردن خنک می شود؟ کوزه – مشک آب.

7- چرا باید پوست را تمیز نگه داریم؟ تمیز نگه داشتن پوست سبب می شود که بخشی از مواد زاید بدن به همراه عرق دفع شود. تبخیر عرق سبب می شود بدن خنک گردد. ترشح جربی پوست را نرم نگه دارد.

8- فایده ی پوست چیست؟ اولین سپر دفاعی بدن است و از ورود میکروب به بدن جلوگیری می کند.

9- چگونه از پوست خود مراقبت کنیم؟ مواظب باشیم زخم نشود تا میکروبها وارد بدن نشوند. سطح پوست را تمیز نگه داریم تا عرق و چربی از بدن دفع شود. شستن مرتب پوست سبب می شود که چربی، عرق و سلولهای مرده ی پوست بیرونی روی پوست نمانده و بوی بد ایجاد نکنند. مواظب باشیم پوست دچار سوختگی توسط آب جوش یا اجسام داغ و یا نور شدید آفتاب نشود. 

10- پوست چند بخش دارد؟ دو بخش، پوست درونی، پوست بیرونی نیز که دو بخش دارد، بخش درونی و بخش بیرونی که از سلولهای مرده تشکیل شده است. 

11- پوست چه بخشهایی از بدن حساس تر هستند؟ چرا؟ نوک انگشتان و لبها حساس تر هستند زیرا در نوک انگشتان و لبها گیرنده های حسی بیشتری وجود دارد.

12- نابینایان با کمک چه حسی خواندن الفبای بریل را یاد می گیرند؟ خس لامسه.

13- چرا نابینایان برای خواندن حروف الفبای برجسته ی بریل از نوک انگشتان استفاده می کنند؟ چون پوست نوک انگشتان گیرنده های حسی بیشتری دارد و حساس تر است.

توجه : تنها به این سوالات اکتفا نکنید و حتما کتاب درسی خود را نیز به دقت بخوانید.

خیلی عالی مثل همیشه:نخبه

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

مثل همیشه عالی و خوب

برچسب‌ها:8 راه برای بهبود حس چشایی – تبیان, آیا ما هر مزه‌ را در قسمت خاصی از زبان درک می‌کنیم؟|بدن انسان – …, اختلال حس چشایی؛ علل و راه حل-پرشین پرشیا, انواع مزه اصلی و اینکه کجای زبان احساس می‌شود؟ | ستاره, تشخیص مزه غذا با تمامی حس های بدن – مجله پزشکی دکتر سلام, چگونه از طریق زبان مزه ها را می فهمیم؟ | پویه, چگونه طعم غذاها را تشخیص می دهیم؟ – شهر, چگونه طعم و مزه غذا را احساس می کنیم؟ – بیتوته, چگونه طعم و مزه غذا را می چشیم؟ | You Can – پورتال یو سی, چگونه-طعم-و-مزه-غذاها-را-می-چشیم-فرهاد-زعفری-مدرس-دانشگاه, چه خبر )٢ – پایگاه کتاب های درسی, حس چشایی چیست و چطور عمل می کند؟ – نمناک, حس چشایی چیست و چطور عمل می کند؟ | عطاری آنلاین | عطارک, حس چشایی نوزادان چگونه است؟ – مه شو, خلاصه ای از درس 7 علوم پنجم دبستان – کانون, درسنامه آموزشی علوم تجربی کلاس پنجم درس 12: از ریشه تا …, سوالات فصل هفتم علوم تجربی پنجم : بینی زبان و پوست …, علت از دست دادن حس چشایی چیست؟ – سیمرغ, مزه – ویکی‌پدیا دانشنامهٔ آزاد, مزه‌ ها را در بخش های مختلف زبان حس می کنیم – حس بویایی, مشاهده‌ي علمي – اندازه‌گیری آستانهٔ درک چشایی در انسان – شبکه رشد

---

چه خبر )٢ – پایگاه کتاب های درسی

ورود به پنل کاربری

بازگردانی رمز عبور

رمز به ایمیل شما فرستاده شد…

قالب ناشر –

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

انسان دارای ادراک پنجگانه حسی ، پوست ، گوش ، چشم ، دماغ و زبان است. زبان به ما مزه غذاها و نوشیدنی ها را می گوید. همچنین در مورد بد بودن یا بی مزه بودن آن به ما اخطار می دهد.

زبان در داخل دهان قرار گرفته ، یکی از مهم ترین ماهیچه های بدن است و رنگ آن قرمز می باشد. اگر زبان را به دقت بررسی کنید می بینید که روی آن دانه ها و برآمدگی هایی را مشاهده می کنید که به آنها گیرنده چشایی می گویند و شامل تعدادی گیرنده های حسی است. این گیرنده ها از سلول تشکیل شده اند، بر روی سطح بالایی زبان ما بافت هایی مو مانند آغاز می شوند و در قسمت انتهایی زبان با بافت های عصبی پایان می یابند. آنها به اعصاب چشایی که به مغز می روند متصل می شوند.

چهار مزه اصلی شیرینی، شوری، ترشی و تلخی هستند. بقیه مزه ها مخلوطی از دو یا چند مزه دیگر هستند. چهار مزه اصلی توسط قسمت های مختلفی از زبان احساس می شوند. به طور مثال شیرینی و شوری توسط نوک زبان احساس می شوند. ترشی توسط گیرنده های چشایی اطراف زبان و تلخی هم توسط قسمت انتهایی زبان احساس می شود. زبان همچنین به محرک هایی مانند فلفل حساسیت نشان می دهد.

مزه غذا هنگامی تشخیص داده می شود که به صورت مایع باشد؛ هنگامی که غذا را می جویم مقداری از آن در آب دهان حل می شود. این غذای حل شده گیرنده های چشایی مخصوصی را فعال می کند. این کار باعث به وجود آمدن تحریک عصبی می شود و بافت های عصبی این پیغام ها را به مرکز چشایی در مغز می برد. سپس مغز مزه را تشخیص می دهد.

علاوه بر زبان، بینی ما که بوی غذا را تشخیص می دهد در فهمیدن مزه کلی زبان کمک می کند. بو در حقیقت قسمتی از مزه است. در مورد قهوه و آبمیوه این بوی آنهاست که در فهمیدن مزه واقعی آن کمک می کند. هنگامی که مایعات به درون دهان می روند زبان مزه را تشخیص می دهد در حالیکه بویی که وارد بینی می شود توسط اعصاب بویایی به مغز می رسد و به این طریق لذت واقعی مزه آن به دست می آید.

هنگامی که سرما خورده ایم ، تب یا یبوست یا سوء هاضمه داریم؛ گیرنده های چشایی به وسیله ناخالصی هایی پوشیده می شود و به طور کامل فعال نمی شوند. گرمای بدن در هنگام تب یا داغی غذا هم فعالیت گیرنده های چشایی را مختل می کند. بنابراین ما مزه واقعی را در این شرایط نمی فهمیم.

تعداد گیرنده های چشایی روی زبان بزرگسالان در حدود ۳۰۰۰ است که بسیار بیشتر از کودکان است. هر چقدر بزرگ می شویم این گیرنده ها کارایی خود را از دست می دهند و سرانجام از کار می افتند و به این ترتیب تعداد آنها هم کمتر می شود. در یک انسان ۴۰ ساله به طور مثال تعداد گیرنده های چشایی در حدود ۴۰ عدد است. گیرنده های چشایی مانند دیگر سلول های پوستی دائما در حال جایگزین شدن هستند. در حدود نصف گیرنده های چشایی در طی ۱۰ روز جایگزین می شوند.

 

گردآوری : بخش علمی پویه

منبع : تمام عیار | tamamayar.com

 

علی بهادری ، مدیر سایت پویه

قدیمی تر

قابلمه سوخته را اینگونه تمیز کنید!

جدیدتر

آموزش دوخت تاپ بچه گانه بندی دخترانه بدون الگو

مراقبت از درخت لیمو ، روش نگهداری از درخت لیمو در گلدان

ماهی گوپی ، آشنایی با ماهی گوپی و شرایط نگهداری آن

5 گیاه آپارتمانی مقاوم ، زیبا و جان سخت

دانستنی کاکتوس ، 14 حقیقت جالب در مورد کاکتوس ها

ارسال نظر با محتوای سیاسی و توهین آمیز مورد تایید قرار نمی‌گیرد.

وارد کردن ایمیل اختیاری است و در صورت وارد کردن ،آدرس ایمیل شما منتشر نمی‌شود.

وارد کردن نام اجباری نیست ولی بهتر است که نامی برای خود بنویسید.

نظرات خود را به زبان فارسی بنویسید.

نظرات در کمتر از چند ساعت پاسخ داده خواهند شد.

برای دفعات بعد ، نام و ایمیل من در این مرورگر ذخیره شود…

دنیای هنرمندان

جدیدترین عکس های صحرا اسدالهی ، عکس های اینستاگرام صحرا…

جدیدترین عکس های بهاره رهنما ، عکس های اینستاگرام بهاره…

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

جدیدترین عکس ها

۲۱ سایت فوق العاده برای پیدا کردن عکس آماده

والپیپر مشکی برای گوشی ، والپیپر خفن ، پس زمینه مشکی برای…

جدیدترین بیوگرافی ها

بیوگرافی گروه کلدپلی (coldplay)

بیوگرافی شهاب حسینی + عکس

بیوگرافی مهتاب کرامتی + عکس

بیوگرافی مصطفی زمانی + عکس

بیوگرافی طناز طباطبایی + عکس

بیوگرافی علی یاسینی + عکس

مطالب متفرقه

10 اپلیکیشن برتر ساخت آهنگ برای اندروید

تفاوت زبان ترکی استانبولی با آذربایجانی در چیست؟

مورد انتظارترین فیلم های سال 2020 کدام اند؟ |10 فیلم برتر 2020

7 فیلم برتر کارآفرینی که باید ببینید | بهترین فیلم های کارآفرینی

ورود به پنل کاربری

بازگردانی رمز عبور

رمز به ایمیل شما فرستاده شد…

آیا تا به حال تعجب کرده اید که چرا غذای مورد علاقه تان این قدر خوب است؟ خوب، باید از حس چشایی خود قدردانی کنید چون به شما اجازه می دهد مزه غذاها را تشخیص دهید.پرز چشایی، اندام حسی بدن هستند که روی زبان یافت می شوند و این امکان را می دهند که مزه شیرینی، شور، ترش و تلخ را تجربه کنید.

خوب، زبانت را بیرون آورده و درآینه نگاه کن. همه برآمدگی هارا می بینی؟ آن ها پستانچه نامیده می شوند و بسیاری از آن ها حاوی پرزهای چشایی هستند. پرزهای چشایی موهای بسیار حساس و میکروسکوپی به نام ریزپرز دارند . آن موهای ریز پیام ها را به مغز ارسال می کنند و در مورد این که چه مزه ای دارند، به مغز ارسال می کنند تا شما بدانید که آیا آن شیرین، ترش، تلخ یا شور است یا خیر.

میانگین یک فرد در حدود 10000 پرزچشایی دارد و هر 2 هفته یک بار جایگزین می شوند. اما با افزایش سن، برخی از آن سلول های چشایی جایگزین نمی شوند. یک فرد مسن ممکن است تنها 5،000 پرزچشایی داشته باشد. به همین دلیل است که غذای بزرگ ترها نسبتا قوی تر است. سیگار کشیدن همچنین می تواند تعداد پرزهای چشایی فرد را کاهش دهد.

اما قبل از اینکه با حس چشایی غذای مورد علاقه را حس کنید، مهم است که از بینی خود قدردانی کنید. در قسمت بالایی بینی سلول های ویژه ای دارند که به شما کمک می کنند بو کنید. آن ها پیام ها را به مغز ارسال می کنند.

هنگام خوردن غذا دقت کنید که بینی چگونه کار می کند؟

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

در حالی که در حال جویدن هستید، غذا مواد شیمیایی را منتشر می کند که به سرعت به سمت بینی حرکت می کنند. این مواد شیمیایی گیرنده های بویایی را درون بینی تحریک می کنند. آن ها با حس چشایی کار می کنند تا طعم واقعی غذا را به مغز بگویند.

زمانی که سرماخوردگی یا آلرژی دارید، و بینی گرفته است، ممکن است متوجه شوید که غذا طعم و مزه زیادی ندارد. این به این دلیل است که قسمت بالایی بینی برای دریافت مواد شیمیایی که گیرنده های بویایی را تحریک می کنند (که مغز را آگاه می کنند و حس طعم را ایجاد می کنند)مشخص نیست.

سعی کنید دفعه بعد که چیزی می خورید بینی بگیرید. متوجه خواهید شد که پرزهای چشایی قادر به گفتن چیزهایی در مورد چیزی که می خورید به مغز هستند – مثلا شیرین است – اما نمی توانید طعم دقیق را تا زمانی که بینی را گرفته اید، تشخیص دهید.آیا می دانستید که سالانه حدود 200،000 نفر در رابطه با مشکلات مربوط به حس چشایی ویزیت می شوند؟

همانطور که دریافتید، یک واکنش شیمیایی دو فازی است که هم دهان و هم گلو و هم بینی ما را شامل می شود. ما با حدود 10000 پرز چشایی به دنیا می آییم که بر روی زبان، سقف دهان و همچنین گلوی ما قرار دارند. بزاق نقش مهمی در انتقال مزه ایفا می کند.

هر پرز چشایی حدود 10 تا 50 سلول مسئول چشیدن دارد و همانطور که گفته شد هر 7 تا 10 روز دوباره جایگزین می شود. ما به طور طبیعی این پرز ها را حدود 50 تا 60 سالگی از دست می دهیم.

حس چشایی با بوها یا رایحه های اطرافمان شروع می شود که اعصاب را در ناحیه کوچکی که در بینی قرار دارد تحریک می کند. بوی شیرین، ترش و یا دیگر بوها مغز را تحریک می کند و طعم واقعی غذایی که می خوریم را تحت تاثیر قرار می دهد با این حال، عموما باور دارند مزه ترکیبی از مزه (چشایی) و بو (بویایی) است . حس کلی طعم ناشی از ترکیب حس چشایی و بویایی و نیز واکنش دیگری به معنای ماده شیمیایی معمولی است.

حس شیمیایی مشترک می تواند بر روی سطوح دهان، گلو، بینی و چشم توسط عصب سه شاخه ایجاد شود. در حالی که این سیستم درد طبیعی و گیرنده حرارتی است که برای کمک به حفاظت از بدن ساخته می شود، آن هم چنین نقشی در فراهم کردن حس چشایی یا قوی مثل:فلفل چیلی یا طعم خنک نعناع دارد.

در حالی که زبان و بینی ما احساسات چشایی خاصی را به مغز می فرستند، حس شیمیایی رایج در واقع حس چشایی نیست، اما هنوز کیفیتی را فراهم می کند که تجربه کلی ما را با چشیدن غذاها تحت تاثیر قرار می دهد.

زمانی این باور وجود داشت که مناطق خاصی از زبان دارای احساس چشایی برای احساسات فردی هستند. دیگر باور ندارد که این امر صحت داشته باشد زیرا اعصاب مسئول طعم های خاص در تمام مناطق زبان پخش می شوند. در حالی که 5 مزه خاص وجود دارد، تنها 3 عصب خاص کشف شده است، بنابراین باور بر این است که ترکیبات فعال کننده برای ذائقه که ما درک می کنیم، توضیح داده می شود.

یک تصور غلط دیگر مربوط به از دست دادن حس چشایی باشد. نداشتن طعم به اختلال دهان، زبان یا گلو مربوط نیست. فقدان بو و یا دلایل دیگر می تواند بر حس چشایی تاثیر بگذارد. پزشک متخصص ممکن است قبل از تعیین علت تغییر در حس چشایی، چندین چیز را آزمایش کند.

عادات و مشکلات بسیاری وجود دارند که می توانند بر حس چشایی تاثیر بگذارند. برخی از شما با آن متولد شده اید، در معرض دود سیگار قرار گرفته اید، یا در نتیجه بیماری (به عنوان مثال:پلیپ بینی، جراحت سر، گوش میانی)حس چشایی خود را از دست داده اید . 

غذاهای خوش مزه مثل آبگوشت احساسات خوشایندی را در بیشتر افراد ایجاد می کنند. آن ها علامتی هستند مبنی بر اینکه غذا غنی از پروتئین است. این طعم به عنوان پنجمین مزه اصلی به علاوه چهار طعم شناخته شده از شیرینی، ترش، تلخ و شور شناخته شده است.

این واقعیت که سلول های حسی به طور خاص برای پنجمین مزه وجود دارند توسط محقق ژاپنی حدود سال 1910 کشف شد . براساس اطلاعاتی که از زبان به مغز منتقل می شود، گمان می رود حداقل پنج ویژگی اصلی از طعم وجود دارد. بسیاری از غذاها ترکیبی از طعم های مختلف تشکیل شده اند. برخی غذاها مزه شیرینی دارند، برای مثال، در حالی که برخی دیگر شور و خوش مزه هستند. مزه اصلی عبارتند از:

شیرین

چیزی که ما به عنوان شیرینی درک می کنیم معمولا از شکر و مشتقات آن مثل فروکتوز یا لاکتوز ناشی می شود. اما انواع دیگر مواد همچنین می توانند سلول های حسی را فعال کنند که به شیرینی پاسخ می دهند. به عنوان مثال، اینها شامل بلوک های سازنده پروتئین مانند آمینو اسیدها، و …هستند.

ترش

اغلب محلول اسیدی مانند عصاره لیمو یا اسیدهای آلی است که ترش هستند. این احساس ناشی از یون های هیدروژن، نماد شیمیایی:H، جدا شده توسط یک اسید حل شده در محلول آبکی است.

شور

غذا حاوی نمک عمدتا همان چیزی است که ما آن را شور مزه می کنیم. پایه شیمیایی این طعم، بلور نمک است که شامل سدیم و کلرید می باشد. نمک های معدنی مثل نمک پتاسیم و یا منیزیم می توانند موجب احساس شوری شوند.

تلخ

مزه تلخ توسط بسیاری از مواد اساسا متفاوت ایجاد می شود. در مجموع حدود 35 پروتیین مختلف در سلول های حسی وجود دارند که به مواد تلخ واکنش می دهند. از دیدگاه تکاملی، این مساله را می توان توسط بسیاری از گونه های تلخ مختلف گیاهان توضیح داد که برخی از آن ها سمی بودند.

خوش طعم

مزه خوش مزه که تا حدی شبیه مزه گوشت است معمولا توسط اسید گلوتامیک یا اسید آسپارتیک ایجاد می شود. این دو آمینو اسید جزیی از بسیاری پروتئین های مختلف یافت شده در غذا و همچنین در برخی گیاهان هستند. گوجه فرنگی رسیده، گوشت و پنیر شامل مقدار زیادی اسید گلوتامیک هستند.

تند یا تلخ مزه نیست

به این ترتیب، احساس چیزی به عنوان “داغ” یا “تند” اغلب به عنوان مزه توصیف می شود. از لحاظ فنی، این فقط یک سیگنال درد است که توسط اعصاب ارسال می شود که دما را انتقال می دهد. کپسایسین در غذاها با فلفل چیلی باعث احساس درد و گرما می شود.

مزه تلخ در پشت زبان ، شیرین درجلو حس می شود:افسانه رایج.

چنانچه در این بخش از نمناک می خوانید طعم شیرین، ترش، نمکین، تلخ و خوش مزه را می توان در حقیقت با تمام قسمت های زبان حس کرد. تنها دو طرف زبان نسبت به کل، حساس تر هستند.

این حقیقت دارد که همه مزه ها – با یک استثنا:انتهای زبان ما به تلخی حساس است. این ظاهرا برای محافظت از ما است به طوری که می توانیم مواد سمی و یا مواد فاسد را قبل از اینکه وارد گلو شوند بشناسیم.

قطع عصب زبانی – حلقی عقب زبان، سبب کاهش حساسیت مواد تلخ می شود .

قطع طناب صماخی منجر به از بین رفتن مزه های شیرین، شور و ترش شده و تنها می توانید مواد تلخ راتشخیص دهید.

تخریب نواحی چشایی قشر مخ، حس چشایی را کاهش می دهد.

غذاها و نوشیدنی های داغ مصرف نکنید، زیرا سبب آسیب جوانه های چشایی روی زبان شده و در درک طعم غذاها مشکل ایجاد می کند.

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

بعد از تمرینات ورزشی غذا مصرف کنید زیرا بعد از ورزش حس بویایی افزایش یافته و حس چشایی نیز افزایش می یابد.

هر روز 8 لیوان آب بنوشیدزیرا کاهش حس چشایی به علت کم آبی بدن و یا خشکی دهان نیز می باشد. وجود آب کافی در بدن کمک می کند تا از طعم و بوی غذاها لذت ببرید.

از مصرف دخانیات بپرهیزید زیرا افرادی که دخانیات مصرف می کنند حس چشایی پایین تری نسبت به باقی افراد دارند.

خوراکی ها و غذاهایی که در تقویت حواس موثرند عبارتند از :

آش های ساده و شورباهای تهیه شده از گوشت ( بز، بلدرچین، جوجه، مرغ و گوشت های زودهضم )، دمنوش بادرنجبویه و دمنوش گل گاوزبان، استعمال مشک و عطر گل محمدی، خوردن خوراکی های حاوی خردل و زعفران، مصرف مغزهای آجیلی مانند گردو و پسته.

مصرف مواد غذایی با مزاج گرم و استفاده از روغن هایی با طبع گرم مانند روغن سیاهدانه در بینی گیرنده های حسی را تقویت می کند . برای کاهش غلظت و سردی انواع گوشت نیز می توانید آن را با سماق و آب نارنج استفاده کنید . مصرف مایعات و غذاهای گرم در زمان ابتلا به سرماخوردگی برای برگشت حس چشایی و بویایی لازم است و رطوبت و مواد لزج و غلیظ را می کاهد .

 

دکتردکتر مجله اینترنتی دکتردکتر

حمایت از ساخت داروی درمان سرطان در ایران

اختلالات چشایی چرا روی می‌دهند و این اختلال تا چه اندازه شایع است؟ آیا راهکاری برای تشخیص علت نداشتن حس چشایی و درمان آن وجود دارد؟ دراین مقاله به این سوالات پاسخ خواهیم داد.

برای بسیاری از ما حس چشایی یکی از ارزشمندترین خواص به شمار می‌رود ولی از طرفی دیگر اختلال چشایی هم اثراتی منفی روی سلامت و کیفیت زندگی ما دارد. اگر در حس چشایی خود دچار اختلال هستید، باید بدانید که شما تنها نیستید. سالانه بیش از ۲۰۰ هزار نفر به دلیل مشکلاتی در حس چشایی یا بویایی به پزشک مراجعه می‌کنند‌. 

دانشمندان معتقدند که بیش‌تر از ۱۵ درصد افراد بزرگسال ممکن است دچار اختلال چشایی یا بویایی باشند، ولی بسیاری از این افراد برای درمان‌های لازم به پزشک مراجعه نمی‌کنند.

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

حس چشایی و بویایی بسیار به هم مرتبط هستند. بسیاری از افرادی که به دلیل از دست دادن حس چشایی به پزشک مراجعه می‌کنند، شگفت زده می‌شوند، چرا که آن‌ها در واقع به مشکلات و اختلال بویایی مبتلا هستند.

حس چشایی حاصل مولکول‌های کوچکی است که در زمان جویدن، نوشیدن یا هضم غذا آزاد می‌شود‌. این مولکول‌ها گروه خاصی از سلول‌های حسی در دهان و گلو را تحریک می‌کنند.  این سلول‌های چشایی (gustatory cells) درون جوانه‌ها یا پرزهای چشایی موجود در زبان یا سقف دهان و لایه‌ی پوشاننده‌ی گلو قرار دارند.

بسیاری از برآمدگی‌های کوچک روی نوک زبان حاوی جوانه‌های چشایی هستند. در بدو تولد انسان در حدود ۱۰ هزار جوانه چشایی دارد ولی این مقدار بعد از ۵۰ سالگی شروع به کاهش می‌کند.

زمانی که سلول‌های چشایی تحریک می‌شوند، از طریق سه عصب چشایی مخصوص پیام‌ها را به مغز می‌فرستند‌، در مغز هر مزه به صورت خاص تشخیص داده می‌شود.

سلول‌های چشایی گیرنده‌هایی دارند و هر کدام به یکی از ۵ مزه اصلی شیرینی، شوری، تلخی، ترشی و اومامی (ترکیبی از ۴ مزه) واکنش نشان می‌دهند. مزه اومامی (savory)، مزه‌ی حاصل از گلوتامین است که در آب گوشت مرغ، عصاره گوشت و برخی از پنیرها وجود دارد. تصور غلطی وجود دارد که سلول‌های چشایی که به مزه‌های مختلف واکنش نشان می‌دهند در نقاط خاصی از زبان وجود دارند. در انسان انواع مختلفی از سلول‌های چشایی در سرتاسر زبان پراکنده هستند. 

کیفیت مزه تنها یکی از راه‌های احساس غذاهای مختلف است. مکانیسم دیگر حسی – شیمیایی که حس شیمیایی خوانده می‌شود، شامل هزاران پایانه عصبی خصوصاً در مناطق مرطوب چشم‌ها، بینی، دهان و گلو است. این پایانه‌های عصبی به احساس خنکی نعناع، و احساس سوزش ناشی از فلفل واکنش نشان می‌دهند. 

گروه دیگری از عصب‌ها مشخصاً به گرما، سرما و بافت غذا واکنش نشان می‌دهند. زمانی که شما غذا می‌خورید، احساس حاصل از 5 مزه‌ی اصلی با احساس حاصل از پایانه‌های عصبی و احساس گرما، سرما، بافت موجود در غذا و بوی غذا ترکیب شده و همه با هم باعث می‌شوند تا انسان طعم غذا را حس کند. این طعم غذا است که به شما می‌گوید در حال خوردن یک گلابی هستید یا اینکه دارید یک سیب می‌خورید. 

بسیاری از افرادی که گمان می‌کنند دچار مشکلات چشایی هستند در واقع به اختلالات بویایی دچار هستند. زمانی که شما یک غذا را می‌جوید، بوی حاصل از طریق کانال مخصوصی که به سقف گلو و بینی متصل است، حس بویایی را تحریک می‌کند. اگر این کانال مسدود شود، برای مثال در زمان سرماخوردگی یا آنفولانزا که بینی دچار گرفتگی می‌شود، بوها به سلول‌های حسی بینی نخواهند رسید. در نتیجه، فرد بیش‌تر لذت خود را از طعم غذا از دست خواهد داد. بدون بویایی، غذاها بدون مزه و یا دستکم با مزه‌های نه چندان زیاد خواهند بود. 

رایج‌ترین نوع اختلال چشایی، دریافت خیالی چشایی (phantom taste perception) است. در این حالت فرد در دهان خود به مدت طولانی یک مزه‌ی ناخوشایند احساس می‌کند‌. 

همچنین گاهی فرد مزه‌ی شیرینی، شوری، ترشی، تلخی و یا اومامی را کامل احساس نمی کند و به این حالت اوپا مزه‌ای یا اوپا چشایی (hypogeusia) گفته می‌شود.

برخی از افراد هیچ مزه‌ای را تشخیص نمی‌دهند که به آن ناچشایی (ageusia) گفته می‌شود. با این همه از دست دادن کامل حس چشایی نادر است‌. در بیش‌تر موارد افراد به جای از دست دادن حس چشایی، حس بویایی خود را از دست می‌دهند.

در اختلالات دیگر حس شیمیایی، یک بو یا مزه و یا طعم تغییر حالت داده و به اصطلاح وپیچیده می‌شود. در این حالت که به آن پاراچشایی (Dysgeusia) گفته می‌شود، فرد در دهان خود احساس بودن فلز را دارد‌.

این نوع از اختلال چشایی گاهی با سندروم سوزش دهان همراه است که در آن فرد سوزش دردناکی را در دهان خود احساس می‌کند. با وجود اینکه سندروم سوزش دهان می‌تواند در همه‌ی افراد دیده شود، بیش‌تر در میان افراد میان‌سال و زنان مسن‌تر رایج است.

اختلال چشایی در برخی افراد مادرزادی است، اما در بیش‌تر موارد اختلال چشایی بعد از آسیب یا یک بیماری ایجاد می‌شود. در میان علت‌های بروز این اختلال می‌توان به عوامل زیر اشاره کرد: 

از دست دادن حس چشایی در هنگام ابتلا به سرماخوردگی، آنفولانزا و یا آلرژی‌ها موقتی است. اما در برخی از موارد، از دست دادن حس چشایی نشانه‌ای از عارضه‌های جدی‌تر است. اگر این عارضه در طولانی مدت ادامه داشته باشد، می‌تواند به کم خوری، پرخوری، سو تغذیه و یا کم شدن کیفیت زندگی منجر شود. 

اگر از دست دادن این حس ناشی از یک بیماری خاص نبوده و به صورت ناگهانی رخ دهد و یا با دیگر علائم و نشانه‌ها همراه باشد، باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کرد. 

در صورت نیاز به ارزیابی و معاینه بیش‌تر پزشک بیمار را به متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع خواهد داد. 

هشدار:

حتی در صورت نداشتن دیگر علائم، از دست دادن حس چشایی می‌تواند نشانه‌ای از بیماری کووید 19 باشد. اگر احتمال می‌دهید که به این بیماری مبتلا شده‌اید، حتماً هر چه سریع‌تر خود را قرنطینه کنید. از آن‌جایی که مراجعه به مطب پزشک دیگران را در معرض ابتلا قرار می‌دهد، برای گرفتن تست کرونا با نزدیک ترین آزمایشگاه تماس بگیرید. 

در صورت مشاهده علائم و نشانه‌های زیر با اورژانس تماس بگیرید: 

به پزشک و تکنسین‌های آمبولانس اطلاع دهید که احتمالاً به کووید 19 مبتلا هستید، این کار به آن‌ها کمک می‌کند تا اقدامات احتیاطی لازم را انجام دهند. 

اختلال چشایی و بینایی را پزشک متخصص گوش و حلق و بینی تشخیص می‌دهد. پزشک با اندازه گیری کم‌ترین غلطت از مزه‌ای که فرد می‌تواند تشخیص دهد، شدت اختلال چشایی را تشخیص خواهد داد. گاهی از بیمار خواسته می‌شود که طعم‌های مختلف را مزه کرده و یا احساس خود را از چشیدن مزه‌هایی که غلظت آن‌ها به مرور افزایش داده می‌شود را یادداشت کند. 

علاوه بر این معاینه بدنی هم انجام خواهد شد و در آن گوش، بینی و گلوی فرد به دقت بررسی خواهد شد. همچنین برای بررسی بهداشت دهان و دندان دندان‌ها معاینه شده و سایقه پزشکی فرد بررسی خواهد شد. 

برای اینکه پزشک بتواند اختلال و یا عوامل زمینه‌ای به وجود آورنده‌ی اختلال را درمان کند، باید تشخیص هم به دقت انجام گرفته باشد. اگر داروی به خصوصی باعث ایجاد این اختلال شده باشد باید مصرف آن دارو را متوقف کرده و یا داروی دیگری را با آن جایگزین کرد. هرگز بدون اطلاع پزشک مصرف دارو را قطع نکنید.

در اغلب موارد اصلاح و درمان دیگر بیماری‌ها به حل مشکل اختلال چشایی کمک می‌کند. برای مثال افرادی که به علت عفونت تنفسی و یا آلرژی دچار این اختلال شده اند، با درمان این بیماری‌ها بهبود خواهند یافت. در مواردی هم مشکل اختلال چشایی ممکن است به صورت ناگهانی برطرف شود. رعایت بهداشت دهان و دندان نقش بسیار مهمی در بازیابی دوباره و حفظ حس چشایی دارد.  اگر اختلال چشایی درمان نشود، مشاوره تا حدود زیادی به فرد در کنار آمدن با شرایط کمک خواهد کرد. 

اگر فرد تمام و یا مقداری از حس چشایی خود را از دست داده باشد، برای اینکه مزه‌ی غذاها را بهتر احساس کند، می‌تواند روش‌های زیر را امتحان کند:

بسته به علت، حس چشایی از دست رفته به خودی خود و یا بعد از درمان علت باز خواهد گشت. در زمانی که حس چشایی از دست رفته است باید بر وسوسه‌ی اضافه کردن نمک و یا شکر اضافی به غذا غلبه کرد و در عوض غذاها، ادویه‌ها و گیاهان معطر مختلفی را تجربه کرد.

کووید ۱۹

حس چشایی و بویایی در حدود ۸۰ درصد افراد مبتلا به کووید ۱۹ تحت تأثیر قرار می‌گیرد. دلیل بروز این امر چندان مشخص نیست، اما ممکن است به گرفتگی و یا التهاب بینی ربط داشته باشد.

دیگر علائم این بیماری تنفسی عبارتند از سرفه، تب و خستگی هستند. از طرفی دیگر در صورت بروز تنفس دشوار و درد سینه هم باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کرد.

حتی اگر علائم دیگر بیماری رخ ندهند، از دست دادن حس چشایی می‌تواند نشانه‌ای از بیماری کووید ۱۹ باشد، پس بعد از مشورت با پزشک تست‌های لازم را انجام دهید. اگر به کووید 19 مبتلا شدید، به اندازه کافی آب نوشیده و به مقدار زیادی استراحت کنید. در صورت داشتن درد و تب داروهای مسکن مصرف کنید.

در برخی از موارد، با برطرف شدن علائم حس بویایی و چشایی به حالت اولیه خود باز خواهند گشت. اما در مواردی هم از دست دادن حس چشایی و بویایی ادامه دار خواهد بود. 

تحقیقات در مورد اثرات طولانی مدت کووید ۱۹ ادامه دارد ولی به نظر می‌رسد که از دست دادن حس چشایی برای گروهی از بیماران ادامه دار خواهد بود.

عفونت دستگاه تنفسی فوقانی 

هر گونه عفونتی در دستگاه تنفسی فوقانی می‌‌تواند روی حس چشایی اثر بگذارد. این عفونت‌ها شامل سرماخوردگی معمولی و آنفولانزا است که منجر به گرفتگی بینی، سرفه و عطسه خواهد شد. آنفولانزا همچنین باعث ایجاد تب در بیماران می‌شود.

مزه غذا چگونه تشخیص داده میشود

علائم سرماخوردگی و آنفولانزا با موارد زیر قابل درمان است:

آنتی بیوتیک‌ها برای درمان عفونت‌های ویروسی مانند آنفولانزا و سرماخوردگی موثر نیستند. این داروها برای درمان عفونت‌های باکتریایی همچون گلوی استرپتوکوکی و مشکلات سینوسی کاربرد دارند.   

احتمالاً بعد از بین رفتن عفونت، حس چشایی به حالت طبیعی خود باز خواهد گشت. برخی از عفونت‌های ویروسی اما می‌توانند باعث آسیبی دائمی به چشایی فرد شود.

آلرژی‌ها و مشکلات سینوس‌ها

آلرژی‌ها و عفونت‌ سینوس‌ها می‌تواند به التهاب و گرفتگی بینی منجر شده و خود حس بویایی و چشایی را تحت تأثیر قرار خواهد داد. 

عفونت سینوس با موارد زیر درمان می‌شود:

بسیاری از افراد کم کم و بعد از بهبودی علائم حس بویایی و چشایی خود را باز خواهند یافت.

پولیپ‌های بینی

پولیپ‌های بینی، توده‌های بدون درد و نرمی هستند که در کانال بینی و یا سینوس‌ها ایجاد می‌شوند. پولیپ‌ها با التهاب مزمن ناشی از موارد زیر ایجاد می‌شوند:

علاوه بر از دست دادن حس چشایی و بویایی دیگر علائم عبارتند از:

برای کوچک‌تر کردن پولیپ بینی پزشک دارو تجویز می‌کند‌. همچنین با کمک جراحی می‌توان پولیپ‌ها را خارج کرد، اما احتمال بازگشت دوباره آن‌ها وجود دارد.

گروهی از داروها

برخی از داروها باعث کاهش و یا از دست رفتن حس چشایی می‌شود، این داروها شامل:

برخی از داروها، باعث خشکی دهان شده و همین موضوع حس طعم غذاها را دشوار می‌کند. اگر داروی مصرفی شما باعث از دست رفتن حس چشایی می‌شود، هرگز بدون مشورت با پزشک در مورد جایگری‌های آن مصرف آن را متوقف نکنید. در این زمان سعی کنید که دهان خود را مرطوب نگه دارید.

درمان سرطان

شیمی درمانی و پرتو درمانی گردن و سر می‌تواند باعث تغییر و یا تضعیف حس چشایی شود. این حالت معمولاً بعد از اتمام درمان برطرف می‌شود. در این زمان می‌توان اقدامات زیر را انجام داد:

بیماری آلزایمر 

افراد مبتلا به زوال عقلی و همچنین افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است کم شدن حس چشایی را تجربه کنند. دیگر مواردی که غذا خوردن را دچار اشکال کرده و باعث بروز مشکلات غذایی می‌شود، عبارتند از:

تغییر دادن داروها در مواردی کمک کننده است ولی از دست دادن حس چشایی ناشی از زوال عقل و افزایش سن احتمالا بهبود نخواهد یافت. یک کارشناس تغذیه با طراحی یک برنامه غذایی ویژه تا حدود زیادی می‌تواند به بیمار کمک کند.

فقر مواد مغذی

کمبود برخی از مواد مغذی می‌تواند منجر به کاهش حس چشایی شود. برای مثال روی برای حس چشایی و بویایی بسیار حیاتی است. فرد با داشتن یک رژیم غذایی سالم و طبیعی می‌تواند روی مورد نیاز خود را به دست آورد. این ماده به مقدار کافی در گوشت قرمز، گوشت مرغ و غلات صبحانه غنی شده وجود دارد.

زنان روزانه به ۸ میلی‌گرم و مردان به ۱۱ میلی گرم از آن نیاز دارند. اگر احساس می‌کنید که به  کمبود روی مبتلا هستید برای تغییر رژیم غذایی خود و مصرف احتمالی مکمل‌های دارویی با پزشک خود مشورت کنید. بدون صحبت با پزشک هیچ مکملی را مصرف نکنید

مشکلات دهان و دندان

هر عاملی که روی دهان اثر بگذارد روی حس چشایی هم موثر خواهد بود، این موارد شامل:

در صورت داشتن دیگر علائم، همچون درد دهان، تورم و یا وجود طعم بدن در دهان حتماً با دندانپزشک مشورت کنید. درمان منبع مشکل به بازیابی حس چشایی کمک خواهد کرد. رعایت بهداشت دهان و دندان مانند معاینه مرتب توسط دندان پزشک، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن هم بسیار موثر است.

افزایش سن

کم شدن حس چشایی و بویایی با افزایش سن پدیده غیر معمولی نیست. با این همه از دست دادن کامل این دو حس طبیعی نیست. در این مورد حتماً با پزشک خود مشورت کنید. تشخیص و درمان علت ممکن است به بازگشت حس چشایی منجر شود.

در معرض مواد شیمیایی بودن

در معرض مواد شیمیایی به مقدار زیاد بودن ممکن است به از دست دادن حس چشایی منجر شود‌. برای مثال اگر فرد به مدت زیاد در معرض مواد شیمیایی آفت کش باشد، ممکن است به نقص طولانی مدت حس بویایی و چشایی دچار شود.

ضربه به سر

ضربه به سر ممکن است باعث از دست رفتن حس چشایی و بویایی شود. این که این عارضه تا چه مدت ادامه داشته باشد به محل و شدت آسیب و چگونگی درمان بستگی دارد.

دیگر دلایل

تغییر و یا از دست رفتن حس چشایی می‌تواند نشانه‌ای از:

همیشه این اتفاق نمی‌افتد ولی معمولا علائم بعد از درمان بیماری‌های زمینه‌ای برطرف خواهند شد.

دیگر دلایل احتمالی عبارتند از:

ممکن است بعد از ترک سیگار و یا مشروبات الکلی و یا بهبود سوزش و سوختگی زبان جوانه‌های چشایی به حالت اولیه خود بازگردند. ترک این مواد دشوار است ولی پزشک با راهکارهایی که ارائه می‌کند آن را آسان‌تر خواهد کرد.

حس چشایی به انسان کمک می‌کند تا غذای و مایعات فاسد را تشخیص دهد. از طرفی دیگر برخی از افراد به مواد غذایی حساسیت دارند و حس چشایی به آن‌ها کمک می‌کند تا متوجه حضور این مواد در غذایی که می‌خورند، باشند. 

از دست دادن حس چشایی باعث ایجاد مشکلات جدی در سلامت فرد می‌شود. از دست رفتن حس چشایی می‌تواند عامل خطری برای بیماری قلبی، دیابت، سکته و دیگر بیماری‌هایی باشد که نیازمند اعمال محدودیت‌هایی خاص در رژیم غذایی هستند. 

زمانی که حس چشایی به خوبی کار نمی‌کند، فرد ممکن است عادت غذایی خود را تغییر دهد، برخی از افراد ممکن است کم‌تر غذا خورده و در نهایت دچار کاهش وزن شوند. از طرفی برخی دیگر از افراد بیش‌تر غذا خورده و به اضافه وزن دچار خواهند شد. 

از دست دادن احساس چشایی ممکن است باعث شود که فرد شکر و یا نمک زیادتری را به غذا اضافه کند تا در نهایت طعم غذا بهتر شود. این مسئله مشکلاتی را برای افرادی که به بیماری‌های خاصی همچون دیابت و فشار خون بالا مبتلا هستند ایجاد می‌کند. در موارد شدیدتر، از دست دادن احساس چشایی به افسردگی منجر خواهد شد. 

پس بنابراین در صورتی که با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنید، حتماً با پزشک خود مشورت کرده و هر چه زودتر درمان را آغاز کنید. 

در حالی که از تب، سرفه، تنگی نفس به عنوان علائم اصلی بیماری کووید ۱۹ یاد می‌شود، در بهار امسال سازمان کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا دو نشانه‌ی جدید از دست دادن احساس بویایی و چشایی هم به لیست علائم اضافه کرد.

از دست دادن موقتی و گاهی اوقات دائمی حس چشایی و بویایی در افراد مبتلا به عفونت دستگاه تنفسی فوقانی چندان غیر معمول نیست. این علائم در مواردی در بیماران مبتلا به کووید ۱۹ بسیار رایج است.

از آنجایی که بیماری کووید ۱۹ بیماری جدیدی است، اطلاعات کمی هم در مورد آن وجود دارد. هنوز به به درستی مشخص نیست که افرادی با این علائم چه سرنوشتی دارند. اما تحقیقات تا حدود زیادی زمان بروز این علائم و افرادی که آن را تجربه خواهند کرد را مشخص می‌کند.

بالای ۸۰ درصد افرادی که برای بیماری کووید ۱۹ تست مثبت شده‌اند، از دست دادن حس بویایی و چشایی شکایت دارند. اگر تست‌های دیگری که عملکرد بویایی را به صورت مشخص بررسی می‌کند، انجام شود حتی ممکن است این آمار این حد هم بالاتر رود. 

در ابتدا بیماران مبتلا به کووید ۱۹ متوجه مشکلی در حس بویایی خود می‌شوند اما به علت اینکه بویایی نقش بسیار مهمی را در درک مزه‌ی غذاها ایفا می‌کند، علائم اغلب به هم مرتبط هستند

تحقیقات نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به کووید ۱۹ با عملکرد طبیعی بویایی، دوره بیماری سخت‌تری داشته و احتمال بیش‌تری وجود دارد که در بیمارستان بستری شده و حتی به دستگاه تهویه مکانیکی وصل شوند. از طرفی دیگر تحقیقات نشان داده است که بیمارانی با اختلال بویایی، دوره بیماری خفیف‌تری خواهند داشت. 

از دست دادن بویایی یکی از اولین علایم بیماری کووید ۱۹ است و همچون سرفه و تب بسیار نشانه‌ی رایجی به شمار می‌رود.  از طرفی دیگر از این عوامل می‌توان به عنوان ابزاری برای بررسی دقیق بیماری استفاده کرد، چرا که از دست دادن بویایی و چشایی در اوایل دوره بیماری معمولاً رخ می‌دهد.

یک احتمال این است که عفونت دستگاه تنفس فوقانی اغلب منجر به گرفتگی، آبریزش و دیگر علائم در بینی می‌شود و همه این عوامل در کنار هم منجر می‌شود تا رایحه‌ها به عصب بویایی در بالای حفره بینی نرسد.

با این همه دانشمندان معتقدند که در افرادی که به شکل گسترده‌ای حس بویایی خود را از دست می‌دهند، ویروس باعث ایجاد یک واکنش التهابی در داخل بینی شده است و این التهاب است که منجر به اختلال در بویایی فرد می‌شود در برخی از موارد، اختلال بویایی دائمی است ولی در موارد دیگر این مشکل برطرف می‌شود. 

از دست دادن حس بویایی در بیماری کووید ۱۹ بسیار شایع است، به خاطر اینکه گیرنده‌های این ویروس معمولا در حفره بینی قرار دارند.

از آنجایی که اختلال بویایی و چشایی می‌تواند به دلایل دیگر هم رخ دهد، شاید این مورد تنها هشدار دهنده باشد‌. در این شرایط فرد باید به پزشک مراجعه کرده و در صورت صلاح دید پزشک تست کرونا را انجام دهد. امروزه می‌دانیم که از دست دادن بویایی اولین و در مواردی تنها نشانه در بالای ۲۵ درصد از افراد مبتلا به کووید ۱۹ است. 

ممکن است این علامت بی ربط به نظر برسد، ولی در صورت بروز آن باید اقدامات درمانی مناسب را انجام داد، خصوصا اگر علائم به مدت زیادی ادامه داشته باشد.

سخن پایانی

حس چشایی با حس بویایی مرتبط است. برای اینکه فرد به صورت کامل بتواند طعم غذاها را تشخیص دهد به هر دوی آن‌ها نیاز دارد. 

بسیاری از عارضه‌ها همچون آلرژی‌ها، سرماخوردگی و آنفولانزا می‌تواند حس چشایی را مختل کند. زمانی که علائم برطرف شود، حس چشایی به حالت اولیه خود باز خواهد گشت. 

اگر بدون علت زمینه‌ای و به صورت ناگهانی دچار از دست دادن حس چشایی شدید باید به پزشک مراجعه کنید، چرا که در این حالت می‌تواند نشانه‌ای از بیماری‌های زمینه‌ای باشد. همچنین در مواردی هم از دست دادن حس چشایی نشانه‌ای از بیماری کووید 19 است. 

درمان علت بروز این عارضه در بسیاری از موارد باعث می‌شود که جوانه‌های چشایی دوباره به حالت اولیه خود بازگردند. 

منابع:

nidcd

vumc

healthline

پرسش‌های پزشکی و دیدگاهتان درباره این مقاله را بنویسید؛ پزشکان و کارشناسان مجله پاسخ‌گوی شما عزیزان هستند.

دیدگاه

نام

ایمیل

سلام خسته نباشید تو رو خدا کمکم کنید چند وقتی هست که احساس میکنم طعم همه ی غذا ها یکیه یعنی وقتی میخورم فقط یه مزه احساس میکنم اون مزه هم نه تلخه نه شیرین مزه ی عجیبیه

سلام شما اول بايد از نظر كرونا بررسي شيد درجه تبتونو چك كنيد آزمايش كرونا هم بديد( covid pcr) در صورت نرمال بودن از نظر پوسيدگي دندانها بايد چك شيد

من دو ماه پیش به تشخیص پزشک کرونا گرفته بودم حس بویاییم خیلی ضعیف برگشته ولی حس چشاییم نه واقعا میترسم لطفا کمکم کنین بتونم بهتر شم

سلام به مرور بر ميگرده اما ممكنه طي اين سير اول بوهاي گنديده را احساس كنيد لطفا پماد ويتامين A موضعي داخل بيني بزنيد و صبوري كنيد تا برطرف شه

متاسفانه منم پارسال این موقه کرونا خفیف گرفتم!! و حس بویاییم دچار اختلال شد!! الان بوی پیاز رو تحمل نمیکنم ی بوی بدی داره تو مشامم!! اکثر غذاها ی مزه میدن !! فقط شوری و شرینی و ترشی رو حس میکنم!! ی بویی توی بینیم همیشه هست انگار بوی علف له شده ست!! از اتکلن هم فراری شدم چون بازم بوش تو مشامم تغیر میکنه و بوی شیمیایی میده!! ولی مطمئنا برمیگردم بحالت قبل ..ممنون

سلام بله بهبود پيدا ميكنيد اما خب يكم پروسه زمان بري هست پماد ويتامين A موضعي داخل بيني استفاده كنيد اسپري داخل بيني مومتازون هم هر ١٢ ساعت دو پاف بزنيد

مجله اینترنتی دکتردکتر در سال ۱۳۹۶ با هدف ایجاد بستر قابل اعتماد و کاملی از اطلاعات پزشکی راه‌اندازی شده است. در حال حاضر، تمرکز مجله دکتردکتر روی موضوعات متنی و ویدیویی معرفی بیماری‌ها، علائم، دلایل، روش‌های درمان، تشخیص و موضوعات ترند روز است. در طول مسیرِ سختِ درمان و تشخیص بیماری، سوالات و دغدغه‌های پزشکی زیادی هستند که می‌توانید برای دستیابی به پاسخ پزشکی درست از امکانات مجله مانند پرسش و پاسخ پزشکی، مشاوره تلفنی با پزشک و …. استفاده کنید.

با پزشک تلفنی صحبت کنید

از پزشک سوال بپرسید

---

---

دانلود رایگان کتابچه بیماری‌های درد شکمی

---

---

هر آنچه که درباره پلاکت خون باید بدانید

0