چگونه ارتباطمان را با خدا قوی کنیم

این روزها که با شیوع ویروس کرونا، بسیاری از ارتباطات اجتماعی و دورهمی‌ها از بین رفته، فرصت خوبی برای ارتباط بیشتر با خالق یکتا فراهم شده است، ارتباطی که بخش اعظمی از پیام‌های کلام وحی نیز در همین زمینه است.

رابطه خالق و مخلوق زیباترین جلوه هستی است که انسان تشنه را، از زلال رحمت و برکات حضرت حق سیراب می‌سازد. قرآن که با نام و یاد خدای متعال آغاز می‌شود با واژه «ناس» پایان می‌یابد که این خود نشان‌دهنده اهمیت رابطه خدا و مردم است. اوج این ارتباط نزدیک بین خالق و مخلوق را در آیه 186 سوره بقره می‌توان یافت که خداوند متعال می‌فرماید: «وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ؛ و هرگاه بندگان من از تو در باره من بپرسند [بگو] من نزديكم و دعاى دعاكننده را به هنگامى كه مرا بخواند، اجابت مى‌‏كنم، پس [آنان] بايد فرمان مرا گردن نهند و به من ايمان آورند، باشد كه راه يابند».

قرآن، امنیت و آرامش در نفس مؤمن را مرهون ایمان و یاد خدا می‌داند، آنجا که در آیه 28 سوره رعد می‌فرماید: «الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛ همان كسانى كه ايمان آورده‏‌اند و دلهايشان به ياد خدا آرام مى‏‌گيرد، آگاه باش كه با ياد خدا دل‌ها آرامش مى‏‌يابد». تنها ارتباطی که می‌تواند شک و وحشت و تردید را از انسان دور و او را به آرامش نزدیک کند، ارتباط با خدای متعال است، همان‌طور که در ابتدای آیه 4 سوره فتح آمده است: «هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَانًا مَعَ إِيمَانِهِمْ… ؛ اوست آن كس كه در دلهاى مؤمنان آرامش را فرو فرستاد تا ايمانى بر ايمان خود بيفزايند…»

حجت‌الاسلام حسین امامی، استاد حوزه و دانشگاه و مدیر حوزه علمیه امام رضا(ع) گناباد، در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان رضوی، بر لزوم درس گرفتن از بیماری کرونا تأکید و اظهار کرد: در شرایطی که بیماری شیوع پیدا کرده است، پزشکان هشدارهایی می‌دهند که در اثر توجه و مراقبت مبتلا نمی‌شویم. ویروس کرونا حقیقتی غیرقابل انکار و پیش روی ما است که اگر این هشدارها را جدی نگیریم دچار بیماری و شاید هم مرگ می‌شویم.

وی با بیان اینکه انبیا و صالحان و خوبان این عالم نسبت به بیماری‌های روحی و اخلاقی هشدار و انزار داده‌اند، تصریح کرد: انسان‌ عاقل از این هشدارها انزجار ندارد و به آنها ترتیب اثر می‌دهد تا روان و شخصیتش گرفتار مرض و مرگ نشود. آنهایی که زندگی را به بازی، شوخی و تمسخر گرفته‌اند، از هشدارهای انبیا بیزار هستند و حرفشان این است که اینقدر ما را نترسانید و به ما انرژی منفی ندهید.چگونه ارتباطمان را با خدا قوی کنیم

امامی افزود: با اینکه می‌دانیم برخی از رفت و آمدها و همنشینی‌ها آلودگی‌های اخلاقی را به دنبال دارد، اما بهانه می‌آوردیم که نمی‌توان رفت‌وآمد با این افراد را ترک کرد و سعی می‌کنیم که این آلودگی‌ها بر ما اثر نگذارد. آمدن کرونا اثبات کرد که اگر واقعاً آلودگی‌ها و بیماری‌ها را جدی بگیریم، می‌توانیم برخی رفت و آمدها را متوقف کنیم.

مدیر حوزه علمیه امام رضا(ع) گناباد با تأکید بر اینکه مجلس گناه لبریز از کرونای روانی است، افزود: برخی از روابط و همنشینی‌ها، چه بخواهیم و چه نخواهیم در سلامت روان ما اثر سوء دارد و هیچ راهی جز دوری و جدایی نیست و به همین دلیل است که افرادی که نگران سلامت روان و ابدیت خود هستند از مجلس گناه گریزان هستند.

امامی با اشاره به توصیه‌های پزشکان در خصوص اهمیت شست‌و‌شوی دست‌‎ها و ضدعفونی آنها برای مقابله با کرونا به عنوان یک بیماری جسمی، اظهار کرد: ارتباط ‌و معاشرت‌ها حاوی ویروس‌هایی است که بر سر و دست ما نشسته است. افرادی که دائما شست‌وشو دارند از ویروس‌ها در امان هستند و از این‌رو کسانی که دائما در نماز باشند از ویروس‌های روحی و اخلاقی نیز مصون خواهند بود چراکه نماز طهارت روح است.

مدیر حوزه علمیه امام رضا(ع) گناباد تصریح کرد: به گفته پزشکان، ضعف قوای جسمی، بدن را در برابر ویروس‌ها آسیب‌پذیر می‌کند، به  همین شکل در برابر ویروس‌های روحی و اخلاقی هم افرادی آسیب می‌بینند که ضعیف باشند.

امامی داشتن عزم و اراده قوی همراه با انگیزه راسخ و هدف بلند را موجب تقویت قلب از نظر روحی دانست و تصریح کرد: افرادی که روح و روان خود را قوی کنند، برابر ویروس‌های تردیدآمیز و دلهره‌آور خودشان را نمی‌بازند و ویروس‌ها را از خود و جامعه دور می‌کنند و اصطلاحاً افرادی هستند که قوت روحی دارند.

امامی با بیان اینکه کرونا باعث یادآوری نعمت‌ها و شکرگذاری شد، تصریح کرد: کرونا باعث شد نعمت‌های ساده‌ای که به حجاب روزمرگی رفته بود و فراموش کرده بودیم را جدی بگیریم و شاکر باشیم، نعمت‌هایی مانند دید و بازدید با دوستان و عزیزان، همنشینی، نماز جماعت، زیارت، دست‌بوسی والدین، دیده بوسی از فرزندان، مسافرت، خرید و فروش و … نعمتهایی بود که به چشم نمی‌آمدند و این ویروس باعث شد تا همین نعمت‌های در ظاهر کوچک، در چشم ما بزرگ شوند.

این روزها که شیوع کرونا، خیلی‌ها را خانه‌نشین کرده و ارتباطات در فضای واقعی را کاهش داده است، فرصت خوبی است تا با تفکر، مطالعه و… در ارتباط با افرادی که ممکن است موجب بیماری‌های اخلاقی و روحی ما شوند، تجدیدنظر کنیم و با نماز، دعا، راز و نیاز و … ارتباط بیشتری با خدای مهربان برقرار کنیم.  ای خدایی که مُحَوِّلَ الْحَوْلِ وَ الْأَحْوَالِ هستی، حال ما را به بهترین و نیکوترین حال‌ها تغییر بده و ارتباط دائمی و مستمر دلمان را با خودت برقرار ساز و از کرونای روحی و اخلاقی محفوظمان بدار.